Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Πρώτη μέρα διοργάνωσης των Master Classes που έγιναν από τον κ. Λυγερό σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου του College of Rhodes στις 30/11/2011

Κατά τη διάρκεια της πρώτης μέρας έγιναν Μaster Classes στους τομείς της Ανάλυσης, της Πληροφορικής - Αλγοριθμικής καθώς και στο Σύγχρονο Θέατρο και Ομαδικότητα για το οποίο πρέπει να σημειωθεί ότι εκατό χρόνια μετά τα γεγονότα, πενήντα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση γιατί να μελετάμε ακόμα τους Δίκαιους του Camus.










Δέκα χρόνια μετά το έργο που ανεβάσαμε στην Γαλλία, στο πλαίσιο, των Master Classes θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στην Ελλάδα, σε παιδιά που δεν πρόλαβε να απορροφήσει ο συμβιβασμός της κοινωνίας, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας σκηνοθετικής προσέγγισης του συμβολικού έργου, του Γάλλου συγγραφέα.
Η επιλογή της ερμηνείας των ηθοποιών επιτρέπει και ένα συλλογικό προβληματισμό για την έννοια της ομάδας στο πλαίσιο του θεάτρου. Επιπλέον, η ακραία κατάσταση, η έντονη δράση, ο εσωτερικός στοχασμός δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης της δημιουργικότητας των παιδιών σε μια ανοιχτή δομή που απέδειξε την ανθεκτικότητά της.












Δεν είναι ένα συμβατικό θεατρικό έργο, ακόμα κι αν ανήκει πλέον στο κλασικό ρεπερτόριο. Δυσκόλεψε και δυσκολεύει τις κοινωνίες, λόγω της ανθρωπιάς του και της έμφασης που δίνει στις ανθρώπινες σχέσεις.
Το υπόβαθρο είναι ιστορικό κι όχι αυθαίρετο. Το πλαίσιο δεν είναι τεχνητό όπως στην Παρεξήγηση. Το πεδίο χρησιμοποιεί τον Μύθο του Σίσυφου. Και η δράση ανήκει στο πρώτο επίπεδο της εργογραφίας του Camus.
Ο συνδυασμός αυτών των δεδομένων δημιουργεί μια πολλαπλότητα για τις στρατηγικές μάθησης. Έτσι δεν υπάρχει ανάγκη μιας γραμμικής παρουσίασης.
Ακόμα και οι πράξεις μπορούν να αποτελέσουν διάφορους ελκυστές, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν αρχικά με ανεξάρτητο τρόπο αλλά να υλοποιήσουν μέσω της δράσης, τη στρατηγική κίνηση ικανή να αποδώσει ολιστικά το έργο.










Επιπρόσθετα, το έργο με τους ρόλους του οι οποίοι έχουν πλούσια χαρακτηριστικά επιτρέπει το ταίριασμα με τις τάσεις. Με αυτόν τον τρόπο οι Δίκαιοι είναι ιδανικοί για ένα πειραματικό εργαστήρι και αποδίδουν και βιωματικά.
Αν αυτοί οι λόγοι δεν επαρκούν για να ασχοληθούμε με αυτό το έργο σ' αυτήν την εποχή, τότε ας αποφασίσουμε ότι είναι ένα επιπλέον παράδειγμα παραλόγου, το οποίο μέσα από το παράδοξο λύνει διάφορα προβλήματα υπαρξιακά δίχως να εκφυλίσει ούτε την προσέγγιση ούτε την σκέψη του Camus πάνω σ' ένα θέμα ζωής και θανάτου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρώτη μέρα διοργάνωσης των Master Classes που έγιναν από τον κ. Λυγερό σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου του College of Rhodes στις 30/11/2011"

Δελτίο τύπου και συνεντεύξεις: Νίκος Λυγερός "Στρατηγική και Οικονομία"

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διάλεξη του κύριου Λυγερού με θέμα "Στρατηγική και Οικονομία" που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό θέατρο της Ρόδου. Στην εισήγησή του ο κύριος Λυγερός υποστήριξε μπροστά σε ένα θερμό ακροατήριο 300 και πλέον Ρόδιων πολιτών ότι η στρατηγική είναι οικονομική και σπάνια η οικονομία είναι στρατηγική, αφού η τέχνη της μίας φοβίζει την επιστήμη της άλλης, κι όμως η θεωρία παιγνίων καθώς το απέδειξε ο John Nash είναι ικανή να συνδυάσει και τις δύο. Στη θεωρία παιγνίων υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες: τα παίγνια συνεργασίας και τα παίγνια μη συνεργασίας. Η ριζοσπαστική προσέγγιση του John Nash σε σχέση με την παράδοση του John von Neumann είναι η ενοποίηση αυτών των δύο κατηγοριών. Αυτή η ολική αντιμετώπιση του προβλήματος επιτρέπει την απόδειξη της ύπαρξης ισορροπίας κατά Nash . Δεν σημαίνει όμως ούτε ότι αυτή η λύση είναι μοναδική ούτε ότι δεν υπάρχει άλλη μορφή. Όταν όμως υπάρχουν δεσμευτικές συμφωνίες που επιτρέπουν και κάποτε αναγκάζουν τη συνεργασία, τότε είναι προτιμότερο να μην εξετάζουμε μόνο τις ισορροπίες Nash αλλά και τις αποτελεσματικές λύσεις Pareto . Η έννοια της αποτελεσματικότητας είναι τότε σημαντική. Διότι επιτρέπει την επιλογή θέτοντας ένα πλαίσιο σύγκρισης. Η αποτελεσματική λύση είναι τότε το αποτέλεσμα μιας αποτελεσματικής στρατηγικής, η οποία μεγιστοποιεί τα κέρδη και των δύο παικτών που είναι πλέον συνεργάτες. Συνεπώς αυτή η προσέγγιση είναι προτιμότερη όταν πρόκειται να κάνουμε κατασκευαστικές διαπραγματεύσεις. Όλα αυτά παρουσιάστηκαν μέσω από το πρίσμα της βιωματικής εφαρμογής που μπορούμε να έχουμε σε τομείς όπως το σκάκι, το τάβλι, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, τη ρουλέτα, το black jack αλλά και την ευρωζώνη και τις διακρατικές συμφωνίες. Τέλος ο κύριος Λυγερός υποστήριξε ότι η αξιοπρέπεια δεν είναι ένας οικονομικός παράγοντας, δεν μετριέται με δείκτες.Μπορεί να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας όταν αντισταθήκαμε αλλά το αντέξαμε και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη, ενώ οι κατακτητές μας έφτυσαν αίμα και φύγαν. Είμαστε ακραίοι, υπερβολικοί και φωνακλάδες γιατί είμαστε ακρίτες, δεν μας αρέσει η μετριότητα και αγαπάμε δυνατά. Παίζουμε θέατρο ναι, αλλά από την αρχή για ν' αντέχουμε τις τραγωδίες και να πεθαίνουμε με κωμωδίες. Χαζεύουμε τον ουρανό, αγναντεύουμε τη θάλασσα, είναι αλήθεια. Έτσι δημιουργήσαμε την αστρονομία και κατασκευάσαμε το ναυτικό. Μας αρέσει να ξαναφτιάχνουμε τον κόσμο, έτσι πλάσαμε τα μαθηματικά. Κι όπως νιώθουμε πάντα αδύναμοι επινοήσαμε τη στρατηγική. Δεν είμαστε διαφορετικοί αλλά κάνουμε τη διαφορά. Ζούμε αιώνες μ' ένα κομμάτι γης γιατί έχουμε τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι αν είμαστε μόνο σκιές για τους άλλους είναι γιατί έχουμε ήλιο. Ο λαός μας έτρωγε πέτρες αλλά σκάλιζε μάρμαρο. Πολλές φορές μας έκαψαν αλλά δεν μας κατέστρεψαν γιατί το φως δεν καίγεται. Μας πήραν πολλές φορές το χώρο μας αλλά πάντα είχαμε το χρόνο. Μοιάζουμε με τη θάλασσά μας. Ποιος μπόρεσε να την αρπάξει; Κι αν την μαστίγωσαν δεν έπαθε τίποτα. Αυτή είναι το αίμα μας γιατί δεν μας έδωσαν άλλο γαλάζιο. Είναι το δώρο μας, το μοναδικό. Αυτός είναι και ο μόνος μας πλούτος. Αλλιώς θα μας είχαν κατακλέψει. Είμαστε τα παιδιά που δεν έκανε η Αντιγόνη γι' αυτό και δεν πεθαίνουμε ποτέ. Ποιος να σκοτώσει ένα σύμβολο; Κι όταν πεθαίνει ένας δικός μας κι έχει αφήσει έργο, δεν είναι τυχαίο που η κραυγή μας βγάζει τη λέξη: άξιος! Και ζούμε για να τον θυμόμαστε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι θέμα ανάγκης. Είμαστε λίγοι στην αρχή και γινόμαστε σπάνιοι στο τέλος. Αυτή είναι η μοναχική μας πορεία. Έτσι γεννήθηκε ο ελληνισμός και παραμένει μια αξία για όλη την ανθρωπότητα ενώ έπεσαν τόσες ιδεολογίες που θεωρούσαμε αθάνατες. Ενώ εμείς ξέρουμε εξαρχής ότι δεν υπάρχει αθανασία. Το έχουμε μέσα μας με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ακόμα και αν είχαμε χάσει τις πινακίδες μας, τις μυκηναϊκές. Τίποτα δεν ξεχάσαμε γιατί ποτέ δεν χάσαμε τις αξίες μας. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην ελευθερία, είναι γιατί συνδυάζεται με τη σκέψη. Δίχως ελεύθερη σκέψη, δεν είσαι άνθρωπος. Κι εμείς παραμείναμε άνθρωποι ακόμα και σκλαβωμένοι. Μόνον έτσι δεν γίναμε σκλάβοι. Πολιορκημένοι ναι, αλλά πάντα ελεύθεροι, διότι δεν ξέραμε να ζήσουμε αλλιώς.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δελτίο τύπου και συνεντεύξεις: Νίκος Λυγερός "Στρατηγική και Οικονομία""

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ “Ψηφίστε ΟΧΙ”

ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΜΑΣ ΕΣΤΑΛΗ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΜΗΝΥΜΑ...ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΜ

ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΜΑΣ.



   www.freedomjustice.com.cy    ...1974 2011...

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ “Ψηφίστε ΟΧΙ

στην ανάδειξη του Ερντογάν ως "Προσώπου της Χρονιάς"

από το περιοδικό TIME...

_______________________________________________________________________________________________________________

Πρόκειται για καλά οργανωμένη προπαγάνδα των Τούρκων,

παρόμοια εκείνης που είχε οργανωθεί πριν από μερικά χρόνια

 για την ανάδειξη του Κεμάλ Ατατούρκ ως "Προσώπου του Αιώνα"...

________________________________________________________________________________________________________________________________

Η τουρκική αυτή προπαγάνδα μπορεί να εξουδετερωθεί:

1.  Ψηφίζοντας ΟΧΙ στην ηλεκτρονική διεύθυνση


2.  Προωθώντας αυτό το μήνυμα προς κάθε σύνδεσμό σας.

3.  Διανέμοντας αυτό το μήνυμα σε όσα κοινωνικά δίκτυα έχετε συμμετοχή.

Σας ευχαριστούμε.

Κίνηση για

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ “Ψηφίστε ΟΧΙ”"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Casus Belli" Δ.Αλεξάκη 28/11/11

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή "Casus Belli"
με τη Δήμητρα Αλεξάκη
Κανάλι 10
28/11/2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Casus Belli" Δ.Αλεξάκη 28/11/11"

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Λαός αξιοπρέπειας

Του Νίκου Λυγερού

Η αξιοπρέπεια δεν είναι ένας οικονομικός παράγοντας, δεν μετριέται με δείκτες. Και η μούτζα μας στην κατοχή χρησιμοποιούσε όλα τα δάκτυλα του χεριού. Πολλές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα για το λαό μας, αλλά ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Ακόμα και ηττημένοι. Ούτε στο εκτελεστικό απόσπασμα δεν σκύβαμε. Δεν υπήρχε λόγος, η γη μας θα ήταν ο τάφος μας. Μπορεί να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας όταν αντισταθήκαμε αλλά το αντέξαμε και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη, ενώ οι κατακτητές μας έφτυσαν αίμα και φύγαν. Είμαστε ακραίοι, υπερβολικοί και φωνακλάδες γιατί είμαστε ακρίτες, δεν μας αρέσει η μετριότητα και αγαπάμε δυνατά. Παίζουμε θέατρο ναι, αλλά από την αρχή για ν' αντέχουμε τις τραγωδίες και να πεθαίνουμε με κωμωδίες. Χαζεύουμε τον ουρανό, αγναντεύουμε τη θάλασσα, είναι αλήθεια. Έτσι δημιουργήσαμε την αστρονομία και κατασκευάσαμε το ναυτικό. Μας αρέσει να ξαναφτιάχνουμε τον κόσμο, έτσι πλάσαμε τα μαθηματικά. Κι όπως νιώθουμε πάντα αδύναμοι επινοήσαμε τη στρατηγική. Δεν είμαστε διαφορετικοί αλλά κάνουμε τη διαφορά. Ζούμε αιώνες μ' ένα κομμάτι γης γιατί έχουμε τον ουρανό και τη θάλασσα. Κι αν είμαστε μόνο σκιές για τους άλλους είναι γιατί έχουμε ήλιο. Ο λαός μας έτρωγε πέτρες αλλά σκάλιζε μάρμαρο. Πολλές φορές μας έκαψαν αλλά δεν μας κατέστρεψαν γιατί το φως δεν καίγεται. Μας πήραν πολλές φορές το χώρο μας αλλά πάντα είχαμε το χρόνο. Μοιάζουμε με τη θάλασσά μας. Ποιος μπόρεσε να την αρπάξει; Κι αν την μαστίγωσαν δεν έπαθε τίποτα. Αυτή είναι το αίμα μας γιατί δεν μας έδωσαν άλλο γαλάζιο. Είναι το δώρο μας, το μοναδικό. Αυτός είναι και ο μόνος μας πλούτος. Αλλιώς θα μας είχαν κατακλέψει. Είμαστε τα παιδιά που δεν έκανε η Αντιγόνη γι' αυτό και δεν πεθαίνουμε ποτέ. Ποιος να σκοτώσει ένα σύμβολο; Κι όταν πεθαίνει ένας δικός μας κι έχει αφήσει έργο, δεν είναι τυχαίο που η κραυγή μας βγάζει τη λέξη: άξιος! Και ζούμε για να τον θυμόμαστε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι θέμα ανάγκης. Είμαστε λίγοι στην αρχή και γινόμαστε σπάνιοι στο τέλος. Αυτή είναι η μοναχική μας πορεία. Έτσι γεννήθηκε ο ελληνισμός και παραμένει μια αξία για όλη την ανθρωπότητα ενώ έπεσαν τόσες ιδεολογίες που θεωρούσαμε αθάνατες. Ενώ εμείς ξέρουμε εξαρχής ότι δεν υπάρχει αθανασία. Το έχουμε μέσα μας με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ακόμα και αν είχαμε χάσει τις πινακίδες μας, τις μυκηναϊκές. Τίποτα δεν ξεχάσαμε γιατί ποτέ δεν χάσαμε τις αξίες μας. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην ελευθερία, είναι γιατί συνδυάζεται με τη σκέψη. Δίχως ελεύθερη σκέψη, δεν είσαι άνθρωπος. Κι εμείς παραμείναμε άνθρωποι ακόμα και σκλαβωμένοι. Μόνον έτσι δεν γίναμε σκλάβοι. Πολιορκημένοι ναι, αλλά πάντα ελεύθεροι, διότι δεν ξέραμε να ζήσουμε αλλιώς. Αυτό λέει ακόμα και η σημαία μας με τις γαλανόλευκες συλλαβές της: Ελευθερία ή Θάνατος. Γιατί λοιπόν να γονατίσουμε τώρα; Μετά από τόσους αιώνες, να παραδοθούμε για ποιο λόγο; Επειδή θεωρούν ότι μας έπεισε η ρητορική της κρίσης; Εμείς έχουμε κρίση από τον Σωκράτη χάρη στη μαιευτική. Δεν θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας για τόσο λίγο!

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8200-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Λαός αξιοπρέπειας"

Ακρόπολις



Υπάρχει ένας λόφος πολύ χαμηλός στο λεκανοπέδιο της Αττικής, που δεν δείχνει και ιδιαίτερα σπουδαίος. Κάτι όμως τον κάνει και ξεχωρίζει: Πάνω του είναι χτισμένο το μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό δημιούργημα, όχι μόνο ολόκληρης της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής, όχι μόνο ολόκληρου ίσως του αρχαίου κόσμου αλλά και του σύγχρονου. Η Ακρόπολη με τον Παρθενώνα. Ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο οικοδόμημα όλων των εποχών, όπως έχουν παραδεχτεί όλοι οι αρχιτέκτονες παγκοσμίως.

Γιατί όμως και από τι ξεχωρίζει αυτό το οικοδόμημα; Οι λεπτομέρειες και τα μεγάλα μυστικά του, ήταν γνωστά στον ευρύτερο κόσμο της αρχαιότητας. Θα μπορούσαν σήμερα να γίνουν γνωστά ώστε να κατασκευαστεί ένας πανομοιότυπος Παρθενώνας; Πώς οι άνθρωποι εκείνης της εποχής κατείχαν όλες αυτές τις γνώσεις και πώς μπόρεσαν να τις εφαρμόσουν; Υπάρχουν πάρα πολλά αινίγματα από τα οποία, ελάχιστα εξηγούνται.

Σύγχρονοι επιστήμονες, έχουν παραδεχτεί πως ακόμα και με τα σύγχρονα μέσα και τα μηχανήματα που διαθέτουμε, είναι πρακτικά αδύνατον να μπορέσει να ξαναφτιαχτεί το ίδιο κτίσμα με τις ίδιες λεπτομέρειες!

Ο Παρθενώνας οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 447-438 π.Χ. Ο αρχιτέκτονας ήταν ο Ικτίνος και ο βοηθός του ο Καλλικράτης. Ο ρυθμός του ναού είναι ο δωρικός. Περιβάλλεται από μία κιονοστοιχία με οκτώ κίονες κατά πλάτος και δεκαεπτά κατά μήκος, μετρώντας τους γωνιακούς δύο φορές.

Ο ναός, με την κύρια είσοδο του, βλέπει ανατολικά. Το εσωτερικό μήκος του είναι 100 αττικά πόδια, δηλαδή 30,80 μέτρα. Μέσα σε αυτά τα νούμερα εκφράζονται καταπληκτικές αναλογίες! Ο αττικός πους (πόδι) είναι 0,30803 μέτρα ή αλλιώς 1/2Φ, όπου το Φ = 1,61803 εκφράζει την Χρυσή Τομή. Ο Χρυσός Αριθμός Φ ή αλλιώς ο αριθμός 1,618 συναντάται συχνά στη φύση, στις αναλογίες του προσώπου μας, του σώματός μας, στα λουλούδια και στα φυτά, στην Τέχνη, στους ζωντανούς οργανισμούς, στα κοχύλια, στις κυψέλες των μελισσών και σε πλήθος άλλα πολλά, ακόμα και στη δομή του σύμπαντος και στις τροχιές των πλανητών…

Η Χρυσή Τομή συνεπώς, είναι ένας από τους μέγιστους κανόνες για να εκφραστεί το Ωραίο. Το Ωραίο υπόκειται πάντα σε αυτούς τους κανόνες, γι’ αυτό και η επιστήμη της Αισθητικής σαφώς και ορθότατα ορίζει και διδάσκει πως υπάρχει αντικειμενικά Ωραίο, το οποίο τείνει πάντα στον χρυσό αριθμό Φ, (1,618) και ξεχάστε την λαϊκίστικη και ανόητη φιλοσοφία πως το Ωραίο είναι υποκειμενική υπόθεση και προσωπική αντίληψη του καθενός! Όσο δε περισσότερο οι αναλογίες πλησιάζουν προς τον αριθμό 1,618 τόσο πιο ωραίο είναι το δημιούργημα.


Η τελευταία αριστερή και δεξιά απόσταση μεταξύ των κιόνων,
(ανατολική πλευρά) είναι μικρότερη από τις άλλες που είναι μεταξύ τους ίσες.


Μέσα στον Παρθενώνα, όμως, στην κάθε αναλογία του, θα συναντήσουμε και κάτι άλλο: Την ακολουθία Φιμπονάτσι (Fibonacci). Δηλαδή την ακολουθία στην οποία ο κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, κ.λ.π. (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).
Επιπλέον, ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας τείνει προς την αποκαλούμενη Χρυσή Τομή, ή Χρυσή αναλογία, ή Αριθμό Φ.

Αλλά επίσης, μέσα στον Παρθενώνα, υπάρχει βέβαια και ο αριθμός π = 3,1416, ο οποίος εκφράζεται και αυτός με τη σχέση 2Φ2/10 = 0,5236 μέτρα. Οι έξι πήχεις μας δίνουν π = 3,1416, Κι αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά ήταν γνωστά, τι θα λέγατε εάν πούμε ότι μέσα στο τέλειο αυτό οικοδόμημα θα συναντήσουμε και το Νεπέριο αριθμό e = 2,72, που είναι περίπου ίσος με Φ2 = 2,61802;

Αυτοί οι τρεις αριθμοί, εμπεριέχονται σε όλη τη φύση, υπάρχουν σε όλη τη Δημιουργία, και τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αυτά. Το αίνιγμα ωστόσο είναι μεγάλο: Γνώριζαν οι δημιουργοί του ναού αυτούς τους αριθμούς και τις μεταξύ τους σχέσεις, και πώς κατάφεραν να τους συμπεριλάβουν με τόση λεπτομέρεια και ακρίβεια σε ένα κτίριο;

Ο Παρθενώνας δεν έχει παράθυρα και αποτελεί αίνιγμα μεταξύ των αρχαιολόγων το πώς φωτιζόταν το εσωτερικό του σηκού. Υποστηρίζεται η άποψη ότι το φως έμπαινε από τη διάπλατα ανοιγμένη μεγάλη πόρτα, αν και αυτό είναι μάλλον αμφίβολο, διότι όταν ήταν κλειστή, ο νεωκόρος και οι λοιποί υπάλληλοι δεν θα μπορούσαν να κινηθούν μέσα σε αυτόν.

Η άποψη ότι χρησιμοποιούσαν πυρσούς δεν φαίνεται να ευσταθεί, καθώς δεν έχουν βρεθεί ανάλογα σημάδια αιθάλης. Γενικά επικρατεί η άποψη ότι στη στέγη υπήρχε κάποιο άνοιγμα, το οποίο ονομαζόταν «οπαίον», από όπου και εισερχόταν άπλετο φως. Αν δεν καταστρεφόταν η οροφή από το βλήμα του Μοροζίνι το 1669, όλα αυτά τα ερωτηματικά θα είχαν απαντηθεί.

Ο αρχαίος αυτός ναός δεν προσδιορίζεται από τον πέριξ χώρο, αλλά αντίθετα ο ναός είναι εκείνος που προσδιορίζει το χώρο με την ίδια του την εξωτερική εμφάνιση. Μοιάζει να ξεφυτρώνει μέσα από τη γη σαν να τον γέννησε ο βράχος πάνω στον οποίο πατάει, ή σαν να είναι θαυμαστή προέκταση του πετρώδους εδάφους.

Αυτό συμβαίνει διότι οι κίονες της περιστάσεως είναι τόσο «ζωντανοί», που δίνουν ρυθμό και κίνηση στο αρχιτεκτόνημα. Ο τρόπος και οι αποστάσεις των κιόνων δημιουργούν μια ξεχωριστή «προσωπικότητα» φωτοσκιάσεων, οι οποίες δίνουν στο θεατή την εντύπωση ότι κινούνται, ή ότι περπατούν.

Η στέγη του ναού, δίνει την αίσθηση ότι, παρά το τεράστιο βάρος της, ακουμπά πανάλαφρα στο όλο οικοδόμημα. Στην αρχιτεκτονική κατασκευή του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία! Αντιθέτως, υπάρχουν ανεπαίσθητες καμπύλες και μάλιστα αδιόρατες, πού δίνουν όμως την εντύπωση ότι ο στυλοβάτης π.χ. είναι ευθύς και εντελώς επίπεδος. Ανάλογη είναι και η καμπύλη των επιστυλίων. Αυτό έγινε γιατί ο Ικτίνος προνόησε και έλαβε υπ’ όψιν του την φυσική ατέλεια του ανθρώπινου οφθαλμού. Έτσι δημιούργησε την οφθαλμαπάτη στον θεατή που κοιτάζει υπό ορισμένη γωνία τον Παρθενώνα, ότι ο ναός ανυψώνεται στον αέρα!

Οι κίονες, ως γνωστόν, υφίστανται μία εξόγκωση (η οποία καλείται «ένταση») στο μέσον περίπου του ύψους του κίονα. Εκείνο, που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι πως οι άξονες των κιόνων, όπως και το επιστύλιο με το διάζωμα, έχουν μια ανεπαίσθητη κλίση προς τα μέσα, που κυμαίνεται από 0,9 έως 8,6 εκατοστά. Αυτή η κλίση σημαίνει πως αν προεκτείνουμε νοερά τους άξονες προς τα πάνω, θα ενωθούν σε κάποιο ύψος σχηματίζοντας μια νοερή πυραμίδα.



Το σημείο πάνω από την κρηπίδα, στο οποίο ενώνονται οι νοερές πλευρικές επεκτάσεις των κιονοστοιχιών του Παρθενώνα, είναι περίπου 1.852 μέτρα. Αυτό, μετρούμενο, βρέθηκε ότι δημιουργεί έναν όγκο, που είναι περίπου ο μισός της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα στην Γκίζα της Αιγύπτου!

Ένα άλλο μυστικό, που όμως κατείχαν οι αρχιτέκτονές του, είναι η αντισεισμικότητα του κτίσματος. Εδώ και είκοσι πέντε αιώνες από την δημιουργία του δεν έχει πέσει, δεν έχει υποστεί καμία βλάβη, δεν έχει καμία ρωγμή. Αυτό οφείλεται κατά ένα λόγο στην πυραμιδοειδή κατασκευή του, όμως, ο Παρθενώνας, στην πραγματικότητα δεν «πατάει» απ’ ευθείας στο χώμα του γυμνού βράχου, αλλά πάνω σε χτισμένους κυβόλιθους, οι οποίοι είναι γερά δεμένοι και χτισμένοι επάνω στο βράχο διαμορφώνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα επίπεδο.


Υπάρχουν όμως και πλήθος από μη επιστημονικά παράδοξα:


1. Η αινιγματική κατασκευή του ναού, κρύβει κι άλλα μυστικά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και όταν υπάρχει ηλιοφάνεια, όλες τις εποχές του χρόνου, οι προσπίπτουσες σκιές που δημιουργούνται πέριξ του ναού, δείχνουν κάποια συγκεκριμένα σημεία του πλανήτη. Για το ποια σημεία δείχνουν και το τι σημαίνουν, ερευνάται από ειδικούς και μη ειδικούς. Οι απόψεις είναι πολλές και δεν συγκλίνουν μεταξύ τους.

2. Αν κάποιος σταθεί στους πρόποδες της Ακρόπολης, επί της οδού Επιμενίδου και στρέψει προς τα πάνω το βλέμμα του, θα δει να διαγράφεται στο βράχο ένα… πρόσωπο! Από μια ορισμένη οπτική γωνία, παρουσιάζεται ένα ανδρικό κεφάλι, στο οποίο ξεχωρίζουν τα υπερόφρυα τόξα, τα μάτια, η μύτη και το στόμα. Το πρόσωπο μοιάζει σαν να κοιμάται (εντελώς τυχαία (;) η οδός θυμίζει τον Επιμενίδειο ύπνο) και φαίνεται ευδιάκριτα στο φόντο του ουρανού. Παιγνίδι της φύσης, ή σκαλισμένο επίτηδες στο βράχο; Πάντως στην αρχαία ελληνική γραμματεία δεν υπάρχουν καν ενδείξεις για κάτι παρόμοιο που να σκαλίστηκε από ανθρώπινο χέρι σ’ αυτό το σημείο του ιερού βράχου. Ούτε ο Παυσανίας κάνει κάποια αναφορά…
Στην ίδια πλευρά υπάρχουν κι άλλες δώδεκα φιγούρες, οι οποίες δεν είναι τόσο εμφανείς, ωστόσο όμως με προσεκτική παρατήρηση θα «αναδυθούν» από τον βράχο.






3. Πολλοί παρατηρητές έχουν διαπιστώσει πως πάνω από την Ακρόπολη και την ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου των Αθηνών, κατά τη διάρκεια του χειμώνα, πολύ σπάνια εμφανίζονται μαύρα και «βαριά» σύννεφα, όσο σε άλλες περιοχές γύρω από το λεκανοπέδιο και την υπόλοιπη Αττική. Ειδικά άνοιξη και καλοκαίρι, ο ουρανός πάνω από την Ακρόπολη είναι πεντακάθαρος! Μάλιστα οι αρχαίοι Αθηναίοι, όταν ήθελαν να κάνουν μία πρόγνωση για τον καιρό, δεν κοιτούσαν ποτέ τον ουρανό πάνω από τον ναό, αλλά έστρεφαν το βλέμμα τους προς τις Αχαρνές, στην Πάρνηθα και σε συγκεκριμένο σημείο της, την κορυφή που φέρει το όνομα Άρμα. Το Άρμα λειτουργούσε σαν Μετεωρολογική Υπηρεσία γιατί εάν τα σύννεφα βάραιναν εκεί, προμηνυόταν άφθονη βροχή, ή εάν αυτό το κομμάτι του ουρανού ήταν γαλάζιο, καλοκαιρία.

Επίσης, η επίκληση προς τον Δία για βροχή, γινόταν μόνο με το βλέμμα στραμμένο προς την κορυφή της Πάρνηθας Άρμα, και όχι προς την Ακρόπολη. «Ύσον, ύσον φίλε Ζεύ, κατά της αρούρης των Αθηναίων και των πεδίων…» (Ρίξε βροχή, ρίξε βροχή φίλε Δία, πάνω στους αγρούς των Αθηναίων και στον κάμπο).

4. Μέσα στον Παρθενώνα, ο ναός της θεάς Αθηνάς, ακολουθεί τον άξονα Ανατολής-Δύσης. Την τελευταία λοιπόν ημέρα της γιορτής των Παναθηναίων (στα γενέθλια δηλαδή της θεάς Αθηνάς, την 28η Εκατομβαιώνος – 25 Ιουλίου) συνέβαινε ένα συγκλονιστικό γεγονός: Λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, ανέτειλε ο Σείριος, το υπέρλαμπρο άστρο του αστερισμού του Κυνός, και έλουζε κυριολεκτικά με το φως του το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς.

Με ή χωρίς μυστικά, η Ακρόπολη, ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα το πιο γοητευτικό, το πιο λαμπρό, το πιο υπέροχο μνημείο του κόσμου!






ΠΗΓΕΣ:


1. Παυσανίας – Αττικά.
2. Ιωάννης Γιαννόπουλος, Μυστική Αθήνα & Αττική, Έσοπτρον 1998
3. Ελλάς, εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, α' τόμος, 1997
4. Περιοδικό, Αέροπος, τεύχος 3.
5. Το μυστήριο του Παρθενώνα – ΑΡΧΕΤΥΠΟ (άρθρο του κ. Σπ. Μακρή)

Διαβάστε περισσότερα: http://melitilexeis.blogspot.com/2009/06/blog-post_25.html#ixzz1f1vV53Se
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ακρόπολις"

Δίκαιο της θάλασσας και ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Κοιτάζουμε τη θάλασσα και δεν βλέπουμε το μέλλον μας. Έχουμε το απέραντο γαλάζιο κι αναρωτιόμαστε ακόμα τι πρέπει να κάνουμε. Η ΑΟΖ δεν είναι θεωρία αλλά εφαρμογή και οι επιπτώσεις της είναι απόλυτα πρακτικές. Η Μεσόγειος δεν είναι μια κλειστή θάλασσα και καμιά δικαιολογία από την πλευρά της Τουρκίας δεν στέκει. Θέλει δεν θέλει τα παράκτια κράτη απέκτησαν ένα ισχυρό πλεονέκτημα που ενισχύει τη γεωπολιτική τους. Όποιες και να είναι οι τοπικές κινήσεις με τα κατεχόμενα η όχι, τίποτα δεν αλλάζει. Αρκεί εμείς να είμαστε σταθεροί στις αποφάσεις μας και αποτελεσματικοί στις υλοποιήσεις τους. Η Κύπρος έδειξε και δείχνει το δρόμο. Ακόμα και με τις αδυναμίες της μπόρεσε και μπορεί ν' αντισταθεί στην τουρκική προπαγάνδα. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει μόνο να την ακολουθήσουμε σε αυτήν την πορεία αλλά και να την ενισχύσουμε με τη δική μας ΑΟΖ μέσα σ' ένα πλαίσιο καθαρά ευρωπαϊκό. Το παίγνιο έχει αλλάξει. Δεν είναι πια διπολικό και η ανάλυση της θεωρίας αποφάσεων δεν επαρκεί. Μόνο η θεωρία παιγνίων μπορεί ν' αποτελέσει το υπόβαθρο των διακρατικών διαπραγματεύσεων. Απλώς στρατηγικά, θα ήταν πιο σταθερές οι κινήσεις με τη θέσπιση της ΑΟΖ για να ενταχθούμε στο πλαίσιο της υλοποίησης της Συμφωνίας του Δίκαιου της θάλασσας. Διότι με αυτόν τον τρόπο ενεργοποιούμε όλη τη σκακιέρα και αποφεύγουμε τις τοπικές κινήσεις που εγκλωβίζουν τη γεωστρατηγική μας. Η ΑΟΖ δεν αφορά μόνο και μόνο το Αιγαίο. Γι' αυτό και είναι τοποστρατηγικό λάθος να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά σε αυτό το πεδίο. Το πλαίσιο δεν είναι μόνο μεγαλύτερο αλλά και ευρωπαϊκό. Οι τοποθεσίες των νησιών μας είναι ισχυρές και δεν είναι τυχαίο που τόσα νησιά μας έχουν κάστρα εδώ και αιώνες. Δεν πρέπει να πιστεύουμε και να ακούμε αυτούς που έχουν ξεχάσει την ιστορία μας. Αλλιώς θα θεωρούμε ότι όλα τα νησιά μας είναι χαμένα. Και η καταστροφή τους είναι θέμα χρόνου. Αντιθέτως ο χρόνος το έχει αποδείξει είναι μαζί μας. Μπορεί να νιώθουμε ανασφάλεια λόγο της τοποθεσίας μας, το αστείο της υπόθεσης όμως, είναι ότι κρατά εδώ και αιώνες. Είμαστε ένας λαός του χρόνου. Κι αν δεν βιαζόμαστε είναι ότι έχουμε διάρκεια. Όποιοι και να είναι οι εχθροί μας, όσο και να είναι ισχυροί, ήρθαν και έφυγαν ενώ εμείς όσο και αδύναμοι να λέμε ότι είμαστε, παραμείναμε εδώ στη πατρίδα μας σ' αυτό το κομμάτι γης καρφωμένο μέσα στο απέραντο γαλάζιο. Εδώ γεννηθήκαμε κι εδώ πεθαίνουμε διότι είμαστε ένα με τη γη μας. Θραύσματα χρόνου που δημιουργούν ψηφιδωτό. Όλη η ιστορία μας είναι ένας ολισμός. Μικρές μονάδες που ζουν και πεθαίνουν μαζί. Σαλαμίνα, Μαραθώνα ή Θερμοπύλες, δεν έχει σημασία είμαστε ικανοί για όλα ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές διότι ξέρουμε ν' αντέχουμε. Οι πιέσεις δεν πρέπει να μας φοβίζουν όπως δεν μας κατάστρεψαν και οι καταπιέσεις. Μπορεί να είμαστε τομάρια, και να πουλάμε μούρη γιατί είμαστε τσακάλια. Μπορεί να μην υπακούμε αλλά ο λόγος είναι απλός δεν σκύβουμε εύκολα το κεφάλι. Ο αυχένας μας είναι σκληρός. Λυγίζει μόνο όταν σπάσει. Κι αν είμαστε κλέφτες είναι μόνο και μόνο γιατί δεν πιστεύουμε ούτε στο κράτος ούτε στη βία αλλά στον Προμηθέα. Και ως κλέφτες αντισταθήκαμε στην τουρκοκρατία. Δεν ντρεπόμαστε για το παρελθόν μας διότι είμαστε κομμάτια της μνήμης μέλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους δεν πρόκειται ν' αφήσουμε τους εχθρούς μας να μας πάρουν το απέραντο γαλάζιο διότι αυτό το χρώμα μας έδωσαν στην αρχή.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8199-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δίκαιο της θάλασσας και ΑΟΖ"

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού: Στρατηγική και οικονομία


Στρατηγική και οικονομία

Διάλεξη στη Ρόδο 29 Νοεμβρίου 2011, 19:30 Δημοτικό θέατρο.

Δελτίο τύπου: Σπάνια η στρατηγική είναι οικονομική και σπάνια η οικονομία είναι στρατηγική. Αυτή η σπανιότητα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τα δύο γνωστικά αντικείμενα δεν έχουν κοινή τομή. Απλώς σπάνια υπάρχουν ειδικοί και στους δύο τομείς. Η τέχνη της μίας φοβίζει την επιστήμη της άλλης, κι όμως η θεωρία παιγνίων καθώς το απέδειξε ο John Nash είναι ικανή να συνδυάσει και τις δύο και το ίδιο ισχύει και για την θεωρία αγορών, η οποία γενικεύει την προηγούμενη, όταν το πλήθος των παικτών είναι πάρα πολύ μεγάλο.
Ένα άλλο πρόβλημα που παρουσιάζεται και αποδεικνύει την αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο, είναι ότι η οικονομία μπορεί να έχει στρατηγικές επιπτώσεις και η στρατηγική να έχει οικονομικές επιπτώσεις. Στις μέρες μας δίνεται μεγάλη έμφαση στην οικονομία λόγω έλλειψης στρατηγικής. Κατά συνέπεια όλοι ψάχνουν λύσεις στον τομέα της οικονομίας, ενώ εκεί βρίσκονται απλώς τα προβλήματα, οι λύσεις ανήκουν στην στρατηγική. Και δίχως αυτήν οι επιπτώσεις θα εμφανιστούν ακόμα σε πιο σοβαρό επίπεδο στην σφαίρα της. Ένα απτό παράδειγμα αποτελείται από τις προσπάθειες της μικροπολιτικής να λύσει πρόβλημα μακροοικονομίας. Έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον ως νοητικό σχήμα η εφαρμογή της μακροπολιτικής στην οικονομία. Διότι δεν είναι με μικροοικονομικά μοντέλα που θα καταφέρουμε να λύσουμε οποιοδήποτε σοβαρό οικονομικά πρόβλημα. Διότι αυτός που έχει μόνο την τακτική ως στρατηγική, είναι καταδικασμένος ήδη στο επιχειρησιακό επίπεδο. Η προσέγγιση της μακροπολιτικής έχει το επίπεδο αλλά και το ύφος της υψηλής στρατηγικής. Δεν μπορούμε απλώς να δρούμε παθητικά αλλιώς θυμίζουμε το ανέκδοτο της Κορσικής, όπου προτείνεται σε αυτόν που σκέφτεται να δουλέψει, να καθίσει. Η σκέψη είναι και αυτή μια επένδυση, μόνο που χρειάζεται χρόνο για να αναπτυχθεί μια ανθεκτική στρατηγική. Παρουσιάζοντας συνεχώς σε όλους ότι τα οικονομικά προβλήματα είναι καθημερινά και πρέπει να δοθεί μια καθημερινή μάχη για το καθένα, εξαφανίζουμε τον ρόλο της σκέψης. Διότι στην ουσία παράγουμε ένα σημείο τριβής στην εφοδιαστική αλυσίδα στο πλαίσιο της νοόσφαιρας. Η τοπική επίλυση προβλημάτων δίχως ολική προσέγγιση, αντιμετωπίζει εκ φύσης το εμπόδιο του ορίζοντα και οι διαδοχικές τροποποιήσεις δίχως στρατηγική δεν μπορούν να βρουν ούτε τη βέλτιστη λύση ούτε την ανθεκτική. Και οι κινήσεις με κίνητρα αλλά χωρίς σκοπό δεν δικαιολογούν ούτε την ίδια τους την ύπαρξη, ακόμα και αν επιτρέπουν σε ειδικούς να παραμείνουν στις θέσεις τους. Ενώ η πραγματικότητα αλλάζει μόνο με πράξεις που έχουν ένα όραμα, που προσπερνούν την ουτοπία και σκέφτονται το αδιανόητο για να δημιουργήσουν την επόμενη πραγματικότητα. Το θέμα δεν είναι πρόβλημα αλλά το πρόβλημα είναι θέμα και όχι μόνο ρεαλισμού, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Ο ρεαλισμός σε φάση κρίσης προκαλεί και αδράνεια. Εξετάζουν το θέμα του κόστους και δεν μελετούν το πρόβλημα του κέρδους, διότι θεωρούν ότι η έλλειψη ήττας είναι ήδη μια νίκη, ενώ δεν έχει αλλάξει τίποτα. Η εφαρμογή υψηλής στρατηγικής παρουσιάζεται ως αδιανόητη από τους πολιτικούς, ενώ επιβάλλεται από την μακροπολιτική. Είναι απλώς θέμα χρόνου να το αποδεχθούν και να γίνει πραγματικότητα από άλλους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού: Στρατηγική και οικονομία"

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ο τύπος του Cohen

Του Νίκου Λυγερού

Πάνω απ' τα σύνορα, δεν ένιωθε το κρύο της Ζυρίχης: Του θύμισε το άλλο απέραντο γαλάζιο, στο Καστελλόριζο. Ποιος θα πίστευε πριν τη μεγάλη διάλεξη στην Αθήνα, την απρόσμενη απήχησή της; Ακόμα και η ομάδα δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει. Έτσι γινόταν πάντα… Το μέτωπο δεν έδειχνε ποτέ το στρατηγικό του βάθος.
*Στρογγύλη…
*Δίχως τους υπολογισμούς και τους χάρτες, ποιος θα καταλάβαινε πραγματικά τους κανόνες του παιγνίου…
Έτσι έγινε και τότε…
Οι πρώτοι υπολογισμοί έδειξαν τη δυσκολία της εύρεσης της έκτης λύσης.
Οι τύποι του Euler και του Jacobi δεν επαρκούσαν για ν' αγγίξουν την κατάλληλη περιοχή. Και οι υπολογιστές αποτελούσαν ένα τεχνικό όριο. Η έκτη λύση της εξίσωσης του Ramanujan ήταν πέρα από τον ορίζοντά τους.
*Έλλειψη του Ωμέγα…
*Σωστά, τότε η ύπαρξή του ήταν απλώς αδιανόητη… Μετρούσαμε ακόμα τις ταχύτητες με MHz.
Προσπάθησαν να βρουν τύπους που γενικεύουν την τάξη 1 και 3. Έτσι άρχισαν να μελετούν συστηματικά όλες τις δυνάμεις τις συνάρτησης του Dedekind. Με αυτόν τρόπο επανακάλυψαν ένα άλλο αποτέλεσμα του Serre που αφορούσε τις τάξεις 2,4,6,8,10,14 και 26. Ήταν όλα διαφορετικά. Κάθε τιμή είχε την αξία της. Κι όταν εφάρμοσαν το ανάλογο πρόβλημα σε αυτές, βρήκαν όντως λύσεις. Αυτές όμως δεν βοηθούσαν στην επίλυση του αρχικού προβλήματος. Μέσω της αλληλογραφίας του Serre, ήρθε σ' επαφή με τον Atkin. Κι έτσι ανακάλυψε ότι είχε κάνει ανάλογους υπολογισμούς σε αρκετά μεγάλο βάθος δίχως βέβαια ν' αγγίξει την κατάλληλη περιοχή. Ήταν μάλιστα και η αφορμή να κατανοήσει την log-log-φιλοσοφία .Εκείνη έδειξε την πραγματικά δυσκολία, του προβλήματος μέσω της ιδέας του Schinzel. Αυτό το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο και είχε πρακτικές επιπτώσεις όσον αφορά στον υπολογιστικό ορίζοντα. Οι επόμενοι υπολογισμοί επιβεβαίωσαν αυτήν την ιδέα. Ένας νέος τύπος ήταν απαραίτητος σε κάθε περίπτωση.
Η αναλογία ήταν ξεκάθαρη. Και για το απέραντο γαλάζιο, η μεσοκάθετη δεν έδειχνε το βάθος του προβλήματος μόνο με τα διαγράμματα Voronoi και η τριγωνοποίηση Delauney έδιναν αυτήν την δυνατότητα.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε αλλά δεν άφησε πίσω του το απέραντο γαλάζιο. Τα πράγματα είναι μερικές φορές πιο απλά από μακριά. Έτσι έγινε και τότε όταν έλαβε το ηλεκτρονικό μήνυμα από το Bordeaux. Ο Cohen είχε απαντήσει στην πρώτη επαφή μέσω του Serre. Ξαφνιάστηκε από την ερώτηση αλλά απάντησε, πάντα με τον δικό του τρόπο, μέσω του Latex.
*Νέος κώδικας.
*Ανάφλεξη.
Η επικοινωνία ήταν δύσκολη, έμοιαζε με ημίκλειστο άνοιγμα.
*Σικελική Άμυνα.
Πάντως ένα σημείο ήταν ξεκάθαρο: η προσέγγιση, όχι μόνο δεν έπρεπε να είναι τετριμμένη αλλά επίσης να έχει τις ρίζες μέσα στο μαθηματικό παρελθόν. Αυτό βρισκόταν στη Ζυρίχη. Εκεί είχε πεθάνει το 1919 ο Hurwitz. Εκεί βρισκόταν και η περίφημη Πολυτεχνική Σχολή.
*Αλλαγή φάσης.
Αυτό το μαθηματικό μονοπάτι έπρεπε να μελετηθεί με ακρίβεια αν ήθελαν να πετύχουν το στόχο τους. Αυτή η έρευνα θα διαρκούσε περισσότερα από είκοσι χρόνια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8121-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο τύπος του Cohen"

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Πέτρινη θάλασσα

Νίκος Λυγερός


Αν ήξερες πόσο πέτρινη
είναι η θάλασσα μας
τότε δεν θα φοβόσουν
να σου πάρουν τα νησιά.

Κάθε κύμα είναι μια γροθιά
σ' έκεινον που προσπαθεί
να μας κατακτήσει
με τη βαρβαρότητα του.

Μην κοιτάς μόνο τις διακοπές
δες και τη συνέχεια
του ελληνισμού μας
και του έργου του.

Κι όταν πιεις νερό
από τη θάλασσα μας
μην σε ξαφνιάσει η γεύση της
είναι εκείνη του ουρανού.


Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8153-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πέτρινη θάλασσα"

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

O στρατηγικός ρόλος του Πειραιά στην ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού


Ο Πειραιάς δεν ήταν ξηρά, αλλά νησί που έγινε λιμάνι, δηλαδή γη θάλασσας. Ήλθε από τη θάλασσα για να δώσει μέλλον στη γη, στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτό το επινόησε ένας Θεμιστοκλής και το κατανόησε ένας Θουκυδίδης, ενώ άλλοι ακόμα και να το κοίταζαν δεν θα το έβλεπαν καν. Με άλλα λόγια, κι οι δυο τους ανέδειξαν το στρατηγικό ρόλο του Πειραιά. Κι αυτός ο ρόλος είχε επιπτώσεις και στο εμπόριο και στην οικονομία. Τα ναυπηγεία δημιούργησαν ένα νέο κόσμο πάνω στα κύματα. Και δεν είναι τυχαίο αν η Ελλάδα έχει πια τον πρώτο εμπορικό στόλο του κόσμου. Μόνο που όταν η οικονομία δεν έχει στρατηγικό βάθος και η στρατηγική δεν θεωρείται παρά μόνο και μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, έχουμε το φαινόμενο του εκφυλισμού. Δεν μπορεί ένας αποτελεσματικός στόλος να μην έχει ανθεκτικό λιμάνι. Πιο αφαιρετικά, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ, τα νησιά μας είναι ο στόλος μας. Κι αυτά τα νησιά για να λειτουργήσουν δυναμικά, πρέπει να έχουν ένα λιμάνι με τείχη, το οποίο να έχει μία διεθνή βαρύτητα. Αλλιώς η αποκλειστικότητα δεν μπορεί να γίνει κτήμα. Η στρατηγική ανάπτυξη του Πειραιά είναι απαραίτητη για να υποστηρίξει επί του πρακτέου τον στόλο μας, τα νησιά μας, δηλαδή την ΑΟΖ μας. Αν δεν εξετάσουμε το θέμα στρατηγικά, τότε θα εμφανιστούν αναπόφευκτα οι φοβίες μας όσον αφορά στα νησιά. Δίχως στρατηγικό κέντρο αποφάσεων δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί η εμβέλεια της θεωρίας παιγνίων πάνω στα νησιά μας. Αν αυτά δεν νιώσουν ότι ανήκουν στο ίδιο σύμπλεγμα, στο ίδιο πεδίο δράσης, διότι έχει καθοριστεί ένα πλαίσιο μέσω της στρατηγικής, στην τελική δεν θα αποτελούν πια μια ανοιχτή δομή ικανή ν' αντισταθεί, αλλά μόνο και μόνο μία σειρά από dominos έτοιμη να καταρρεύσει με το πρώτο πέσιμο. Ο Πειραιάς δεν είναι μόνο ένα στάδιο ή μία ομάδα. Ο Πειραιάς είναι η καρδιά της πατρίδας μας. Υπάρχει μία αποστολή κι έχουμε ανθρώπους που διαθέτουν γνώσεις, για να την υλοποιήσουν. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέληση. Πρωταρχικά είναι η επίγνωση. Αν ο καθένας μας καταλάβει το στρατηγικό ρόλο του Πειραιά για την ΑΟΖ, τότε θα δει το όραμα και θ' αρχίσει την πραγματική προσπάθεια. Για να πείσουν τους άλλους για την οχύρωση έδωσαν πρώτα μάχη στα νησιά. Με άλλα λόγια η Σαλαμίνα απέδειξε τη σημασία του Πειραιά. Με την ΑΟΖ, τα νησιά μας δείχνουν ήδη την ανάγκη μιας στρατηγικής κι ο Πειραιάς θα είναι η θεμελίωσή της.


Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8151-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "O στρατηγικός ρόλος του Πειραιά στην ΑΟΖ"

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Η Ελλάδα δεν είναι αθάνατη

Του Νίκου Λυγερού

Λίγοι είναι αυτοί που προσέχουν τα σύμβολα και τα συνθήματα. Αυτοί όμως βλέπουν ότι και η διαφορά κάνει τη διαφορά. Όταν ακούμε την έκφραση: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», ποιος το σκέφτεται πραγματικά και γιατί δεν είναι το ίδιο με την έκφραση: «Η Ελλάδα είναι αθάνατη». Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πλέον ότι η απάντηση στο ερώτημα είναι καθαρά πολιτική. Το θέμα είναι αν αφορά τους πολιτικούς και αυτό επί της ουσίας. Διότι αν είναι όλοι πεπεισμένοι για αυτήν την πραγματικότητα, τότε δεν υπάρχει όντως λόγος να είναι προσεκτικοί στις κινήσεις. Επιπλέον, γιατί να αναπτύξουν μια στρατηγική και ακόμα λιγότερο ανάπτυξης αφού η Ελλάδα είναι αθάνατη; Μάλλον έχουν ξεχάσει το μύθο του Χείρωνα… Και δεν ξέρουν πια τι σημαίνει να είσαι θανάσιμα πληγωμένος ακόμα και αν είσαι αθάνατος. Είναι τυχαίο που ο Χείρωνας δίνει την αθανασία του στον Προμηθέα για να μπορέσει να πεθάνει επιτέλους; Με άλλα λόγια, το να μην πεθαίνεις δεν σημαίνει ότι δεν υποφέρεις ακόμα και αν έχεις άπειρες αντοχές. Και ο ίδιος ο Προμηθέας μάς το έμαθε με τα βάσανά του. Άρα το ερώτημα είναι το εξής: μήπως είναι θέμα ανάγκης να σωθεί η πατρίδα μας; Σε αυτήν την περίπτωση η ενεργοποίηση μιας στρατηγικής σκέψης είναι απαραίτητη. Διότι αν η Ελλάδα δεν είναι αθάνατη και θέλουμε να ζήσει τότε αυτό πρέπει να γίνει με αξιοπρέπεια. Διότι κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει κάποιον, ακόμα λιγότερο την πατρίδα μας, να ζήσει δίχως αξιοπρέπεια. Είμαστε ένας λαός με αξίες ακόμα και αν δεν έχουμε αρχές. Η Ελλάδα δεν είναι μια αφαιρετική ιδέα αλλά μια ανθρώπινη πραγματικότητα που μας πονά διότι είναι οι δικοί μας άνθρωποι που υποφέρουν. Μόνο που πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλα δεν καθορίζονται από την οικονομία. Μόνο για το παρόν αρκεί η οικονομία. Όμως θέλουμε και μέλλον. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει δίχως στρατηγική. Ανήκουμε στους λαούς του χρόνου, στους λαούς της θάλασσας. Με άλλα λόγια η πατρίδα μας είναι ένα λιμάνι, μια γη θάλασσας και κανείς δεν μπορεί να μας το απαγορεύσει. Το απέραντο γαλάζιο της ΑΟΖ περιμένει την απόφαση της πατρίδας μας, τη γη θάλασσας. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, πρέπει να το πάρουν απόφαση: Η Ελλάδα δεν είναι αθάνατη και δεν αντέχει άλλο τα λάθη της απραξίας. Το αίμα μας είναι η θάλασσά μας, το σώμα μας, η γη μας. Γι' αυτό είμαστε γη θάλασσας, λιμάνι του χρόνου.


Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8131-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελλάδα δεν είναι αθάνατη"

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

13 σκέψεις του Ίωνος Δραγούμη για την Ζωή, τον Άνθρωπο, την ξενομανία, την Νίκη, το Κράτος και τον Ελληνισμό

Δεν τους χρειάζομαι τους ανθρώπους των λεγόμενων «νέων ιδεών». Ανθρώπους νέων χαρακτήρων και νέας υγείας μπορείτε να μου φτιάσετε; Αυτό θέλω. Οι ιδέες πάντα θα έρχονται, είτε νέες είτε παλιές. Ο άνθρωπος πάντα ιδέες θα σκαρώνει, μη φοβάστε. Και δεν έχει σημασία αν είναι νέες ή παλιές. Θα είναι πάντα νέες αν προέρχονται από ανθρώπους υγιεινούς και με χαραχτήρα. Οι ιδέες είναι η αντανάκλαση της ζωής, της κάθε κατάστασης τους ανθρώπου, σα μια αίγλη γύρω από τον άνθρωπο, μια φωτοβολή που απ’ αυτόν βγαίνει.
Ημερολόγιο, Βερολίνο, Μάης 1914. Φύλλα ημερολογίου Ε΄ (1913-1917). Ερμής, 1986. 68.

Εκείνο που με συνδέει μ’ έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης.
Ημερολόγιο, 10 Ιουνίου 1919. Φύλλα ημερολογίου ΣΤ΄ (1918-1920). Ερμής, 1987. 96.

Η νίκη καθίζει στον κόσμο, σαν αποτέλεσμα, την ιδέα της. Πρώτα του επιβάλλει την ηθική της θεωρία, που απ’ αυτήν έπειτα και άλλες ξεφυτρώνουν ιδέες και θεωρίες αμέτρητες και ανωφέλευτες κα γίνονται η κληρονομία των ανθρώπων, γιατί η ζωή είναι αγνή και παρθένα από θεωρίες, μονάχα ο άνθρωπος με τις νίκες και τις ήττες του βρέθηκε να τις ανακαλύψει για να περνά τον καιρό του.
«Η νίκη». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 55.


Σαν τα άτομα και οι φυλές των ανθρώπων. Νικώντας μια γίνεται ελεύτερη και δημιουργεί αρχιτεκτονικές, πυργοποιίες και θεωρίες και χαίρεται με την ελευτεριά της και με τα καμώματά της, ώσπου ξεπέφτει αγάλι-αγάλι, ξεθυμαίνει, πετρώνει, κρυσταλλώνεται και σκλαβώνεται πια στις θεωρίες, που η ίδια έχει πλάσει. Και φεύγει πάλε η νίκη και φτερουγίζει και πάει αλλού.
«Η νίκη». Σαμοθράκη, 1909. Έκδ. «Νέα Ζωή» Αλεξανδρείας, 1926. 56.

Άνθρωπος είναι εκείνος που έχει οικογενειακή ανατροφή, είτε σε πολιτεία ανατράφηκε είτε σε χωριό, είτε ξέρει γράμματα είτε δεν ξέρει. Άνθρωπος είναι εκείνος που παίρνει τη δουλειά του πατέρα του και την καλυτερεύει.
Κοινότης, έθνος και κράτος, 1923. 10.

Ο άνθρωπος του κάθε τόπου, εκείνος και καλύτερα μπορεί να φροντίζει για τον τόπο του, γιατί εκείνος και πιο κοντά είναι και κάθε μέρα τον βλέπει, δηλαδή τον ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον και τον πονεί περισσότερο.
Κοινότης, έθνος και κράτος. Γνώμαι του Ίωνος Δραγούμη 1907-1919, 1923. 11.

Του Ρωμιού δεν του λείπει η αξιοσύνη να κυβερνιέται πολιτικά ο ίδιος, μα πρέπει μονάχα πρώτα να νιώσει με τι τρόπο έζησαν και ζουν οι Έλληνες στον κόσμο, ποιος κοινωνικός οργανισμός τούς βαστά. Οι Έλληνες ζουν πάντα σε κοινά ιδιοκυβέρνητα. Λοιπόν ο Έλληνας ή οι Έλληνες που θα κυβερνήσουν πολιτικά τους Έλληνες πρέπει όχι να καταστρέψουν τα κοινά αυτά, παρά να τα αφήσουν, να τα περιποιηθούν, να τα μεταχειρίζονται, να τα εκμεταλλεύονται πολιτικά. Μ’ άλλα λόγια είναι ανάγκη να κάνουν ίσα ίσα το αντίθετο από κείνο που έκανε ως τώρα το Ελλαδικό κράτος.
Κοινότης, έθνος και κράτος. Γνώμαι του Ίωνος Δραγούμη 1907-1919, 1923. 19.

Δύο παράδοσες μας κληροδότησε ο βυζαντινός πολιτισμός, μια τη σχολαστική λογιότατη και μια τη λαϊκή δημοτική. Αυτή η δεύτερη παράδοση είναι ο εσωτερικότερος και γνησιότερος κρίκος που μας συνεδένει με τους παλιότερους ελληνικούς πολιτισμούς όλους. Η άλλη μόνο φαινομενικά και εξωτερικά μάς θυμίζει τον αρχαίο ελληνικό και τον ελληνιστικό πολιτισμό και βαστάει ακόμα μερικά ξώφλοια της ψυχής μας, επειδή κολλήθηκε κιόλα του χριστιανισμού, που είναι η θρησκεία του βυζαντινού καιρού και η δική μας ίσαμε τώρα. Η λογιότατη παράδοση είναι το τελευταίο φανερό απομεινάρι του βυζαντινού πολιτισμού, σαν ένα ξερό φύλλο που δεν έπεσε ακόμα από το δέντρο. Ο χυμός του δέντρου είναι η δημοτική παράδοση. [...] Είναι σαν ένα ζεστό ρεύμα ζωής, που περνά αιώνες τώρα στα κατάβαθα της ψυχής των Ελλήνων και βαστά με την αιώνια ροή του την ενότητα ή ομοιότητα της μορφής της.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 189.

Η μουσική του τόπου σου συμπυκνώνει όλα τα αισθήματα της φυλής σου και, σαν την ακούς, ξυπνάει μέσα σου όλος ο Ελληνισμός και βράζει και σε αναστατώνει. Τα τραγούδια τα ελληνικά δυναμώνουν την ελληνική ψυχή σου και τη συνθέτουν, αφού την αναλύσουν πρώτα σε μύρια φώτα, πλούτη και χρώματα.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 222.

Γιατί να πασκίζουν να μιμηθούν ξένα μοντέλα κα ξένες τεχνοτροπίες; Γιατί να θέλουν και καλά να κοιτάζουν με ξένα μάτια, όταν είναι τόσο εύκολο τα δικά τους μάτια να ανοίξουν ορθάνοιχτα και να κοιτάξουν γύρω; Θάβρουν ό,τι θέλουν, φτάνει να προσέξουν, και, άμα αισθανθούν τα πράγματα που βλέπουν, θα τα εκφράσουν με το πινέλο τους καλύτερα από κάθε ξένο.
«Νεοελληνικός πολιτισμός». Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες (1903-1909). Ελληνικός πολιτισμός (1913). 1927. 224.

Το κράτος χρησιμεύει διά την αυτοσυντηρησίαν της φυλής, που είναι απείρως πολυτιμοτέρα από την απλήν αυτοσυντηρησίαν του κράτους. Διότι τα κράτη δεν δημιουργούν τίποτε, μόνον συντηρούν και υποβοηθούν, τα έθνη όμως δημιουργούν πολιτισμούς.
«Προγραμματικοί πολιτικοί στοχασμοί», Πολιτική Επιθεώρησις, 1916. Θ. Παπακωνσταντίνου (επιμ.), Ίων Δραγούμης και πολιτική πεζογραφία. Βασική Βιβλιοθήκη, 39. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1957. 90.

Άλλη αθανασία ψυχής δεν υπάρχει παρά τα παιδιά, είτε πραγματικά, από σάρκα και κόκκαλα, είτε πνευματικά από ιδέες.
Σταμάτημα, 1917. Θ. Παπακωνσταντίνου (επιμ.), Ίων Δραγούμης και πολιτική πεζογραφία. Βασική Βιβλιοθήκη, 39. Εκδοτ. οίκος Ιωάννου Ν. Ζαχαροπούλου, 1957. ιε΄.

Οι ιδέες πρέπει να συμφωνούν με τα πράματα, και για να συμφωνούν πρέπει να βγαίνουν απ’ αυτά.
«Στρατός και άλλα» (1909). Ίων Δραγούμης, 10 άρθρα του στο «Νουμά», Έκδοση «Τύπου», [1920]. 73.

''Σιχαίνομαι τη φρονιμάδα σου. Αν μπορούσα να καταστρέψω μονος μου το κρατος το Ελληνικό θα το έκανα αμεσως. Τι χρησιμεύει ενα κράτος Ελληνικό που αντί κάθε άλλη εξωτερική πολιτική διορίζει προξένους στην Ανατολή και πρεσβεις στη Δυση και τους ξεπροβαδίζει με την μονάκριβη ευχή και οδηγία ''προσέχετε να μην γεννάτε ζητήματα'', Αν το κράτος δεν νοιώθει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει, δεν αξίζει να ζει.
Έχουμε δυνάμεις αμέρητες και στην Μακεδονία και στην Θράκη και σε όλη την Ανατολή. Και αν το κράτος δεν τις ξερει, δεν θα πει πως πρέπει να μην τις ξέρω και εγώ. Και αν το κράτος τις αφήνει κρυμμένες ή σκόρπιες και δεν θέλει να τις περιμαζέψει, δεν είναι λόγος να μην τις περιμαζέψω εγώ, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω. Ναι εσύ θα σώσεις το ρωμέικο, ω φρόνιμε. Ο καθένας πρέπει να ξέρει ότι σε αυτόν έλαχε να σώσει το έθνος του, έτσι θα προσπαθήσουν πολλοί και θα το σώσει όποιος μπορέσει.
Και αλήθεια να ήταν πως ούτε έναν Ελληνα δεν βρίσκεις στην Μακεδονία, πρεπει να ειναι Ελληνική η Μακεδονία. Άλλα κράτη αρπάζουν πολιτείες και χώρες και εμείς, και εκείνα που είναι δικά μας, και εκείνα δεν κρατούμε. Σκιαζόμαστε μην μας πουν οι Ευρωπαίοι πως δεν είναι δικά μας. Με ντροπή μας μεγάλη και δειλά-δειλά ξεστομίζουμε πως έχουμε κάποια επιρροή στην Μακεδονία , γιατί τι θα πει η κοινή γνώμη αν μας ακούσει;
Αφού οι βουλγαροι την έχουν στο μάτι την Μακεδονία και φωνάζουν και την θέλουν δική τους, ταιριάζει να μην την θέλουμε εμείς; Δεν με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση η για το κράτος, έγινα για το έθνος, και το ξέρω επειδή γι' αυτό ίσα-ίσα πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι.
Σηκώνομαι, ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Σε όποια γωνιά του Ελληνισμού και αν βρεθώ, θα πασχίζω πάντα να δυναμώνω, να ξυπνώ, να ζωντανεύω την ψυχή του, και ας γίνει οτι γίνει. Ξυπνώ καθε ύπνο, κεντρίζω καθε βαρεμό, συνδαυλίζω κάθε στάχτη, ξεσκεπάζω καθε σπίθα κρυμμένη και ανάβω κάθε φωτιά σβησμένη, βγάζω κάθε πνοή κουρασμένη και παίζω κάθε χορδή σιωπηλή. Ξυπνώ, ξυπνώ, ξυπνώ . ''

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Πηγή
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "13 σκέψεις του Ίωνος Δραγούμη για την Ζωή, τον Άνθρωπο, την ξενομανία, την Νίκη, το Κράτος και τον Ελληνισμό"
Related Posts with Thumbnails