Πως οι αρχαίοι Έλληνες δύτες κατέστρεψαν τον Περσικό στόλο

Ο ιστορικός Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό, ο οποίος ονομάστηκε και Πατέρας της Ιστορίας, αναφέρει ότι το 480 π.Χ ο ονομαστός δύτης και κολυμβητής Σκυλλίας από την πόλη Σκιώνη, αποικία των Ευβοέων στην Παλλήνη της Χαλκιδικής, σημερινή χερσόνησος της Κασσάνδρας όπου βρίσκεται και το σημερινό χωριό Νέα Σκιώνη, συνελήφθη από τους Πέρσες που γνώριζαν τις σπουδαίες επιδόσεις και ικανότητες του με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν εναντίον του Ελληνικού Στόλου. 

Όμως ο Σκυλλίας έμαθε τα σχέδια τους και βούτηξε στη θάλασσα, έκοψε τα σχοινιά από τις άγκυρες των Περσικών Πλοίων δημιουργώντας έτσι μεγάλη αναταραχή στον Περσικό Στόλο. Χρησιμοποιώντας ένα καλάμι ως αναπνευστήρα κολύμπησε, χωρίς να ανέβει στην επιφάνεια, μέχρι το ακρωτήριο Αρτεμίσιο, απόσταση (ογδόντα περίπου σταδίων) σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, σημερινά 9 ναυτικά μίλια, και ανέφερε στους Έλληνες τα σχέδια των Περσών.

Έτσι οι Έλληνες απέφυγαν την παγίδα που τους ετοίμαζαν οι Πέρσες, οργανώθηκαν και στην συνέχεια μετά από ναυμαχία σε συνεχής ναυμαχίες και νίκησαν. 

Σύμφωνα με τον Παυσανία (Περιγραφή της Ελλάδας, 10.19.1.), πριν από μια κρίσιμη ναυμαχία με τους Πέρσες, η Ύδνα και ο πατέρας της, ο Σκυλλίας, προσφέρθηκαν εθελοντικά να βοηθήσουν τις ελληνικές δυνάμεις, προξενώντας υποβρύχιες ζημίες στον κοντινό περσικό ναυτικό στόλο. Αφού έφτασε στην Ελλάδα, ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης αγκυροβόλησε τα πλοία του στα ανοικτά του Πηλίου για να περιμένει μία καταιγίδα πριν από τη Μάχη του Αρτεμισίου. 

Η Ύδνα ήταν γνωστή στην Ελλάδα ως επιδέξια κολυμβήτρια, έχοντας εκπαιδευτεί από τον πατέρα της, έναν επαγγελματία εκπαιδευτή κολύμβησης, από νεαρή ηλικία. Ήταν γνωστή για την ικανότητά της να κολυμπά σε μεγάλες αποστάσεις και να βουτάει βαθιά στον ωκεανό.

Τη νύχτα της επίθεσης, ο πατέρας και η κόρη κολύμπησαν για να φτάσουν στα πλοία. Κολύμπησαν σιωπηλά ανάμεσα στα σκάφη, χρησιμοποιώντας μαχαίρια για να κόψουν τα αγκυροβόλια και να απομακρύνουν τις βυθισμένες άγκυρες. 

Χωρίς άγκυρες και αγκυροβόλια να ασφαλίζουν τα πλοία, αυτά συγκρούστηκαν στο ταραχώδες νερό. Τα περισσότερα από τα πλοία υπέστησαν σημαντικές ζημιές και μερικά βυθίστηκαν. Η καθυστέρηση που προέκυψε επέτρεψε στο ελληνικό ναυτικό περισσότερο χρόνο να προετοιμαστεί στο Αρτεμίσιο και τελικά οδήγησε στη νίκη των ελληνικών δυνάμεων στη Σαλαμίνα.

Προς τιμή του αργότερα με διάταγμα της Αμφικτυονίας στήθηκε στους Δελφούς, στον πιο ιερό χώρο της Αρχαίας Ελλάδας, ο Ανδριάντας του Σκυλλία και της κόρης του Ύδνας, δεινή κολυμβήτρια επίσης που βοήθησε αποτελεσματικά τον πατέρα της. Σήμερα οι δύο Ανδριάντες βρίσκονται σε μουσείο της Ρώμης όπου μεταφέρθηκαν από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νέρωνα.

Προς τιμήν του έχει ανεγερθεί στην παραλία της Νέας Σκιώνης σχετικό μνημείο.

Βιβλιογραφία:

• Ἱστοριῶν ὀγδόη ἐπιγραφομένη Οὐρανία
• Μαρκ, Τζόσουα (20 Αυγούστου 2014). «Ten Noble and Notorious Women of Ancient Greece». Ancient History Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2016.
• Μάιερ, Φικ (2014). A History of Seafaring in the Classical World (Routledge Revivals). Routledge. ISBN 9781317701118.
• A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography Mythology and Geography, από τον Σερ Ουίλιαμ Σμιθ, Charles Anthony LLD, 1878 σελ.792
• Lightman, Marjorie (2008). A to Z of Ancient Greek and Roman Women. Infobase Publishing. σελ. 158. ISBN 0816067104.

Πηγή εικόνας : Από Rinakieuth - Έργο αυτού που το ανεβάζει, CC BY-SA 4.0

Πληροφορίες ανλήθηκαν από τις παρακάτω πηγές:

Πηγή1 / Πηγή2

https://elhalflashbacks.blogspot.com/2021/10/arxaia-ellines-dytespersikos-stolos.html?fbclid=IwAR254JbC3s9Q2eq0RN2ZouCMtTQ6rSU3glHjnjK0_rTJc9Pmzskq5-ew3g0

Επωνυμα προερχομενα απο βαπτιστικα ονοματα Ηπειρου.

Η καταγωγή των Βουλγάρων και η εγκατάστασή τους στη βαλκανική χερσόνησο

 Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης ..................

Οι Βούλγαροι ζουν εδώ και πολλούς αιώνες δίπλα μας. Ιστορικά, οι διαμάχες τους με τους Έλληνες είναι ένα φαινόμενο μάλλον συχνό που ανά διαστήματα βρίσκεται σε έξαρση. Οι πιο πρόσφατες προστριβές συναντώνται κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού  Αγώνα και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Παραδόξως, και παρατηρώντας το ζήτημα μέσα από ένα ιστορικό πρίσμα, οι σχέσεις αναμεταξύ μας διάγουν μια περίοδο καλών και στενών σχέσεων και ιδιαίτερα ύστερα και από την ένταξη της Βουλγαρίας στην ευρωπαϊκή ένωση, καθιστώντας την γειτονική χώρα και έναν δημοφιλή τουριστικό, κυρίως χειμερινό, προορισμό. Ποιοι ακριβώς είναι λοιπόν οι γείτονές μας; Πώς και πότε εμφανίστηκαν μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι;

Χρυσό βυζαντινό νόμισμα. Ο Κωνσταντίνος Δ´ (652 – 14 Σεπτεμβρίου 685) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορα

          Για πρώτη φορά αναφέρονται το 480, όταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ζήνων τους κάλεσε για βοήθεια εναντίον των Οστρογότθων. Για να τους ξεχωρίσουμε από τους Βούλγαρους της μέσης μεσαιωνικής περιόδου και έπειτα, τους έχουμε δώσει την ονομασία Πρωτοβούλγαροι και αυτό για να ξεκαθαρίσουμε και να κατανοήσουμε πως οι Βούλγαροι δεν ήταν μια ενιαία φυλή. Οι πρωτοβούλγαροι ήταν ένας τουρκικός λαός, παρόμοιος με τους Ούννους, τους Άβαρους και τους Χαζάρους. Επομένως, ανήκαν στην μεγάλη τουρανική οικογένεια, με το χαρακτηριστικό χαλκοκίτρινο χρώμα και τα σχιστά μάτια, όπως οι σημερινοί ντόπιοι κάτοικοι των κεντροασιατικών κρατών.

          Ως τον 4οαι ζούσαν στον βόρειο Καύκασο, αλλά με την προέλαση των Ούννων εγκαταστάθηκαν πιο δυτικά. Αφού υποτάχτηκαν αρχικά στους Άβαρους και κατόπιν στους δυτικούς Του – κίουε, αυτούς που τελικά ονομάστηκαν απλώς “Τούρκοι”, κατόρθωσαν στα τέλη του 5ουαι να ιδρύσουν ανάμεσα στη Μαιώτιδα λίμνη (Αζοφική θάλασσα) και το Κουμπάν, δικό τους κράτος, τη “Μεγάλη Βουλγαρία”. Από εκεί ενεργούσαν επιδρομές εναντίον της βυζαντινής αυτοκρατορίας όπως το 493, το 499, το 502 και το 535.

          Τον 7οαι με ηγεμόνα τον Κοβράτο έκλεισαν ειρήνη με τον Ηράκλειο, που του απέμεινε και τον τίτλο του πατρικίου. Μετά τον θάνατο του Κοβράτου (660), το κράτος της Μεγάλης Βουλγαρίας, διασπάστηκε εξαιτίας της προέλασης ενός άλλου τουρκικού λαού, των Χαζάρων. Έτσι, ένα τμήμα τους θα παραμείνει στην παλιά του περιοχή και θα δηλώσει υποταγή στους Χαζάρους. Ένα δεύτερο τμήμα θα κινηθεί προς τον βορρά και θα ιδρύσει τη “Βουλγαρία του Βόλγα”, ενώ ένα τρίτο με αρχηγό τον Ασπαρούχ, τον τρίτο γιο του Κοβράτου, εγκαθίσταται ανάμεσα στον Δνείστερο και τον Δούναβη, ακριβώς στο βόρειο σύνορο της αυτοκρατορίας. Αυτό λοιπόν το τρίτο τμήμα είναι που θα μας απασχολήσει, όπως απασχόλησε εντόνως και τους βυζαντινούς.

          Ο Ασπαρούχ θα αρχίσει τις επιδρομές εναντίον της αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ΄ θα οργανώσει το 680 μια μεγάλη εκστρατεία, αλλά τα βυζαντινά στρατεύματα θα τραπούν σε φυγή, με τους Βούλγαρους να προχωρούν νοτιότερα. Το 681, που θεωρείται το έτος ίδρυσης της Βουλγαρίας, θα κλειστεί η συνθήκη ειρήνης με τους Βυζαντινούς και μάλιστα με την υποχρέωση να καταβάλουν ετήσιους φόρους στον Ασπαρούχ. Αλλά το σημαντικότερο στοιχείο έγκειται στο γεγονός πως για πρώτη φορά στην ιστορία του ρωμαϊκού – βυζαντινού κράτους, η αυτοκρατορία αναγκάζεται να δεχτεί την ίδρυση ενός νέου κράτους εισβολέων μέσα στην επικράτειά της! Οι Βούλγαροι στάθηκαν βεβαίως και τυχεροί, υπό την έννοια ότι ακριβώς εκείνη την εποχή το βυζάντιο έδινε τον ύστατο αγώνα, ακόμα και της ίδιας του της ύπαρξης εναντίον των επιδρομών των Αράβων. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ΄, ο ήρωας της επιτυχημένης αντίστασης στην πρώτη πολιορκία της Πόλης από τους Άραβες, σίγουρα έδωσε πολλά στον Ασπαρούχ, αλλά στην άκρη του μυαλού του είχε την έγνοια πως μόλις τελείωνε με τους Άραβες θα ερχόταν η σειρά των Βουλγάρων. Ωστόσο ο Κωνσταντίνος Δ΄ το 685 και μόλις τριάντα τριών ετών θα πεθάνει, με τους διαδόχους του να στέκονται ανίκανοι στην προσπάθεια υποταγής του νεοσύστατου βουλγαρικού κράτους. Και σα να μην έφτανε αυτό, επί του ηγεμόνα Τέρβελ (701 – 718) οι Βούλγαροι θα αρχίσουν νέες επιδρομές και θα φτάσουν μέχρι και τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Γ΄ θα κλείσει νέα συνθήκη ειρήνης που καθόριζε τα σύνορα των δυο κρατών και γίνεται λόγος για οικονομικές και εμπορικές σχέσεις.

Νόμισμα με τη μορφή του Θεοδοσίου Γ´

          Ακριβώς μετά τον θάνατο του Τέρβελ (718) το βουλγαρικό κράτος θα περάσει μια μεγάλη εσωτερική κρίση, πολιτική και εθνολογική. Η πρώτη ξέσπασε στους κόλπους της βουλγαρικής ηγεσίας, ενώ η δεύτερη με το ντόπιο σλαβικό στοιχείο. Διότι, όταν οι Βούλγαροι πέρασαν τον Δούναβη, βρήκαν πολυάριθμους σλαβικούς πληθυσμούς που τους υπέταξαν.  Στην περίπτωση τους Βουλγαρίας πρώτα ιδρύθηκε το κράτος και κατόπιν δημιουργήθηκε το έθνος! Το κράτος υπήρξε ο κύριος συντελεστής στη διαδικασία για την οριστική διαμόρφωση του βουλγαρικού λαού. Το κράτος ήταν στις αρχές βουλγαρικό (τουρκικό) και όχι σλαβοβουλγαρικό, όπως φαίνεται από τη στρατιωτική του οργάνωση και τους θεσμούς, με παρόμοιες δομές όπως ένα κεντροασιατικό των λαών της στέπας. Για τους Πρωτοβούλγαρους το πρόβλημα ήταν όχι μόνο να επιβάλλουν την κυριαρχία τους, αλλά και να συμβιώσουν με το πολυαριθμότερο σλαβικό στοιχείο. Παρ’ όλες τις προσπάθειες των Βουλγάρων, για αρκετό διάστημα τα δυο στοιχεία διατηρούν την αυτοτέλειά τους. Σχεδόν έναν αιώνα μετά από τη ίδρυση του κράτους, το 764 η σλαβική φυλή των Σεβέρων είχε ακόμα τον δικό της άρχοντα, ενώ για τους πρωτοβούλγαρους επιγραφές διασώζουν τουρκικά ονόματα και θεσμούς τουρανικούς. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι οι Σλάβοι είχαν ξεχωριστή κρατική οργάνωση μέσα στο βουλγαρικό κράτος. Όμως, οι Βούλγαροι που ήταν μειονότητα, θα καμφθούν σιγά – σιγά από τον αριθμητικό όγκο των Σλάβων. Η συγχώνευση έγινε βαθμιαία και όχι πάντα ειρηνικά. Στο νέο αυτό κράτος οι Βούλγαροι έδωσαν το όνομα και το κρατικό πλαίσιο και οι Σλάβοι τη λαϊκή βάση και φυσικά τη γλώσσα.

          Στα μέσα του 8ουαι υπήρξε ένταση στις βυζαντινοβουλγαρικές σχέσεις. Κύρια αιτία ήταν η προσπάθεια των Βουλγάρων να διευρύνουν τη λαϊκή τους βάση με προσάρτηση σλαβικών φυλών που κατοικούσαν σε βυζαντινά εδάφη. Ο Κωνσταντίνος Ε΄, ο επονομαζόμενος Κοπρώνυμος, που του δόθηκε αυτός ο μειωτικός χαρακτηρισμός από την εκκλησία μια που ήταν εικονομάχος αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους βυζαντινούς αυτοκράτορες, προσπάθησε να αντιμετωπίσει τους Βούλγαρους. Εγκατέστησε στη Θράκη πληθυσμούς με πολεμική εμπειρία από τη Μικρά Ασία, τους οποίους επιχορήγησε πλουσιοπάροχα, ενώ προσπάθησε να ενισχύσει τη φιλοβυζαντινή μερίδα μέσα στο βουλγαρικό κράτος. Με μια σειρά εκστρατειών, έφτασε κοντά σε αυτό που όπως έλεγε ήταν ο σκοπός της ζωής του, να εξαφανίσει τη Βουλγαρία. Οι Βούλγαροι πράγματι έφτασαν ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή, αλλά παρ’ όλα αυτά άντεξαν. Και όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος Ε΄ μάλλον ανάσαναν.

χάρτης με το κράτος του Ασπαρούχ

          Ο 9οςαι υπήρξε περίοδος αναπτύξεως για το βουλγαρικό κράτος. Η συνεπής πολιτική ικανών ηγεμόνων εδραίωσε τη θέση τους στη βαλκανική και πέτυχε την εσωτερική συνοχή. Οι Βούλγαροι κατόρθωσαν να επιβάλλουν την πολιτική τους οργάνωση στους ανοργάνωτους σλαβικούς πληθυσμούς, ενώ η ομαλή διαδοχή των ηγεμόνων εξασφάλισε την πολιτική ισορροπία. Στα δυτικά τους σύνορα οι περιστάσεις ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές γι’ αυτούς. Το κράτος των Αβάρων κατέρρευσε από τα χτυπήματα του Καρλομάγνου και οι Βούλγαροι, επωφελούμενοι από το γεγονός αυτό, επεκτάθηκαν ως τον μέσο Δούναβη και τον Τίσσα, όπου έγιναν γείτονες με τους Φράγκους και όπως καταλαβαίνουμε είχε δυσμενείς συνέπειες για το Βυζάντιο. Ένα ισχυρό γειτονικό κράτος, που ασκούσε επιρροή στους σλαβικούς πληθυσμούς του Βυζαντίου, ήταν επικίνδυνο. Η επέκταση των Βουλγάρων προς τα δυτικά απειλούσε τις βυζαντινές κτήσεις στην Παννονία (ουγγρική πεδιάδα) και στη Δαλματία, ιδιαίτερα σε μια εποχή που τα φραγκικά κράτη είχαν εδραιωθεί πολιτικά και οι Άραβες είχαν πετύχει σημαντικές κατακτήσεις στην Ευρώπη. Επομένως, μια νέα σύγκρουση Βυζαντινών και Βουλγάρων ήταν αναπόφευκτη.

          Αυτή η νέα περίοδος για το βουλγαρικό κράτος αρχίζει με ηγεμόνα τον Κρουμ, πιο γνωστό ως Κρούμο (803 – 814). Ήταν ένας πρωτόγονος, ως προς τη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα, αλλά ικανός πολεμιστής και με μεγάλες οργανωτικές ικανότητες. Εδραίωσε τη δύναμή του στο εσωτερικό και στράφηκε εναντίον του Βυζαντίου. Λίγο πριν από το Πάσχα του 809 καταλαμβάνει τη σημαντικότατη θρακική πόλη, τη Σερδική (Σόφια). Οι απώλειες των βυζαντινών στρατευμάτων και του άμαχου πληθυσμού ήταν μεγάλες. Η Σερδική ήταν σπουδαίο στρατιωτικό και οικονομικό κέντρο και η άλωσή της άφηνε ακάλυπτες σημαντικές διόδους για τη Μακεδονία και τη Θράκη, ενώ δυσχέραινε την επικοινωνία και την οικονομία του Βυζαντίου, αφού ήταν, επιπλέον, ένας σημαντικός κόμβος στην περίφημη “βασιλική οδό” που από τη Ναϊσό (Νις) οδηγούσε στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Κρούμος αιχμαλωτίζει τον Νικηφόρο Α΄ (Ρώμη, Βατικανή Βιβλιοθήκη)

          Το 811 ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α΄, έπειτα από πολύμηνη προετοιμασία και πολλά διοικητικά και οικονομικά μέτρα εναντίον των Σλάβων της Θράκης, όπως η βίαιη εγκατάσταση χριστιανικών πληθυσμών, ετοιμάστηκε για πόλεμο. Ο Νικηφόρος απέρριψε τις προτάσεις ειρήνης του Κρούμου και εισέβαλε στη Βουλγαρία. Αφού κατέλαβε την Πλίσκα τη πρωτεύουσα των Βουλγάρων, εξόντωσε τη “φρουρά της αυλής” του Κρούμου, που το Ανώνυμο Χρονικό ανεβάζει σε 12χιλ., και αφάνισε 50χιλ. από το βουλγαρικό στράτευμα! Κάποια όμως αταξία στον βυζαντινό στρατό επέτρεψε στους Βούλγαρους να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, αφού έκοψαν τις διόδους για να εμποδίσουν τη φυγή των Βυζαντινών. Στη μεγάλη μάχη που έγινε στις 26 Ιουλίου του 811 στις κλεισούρες του Αίμου, ο βυζαντινός στρατός καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Ο ίδιος ο Νικηφόρος Α΄ έπεσε στη μάχη και ο Κρούμος κατασκεύασε από το κρανίο του άτυχου Νικηφόρου ένα επιχρυσωμένο κύπελλο για να πίνει το κρασί του! Η πτώση του Νικηφόρου πανικόβαλε και σόκαρε τους Βυζαντινούς, όχι τόσο για την ειδεχθή συμπεριφορά απέναντι στη σορό του αυτοκράτορα, όσο για το ότι από το θάνατο του αυτοκράτορα Ουάλη (ή Βάλη) το 378 στη μάχη της Αδριανούπολης εναντίον των Οστρογότθων, ποτέ κανένας αυτοκράτορας δεν είχε σκοτωθεί σε μάχη.

          Έπειτα, ο Κρούμος συνέχισε, όχι απλώς να παρενοχλεί, αλλά να απειλεί άμεσα την ίδια την αυτοκρατορία. Την άνοιξη του 812 κατέλαβε τη Δεβελτό, πόλη του Εύξεινου Πόντου και εγκατέστησε τους κατοίκους της αλλού. Οι επιδρομές του ανάγκασαν τους πληθυσμούς σημαντικών πόλεων της Θράκης να τις εγκαταλείψουν. Μετά τις επιτυχίες αυτές, ο Κρούμος ζήτησε να γίνει συνθήκη ειρήνης, με βάση αυτή που είχε συναφθεί το 716 με τον Θεοδόσιο Γ΄. Επίσης ζήτησε ανταλλαγή πολιτικών προσφύγων. Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβές απέρριψε τις προτάσεις και έτσι ο Κρούμος πολιόρκησε τον Οκτώβρη του 812 τη Μεσημβρία και την κατέλαβε παίρνοντας σημαντικά αποθέματα σε χρυσό και υγρό πυρ.

ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ’ στο θρόνο. Βυζαντινή απεικόνιση

          Λίγο αργότερα, το Βυζάντιο θα περάσει μια από τις δυσκολότερες στιγμές του. Ο Κρούμος με μεγάλες δυνάμεις εκστράτευσε εναντίον της Κωνσταντινούπολης. Αφού πρώτα πολιόρκησε την Αδριανούπολη, έφτασε ως τα τείχη της Πόλης. Εκεί ο Κρούμος κατανόησε, δείχνοντας μεγάλο ρεαλισμό, πως ήταν αδύνατο να την καταλάβει, με τα πανίσχυρα τείχη της και τον πολυάριθμο στρατό να την υπερασπίζεται. Όμως, φεύγοντας κατέκαψε τα προάστια της Κωνσταντινούπολης, λεηλάτησε πολλές πόλεις και κατέλαβε την Αδριανούπολη, την οποία κατέστρεψε και οι 12χιλ. κάτοικοί της, μαζί με άλλους 40χιλ. αιχμαλώτους άλλων πόλεων, μεταφέρθηκαν στα βόρεια του Δούναβη, στη σημερινή Βεσσαραβία, όπου σχημάτισαν χωριστή αποικία με το όνομα Μακεδονία. Οι εξόριστοι Έλληνες έμειναν εκεί ως το 837, οπότε και επαναστάτησαν και κατόρθωσαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους με πλοία που είχε στείλει για τον σκοπό αυτό στις εκβολές του Δούναβη ο αυτοκράτορας Θεόφιλος (829 – 842).

          Ο Κρούμος πέθανε ξαφνικά το 814 και τον διαδέχτηκε ο γιος του Όμουρταγκ (814 – 831). Ο νέος ηγεμόνας έπρεπε να αντιμετωπίσει τους Φράγκους και για να αποφύγει τον διμέτωπο αγώνα, επεδίωξε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τους Βυζαντινούς. Το 815 υπογράφεται τριακονταετής ειρήνη. Ο πρώτος όρος της συνθήκης αναφέρεται στον καθορισμό των συνόρων των δυο κρατών. Η συνοριακή γραμμή άρχιζε από τη Δεβελτό, προχωρούσε προς τα δυτικά και διέσχιζε τον ποταμό Τούντζα, περνούσε ανάμεσα από Αδριανούπολη και Φιλιππούπολη και κατέληγε βόρεια στον Αίμο. Οι Σλάβοι που ήταν υπήκοοι του Βυζαντίου παρέμεναν εκεί, ενώ αυτοί που δεν υπάγονταν στην αυτοκρατορία και κατοικούσαν στα παράλια, θα επέστρεφαν στη χώρα τους. Άλλος όρος μιλούσε για ανταλλαγή αιχμαλώτων. Γενικά και οι άμεσοι διάδοχοι του Όμουρταγκ διατήρησαν τις καλές σχέσεις με το βυζάντιο. Όμως δεν έλειψαν και από τα δυο μέρη εχθρικές επιχειρήσεις που έπλητταν τις πόλεις της Θράκης.

Η δολοφονία του Βάρδα η Καίσαρα στα πόδια του Μιχαήλ Γ ‘

Τον Μαλαμίρ και τον Πρεσιάμ διαδέχτηκε ο Βόρις (852 – 889), που συνέχισε την πολιτική των προκατόχων του: διατήρησε φιλικές σχέσεις με το Βυζάντιο, προσπάθησε να επεκτείνει τη βουλγαρική επιρροή στον μέσο ρου του Δούναβη και ήρθε σε συνεννόηση με τους Φράγκους, αλλά το πιο σημαντικό επίτευγμά του ήταν η αποδοχή του χριστιανισμού του ανατολικού δόγματος φέρνοντας οριστικά τη χώρα του στη σφαίρα επιρροής του Βυζαντίου.

Μια ματιά στο εσωτερικό του μεσαιωνικού βουλγαρικού κράτους θα ήταν χρήσιμη για να κατανοήσουμε βαθύτερα αυτόν τον λαό. Ο Κρούμος και οι διάδοχοί του αγωνίστηκαν για να καταστείλουν τις φυγόκεντρες τάσεις των ημιανεξάρτητων τοπικών αρχηγών και εφάρμοσαν μια συγκεντρωτική πολιτική, που είχε ως αποτέλεσμα να ενισχυθεί η κρατική εξουσία. Οι τοπικοί αρχηγοί των επαρχιών αντικαταστάθηκαν από διοικητικά όργανα που εξαρτιόνταν απευθείας από την ηγεμόνα. Σ’ αυτήν την πολιτική τους οι ηγεμόνες στηρίχτηκαν κυρίως στους Βογιάρους που αντιπροσώπευαν τη μεγάλη ιδιοκτησία και παράλληλα ενίσχυσαν με τη νομοθεσία τους θεσμούς.

Ο Κρούμος ήταν ο πρώτος ηγεμόνας που θέσπισε νόμους στο κράτος του και ο Όμουρταγκ έθεσε τις βάσεις της διοικητικής οργανώσεως. Η πρώτη αυτή νομοθεσία περιλάμβανε κυρίως μέτρα προστασίας της ελεύθερης ιδιοκτησίας της γης. Στη Βουλγαρία υπήρχαν τον 9οαι μεγάλοι γαιοκτήμονες, οι Βογιάροι και οι ελεύθεροι χωρικοί. Υπήρχαν επίσης πάροικοι εξαρτημένοι από το κράτος ή τους Βογιάρους. Γενικά ο πληθυσμός ήταν αγροτικός και κτηνοτροφικός που την ανάπτυξή του ευνοούσε η διαμόρφωση του εδάφους με τις μεγάλες και εύφορες πεδιάδες. Λίγο αργότερα αναπτύχθηκε σημαντικά η οικονομία με το εμπόριο, αφού η χώρα είχε μια καίρια θέση για τη διακίνηση εμπορευμάτων. Αυτό που έλειπε ήταν η βιομηχανία και εξυπηρετούταν από το βυζάντιο. Σιγά – σιγά, άρχισαν να αναπτύσσονται κάποιες πόλεις σε σημαντικά κέντρα, όπως η Βάρνα, η Πρεσλάβα, η Πλίσκα και αργότερα η Σόφια. Και ο Κρούμος και ο Όμουρταγκ ανέπτυξαν μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα. Τα κτήρια, τα έργα τέχνης και η καθημερινή ζωή θα είναι βαθιά επηρεασμένα από το Βυζάντιο και τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.

χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας γύρω στο 500 μ. Χ.

Η ελληνική ήταν η επίσημη γλώσσα του κράτους και της νεοεισελθούσης χριστιανικής θρησκείας. Διότι ούτε οι Βούλγαροι, ούτε οι Σλάβοι είχαν δικό τους αλφάβητο. Οι Βούλγαροι έφεραν βέβαια από την Ασία μια ρουνική γραφή, αλλά ή χρήση της ήταν περιορισμένη και μυστικιστική και δεν μπόρεσε ποτέ να καλύψει τις ανάγκες του κράτους και των κατοίκων. Ο εκχριστιανισμός ήταν για τους Βούλγαρους όχι μόνο θρησκευτική και πνευματική ανάγκη, αλλά και πολιτική επιλογή για τη συνένωση των Πρωτοβουλγάρων και των ειδωλολατρών Σλάβων. Παρά τις μετέπειτα αρκετές πολεμικές αναμετρήσεις των Βουλγάρων με τους Βυζαντινούς, το βουλγαρικό κράτος είχε για τα καλά δεθεί πολιτιστικά και πνευματικά με το άρμα της ανατολικής αυτοκρατορίας, φέρνοντάς το μέσα στη μεγάλη βυζαντινή κοινοπολιτεία.

Ενδεικτική βιβλιογραφία και πηγές

• Ostrogorski G. , Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, Εκδ. Στέφανος Δ. Βασιλόπουλος
• Α.Α. Vasiliev, Ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας, Εκδ. Πάπυρος
• Dmitry Obolensky, Η βυζαντινή Κοινοπολιτεια, Εκδ. Βάνιας
• http://www.fuenterrebollo.com/faqs-imperio/715-717-solido-teodosio3.html
• http://www.wikiwand.com/az/Asparux_xan
• http://www.mixanitouxronou.gr/i-alazoniki-ekstratia-tou-vizantinou-aftokratora-nikiforou-a%CE%84-enantion-tou-kroumou-o-voulgaros-ton-nikise-ke-ekane-to-kranio-tou-epargiro-diskopotiro-simfona-me-tis-paradosis-tis-stepas/
• http://shoebat.com/2015/10/16/muslims-go-to-the-tomb-of-the-prophet-joseph-and-set-it-on-fire-but-the-tomb-miraculously-is-unharmed/
• http://www.wikiwand.com/en/Michael_III
• https://in.pinterest.com/explore/byzantine-empire-map/

https://eranistis.net/wordpress/2017/01/29/%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%ae-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b3%ce%ac%cf%81%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%83/?fbclid=IwAR0vDuFtk2Rjj5gb-Nk57cfhRnkCfjw2sOckBYDyTXMy5dOGhJDMHO7NGAg

ΤΟ ΑΚΑΣΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ!!

 

Επειδή στο πρόσφατο παρελθόν είχα αναρτήσει ένα άρθρο με τίτλο << ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΑΥΤΟΙΑΣΗΣ>> αναφέρθηκα σε μια πολύ σημαντική παράμετρο με την ονομασία <<Ακασικό πεδίο >> θα ήθελα να επεξηγήσω με απλούς επιστημονικούς όρους τι ακριβώς είναι αυτό το πεδίο και πόσο σημαντικό η επιστήμη διαβλέπει ότι είναι για την υπαρξιακή πορεία μας!!

Σας παραθέτω με αφηγηματικό τρόπο τον ορισμό και τις ιδιότητες του!!

Οι σύγχρονοι επιστήμονες φυσικοί πλέον, κατά πλειοψηφία, δέχονται ότι ο χώρος που μας περιβάλει, αλλά και το Σύμπαν, είναι γεμάτα από « ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΦΡΟ » (δηλαδή από τον Αιθέρα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων βλ. Αριστοτέλης).

Διαμέσου αυτού του «αφρού», γίνονται όλες οι ενεργειακές και υλικές αλληλεπιδράσεις στο ορατό Σύμπαν.

Είναι αόρατος στους ανθρώπους, πάρα πολύ λεπτός, που διαπερνά τα πάντα.

Τόσο η Κβαντική Ηλεκτροδυναμική, όσο και η Κβαντική Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων, δέχονται ότι ο Κβαντικός αφρός είναι μια τεράστια και αόρατη δεξαμενή διαρκούς προσφοράς και απορροής υλοενέργειας, επάνω στην οποία στηρίζεται ο ορατός κόσμος.

Πρόκειται για την αποκαλούμενη «Ενέργεια Μηδενικού Σημείου» (ZERO-POINT ENERGY).

Σοφοί και ιδιαίτερα σκεπτόμενοι ερευνητές από τα πανάρχαια χρόνια, υποστήριζαν ότι υπάρχει ένα κοσμικό πεδίο που συνδέει τα πάντα, ένα είδος διαχρονικού και αιώνιου αρχείου στο οποίο είναι καταγεγραμμένα όλα όσα έχουν συμβεί ποτέ στο σύμπαν (εικόνες, ήχοι, γεγονότα, κλπ.), όπου διασώζονται όλες οι πληροφορίες.

Το πεδίο αυτό ονομάσθηκε Ακασικό αρχείο ή Ακασικό πεδίο ή Ακασικό χρονικό (AKASHIC FIELD Η A-FIELD).

Είναι η διαρκής μνήμη του σύμπαντος, το διαρκές αρχείο όλων όσων συμβαίνουν και έχουν συμβεί ποτέ σε όλο το σύμπαν!!!!!!!!!!

Πρόσφατες ανακαλύψεις στην προωθημένη φυσική δείχνουν ότι το Ακασικό πεδίο (πάντοτε επιστημονικά θεωρούμενο), είναι πραγματικότητα και αντιστοιχεί στο πεδίο zero-point των επιστημόνων.

Το πεδίο αυτό αποτελείται από μια θάλασσα κοσμικής ενέργειας από την οποία γεννώνται άτομα, γαλαξίες, αστέρια και πλανήτες.

Το Πεδίο Μηδενικού Σημείου–Zero Point Field, αποτελείται από (και ευρίσκεται μέσα σε Ενέργεια Μηδενικού Σημείου–Zero Point Energy), μια πραγματική θάλασσα ενέργειας μέσα στην οποία κολυμπάμε, όπως τα ψάρια στη θάλασσα, μην έχοντας καμία αντίληψη της απεραντοσύνης του περιβάλλοντος.

Μία από τις βασικές αρχές της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι ότι το απόλυτο κενό είναι εντελώς άδειο από ύλη και ενέργεια.

Από την κβαντομηχανική όμως γνωρίζουμε ότι το απόλυτο κενό είναι γεμάτο ενέργεια!!!!!!!!!!!

Σε ένα κενό, μετά από την απομάκρυνση όλης της ύλης και ενέργειας εξακολουθούν να υφίστανται απρόβλεπτες, τυχαίες διακυμάνσεις της λεγόμενης ενέργειας του κενού (μηδενικού σημείου).

Δηλαδή, η έννοια περί απολύτως κενού χώρου, δεν ισχύει πλέον στην επιστήμη!!!!!!!

Υπάρχει στη θέση του κενού χώρου, ένα άπειρο πεδίο κοχλάζουσας δραστηριότητας, όπου μικροσκοπικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία, διακυμαίνονται συνεχώς, ακόμα και όταν οι θερμοκρασίες αγγίζουν το απόλυτο μηδέν. 
(-273o C, η κατώτατη δυνατή θερμοκρασία στο σύμπαν, σύμφωνα με τις σημερινές επιστημονικές προσεγγίσεις).

Εντός του Σύμπαντος χώρου και εντός του “ΚΒΑΝΤΙΚΟΥ ΑΦΡΟΥ” (αιθερικού πεδίου), δραστηριοποιούνται τα μορφογενετικά πεδία, τα οποία «αντλούν» ενέργεια και “πληροφορίες” από το Πεδίο Μηδενικού Σημείου–Zero Point Field (τα Ακασικά αρχεία).

Πηγαίνοντας μάλιστα στο χώρο της εξελικτικής βιολογίας, παρατηρούμε ότι το μορφογενετικό πεδίο (MORPHOGENETIC FIELD) είναι μια ομάδα κυττάρων που είναι ικανά να αντιδρούν σε διακριτά και τοπικά βιοχημικά σήματα, οδηγώντας σε συγκεκριμένες μορφολογικές δομές ή όργανα.

Πάνω σε αυτό ο διακεκριμένος καθηγητής της μοριακής βιολογίας Dr. Sheldrake υποστηρίζει πως η μνήμη, η εξέλιξη και η μάθηση συμβαίνουν έξω από το νου!!!!

Ισχυρίζεται πως η μεταβολή, η εξέλιξη και η εμβρυακή ανάπτυξη δεν ρυθμίζονται απ’ την αλληλεπίδραση των DNA και του περιβάλλοντος, όπως πίστευαν μέχρι τώρα οι βιολόγοι!!!

Ακόμη ισχυρίζεται πως τα έμβρυα και ο εγκέφαλός τους αναπτύσσονται συντονιζόμενα με μια καινούργιου είδους (άυλη) διασταλτική δύναμη που ονομάζεται ΜΟΡΦΟΓΕΝΕΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ!!

Όπως ένα μαγνητικό πεδίο δίνει τον προσανατολισμό για τα ειδικά σχήματα που θα δημιουργήσουν τα ρινίσματα του σιδήρου, έτσι κι αυτή η καινούργια δύναμη, μπορεί να σχηματίσει σώμα και νου!!

Με άλλα λόγια, η θεωρία προτείνει ότι κάθε συγκεκριμένη μορφή που παράγεται, είναι πανομοιότυπη με την προϋπάρχουσα, γιατί 'ΘΥΜΑΤΑΙ' τη μορφή της μέσω της επανάληψης και ότι κάθε νέα μορφή με παρόμοια χαρακτηριστικά, θα χρησιμοποιήσει το πρότυπο των ήδη υπαρχόντων μορφών, σαν οδηγό για την εμφάνισή της.

'Ετσι είναι πιθανόν, μέσω αυτής της διαδικασίας, να παράγονται από την φύση, δια μέσου των γεωλογικών αιώνων και στα πλαίσια των προαιώνια θεσπισμένων από τον Θεο-Δημιουργό, νόμων, ομοιώματα-simulacra, τα οποία είναι αντίγραφα παλαιότερων υπαρχόντων (φυσικών ή τεχνητών) που για κάποιο λόγο, έχουν εξαφανισθεί.

Συνεχίζοντας αυτό το ενδιαφέρον αφήγημα βλέπουμε ότι ο PAUL A. LAVIOLETTE που είναι ο δημιουργός της Θεωρίας της Συνεχούς Δημιουργίας να μας επισημαίνει ότι ύλη αναπαράγει όμοια ύλη ("Αρχή της Δημιουργίας του δημιουργού του σύμπαντος"), με όμοια κινητική κατάσταση και η ενέργεια (υπό μορφή θερμότητας) αναπαράγει ενέργεια (υπό μορφή θερμότητας).

Υποστηρίζει την Μορφογένεση (ΘΕΩΡΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ) των διαφόρων υλικών (πετρωμάτων και σωμάτων) η οποία δεν ερμηνεύεται με κανέναν από τους υπάρχοντες νόμους της φυσικής, της χημείας και των μαθηματικών.

Ο σχηματισμός των υλικών, σύμφωνα με εκείνον, οφείλεται, όχι στην χημεία, αλλά στον τόπο που βρέθηκε το υλικό αυτό.

Αποδεχόμαστε έτσι την ύπαρξη ενός μη ομοιογενούς πεδίου που διαμορφώνεται τοπικά και είναι υπεύθυνο για τις παρατηρούμενες ιδιαιτερότητες των πετρωμάτων από τόπο σε τόπο.

Δεχόμαστε δηλαδή ότι ο χώρος και τα μορφογενετικά πεδία, επιβάλλουν τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις.

Έτσι σύμφωνα με την θεωρία αυτή, είναι πιθανόν τοπικά, σε κάθε περιοχή, με το πέρασμα των γεωλογικών αιώνων, η φύση, νομοθετημένη και ρυθμιζόμενη από τον έλλογο Δημιουργό Θεό μέσα στα πλαίσια των γνωστών, (αλλά και των περισσότερων άγνωστων επί του παρόντος νόμων του Σύμπαντος και της μητέρας φύσεως), να “σμιλεύει”, να “αποτυπώνει” σχήματα με “πατρόν-πρότυπο”, δείγματα από την ίδια την φύση.

Και αυτή η διαδικασία είναι συνεχής, μέχρι το τέλος του παρόντος κόσμου και της ιστορίας του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γιώργος Χαβαλές

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ;;;;;

<<ΙΣΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ Η ΣΚΕΨΗ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ - ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΥΝ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ, ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ!!!!>>

Οι σκεπτομορφές, είναι ζωντανές ενεργειακές οντότητες (θετικές ή αρνητικές) οι οποίες γεννιούνται από τον πομποδέκτη εγκέφαλο και για αυτές δεν είναι πρόβλημα η απόσταση ή άλλα εμπόδια. …

Όταν η ανθρώπινη ενέργεια ρέει προς τα έξω, λειτουργεί-δονείται πάνω σε διάφορες βαθμίδες της λεπτοφυούς ύλης του νοητικού και σε συνέχεια του αστρικού-συγκινησιακού μας κόσμου παράγοντας ενέργεια σε μορφή μαζί με χρώματα.

Οι σκέψεις μας δεν έχουν έναν απλό τρόπο έκφρασης, σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός αλλά και την ποιοτική αντιληπτική μας ικανότητα.

Υπάρχουν σκέψεις με διαφορετικό κραδασμό και με ποικιλία χρωμάτων.

Έχουν προσπαθήσει να απεικονίσουν τα χρώματα μιας σκεπτομορφής, αποδίδονταμε αυτόν τον τρόπο την χαρά, την θλίψη, την ελπίδα, την στοργή, την αγάπη, αλλά και το μίσος, τον θυμό, τον φόβο και την οργή.

Οι αρνητικές σκεπτομορφές επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις τόσο ατομικά όσο και ομαδικά.

Δημιουργούν αλλοιώσεις και όσο παραμένουν σε ένα χώρο και συντηρούνται από αυτόν τόσο δημιουργούν σύγχυση, πλάνες και δυσάρεστες καταστάσεις, καθώς και ένα γενικότερο συναισθηματικό και νοητικό αποπροσανατολισμό.

Είναι πολύ σημαντική η διατήρηση της καθαρότητας της σκέψης και για να το επιτύχουμε αυτό θα πρέπει να εξυψώσουμε τη συνείδησή μας, τα ιδανικά μας, τα οράματά μας, σε ανώτερο επίπεδο, σε ένα επίπεδο πιο κοντά στον χώρο της δημιουργικής φαντασίας και της διανόησης.

Μακριά από την πλάνη και τη σύγχυση που μας εγκλωβίζουν στραγγαλίζοντας τα όνειρά μας, κόβοντας τα φτερά της δημιουργικότητάς μας.

Ζούμε μέσα στην πλάνη και χειριζόμαστε την πλάνη σαν να είναι αλήθεια, καταλήγοντας σε πλήρη ανισορροπία με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις.

Κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα μιας σκέψης.

Η πράξη ακολουθεί, αυτό που λέμε υποσυνείδητη σκέψη, μέσω του οποίου εκφράζεται το ατομικό ασυνείδητο και ένα μέρος τους φυλετικού ασυνείδητου.

Υπάρχει και η δημιουργική σκέψη, η υπερσυνείδητη σκέψη όπου λειτουργεί η αφηρημένη συνείδηση μέσω των ιδεών.

Ίσως περισσότερο από ποτέ, στη σημερινή εποχή, όταν παράγουμε σκέψεις, έχουμε ανάγκη από σοφία και αγάπη, ώστε να είμαστε δημιουργικοί, φωτεινοί άνθρωποι.

Δεν είναι τόσο ονειροπόλο το να θέλουμε να πετάμε στην φαντασία, στον νου μα και στην καρδιά με τα φτερά της σοφίας και της αφοσίωσης, με τη δυνατότητα σύλληψης ανώτερων ιδεών ανιδιοτελώς.

Αυτό που αποκαλούμε θεία δύναμη, αυτά τα ισχυρά κύματα θείου νόμου που ρέουν προς τα κάτω, δεν είναι ό,τι καλύτερο για τους δικούς μας νόες, για τις δικές μας συγκινήσεις, ώστε να οδηγηθεί η ύπαρξή μας σε μια ποιοτική αναβάθμιση και κατ’ επέκταση όλης της ανθρωπότητας και του πλανήτη;

Αυτό δεν είναι που οδηγεί στην ανώτερη έκφραση της ύπαρξής μας είτε ως καλλιτέχνες, είτε ως επιστήμονες, είτε ως διανοητές μα, κυρίως ως Άνθρωποι που επιθυμούν ευλαβικά να ανυψώσουν την σκέψη προς τα εξυψωμένα ανώτερα πνευματικά επίπεδα της ύπαρξής τους;

Και είναι κάτι που μπορούμε να το επιτύχουμε, γιατί δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε λάθος την ισχυρή δύναμη της σκέψης, αν πάντα τη διαχειριζόμαστε σε συνάρτηση με το Θείο Σχέδιο της Εξέλιξης και της εξύψωσης του κόσμου.

Ίσως να δημιουργείται το ερώτημα:

Ποια σκέψη είναι αποτελεσματικότερη, η διατυπωμένη ή εκείνη που δεν έχει εκφραστεί;

Πράγματι, ίσως φαίνεται πως η χρήση λεκτικών τύπων θα μπορούσε να προσθέσει δύναμη.

Οι άνθρωποι που προσελκύονται από εξωτερικά φαινόμενα φαντάζονται ότι ένα λεκτικό πλαίσιο αυξάνει την αποτελεσματικότητα της σκέψης.

Εντούτοις, κάτι τέτοιο δεν είναι παρά μια συμβατικότητα.

Οι λέξεις δε βοηθούν την ουσία.

Η άφατη σκέψη είναι πολύ ισχυρότερη.

Ίσως χρειάζεται να συνηθίσουμε στο γεγονός πως η σκέψη κυβερνά το ανθρώπινο πεπρωμένο.

Και εδώ είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη για τις δικές μας σκέψεις.

Παλιότερα, ήταν υπεύθυνος κανείς για τη δράση των σκέψεών του.

Αργότερα κατανοήθηκε η σημασία του λόγου και τώρα ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε την πύρινη δύναμη που εκφράζεται μέσω της σκέψης μας.

Είναι προτιμότερο να μάθουμε την έννοια της σιωπής και να εξαγνίσουμε τις ανεξέλεγκτες σκέψεις μας.

Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ενέργεια της σκέψης είναι μία από τις ύψιστες εκδηλώσεις της Πρωταρχικής Ενέργειας.

Είναι αδύνατο να απομονώσουμε την σκέψη από την θεμελιώδη ενέργεια του Κόσμου.

Η σκέψη γεννά ορισμένα ρεύματα που χρησιμεύουν ως αφυπνιστές ή ανανεωτές του Σύμπαντος.

Έτσι σαν σκεπτόμενα όντα μετέχουμε στη δημιουργία του κόσμου κυριολεκτικά, όχι αλληγορικά.

Επομένως, ο άνθρωπος έχει μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα της σκέψης του.

Κάθε ευγενής και ισχυρή σκέψη παράγει ωραίους κραδασμούς, αλλά η κακεντρεχής σκέψη γεμίζει τη Γη με θανατηφόρα σκουπίδια.

Κατά τη σύλληψη ή την αποστολή μιας σκέψης παρατηρούμε μια σειρά εκδηλώσεων που επιβεβαιώνουν το γεγονός πως η σκέψη είναι ενέργεια και ως τέτοια παράγει ενέργεια.

Ας κρατήσουμε τις σκέψεις μας αγνές, γιατί είναι ότι καλύτερο για να γίνουν τα φαινόμενα της ζωής πραγματικότητα.

Οι αγνές σκέψεις με ομορφιά αποκαλύπτουν το μονοπάτι της αλήθειας και η ομορφιά γεννιέται μέσα από την αστραπή της σκέψης.

Η ταχύτητα μετάδοσης της σκέψης ακόμη και από απόσταση είναι απίστευτη.

Μια σκέψη μπορεί να εξαγνίσει, αλλά μπορεί και να προσελκύσει χαοτικά φαινόμενα.

Ας μάθουμε να σκεφτόμαστε, ας δώσουμε και στα παιδιά την ευκαιρία να σκέφτονται γιατί καμία διάλεξη, καμία διδασκαλία δεν μπορεί να μας διδάξει να σκεφτόμαστε.

Η σκέψη παρέχει μορφή, η σκέψη παρέχει δημιουργικότητα, η σκέψη παρέχει την δυνατότητα εφέλκυσης ενός πλανήτη.

Η ανθρώπινη σκέψη είναι σαν το πυρ.

Η ποιότητα και η διαδοχή μικρών σκέψεων θέτει τα θεμέλια μεγάλων πράξεων.

Μόνο μια ορθή και αταλάντευτη σκέψη μπορεί να υπερνικήσει το σκοτάδι του χάους.

Στην μεταβίβαση της σκέψης μας ο κύριος υποκινητής είναι η καρδιά μας.

Στέλνοντας σκέψεις ας συντονίσουμε τις καρδιές μας και σαν αστραπή ας στραφούμε προς την εξύψωση της δημιουργίας, σαν μια αντανάκλαση του ίδιου του Πνεύματος στη Γη. …

Οι σκέψεις γίνονται πράξεις.

Οι σκεπτομορφές είναι ένα σύμπλεγμα ενεργειών που σχηματίζουν μια πραγματικότητα και υλοποιούνται.

Όταν κανείς επιθυμεί το αγαθό, αυτό έρχεται μέσω της επιθυμίας, ενώ όταν επιθυμεί το κακό ως αποτέλεσμα κακών σκέψεων, τότε συμβαίνει να έχουμε αρνητική σκεπτομορφή...

Γενικότερα οι σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι καθημερινά επιδρούν θετικά ή αρνητικά στην εξελικτική πορεία του πλανήτη.

Πάνω εκεί βασίζεται και η δυνατότητα των σκοτεινών δυνάμεων, αναπτύσσοντας δηλαδή τεχνικές υλοποίησης αρνητικών σκεπτομορφών...

Αντίπαλος κάθε αρνητικής σκεπτομορφής είναι η καλή καρδιά που εκπέμπει καλές σκέψεις. …

ΥΓ.

ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΕΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΕ.

ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΕΣ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ (δεν μπορείτε να φανταστείτε το ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΡΕΣ). ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΑΗΣ ΠΟΘΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΔΟΥMΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ MAΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ!!!

Όσοι είναι ήδη αφυπνισμένοι, ας εστιάσουν πάνω σε αυτό το σημείο και ας ενισχύσουν τις σκεπτομορφές με πιο ακριβείς λεπτομέρειες.

Ως ΕΛΛΗΝΕΣ που είμαστε, διαφέρουμε από τις άλλες Εθνότητες στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων.

Και μόνον με την χρήση της Ελληνικής Γλώσσας είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε κραδασμούς που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν η να καταστρέψουν μία "υλική", "συναισθηματική" η και "νοητική"... υπόσταση.

Δεν μπορείτε να φαντασθείτε το τι συμβαίνει κάθε στιγμή γύρω σας και το τι αλλαγές επιφέρονται...!!!!!!!!!!!!!

ΕΡΡΩΣΘΕ & ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ

ΓΙΏΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ