Διάλεξη του Νίκου Λυγερού: "Το Διαχρονικό Πνεύμα του Βυζαντίου". Ηράκλειο. 22/02/2015

Νέο βήμα για τον ελληνικό ζεόλιθο

Του Νίκου Λυγερού

Μέσα στο πλαίσιο της άδειας έρευνας για ζεόλιθο στο Βόρειο Έβρο και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή Κόκκαλο, που βρίσκεται κοντά στα Πετρωτά, είχαμε και το θέμα της οδοποιίας, που είναι απαραίτητη για την πρόσβαση στο κοίτασμα ζεόλιθου. Τώρα και αυτό το πρόβλημα λύθηκε με την απόφαση του Γενικού Γραμματέα της αποκεντρωμένης διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, αφού δόθηκε έγκριση μελέτης της δασικής οδού τύπου Γ΄ για κοιτασματολογικές έρευνες βιομηχανικού ορυκτού, δηλαδή του ζεόλιθου. Το συνολικό μήκος του έργου της οδοποιίας θα είναι 1.440 μέτρων, το πλάτος του 4 μέτρα, ενώ οι κλίσεις του δεν θα ξεπερνούν το 12%. Στο έργο προβλέπονται εκσκαφές σε έδαφος γαιώδες και ημιβραχώδες, αλλά και κατασκευή επιχωμάτων. Αυτό το νέο βήμα είναι πολύ πρακτικό, γιατί μας επιτρέπει να μιλήσουμε πλέον επί της ουσίας για τον ελληνικό ζεόλιθο, όχι πια μόνο ως όραμα, αλλά ως πραγματικότητα, ελληνική πραγματικότητα. Τώρα απομένει η έγκριση της φυτοτεχνικής μελέτης για την αποκατάσταση του κοιτάσματος. Είναι μια κλασική διαδικασία που γίνεται για όλα τα λατομεία, απλώς εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά, αφού ο ζεόλιθος λειτουργεί ως εδαφοβελτιωτικό για τη γεωργία. Κατά συνέπεια αρχίζουμε και βλέπουμε μια πρακτική υλοποίηση του αγώνα της πατρίδας μας για την αξιοποίηση του ζεόλιθου που δεν μπορεί ν’ αφήσει κανέναν αδιάφορο κι ενισχύει όλους τους μαχητές που παλεύουν τόσα χρόνια για να γίνει πραγματικότητα ένα στρατηγικό όραμα που ανήκει στην Ελλάδα του μέλλοντος.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18869&l=gr

Σκάκι στα ακριτικά νησιά

Του Νίκου Λυγερού

Αφού το σκάκι εντάχθηκε επίσημα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, μπορούμε να το αξιοποιήσουμε για να βοηθήσουμε τα ακριτικά νησιά μας. Διότι πρέπει να καταλάβουμε ότι βρίσκονται σε στρατηγικές θέσεις και παίζουν ένα ρόλο τοποστρατηγικό αλλά και χρονοστρατηγικό. Είναι καλό, λοιπόν, οι μικροί άνθρωποι που κατοικούν σ’ αυτά τα μέρη να μπορούν να έχουν πρόσβαση στη σκακιστική σκέψη για ν’ αναπτύξουν τη σκέψη τους και σε άλλους τομείς ακόμα κι αν δεν υπάρχουν φορείς τοπικά που να το υποστηρίζουν. Σημασία έχει να βοηθήσουν οι σκακιστές τους δασκάλους άμεσα ή έμμεσα μέσω σεμιναρίων και αυτή η γνώση να ενισχυθεί παιδαγωγικά, γιατί το σκάκι δεν το εξετάζουμε σε αυτό το πλαίσιο ως άθλημα, αλλά ως εργαλείο δημιουργικής ανάπτυξης. Γι’ αυτό το λόγο παρουσιάζουμε στους μικρούς ανθρώπους την κλασική σκακιέρα, αλλά και τις άλλες, όπως είναι η βυζαντινή, η καστρική και η SER. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται πώς λειτουργούν τα κομμάτια με αλλαγή σκακιέρας και πώς προσαρμόζονται οι κινήσεις για να γίνουν πράξεις. Με όλες αυτές τις σκακιέρες μπορούμε να αναδείξουμε την πλαστικότητα του εγκεφάλου, αφού αυτή μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα και πιο δημιουργικά. Κάθε ακριτικό νησί είναι ένα τετράγωνο που φαίνεται απομονωμένο, ενώ με το σκάκι οι μικροί άνθρωποι μπορούν ν’ ανακαλύψουν ότι ζουν στην ίδια σκακιέρα του ίδιου λαού, που είναι της θάλασσας και του Χρόνου, έτσι θα νιώσουν μέσα τους και την ανάγκη της στρατηγικής για να παραμείνουν ελεύθεροι άνθρωποι.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18874&l=gr

ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Παριανά επίθετα Α.

–Αβάζος:

–Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο παπά Μανώλης Αβάζος.

–Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυράτε ο παπά Μανουήλ Αβάζος.

–Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυράτε ο επίτροπος Τζιπίδου Γεώργιος Αβάζος.

–Οι επίτροποι των επτά κοινών της Πάρου στέλνουν επιστολή, στις 13 Σεπτεμβρίου 1752, στον Έλληνα δραγουμάνο Στέφανο Δημάκη, με την οποία ανακοινώνουν τα ονόματα της τριμελούς επιτροπής, προκειμένου να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη και ρυθμίσει τα οικονομικά προβλήματα του νησιού. Υπογράφει ο Γεώργης Αβάζος, επίτροπος Δραγουλά.

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυράτε ο κάτοικος Δραγουλά Γεώργιος Αβάζος.

–Αβιτζής: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτζής Δημήτριος του Ευαγγέλου, 25 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Αβιτσής: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτσής Ευάγγελος του Γεωργίου, 50 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Αγαλιανός: Βλέπε Αγαλλιανός.

–Αγαλλιανός: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό επίθετο πριν το 1204. Οικογένεια προκρίτων της Πάρου. Το επώνυμο μαρτυρείται γενικότερα από την πρωτοβυζαντινή εποχή και ειδικότερα στο νησί από τα τέλη του 16ου αιώνα. Μέλη της οικογένειας υπήρξαν δύο ιερομόναχοι (ο Παχώμιος και ο αδελφός του Ιερεμίας) που αναφέρονται ως κτήτορες, ηγούμενοι και ανακαινιστές της Μονής Ταξιαρχών Κουνάδου στη διάρκεια του 17ου αιώνα. Κλάδος της οικογένειας συνεχίζει στην Σκιάθο. Το συγκεκριμένο οικόσημο (λέων όρθιος δεξιόστροφος που κρατά σκήπτρο) βρίσκεται σε επιτύμβια πλάκα στο δάπεδο του καθολικού της μονής και συνοδεύεται από εστεμμένο δικέφαλο αετό. 

–Θεόδωρος Αγαλλιανός ήταν λόγιος κληρικός που έζησε στην Κωνσταντινούπολη τον 15ο αιώνα μ.Χ. Ίσως επίθετο - παρατσούκλι και να σημαίνει Αγάλιος - Αγαλιανός= ήσυχος, γαλήνιος, Στο Βυζάντιο ένας Αγαλλιανός ο ήταν στρατιωτικός στο βαθμό Τρουμάρχης και έπαιξε κάποιο ιστορικό ρόλο.

–Το επώνυμο Αγαλλιανός μαρτυράτε στην Πάρο από το 1597 με επιγραφή στη Μονή Ταξιαρχών στο υπέρθυρο της εισόδου στο καθολικό.

–Κτήτορα της Μονής ιερομόναχος Ιερεμίας Αγαλλιανος καθώς αναφέρει η επιγραφή του 1609 που βρίσκεται στη πρόσοψη του καθολικού. 

–Ιερεμίας Αγαλλιανός αναφέρεται ως ηγούμενος της μονής Ταξιαρχών το 1614 στο σιγίλλιο του Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄.

–Κενοτάφιο του ιερομόναχου Ιερεμία Αγαλλιανού στη Μονή ταξιαρχών με έτος 1675.

–Αγαπητός:

–Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Ιωάννης Αγαπητός από το κοινό των Μαρμάρων Πάρου.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ηλίας Αγαπητός από τα χωρία του Κεφάλου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αγαπητός Παναγής του Ηλία 40 ετών ναυτικός.

–Αγγελάκης: –καταγωγή από Κρήτη έτος 1854.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 25χρονος γεωργός Ιωάννης Αγγελάκης του Γεωργίου.

–Αγγελόπουλος: Αγγελόπουλος= ο γιος του Άγγελου. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

–Λεύκες έτος 1859.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα - Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Άγουρος: Επίθετο παρατσούκλι.

–Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο παπά Δημήτρης Άγουρος από το κοινό του Τζιπίδου.

–Πρακτικό εκλογών κατά την Γενική Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρετε ο ιερέας Κεφάλου Δημήτρης Άγουρος.

–Τα κοινά της Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 20 Ιουλίου 1741, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους άρχοντα Νικόλαου Μαυρογένη, εναντίων των συκοφαντών κατοίκων της Νάξου, οι οποίοι τον κατηγορούν για συνεργασία με τους πειρατές, υπογράφει και ο παπά Δημήτρης Άγουρος.

–Εκλογή κατά τη Γενική Συνέλευση «επιτρόπου και προβλέπτη» απεσταλμένου από τα κοινά της Πάρου, στις 20 Φεβρουαρίου 1743 αναφέρετε ο παπά Δημήτρης Άγουρος και ο Μανώλης Άγουρος.

–Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυράτε ο παπά Δημήτρης Άγουρος

–Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), δύο αμπέλια εις την Μακριάμ Λίμνη, σύμπλιον το ένα ο παπά Δημητράκης Άγουρος και εις το άλλο ο Σταμάτης Μονόπατος.

–Πάκτωση της Ξεχωριανής από τον ιερέα Νικήτα Άγουρο την 1 Σεπτ. 1774.

–Σε έγγραφο Τζιπίδου, 7 Σεπτ. 1785, «το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσσου» πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο «ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια όπου το έχει από τον μακαρίτη τον άνδρα της Δημητράκη Ρούσσο εις την τοποθεσίαν Αγίαν Τριάδα, σύνορον Ερηνάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ».

–Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Επίτροπος ο καπετάν Δημήτρης Άγουρος

–Προικοσύμφωνο Μαρμάρων 3 Νοεμ. 1820 «το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανόλιος Άγουρος».

–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Άγουρος Ιωάννης.

–Σακελλάριος Πάρου 7 Μαΐου 1824 Άγουρος...

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο παπά Ευστράτιος Άγουρος και ο Νικήτας Άγουρος από τα χωριά του Κεφάλου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Εμμανουήλ Άγουρος του Δεμένεγου, 43 ετών μυλωνάς. Το ίδιο έτος σε εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων υπάρχει ο Δημήτρης Άγουρος του Νικήτα 31 ετών σχοινάς. Όπως και ο Δημήτρης Άγουρος του Ανδρέα 25 ετών εργάτης.

–Γεώργιος Αντ. Άγουρος, ιδιοκτήτης καφενείου, στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–Αθανασίου: Κοινότυπο επίθετο. Στην Πάρο δηλώνουν καταγόμενοι από την Ρούμελη.

–Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Γιάννης Αθανασίου Ρουμελιώτης.

 

–Αθανόπουλος: Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

κάτοικος Λευκών από το 1859.

–Αϊβαλιώτης: Πατριδωνύμιο. Ο καταγόμενος από το Αϊβαλή (αρχ. Κυδωνιές) της Μ. Ασίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Εννέα Ναουσαίοι με το επώνυμο Αϊβαλιώτης είχαν λάβει μέρος στις επιχειρήσεις της Πελοποννήσου το 1821.

–κάτοικος Λευκών από το 1859.

–Αιγινήτης - Αιγενήτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από Αίγινα έτος 1831. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ιωάννης Αιγενήτης στα χωριά του Κεφάλου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος μεταπράτης Γεώργιος Αιγινήτης του Παναγιώτη, αλλά και ο 22χρονος γεωργός Γεώργιος Αιγινήτης του Δημητρίου.

–Έγγραφο του 1879 «και το συμβολαιογραφικόν μου γραφείον και ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου Πάρου Αντώνιου Μαυρομμάτου εδρεύοντος και κατοικούντος εις την αυτήν πόλιν της Παροικιάς ενεφανίσθησαν οι συμβαλλόμενοι κύριος Μιχαήλ Ιωάν. Αιγινήτης, γεωργός και Νικόλαος Δημ. Περάκης, μυλωνάς, αμφότεροι κάτοικοι του χωριού Λεύκων του Δήμου Υρίας».

–Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου. 

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αιγινίτης Δημήτριος του Παναγιώτη, 32 ετών, εργάτης από Νάουσα, Αιγινίτης Ηλίας του Δημητρίου, 42 ετών, ποιμήν από τη Νάουσα, Αιγινίτης Ιωάννης του Δημητρίου, 52 ετών, ποιμήν από τη Νάουσα, Αιγινίτης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 54, εργάτης από Νάουσα, Αιγινίτης Παναγιώτης του Δημητρίου, 58 ετών, ποιμήν από Νάουσα, Αιγινίτης Θεοδόσιος του Παναγιώτη, ετών 31, γεωργός από Νάουσα, Αιγινίτης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 27 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Αιγινίτης Θεμιστοκλής του Παναγιώτη, ετών 24, εργάτης από Νάουσα.

–Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Δημήτρης Αιγινίτης.

–Μιχαήλ Κων. Αιγινήτης, γιος του μεγαλέμπορου Κων. Μ. Αιγινήτου, δωρίστηκε το 1910 στο υποκατάστημα της Ιωνικής Τράπεζας στο Ναύπλιο.

–Ακάλεστος: Επίθετο παρατσούκλι. Το Επίθετο Ακάλεστος προέρχεται από την οικογένεια Σιλβέστρου η οποία είναι Βρετανικής καταγωγής και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Αγ. Ειρήνης τα τέλη του 18ου αιώνα. Το βρετανικό επίθετο της οικογένειας ήταν Sylvester. Το επίθετο Ακάλεστος προήρθε από παρατσούκλι.

–Σημαιοφόρος δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Νίκος Ακάλεστος.

–Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, ο Μιχάλης Ακάλεστος λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.

–Ακριβός: –1652 χωρεπίσκοπος Ναούσης Ιερομόναχος Τιμόθεος Ακριβός. 

–Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Μιχαλάκης Ακριβός και ο Αντώνης Ακριβός.

–Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπά-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.

–Ακύλλας: –Παροικιά 1952 Μαργαρίτα και Σωσώ Ακύλλα.

–Αλαβάνος: 

–Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθειαν και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί κα την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, κατοίκων της Νάουσας μεταξύ άλλων και ο Μιχάλης Αλαβάνος.

–Αλεξάκης: –Σε έγγραφο για τη ανέγερση της Καθολικής Μονής στην Παροικιά αναγράφεται το 1674 ο Μανώλης Αλεξάκης.

  

–Αλεξάνδρου: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αλεξάνδρου Κωνσταντίνος.

–Αλεξίου: Κοινό επίθετο ανά την Ελλάδα,

–κάτοικος Λευκών από το 1867.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 40χρονος κτίστης Δημήτριος Αλεξίου του Αλέξιου.

–Αληπράντες: Βλέπε Αλιπράντης. Φράγκο-λεβαντίνικο, προέρχεται από το επίθετο Αλιπράντης 1833 στην Μάρπησσα Διά δαπάνις Ανδρέου Αληπράντε.

–Αλησάφη: Βλέπε Αλιφάφη

–Αλιπράντης –Λιπράντος - Λυπράντος: Το επίθετο πρωτοακούγεται ώς Λουμπράντο(ς), ο ξιφομάχος, και στην συνέχεια ως Λυπράντ(δ)ος και στην σημερινή του μορφή ως Αλιπράντης. Κοινό φύλλο είναι και η οικ. Αλιπράντη που

συναντάμε στην Κεφαλλονιά.  Λομβαρδικό και στη συνέχεια Φραγκολεβαντίνικο (Ενετικό) επίθετο, Το οικόσημο της οικογένειας Αλιπράντη είναι ομιλούντο ή φανερό και απεικονίζει την καταγωγή με τον αετό (Λομβαρδία) και τα κλαδιά δρυ (Βαυαρία) που το συναντάμε και στα γερμανικά μάρκα. Και με το ξίφος (brand) το σημερινό σύνθετο όνομα Alibrandi. Οι οικογένειες της Πάρου με το επίθετο Αλιπράντης έχουν κοινό DNA, δηλαδή έχουν οικογενειακούς δεσμούς και δεν είναι απλά συνωνυμία όπως π.χ το επίθετο Σιφναίος.

–Έτος 1651. Το επώνυμο Λυπραντος υπάρχει σε νοταριακά έγγραφα της Νάξου, του έτους 1573. Απ' αυτό προέρχεται και το επώνυμο Αλιπράντης, που συχνά συναντούμε σήμερα στην Πάρο.

–Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) Από δε τά ξωτικά το χωράφι όπου έχει είς του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφιού βικάριος Γεράρδης.

–Σε έγγραφο Παροικιάς του 18ου αι. «χωράφι Μηγδαληδιά σύμπλιος Αντώνης Γεωργη Λιπράντου.

–Σε προικοσύμφωνο της Νάουσας του Δ. Περδικάκη – Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας 16 Απρ. 1718) «το αμπέλι της Νταμπάκαινας με το χωριό». – επέρασε στον Μιχελή Ντακορώνια»

–Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου».

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο παπά Πέτρος Λιπράντης.

–Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), ο Σταμάτης Μονόπατος έτερο χωράφι εις τον Άσπρον Ποταμόν, σύμπλιος ο Φραντζέσκος Λιμπράντος εις τον Δραγουλά σύμπλιος η Αγία Κυριακή.

–Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. 3^η στήλη εις το Μερσίνι από πάνω του Ανδρέα Λιπράντου.

–Νάουσα της Πάρου τη 3 Μαΐου 1821 του κοινού τούτου Καντζελάριου Ιωάννης Κορτιάνος γράψας τη θέληση των ανωτέρω για συνεργασία παρακινήσεως και εξόδων του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου εις την Ύδρα, Ιωάννης Αλιπράντης κ.α.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Δημήτριος Αλλενπράντες από τα χωριά του Κεφάλου.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Μάρπησσας του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αλιπράντης Ανδρέας.

–Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγον Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 49χρονος Γεώργιος Αλιπράντης του Εμμανουήλ, γεωργός.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αντώνιος Αλιπράντης του Ανδρέα 47 ετών, κτηματίας.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885 υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αλιπράντης Αντώνιος του Σπύρου, 38 ετών, ξυλουργός από τη Νάουσα, Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ, 32 ετών, στρατιώτης από τη Νάουσα, Αλιπράντης Μιχαήλ, νόθος, 51 ετών, ναυτικός, από τη Νάουσα, Αλιπράντης Στάθης του Σπύρου, 48 ετών, ξυλουργός, από τη Νάουσα και Αλιπράντης Γεώργιος του Μιχαήλ, 27 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Γεώργιος Ν. Αλιπράντης, Υποτελώνης στην Σύρο το 1911.

–Κωνσταντίνος Ν. Αλιπράντης, ιερέας στον Δήμο Υρίας το 1911.

–Νικήτας Εμμ. Αλιπράντης, Έμπορος αποικιακών και υφασμάτων στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–1931, μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, Ελένη Αλιπράντη.

–Αλισάφης - Αλησάφης - Αλήσαφας: Ελληνικό-παλαιοβυζαντινό επίθετο, πριν το 1204. Παράγωγο επώνυμο από το όνομα Ελισάβετ. Το σημερινό πατρωνυμικό είναι Μαρμαριανός. Σήμερα γνωστό στον Δραγουλά το Μαρμαρινός. Το επώνυμο έφερε ο αρχιεπίσκοπος Τήνου Αρσένιος, κουνιάδος του οικονόμου Παροικιάς Νικολάου Αλισάφη.

Η οικογένεια Αλισάφη έχει εκλείψει πια από την Πάρο, σώζονται τα τοπωνυμία «Του Αλισάφα» στον Πρόδρομο και «στον Αλισάφηδο» στην περιοχή Ψυχοπιανά (σήμερα Πεταλούδες).  Απαντάτε στη Νάξο και στη Μήλο.

*3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισάφη, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι

στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισάφη. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.

–Ο Πύργος των Αλισαφαίων που κτίστηκε αργότερα του 1469, σημερινές Πεταλούδες, που φανερώνει ότι εκεί θα υπάρχει μεσαιωνικός οικισμός. Ιάκωβος Αλισάφης 1626.

–Αντώνιος Αλησάφης. Σε έγγραφο του 1638  στον ναό του Αγ. Νικολάου της Κολόνας Παροικιάς.

–Γεώργιος Αλησάφης. Σε έγγραφο του 17^ου αιω. Σε επιγραφή της βάσεως μαρμάρινου μανουαλίου του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου.

–Σε αίτημα των παριανών προς τον προϊστάμενο της γαλλικής επαρχίας Πατέρα της Καθολικής Εκκλησίας  Jacques Dinet για να ζητήσουν πατέρες της καθολικής εκκλησίας να έρθουν στην Πάρο. «Ταπεινοπρεπώς παρακαλούμεν την πανοσιώτη σας, ωσάν προηγούμενος οικουμενικός και πατριάρχης της αγίας και υπέρ ενδόξου συντροφιάς υου ιησού να συγκλύνη εις το να μας έλθουν ωδε εις τον τόπον μας πατέρες δια να κατοικήσουν εδώ έως εις τα άλλα νησιά δια να ημπορέσωμεν και ημείς να λάβωμεν εκείνη την βοήθεια και ωφέλειαν της ψυχής μας μαζί και την επιστήμην δια τους μεταγεναστέρους μας, επειδή ξεύρωμεν καλότατα ότι πως η πανοσιώτησας και η τρισκία της όλα ο σκοπός και ο πόθος άλλο δεν είναι εις όλα τα πάντα μόνον να γυρέψετε την μεγαλύτερην δόξα του Θεού και της σωτηρίας των ψυχών εις κάθε τόπον όπου ευρίσκονται…»

Πάρος: εν έτι σωτήριω 1672 εν μήνι μαίω (29) εις το παλαιόν: + Ταπεινός Μητροπολίτης Παροναξίας Μελέτιος.

Το πιο πάνω αίτημα υπογράφουν χριστιανοί, καθολικοί και ορθόδοξοι, μεταξύ άλλων και ο Ιερεύς Μιχαήλ Αλισάφης και Αντώνιος Αλισάφης.

–Γιακουμής Αλησάφης. Σε έγγραφο Κεφάλου της 29 Δεκεμβρίου του 1688 που αφορά "συμβιβασμό της Μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου με τον Γιακουμή Αλησάφη".  

–Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711.

–Σε πρακτικό εκλογής νοταρίου – καγκελαρίου από το κοινό της Παροικιάς στη Γενική Συνέλευση της 14 Ιανουαρίου 1716, μαρτυράτε ο παπά Νικόλαος Αλισάφης, ο Γεώργιος Αναγνώστη Αλισάφης και ο Βασίλης Αλισάφης.

–Στις 26 Ιουνίου 1722. Υπήρξε κουνιάδος του επισκόπου Τήνου Αρσενίου Μενδρινού.

–Ο ναός υπήρξε ιδιοκτησία του ιερέως οικονόμου Μανουήλ Αλισάφη, ο οποίος στα 1722 πώλησε το μισό περιβόλι του στον κουνιάδο του αφέντη Δεσπότη άγιο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό.

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 30 Ιανουαρίου 1723 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο οικονόμος Αλισάφης και ο Βασίλειος Αλισάφης.

–Σε πρακτικό εκλογής εκτιμητών του κοινού της Παροικιάς στις 13 Δεκεμβρίου 1724 κατά τη Γενική Συνέλευση μαρτυράτε ο οικονόμος Παροικιάς Αλισάφης.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυράτε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 12 Νοεμβρίου 1730, αναφέρει τον οικονόμο Παροικιάς Αλησάφη Βασίλη.

–Σε πρακτικό πωλήσεως του φόρου της δεκάτης του κοινού Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, της 26 Ιουλίου 1730 μαρτυράτε ο οικονόμος και Βασίλης Αλισάφης.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού της Παροικιάς, σε πρακτικό Γενικής Συνέλευσης της 1 Μαρτίου 1731 μαρτυράτε ο οικονόμος Αλισάφης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 6 Δεκεμβρίου 1731, αναφέρετε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρετε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1733, αναφέρετε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 20 Ιουνίου 1733, αναφέρετε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Βασίλης Αλισάφης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρετε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρετε ο Βασίλης Αλισάφης.

–Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Βασίλης Αλισάφης.

–Η Ανέλιξη γενεαλογικού κλάδου οικογ. Αλισάφη-Δελαγραμμάτη-Κρίσπη-Μαυρογένη-Γράβαρη (18ος-20ος αι.)

–Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).

–Κατάλογος Παροικιάς 24 Μάιου 1818, "εν τω αυτώ σύμπλιος Μαρία Αλισαφή.

–Επιστολή του σεβ. Αρχιεπισκόπου Ιωσήφ Ζαφφίνου το 1891 υπογράφει ο ιερεύς αρχ. γραμματέας Ιωάννης Αλησάφης.

 
–Αλιφιέρης - Αλφιέρης - Αλιφέρης: Φραγκολεβαντινοι της Κρήτης. Αλιφιέρης στα λατινικά σημαίνει σημαιοφόρος και σε παρέλαση ο Αλιφιέρης είχε στα αριστερά του και στα δεξιά του κονταροφόρους που ονομάζονταν Κονταράτοι. Αλιφιέρης. Γνωστό ιταλικό όνομα από την οικογένεια ALIGIER της Τοσκάνης. Άλλοι τύποι του ονόματος αυτού είναι Αλιφέρης και Αλφέρης. Πρωτοεμφανίζονται στην Παροικία και στην συνέχεια στη Νάουσα. Ο "Παροικιώτης" ιερέας Ελευθέριος Αλιφιέρης είναι ο γεννήτορας των Ναουσαίων Αλιφιέριδων. Παντρεύτηκε την Ναουσαία θυγατέρα του Κονταράτου.

–Ελευθέριος Ι. Αλιφιέρης, ιερέας στη Νάουσα το 1911.

–Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Κατίνα Αλιφιέρης

–Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, Νίκος Αλιφιέρης λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.

–Αλμπάνης:

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εξουσιοδοτήσεως απεσταλμένου του κοινού Παροικιάς, κατά τη Γενική Συνέλευση στις 17 Ιανουαρίου 1732 αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Στις 24 Φεβρουαρίου 1734, οι προεστοί και επίτροποι του κοινού Παροικιάς Πάρου, με συστατικό γράμμα βεβαιώνουν ότι ο κάτοικος του νησιού τους, γαλλικής καταγωγής, Γιόζε Ντάλες, δια της βίας και παρά τη θέλησή του συνεργάστηκε με ξένους πειρατές, ένας εκ αυτών είναι ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για επαναπατρισμό συμπατριωτών τους (λόγω της βαριάς φορολογίας από τους Τούρκους, με το οποίο τους καλούσε να επιστρέψουν στο νησί τους, δίνοντας την υπόσχεση για μείωση των φόρων τους) στις 16 Σεπτεμβρίου 1734, υπογράφει ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 22 Ιανουαρίου 1736, αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρόσκληση επαναπατρισμού κατοίκων Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση του κοινού Παροικιάς, της 24 Φεβρουαρίου 1736, υπογράφει και ο Κουεκός Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς την 1^η Μαρτίου 1737 αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς τον Μάρτιο του 1738 αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] χωράφι Αγία Ελένη σύμπλιος Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής κοινοτικών επιστατών του ναού της Εκατονταπυλιανής σε Γενική Συνέλευση του κοινού της Παροικιάς στις 10 Μαρτίου 1739 αναγράφεται ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 14 Απριλίου του 1739 αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρετε ο κάτοικος Παροικιάς Κουέκος Αλμπάνης.

–Σε δημόσιο πλειστηριασμό του κοινού Παροικιάς στις 12 Απριλίου 1740, αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Εκλογή προβλεπτών υγειονομικών μέτρων από το κοινό Παροικιάς Πάρου, κατά τη Γενική Συνέλευση, της 2 Μαΐου 1741, υπογράφει και ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Κατά τη Γενική Συνέλευση, της 18 Νοεμβρίου 1741, οι προεστοί και κοινοτικοί εκπρόσωποι της Παροικιάς Πάρου, αποφάσισαν να συλλάβουν, να φυλακίσουν και τέλος να εκτοπίσουν από το νησί τους τον συντοπίτη τους Ιωάννης Βασιλάκης, λόγω του σκανδαλώδους τρόπου της ζωής του και άλλων ανάρμοστων πράξεων. Υπογράφει ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 1η Μαρτίου του 1742 αναφέρετε ο Κουέκος  Αλμπάνης.

–Απόφαση για καθορισμό της φορολογίας κατοίκων της Πάρου στις 12 Απριλίου 1743, αναφέρετε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Κατά τη Γενική Συνέλευση εκπροσώπων όλων των κοινών της Πάρου, της 6 Απριλίου 1744, αποφασίζουν να συντάξουν γράμμα υπερασπίσεως του συμπατριώτη τους δραγουμάνου Νικολάου Μαυρογένη, εναντίον των εις βάρος του συκοφαντιών μερικών συμπατριωτών τους, προς τις τουρκικές αρχές. υπογράφει και ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Απόφαση του κοινού της Παροικιάς για φορολογική μείωση σε συμπατριώτες τους, την 18 Οκτωβρίου 1745, υπογράφει και ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού της Παροικιάς στις 22 Μαρτίου του 1746 αναφέρετε ο Κουέκης Αλμπάνης.

–Πρακτικό πωλήσεως των φόρων του κοινού της Παροικιάς κατά τη Γενική Συνέλευση, τη 1 Μαρτίου 1748, μαρτυράτε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Σε εκλογή απεσταλμένου για την Κωνσταντινούπολη από τα κοινά της Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 12 Οκτωβρίου 1749, μαρτυράτε ο Κουέκος Αλμπάνης.

–Πρακτικό εκλογής επιτρόπου του κοινού Παροικιάς στις 20 Νοεμβρίου 1749, αναγράφετε ο Κουέκης Αλμπάνης.

–Σε Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου των επτά κοινών της Πάρου (Παροικιάς, Νάουσας, Κεφάλου, Τζιπίδου, Λευκών, Μαρμάρων, Δραγουλάς) στην Κωνσταντινούπολη της 23 Αυγούστου 1750, μαρτυράτε ο κάτοικος Παροικιάς Κουέκης Αλμπάνης.

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 6 Σεπτεμβρίου 1752 μαρτυράτε ο Κουέκης Αλμπάνης.

–Αλσαμαήλ: Οφθαλμίατρος κάτοικος Λευκών, καταγωγή από Συρία, έτος 1990.

–Αλταμιράνο: Επίθετο πατριδωνύμιο. Ο αναφερόμενο Aλταμιρανο κατάγεται από την περιοχή ΑΛΤΑΜΙΡΑ της Ισπανία. To επίθετο μας είναι γνωστό και στην Ισπανόφωνη Ν. Αμερική, άλλα και στην Πάρο από το 1975. Η οικογένεια Αλταμιράνο μαρτυράτε έως σήμερα στην Πάρο.

–Αμoιραλής - Αμιραλής: Οικογένεια με Βενετικές ρίζες. το οικόσημο (δύο άγκυρες διασταυρωμένες χιαστί, με ένα άστρο στην κορυφή) ανήκει σε μέλος της οικογένειας που διετέλεσε καθολικός κληρικός 1880.

–Αμοργιανός - Αμουργιανός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από την Αμοργό. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγραφο της Πάρου της 31ης Αυγ. 1737 αναφέρεται «αγορά παπά-Μανοέλη Αμοργιανού από Λαυρεντιο Γοδιανό εις ένα χωράφι Μαράθι».

–Προικοσύμφωνο του Θωμά Ραγκούση (Λεύκες, 20Απρ. 1788)γράφει «έτερο χωράφι εις την Καυκάρα όπου το έχει αγορά από τον Μάρκο της Καρδαρούς, σύμπλιον ο Δημήτρης Αμοργινός.

–1866 Ν. Αμουργιανόν δια γαλάκτισμα και ξεσκόνισμα εις την οικία του Χαρ. Γράβαρη στις 5 Μαΐου 1866.

–Αμπελάς: –Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αμπελάς Γ. Νικόλαος.

–Αναγνώστης:Αυτο το επίθετο το συναντάμε και ως όνομα ιδιαίτερα στην Αντίπαρο τον 17ο αιω.

–Εν της Πάρου τη 24 Απριλίου 1821 ο συμπατριώτης σας Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος Κάτωθεν της προκηρύξεως της απευθυνθείσης εις Νάουσα σημειώνονται τα ονόματα των πρώτων προσελθέντων για να συμμετέχουν εις τον ιερό υπέρ της ελευθερίας αγώνα: Νικόλαος Αναγνώστης κ.α. 

–Αναγνωστόπουλος: = ο γιος του Αναγνώστη. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Προέλευση από τον Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη όπουλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ.

–Εν Νάουσα της Πάρου τη 29 Σεπτεμβρίου 1830 αναφέρεται ο Ιωάννης Αναγνωστόπουλος.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αναγνωστόπουλος Γεώργιος του Πέτρου, 32 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 60 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Πέτρος του Γεωργίου, 58 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Πέτρου, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Φραγκίσκου, 29 ετών, Γεώργιος από Νάουσα και Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Κωνσταντίνου, ετών 24, υπηρέτης από Νάουσα.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αναγνωστόπουλος Ανδρέας του Κωνσταντίνου 24 ετών ναυτικός, όπως και ο Αναγνωστόπουλος Αχιλλεύς του Κωνσταντίνου 22 ετών, υπηρέτης. Επίσης ο Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου 55 ετών ναυτικός. Αναγνωστόπουλου υπάρχουν και στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων την ίδια περίοδο όπως ο Δημήτρης Αναγνωστόπουλος του Αντωνίου 26 ετών γεωργός αλλά και ο Δημήτρης Αναγνωστόπουλος του Κωνσταντίνου 32 ετών ναυτικός.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αναγνωστόπουλος Αντώνης του Δημητρίου 50 ετών γεωργός κάτοικος Τσιπίδου.

–Ιωάννης Κ. Αναγνωστόπουλος, δημόσιος εισπράκτορας στον Δήμο Μάρπησσας το 1911.

–Αναπλιώτης:  Βλέπε Ναυπλιώτης

–Αναστασιάδης: πρόσφυγας έτος 1878.

–Ανδρεόπουλος: = ο γιος του Ανδρέα. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

Επίθετο του Μωριά, Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ.  Μαρτυράτε έως και σήμερα.

–Η Ουρανία Αθαν. Ανδρεοπούλου, γένους Ψαράκη υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος το 1911 στην Πάρο.

–Έγγραφο έτους 1943.

–Ανδρομανάκος: –Οικία Ανδρομανάκου στην Παροικιά 1927 (σήμερα Splash).

–Ανδρομενάκος: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ανδρομενάκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα και Ανδρομενάκος Στυλιανός του Ιωάννη, ετών 44, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Ανδρουτσάνος ή Ανδρουσιάνος:

–Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπά-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.

–Τα κοινά της Πάρου με γράμμα τους της 17 Ιανουαρίου 1732, προς τον δραγουμάνο Γεώργιο Ραμαδάνη, τον παρακαλούν να φροντίσει, όπως η φορολογία του νησιού τους ανατεθεί στους δικούς τους επιτρόπους και αποτρέψει την αποστολή ξένου βοεβόδα. Μαρτυράτε ο εγγεγραμμένος επίτροπος Νάουσας Ανδρουσιάνος γεώργιος.

–Εκλογή εκπροσώπων των  κοινών της Πάρου για να διευθετήσει σοβαρό θέμα με «Επιδρομή πειρατών». Σε έγγραφο της Γενικής Συνέλευσης στις 6 Αυγούστου 1734 αναφέρετε ο Γεώργιος Ανδρουσιάνος.

–Ανουσάκης: Κρητική οικογένεια. Η παρουσία της οικογένειας Ανουσάκη στον Ντριό είναι κυριαρχική ήδη από την εποχή του 18ου αιώνα ως τις μέρες μας.

–Σε πρακτικό εκλογής απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό της Παροικιάς σε Γενική Συνέλευση στις 26 Οκτωβρίου 1747 μαρτυράτε ο Δημήτρης Ανουσάκης.

–Προικοσύμφωνο Μαν Ανουσάκη και Μαρίας Ταμιράλια, Τσιπίδος 25 Οκτ 1775, «χωράφι στον Αγιο Μαρκούριο συμπλίος Αντωνίου Παπαδόπουλου», «Δίνει της και ένα χωράφι στα Σαντάλια (Νότια του Δριού) σύμπλιος Πετράκης Καντιώτης».

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανουσάκης Μπονοφάτσος του Ιωάννη 39 ετών εργάτης. Ανουσάκιδες υπάρχουν και στα Μάρμαρα μιας και σε εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων, του ίδιου έτους υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ανουσάκης Δημήτρης του Εμμανουήλ 41 ετών γεωργός.

–Αντιπαριώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αντίπαρο, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν ομαδικά στην Πάρο λόγο κάποιου γεγονότος που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το νησί. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Το συναντάμε για πρώτη φορά το 1668 στη Λεηλασία της Παροικιάς.

–Σε έγγραφο Τσιπίδου της 12ης Απριλίου 1712 «αγορά αμπελιού του Ζάνε Αντιπαριώτη».

–Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] Αλεξανδρής Αντιπαργιώτης χωράφι Μεταξωτού σύμπλιος Άγιος Ευστάθιος.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Ηλίας Αντιπαριώτης από τα χωριά του Κεφάλου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχουν εγγεγραμμένοι τα αδέρφια Αντιπαρωτης Γιάννης 45 ετών, Κωνσταντίνος 36 ετών και Νικήτας 40 ετών, του Ευστρατίου. Γεωργοί κάτοικοι Μαρμάρων εκτός του Κωνσταντίνου (κάτοικος Βουρλά).

–Αντίπας:

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Σπυρίδων Αντίπας από τα χωριά του Κεφάλου.

–Αντριότης-Αντριώτης: Πατριδωνύμιο από την Άνδρο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγραφο του Τζιπίδου στις 2 Ιανουαρίου 1707 «εμφυτευτήριον έγγραφον μεταξύ του Νικολάου Ανδριώτη και Δημητρίου Πούλιου».

–Στη περιοχή της Νάουσας αναφέρεται στα εξής έγγραφα του 18ου αιώνα. 1. Προικοσύμφωνο «Ιωάννη Αντριώτη μετά της Καλής», Νάουσα, 23 Νοεμβρίου 1724.

–Στην Πέρα Παναγιά στα Μάρμαρα επιγραφή: 1749 Μαρτίου 13 διά εξόδου Αγουστή Αντριότη. Πιθανή καταγωγή αυτού του επιθέτου να είναι η Άνδρος.

–Αντωνίου: Κοινότυπο επίθετο. Από τη Νάξο αλλά και από το Αϊβαλή προέρχονται οι οικογένειες Αντωνίου της Πάρου. Υπογράφεις ως ένας εκ των στρατιωτών της επανάστασης.

–Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, Λάμπρος Αντωνίου Νάξιος και Μιχαήλ Αντωνίου Αϊβαλιώτης.

 

–Αντωνόπουλος: = ο γιος του Αντώνη. Κοινότυπο επίθετο. Οι καταλήξεις με όπουλος μεταφράζονται ως ο γιος, το παιδί.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αντωνόπουλος Ιάκωβος του Κωνσταντίνου 49 ετών γεωργός, όπως και ο Αντωνόπουλος Νικόλαος του Κωνσταντίνου 45 ετών εργάτης. Αντωνόπουλοι υπάρχουν και στα γειτονικά Μάρμαρα. Εκλογικός κατάλογος των Μαρμάρων του ίδιου έτους αναγράφει τον Αντωνόπουλο Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου, 52 ετών εργάτη.

–Αξερίου - Αζερίου: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος η μαθήτρια Ιωάννα Χρ. Αξ(ζ)ερίου και η Μαριγώ Αξ(ζ)ερίου τέχνη πατέρα υγειονόμος.

–Αξιώτης - Αξώτης: Πατριδωνύμιο από την Νάξο (Αξά). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου» -Πωλητήριο στην Παροικιά στις 14 Απρ. 1732 και σε διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά, Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στον Έλιτα με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη.

–Σε έγγραφο Τσιπίδου της 19ης Φεβρ. 1735 η διαθήκη του Μανώλη Αξιώτη «κτήματα εις την μονήν Αγίου Αντωνίου.

–Μαρτυρία υπερασπίσεως συμπατριώτη τους ιερέα Φραγκίσκου Νταβερόνα προς τον καπουδάν πασά (για αντίδραση στην συγκέντρωση της φορολογίας), κατά τη Γενική Συνέλευση από τα κοινά της Πάρου, της 16 Ιουλίου 1738, υπογράφει ο Γλιμάκης Αξιώτης από το κοινό της Νάουσας Πάρου.

–1879 από τη Νάξο. Νικόλαος Αξιώτης, γύφτος (Σιδηρουργός) 20 Μαΐου 1879.

–Σε χειρόγραφο ναού το 1880 Αξώτενα.

–Απόκοτος: Γνωστό επίθετο στην Αντίπαρο έως και σήμερα.

–Στο μνημείο πεσόντων του Δημοτικού Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1912-13 Γεώρ. Π. Απόκοτος.

–Στο μνημείο πεσόντων του Δημοτικού Σχολείο Αντιπάρου αναγράφεται ο πεσόντας κατά την περίοδο 1918-22 Βασ. Ν. Απόκοτος.

–Αποστολόπουλος: Κοινό επίθετο (ο απόγονος, το παιδί του Απόστολου). Ίσως μοραΐτικο επίθετο.

–Σε φωτογραφεία της Παροικιάς στη δεκαετία του 1920, εμφανίζετε ο Κ. Αποστολόπουλος να περπατάει μπροστά από τις αποθήκες της Ένωσης.

–Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Ευδοκία Κ. Αποστολόπουλου.

–Σε φωτογραφεία του 1955 στην Παροικιά, Μαρία Αποστολόπουλου.

–Σε άγημα στις 15 Αυγούστου 1959 στην Παροικιά, Μαρουσώ Αποστολόπουλου-Φαμέλη.

–Σε άγημα δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Τάκης Αποστολόπουλος.

–Αποστόλου: –Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο ειδικός γραμματεύς Αποστόλου Γ. Κωνσταντίνος.

–Αρβανιτάκης: Επίθετο πατριδωνυμικό, φανερώνει την προέλευση του επιθέτου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρβανιτάκης Μιχαήλ του Νικολάου, 35 ετών μεταπράτης.

–Αρβανίτης: Πατριδωνύμιο, Μετοίκηση και εγκατάσταση Αρβανιτών στην Πάρο, πιθανώς κατά τον 15ο αιώνα, αφού τότε βρίσκεται στο νησί ο Μάρκος του Αρβανίτη, που έδωσε χωράφιν είς ταις Καμάραις διά την ψυχή του το μερδικόν του ήγουν αμπέλι Χωράφιν το 1504. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Αρβανιτίδης: Πατριδωνύμιο, Έτος 1978, Δάσκαλος πρωτοδιόριστος στο Δημοτικό Μαρμάρων. Επίθετο της Ανατολική Θράκης, από την Αδριανούπολη. Το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκαν στην Ξάνθη.

Το 1978 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάρο, ως διορισμένος δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Μαρμάρων ο Σάββας Αρβανιτίδης. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκα τη σύζυγό του Ζαμπέτα Πετροπούλου του Νικολάου και της Φλώρας Σαμίου, με την οποία απέκτησα τα παιδιά τους Γεώργιο, Μαρία και Ζαμπέτα.

–Αργουζής: Φράγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, από του Ιλλύριους της Αδριατικής. Προήλθε από το ιταλικό όνομα Ραγουζής (ιταλ. Ragusino). Ο καταγόμενος από τη Ραγούζα (Ragusa) της ανατολικής Αδριατικής το σημερινό Σπλίτ της Κροατίας, οπού κατάγονται και τα επώνυμα Ραγκούσης και Ραουζαίος. 

Οικογένεια Αργουζή μέχρι σήμερα στην Πάρο και στη Σίφνο το 1828. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγρ. Παροικιάς της 22ας Μαΐου 1818 είναι γνωστός ο Αντώνης Αργουζής, Δάσος σύμπλιος Αντώνη Αργουζή.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Βασίλειος Αργουζής.

–1899, αλευρόμυλος πάνω από το Ασκληπιείο στην Παροικιά, ιδιοκτησίας Οικογένειας Αργουζή. 

–Αργίτης: Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αργίτης Φραγκίσκος του Παναγιώτη, 60 ετών, εργάτης από τη Νάουσα.

–Αργυρόπουλος: Κοινό επίθετο (ο γιός του Αργυρού). Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204 *2 Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστικε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. H παράπλευρη εκκλησία της Βηθλεέμ ανήκε στο αναφερόμενο αρχοντικό. (Ο τρισέγγονος του Δημήτριος Γιάγκου Αργυρόπουλος, συναισθηματικά συνδεδεμένος, ενδιαφέρεται έως σήμερα με φροντίδα για την εκκλησία. Ο Συμεών Δελαγραμμάτης το 1825 αναφέρεται ενορίτης Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάδα βρίσκεται πίσω από την Τρίτη βρύση).

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Κωνσταντής και ο Γιαννακός Αργυρόπουλος.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αργυρόπουλος Κ. Δημήτρης, Ιωάννης Αργυρόπουλος και ο Πέτρος Κ. Αργυρόπουλος.

–Σε έγγραφο του Σχολείου Πάρου του 1837, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αργυρόπουλος Ιωάννης

–Γιάγκος Δ. Αργυρόπουλος 1891-1968, ιδρυτής και καθηγητής της σχολής Απαγγελίας.

–Αργυρόπουλος Βασίλιος (Πάρος, 1894-Αθήνα, 1953) Κωμικός ηθοποιός. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή δίπλα στη Μαρίκα Κοτοπούλη* (1910) και αργότερα έπαιξε στο θίασο Κυβέλης*. Το 1924 δημιούργησε το θίασο «Ελληνική Κωμωδία» και διαμόρφωσε το ταλέντο του μέσα από φάρσες και κωμωδίες Γερμανών συγγραφέων που μετέφραζε και διασκεύαζε ο ίδιος.

–Νικόλαος Δημ. Αργυρόπουλος. Από το 1906 υπηρετεί ως χημικός στο Εργοστάσιο της Ελληνική Εταιρία οίνων και οινοπνευμάτων.

–1910. Επιτροπή Εκατονταπυλιανής, Ιωάννης Δημ. Αργυρόπουλος (Κωστάκης) Έμπορος.

–Ο Γεώργιος Ιω. Αργυρόπουλος από την Παροικιά, υπηρετεί στο Τηλεγραφικό και ταχυδρομικό γραφείο Πάρου ως Τηλεγραφικός βοηθός το 1911.

–Δημήτριος Ιω. Αργυρόπουλος. Από το 1911 υπηρετεί ως χημικός στο Εργοστάσιο της Ελληνική Εταιρία οίνων και οινοπνευμάτων.

–Σε ομαδική φωτογράφηση στην Παροικιά, πρωτομαγιά 1931 αλλά και σε φωτογραφεία του 1935, διακρίνεται η Μαρία Αργυροπούλου- Καρατζίνα.

–Αρετής: Το επίθετο Αρετής όπως μαρτυρά ο εκλογικό κατάλογος του 1877 της Μάρπησσας, συνεχίζει ως Πούλιος.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρετής Αντώνιος του Δημητρίου χαλκεύς (σιδηρουργός) 52 χρονών κάτοικος Τσιπίδου.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρετής Ιωάννης Πούλιος του Γεωργίου 43 ετών γεωργός.

–Αρηβός; : –Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Αντιπάρου στις 31 Μαρτίου 1706, αναφέρεται ο Γιώργος Αρηβός;.

 

–Αριανούτσος: Γνωστό επίθετο εως και σήμερα στην περιοχή της Νάουσας. 

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αριανούτσος Αθανάσιος του Ανδρέα, ετών 55 γεωργός, κάτοικος Νάουσας, Αριακούτσος Αναστάσιος του Ιωάννου, 55 ετών, γεωργός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντώνιος του Ιωάννη, 40 ετών ναυτικός, από Νάουσα, Αριανούτσος Ανδρέας του Ιωάννη, 43 ετών, ναυτικός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντωνάκης του Ιωάννη, 41 ετών, κηπουρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Βασίλειος του Ανδρέα, 50 ετών, μυλωθρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Γεώργιος του Ανδρέα, 39 ετών, εργάτης, από τη Νάουσα, κάτοικος Καλύμνου, Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα, 52 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Νικόλαος του Μιχαήλ, 35 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, Αριανούτσος Σταύρος του Ιωάννη, 46 ετών, σοβαντζής, κάτοικος Αθήνας, Αριανούτσος Ανδρέας του Νικολάου, 29 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα.

–Αρκάς: Ίσος πατριδωνύμιο Αρκάδι ή Αρκαδία.

–Έγγραφο έτους 1649 στο Μαράθι.

–Ο ιερέας Μανοέλης Αρκάς που υπογράφει τη διαθήκη της Καλής Τζανή Χανιώτη στις Λεύκες, 23 Φεβρ. 1729.

–Πρακτικό εκλογών κατά την Γεν. Συνέλευση στις 30 Αυγούστου 1739 απεσταλμένου των κοινών της Πάρου στην Κωνσταντινούπολη, εκλέγουν τον Νικόλαο Μαυρογένη, προκειμένου να διαπραγματευθεί τα οικονομικά θέματα του νησιού. Αναφέρετε ο ιερέας Κεφάλου Νικόλαος Αρκάς.

–Σε εκλογή απεσταλμένου στην Κωνσταντινούπολη από το κοινό Πάρου σε Γενική Συνέλευση στις 23 Αυγούστου 1755 μαρτυράτε ο πρωτοπαπάς Λευκών Αρκάς.

–Σε προικοσύμφωνο του Μαν. Αρκά και Λαρέντζας Γεμελιάρης (Λεύκες, 7 Νοεμ. 1757) αναφέρεται «το περιβόλη του Αρχολόγου με δύο πάρτες νερό της στέρνας. 

–Κατάλογος Παροικιάς 22 Μάιου 1818 "χέρσον Μαράθι σύμπλιος Νικόλαος Αρκάς.

–Νάουσα της Πάρου τη 3 Μαΐου 1821 του κοινού τούτου Καντζελάριου Ιωάννης Κορτιάνος γράψας τη θέληση των ανωτέρω για συνεργασία παρακινήσεως και εξόδων του Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλου εις την Ύδρα, Δημήτρης Αρκάς κ.α.

–Σε πληρεξούσιο στις 3 Ιουνίου του 1829 αναφέρεται ο Δημογέροντας Νικόλαος Αρκάς.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο οικονόμος Αρκάς και ο Νικόλαος Αρκάς από το χωρίων Κεφάλου.

–Εν Ναούση της Πάρου τη 27 Μαρτίου 1832, σε έγγραφο της σχολής του Αγίου Αθανασίου αναφέρεται ο Νικόλαος Αρκάς.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος κτηματίας Γεώργιος Αρκάς του Χρουσή.

–Αρκάς Ευάγγελος Ν. Τόπος γέννησης Πάρος 1876 Δημοδιδάσκαλος Γ'.

–Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Σύμβουλος Αρκάς Χρήστος.

–Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Αρκάς Πέτρος, ο Αρκάς Μ. Δημήτριος και ο Αρκάς Μιχαήλ.

–Ο Ευάγγελος Ν. Αρκάς, υπηρετεί ως δημοδιδάσκαλος σε Δημοτικό Σχολείο στην Αθήνα το 1911.

–Αρκουλής – Αρχωλέον-Αρχολέως: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204. Μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος ,σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχω). Προέλευση από την Κρήτη. Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.

Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα. ΑΡΚΟΛΕΟΙ. ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΚΑ. ΘΩΜΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΒΛΑΣΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΟΙ ΑΝΩΘΕΝ ΟΝΟΜΑΣΘΗΣΑΝ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ,ΔΙΟΤΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΛΕΩΝ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ,ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΨΙΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΡΚΟΛΕΩΝ ΟΙ ΔΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΙΣΟΤΗΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ ΟΥΤΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΩΣΑΝ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΘΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΣ.

–Το συγκεκριμένο οικόσημο βρίσκεται στο δυτικό ήμισο του μέσου κλίτους του μητροπολιτικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάρμαρα στέκεται μεγαλοπρεπής ο τάφος – μνημείο του Μαουήλ Αρχολέου. Στη σαρκοφαγοειδή βάση του τάφου που φέρει κίονες υπάρχει η επιγραφή: +Μνήσθητι Κύριε του δούλου σου Μαουνουήλ (sic) όταν έλθης εν τη βασιλεία σου. Ανακαινίσθη ο τύμβος ούτος διά συνδρομής και εξόδου της δούλης του Θεού Μαρίας της συμβίας αυτού 1639.

–Υπάρχει έγγραφο της μονής ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ του ΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΝ όπου στις 6 Φεβρουαρίου 1642, η ΜΑΡΙΑ μητέρα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΟΛΕΟΥ το γένος ΣΚΟΡΔΙΛΗ προσηλώνει τα κτήματα του ΚΕΦΑΛΟΥ και ανακαινίζει τη μονή εκ βάθρων. Κατέστησε ηγούμενο τον αδελφό της ιερομόναχο ΑΝΘΙΜΟ ΣΚΟΡΔΙΛΗ. Στον μητροπολιτικό ναό της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ των Μαρμάρων στέκεται μεγαλόπρεπης ο τάφος-μνημειο του ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΡΧΟΛΕΟΥ έτους 1639 με το ανάγλυφο οικόσημο.

–Πρακτικό εκλογής απεσταλμένου του κοινού της Παροικιάς στην Κωνσταντινούπολης στις 28 Ιανουαρίου 1730 μαρτυράτε ο Γιαννακός Αρκολέος.

–Πρακτικό εκλογικής επιτροπής του κοινού της Παροικιάς στις 4 Ιανουαρίου 1732, αναφέρετε ο Γιαννακός Αρκολέος.

–Στην Πάρο (Μαράθι) έτος 1824. Το επώνυμο είναι παλαιότατο, όπως και η οικογένεια Αρκουλή στην Πάρο (Νάουσα, Λεύκες), βυζαντινής καταγωγής. Από το έπος. Αρκολέον- Αρχολέος

–Άρχος + λέων, γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα.

–Έγγραφο στη Νάουσα, 7 Αυγούστου 1828 «ένα έτερον εις τον Κάμπον ονομαζόμενον της Κουτζούρας πλησίον χωράφι Αννέζας, κόρη Γεωργίου Αρκουλή.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Υρίας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 37χρονος γεωργός Αντώνης Αρκουλής του Γεωργίου.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αρκουλής Γεώργιος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αρκουλής Γεώργιος του Μιχαήλ, 47 ετών, αλιεύς, από τη Νάουσα, Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου, 65 ετών, μυλωνάς από τη Νάουσα, Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου, 56 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου, 58 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου, 50 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, 46 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου, 26 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου, 29 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Αρκουλή Δημήτριο του Στέφανου, 37 ετών, υποδηματοποιός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Αρκουλής Ιωάννης του Στέφανου, 40 ετών, υπηρέτης από τον Κώστο, κάτοικος Σύρου.

–Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αρκουλής Σταμ. Δημήτριος, Αρκουλής Γ. Ιωάννης, ο Αρκουλής Σ. Δημήτριος και ο Αρκουλής Στεφ. Ιωάννης.

–Αρμακόλλας: Φράγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Armacollo = χιαστί, έχω το ντουφέκι διαγώνια.

–Αρμάος: Επίθετο επάγγελμα-παρατσούκλι, Φράγκο-λεβαντίνικο, Arma(o) =Όπλο. Καθολικό δόγμα. Το επώνυμο μαρτυράτε ως και σήμερα.

–Αρματάς: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου, 55 ετών, μεταπράτης, κάτοικος Σύρου.

–Αρτακηνός: Πατριδωνύμιο, ο καταγόμενος από την Αρτάκη, πόλη της Προποντίδας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Ντεμένεγος Αρτακηνός απαντάται σε προικοσύμφωνο Λευκών της 5ης Νοεμ. 1743.

–Αρφάνης: –Παροικιά 1960 Κατίνα Αρφάνη.

–Ασενέτης: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασενέτης Σπύρος του Ιωάννη 55 ετών ναυτικός.

–Άσος:

–Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».

–Σε πωλητήριο Τζιπίδου 24 Μάιου 1719, κατά το οποίο ο Ιωάννης Άσος πολέι «ένα σπιτότοπο που έχει εις το Πηγάδι του Τζιπίδου σύμπλιον του χωραφιού του πρωτονοτάριου Στάμενα και μαστρο-Στρατή Άσου και παπά-Θεοδώρου Μεχλέχα.

–Πωλητήριο Τζιπίδου 24 Αυγ. 1757 «πουλεί ο κυρ Γεώργης Νικόλα Κονταράτου ένα χωράφι που έχει εις τα Τζηκούρια σύμπλιος Γεωργάκης Άσος και Γεώργης Ρύκης».

–Στη διαθήκη του ο Δημ. Σιδεράκης (Τζιπίδος 6 Νοεμ. 1771) αφήνει στην κόρη του Μαρία «και το σπίτι όπου έχει αγορά από τον μαστρο-Γεώργη Άσο, εις την Ρούγα του Αγίου Ηλία…».

–Προικοσύμφωνο Παροικιάς 12 Νοεμ. 1745 «ένα αμπέλι εις τον Έλιτα έχει την εκκλησίαν Άγιον Γεώργη σύμπλιος Γεωργης Μάρκου Αξιώτης».

–Ασπρόπουλος: Το επίθετο είναι γνωστό έως σήμερα στην Πάρο. Προέλευσης από Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη όπουλος δηλώνει πρόγονος, γιος κλπ. Ασπρόπουλος, παρωνύμιο Σαμπάν Αγάς. Βορειοανατολικά του Πηγαδιού του Ζαχαρία. Στις Λεύκες, βρισκόταν το σπίτι του. Ήταν «κτηματίας και ιδιοκτήτης της περιοχής του Κάμπου (νότια των Λευκών)». Αλλά και στις Λεύκες διέθετε κτηματική περιουσία και ζούσε σαν αγάς.

–Έτος  1608. Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος, Απέναντι από την ανακαινισμένη εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στο Τσιπίδο στέκεται, ανακαινισμένο, ένα από τα πρώτα σπίτια του χωριού, ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική του, κτισμένο στις αρχές του 17ου αι., χρονολογία 1608 στην μαρμάρινη παραστάδα κάποιας πόρτας. Σήμερα ιδιοκτησία οικογένειας Ασπρόπουλου με οικόσημο με εκατερωθεν τη χρονολογία 1608.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο Γεώργιος Ασπρόπουλος.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Ν. Ασπόπουλος.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 49χρονος γεωργός Ιωάννης Ασπρόπουλος του Γεωργίου.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ασπρόπουλος Βασίλειος του Μηνά, ετών 43, υποδηματοποιός από τη Νάουσα και Ασπρόπουλος Δημήτριος του Μηνά, ετών 46, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Γεώργιος Ασπρόπουλος, Σακελλάριος στον Δήμο Υρίας το 1911.

–Ιωάννης Κ. Ασπόπουλος, ιδιοκτήτης καφενείου στη Νάουσα το 1911.

–2012. Το επίθετο μνημονεύετε έως σήμερα. Άννα Ασπροπούλου, Γεν. Γραμματέας της Τ.Ε. Πάρου, Ελληνικής Εταιρίας Περιβάλοντος και Πολιτισμού.

–Ασημακόπουλος: Καταγωγή από Πελοπόννησο ήρθε από την Νάξο το 1990.

–Αστυπαλιώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αστυπάλαια.

–Σε έγγραφο του 18ου αιώνα «χωράφι Καταραμένης πλησίον Νικήτας Αστυπαλιώτης..»

–Ασωνίτης:

–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Ιωάννης Ασωνίτης.

–Σε έγγραφο της 15 Απριλίου 1827 της Παροικιάς Πάρου μαρτυράτε ο Δημήτριος Ασωνίτης.

–Στις 21 Οκτωβρίου 1831, σωτήρια επιστολή των κατοίκων της Πάρου προς τον επίτροπο Αιγαίου Πελάγους, για τα δεινά των κρητών νέοαποίκων εναντίων των ντόπιων. Υπογράφει… ο … Ασωνίτης και ο Νίκος Ασωνίτης.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ασωνίτης Ν. Κωνσταντίνος.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Εμμανουήλ του Σπύρου, 23 ετών, ναυτικός. Αλλά και ο Ασωνίτης Νικόλαος του Ιωάννη 43 ετών ράπτης και ο Σπύρος Ασωνίτης του Ιωάννη 57 ετών, ναυτικός.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Ιωάννης του Σπύρου 25 ετών ναυτικός. Στο ίδιο κατάλογο είναι εγγεγραμμένος ο Ασωνίτης Νικόλαος του Ιωάννης 47 ετών ράπτης.

–Εμμανουήλ Ασωνίτης ιερέας στην Μάρπησσα το 1911.

–Ατζήκανος - Ατζίγκανος: -Προέρχεται από το επώνυμο Ατζίγκανος και τούτο από παρών, κατοίκου της Νάουσας. Σε έγγραφο της Πάτμου του 1782 μνημονεύεται μαστρο-Βασίλης Ατζήκανος.

–Αυγαρέλης: Η οικογένεια Αυγαρέλη ήρθε στην Πάρο μετά από τον διωγμό του 1814 από το Αϊβαλή.

–Οι υπογεγραμμένοι στρατιώτες υπόσχονται να ακολουθήσουν τον Φιλικό Παναγιώτη Δ. Δημητρακόπουλο και να απέλθωσιν εις Πελοπόννησο για να ενωθούν υπό τις οδηγίες του εκ λαμπρότατου Πρίγκηπος Δημήτριο Υψηλάντη ελληνικών στρατευμάτων. Εις βεβαίωση υπογράφονται Νάουσα Πάρου τη 20 Αυγούστου 1821, δια χειρός εμού Ιωάννης Βαλσαμής. Χριστόφορος Αυγαρέλης Αϊβαλιώτης.

 

–Αυγουστίνος: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αυγουστίνος Ιωάννης του Αντωνίου 60 ετών γεωργός κάτοικος Μαρμάρων.

–Αυλήτης: Από την Κορώνη της Πελοποννήσου. Το κενοτάφιο της οικογένειας είναι στον Κώστο, στην κάτω είσοδο του χωριού.

–Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς 25 Ιαν. 1825 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλήτης Κορωνιός. Ο Δημήτρης Αυλήτης (βαρελοποιός) που αναφέρεται στο προικοσύμφωνο, παντρεύτηκε την Ζαμπιώ Πρωτοδίκου. Τα παιδιά τους: Γιάννης, Αντώνης, (άγνωστος υιός;), Γιακουμιώ & Μαρουσώ. Ο Γιάννης (πλοίαρχος & έμπορος στον Κώστο) παντρεύτηκε την Ζαμπέτη Θεοδωρουλάκη, και έκαναν μόνο ένα παιδί, τον Πέτρο. Ο Πέτρος (φαρμακοποιός) παντρεύτηκε την Άννα Αργυροπούλου, και έκαναν 6 παιδιά: Ιωάννης, Δημήτρης, Ανδρέας, Ζαμπέτη, Δήμητρα και Πηνελόπη. Ο Ανδρέας (φαρμακοποιός) παντρεύτηκε την Αικατερίνη Ναυπλιώτη, και έκαναν ένα μόνο παιδί, τον Πέτρο. O Πέτρος έχει μία κόρη, την Κατερίνα. Εκτός από τον Πέτρο, την σύζυγό μου Βαρβάρα και την κόρη του, δεν υπάρχουν άλλοι Παριανοί με το επίθετο Αυλήτης. Σε κάποια φάση, κάποιος από τους γιούς του Δημήτρη ή του Γιάννη, μετακόμισε στη Νάξο, και υπάρχει ξεχωριστός κλάδος της οικογένειας εκεί.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος η μαθήτρια Αυλήτου Αρμελίνα και Ανέξα

–Σε φωτογραφεία στην Παροικιά 1927 Ανδρέας Αυλήτης.

–Σε ομαδική φωτογράφιση στην Παροικιά, Πρωτομαγιά 1931, Πηνελόπη Αυλήτη – Αργουζή, Ανδρέας Αυλήτης και Άννα Αυλήτη.

–Σε εκλογικό κέντρο Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, ιδιοκτησίας τότε Πέτρου Ι. Αυλήτη και Ανδρέας Αυλήτης.

–Παροικιά 1952 Κατίνα Αυλήτου

–Παροικιά 1960, Κατίνα, Ελένη και Λειρίτσα Αυλήτου και Γιάννης Αυλήτης

–Σε άγημα δημοτικού σχολείο Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Πέτρος Αυλήτης.

–Αυλωνίτης: Πατριδωνύμιο, καταγόμενος από την Αυλώνα της Βοιωτίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγραφο Ναούσης 10 Αυγ. 1730 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλωνίτης.

–Έγγραφο Νάουσας 18 Σεπτ. 1734 «Τα σπίτια και τα δύο ανώγια κείμενα εις την Κάτω Ρούγα της Άγουσας πλησιαζόμενα Δημητρίου Αυλωνίτη και Γεωργίου Ροδέου.

http://paros-onomata.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5029.html