Προτείνω, από δω και μπρος
τα «Greeklish» να τα λέμε
«Greek-kill-lish»
ως φόρο τιμής στο καλό που κάνει αυτή η “trendy” γραφή
στη γλώσσα των Ελλήνων!
Κ. Π.
Θα έχουν βέβαια προσέξει, όσοι από εμάς μπαίνουν συχνά στο διαδίκτυο, ότι σε αυτήν την ηλεκτρονική «κοινωνία» τείνει να καθιερωθεί η γραφή της ελληνικής γλώσσας με λατινικούς χαρακτήρες που φέρει το κακόηχο όνομα “greeklish”. Η ελληνική γλώσσα, όπως την ξέραμε και τη γράφαμε ως λαός αιώνες τώρα, οδεύει προς το μουσείο των απολιθωμάτων. Κι αυτό, διότι η χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του ίντερνετ αυξάνει συνεχώς, καθώς είναι, πλέον, απαραίτητο εργαλείο επικοινωνίας, ανταλλαγής απόψεων, μόρφωσης.
Πώς ξεκίνησε, όμως, αυτή η μιμητική συνήθεια και γιατί διαδόθηκε τόσο πολύ; Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 που άρχισε η διάδοση του ίντερνετ (αρχικά στο εξωτερικό και κατόπιν και στην Ελλάδα) οι πιο φανατικοί χρήστες των νέων αυτών μέσων διαπίστωναν στέλνοντας μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) ότι κάποιοι (και όχι όλοι οι) υπολογιστές δεν αναγνώριζαν τις ελληνικές γραμματοσειρές. Γι’ αυτό, εφευρέθηκε η «greeklish». Έτσι, αντί να γράψεις: «Γειά σου φίλε. Τι κάνεις; Πως πάν’ τα κέφια;» έγραφες: «Geia sou file. Ti kaneiw? Pvw pan’ ta kefia?» ή κάτι παρόμοιο, διότι δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος γραφής με αυτό το σύστημα αλλά ο καθένας γράφει όπως του κατέβει. Για παράδειγμα το «η» γράφεται «i», ή «h», το «ω» γράφεται «ο», «w» και «v» ενώ το «ς» γράφεται «s» αλλά και «w».
Η τεχνική λύση του προβλήματος αυτού ήταν και είναι απλούστατη: αρκεί ο χρήστης να πατήσει δεξί κλικ à encoding à Greek (Windows) και η ελληνική αλφάβητος αναγνωρίζεται από όλους. Βέβαια, και να μην ήταν τόσο απλή η λύση, θα έπρεπε να κόψουν το λαιμό τους οι εταιρείες υπολογιστών να βγάλουν προγράμματα και πληκτρολόγια που να προσαρμόζονται στη γλώσσα των Ελλήνων (και κάθε άλλου λαού), όπως έγινε με τα Windows που βγήκαν σε ελληνική έκδοση, δεν υποχρεώθηκαν οι Έλληνες να ξεχάσουν τα ελληνικά. Δε προσαρμόζονται, κύριοι, οι γλώσσες των λαών στα οικονομικά συμφέροντα των εταιρειών. Η εταιρείες προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των γλωσσών! Έχουμε χάσει κάθε λογική, μου φαίνεται.
Παρ’ όλα αυτά, αυτή η απλούστατη διαδικασία έμεινε «στα κρυφά» και εξακολούθησε να προβάλλεται ως δικαιολογία για τη γραφή greeklish το «ανθρωπιστικό» ενδιαφέρον προς όσους συνανθρώπους μας σε άλλα μέρη του πλανήτη τάχα «δεν καταλάβαιναν» το ελληνικό αλφάβητο. Ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι αρχικά ο Η/Υ και το ίντερνετ ήταν πιο προσιτά σε κάποιο βαθμό σε ανθρώπους χαμηλότερης μόρφωσης, λόγω του ότι δυστυχώς συμβαίνει οι πιο καλοί ομιλητές της γλώσσας μας να είναι και οι πλέον αδαείς περί τα ηλεκτρονικά. Κατά συνέπεια, αν σε κάποιο forum συζητήσεων έλεγε κάποιος «μα, γιατί δε γράφετε με ελληνικό αλφάβητο;» θα έπαιρνε την κοφτή απάντηση “Grafe esy opvs theleis, kai meis tha grafoyme greeklish”.
Ο μιμητισμός είναι ίδιον πολλών νεοελλήνων, δυστυχώς, και αυτό φαίνεται πανεύκολα, τόσο από το μορφωτικό επίπεδο της κοινωνίας μας, όσο και από το γεγονός ότι άναρθρες κραυγές ημιπρωτόγονων τηλεκανίβαλων όπως «Άντε Γειά…», «Τι λες τώρα!», ή «Georgiu speakin» έγιναν μέσα σε λίγες εβδομάδες κτήμα εκατομμυρίων Ελλήνων! Eνώ αντίθετα, αν ρωτήσεις κάποιον, ποιος είπε τη φράση «Σκοπός μου ήτο να ωφελήσω το Γένος μου» θα εκπλαγείς από το γεγονός ότι κάποιος mr Georgiu (που κατά τα άλλα μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής και αστείος) έχει περισσότερη επιρροή με τα (κενο)λεγόμενά του από τον μεγάλο μας διαφωτιστή και εθνομάρτυρα, Ρήγα Βελεστινλή.
Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 14 Αυγούστου 1977. Γονείς του η Αντρούλα Καλλή-Χατζηαντώνη και ο Καλλής Παναγή από την Κυθραία. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο Παλλουριώτισσας κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά. Υπηρετούσε στο 211 Τάγμα Πεζικού, που είναι υπεύθυνο για τα φυλάκια της πράσινης γραμμής στη δυτική περιοχή της Λευκωσίας. 
Η κατηγορία κατά του Σωκράτους υπό του Μελήτου, Ανύτου και Λύκωνος έγινε το έτος – 399. Η δίκη/γραφή επεδόθη στον γραμματέα του άρχοντος βασιλέως και είχε ως εξής:
i.jpg)
Αναρτήσεις
