Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Η νοητική Χάρτα της ΑΟΖ


Του Νίκου Λυγερού
Το γενικό πρόβλημα της αντίληψης για τη σημασία της ΑΟΖ είναι ότι δεν έχουμε εικόνα της πραγματικότητάς της. Τα 200ΝΜ αλλάζουν τόσο πολύ τα συνηθισμένα δεδομένα που μας δυσκολεύουν στη νοητική μας μοντελοποίηση. Επιπλέον, η κλασική γεωγραφία με την απλοϊκή της έννοια δίνει έμφαση μόνο στην ξηρά. Για την ΑΟΖ χρειαζόμαστε μία θαλασσογραφία, για να αποκτήσουμε μία εικόνα υψηλής στρατηγικής. Μέσω των διαγραμμάτων Voronoi μπορούμε να κατασκευάσουμε μία νοητική Χάρτα της ΑΟΖ, όπου η ξηρά ενσωματώνεται στην κυψέλη Voronoi που ελέγχει και δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο η θάλασσα και η ξηρά της κυψέλης αποτελούν μία ενιαία οντότητα. Έτσι τα μεγέθη είναι άμεσα συγκρίσιμα και μάς επιτρέπουν μία αποτελεσματική αξιολόγηση της επιρροής της ΑΟΖ από κάθε νοητική οντότητα. Η νοητική Χάρτα της ΑΟΖ παρουσιάζει σημαντικές διαφορές σε σχέση με τον κλασικό γεωγραφικό χάρτη. Βλέπουμε ότι ακόμα και μικρά νησιά τα οποία θεωρούμε και περιθωριακά έχουν ένα εμβαδόν τεράστιο μέσα στο μοντέλο μας και άλλα που θεωρούσαμε παραδοσιακά ως πιο σημαντικά δεν έχουν τόσο μεγάλη έκταση, διότι βρίσκονται κοντά σε άλλες κυψέλες. Κατά συνέπεια, μπορούμε να δούμε την τοποστρατηγική αξία κάθε κυψέλης και να αντιληφθούμε βέβαια πόσο σημαντικές είναι οι ακριτικές, λόγω της ουράς που διαθέτουν μέσω της τοποθεσίας τους πάνω στο χάρτη. Η νοητική Χάρτα της ΑΟΖ δίνει επιπλέον τη δυνατότητα να μελετήσουμε αντικειμενικά με ποιον τρόπο μας κοιτάζουν κράτη που έχουν διεκδικήσεις. Βλέπουμε έτσι την αντικειμενική αξία του συμπλέγματος του Καστελλόριζου, αλλά και της Γαύδου. Σε αυτή τη Χάρτα έχουν εντελώς διαφορετικές διαστάσεις. Το Καστελλόριζο, παραδείγματος χάρη, αποκτά έτσι την αξία σε μέγεθος της Πελοποννήσου, πράγμα το οποίο διαμορφώνει την άποψή μας για το θέμα. Διότι ακόμα και για τον λιγότερο πατριώτη άλλο είναι να χάσει το Καστελλόριζο και άλλο την Πελοπόννησο. Ενώ στην πραγματικότητα, όπως το δείχνει η Χάρτα της ΑΟΖ είναι απολύτως το ίδιο. Η Χάρτα επιτρέπει μία νέα προσέγγιση των πραγμάτων και των δυνατοτήτων που έχουμε ως Ελλάδα, χάρη στα πολυάριθμα νησιά μας. Τώρα μπορούμε εύκολα να δείξουμε ότι αποτελούμε ένα μεσογειακό μετασχηματισμό του παραδείγματος της γαλλικής ΑΟΖ στην υδρόγειο, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο. Οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των νησιών μας που χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για τη δημιουργία άγονων γραμμών, μέσω της Χάρτα, γίνονται ισχυρές διότι παρουσιάζουν τα αληθινά μεγέθη των δεξαμενών έλξης των ελκυστών που είναι τα νησιά μας. Η νοητική Χάρτα της ΑΟΖ είναι η τοποστρατηγική απόδειξη της ισχύος της Ελλάδας σε αυτόν τον τομέα. Είναι μία διαφορετική εικόνα που κάνει τη διαφορά και δείχνει τη στρατηγική που πρέπει να εφαρμόσουμε, για να μετατρέψουμε αυτό το απέραντο γαλάζιο σε εθνικό θησαυρό. 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η νοητική Χάρτα της ΑΟΖ"

Ποιήματα του Νίκου Λυγερού


Σήκωσες ποτέ πανοπλία;
Νίκος Λυγερός
Σήκωσες ποτέ πανοπλία
για να καταλάβεις
το βάρος της
την ώρα που ασκείς
κριτική για το παρελθόν
ενώ οι δικοί σου
ήταν ραγιάδες
και μιλούσαν
στον Πασά
σαν να ήταν Θεός.
Σήκωσε την
αν μπορείς
και μετά
πες μας
αν είναι
βαριά.

Δεν είμαι ευγενικός
Νίκος Λυγερός
Δεν είμαι ευγενικός
έχεις δίκιο
μόνο ευγενής.
Δεν είχα τη χαρά
να απολαύσω
τον βόθρο.
Τα γουρούνια τρώνε
τα βελανίδια
ευγενικά
δίχως
να αντιληφθούν
το έργο των αιώνων.
Και τώρα
με κατηγορείς
για τα χρώματα.

Το πάθος της αγάπης
Νίκος Λυγερός
Κι αν δεν μπορεί
αυτή η αγάπη
να ζήσει μέσα μας,
τότε θα επαναστατήσει
για να πεθάνει ελεύθερη,
εκτός κοινωνίας
μόνο μέσα στα χέρια
της ανθρωπότητας,
διότι το πάθος
είναι ένα φως
που σπάζει
ακόμα και το σκοτάδι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιήματα του Νίκου Λυγερού"

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Η μνήμη της Ελλάδας


Του Νίκου Λυγερού
Πολλοί προσπαθούν να κάνουν πράγματα σημαντικά για την πατρίδα μας, δίχως όμως να ασχολούνται με την αξιολογία της. Η Ελλάδα μας είναι σαν την ελευθερία, μια δύσκολη γυναίκα που εξετάζει μόνο το έργο και όχι τις κινήσεις. Διότι αυτό το έργο είναι η μνήμη της. Ποιος όμως αντιλαμβάνεται τι είναι η μνήμη της; Ποιος συνειδητοποιεί ότι όλη η έννοια της συνέχειας που είναι τόσο σημαντική για μας, αφού λειτουργούμε σε ένα διαχρονικό πλαίσιο, δεν θα υπήρχε δίχως το έργο της Φιλικής Εταιρίας. Ο τόπος θα είχε τουρκέψει εντελώς δίχως τις απεγνωσμένες προσπάθειές της, για να απελευθερώσει το λαό μας από τον οθωμανικό ζυγό. Διότι, ακόμα και η έννοια της ιπποσύνης είχε εξαντληθεί εκείνη την εποχή. Τα μέλη της Φιλικής Εταιρίας δεν επιχείρησαν να αφήσουν το δικό τους όνομα, σημασία είχε μόνο το συλλογικό έργο, διότι ήταν το μόνο ικανό να σηκώσει το βάρος της τουρκοκρατίας. Ανάλογα παραδείγματα δεν είναι μόνο σπάνια στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο η μνήμη της Ελλάδας είναι το έργο της Φιλικής Εταιρίας, διότι ακολουθούσε το νοητικό σχήμα της μνήμης μέλλοντος. Διάβαζαν τα μέλη της τους νεκρούς για να γράψουν για τους αγέννητους, διότι όλοι οι ζωντανοί ήταν σκλάβοι και καταπιεσμένοι από την οθωμανική Αυτοκρατορία. Η ζωή τους δεν είχε όραμα. Ενώ η Φιλική Εταιρία κατάφερε να μετατρέψει το αδιανόητο σε ουτοπία και την ουτοπία σε όραμα. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του έργου της, δίχως να περιμένει τίποτα από τις ξένες δυνάμεις και τους ραγιάδες του κατοχικού τόπου. Ελεύθεροι άνθρωποι δεν έδωσαν μόνο τη ζωή τους για την πατρίδα μας, αλλά και το πνεύμα τους για να ενεργοποιηθεί η μνήμη της. Ενώ, ακόμα και τώρα υπάρχουν μερικοί δικοί μας που όχι μόνο δεν το ξέρουν καν, αλλά επιμένουν ότι είναι ένας μύθος, δίχως να καταλάβουν ότι αυτό που ονομάζουν μύθο είναι στην πραγματικότητα η ουσία της ιστορίας. Αν σκεφτόμαστε ελληνικά είναι απλώς και μόνο επειδή το πνεύμα δεν έσβησε ακόμα και στη φάση της τουρκοκρατίας, έπρεπε όμως μέσα σε αυτόν τον σκοταδισμό να υπάρξουν φάροι που να αντέξουν το μαύρο της κατοχής και να επιτρέψουν την επανάσταση, ενσωματώνοντας με αυτόν τον τρόπο την έννοια της αντίστασης για την πατρίδα μας. Μετά από δύο αιώνες, ακόμα και αν υπάρχουν ακόμα ραγιάδες, η Ελλάδα είναι ελεύθερη. Κι αν δέχεται πολιορκίες είναι μόνο και μόνο διότι είναι ζωντανή. Ελεύθερη και πολιορκημένη, αλλά ζωντανή και με μνήμη. Γι’ αυτό το λόγο έχει μέλλον. Και δεν είναι μια κρίση τέτοιου τύπου που θα μας βάλει κάτω. Πέρασαν μόνο εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των Δωδεκανήσων. Η απελευθέρωση κράτησε έναν αιώνα. Αυτό και μόνο είναι ενδεικτικό της δύσκολης περιόδου που περάσαμε με την τουρκοκρατία. Κατά συνέπεια, φέτος, αντί να είμαστε μίζεροι θα έπρεπε να δείξουμε σε όλους ότι δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα και να είμαστε και στην Μακεδονία και στα Δωδεκάνησα με τους ανθρώπους μας και με τον στόλο μας. Τα νησιά δεν απελευθερώθηκαν μόνα τους από τον τουρκικό ζυγό και αυτά είναι τώρα που μας προσφέρουν τη δυνατότητα να έχουμε το λεγόμενο απέραντο γαλάζιο, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Και η ανακήρυξή της μπορεί να είναι και το αποκορύφωμα αυτής της επετείου, ως φόρος τιμής στο έργο των δικών μας, που σκεφτόντουσαν εμάς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μνήμη της Ελλάδας"

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Κωνσταντής Κολοκοτρώνης

Ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης ήταν ένα παλληκάρι που όλοι οι τούρκοι τον έτρεμαν. Εμφανίζονταν σαν φάντασμα από το πουθενά και τους χτύπαγε εκεί που δεν το περίμεναν. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιωάννη, αλλά λόγω της γενναιότητας και της εξυπνάδας του έγινε ο αρχηγός της οικογένειας των Κολοκοτρωναίων. Από τον πύργο του στην Καστανίτσα της Μάνης εξορμούσε μαζί με τον αδελφοποιητό* κλέφτη κι’ οπλαρχηγό Παναγιώταρο Βενετσανάκη και κατατρόπωνε τους τούρκους. Κάθε βράδυ σκεφτόταν πως θα καταφέρει να ενώσει τους Έλληνες εναντίον του ασιάτη δυνάστη. Όλος ο Μοριάς μιλούσε γι’ αυτόν τον λιπόσαρκο και μικρόσωμο άνδρα, αλλά με καρδιά λιονταριού που ξευτέλιζε σε κάθε ενέδρα τους τούρκους. Στην ομάδα του έρχονταν ολοένα περισσότεροι καταπιεσμένοι Έλληνες που ήθελαν να ξεφύγουν.

Κατά το έτος 1770, ο Ορλώφ είχε αποβιβάσει στρατεύματα στον Μοριά και επιτίθονταν κατά των τούρκων και των αλβανών μισθοφόρων. Οι σκληροτράχηλοι αλβανοί όμως, νίκησαν εύκολα τους ασύνταχτους και ελλιπώς εφοδιασμένους Έλληνες. Οι αλβανοί μετά την νίκη εναντίον του ορλωφικού στρατεύματος, έγιναν ανεξέλεγκτοι. Καίγαν χωριά, λήστευαν, βίαζαν, έπαιρναν ομήρους και σκότωναν τους φιλήσυχους κατοίκους του Μοριά (παλιά μου τέχνη κόσκινο).

Οι πρώτοι αλβανοί κακούργοι που έδρασαν στον Μοριά, όταν επέστρεψαν πίσω στην Αλβανία διέδωσαν στους συμπατριώτες τους πόσο εύκολα μπορεί να γίνει πλούσιος κανείς από την λαφυραγωγία. Έτσι λοιπόν, νέα στίφη βαρβάρων επιτέθηκαν σαν ακρίδες στον δύσμοιρο Μοριά και απομύζησαν και την τελευταία ικμάδα ζωής των Ελλήνων.

Ο μόνος που αντιστέκονταν ήταν ο Κωνσταντής. Δεν καταδίωκε τους αλβανούς μόνο στην Μάνη, αλλά σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Ο Κωνσταντής είχε θέσει ως στόχο να ξεκάνει τον αρχιλήσταρχο Μπεκιάρη. Αυτός ήταν ο πιο αιμοδιψής εκ των αλβανών, ο οποίος, είχε κάψει ολόκληρα χωριά για να πάρει λάφυρα. Απ’ όπου κι αν περνούσε άφηνε πίσω του καπνίζοντα ερείπια και την γη βαμμένη απ’ το αίμα των άτυχων θυμάτων του. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Κωνσταντής, μετέβη στα Καλάβρυτα – στο λημέρι του Μπεκιάρη. Ο Κωνσταντής του έστησε ενέδρα στην γέφυρα του Μπίσμπαγα στην Καστάνα. Καθώς ο Μπεκιάρης περνούσε καμαρωτός πάνω στο άλογο του την γέφυρα μαζί με την συμμορία του, σέρνοντας μαζί του σκλάβους και ομήρους Έλληνες, ο Κωνσταντής ρίχνει την πρώτη ντουφεκιά και σωριάζει κάτω τον κακούργο Μπεκιάρη. Συνειδητοποιώντας τι έγινε, τα τσακάλια του Μπεκιάρη έτρεξαν να κρυφτούν, αλλά τα παλικάρια του Κωνσταντή τους κυνήγησαν και τους χτύπησαν αλύπητα.

Ενδεικτικό περιστατικό του θράσους των αλβανών κατσαπλιάδων αποτελεί το ότι έκλεβαν ακόμα και τους τούρκους μπέηδες που τους είχαν καλέσει στον Μοριά. Ο Μετζ Αράπης, ένας άλλος αλβανός λήσταρχος, έφτασε στο σημείο να απειλήσει τον Χαλήλ Μπέη, τον πιο πλούσιο γαιοκτήμονα στην Κόρινθο. Ο Χαλήλ Μπέης που γνώριζε τον Κωνσταντή από παλιά, αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθειά του. Του έστειλε γράμμα και του ζήτησε να έρθει να τον σώσει από τους αλβανούς που τον απειλούν. Ο Κωνσταντής φυσικά, δεν έχασε την ευκαιρία και εξόντωσε τον Μετζ Αράπη. Δεν θα άφηνε ούτε έναν αλβανό στον Μοριά και στα Φίχτια της Νεμέας.

Οι τούρκοι το 1779, μετά από αυτά τα γεγονότα αποφάσισαν να στείλουν 6.000 στρατιώτες με επικεφαλής τον Χασάν Τσεζαερλή πασά για να εξοντώσει τους 12.000 αλβανούς που είχαν μαζευτεί στον Μοριά.

Στις 28 Μαΐου του 1779, ο Χασάν Τσεζαερλή πασάς κάλεσε όλους τους Έλληνες οπλαρχηγούς να έρθουν στους Μύλους Αργολίδας και να δηλώσουν υποταγή σε αυτόν. Ήθελε να τον προσκυνήσουν. Ο Κωνσταντής όμως, ως Έλληνας δεν σκύβει το κεφάλι μπροστά σε κανέναν, πόσο μάλλον σε έναν τούρκο. Τον πληροφόρησε όμως πως θα τον βοηθήσει να εξοντώσει την αλβανική μάστιγα. Μαζί με άλλους 20 οπλαρχηγούς της Ανδρούσας, του Λεονταρίου και της Κυπαρισσίας και 1850 άνδρες θα οδεύσει στην Τριπολιτσά. Και στην δεύτερη πρόσκληση του πασά, ο Κωνσταντής δεν εμφανίζεται, αλλά τον ενημερώνει πως έχει καταλάβει όλες τις οδικές διαβάσεις από την Τριπολιτσά προς το όρος Μαίναλο και πως αν έφευγε από εκεί οι αλβανοί θα εισέβαλαν στην δυτική Πελοπόννησο και θα την κατέστρεφαν για δεύτερη φορά.

Στις 10 Ιουνίου του 1779 ο τούρκος πασάς με 6.000 στρατιώτες και 3.000 Έλληνες κλέφτες φτάνει στο χωριό Στενό μετά από δύσκολη πορεία μέσα από το όρος Παρθένι. Από εκεί θα στείλει μήνυμα στον Κωνσταντή να έρθει με τα παλληκάρια του από τα τρίκορφα και να περικυκλώσουν μαζί τους αιμοδιψείς αλβανούς.

Ο Κωνσταντής δεν δέχεται ευχάριστα τις εντολές από τον τούρκο, αλλά θα συμμαχούσε και με τον διάολο για να διώξει τις αλβανικές ορδές από τον Μοριά. Το σχέδιο πέτυχε και οι περίπου 12.000 αλβανοί πιάστηκαν μέσα στην «τανάλια». Οι αλβανοί σαν λεφούσι από μέλισσες επιτίθενται στις οχυρώσεις του Κωνσταντή. Τα παλληκάρια του αμύνονται και με τις βολές τους διώχνουν κακήν κακώς του αλβανούς. Η μάχη ανάβει και τα κορμιά των αλβανών πέφτουν στην γη σαν ώριμα φρούτα. Ο κλοιός στενεύει γύρω τους ασφυκτικά και πανικοβάλλονται. Διαισθάνονται ότι το τέλος τους είναι πολύ κοντά. Επιτίθενται ξανά στις οχυρώσεις του Κωνσταντή, όχι πια για πλιάτσικο αλλά για να σώσουν την ίδια τους την ζωή. Οι αλβανοί χάνουν σε όλα τα μέτωπα, οι κλέφτες τους πετσοκόβουν χωρίς κανένα οίκτο. Άλλωστε, πολλοί από αυτούς έχασαν πατεράδες, αδέλφια γιους και ανίψια, μανάδες, αδελφές και κόρες από αυτά τα τομάρια. Οι αλβανοί φωνάζουν στον Κωνσταντή να τους λυπηθεί: «αμάν Κολοκοτρώνη δεν κάνεις νισάφι» (να δείξει οίκτο) και αυτός με αντρειωμένη φωνή τους ανταπαντάει: «τι νισάφι, να σας κάνω, όπου ήλθατε και χαλάσατε την πατρίδα μου, μας πήρατε σκλάβους και μας κάματε τόσα κακά;»

Η σφαγή των αλβανών είναι μεγάλη, αλλά τους άξιζε. Πήραν τα «επίχειρα» των ανόσιων έργων τους. Από τους 12.000 αλβανούς που ήταν σε αυτήν την μάχη, μόνο 700 κατάφεραν να γλυτώσουν. Τόση μεγάλη ήταν η καταστροφή που και μετά από δεκαετίες ακόμα ορκίζονταν στο όνομα του Κωνσταντή «να μην γλυτώσω από το σπαθί του Κολοκοτρώνη». Ο πασάς, μόλις τελείωσε η μάχη έστησε τρόπαιο και φώναξε τους κλέφτες να τον προσκυνήσουν. Ο Κωνσταντής όμως δεν τον προσκύνησε. Ποτέ δεν θα προσκυνούσε, ακόμα κι’ όλος ο Μοριάς να το έκανε, αυτός θα έμενε όρθιος. Πήρε λοιπόν τα παλληκάρια του και αποσύρθηκε στην Μάνη.

Ο πασάς δεν του το συγχώρεσε ποτέ αυτό και βάλθηκε να τον εξοντώσει. Τον επόμενο χρόνο, το 1780 με 14.000 τούρκους αποβιβάστηκε στο Γύθειο της Λακωνίας. Στις 10 Ιουλίου 6.000 τούρκοι υπό την αρχηγία του Αλήμπεη πολιορκούν την Καστανίτσα. Οι βόμβες των κανονιών χτυπούσαν τους πύργους της Μάνης, τα τείχη γκρεμίζονταν και οι καπνοί από τα ντουφέκια έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Οι μάχες διήρκησαν 10 μερόνυχτα. Ο Παναγιώταρος περίμενε ενισχύσεις από τους υπόλοιπους Μανιάτες, αλλά δεν πήγε κανείς, γιατί ο Μαυρογένης (προύχοντας της Μάνης) τους έχει πει άλλα. Οι πύργοι μετατράπηκαν σε χαλάσματα και οι τραυματίες αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο. Ο Κωνσταντής και ο Παναγιώταρος την νύχτα της 19ης προς την 20η αποτόλμησαν την έξοδο. Το σκοτάδι βοηθούσε και τα παλληκάρια του Κωνσταντή σπάσαν τον ασφυκτικό κλοιό. Τα σπαθιά τους έβγαζαν φωτιές καθώς έστρωναν το διάβα τους με τα κορμιά των τούρκων. Σ’ αυτή τη φάση ο Παναγιώταρος πέφτει νεκρός από τους τούρκους. Τα αδέλφια του Κωνσταντή, ο Γεώργιος και ο Βασίλειος σκοτώνονται στις συμπλοκές αγωνιζόμενοι. Ο άλλος αδελφός του ο Απόστολος τραυματίζεται σοβαρά στην διάρκεια της εξόδου και τρέχει να σωθεί σαν κυνηγημένο αγρίμι μακριά από τους διώκτες του. Αλλά δεν μπορεί να ξεφύγει από τα σκυλιά και για να μην πέσει στα χέρια τους, αυτοκτονεί.

Ο Κωνσταντής σοβαρά τραυματισμένος και αυτός, τρέχει παραπατώντας μέσα στο σκοτάδι πάνω στην χέρσα γη της Μάνης. Βρίσκει κάτι πουρνάρια σε έναν λόγγο και κρύβεται εκεί. Οι ώρες περνάνε και ο Κωνσταντής φλέγεται από την δίψα και αποζητάει το νερό, βγαίνει από την κρυψώνα του και αμέσως τον εντοπίζουν επτά μπαρδουνιώτες τούρκοι. Τους ζητάει να τον αφήσουν να φύγει. Οι τούρκοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης τους φωνάζει: «βρε τούρκοι και εγώ θα χαθώ, μα κι’ από σας θα φάγω όσους μπορέσω». Ο ένας από τους τούρκους ήταν στο σώμα του Κωνσταντή όταν πολεμούσαν τους αλβανούς. Οι τούρκοι του ορκίζονται ότι θα τον βοηθήσουν να διαφύγει και θα τον προστατέψουν. Ο Κωνσταντής αν και δεν εμπιστευότανε τους τούρκους, έδωσε βάση στους όρκους τους. Εκάθησαν λοιπόν να συζητήσουν για τον τρόπο που θα διαφύγει, ο Κωνσταντής ζητάει λίγο νερό για να σβήσει την δίψα που το βασανίζει από την νύχτα. Τρεις από τους τούρκους σηκώνονται να του φέρουν νερό, αλλά αυτοί έχουν άλλα στο μυαλό τους. Γυμνώνουν τα σπαθιά τους και ορμάνε σαν τσακάλια πάνω στον τραυματισμένο Κωνσταντή και τον κατακρεουργούν. Αφού τελείωσαν το ανόσιο έργο τους, τον αποκεφάλισαν και πέταξαν το πτώμα του σε ένα βάραθρο στην περιοχή της Άρνας. Εκείνη την τρομερή νύχτα της εξόδου σώθηκε και ο δεκάχρονος γιος του, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ο Κωνσταντής ήταν μόνο 35 χρονών όταν σκοτώθηκε. Μπορεί να μην πρόλαβε να δει μια ελεύθερη Ελλάδα, αλλά φύτεψε τον σπόρο της Λευτεριάς στην καρδιά του μικρού Θεόδωρου, του πυρπολητή των ψυχών των σκλαβωμένων Ελλήνων. Αν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης δεν εξόντωνε τους αλβανούς, ίσως να μην μπορούσε να γίνει η επανάσταση, γιατί δεν θα υπήρχαν Έλληνες στον Μοριά.

*Η αδελφοποίηση αποτελεί ιεροτελεστία, κατά την οποία, μη συγγενικά πρόσωπα χαράζουν την παλάμη τους με μαχαίρι για να στάξει αίμα και μετά δίνουν τα χέρια (χειραψία) για να αναμειχθούν τα αίματα. Η όλη τελετή συνοδεύεται από όρκους αμοιβαίας προστασίας και υποστήριξης.

Πυρήνας Καβάλας
Αίας ο Τελαμώνιος

———–

Τ’ έχουν της Μάνης τα βουνά όπου είναι βουρκωμένα;

Καν o βοριάς τα βάρεσε, καν h νοτιά τα πήρε.

Μηδέ νοτιά τα βάρεσε, μηδ’ δ βοριάς τα πήρε,

Παλεύει o καπετάν πασιάς με τον Κολοκοτρώνη.

Στεριά παλεύει o Αλήμπεης μ’ άρματα του πελάγου,

Στην Άρεια που έρριψε τ’ ορδί διαβάζει το φερμάνι.

Ποιος είνε o Παναγιώταρος, ποιόν λεν Κολοκοτρώνη;

Να ‘ρθούν να προσκυνήσουνε, ραγιάδες να γενούνε.

Τ’ ακούει ο Παναγιώταρος, παράξενο του φάνη,

Δεν προσκυνούμ’ Αλήμπεη, ο νους σου μην το βάνη

Τ’ άρματα δεν τα δίδομε, ραγιάδες να γενούμε,

Παρά θα γένη πόλεμος με τόπια, με ντουφέκια.

Κι’ Αλήμπεης, σαν τ‘άκουσε πολύ του κακοφάνη,

Δώδεκα μέρες πολεμάει με τόπια, με ντουφέκια.

Την Κυριακή το δειλινό μεγάλα τόπια βγάλαν,

Καρσί στον Πύργο τόβαλαν, τον πύργο να χαλάσουν.

Βλέπουν τον πύργο κ’ έτρεμε κ’ ήθελε να πέση,

Κ’ οι κλέφταις έπλακωσανε καΐ τα νησιά γιομίσαν.

Κ’ οι Μπαρδουνιώταις πάν κοντά που ξέρουν τα γιατάκια,

Στη Μάρο δεν επήγανε. στην Πάρο και στη Λάρσα.

Που ήτον ο Παναγιώταρος κι ο Γιαννο-Ρουμελιώτης

Πουλάκι επήγε κ’ έκατσε στην έρημη Καστάνια.

Δεν εκελάιδει κ’ έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα.

Πολύ κακό πού πάθανε οι Κολοκοτρωναίοι,

Πού τους εσκλάβωσ’ ή Τουρκιά, τα’ Αλήμπεη τ’ ασκέρι.

Την ταπεινή Αναγνώσταινα την πήραν οι Λαλιώταις,

Τη δόλια την Γεωργάκαινα την παν στην Καλαμάτα.

Κ’ η Κωσταντού ήταν πονηρή κ’ έντύθηκε τα’ ανδρίκια,

Πήρε το αλαφρό σπαθί και το βαρύ τουφέκι

Και με τους άνδρες έσμιξε και πάει τη μέσα Μάνη.

Κ’ Αλήμπεης πού τα’ άκουσε πολύ του κακοφάνη

Δεν είχα Τούρκους εδικούς, δεν είχα παλληκάρια.

Για να την πιάσουν ζωντανή

…………………………………

Πολύ σκοτίδιασε δ ουρανός, πάλι να βρέξει θέλει,

σκοτίδιασε η Μαυρομηλιά και της Μηλιάς ο κάμπος.

Έσύρανε τα ρέματα, έσυραν τα λαγκάδια,

Κ’ εκόπηκε το πέρασμα, κ’ εκόπη το γιοφύρι.

που κει περνάει η κλεφτουριά, οι Κολοκοτρωναίοι,

με τα μπαϊράκια τα χρυσά, τοις άσημομπιστόλαις.

Κινάν και πάν’ς την εκκλησιά για να λειτουργηθούνε,

φορούν τα πόσια τα χρυσά, τοις άσημοπαλάσκαις.

Σίντας ξελειτουργήσανε και βγηκαν’ς την κουβέντα,

πετάχτηκε ο Κωσταντής και λέει του Δημητράκη

«Τούτ’ η χαρά που ‘χομ’ εμείς σε λύπη θα μας φέρη,

πολλή Τουρκιά μας έζωσε, ο Θεός να μας γλυτώση».

Τ’ ακούει ο Παναγιώταρος κ’ εσβήστη από τα γέλια,

«Τι λες κουμπάρε Κωσταντή τι λες τι κουβεντιάζεις;

Τίγαρις είναι του Μυστρά να το πατούν οι Τούρκοι;

Ποτέ δεν επατήθηκε της Καστανιάς ο πύργος,

ουδέ ο Τούρκος τον πάτησε, μαϊδέ και δ Αλλαμάνος».

Τρεις περδικούλαις κάθουνται’ς τον πύργο της Καστάνις,

η μία κλαίει τον Κωσταντή, η άλλη το Δημητράκη

κ’ η τρίτη η καλύτερη κλαίει τον Παναγιώτη.

http://xryshaygh.wordpress.com/

http://antistasi.org/?p=23416

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Κωνσταντής Κολοκοτρώνης"

«Σώστε την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου»



Με την έκκληση «Σώστε την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου», το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής (Archaeological Institute of America), ο μεγαλύτερος και παλαιότερος οργανισμός της Βορείου Αμερικής που ασχολείται με τον συναρπαστικό κόσμο της αρχαιολογίας, ζητά τη βοήθεια του κοινού για την προστασία των κυπριακών μνημείων.


Αφορμή στάθηκε η συζήτηση που θα διεξαχθεί μεταξύ 17 και 20 Ιανουαρίου 2012 στη Συμβουλευτική Επιτροπή του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Πολιτιστική Ιδιοκτησία σχετικά με την ανανέωση, ή όχι, του Μνημονίου Συνεργασίας με την Κυπριακή Δημοκρατία, συμφωνία που θα βοηθήσει στην προστασία της πλούσιας αρχαιολογικής κληρονομιάς της χώρας.


Οι πολίτες μπορούν να βοηθήσουν στέλνοντας το σχόλιό τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.regulations.gov/#!documentDetail;D=DOS-2011-0135-0002 γράφοντας τις παρατηρήσεις τους ή ακολουθώντας ένα πρότυπο κειμένου, όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου (www.archaeological.org/cpac/templates).


Η λεηλασία των αρχαιολογικών χώρων καταστρέφει τα δεδομένα, εμποδίζοντας την έρευνα των αρχαίων καταλοίπων και διαστρεβλώνοντας την ανασύσταση του παρελθόντος. Όπως αναφέρει με έμφαση το αμερικανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, η κατανόηση της ιστορίας εξαρτάται από την ικανότητά μας να ανακτούμε, να μελετούμε και να ερμηνεύουμε αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και αντικείμενα, η προστασία των οποίων είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ανάπτυξη της αρχαιολογικής γνώσης και τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς.


Η συμφωνία δεσμεύει τα μέλη που την υπογράφουν ως προς τον τερματισμό της εισαγωγής στο αμερικανικό έδαφος υλικού από παράνομη διακίνηση αρχαιοτήτων, αποτρέποντας με αυτό τον τρόπο την καταστροφή των αρχαιολογικών δεδομένων.


Σημειώνεται, ότι το Ινστιτούτο απευθύνει παρόμοια έκκληση και για την πολιτιστική κληρονομιά του Περού, καθώς η Επιτροπή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα ασχοληθεί και με το Μνημόνιο Συνεργασίας που αφορά τη χώρα των Ίνκας.


Πηγή: Εφημερίδα "Express"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Σώστε την πολιτιστική κληρονομιά της Κύπρου»"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Casus Belli" Δ.Αλεξάκη 2/1/12

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή "Casus Belli"
με τη Δήμητρα Αλεξάκη
Κανάλι 10
02/01/2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Casus Belli" Δ.Αλεξάκη 2/1/12"

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Do you speak English?

Αφιερωμένο, εξαιρετικά στους.....ξενομανείς, που θέλουν να αφανίσουν την Ελληνική γλώσσα.
Ξέρεις ελληνικά; Τότε ξέρεις και αγγλικά!
Το παρακάτω άρθρο είχε δημοσιευτεί πριν από καιρό σε βρετανικό περιοδικό τέχνης (;)
Αξίζει το κόπο να το διαβάσεις...!



"The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies.

The protagonists periodically used pseudonyms. Anonymity was a syndrome that characterized the theatrical atmosphere.
The panoramic fantasy, the mystique, the melody, the aesthetics, the use of the cosmetic epithets are characteristics of drama.
Eventhrough the theaters were physically gigantic, there was noneed for microphones because the architecture and the acoustics would echo isometrically and crystal - clear. Many epistomologists of physics, aerodynamics, acoustics, electronics, electromagnetics can not analyze - explain the ideal and isometric acoustics of Hellenic theaters even today.

There were many categories of drama: classical drama, melodrama, satiric, epic, comedy, etc. The syndrome of xenophobia or dyslexia was overcome by the pathos of the actors who practiced methodically and emphatically. Acrobatics were also euphoric. There was a plethora of anecdotal themes, with which the acrobats would electrify the ecstatic audience with scenes from mythical and historical episodes.

Some theatric episodes were characterized as scandalous and blasphemous. Pornography, bigamy, hemophilia, nymphomania, polyandry, polygamy and heterosexuality were dramatized in a pedagogical way so the mysticism about them would not cause phobia or anathema or taken as anomaly but through logic, dialogue and analysis skepticism and the pathetic or cryptic mystery behind them would be dispelled.

It is historically and chronologically proven that theater emphasized pedagogy, idealism and harmony. Paradoxically it also energized patriotism a phenomenon that symbolized ethnically character and phenomenal heroism."

Αλήθεια...Υπάρχει κανείς που δεν κατάλαβε τι έλεγε το παραπάνω άρθρο;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Do you speak English?"

Για τον Nikola Tesla


Μηχανική αντίληψη
Ν. Λυγερός
Μην εξετάζεις μόνο
τη μηχανική αντίληψη
του Leonardo da Vinci,
μελέτα και το έργο
του Nikola Tesla
για να δεις
τα βήματα
της επιστήμης,
που ονομάζουμε
ρομποτική.

Φωτεινά φαινόμενα
Ν. Λυγερός
Μέσα στο μυαλό του,
τα φωτεινά φαινόμενα
μεταφραζόταν σε ιδέες,
ενώ οι άλλοι κοίταζαν
μόνο τον ηλεκτρισμό
και τον μαγνητισμό,
που δεν καταλάβαιναν
την ώρα που το τόξο
έκαιγε την ατμόσφαιρα
και τις προκαταλήψεις.

Αυτοβιογραφικά ερωτήματα
Ν. Λυγερός
Αναρωτιόμουν,
γιατί ο Nikola Tesla
έκανε τόσες αναφορές
στην παιδική του ηλικία
στην αυτοβιογραφία του.
Ήταν για να δείξει
ότι ήταν φυσιολογικός,
αποκλείεται,
ότι ήταν τέρας
μα ήταν αυτονόητο,
τελικά μπορεί
να ήθελε απλώς
να θέσει μερικά
από τα ερωτήματα
που δεν είχε λύσει
ακόμα και τότε.

Φωτεινές διακλαδώσεις
Ν. Λυγερός
Όταν κοιτάς τις πόλεις
τις μαύρες νύχτες,
πότε αντιλαμβάνεσαι
ότι το φως που βλέπεις
είναι το αποτέλεσμα
μερικών ανθρώπων
στους οποίους ανήκει
ο Nikola Tesla,
μπορεί τότε να δεις
το βάθος της σκέψης
και το εύρος του έργου,
ακόμα κι αν δεν ξέρεις
τίποτα για τον τρόπο
με τον οποίο λειτουργούν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Για τον Nikola Tesla"

ΑΟΖ, Στρατηγική και Καστελλόριζο


Του Νίκου Λυγερού
Δεν είναι πια ανάγκη να αναδείξουμε το κοινό πεδίο της ΑΟΖ, της Στρατηγικής και του Καστελλόριζου, με την έννοια του συμπλέγματος βέβαια, αφού όλοι ξέρουμε τη μέγιστη σημασία και της Στρογγύλης. Καθώς, το 2012 θα είναι το έτος της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, πρέπει να υπολογίσουμε από τώρα τα επόμενα βήματα. Διότι η θέσπιση είναι το πρώτο αλλά παραμένει στην ουσία συμβολικό ενώ οι διμερείς υπογραφές έχουν ένα πρακτικό χαρακτήρα. Είναι, λοιπόν, καλό όχι μόνο να ακολουθήσουμε στρατηγικά αυτά τα βήματα αλλά και να υπολογίζουμε και παράλληλες κινήσεις που αφορούν ειδικά την περιοχή του Καστελλόριζου, λόγω της επαφής της ελληνικής ΑΟΖ με την Κυπριακή. Επιπλέον, σε αυτό το σημείο πρέπει να υπολογίσουμε και τις απελπισμένες κινήσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο για να προκαλέσει ένα δεδικασμένο στην περιοχή, αν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της δεν επαρκούν για να φοβίσουν τους κατοίκους του νησιού και την ελληνική κυβέρνηση, όποια και να είναι εκείνη τη στιγμή ! Είναι σημαντικό να ενισχύσουμε τις θέσεις μας και να τις υποστηρίξουμε, ακόμα και τακτικά στο νησί. Έτσι ώστε να μην υπάρξει πλαίσιο έκπληξης από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία βάζει το Καστελλόριζο μέσα σε κάθε σχεδιασμό που προβλέπει κατάληψη ελληνικού εδάφους. Αυτό σημαίνει, ότι τα δρομολόγια τα ναυτιλιακά θα πρέπει και αυτά να επιτρέπουν μια άμεση πρόσβαση και να μην δίνουν την εντύπωση ότι αδιαφορούν για το Καστελλόριζο και τους κατοίκους του διότι είναι δικοί μας άνθρωποι και όχι ανώνυμα άτομα όπως πιστεύουν μερικοί ακόμα και σε επιτελεία μας. Ακόμα κι αν δεν δίνουμε σημασία σε όλα αυτά λόγω κυνισμού και αδιαφορίας , πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι η Τουρκία δείχνει ξεκάθαρα το ενδιαφέρον της για το συγκεκριμένο νησί. Και βέβαια, δεν πρέπει να κοιτάζουμε μόνο το νησί αλλά και το απέραντο γαλάζιο του, το οποίο ως εμβαδόν είναι μεγαλύτερο από την Πελοπόννησο. Αντί να βλέπαμε την Ελλάδα ως ξηρά με τη θάλασσά της θεωρούσαμε ότι το πλαίσιό της είναι ενιαίο, τότε το μέγεθός της ΑΟΖ που ελέγχει το Καστελλόριζο θα ήταν κατανοητό σε όλους μας. Και όλοι μας θα καταλαβαίναμε την αξία του αν το χάναμε λόγω έλλειψης στρατηγικής. Σε πρακτικό επίπεδο, για να έχουμε όλοι μας μια εικόνα των δεδομένων, θα ήταν καλό πλέον αντί να στέλνουμε κάρτες, πράξη η οποία ήταν την πρώτη, να πάμε στο Καστελλόριζο για να δούμε τους δικούς μας και να καταλάβουμε πρακτικά τι σημαίνει για όλους τους Έλληνες, το δώρο που αποτελεί. Είναι το πρέπον, αν πραγματικά θεωρούμε ότι προσέχουμε και αγαπάμε την πατρίδα μας. Δίχως να ξεχάσουμε σε πολιτικό επίπεδο ότι έχουμε ένα ρόλο να παίξουμε και ως ψηφοφόροι, διότι η θέσπιση δεν θα γίνει μόνη της. Χρειάζεται μια δύναμη που να αντιπροσωπεύει τις ανάγκες του λαού μας και της πατρίδας. Αλλιώς όλα αυτά θα είναι μεγάλα λόγια ενώ χρειαζόμαστε πια πράξεις. Σε στρατηγικό επίπεδο πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί πάνω στο τριπλό σημείο επαφής, όχι μόνο της Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου, πράγμα το οποίο είναι αυτονόητο, αλλά να κινηθούμε δυναμικά και αποτελεσματικά στο άλλο τριπλό σημείο που αφορά την Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο. Εύστοχοι ελιγμοί είναι δυνατοί για να προσφέρουν ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα το οποίο θα ενισχύσει έμμεσα το Καστελλόριζο αλλά και όλο το απέραντο γαλάζιο που δίνει στην πατρίδα μας με την ύπαρξή του και τους ανθρώπους μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ, Στρατηγική και Καστελλόριζο"

Σκέψεις για την ευγένεια και την αναγκαιότητα των Επιφανών

Το γεγονός ότι οι επίλεκτοι είναι μία αναγκαιότητα σε κάθε κοινωνία με στοιχειώδη οργάνωση, είναι αυταπόδεικτο και εύκολα αντιληπτό. Το αποδεικνύει η ιστορική εμπειρία. Δεν γνωρίζουμε κανένα παράδειγμα ανεπτυγμένης κοινωνίας που δεν ανέδειξε τους επιφανείς της…Η ιδέα των επιφανών, αντίθετα από ό,τι πολλοί πιστεύουν, δεν είναι μία ηθική ιδέα, αλλά ένα απλό κοινωνικό δεδομένο. Οι όροι «επιφανής» (ή «επίλεκτος») και «αριστοκράτης» δεν είναι συνώνυμοι. Σε κάθε αριστοκρατία υπάρχουν και επιφανείς, ωστόσο όλοι οι επιφανείς δεν είναι αριστοκρατικοί. Το να είναι κανείς επιφανής ή επίλεκτος, σημαίνει απλώς το να αναδεικνύεται ως ένας από τους «καλύτερους». Όμως «καλύτερους» σχετικά με τι;

… Η έννοια τους «επιφανούς» ή «επιλέκτου» αναφέρεται στον μικρό αριθμό εκείνων που στο εσωτερικό κάθε συλλογικότητας, είτε κοινωνικής, είτε επαγγελματικής, είτε οποιασδήποτε άλλης, ενδιαφέρονται να έχουν και έχουν τις καλύτερες επιδόσεις σε ό,τι αφορά τις ειδικές απαιτήσεις αυτής της συλλογικότητας…

Εδώ ο αστικός ορισμός του «επιλέκτου», ο οποίος εστιάζει μόνον στους επιχειρηματικούς παράγοντες της ευφυϊας, και μάλιστα της ευφυϊας στην οποία αναφέρονται οι ψυχομετρητές, φαίνεται ελάχιστα έγκυρος.

Οι κάτοχοι του «συντελεστή ευφυϊας» δεν σκέπτονται αναγκαστικά και υποχρεωτικά με τον ορθότερο τρόπο, ούτε και έχουν τα περισσότερα και ισχυρότερα προτερήματα του χαρακτήρα.

Αμέτρητοι είναι μέσα στην Ιστορία οι αυτοχειροτόνητοι επίλεκτοι που πρόδωσαν τις αξίες που υποτίθεται ότι ενσάρκωναν. Ήδη από το 1885 ο Νίτσε τόνιζε: «Το πνεύμα μόνο του δεν αυτοχειροτονείται ευγενές. Αντίθετα χρειάζεται κάποιον παράγοντα που να μπορεί να το καταστήσει ευγενές».

Το συμπέρασμα είναι λοιπόν ότι η εποχή μας δεν χρειάζεται καινούργιους αυτοχειροτόνητους επίλεκτους. Οι τωρινοί καιροί ζητούν πραγματικούς επίλεκτους, που να είναι περισσότερο χαρακτήρες παρά ευφυϊες, που να χαρακτηρίζονται περισσότερο από γερές σπονδυλικές στήλες παρά από γερά μυαλά.

… Εκείνο που χαρακτηρίζει τους επιφανείς είναι η ισορροπία που υπάρχει ανάμεσα στα δικαιώματα που απονέμουν στους εαυτούς τους και στα καθήκοντα που αναθέτουν στους εαυτούς τους… Οι επιφανείς δίνουν στον εαυτό τους τα περισσότερα δικαιώματα γιατί αναθέτουν στον εαυτό τους τα περισσότερα καθήκοντα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μεγαλύτερη αρετή του επιφανούς είναι το ότι τα παίρνει «όλα επάνω του». Πιστεύει ότι όλα τον αφορούν και συγχρόνως γνωρίζει ότι δεν υπάρχει κανείς πάνω από αυτόν, στον οποίο να μπορεί να μεταβιβάσει τις ευθύνες του…

Για τον Φρειδερίκο Νίτσε, η ηθική των επιφανών ήταν μια ηθική θετικότητας, αντίθετα από την «ηθική των δούλων», όπως την περιέγραφε, στην οποία δεν έβλεπε παρά μία ηθική αιώνιας αμφισβήτησης, κοινωνικού σχίσματος και ιδίως μνησικακίας.

«Ποιος είναι ευγενής;» ρωτούσε το 1885 και απαντούσε αμέσως μετά με μία απαρίθμηση χαρακτηριστικών: «τα χαρακτηριστικά του ευγενούς είναι η φροντίδα των λεπτομερειών, η όψη της σιγουριάς που χρησιμοποιεί η αυτοκυριαρχία για να αμυνθεί απέναντι στην αδιακρισία των άλλων, η ηρεμία των κινήσεων και του βλέμματος, η άρνηση των ευτελών τιμών και κολακειών, η πεποίθηση ότι η ψυχική επικοινωνία δεν είναι εύκολη, η βεβαιότητα ότι οι υποχρεώσεις του είναι κυρίως προς τους ίσους του, η αίσθηση ότι πάντοτε έχει κανείς κάτι να μοιράσει στους άλλους, η απόλαυση των καλών τρόπων και των ωραίων μορφών, η δυσπιστία προς όλες τις εκδηλώσεις υποτιθέμενης αφέλειας, η πεποίθηση ότι η ίδια η ευγένεια αποτελεί Αρετή, η δυνατότητα λησμοσύνης περισσότερο παρά συγχώρεσης, η αγάπη για την πραγματική απλότητα, η απέχθεια για τις επιπόλαιες γενικεύσεις, η ικανότητα να διατηρεί και να αντέχει τις μακρές εχθρότητες, η αηδία για την δημαγωγία, για την κουτοπονηριά και την χυδαία οικειότητα, η ικανοποίηση από το τέλειο έργο, η συνήθεια συλλογής πολυτίμων πραγμάτων, η ολοκληρωμένη συμμετοχή στην ζωή ταυτόχρονα με την διατήρηση των απαραίτητων αποστάσεων, η πεποίθηση ότι το να ξέρει κανείς να ζει και να πεθαίνει είναι ένα και το αυτό».

«Το πάθος του ευγενούς είναι ειδικής φύσης» προσθέτει ο Νίτσε. «Είναι η χρησιμοποίηση ενός σπάνιου μέτρου, σχεδόν παράλογου για τους άλλους, είναι η αίσθηση θερμότητας σε πράγματα που για τους άλλους είναι ψυχρά, είναι η αποθέωση αξιών για τις οποίες δεν έχει ακόμα εφευρεθεί ένα μέτρο, είναι η θυσία σε βωμούς Αγνώστων Θεών, είναι η μεγαλοφροσύνη και η αυτοϊκανοποίηση που ξεχειλίζει και μοιράζει τα δώρα της στους ανθρώπους και στα πράγματα»

Η ηθική των ευγενών είναι μία ηθική που λογοδοτεί στον ίδιο της τον εαυτό. Δεν είναι μια ηθική «γραπτού δικαίου» με κώδικες και δεκαλόγους. Είναι η έκφραση μιας άμεσης και προνομιακής σχέσης ανάμεσα στον εαυτό και την υπέρβασή του, ανάμεσα σε εκείνον που ζει και σε εκείνο που δίνει έννοια και περιεχόμενο στην ζωή. Μία κοινωνία ευγενών δεν είναι κοινωνία αμαρτίας, αλλά κοινωνία αιδούς.

Δεν χάνεται κανείς προσβάλλοντας τον Θεό, αλλά ατιμαζόμενος. Μια τέτοια ηθική στηρίζεται εξολοκλήρου στην τιμή. Το κριτήριο είναι να μπορεί κανείς να αντικρίζει τον εαυτό του με υπερηφάνεια, αλλά δίχως εγωϊσμό.

του Αλαίν ντε Μπενουά

Από: http://dikaiopolis.pblogs.gr/2008/11/366088.html

http://athriskos.gr/?p=1947

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκέψεις για την ευγένεια και την αναγκαιότητα των Επιφανών"

70 χρόνια σε περίμενα


”Έλα για να δω αν τελικά έχει μείνει ίχνος Ελλάδας μέσα μου”.

Έλα, ρε άτιμε. Έλα να τα πάρεις όλα. Και για όσα πάλεψαν οι πρόγονοί μου και για τα δύο μέτρα κήπο που μου άφησαν οι παππούδες μου. Έλα να πάρεις και τα μεροκάματα, τα σκληρά, που τα έβαζα στην άκρη για μια ώρα δύσκολη, εκείνη της αρρώστιας. Έλα να τα πάρεις όλα. Πάρε και τον ήλιο που τόσο τον γουστάρεις για να λιάζουν οι συφιλιδικοί τα κορμιά τους αποκτώντας το μεσογειακό χρώμα που τόσο επιθυμούν και τόσο απεχθάνονται.

Πάρε ρε, και τις θάλασσές μου να εξάγεις αέριο και τα ποτάμια μου να παράγεις ενέργεια φθηνή μόνο για την πάρτη σου. Πάρε και το γάλα των προβάτων μας και τα στάρια των κάμπων μας.

Το ξέρω που το πας, άτιμε. Το πας εκεί που πάντα ήθελες να το φθάσεις. Να καταστήσεις έναν λαό υπηρέτη. Να βλέπω απελπισμένες μεσόκοπες να βγάζουν μεροκάματο σε μπουρδέλα παραπήγματα ενώ οι πιο νέες να φεύγουν καραβιές για τα διεθνή καλογυαλισμένα μπουρδέλα σου. Να βλέπω γέρους να πεθαίνουν από αφόρητο κρύο κλεισμένοι μέσα στα 20 τετραγωνικά λίγο πριν τους τα πάρεις κι αυτά ή από ασφυξία όταν θα τους κλείνεις τον διακόπτη από την συσκευή οξυγόνου λόγω ληξιπρόθεσμων λογαριασμών.

Να βλέπω 50ρηδες σε απόγνωση , 40ρηδες στις ουρές ανεργίας και 20ρηδες να λένε την ξενιτειά πατρίδα τους. Να βλέπω
τα παιδιά ως μελλοντικούς σκλάβους της Φάρμας των Ανθρώπων που χρόνια στήνεις και τώρα θα εγκαινιάσεις εκεί ακριβώς που ξεκίνησε ο Ανθρωπισμός.

Βλέπω που το πας. Δεν θα ρίξεις απλά το μεροκάματο στο 1 ευρώ την ημέρα για 18 ώρες δουλειάς. Θα μας κάνεις να χαιρόμαστε που ζούμε κι ας μην παίρνουμε ούτε το 1 ευρώ. Φτιάχνεις το νέο Νταχάου και αυτό θα είναι η ίδια μου η χώρα. Τα Νταχάου ποτέ δεν κλείνουν, απλά αναστέλλουν τις εργασίες τους, έτσι δεν είναι λουκανοθρεμμένε μου; Έφθασε η ώρα να μπουν μπροστά οι μηχανές αυτού του τεράστιου κρεματορίου που θα έχει για οροφή τον ουρανό που λατρέψαμε και για πάτωμα το χώμα που μας έθρεψε.

Έλα, ρε άτιμε, πισώπλατα αυτή την φορά γιατί την προηγούμενη που ήρθες είχες τουλάχιστον τα κότσια να μου υψώσεις κατάμουτρα το όπλο και να μου πεις να σκύψω. Και είχα την επιλογή ή να σκύψω ή να πάρω τα βουνά. Τώρα όμως μού έχεις κλέψει και τα βουνά. Μου μένει λοιπόν να σκύψω χωρίς τον φόβο της σφαίρας που θα έβγαινε από το προτεταμένο σου όπλο. Είναι τρελό να παραδίνομαι χωρίς να έχω πάρει εντολή για αυτό. Είναι τρελό να φοβάμαι μια σφαίρα που δεν υπάρχει.

Πώς γίνεται να βλέπω μπροστά μου ένα όπλο που δεν υπάρχει; Άτιμε, τα όπλα σου αυτή την φορά δεν έχουν κάνη, ούτε σκανδάλη. Τα λάδωνες όμως δεκαετίες ολόκληρες και έχουν τις φάτσες όλων αυτών των υπανθρώπων που βγάζουν ακόμα λόγους, που κάνουν κόμματα και παρακόμματα, που σφάζονται μπροστά στην κάμερα ενώ πίσω από αυτή στήνουν το σχέδιο για το πλιάτσικο που έχει ξεκινήσει. Α, ρε άτιμε. Για αυτόν τον λόγο πέταγες ξεροκόμματα στα κομματόσκυλα της Ελλάδας. Για την στιγμή που θα τους έδινες την εντολή να κάνουν επίθεση πισώπλατα στον ίδιο λαό που τους έδινε τις ελπίδες του μέσα από ένα σταυρωμένο κωλόχαρτο.

Έλα, ρε μπούλη του Βορρά, να με συμμορφώσεις, να με κάνεις ευρωπαϊκό είδος, να φτιάχνομαι με Μότσαρτ και όχι να κλαίω όταν ακούω κλαρίνο. Να νιώθω «πολιτισμένος» με προθήκες Μουσείων και όχι με τους σπαρμένους κίονες στα χωράφια μας, που κράτησαν όλον τον δήθεν σου πολιτισμό. Έλα να σε πάω τελευταία βόλτα στα πατρικά μας να μυρίσεις την ακόμα καμμένη πέτρα των σπιτιών από τον πολιτισμό των δικών σου προγόνων.

Έλα να με κάνεις άνθρωπο εμένα, τον γύφτο του Νότου। Έλα για να δω αν τελικά έχει μείνει ίχνος Ελλάδας μέσα μου. Έλα ρε, για να μου αποδείξεις αν το μαχαίρι του παππού μου είχε τα αποτελέσματα που μου περιέγραφε ή ήταν ένα παραμύθι για να κάνω όνειρα κόκκινα.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "70 χρόνια σε περίμενα"

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Σταματήστε αυτό το έγκλημα, σταματήστε τα Greeklish...

Το τελειότερο εργαλείο που επινόησε ποτέ ο ανθρώπινος εγκέφαλος, είναι η Ελληνική γλώσσα.

Διαδικτυακοί μου φίλοι, που υιοθετήσατε με περίσσια ευκολία τον τρόπο επικοινωνίας που σας πλάσαραν τα μιάσματα της νέας τάξης πραγμάτων, τα γρεκοαγγλικά, διαπράττετε έγκλημα κατά της χώρας μας, της ιστορίας μας, των προγόνων μας και κυρίως κατά των παιδιών μας.
Τους στερείτε την μεγαλύτερη κληρονομιά που θα μπορούσε να έχει ένας λαός, τους στερείτε .........
αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει και που πολλοί λαοί θα ήθελαν.Τους στερείτε την σκέψη, την αντίληψη, την εξέλιξη, τους στερείτε το μέλλον.


Σταματήστε αυτό το έγκλημα, σταματήστε τα Greeklish...

 
Ας δούμε τι είπαν για την Ελληνική γλώσσα...

Κικέρων (ο ενδοξότερος ρήτωρ της αρχαίας Ρώμης):
"Ει οι θεοί διαλέγονται, τη των Ελλήνων γλώττι χρώνται"

Huan Azio (Βάσκος γερουσιαστής):
"Διά την διεθνοποίησιν της Ελληνικής γλώσσης μεγάλην έχομεν ευθύνην, ως ουκ ούσαν άλλην γλώσσαν αυτής ανωτέραν".


Errieta Valter (Γαλλίδα γλωσσολόγος):
"Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη στην Ευρώπη που δεν υπέκυψε σε καμία κατοχή".


Wandruska (καθηγητής Γλωσσολογίας Πανεπ. Βιέννης):
"Οι ευρωπαϊκές γλώσσες φαίνονται ως διάλεκτοι της Ελληνικής".


Sagredo και Puhana (Βάσκοι Ελληνιστές):
"Η Ελληνική γλώσσα και παιδεία αποτελουσι το θεμέλιον του Δυτικού πολιτισμού. Πάντες δε Ευρωπαίοι οφειλέται της Ελλάδος εσμέν".


M. Ventris ('Aγγλος επιστήμων που αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική γραφή Β'):
"Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ήτο και είναι η ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεωτέρων γλωσσών".


U. Wilamowitz (Γερμανός φιλόλογος):
"Η Ελληνική φυλή, ανωτέρα κάθε άλλης, είναι και μητέρα κάθε πολιτισμού".


Βολταίρος (Γάλλος διανοητής):
"Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών".


Var. Goeger (Γερμανός σοφός):
"Ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός ξεκινά από την Ελλάδα".


Goethe (ο κορυφαίος Γερμανός ποιητής):
"Η Ελλάδα είναι ο νους και η καρδιά της οικουμένης".


Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, "Παγκόσμια Ιστορία":
"Χωρίς τα θεμέλια που έθεσαν οι Έλληνες δεν θα υπήρχε ο νεώτερος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Η Ελληνική λογοτεχνία είναι η αρχαιότερη της Ευρώπης".


Hellen Keler (η διάσημη τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας):
"Όπως το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, έτσι και η Ελληνική γλώσσα".


H.F. Kitto ('Aγγλος καθηγητής Πανεπιστημίου):
"Όλοι οι κλάδοι της λογοτεχνίας και της επιστήμης αρχίζουν με τους Έλληνες. Η Ελληνική γλώσσα είναι η πιο καθαρή και η πιο πλούσια στον κόσμο".


Irina Kovaleva (Ρωσσίδα καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μόσχας):
"Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τ' άστρα".


Maurice Kruaze (Γάλλος Ακαδημαϊκός):
"Οι άνθρωποι θα ανατρέχουν πάντα στις πηγές της Ελληνικής κλασσικής αρχαιότητας για να δροσιστούν".


Furtvengler (καθηγήτρια Πανεπιστημίου Βιέννης):
"Η Ρώμη στάθηκε μία αιώνια πόλη, αλλά η Αθήνα είναι κόσμος ολόκληρος".


Marianne McDonald (η πρωτεργάτις του TLG)
"Η γνώση της Ελληνικής γλώσσας είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας".


Karl Marx (ο θεμελιωτής του Μαρξισμού):
"Οι αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού παραμένουν άφθαστα πρότυπα".


Bernard Shaw (Ιρλανδός συγγραφέας):
"Αν στη βιβλιοθήκη σας δεν έχετε έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σ' ένα σπίτι χωρίς φως".


Martin Heideger (φιλόσοφος):
"Για τους Έλληνες η ύψιστη προίκα τους είναι η γλώσσα τους, στην οποία η παρουσία (φιλοσοφικός όρος) ως τοιαύτη φθάνει στην εκκάλυψη και στην κάλυψη. Όποιος δε μπορεί να δει τη δωρεά ενός τέτοιου δώρου προς τον άνθρωπο και όποιος δε μπορεί ν' αντιληφθεί τον προορισμό ενός τέτοιου πεπρωμένου, καθόλου δε θ' αντιληφθεί τον λόγο περί του προορισμού του είναι, όπως ο φυσικός τυφλός δε μπορεί ν' αντιληφθεί τι είναι το φως και το χρώμα". "Τα αρχαία Ελληνικά δεν είναι μία γλώσσα, αλλά "Η Γλώσσα"".


Werner Heisenberg (Γερμανός φυσικομαθηματικός-φιλόσοφος):
"Η θητεία μου στην Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκησις. Στη γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία μεταξύ της λέξεως και του εννοιολογικού της περιεχόμενου".


Marriane McDonald (η πρωτεργάτις του TLG):
"Η Γλώσσα της Ελευθερίας, ο Ένδοξος θησαυρός της Ελλάδος, η Δόξα της Ελλάδος, ανήκει σε όλους μας και έχει διαμορφώσει την επιστημονική και λογοτεχνική κληρονομιά του Δυτικού Κόσμου. [...] Η ιστορία της Ελληνικής γλώσσας αποτελεί την ιστορία της φιλοσοφικής και πολιτιστικής εξέλιξης του ανθρώπου της Δύσης. Από όλα τα ανθρώπινα δημιουργήματα, η Ελληνική γλώσσα είναι το καταπληκτικότερο. Η γνώση της Ελληνικής γλώσσας, της ζωής και των σχέσεων στις οποίες οι Έλληνες εξέφρασαν τη σκέψη τους και τα αισθήματά τους, είναι ουσιαστικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία για έναν υψηλό πολιτισμό. Δεν υπάρχει πιο όμορφη γλώσσα από την Ελληνική. Έχει διατηρήσει την ομορφιά της μέσα στους αιώνες, όχι μόνο με τη μορφή και τους ήχους της, αλλά και με τις ηθικές ιδέες που εκφράζει. [...] Οι Έλληνες μας έδωσαν το χρυσό μέτρο και τη χρυσή τους γλώσσα. [...] Η Ελληνική γλώσσα πρέπει να διαιωνιστεί ως πολύτιμος και ωραίος θησαυρός. [...] Πρέπει να ξεκινήσουμε μία νέα σταυροφορία για την υπεράσπιση της Ελληνικής γλώσσας και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του παρελθόντος. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα γερό κτίσμα όσο ο Παρθενώνας. [...] Ας εργαστούμε όλοι μαζί για να λαμπρύνουμε το θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας και να τον κάνουμε κτήμα προσιτό σε όλον τον κόσμο".


G. Murray (καθηγητής της Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης):
"Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μία σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαριά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα επειδή εκφράζει τις σκέψεις των τελειότερων ανθρώπων".


T.L. Heath (Βρετανός μαθηματικός):
"Η Ελληνική γλώσσα προσφερόταν κατά εξαιρετικό τρόπο ως όχημα της επιστημονικής σκέψεως. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της γλώσσας του Ευκλείδη είναι η θαυμαστή ακρίβεια. Η γλώσσα των Ελλήνων είναι επίσης θαυμασίως περιεκτική. Στον Αρχιμήδη, στον Ήρωνα, στον Πτολεμαίο και στον Πάππο θα βρούμε πραγματικά πρότυπα περιεκτικών δηλώσεων".


Huan Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής):
"Η της Ελληνικής γλώσσης σαφήνεια, η τελειότης, η ελασιμότης και πλούτος τοσούτοι εισίν ή πάσας άλλας γλώσσας υπερίσχυκε και ικανή του δημιουργείν και αναπτύσσειν τοσούτον πολιτισμόν ή πάσαι άλλαι ήττονές εισίν, αλλ' αφειλέται αυτής".


M. Ventris:
"Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είχε ανωτερότητα και εξακολουθεί να έχει απέναντι σε όλες τις νεώτερες γλώσσες και, γιατί όχι, απέναντι σε όλες τις λατινικές, γερμανικές ή σλαβικές. Αυτό το εργαλείο είναι το τελειότερο πνευματικό εργαλείο που σφυρηλάτησε ποτέ η ανθρώπινη νόησις".


Jean Bouffartigue kai Anne-Marie Delrieu (Γάλλοι λεξικογράφοι):
"Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας η Ελλάδα, βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα τη γλώσσα μας. Οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήρθαν από την Ελλάδα, ακόμα και στην αρχαιότητα. Τα δάνεια όμως εξακολούθησαν, και όχι μόνο από συνήθεια. Συνέχισαν, διότι η Ελληνική γλώσσα προσφέρεται με αξιοθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο από ό,τι η Λατινική, για την δημιουργία των λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες.
Η Ελληνική γλώσσα δεν παρείχε πια αρκετές λέξεις για τον αυξανόμενο αριθμό νέων εννοιών. Παρουσιάστηκε τότε η ιδέα να χρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι που εφάρμοζαν οι Έλληνες για να αυξάνουν το λεξιλόγιό τους. Η δομή της γλώσσας τους τούς επέτρεπε να συνθέτουν λέξεις μ' έναν τρόπο απλό και αποτελεσματικό. Τους μιμήθηκαν κατασκεύασαν μία νέα λέξη, την οποία μετέτρεψαν στη γλώσσα τους (γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά). Η μίμηση τις πιο πολλές φορές είναι πετυχημένη, διότι οι κατασκευαστές Ελληνικών λέξεων είναι εξαίρετοι Ελληνιστές".


H.F. Kitto (Βρετανος καθηγητής Πανεπιστημίου Bristol):
"Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι ακριβής, καθαρή και σαφής. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως, που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά, καθώς και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες στην Ελληνική γλώσσα. Μαζί με αυτή τη σαφήνεια και τη δημιουργικότητα και τη σοβαρότητα, βρίσκουμε επίσης ευαισθησία και άψογη κομψότητα".


Albert Zursen:
"Δε μπορεί κανείς ν' αναφερθεί στα Ελληνικά γράμματα, χωρίς να αναφέρει ότι και η ίδια η γλώσσα, μία από τις ωραιότερες απ' όσες μίλησαν πoτέ οι άνθρωποι, εξακολουθεί να ζει και σήμερα στην επιστημονική ορολογία της εποχής μας, παρέχοντάς μας μία αστείρευτη πηγή νέων όρων".


W. Thompson (καθηγητής Φυσικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο St. Andrews):
"Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι τα Ελληνικά δε χρειάζονται. Πράγματι, υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους τα Ελληνικά δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Υπάρχουν όμως και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν πολλοί άλλοι, που στην Ελληνική σοφία και στην γλυκιά Ελληνική γλώσσα ανακαλύπτουν κάτι που το έχουν ανάγκη και που χωρίς αυτό θα ένιωθαν στ' αλήθεια φτωχοί: κάτι που είναι σαν ραβδί στο χέρι, φως στο μονοπάτι, φάρος-οδηγός... Και όταν κάποιος τους ρωτήσει για ποιό λόγο ασχολούνται με την Ελληνική γλώσσα, το πιθανότερο είναι ότι θα μείνουν άφωνοι μπροστά στην τερατώδη ύβρη της ερωτήσεως και ο λόγος της αφοσιώσεώς τους θα μείνει για πάντα κρυμμένος από τον ερωτώντα".


Edward Gibbon (Βρετανός ιστορικός):
"Οι Βυζαντινοί εξακολουθούσαν να κατέχουν το χρυσό κλειδί που μπορούσε να ξεκλειδώνει τους θησαυρούς της αρχαιότητος: τη μουσική και την πλούσια Ελληνική γλώσσα που δίνει ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων και σώμα στις αφηρημένες έννοιες της φιλοσοφίας".


Mary Shelley:
"Η γλώσσα των Ελλήνων, σε ποικιλία, απλότητα, ευλυγισία και πιστότητα ξεπερνά κάθε άλλη".


Johann Wolfgang von Goethe:
"'Aκουσα στον 'Aγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική ξεχώρισε, άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα".


Φρειδερίκος Νίτσε ("Η Γένεση της Τραγωδίας", κεφ. XV, 1872)
"Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το Ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό (για κάθε εποχή) ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Μα ποιοί, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος; Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε από αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σταματήστε αυτό το έγκλημα, σταματήστε τα Greeklish..."

‘Αργοπεθαίνει το Χωριό !

( με αφορμή την διεξαχθείσα απογραφή 5ος / 2011, και την φθίνουσα πορεία της υπαίθρου )

Γράφει η Αρτάνη/visaltis.blogspot.

- Για το Χωριό μας ο λόγος!. Γιά το κάθε Ελληνικό Χωριό. Του παραχωρούμε(;) λίγο χρόνο καί χώρο(;) για να μεταφέρουμε έστω και επιγραμματικά, τη δραματική του κραυγή της εγκατά­λειψης. Μακριά οι λυρικοί οίστροι. Χρόνια τώρα το υμνήσαμε εμμέτρως, καιρός να το θρηνήσουμε με σεβασμό και αγάπη υπερμέτρως. Ιστός των κυττάρων του Κράτους, είναι το Χωριό. Από το Χωριό, και με όλα τα Χωριά ζει και υπάρχει ούτως ή άλλως η κάθε Πόλις (Άστυ) η Πρωτεύουσα και η συμπρωτεύουσα! (παγκόσμια Ελλαδική πρωτοτυπία!). Εδώ το Χωριό γενικά της Ελληνικής γης εξετάζουμε. Με λίγες λέξεις προβάλουμε την εικόνα του, χωρίς υπερβολές, προκαταλήψεις, ακρότητες. Ξεχασμένοι και περιφρονημένοι συνέλληνες το κατοικούν. Τόσοι, όσοι για να μην σβήσει ο χάρτης την ήδη και ξεθωριασμένη, καί θολή latinogrameni με graffiti’s και σπρέϊ μουντζουρωμένη, με το ρυπαρό σύνθημα PAOK, G 13, φεύγω αγάπη μου, και άλλα εμετικά, νταμπέλα στην είσοδό του, που μαρτυρά την ύπαρξη του!!! πρός το παρόν.

Τα τελευταία χρόνια τα Χωριά μας έχουν έρθει σε τραγική κατάσταση. Φυγή, και μάλιστα άτακτη των νέων, στα «ξένα», ή για αλλού. Μάλιστα, και με την ευλογημένη Πατρική κατάρα « φευγάτε από τα χωράφια ..νά γλιτώσετε». Στα Πατρικά έχουν μείνει οι Σεβάσμιοι. Σε λίγα χρόνια κι αυτοί, θα φύγουν λησμονημένοι για το αγύριστο
ταξίδι…κρίμα. Ουδείς αρμόδιος αιρετός ή διορισμένος νεόπλουτος μικροαστός, κι αυτός με το δίκιο του – μέχρι σήμερα, άκουσε τις φωνές του χωριού και μελέτησε με προσοχή τα σοβαρά ζητήματά του, στην πραγματική τους βάση. Κι ας κόπτονται όλοι τους για το αντίθετο!. Μας έφαγε ο στίχος, η νοσταλγία και η φιλολογία για τη ζωή του χωριού. Με χορούς, πανηγύρια ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ με νεο-αστούς και νεογενιτσαρισμούς, και πολιτιστικούς συλλόγους, οι περισσότεροι σφραγίδες, -εκείνες οι γιορτές κερασιού, καλαμποκιού, μελιτζάνας, ρυζιού, και άλλες γραφικότητες – φαίνεται κανέναν δεν προβληματίζουν επί της ουσίας- προσπαθούμε να το κρατήσουμε στη ζωή. Εκείνες οι αναβιώσεις, λέει, εθίμων γιατί να μην είναι Βιώσεις, η ίδια κατά Φύση Ζωή;;;

Οι «πολιτικοί» ή μάλλον οι πολιτικάντηδες το επισκέπτονται μόνο τις παραμονές των ε­κλογών! Λαγοί με πετραχήλια, και μπόλικα θα, θα, θα…
Κούφια λόγια, σχέδια προτάσεις, μουλωχτές διαβουλεύσεις, απόλυτο κενό, κάλπικες υποσχέσεις καί ταξίματα.. μόνο! Ούτε ένας ασφαλής αγροτικός δρόμος, ούτε ένας μοριοποιημένος, έστω, γιατρός στα πολύ ορεινά χωριά, ούτε μία βιοτεχνία, ούτε ένα εργοστάσιο, ούτε.. ούτε.. τής προκοπής. Τα ήδη υπάρχοντα υπολειτουργούν ή κλείνουν και φεύγουν γι’ αλλού. Πώς να ζήσουν οι Χωρικοί μας; Ουδείς νοσταλγεί τη ξενιτιά. Παίρνουν τα μάτια τους τα νιάτα και το σφρίγος του Χωριού, διότι ουδείς τους έριξε μια Πατρική – Εθνική ματιά. Απεναντίας μάλιστα. Αντικίνητρα, και εξευτελιστικές τιμές των παραγομένων προϊόντων τής πολύπαθης και πολυθρεύτρας γής μας. Πού είναι οι τιμές κρατικής παρέμβασης; Βρίσκονται μάλλον στον Καιάδα της ελεύθερης αγοράς!!! και στα συρτάρια του χρονοπρογράμματος γιά ωρίμανση και επιδοτήσεις. Πού, ευτυχώς, τελειώνουν τό 2013, λένε…

Λύσεις δεν προτείνονται, για τα αυτονόητα. ΟΛΟΙ μας συνυπεύθυνοι. Με αδρές λέξεις, το Χωριό που αργοπεθαίνει και μαραζώνει εκ των προτέρων θρηνούμε. Οι αρμόδιοι, εάν έχουν φωνή και θάρρος, να φωνάξουν στο Κοινοβούλιο για τα χάλια του. Σύνθημα μας: Να σωθεί το Χωριό. Όχι με Νόμους μόνο με λόγια απατηλά και ψεύτικες Αναπτυξιακές Μελέτες που μένουν στα χαρτιά, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΕΣ και ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΔΕΣ στις καλένδες. Έργα κι αγάπη ζη­τά το ξεχασμένο χωριό. Ζητά, γιατί όχι, τη Μαμή του, την προξενήτρα, τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα του, τον Κλητήρα του, τον Ιερέα του, τον Δάσκαλό του, τους ΔΙΚΟΥΣ του ανθρώπους. Θέλει τα οικόσιτα και συναθρωπευόμενα ζώα του μέσα στο χωριό, τους επαγγελματοβιοτέχνες του!. Θέλει τα τραγούδια του, τα εθιμά του τις συνήθειές του.

Θέλει τούς δικούς του ήχους, τις δικές του μυρουδιές. Θέλει τις Καλημέρες του τα πρωϊνά. Θέλει τους κοινωνικούς του ιστούς!. Όχι μόνον τούς μισθοσυντήρητους μοριοποιημένους άγνωστους ξένους – μέσα σε ξένους – προς αυτό, υπαλλήλους του οκταώρου και του πενθημέρου. Λές και η ζωή είναι οκτάωρο τυποποιημένο! Τους θέλει να μένουν μαζί του, υποχρεωτικά να το ζούν το χωριό!. Τόσα απλά.

Στην άκρη τα ποιητικά λόγια και η αδιαφορία. Μελέτη της υπαίθρου χρειάζεται και με τους ίδιους τους Χωρικούς συμμέτοχους, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Αφουγκρασμός και μέτρα άμεσα για το ετοιμοθάνατο Χωριό. Ο Αγρότης και ο Επαγγελματίας, ο Χωριάτης, ο υπερήφανος αυτός ροζιασμένος και ηλιοκαμένος Χωρικός βρίσκονται σε απόγνωση. Με ποιούς τέλος πάντων, θα ζήσει η Ελλάδα; .Απαιτείται πάθος και έμπρακτα κρατικά μέτρα, για τον ετοιμοθάνατο ασθενή της Ελληνικής υπαίθρου!!!

Τα Χωριά αρχίζουν να ερημώνονται. Οι κάτοικοι των Χωριών μας, δεν επιθυμούν γλυκιά ζωή μόνο. Ζωή ανθρώπινη, και Ελληνική αξιοπρέπεια λαχταρούν. Ποιός θα τους την προσφέρει; Ιδού το καυτό ερώτημα που απάντηση, χρόνια τώρα, δεν βρίσκει. Η γνήσια Ελληνική ύπαιθρος, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, ψυχορραγεί!.

Ζητά Κράτος, δηλαδή Πολιτεία με Πολίτες κι ανθρώπους να σκέπτονται αγνά Ελληνικά, χωρίς πολιτικά πάθη – επιτέλους – και ατομικές μικρότητες και σκοπιμότητες. Έλληνες με καθαρά μυαλά προόδου και προκοπής. Πολλά ζητάνε ;;!.Ένα μόνο πρέπει να τονιστεί: Όλες οι χώρες έχουν τις πληγές τους και η Ελλάς τους Έλληνες!. Γρηγορείτε, συνέλληνες γιατί το Ελληνικό Χωριό, αργοπεθαίνει από κακή εθνική, διάγνωση. Σήμερα το Χωριό κατάντησε (;) χορταριασμένο αραχνοτόπι, και έγινε χώρος ιστορικών και λαογραφικών μελετών, για κάτι περίεργους γραφικούς και μόνο.

-Αρκετά όμως φλυαρήσαμε!!!. Οι τεχνοκράτες καταγραφείς στατιστικολόγοι επαΐοντες ειδικοί αναλυτές, αφού επεξεργαστούν στη βάση των δεδομένων «τους» τα απογραφέντα και καταγραφέντα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής για το ΟΛΟΝ, (άνθρωποι, αστοί-χωρικοί, μορφωτικό – βιοτικό επίπεδο, ακίνητα, υπαίθριοι, υμιυπαίθριοι και άλλα) θα προβούν σε αναλύσεις .. τού τύπου, για την μετακίνηση πληθυσμού στα άστεα, φταίει η αστυφιλία!!!: θα κάνουν βαρύγδουπες και στοφμώδεις δηλώσεις, θα βγάλουν συμπεράσματα, θα λάβουν αμοιβές. Τό Ελληνικό Χωριό, όμως, θα εξακολουθεί να φθίνει, να νοσεί βαριά, η Ελληνική ύπαιθρος να «αργοπεθαίνει», το νεκροταφείο να «εμπλουτίζεται!» .

Αρκετά όμως με τις διαπιστώσεις. Αρκετούς Πακτωλούς στερέψαμε! Πολλά πακέτα ντελόρ ξεκοκαλίσαμε, και με τις επιδοτήσεις τετραωρόφων μονοκαλλιεργειών, πεντάδυμων κοπαδιών, άτοκων (;) δανείων. Κάμποσους άπληστους Κροίσους, πλουτίσαμε. Πάμπολους υβριστές κηφήνες τοκογλύφους, τους μετατρέψαμε σε αρχολίπαρους και αρχομανείς. Αρκετά στρουθοκαμηλίσαμε και μιθριδατιστήκαμε!!!. Αρκετό δηλητήριο και φαρμάκι, ποτίσαμε την Μάνα Γή μας. Τη ς οφείλουμε, έστω, μία έμπρακτη συγνώμη. Φτάνει πια το λαγοκάρδισμα και το γλείψιμο των πληγών του Λαζάρου. Νισάφι!.

Καιρός για προτάσεις, για άμεσες υλοποιήσιμες προτάσεις. Επιστροφή στις ρίζες στα Πάτρια και στα Μήτρια. Στις Ανατολές του Ζωοδότη Ήλιου, στα Ηλιοβασιλέματα. Στα χορταριασμένα σπιτικά των Γονιών μας. Στην αυτάρκη οικιακή Χωριάτικη οικονομία. Επιστροφή στην ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ.
Επιστροφή τώρα, σήμερα!!! στόν βασιλικό και στον ασβέστη.. στά βελάσματα, στα γαυγίσματα, στα χλιμιντρίσματα, στα καλημερίσματα των γειτόνων, στις μυρουδιές, στα χρώματα, στα Άγια Χώματα, στη Γενέθλια Γή, στα καμπανίσματα του εσπερινού και των Κυριακάτικων πρωϊνών. Επιστροφή στην κατά Φύση Ζωή. Στά περιβόλια, στα αμπέλια καί μποστάνια!!!. Στό ζυμωτό ψωμί, στον αναμμένο φούρνο, στα κακαρίσματα. Στίς νερομάνες βρύσες, και στους ίσκιους των πλατανιών, στις δροσιές των ελάτων, στα βοσκοτόπια, στις ρεματιές.

Μακριά από τις κονσέρβες των εμφιαλωμένων νερών. Μακριά από τους καρκίνους, των σκουπιδουπόλεων, των σολάριουμ, των κομμωτηρίων, των μπότοξ, των γυμναστηρίων, των τεχνιτών και αφύσικων αναγκών. Καιρός, οι Χωρικοί να αποδείξουμε πώς δεν είμαστε χάσκακες καί μπουνταλάδες σαν τους πτυχιούχους άπληστους τεχνοκράτες νεόπτωχους αστούς -πού δεν προλάβαμε να γίνουμε σαν κι αυτούς- πού κατέστρεψαν τα πάντα, και δεν έχουμε καμία σχέση με τον τοτινό Μήτσιου ή Θύμιου, τρελό του Χωριού του ασπρόμαυρου ελληνικού σινεμά, και της έγχρωμης τωρινής ρεκλάμας της απληστίας, της απάτης, της τροφονοθείας. Μακριά από μιζανθρώπους και μισανθρώπους και πανούργους κουστουμάτους. Τα μωρμολύκια ( κουρκουλούκια) είναι για τα αμπέλια και τις ερημιές.

Καιρός να ανασυγκροτηθεί το Χωριό, αφού διαθέτει μεταξύ των άλλων και περισπούδαστους μορφομένους, τόσο της Φυτικής, όσο και Ζωικής παραγωγής. Καιρός να πούμε όχι στους μεταλλαγμένους υβριδικούς σπόρους στα χημικά λιπάσματα, στα επικίνδυνα ζιζανιοκτόνα, στα κλωνοποιημένα υβριδικά ζώα. Επιστροφή στους σπόρους, των Παππούδων μας, των Γιαγιάδων μας, στις δικές μας Πατροπαράδοτες ράτσες ζώων. Μακριά από τις επιδοτούμενες (;) υβριδικές μονοκαλλιέργειες. Επιστροφή στις δικές μας Παραδοσιακές, πού χάθηκαν ή λησμονήθηκαν!. Εκείνες οι απαγορεύσεις περί τρελλών αγελάδων, γρίπες των πτηνών, νέες γρίπες των χοίρων, μάλλον έχουν ύποπτη προέλευση!!! ή είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Καιρός, οι εναπομείναντες Χωρικοί του κάθε Χωριού, να αναλάβουμε οι ίδιοι τις τύχες της Ζωής του ΧΩΡΙΟΥ μας στα χέρια μας με ΚΛΗΡΩΤΗ πραγματική αιρετή Δημοκρατική αυτό-διοίκηση. Πόσο επίκαιρο είναι το: Πάντων αιρετώτατον του Ομήρου!!! Μακριά από δόγματα, κόμματα και άλλα αποτυχημένα απάνθρωπα συστήματα, μπαγιάτικες συνταγές των αστών και ανόητων νεοαστών, πού δεν πάτησαν ποτέ τους ΧΩΜΑ. Πώς μπορούν οι βέβηλοι να αποφασίζουν για το ΟΛΟΝ; αφού υπάρχουν και οι Χωρικοί; Καιρός να ανασυσταθούν οι γεωργικοί συνεταιρισμοί, και να φύγουν μακριά οι απάνθρωποι δυνάστες μεσάζοντες, μεταπράτες.

Πώς εξηγείται το γεγονός για να αγοράσει κανείς, και στο Χωριό!!! ένα Ψωμί του κιλού, να χρειάζεται ένα σακί σιτάρι!!!. Καιρός για αυτογνωσία και αυτοκριτική και μακριά από τά ξενόφερτα εισαγόμενα τρόφιμα, με τις επώνυμες φίρμες μέ τις φανταχτερές ετικέτες. Υπάρχουν τα δικά μας, πού είναι Χίλιες φορές καλύτερα. Μακριά, πολύ μακριά από πράγματα άγνωστης προέλευσης, και τις πρόχειρες πλαστικές τροφές των φαστφουντάδικων. Μακριά από τις πλανεύτρες Σειρήνες και τις Κίρκες της και δολερής ελεύθερης αγοράς, πού έρχεται από την μαγδαληνή Ευρώπη και στυλώνεται στην ιερόδουλη εσπερία.

Η τραγουδομάνα Ελλάδα του Μέτρου, της Αρμονίας, της Φιλοσοφίας, των Επιστημών, των Τεχνών, των Ποιητών, των Ηρώων, του καθαρού Αέρα, του Φωτοδότη Ήλιου, της Σιτοφόρας Γης, του γαλανού Ουρανού και της γαλάζιας Θάλασσας, της Δημοκρατίας, έθρεψε και γαλούχησε γενεές – γενεών Ελλήνων. Μπορεί να εξακολουθήσει να το κάνει και τώρα, σε πείσμα των καιρών, σαν άλλος Ανταίος, παρά τις όποιες κακοτοπιές, παρά τα ανελέητα γονθροκοπήματα του ροπαλοφόρου Ηρακλή. Διότι: ή γη ευ πάσχουσα, ευ ποιεί ( αν η γη ευεργετείται με την καλλιέργειά της, ευεργετεί τον άνθρωπο!)… «καλώς δε κακείνος είπεν ος έφη την γεωργίαν Μητέρα και τροφόν των άλλων τεχνών είναι, και αι άλλαι πάσαι τέχναι και κατά γήν και κατά θάλατταν, όπου δ΄ αν αγκασθή ή γη χερσεύειν, αποσβέννυνται και αι άλλαι τέχναι». Ελεύθερη απόδοση: (καλά μίλησε και εκείνος πού είπε ότι: η γεωργία είναι μητέρα και τροφοδότρια των άλλων επαγγελμάτων διότι , όταν η γεωργία πηγαίνει καλά, δυναμώνουν και όλα τα άλλα επαγγέλματα και σε στεριά και σε θάλασσα, ενώ όπου αναγκαστικά η γη μείνει χέρσα, μαραζώνουν και τα άλλα επαγγέλματα). Ξενοφώντος, απόσπασμα – Οικονομικός.

Καιρός να ξαναθυμηθούμε: «Ω! Φύση Πολυμήχανη, Μητέρα, Περίπλοκη, Μέγιστη, Φιλική, Πάνσοφη Κόρη, Γης και Θαλάσσης, Βασιλεύουσα. Πάντων μεν συ και Πατήρ και Μήτηρ, Κραταιή, Αθάνατη, Αιωνίας ζωής πρόνοια, Πάντων εσύ Βασιλεύουσα». (Ορφικά: Ορφεύς προς Μουσαίον, το φύσεως θυμίαμα – αρώματα). Καιρός να ξαναθυμηθούμε επίσης πώς: ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ.-

Υ.Γ.1ον – Η Πόλις-εως: από το πολέω ( = κατοικώ), ακρόπολις (άκρη), πολιάοχος (έχω), πολιούχος πολισμός, πολίτης, συμπολίτης, συμπολιτεία, συμπολίτευσις, πολίτις, πολιτεύω, πολιτεία, πολίτευμα, πολιτευτής, πολιτικός, πολιτισμός, πολιτίζω, εκπολιτίζω, πολίχνη, πτόλις (χάριν του μέτρου), πτολίεθρον, πτόλισμα, (πέρθω), πτολίπορθος, πολεοδομία, πολεοδομική, πολεοδόμος, πολιορκέω (έρκος), πολιορκία, πολιορκητής, κ.α.

Υ.Γ.2ον-Τό Άστυ, του Άστεος, εκ του στένω = είμαι πλήρης (βλέπε καί στείνω), το α, επιτατ.. Αλλά: «οι παλαιοί φασι πόλιν μεν την πολιτείαν, άστυ δε το τείχος» Ευστ., «ότι ικόμεσθα ποτέ πόλιν αιπύ τε τείχος, περί άστυ κατά ρωπήϊα κείμεθα» Όμηρ. (ξ 473). Εάν έτσι έχει το πράγμα τότε μάλλον εκ του ίστημι (ρίζα στα-, α>υ, α>ε), δηλαδή, ότι ισχυρώς (α, επιτατ.) ίσταται στους κινδύνους, έδρα ανθρώπων, πόλη.

Υ.Γ.3ον- Η Ύβρις- εως: Πάσα αυθάδης βία πού πηγάζει από την υπερβολική δύναμη ή πάθος, ή αυθάδεια, ή αυθάδη αλαζονεία, ή προπέτεια. Η λέξις συναντάται στον Όμηρο:(Ο-329). Η ύβρις ακολουθείται από τη βία, που και οι δύο «κατοικούν» στον σιδερένιο Ουρανό, δηλαδή, στον σκοτεινό και σκληρό τόπο, όπου οι υβριστές φαίνονται να έχουν πάνω και μέσα στα κεφάλια τους. Η ύβρις ακόμη αντιπαλεύεται την ευνομία. Ανθρώπινες πράξεις οι οποίες προσβάλλουν την «δίκην» και τό «νέμειν», δηλαδή, το κοινόν συμφέρον καί την διανομήν κατ’ αξίαν των αγαθών, επειδή δι’ αυτών των ανθρωπίνων υβριστικών πράξεων, κλονίζεται η αρμονική ανάπτυξη στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και αυτές ακόμη οι πράξεις ονομάζονται «ύβρις» (Ησίοδ. έργα και ημέραι στίχ. 252 – 255). ’Επομένως υβριστής είναι ο άνθρωπος ο βίαιος, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο αλαζονικός, ο αχαλίνωτος, ο άρπαγας, ο άπληστος, ο ακόλαστος.

Υ.Γ.4ον.- Αφού πρώτα ξεκρεμάσετε κυρίες και κύριοι των « πολιτιστικών» συλλόγων (εδώ κλαυσίγελως με άφθονο δάκρυ!!!) τά μετεωριζόμενα και ξεσκισμένα με τα γλοιώδη μηνύματα και συνθήματα πανό σας από κολώνες της ΔΕΗ, στύλους των έρημων πλέον πλατειών, από επιλεγμένες διασταυρώσεις δρόμων κλπ, που αναφέρονται στις πολιτιστικές – πάλι κλαυσίγελος – εκδηλώσεις σας παρελθόντων Μηνών – ημερών .

Αρτάνη

.visaltis.blogspot.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "‘Αργοπεθαίνει το Χωριό !"

Συνειδητό – υποσυνείδητο και ο προγραμματισμός του Σωκράτους -H πλαστή αλήθεια που πλασάρουν

Όλοι έχουμε ακούσει για το συνειδητό και το υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο είναι μια αποθήκη πληροφοριών από την οποία αντλούμε εικόνες ήχους κτλ για να αποκωδικοποιήσουμε κάτι. Π.χ. σπάει ένα γυαλί, τα ηχητικά κύματα τα οποία λαμβάνουν τα αυτιά μας τα στέλνουν στον εγκέφαλο για αποκωδικοποίηση, ο εγκέφαλος τρέχει στην αποθήκη (υποσυνείδητο) βρίσκει τον ίδιο ήχο ή παραπλήσιο από την data base και σχηματίζει την εικόνα ότι είναι ένα γυαλί που έσπασε… Ο Σωκράτης στον «Φαίδωνα» μας δίνει ένα ανάλογο παράδειγμα…
με την όραση και την οπτική ισότητα.

Αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο αισθητού δηλαδή ύλης, τι γίνεται όμως σε επίπεδο νοητού, δηλαδή καταστάσεων, γεγονότων κτλ;

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν εδώ και πολλά χρόνια ότι ο μέσος άνθρωπος ζει και αντιδρά 95% με το υποσυνείδητο και 5% με το συνειδητό, αυτό δημιουργεί μια καλή ερώτηση: τελικά ζούμε σε έναν υποσυνείδητο κόσμο; (δηλαδή σε ένα Matrix?), επίσης τι θα συνέβαινε αν κάποιοι οι οποίοι γνώριζαν τον μηχανισμό αυτόν, δημιουργούσαν και γέμιζαν με συγκεκριμένες ασύμμετρες εικόνες το υποσυνείδητο μας με σκοπό την επιβολή των σχεδίων τους…; θα συνέβαινε αυτό που ήδη συμβαίνει…

Τα σχολεία Πανεπιστήμια κτλ δεν μας μαθαίνουν τον μηχανισμό με τον οποίο εμείς μόνοι μας θα διακρίνουμε την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά μας μαθαίνουν έτοιμες γνώσεις-έννοιες τις οποίες κάποιοι άλλοι έχουν ορίσει γι εμάς, αυτό σημαίνει ότι οικειοποιούμαστε ξένες ιδέες άρα και ξένη προσωπικότητα. Παράδειγμα αν σε μια πόλη (κράτος) κυβερνάει ένα συγκεκριμένο πολίτευμα ο κόσμος μαθαίνει ότι αυτό είναι το σωστό π.χ. Κομμουνισμός σε χώρες όπως ΕΣΣΔ, Πολωνίες, Ρουμανίες, Αλβανίες, Βουλγαρίες που ο κόσμος «νόμιζε» ότι αυτό το πολίτευμα ήταν το σωστό. Εδώ μαθαίνουμε ότι το σωστό είναι ο Σοσιαλισμός και ότι οι Χουντικοί ήταν κακοί και αντίστοιχα (διάλογος Σωκράτη και Θρασύμαχου στην «Πολιτεία» περί δικαίου και πολιτεύματος).

Το αντικλείδι

Την πραγματικότητα-αλήθεια όμως υπάρχει τρόπος να την προσεγγίσουμε, διότι μπορεί να λένε μερικοί ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα ανάλογα τις γνώσεις και την νοημοσύνη του, παρόλα αυτά υπάρχει μια παγκόσμια πραγματικότητα-αλήθεια η οποία λειτουργεί απόλυτα μαθηματικά όπως άλλωστε και ολόκληρη η δημιουργία. Ο μηχανισμός αυτός γίνεται ορατός από τα Πλατωνικά κείμενα, στα οποία ο Σωκράτης χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μαθηματικές μεθόδους για την εύρεση της αλήθειας και τον ξεχωρισμό της από το ψεύδος! βασίζεται στο root των μαθηματικών δηλαδή το 0/1, αυτό που είπε αργότερα ο Αριστοτέλης ως «εξίσωση των αντιθέτων».

Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει ότι δεν ήταν δάσκαλος και ότι δεν δίδαξε ποτέ τίποτα κανέναν, δεν είχε μαθητές αλλά συνομιλητές, τι εννοούσε; ότι δεν έδωσε έτοιμη γνώση, αλλά έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο ο συνομιλητής μόνος του θα δει τον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν), θα ξεχωρίσει το αόριστο από το ορισμένο, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος. Η επίπονη διαδικασία που υπέβαλε ο μαθητής στο να κοιτάξει μέσα στον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν) παραλληλίστηκε με τους πόνους της γέννας, η εύρεση της αλήθειας ως γέννεση και η μέθοδος αυτή του Σωκράτη ονομάστηκε «μαιευτική».

Εδώ μας αποκαλύπτουν οι πρόγονοι μας λίγο πολύ, ότι η ζωή μοιάζει σαν σπείρα, αν την κοιτάξεις από κάτοψη μοιάζει σαν κύκλος αλλά αν την κοιτάξεις από άλλη οπτική βλέπεις και τις διαβαθμίσεις της εξέλιξης (εξέλιξη=»εκ του έλικος» δηλαδή DNA).

Ο Σωκράτης το πρώτο πράγμα που έκανε πριν ξεκινήσει μια συνομιλία ήταν να ορίζει τις έννοιες, διότι δεν ήταν δυνατόν να αποκαλούμε κάποιον ή κάτι «καλό» ή «κακό» εφόσον δεν γνωρίζουμε τι είναι «καλό» και τι «κακό». Με την μέθοδο των αντιθέτων (0/1) όριζε τις έννοιες, τις έκανε «reserved words», και προχωρούσε στην εύρεση της αλήθειας χρησιμοποιώντας και το If/else, δηλαδή έφτιαχνε το πρόγραμμα. Π.χ. δεν μπορεί κανείς να πει «ένας νάνος 3 μέτρων» διότι έχουμε ορίσει ότι ο νάνος είναι το πολύ 1 μέτρο και ο γίγας 3 μέτρα, οπότε «νάνος 3 μέτρα» είναι αντίθετες έννοιες άρα υπάρχει ψεύδος.

Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι «η κακία είναι άγνοια» διότι αν τα ανθρωποειδή που χρησιμοποιούν την κακία για να «ανέβουν» κοινωνικά και οικονομικά, κατανοήσουν την πραγματικότητα θα διακρίνουν ότι οι προσπάθειες τους είναι μάταιες, όχι στον υλικό κόσμο αλλά στον ευρύτερο νοητό ο οποίος κατ επέκταση επηρεάζει και τον υλικό.

Αν σήμερα λοιπόν αυτοί οι κάποιοι χρησιμοποιούν το υποσυνείδητο για να μας γεμίσουν λανθασμένες εικόνες εμείς αντιστεκόμαστε με την Σωκρατική λογική ευρέσεως της αλήθειας όπως υπάρχουν στα Πλατωνικά κείμενα.

ΟΤΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΜΑΣ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ!!!
θα ξεχωρίσει μονος του το αόριστο από το ορισμένο,
ΘΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΟΧΙ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;
ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ;
ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ!
ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ!
ΔΗΛΑΔΗ, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος.

Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ!ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ, ΤΟ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ!
ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ! ΤΟΝ ΝΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΥΑΛΟ!ΝΑ ΔΕΧΕΣΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ.
ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΟΧΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ,ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ ΣΟΥ.
ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ,ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΟΧΙ.Π.Χ.ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΥΨΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ.ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ ΚΑΤΙ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ,ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ,ΛΕΣ ΟΤΙ ΝΑΙ ΡΕ! ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ’ΝΑΙ! ΤΟΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ!ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΕΔΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΠΑΡΑΛΟΓΑ.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΩΣ ΓΝΩΣΗ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΔΩ ΥΛΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ.ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΚΟ.ΔΙΟΤΙ,ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΥΡΩ ΣΟΥ,ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΚΟΣΜΟ ΖΕΙΣ,ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, ΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΥΡΩ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ, ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.ΟΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΨΥΧΗ,ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ! ΕΝΩ ΣΕ ΦΩΝΑΖΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ,(ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ),
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΣΑΝ ΛΟΓΙΚΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ,
ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΚΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ,ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ!Η ΚΑΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΛΙΚΗ.ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.
ΟΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΥΝΗΓΑ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΕΔΩ, ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ,ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΟ ΑΓΝΟΙΑ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΣΟ ΣΚΟΤΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥΔΙΟΤΙ,ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ,ΘΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙΣ ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΔΩ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ!ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ΑΘΕΛΑ ΣΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΡΙΧΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ,ΤΟΣΟ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΣΚΕΙΣ (ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ)ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ,ΤΟΣΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ।ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ.ΑΡΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνειδητό – υποσυνείδητο και ο προγραμματισμός του Σωκράτους -H πλαστή αλήθεια που πλασάρουν"

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου;

Η Ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Πότε στολίστηκε το πρώτο δέντρο στην Ελλάδα
και πότε στην Αθήνα, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο;

Σήμερα, θεωρούμε δεδομένο και αυτονόητο ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, όμως, τα γενέθλια του Χριστού ήταν θέμα ατελείωτων συζητήσεων. Το ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε, τελικά, το 336 μ.Χ και ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να αντικατασταθεί μια σημαντική γιορτή των Ελλήνων και των Λατίνων. Οι πιστοί της προηγούμενης θρησκείας, γιόρταζαν τις ημέρες εκείνες τη μεγάλη γιορτή της γέννησης του Ήλιου (Dies Solis Invectis Natalis). Κατά την αστρονομία, επίσης, 23 - 25 Δεκεμβρίου είναι οι μέρες του χειμερινού ηλιοστάσιου. Μέχρι τον 7ο - 8ο αιων. δεν έβρισκαν ησυχία με τέτοια ζητήματα, για παράδειγμα: ο Επιφάνιος (315 - 403) είχε προτείνει την 6η Ιανουαρίου ως ημέρα γέννησης του Χριστού, ενώ ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (ο σημαντικότερος θεολόγος του β΄αιων.) είχε προτείνει τη 18η Νοεμβρίου. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια είναι ότι πρώτα προσδιορίστηκε η ημερομηνία της γέννησης του Χριστού (25 Δεκεμβρίου) και στη συνέχεια ορίστηκε η ημερομηνία της γιορτής της σύλληψης του Θεανθρώπου, ακριβώς εννέα μήνες νωρίτερα (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, 25 Μαρτίου).
Όταν ο χριστιανισμός θα διαδοθεί στους βόρειους λαούς της Ευρώπης, τότε, θα εμπλουτιστεί με νέα ήθη και έθιμα, όπως, για παράδειγμα το χριστουγεννιάτικο έλατο.
Το χριστουγεννιάτικο δένδρο καθιερώθηκε τον 8ο αιώνα από τον Άγιο Βονιφάτιο (672- 754), ο οποίος διαδίδοντας τον Χριστιανισμό στους Γερμανούς, έπρεπε να αντικαταστήσει τις δοξασίες των γηγενών πληθυσμών. Συγκεκριμένα, οι αρχαίοι Γερμανοί λάτρευαν τον ιερό δρυ (: βελανιδιά) και ο Βονιφάτιος τους τον αντικατέστησε με το χριστουγεννιάτικο έλατο. Πολλούς αιώνες αργότερα (το 1539) ο Μαρτίνος Λούθηρος θα κρεμάσει πάνω στο έλατο φαγώσιμα ή είδη ρουχισμού. Αυτά τα χρήσιμα δώρα θα αντικατασταθούν, αργότερα, με τα σημερινά άχρηστα στολίδια (μπάλες, λαμπάκια κ.α)
Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δένδρο στην Ελλάδα στολίστηκε το 1833 στο Ναύπλιο, έξω από το σπίτι του Όθωνα. Στη συνέχεια, όταν η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, η οικία του Όθωνα (ακόμα δεν υπήρχαν ανάκτορα) ήταν το μοναδικό στολισμένο σπίτι στην Αθήνα. Εμπρός στο σπίτι του βασιλιά, λοιπόν, έκαναν ουρά οι Αθηναίοι για να θαυμάσουν το πρωτόγνωρο δέντρο. Το στολισμένο καραβάκι δεν το γνώριζαν στην Αθήνα παρά μόνο σε ορισμένα νησιά. Συνεπώς, το χριστουγεννιάτικο έλατο ήταν μία νέα μόδα και δεν περιόρισε κάποια προϋπάρχουσα συνήθεια των Αθηναίων (και των περισσοτέρων Ελλήνων). Τώρα, γιατί πρέπει να το στολίζουμε, το δέντρο και τη φάτνη, με ψεύτικο χιόνι αυτό δεν έχει να κάνει με τη Βηθλεέμ, αλλά με τη Γερμανική προέλευση του εθίμου.
Πάντως και στην Εσπερία το έθιμο με το στόλισμα του δέντρο διαδόθηκε την ίδια, περίπου, εποχή. O Λευκός Oίκος απέκτησε το πρώτο του στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1856, επί προεδρίας Φράνκλιν Πιρς, ενώ το παλάτι του Oυίδσορ στόλισε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1834. Tο έφερε στο παλάτι ο Πρίγκιπας Aλβέρτος, σύζυγος της Bασίλισσας Bικτόριας για χάρη της βασιλικής οικογένειας.
(γράφει ο Γιώργος Δαμιανός)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου;"

Ο Ερωτόκριτος του Κορνάρου: ίσος του δεν ευρίσκετο σ’ Ανατολή και Δύση


Του Νίκου Λυγερού
Ο Ερωτόκριτος του Κορνάρου δεν είναι απλώς ένα έμμετρο λυρικό μυθιστόρημα, είναι μια βενετοκρητική σύνθεση, εξαιρετικά πλούσια και δεν έγινε τυχαία ένας πανελλήνιος μύθος. Ο Κορνάρος έπλασε αυτόν τον μύθο χάρις στη μεγάλη του γνώση της κρητικής κοινωνίας.

Η ιδιομορφία του Κορνάρου προέρχεται όχι μόνο από τη διαχρονικότητα της Κρήτης, αλλά και από τον συνδυασμό της Ανατολής και της Δύσης. Και αυτό είναι φανερό διότι στο έργο του βρίσκουμε πολλές αναφορές στην Ανατολή και τη Δύση όπως π.χ. στους στίχους: Α64, Α1234, Α1506, Β548, Β1744, Β2129, Γ1557, Δ1621. Όμως αυτή η διπλή επίδραση είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα όσον αφορά στις γκιόστρες.

Το κονταροχτύπημα του Κορνάρου αποτελεί ένα πολύπλοκο μείγμα της λογοτεχνίας της ιταλικής αναγέννησης και της βυζαντινής λαϊκής παράδοσης. Σ’ αυτό το σημείο το δυτικό έπος γίνεται μια ανατολίτικη ιστορία και η ιπποσύνη μετατρέπεται σε ρωμιοσύνη. Έτσι μ’ αυτόν τον πολύπλευρο τρόπο, ο ποιητής ερμηνεύει το παρελθόν και το πεπρωμένο της πατρίδας.

Ακόμα και ο πόλεμος του Κορνάρου είναι χαρακτηριστικός. Η αρχική σταυροφορία της Δύσης στο γαλλικό πρωτότυπο μεταβάλλεται σε πολιορκία της Ανατολής στο κρητικό κείμενο. Και είναι οι πολιορκημένοι που ενδιαφέρουν τον Κορνάρο, όχι οι κατακτητές. Από αυτήν την άποψη είναι πράγματι ενδεικτικό ότι η αποφασιστική μονομαχία του Ρωτόκριτου γίνεται μ’ έναν Φράγκο και συγγενή του βασιλιά των λατινογενών Βλάχων.

Από την άλλη πλευρά, το βλέμμα του Κορνάρου που παραμένει συμβολικό εξαιτίας της μορφής του έργου του, με τη λεπτή του ακρίβεια μάς δείχνει ότι ο ποιητής κατέχει επιστημονικές γνώσεις που δεν ανήκουν στον μεσαίωνα αλλά στην αναγέννηση και που δεν είναι γιατροσόφια της Ανατολής αλλά έρευνες της Δϋσης.

Τελικά η σημαντικότερη συμβολή του Κορνάρου είναι η απόδειξη της ύπαρξης μιας ελληνικής ταυτότητας σε μια περίοδο ταραχής και σ’ έναν τόπο μεθοριακό.

Αναφορές:
Sur les connaissances scientifiques dans Erotokritos.
Ο ΛΥΧΝΟΣ, numéro 62, janvier 1995.
Sur les chiffres 3 et 4 dans Le sacrifice d’ Abraham et Erotokritos de Kornaros
La Revue Franco-Hellénique, numéro 18, juin 1995.
Sur la présence du chiffre 4 dans Erotokritos.
Ο ΛΥΧΝΟΣ, numéro 67, avril 1996.
Erotokritos, tournois et contexte énétocrétois.
Bulletin de la Société Historique Alexandre Soutsos, no.2, juillet 1997.
Sur les difficultés de la traduction versifiée de l’ Erotokritos, roman épicolyrique crétois du XVIIème siècle.
Parterre Verbal, numéro 23, septembre 1997.
Sur l’identité du poète d’Erotokritos.
Le Bulletin Franco-Hellénique, 1998.
Commentaires sur L’ Erotokritos dans une nouvelle perspective historique d’ Egil Danielsen.
Le Bulletin Franco-Hellénique, 1998.
Sur la symbolique des devises dans le tournoi de l’ Erotokritos.
Ο ΛΥΧΝΟΣ 1998.
Le regard séférien sur l’ Erotokritos de Kornaros.
Parterre Verbal, 1998.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Ερωτόκριτος του Κορνάρου: ίσος του δεν ευρίσκετο σ’ Ανατολή και Δύση"
Related Posts with Thumbnails