Το αλφάβητο ξεκίνησε ως εμπορικός κώδικας.

Τι είναι το αλφάβητο;

Η σημασία των διαφορετικών τρόπων σκέψης και η συμβολή των Ελλήνων

 
Το αλφάβητο ξεκίνησε ως εμπορικός κώδικας, μετρούσαμε τα ζώα που είχαμε. Στην πιο εξελιγμένη του μορφή, μας βοηθάει να αποκωδικοποιούμε έννοιες με διαδικασίες που συμβαίνουν ασυνείδητα στον εγκέφαλό μας.---
 Ο ελληνικός και λατινικός τρόπος γραφής διαφέρει σημαντικά από τον ολογραφικό τρόπο γραφής όπως τα κινέζικα επειδή αποκωδικοποείται στον εγκέφαλό μας τελείως διαφορετικά. Είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η σκέψη επηρεάζει και ενεργοποιεί τα γονίδια και την έκφραση τους (Επιγενετική). Γι' αυτό και λένε όσο πιο δύσκολη και διαφορετική είναι μια γλώσσα τόσο περισσότερο αναπτύσσει τον τρόπο σκέψης -βασικά χρειάζονται πολύ περισσότεροι συνδυασμοί για τη σκέψη, και άρα συνάψεις. Και το ανάποδο, όσο πιο απλή ή απλοποιημένη μια γλώσσα, τόσο λιγότερη εργασία χρειάζεται να κάνει ο εγκέφαλος.
Ήδη από το 8.000 π.Χ. οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν σύμβολα που συνεχώς εξελίσσονταν. Αρχικά τα σύμβολα ήταν εικονικά (εικόνες) μέχρι που αναπτύχθηκαν πιο αφαιρετικά και γραμμικά αλλά και λογοσυλλαβικά. Λογοσυλλαβικά είναι τα γραφικά σύμβολα που συνδέουν το χαρακτήρα (γράμμα) με τη φωνή. Οι Σουμέριοι ήταν οι πρώτοι που ξεκίνησαν να γράφουν σύμβολα με καμπύλες και γωνίες. Αργότερα στηρίχτηκαν σε αυτά για να φτιάξουν το δικό τους αλφάβητο -με σειρά- οι Αιγύπτοι, οι Φοίνικες, οι Έλληνες και τέλος οι Ρωμαίοι.
Η μεγάλη συμβολή των Ελλήνων γύρω στο 750 π.Χ. ήταν ότι εφεύραν και χρησιμοποίησαν το πρώτο ολοκληρωμένο φωνητικό αλφάβητο με σύμφωνα και φωνήεντα. Οι Έλληνες ανάλυσαν όλους τους ήχους -φωνήματα- που χρησιμοποιούσαν στην καθημερινή ομιλία και κατάφεραν να τους κωδικοποιήσουν όλους σε 24 χαρακτήρες. Αυτό έκανε το αλφάβητο τον πρώτο ολοκληρωμένο κώδικα γραφής και ανάγνωσης.
Γιατί είναι σημαντικό; Κατά τον Γολφ, η οικονομία των χαρακτήρων, μείωσε εξαιρετικά το χρόνο και την προσοχή που απαιτείτο για άμεση αναγνώριση των συμβόλων. Αυτό έκανε δυνατή τη χρήση του σε άπειρους συνδυασμούς!
Έτσι το ελληνικό αλφάβητο έγινε το μοντέλο ανάπτυξης και των υπόλοιπων αλφαβήτων όπως το λατινικό.
Πηγές: Proust and the Squid by Wolf, The Shallows by Carr. Επιγενετική από http://www.detoxcenter.gr/subject.php?id=118 - Το Αρχαίο Ελληνικό Αλφάβητο από http://www.webtopos.gr/eng/languages/greek/alphabet/chart_gre_anc_alphabets_cities.htm
http://democracyreloaded.gr/articles/view/445

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το αλφάβητο ξεκίνησε ως εμπορικός κώδικας."

Μαχητή της ΑΟΖ

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=DlL0W-l5Spc]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μαχητή της ΑΟΖ"

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γής.

Αποδείξεις για τη μαθηματική κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας.---Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γής, δηλαδή είναι η γλώσσα των γλωσσών.--- Σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες, η Ελληνική γλώσσα είναι μία υπέροχη μαθηματική δημιουργία και ως μαθηματική κατασκευή είναι κατά συνέπεια και μουσική γλώσσα. Κατά την εποχή του Πυθαγόρα, αλλά και προγενέστερα από αυτόν, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύμβολα των γραμμάτων για να συμβολίζουν τους αριθμούς. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ελληνική γλώσσα αποτελείται από 28 σύμβολα και 27 αριθμητικές θέσεις. Αναλυτικά, τα 28 αυτά σύμβολα είναι τα εξής:
Α=1
Β=2
Γ=3
Δ=4
Ε=5
F=6
S΄= 6
Ζ=7
Η=8
Θ=9
Ι=10
Κ=20
Λ=30
Μ=40
Ν=50
Ξ=60
Ο=70
Π=80
Q=90
Ρ=100
Σ=200
Τ=300
Υ=400
Φ=500
Χ=600
Ψ=700
Ω=800
ΣΑΜΠΙ=900

Το σύμβολο F ονομάζεται δίγαμμα, το S΄ στίγμα, ενώ το Q ονομάζεται κόππα και το σαμπί είναι ένα π στραμμένο προς τα δεξιά κατά 45 μοίρες.

Σύμφωνα με το προηγούμενο σύστημα αριθμήσεως, κάθε λέξη έχει ένα και μόνο ένα άθροισμα, το οποίον ονομάζεται λεξάριθμος. Έτσι, ο λεξάριθμος της λέξεως ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ είναι:
ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = 30+5+60+1+100+10+9+40+70+200 = 525. Η λέξη ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ είναι σύνθετη και παράγεται από τις λέξεις ΛΕΞΙΣ και ΑΡΙΘΜΟΣ, είναι δηλαδή ο αριθμός της κάθε Ελληνικής λέξεως, σύμφωνα με το Ελληνικό σύστημα αριθμήσεως.

Όταν δύο λέξεις ή προτάσεις έχουν τον ίδιο λεξάριθμο, τότε λέμε ότι έχουμε λεξαριθμική ισοψηφία ή ταυτότητα μεταξύ αυτών.

Οι περισσότεροι λεξάριθμοι κυμαίνονται μεταξύ των αριθμών 200 και 1800, ενώ γενικά οι αριθμητικές τους τιμές βρίσκονται μεταξύ του 1 και του 5000. Έτσι, είναι μικρή η πιθανότητα για δύο λέξεις να έχουν τον ίδιο λεξάριθμο και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σύμπτωση το γεγονός της ισοψηφίας.
Οι λέξεις ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ και ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ έχουν τον ίδιο λεξάριθμο, διότι:
ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ = 200+500+1+10+100+10+20+70+200 = 1111
ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ = 9+5+40+5+30+10+800+4+8+200 = 1111

Η ερμηνεία της προηγούμενης λεξαριθμικής ταυτότητος είναι προφανής, διότι ο ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ είναι ο ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ μαθηματικός μηχανισμός της δημιουργίας της ύλης, δεδομένου του γεγονότος ότι τα υποατομικά σωματίδια της ύλης είναι σφαιρικά, αλλά ακόμη και οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν σφαιρικό σχήμα.

Οι λέξεις ΦΩΤΟΝΙΟΝ και ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ ισοψηφούν με τον αριθμό 1850, δηλαδή
ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ = 1850,
γεγονός που δηλώνει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ότι το ΦΩΤΟΝΙΟΝ διαδίδεται ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ εις τον τρισδιάστατον χώρον. Πράγματι, έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνον το ΦΩΤΟΝΙΟΝ διαδίδεται ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ, αλλά επιπλέον οι κυματοειδείς καμπύλες της διαδόσεως του φωτονίου είναι ημιτονοειδείς.

Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις του γεγονότος ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική λαμβάνεται από την λεξαριθμική εξαγωγή του αριθμού π=3,14… .
Γνωρίζουμε ότι ο αριθμός π ορίζεται σαν το πηλίκον του μήκους της περιφερείας ενός κύκλου προς τη διάμετρο αυτού. Πρέπει να τονίσουμε ότι το σύμβολον π προέρχεται από το αρχικόν γράμμα της λέξεως πηλίκον, διότι το π δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πηλίκον του μήκους της περιφερείας του κύκλου ως προς τη διάμετρό του. Εάν σχηματίσουμε το πηλίκον των λεξαρίθμων
(ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ)/ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ, παρατηρούμε ότι αυτό ισούται με τον αριθμό 3,14 !!! με ακρίβεια τριών ψηφίων. Πράγματι έχουμε:
ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ = 338+1016+940 = 2294
ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ = 730, επομένως 2294/730=3,1424657534…!!!

΄Ομως υπάρχει και συνέχεια, η οποία δείχνει ότι η λεξαριθμική εξαγωγή του π δεν ειναι τυχαία. Η συνέχεια είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του χρυσού αριθμού. Αυτή έχει ως εξής:
Από τα μαθηματικά γνωρίζουμε ότι Φ = (√5+1)/2 = 1,618… . Σχηματίζοντας το πηλίκον που δίδει τον αριθμό Φ, χρησιμοποιώντας την αρχαία Ελληνική γλώσσα λαμβάνουμε:
(Ο ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ + ΕΝ)/(Η ΔΥΑΣ) = (70+864+55)/(8+605) = 989/613 = 1,61…!!!

Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και τις κυριότερες μαθηματικές σταθερές όπως το π και το φ. Όμως και το φ δεν έχει δοθεί τυχαία ως σύμβολο του χρυσού αριθμού, διότι είναι το αρχικόν γράμμα της λέξεως ΦΥΣΙΣ, η οποία έχει τον ίδιο λεξάριθμο με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ και την φράση ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ. Είναι γεγονός ότι η ΦΥΣΙΣ, αλλά καί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχουν κατασκευασθεί με βάση τον χρυσό αριθμό φ. Πράγματι:
ΑΝΘΡΩΠΟΣ = 1+50+9+100+800+80+70+200 = 1310
ΦΥΣΙΣ = 500+400+200+10+200 = 1310
ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ = 515+31+391+373 = 1310 .

Η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει λοιπόν τη γεωμετρία της κατασκευής του ανθρώπου, αλλά και τον τρόπο της κατασκευής του. Πράγματι:
ΣΤΥΣΙΣ = ΧΥΜΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ = ΦΥΣΙΣ = 1310, γεγονός που δηλώνει ότι ο άνθρωπος δημιουργείται από την στύση του ανδρικού οργάνου που παράγει το σπέρμα και είναι ένα ον ταυτιζόμενον με την φύσιν, διότι γεννιέται από αυτή και επιστρέφει εις αυτήν. Για το γεγονός της λεξαριθμικής ταυτίσεως της φράσεως ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ, πρέπει να πούμε ότι το πηλίκον του ύψους του ανθρώπου προς το ύψος του ομφαλού του, δίδει τον χρυσόν αριθμόν, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ.

Στα δύο βιβλία του ο Λευτέρης Αργυρόπουλος έχει καταγράψει χιλιάδες παραδείγματα λεξαριθμικών ταυτοτήτων

όπως οι προηγούμενες, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να κατανοήσει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και τους νόμους της συμπαντικής δημιουργίας και κατά συνέπεια την αλήθεια. Πράγματι:
ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = 64+565 = 629
ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 256+373 = 629, δηλαδή:
ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 629 !!!

Επίσης:
Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ = 699!!!
Δια τούτον τον λόγον, ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ εστίν ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ Λευτέρης Αργυρόπουλος

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γής."

«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του“ύψωματος 731″, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα.

Ιστορική συνέχεια

Στο μνημείο του “Αγνώστου Στρατιώτη” στο αριστερό τμήμα αναγράφεται ο αριθμός “731″. Ο εν λόγω αριθμός αφορά στο“ύψωμα 731″ που βρίσκεται στην Κορυτσά μεταξύ των ποταμών Αώου και Άψου και συγκεκριμένα στη μάχη που δόθηκε εκεί κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Ο λόγος για τον οποίο συμπεριελήφθη στο μνημείο η προαναφερόμενη μάχη, είναι ο ηρωισμός που επέδειξαν ο διοικητής ταγματάρχης Κασλάς Δημήτριος από το Πουρί Ζαγοράς και οι Αξιωματικοί – Υπαξιωματικοί και Στρατιώτες του ΙΙ τάγματος Τρικάλων, που υπεράσπιζαν το ύψωμα.
Στην εν λόγω μάχη οι επιθέσεις των Ιταλών (συνδυασμένες επιχειρήσεις αεροπορίας – πυροβολικού – πεζικού) ήταν τόσο σφοδρές που είναι χαρακτηριστική η αφήγηση ενός Ιταλού έφεδρου ανθυπολοχαγού που συμμετείχε στη μάχη:
«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του 731, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα.
Τόσο σφοδροί ήταν οι βομβαρδισμοί που προηγήθηκαν. Όμως εκείνοι ήταν εκεί και μας περίμεναν. Συνέχισα να πιστεύω το ίδιο και στις επόμενες επιθέσεις μας, που πάντα εκδηλώνονταν ύστερα από καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού και της αεροπορίας μας.
Όμως πάντα μας περίμεναν και μας απέκρουαν. Μετά την τρίτη μέρα των επιθέσεών μας, έπαψα πια να ελπίζω ότι δεν θα συναντούσαμε ζωντανούς τους υπερασπιστές του 731 και οι στρατιώτες μας έπαψαν κι αυτοί να ελπίζουν πως η αεροπορία και το πυροβολικό μας θα είχαν αποτέλεσμα.
Αυτό είχε πολύ άσχημο αντίκτυπο στο ηθικό τους, το έβλεπα. Οι Έλληνες μας περίμεναν όρθιοι μπροστά στα κατεστραμμένα χαρακώματα με τις λόγχες περασμένες στα όπλα τους. Συχνά γελούσαν δυνατά και φώναζαν.
Είχαν υπερβεί τον άνθρωπο. Δεν ήταν άνθρωποι πλέον το πιστεύω αυτό, ήταν θηρία».
Χαρακτηριστικό της ανδρείας των υπερασπιστών είναι και η διαταγή του διοικητή προς το προσωπικό, όπως καταγράφεται στο προσωπικό του ημερολόγιο:
«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Εμψυχώσατε τους άνδρας σας και τονώσατε το ηθικόν των. Τότε μόνον θα διέλθει ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».
Ήταν τόσο σημαντική η κατάληψη του υψώματος 731 για τους Ιταλούς που ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε μεταβεί στην περιοχή για να παρακολουθεί την εξέλιξη των επιχειρήσεων
Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τις επιχειρήσεις το τοπίο θύμιζε “κρανίου τόπο” το δε ύψος της κορυφής είχε υποχωρήσει αισθητά (5μ) ως αποτέλεσμα των ανηλεών βομβαρδισμών, σύμφωνα δε με περιγραφές ενώ το τοπίο πριν τη μάχη ήταν γεμάτο καστανιές, μετά και μέχρι σήμερα παραμένει γυμνό.
Τελικά οι Ιταλοί ηττήθηκαν και το ύψωμα “731″ κατεγράφη στη νεώτερη ιστορία ως οι “νέες Θερμοπύλες”.
Σημείωση: Οι Ιταλοί ανήγειραν στο σημείο μνημείο ως φόρο τιμής στους πεσόντες και το ονόμασαν Ιερή Ζώνη……….εμείς ;;;;;

——————————————————————————————————–

Ιστορία ενός έθνους δεν μόνο είναι η καταγραφή, αλλά και η ανάλυση, εμβάθυνση και εστίαση στα πρόσωπα, καταστάσεις, συνθήκες, κίνητρα, αποτελέσματα και επίδραση των ήδη καταγεγραμμένων γεγονότων στη μετέπειτα εξέλιξη και πορεία της πατρίδας.
Η σπουδαιότερη όμως συνεισφορά της ιστορικής καταγραφής είναι στη ΔΙΔΑΧΗ των νεωτέρων γενεών, δίκην πυξίδας.
Οι Θερμοπύλες και το “ύψωμα 731″ αναδεικνύουν τη γενναιότητα, την αυταπάρνηση, το θάρρος και την ανιδιοτελή προσφορά προς την πατρίδα, αλλά και την έμπνευση που αποπνέουν οι πραγματικοί ηγέτες (ηγήτορες).
Το “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα και το ………………δεν θα περάσουν οι Ιταλοί του Δημήτριου Κασλά, αντανακλούν το ηθικό και την ανδρεία Ελλήνων άλλων εποχών.
Σήμερα τα πεδία μαχών δεν είναι στρατιωτικά, αλλά οικονομικά, πολιτιστικά, πολιτικά, κοινωνικά και οι αντίπαλοι αόρατοι πλην όμως υπαρκτοί. Ο ηγέτης ο οποίος αναζητείται πρέπει να διαθέτει τις ίδιες αρετές και ιδεώδη με τους προαναφερόμενους.
Σε εσάς εναπόκειται να συμπληρώσετε την ερωτηματική φιγούρα της φωτογραφίας του άρθρου, με τον σύγχρονο ηγέτη……………….συνέχεια των δύο προηγουμένων.

________________________________________________________________

• Αποτελεί υποχρέωση μου να αναφέρω ως πηγές τις κάτωθι προελεύσεις, καθότι στο άρθρο περιέχονται στοιχεία είτε αυτούσια, είτε κατόπιν μελέτης.
  • ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
  • ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, «ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 – Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά», 15-2-2008.
  • ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ/ΔΝΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
  • http://iansta.blogspot.com/
  • http://chilonas.wordpress.com/2012/01/24/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1/#more-516

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Όταν εφορμήσαμε την πρώτη φορά κατά του“ύψωματος 731″, πίστευα ότι δεν θα συναντούσαμε ούτε έναν Έλληνα ζωντανό πάνω στο ύψωμα."

Οι καταρριψεις τουρκικών αεροσκαφων από ελληνικά μαχητικα.

Οι επίσημες καταγγεγραμένες καταρριψεις τουρκικών αεροσκαφων από ελληνικά μαχητικα

Ασύμμετρος πόλεμος.

Πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να εξουδετερώσει τα γεωπολιτικά της μειονεκτήματα στην περίπτωση ενός πολέμου με την Τουρκία;

Αιέν Υψικρατείν

“Πτώσεις” τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο (Εις μνήμην Σμηναγού (Ι) Κωνσταντίνου Ηλιάκη)

Στον ακήρυκτο πόλεμο που διεξάγεται συνεχώς εδώ και τρεις δεκαετίες στους ουρανούς του Αιγαίου και οι δύο πλευρές μετρούν απώλειες.

Από τη μία πλευρά, η Ελλάδα, όμηρος του “φοβικού συνδρόμου”, καλείται να υπερασπιστεί τον Εθνικό Εναέριο Χώρο με άρτια εξοπλισμένη Πολεμική Αεροπορία και άριστα εκπαιδευμένο προσωπικό.
Από την άλλη, η αναθεωρητική Τουρκία αμφισβητεί μονομερώς και βασιζόμενη στην ποσοτική υπεροπλία της επιχειρεί την αλλαγή του status quo με σαφώς επιθετικές ενέργειες από αεροπόρους που διακρίνονται κάθε άλλο παρά για τον επαγγελματισμό τους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι τουρκικές αποστολές σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις κατατάσσονται σταθερά στις τελευταίες θέσεις ενώ στις “μάχες” πάνω από το Αιγαίο ηττούνται κατά κράτος.
Χαρακτηριστικό του φόβου των Τούρκων αεροπόρων όταν εισέρχονται στον ελληνικό ΕΕΧ είναι το περιστατικό όταν πέταξε για πρώτη φορά το Mirage F-1CG σε νυχτερινή αναχαίτιση τουρκικού F-4E. Μόλις ο Τούρκος χειριστής αντιλήφθηκε τη παρουσία του ελληνικού αεροσκάφους άρχιζε να φωνάζει έντρομος στη συχνότητα κινδύνου “UFO, UFO”!
- H μοναδική επίσημα καταγγεγραμένη κατάρριψη τουρκικών α/φων από ελληνικά έλαβε χώρα στις 22 Ιουλίου 1974, όταν το F-5 (#63-8414) με χειριστή τον Υποσμηναγό Ι.Δ. και No2 του σχηματισμού τον Ανθυποσμηναγό Θ.Σ. (#66-9137) κατέρριψε με βολή ΑΑ βλήματος τύπου AIM-9B ένα τουρκικό F-102Α και έτρεψε σε φυγή ένα δεύτερο (το οποίο κατέπεσε επίσης από έλειψη καυσίμου, πρίν προσγειωθεί στη βάση του).

- Παρόμοιο περιστατικό σημειώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 όταν μετά από αερομαχία κατέπεσαν δύο τουρκικά F-104G (το ένα από έλλειψη καυσίμου, το άλλο από απώλεια προσανατολισμού) από ελληνικά F-4E της 337Μ.

- Στις 18 Ιουνίου 1992 κατά την διάρκεια αναγνώρισης τουρκικών F-16 από δύο ελληνικά F-1CG, o Yποσμηναγός Νικόλαος Σιαλμάς εμπλέκεται σε αερομαχία με F-16 του χειριστή Ilhan Filiz και συντρίβεται.- Στις 8 Φεβρουαρίου 1995 κατά την διάρκεια αναγνώρισης που εξελίχθηκε σε αερομαχία ελληνικό Mirage F-1CG με χειριστή τον έμπειρο Η.Τ. “υποχρέωσε” τον Τούρκο Υποσμηναγό Yilderim σε βίαιο ελιγμό σε χαμηλό ύψος και απώλεια στήριξης με αποτέλεσμα το F-16C Block40 (#91-0021) της 192Μ να συντριβεί 15 νμ ΝΑ της Ρόδου. Πρόφτασε όμως να εγκαταλείψει και διασώθηκε από ελικόπτερο AB 205 της Eλληνικής Πολεμικής Aεροπορίας και μεταφέρθηκε στη Pόδο. O Tούρκος πιλότος μεταφέρθηκε στην Tουρκία και παραδόθηκε στις τουρκικές αρχές.

- Στις 28 Δεκεμβρίου 1995 σύμφωνα με τότε δημοσίευμα των ΝΕΩΝ “έξι λεπτά μέσα στα οποία τα ελληνικά F16 ‘κέρδισαν’ δύο φορές τα τουρκικά Φάντομ, διήρκεσαν οι σκληρές αερομαχίες, που προηγήθηκαν της πτώσης ενός από τα αεροσκάφη της γειτονικής χώρας, χθες 9 μίλια νοτιοδυτικά της Λέσβου.
Τα δύο τουρκικά αεροσκάφη που λίγο νωρίτερα είχαν παραβιάσει προκλητικά τον εθνικό εναέριο χώρο πετώντας, με πλήρη οπλισμό και πάνω απ’ τη νήσο Χίο, αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν από δύο ελληνικά F16, που μπλόκαραν τους ‘εισβολείς’ στην περιοχή μεταξύ Χίου-Λέσβου“. Ο πιλότος του τουρκικού F-4E (#67-0301) της 112Μ δεν βρέθηκε και ο συγκυβερνήτης Ogur Kilar μεταφέρθηκε με ελληνικό ελικόπτερο σε νοσοκομείο της Σμύρνης 90 λεπτά μετά την πτώση. Ο Υποσμηναγός Γ.Θ. του ελληνικού F-16C Block 30 παρασημοφορήθηκε λίγες μέρες μετά…

– Στις 8 Oκτωβρίου 1996, δύο ελληνικά Mirage 2000ΕG της 331ΜΠΚ/114ΠΜ απογειώθηκαν για να αναχαιτίσουν τουρκικό σχηματισμό τεσσάρων F-4 και δύο F-16 που είχαν παραβιάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο στην περιοχή της Xίου. Eνα τουρκικό διθέσιο F-16D (#91-0023) κατέπεσε, με αποτέλεσμα να φονευθεί ο ένας πιλότος.

Πληροφορίες ήθελαν τον νεκρό πιλότο Nail Erdogan να είναι Ισραηλινός ενώ ο δεύτερος χειριστής Osman Cıceklı εγκατέλειψε επιτυχώς και διεσώθη από ελικόπτερο AB-205 της 358 ΜΕΔ.Eπτά χρόνια αργότερα, δημοσίευμα στο Τύπο αναφέρει ότι το ελληνικό Μirage 2000EG με χειριστή τον Θ. Γ. εξαπέλυσε πύραυλο καταρρίπτοντας το τουρκικό, γεγονός το οποίο φέρεται να επιβεβαίωσε έμμεσα ο Έλληνας ΥΕΘΑ Γ. Παπαντωνίου. (Mετά την επιστροφή του Θ.Γ. στη αεροπορική βάση της Τανάγρας, διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε ο πύραυλος R.550 Magic Μk2 στο δεξί φτερό…)

- Στις 23 Μαϊου 2006 το τουρκικό F-16C Block50 (#93-0684) με χειριστή τον Υποσμηναγό Halil Ibrahim Ozdemir εκτελώντας βίαιους ελιγμούς συγκρούστηκε με ελληνικό F-16C Block52+ (#514) νοτίως της Καρπάθου, οδηγώντας στο θάνατο τον Σμηναγό (Ι) Κωνσταντίνο Ηλιάκη.
δημοσιεύτηκε στο STRATEGY-GEOPOLITICS.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι καταρριψεις τουρκικών αεροσκαφων από ελληνικά μαχητικα."

Πως μπορεί ο ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανό και τις φιλοδοξίες του;

Η κάθετη κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον πολύ πιθανή αφού το περιστατικό για το οποίο η Τουρκία «ευχόταν» να συμβεί τους τελευταίους μήνες φαίνεται να έλαβε χώρα, με αποτέλεσμα την απώλεια τουλάχιστον ενός μαχητικού της Αεροπορίας αλλά και ενός «στραπάτσου» του γοήτρου της. Η Τουρκία με τον πλέον επίσημο τρόπο επιβεβαίωσε πως το μαχητικό της καταρρίφθηκε από την συριακή αεράμυνα, ενώ επιφυλάχθηκε να απαντήσει «καταλλήλως» μετά την ενδελεχή εξέταση των συνθηκών του συμβάντος.
«Η συγκέντρωση των στοιχείων τα οποία έχουν συλλεχθεί μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως το μαχητικό μας καταρρίφθηκε από τη Συρία» ανακοίνωσε η τουρκική κυβέρνηση. Για την ώρα όλες οι προσπάθειες για τον εντοπισμό των μελών του πληρώματος του φωτοαναγνωριστικού F-4E συνεχίζονται χωρίς να έχει διευκρινιστεί η τύχη τους, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως στις έρευνες συμμετέχουν και δυνάμεις της Δαμασκού.

«Η Τουρκία θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα και θα πάρει την τελική θέση μετά το πέρας της ολοκληρωμένης εξέτασης του συμβάντος», καταλήγει η κυβερνητική ανακοίνωση, ενώ από τη πλευρά της η Δαμασκός φαίνεται να εξέφρασε τη θλίψη της για το περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα προφανώς σε συριακά χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο.
Οι συνθήκες του συμβάντος πέραν της επίσημης αποδοχής της άποψης της κατάρριψης και από τις δύο πλευρές αλλά και της πτώσης του αεροσκάφους σε συριακό χώρο παραμένουν αδιευκρίνιστες αφού, ουδείς αναφέρει τον λόγο της αποστολής τουρκικών μαχητικών σε εντός των ορίων άλλης χώρας (τι λέμε τώρα βέβαια…), ούτε γίνεται κάποια αναφορά για την τύχη των μελών του πληρώματος, αν και αρχικά φερόντουσαν να έχουν διασωθεί ούτε φυσικά αναφέρεται και το πώς ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η «παρεξήγηση» η οποία επέφερε τη δημόσια απολογία τη Συρίας. Δηλαδή οι Σύριοι τι ακριβώς νόμιζαν πως αναχαίτιζαν εκείνη τη στιγμή ούφο, δεν αντιλαμβάνονταν πως το στίγμα που ξεκινούσε από τη Τουρκία ήταν στην ουσία μαχητικά της γείτονος;
Με άλλα λόγια όσο υποκριτική είναι αυτή τη στιγμή η στάση της Άγκυρας, η οποία φαίνεται «προβληματισμένη» και «διστακτική» απέναντι στις εξελίξεις ως η «παρθένα» η οποία δεν γνώριζε πως έστελνε στην ουσία τα μαχητικά της σε εμπόλεμη ζώνη, άλλο τόσο είναι και η συριακή «θλίψη» για την παρεξήγηση της κατάρριψης.
Όσο θλιβερή και να είναι η κατάσταση – ο Άσαντ μάλιστα σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες δεν έφαγε σήμερα το βράδυ – δεν μπορεί να μην πέρασε το μήνυμα η Δαμασκός πως «εδώ δεν είναι Αιγαία» στην Τουρκία, η οποία προφανώς εθισμένη στη «στρατηγική ψυχραιμία» άλλων θεώρησε πως το ίδιο θα συμβεί και προς νότον.
Αφήνοντας τις «μπηχτές» προς όλους, το σημαντικό από τη συγκεκριμένη εξέλιξη είναι να αντιληφθούμε πως είναι πολύ πιθανό να εκτυλίσσονται στην περιοχή τα πρώτα στάδια ενός σχεδίου «Βαριά» το οποίο θα οδηγήσει σε Τουρκική επέμβαση στη Συρία. Δηλαδή, το περιστατικό να αποτελεί προβοκάτσια με σκοπό να παρασύρει σε πολεμική σύγκρουση τους συμμάχους της που δείχνουν μέχρι σήμερα εξαιρετικά διστακτικοί.
Τόσο το «www.defence-point.gr» όσο και το περιοδικό ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ έχουν επισημάνει εδώ και μήνες την λυσσώδη τουρκική προσπάθεια δημιουργίας μίας εκρηκτικής κατάστασης στη Συρία, με στόχο να «πουλήσει εξυπηρέτηση» στη Δύση και κυρίως στο Ισραήλ, με στόχο να αυξήσει τη διαπραγματευτική της θέση στα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος κυρίως του ελληνισμού.

Είναι τυχαίο πως το γεγονός έλαβε χώρα την ημέρα ορκωμοσίας μίας κατ’ όνομα κυβέρνησης στην Ελλάδα – υπό την έννοια πως μέσα σε λίγες εβδομάδες από σήμερα θα αποδειχθεί πως πολύ απλά δεν θα είναι σε θέση ούτε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό πως «διαπραγματεύεται», ούτε όμως και την Τρόικα πως «υλοποιεί», με αποτέλεσμα εν τω μέσω κοινωνικής θύελλας να καταρρεύσει, συμπαρασύροντας μαζί και το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα. Είναι ένα σενάριο στο οποίο δίνουμε εξαιρετικά υψηλές πιθανότητες πραγματοποίησης.
Αυτή ακριβώς η στιγμή είναι η κατάλληλη ώρα για τη Τουρκία να προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού στην περιοχή μας το οποίο από το συμβάν του «Μαβί Μαρμαρά» και ύστερα φαίνεται να ξεφεύγει από τα χέρια της. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία πολύ πιθανό να έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα, και μέσω μίας εισβολής στην Συρία να αποδείξει πως αποτελεί την «υπερδύναμη» της Μέσης Ανατολής (κατά Σαούλ Μοφάζ). Επίσης, ενδεχομένως να βρει έμμεσους τρόπους επικοινωνίας με το Ισραήλ μέσα από μια περιφερειακή κρίση…
Είναι λοιπόν σαφές πως πολύ σύντομα η Άγκυρα θα ρίξει τη μάσκα και θα επιχειρήσει να επαναφέρει την pax Ottomana στην Ανατολική Μεσόγειο. Χρέος πλέον του ελληνισμού θα είναι να διαλύσει αυτόν τον εφιάλτη που από μία πνευματική αναζήτηση ενός επιστήμονα – του Αχμέτ Νταβούτογλου – φαίνεται να υλοποιείται από μία χώρα η οποία σκοπό έχει να γυρίσει την περιοχή στην εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς.
Πως μπορεί ο ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανό και τις φιλοδοξίες του; Πολύ απλά μέσω της επίδειξης της αταλάντευτής αποφασιστικότητάς του πως «δεν θα υπάρξουν άλλα Ίμια» και «δεν θα υπάρξει άλλη Κύπρος», και μέσω των συμμαχιών με τις Αγγλοσαξονικές δυνάμεις, οι οποίες όμως έχουν πολλά κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία στη περιοχή. Το κοινό έδαφος Μόσχας-Ουάσιγκτον θα μπορούσε να βρεθεί μέσω του σοβαρού γεωπολιτικού διαλόγου – ο οποίος δεν μπορεί να γίνει δημόσια φυσικά – με την Ελλάδα να αποτελεί στην πραγματικότητα και τον μόνο «προνομιακό συνομιλητή και διαμεσολαβητή» τόσο σε επίπεδο γεωγραφίας, όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό και στρατηγικό.
Είναι προφανές πως αυτό που φωνάζουμε εδώ και μήνες πως πρόκειται να ξεκινήσει στη περιοχή μας βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη. Η Τουρκία φαίνεται διατεθειμένη να τα βάλει στην κυριολεξία με όλους τους περιφερειακούς αλλά και διαπεριφερειακούς δρώντες, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αλλά κυρίως στην γεωγραφική της σημασία. Δεν αντιλαμβάνεται όμως πως τέτοιου είδους συμπεριφορές στην ουσία δημιουργούν περισσότερους εχθρούς από φίλους.
Ως Ελληνισμός καλό θα ήταν να ετοιμαζόμαστε πλέον για τα περαιτέρω.
http://www.defence-point.gr/news/?p=51135

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πως μπορεί ο ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανό και τις φιλοδοξίες του;"

Η ανάγκη της Ελλάδας

Του Νίκου Λυγερού

Η ανάγκη της Ελλάδας είναι μία και λέγεται ΑΟΖ. Οι ανάγκες είναι πολλές, αλλά δίχως στρατηγική δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Δεν έχει σημασία, λοιπόν, αν ο καθένας μας τα βρίσκει με την κυβέρνηση ή με την αντιπολίτευση. Η Ελλάδα δεν νοιάζεται γι’ αυτά. Το μόνο που έχει σημασία τώρα είναι η όσο πιο σύντομα γίνεται ανακήρυξη της ΑΟΖ. Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη να δει ότι υπάρχει μια αλλαγή νοοτροπίας. Και το ίδιο ισχύει και για τους ξένους φορείς . Για να τους περάσουμε ένα δυναμικό και θετικό μήνυμα , διαθέτουμε μόνο και μόνο την ΑΟΖ, λόγω της αξίας του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να ενισχύσουμε τις παραδοσιακές μας συμμαχίες. Η Κύπρος θα έχει πολύ γρήγορα την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χάρη στην ΑΟΖ της είναι ικανή να λειτουργήσει με αποτελεσματικό τρόπο ως γνήσιος γεωπολιτικός παίκτης. Πάλι σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να αναδείξουμε τη θέση μας στην Ανατολική Μεσόγειο για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το άνοιγμα της ΑΟΖ είναι τόσο σημαντικό που αλλάζει ορθολογικά τα δεδομένα. Αν δεν το εκμεταλλευτούμε γρήγορα η κατάσταση η οικονομική όχι μόνο θα δυσκολέψει, αλλά θα γίνει αβάσταχτη για την πατρίδα και τον λαό. Δεν χρειάζονται μόνο μια πολιτική ανάσα, αλλά πραγματικά ένα νέο πλαίσιο που μπορεί να προσφέρει μόνο η ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, χρειαζόμαστε και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση για να πετύχουμε γρήγορα τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Δεν μπορούμε πάλι να εμπλακούμε σε πολιτικάντικες διαμάχες . Ας τις κάνουμε μετά, όταν η Ελλάδα θα είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα και άμεσα είναι μαχητές της ΑΟΖ, ικανοί να παλέψουν το θέμα για να προσφέρουν ένα έργο θεμελιακό σε όλους τους Έλληνες. Αυτό είναι εθνική στρατηγική τίποτα άλλο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9560&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ανάγκη της Ελλάδας"

Η ΑΟΖ ως Ζήτημα Εξωτερικής Πολιτικής

Του Νίκου Λυγερού

Ανάμεσα στα Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής με τα οποία συμφώνησαν και τα τρία κόμματα που αποτελούν τη νέα κυβέρνηση, το πρώτο είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με την εξής φράση: «Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.». Αυτή η έμπρακτη αναφορά στην ΑΟΖ σ’ ένα κείμενο αποδεκτό από το σύνολο της κυβέρνησης είναι ένα βήμα σημαντικό. Η ΑΟΖ πέρασε σε μία νέα φάση στον ελληνικό κόσμο. Από την αρχική ουτοπία που υπήρξε και που μετατράπηκε σιγά σιγά σε όραμα, για να εισέλθει στην πολιτική ατζέντα, τώρα η ΑΟΖ είναι επιτέλους ένας συγκεκριμένος σκοπός για την κυβέρνηση. Έτσι έχουμε ένα πρώτο στάδιο δικαίωσης του Θεόδωρου Καρυώτη και του Βασίλη Μαρκεζίνη που προσπάθησαν τόσα χρόνια να γίνει γνωστό το θέμα σε όλο τον ελληνικό λαό. Με τη νέα κυβέρνηση, η Ελλάδα ακολουθεί το άνοιγμα της Κύπρου και συγκεκριμένα του Τάσσου Παπαδόπουλου, αφού συνειδητοποίησε ότι η θέσπιση της ΑΟΖ είναι το πρώτο στάδιο της εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου. Και στο τελευταίο μέρος, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε το ρόλο του Αντώνη Φώσκολου και του Ηλία Κονοφάγου. Τώρα με αυτόν τον στρατηγικό σκοπό, η πατρίδα μας πρέπει να προχωρήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται στην υλοποίησή του, προσπερνώντας την εσωτερική αδράνεια που καθυστέρησε τόσα χρόνια την ύπαρξη της ΑΟΖ στον ελληνικό χώρο. Θα ήταν καλό λοιπόν το Δίκαιο της Θάλασσας να γίνει και ευρύτερα γνωστό, για να μην έχουμε αντιδράσεις από ειδικούς που δεν έκαναν τίποτα τόσα χρόνια για να το εφαρμόσουν. Βέβαια υπάρχει πάντα η δικαιολογία της έλλειψης πολιτικής βούλησης, αλλά αυτό δεν αρκεί πλέον. Τώρα κάθε Έλληνας ειδικός έχει το καθήκον να προωθήσει το θέμα και μάλιστα να υποστηρίξει ή να πιέσει τη νέα κυβέρνηση για να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το νομοσχέδιο της ανακήρυξης της ΑΟΖ. Και στη συνέχεια, την ώρα της υπερψήφισης της Βουλής των Ελλήνων να συμφωνήσει και η αντιπολίτευση ότι η ΑΟΖ είναι όντως ένα εθνικό ζήτημα Εξωτερικής Πολιτικής, με το οποίο μπορούμε πραγματικά ν’ αλλάξουμε τα δεδομένα, για να μην έχουμε πολιτικάντικες αντιπαραθέσεις που δεν βοήθησαν ποτέ την εξέλιξη της Ελλάδας. Για να ξεπεράσουμε την τωρινή οικονομική κατάσταση, πρέπει να κάνουμε αυτή τη στρατηγική κίνηση.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9556&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ ως Ζήτημα Εξωτερικής Πολιτικής"

ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ,ΒΑΓΙΑΣ

ΣΤΑ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΕ ΔΥΟ ΕΠΙΘΕΤΑ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΡΗΤΗΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ ΠΕΡΙ ΤΟ 1790 ΜΕ 1800 ΟΠΟΥ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΤΗΝ ΜΑΝΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ,ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΜΙΧΟΣ ΕΓΙΝΑΝ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΠΥΡΟΓΙΩΡΓΗΣ ΕΓΙΝΕ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,ΑΠΟ ΤΑ ΣΦΑΚΙΑ ΕΚΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΚΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΑΙΜΗ ΛΟΝΤΟ ΠΕΤΙΜΕΖΑ,ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΠΑΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΕ ΣΩΣΤΟΣ ΔΙΟΤΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ,ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΙΔΙΩΜΑΤΑ ΚΡΗΤΗΚΗΣ ΡΙΖΑΣ ΟΠΩΣ ΕΔΑ(ΤΩΡΑ)ΤΟΤΕΝΕΣ (ΤΟΤΕ) ΚΤΛ
ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΑΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΒΑΓΙΑΣ,ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΟΥ,ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΒΑΓΙΑΙΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΛΛΗΚΑΡΑ,ΕΦΥΓΑΝ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ.ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821,ΚΑΙ ΤΟ 1823 ΕΦΥΓΑΝ ΣΤΟ ΑΡΜΑΤΩΛΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΣΤΗΝ ΡΟΥΜΕΛΗ,ΣΗΜΕΙΩΤΕΩΝ ΟΤΙ ΟΙ ΒΑΓΙΑΙΟΙ ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΑΞΑΔΕΡΦΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΚΑΡΑΙΣΚΟΥ.ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΟΔΟ ΔΥΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΒΑΓΙΕΩΝ.ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΒΑΓΙΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ,ΟΠΟΥ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑΤΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΗΡΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ.ΕΠΙΣΗΣ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΓΙΑΣ ΣΥΡΘΗΚΕ ΣΙΔΗΡΟΔΕΣΜΙΟΣ ΣΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΠΥΛΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ,ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΕ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΕΡΥΘΡΑΣ ΓΕΝΙΑΔΟΣ,ΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ,Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΓΙΑΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΚΕ,ΟΤΑΝ ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ ΟΤΙ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΙ ΕΧΩ ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙΣ,ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΧΙΛΙΑ.Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΠΕΡΙ ΒΑΓΙΕΩΝ ΛΕΕΙ ΟΤΙ,ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΜΠΑΙΡΑΚΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΝΕΩΤΕΡΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.
ΜΕ ΤΙΜΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ ΓΡΑΦΟΛΟΓΟΣ ΜΕΛΕΤΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ,ΒΑΓΙΑΣ"

Η απαραίτητη υποστήριξη

Του Νίκου Λυγερού

Γνωρίζοντας το μέγεθος της ΑΟΖ των ακριτικών μας νησιών πρέπει να τα υποστηρίξουμε έμπρακτα με την παρουσία μας και βέβαια με την ενίσχυση της οικονομικής τους δραστηριότητας. Δεν αρκεί να μιλούμε για το σύμπλεγμα Καστελλόριζου και τη Γαύδο, πρέπει να αποδείξουμε και στις δύο περιπτώσεις ότι πρόκειται για εθνικά θέματα. Πέρυσι το πρώτο Master Class Τοποστρατηγικής έλαβε χώρα στη Μεγίστη και μάλιστα στο Σχολείο. Φέτος, το δεύτερο θα γίνει στη Γαύδο. Με αυτές τις επιλογές δείχνουμε, επί του πρακτέου, την αξία αυτών των νησιών για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Μέσω της τοποστρατηγικής, που αποτελεί το υπόβαθρο της έρευνάς μας σε συνδυασμό με τα διαγράμματα Voronoi και τη τριγωνοποίηση Delaunay, μπορούμε να αναδείξουμε το ρόλο της γεωστρατηγικής τοποθεσίας αυτών των νησιών και να επισημάνουμε την προτεραιότητα που τους αρμόζει, αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε την πατρίδα μας. Το Master Class αφορά βέβαια και την υψηλή στρατηγική μέσω της ΑΟΖ και της γεωοικονομίας. Η εντατική του μορφή και η πολύωρη διάρκειά του, επιτρέπει στους παρευρισκόμενους να πλησιάσουν ουσιαστικά έννοιες βασικές, θεμελιακές και αποτελεσματικές, οι οποίες θα παίξουν ένα μεγάλο ρόλο σε όλη τη διαδικασία της ΑΟΖ. Θα γίνει και μία εκτενής ανάλυση για όλα τα απαραίτητα στάδια της ΑΟΖ: θέσπιση, οριοθέτηση, οικοπεδοποίηση, αδειοδότηση, γεώτρηση, εξόρυξη, εκμετάλλευση. Αυτή η μελέτη σε ομαδικό πλαίσιο θα ολοκληρωθεί με τεχνικές γνώσεις πάνω στις τελευταίες καινοτομίες που αφορούν το υγροποιημένο φυσικό αέριο. Επιπλέον, η παρουσία σπουδαστών θα επιτρέψει την μοντελοποίηση διαπραγματεύσεων και στρατηγικής διαχείρισης κρίσεων, έτσι ώστε ο καθένας από τους συμμετέχοντες να έχει μία πραγματική εικόνα των νέων δεδομένων που προσφέρει το όραμα της ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9552&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η απαραίτητη υποστήριξη"

Παράλληλες διαδικασίες

Του Νίκου Λυγερού

Τώρα που ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον τη σημασία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης για την πατρίδα μας, πρέπει να κάνουμε μια επαγγελματική ενημέρωση στις ξένες εταιρίες που έχουν τεχνογνωσία και τεχνολογία στον τομέα της έρευνας του φυσικού αερίου και των πετρελαίων για την αξία των οικοπέδων της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι χωρίς αυτήν την ενημέρωση δεν θα έχουμε πολλές υποψηφιότητες μέσα στο χώρο της ελληνικής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, πρέπει να γίνουν παράλληλες διαδικασίες. Και την ώρα που ετοιμάζουμε τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, θα πρέπει κυριολεκτικά να διαφημίζουμε επί του πρακτέου την αξία των περιοχών μας. Πρέπει να δείξουμε χάρτες γεωλογικούς, βαθυμετρικούς, όπως το κάνουν ο Αντώνης Φώσκολος , ο Ηλίας Κονοφάγος. Διότι δεν αρκούν πια μόνο και μόνο οι θεωρητικές οριοθετήσεις. Έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο. Ο Θεόδωρος Καρυώτης, ο Βασίλης Μαρκεζίνης έδειξαν το πλαίσιο. Πρέπει να συνεχίσουμε αυτές τις προσπάθειες, ακολουθώντας τις μεθοδολογίες του Σόλωνα Κασσίνη. Διότι οι εταιρίες που είναι υποψήφιες στην Κύπρο στα εννέα από τα δώδεκα οικόπεδα του δεύτερου γύρου αδειοδότησης, δεν εμφανίστηκαν τυχαία. Είναι χάρη στην ποιότητα των σεισμικών χαρτών, που ενδιαφέρθηκαν για την περιοχή της Κύπρου. Και η συνεργασία μας με τον Σόλωνα Κασσίνη μας επιτρέπει να αναδείξουμε δυναμικά το θέμα, ειδικά αυτήν την περίοδο, όπου η Κύπρος θα έχει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι θα έχουν το βλέμμα στραμμένο στην Ανατολική Μεσόγειο και είναι το καλό timing για την Ελλάδα να δείξει την αντικειμενική αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το περιθώριο για να θεσπίσουμε γρήγορα την ΑΟΖ μας. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να είναι η κυβέρνηση της ΑΟΖ, αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει επί του πρακτέου την πατρίδα μας. Οι εκλογές δεν ήταν τίποτα. Απλώς μια προβλεπόμενη διαδικασία. Τώρα θα δούμε πραγματικά ποιοι θα βοηθήσουν την Ελλάδα στο θέμα της ΑΟΖ και ποιοι απλώς το έλεγαν μόνο και μόνο προεκλογικά. Ο ελληνικός λαός έχει δυσκολίες που μπορεί να ξεπεράσει με την ΑΟΖ. Απλώς, αυτό πρέπει να μαθευτεί στο εξωτερικό για να αλλάξουν τα δεδομένα της αξιολόγησης και να ζήσουμε επιτέλους μια νέα περίοδο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9547&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παράλληλες διαδικασίες"

Η εκστρατεία της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Η εκστρατεία της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι απαραίτητη και στο εξωτερικό. Οι επαφές που κάναμε με την Ινδία, την Γαλλία και την Κύπρο αποδεικνύουν ότι είναι απαραίτητη. Διότι κανείς στο εξωτερικό δεν είναι ενημερωμένος για τον εθνικό σχεδιασμό μας και όλες οι εκτιμήσεις για την κατάσταση της Ελλάδας γίνονται χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η θέσπιση της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, όλες αυτές οι εκτιμήσεις είναι απλά αρνητικές, διότι αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται να εισέλθουν στην πατρίδα μας ξένες επενδύσεις ικανές να ανατρέψουν την οικονομική κατάσταση. Είναι λοιπόν άκρως αναγκαίο να ενημερώσουμε γενικότερα τους ξένους ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αφεθεί σε αυτήν την κατάσταση και ότι αρχίσαμε τις μελέτες και τον σχεδιασμό της ΑΟΖ. Διότι κι εμείς ξέρουμε ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση σε αυτόν τον κρίσιμο τομέα θα έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις, όχι μόνο στην καινούρια κυβέρνηση, αλλά και σε όλη την χώρα. Τώρα ο λαός μας είναι ενημερωμένος για το θέμα και αν πρέπει να συνεχίσουμε βέβαια αυτήν την ενημέρωση και στα πιο ακριτικά μέρη της Ελλάδας, πρέπει παράλληλα να ανοιχτούμε και στο εξωτερικό για να μάθουν οι ξένοι και ειδικότερα τα κράτη που έχουν τεχνογνωσία στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο ότι όντως θα θεσπίσουμε γρήγορα την ΑΟΖ μας, για ν’ αλλάξουμε οριστικά την πραγματικότητα. Σε αυτήν την προσπάθεια, πρέπει να παίξουν τον ρόλο τους και οι Έλληνες της Ομογένειας. Πρώτον επειδή είναι ικανοί να πείσουν τους συμπολίτες τους και δεύτερον επειδή είναι οι ίδιοι ενδιαφερόμενοι για το άνοιγμα των στρατηγικών επενδύσεων που αποτελεί η ελληνική ΑΟΖ. Πρέπει να ξέρουν όλοι για τις ενεργειακές εκτιμήσεις που έχουμε. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε δυναμικά την Προεδρία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι η Κύπρος έδειξε και τον δρόμο της ΑΟΖ για όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Πρέπει να κάνουμε ειδικά επαφές με το Ισραήλ, διότι έχει άμεση σχέση με την Κύπρο και με εμάς. Πρέπει να αναδείξουμε το πρόγραμμα Euro Asia Interconnector. Όλη αυτή η προσπάθεια πρέπει να ενισχυθεί έμπρακτα και από τις Πρεσβείες μας στο εξωτερικό, αλλά και να πάμε κι εμείς να ενημερώσουμε τις Πρεσβείες που βρίσκονται στην Ελλάδα. Δίχως αυτήν την εκστρατεία της ΑΟΖ, όλοι θα ποντάρουν στην κατάρρευση της πατρίδας μας λόγω οικονομικών πιέσεων. Ενώ έχουμε τη δυνατότητα ν’ αλλάξουμε την τωρινή πραγματικότητα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9546&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η εκστρατεία της ΑΟΖ"

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ- ΛΑΧΑΝΑ.

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ- ΛΑΧΑΝΑ 19 - 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913

Ελληνικός Στρατός 1913 – Στρυμόνας ποταμός

"Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΛΟΓΧΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΥΡΩΝ"

Ο στρατηγός Ιβανώφ, Στρατάρχης των βουλγαρικών δυνάμεων, γράφει στα απομνημονεύματά του: "Ήμασταν σε θέση να αντισταθούμε για τόσο καιρό, γιατί ο εχθρός ήταν αδέξιος, δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση, δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις αδυναμίες μας .... Νόμιζα ότι είχα προβλέψει τα πάντα, ότι είχα μαντέψει τα πάντα, τα πάντα, εκτός από την ελληνική τρέλα".

Ο Α'Βαλκανικός Πόλεμος έχει λήξει με την ολική επικράτηση των συμμάχων έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι εδαφικές απώλειες των Τούρκων έναντι, των Βουλγάρων των Ελλήνων, των Σέρβων αλλά και των Μαυροβουνίων είναι τεράστιες καθώς η μόνη περιοχή που ελέγχουν στην Ευρώπη είναι η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρα της.
Οι διαφορές της Βουλγαρίας με την Ελλάδα ήταν ακόμη πιο περίπλοκες. Χωρίς καμία συμφωνία για τη διανομή εδαφών και με πρόθεση για κυριαρχία στη Μακεδονία και κυρίως στη Θεσσαλονίκη, οι δύο κατ' ανάγκη σύμμαχοι ήταν έτοιμοι για μια νέα αντιπαράθεση. Είχε προηγηθεί η σύγκρουση αντάρτικων μονάδων μερικά χρόνια νωρίτερα εντός της Οθωμανικής τότε επικράτειας με κυρίαρχη τη λυσσαλέα μάχη στον βάλτο των Γιαννιτσών. Η Βουλγαρία επιθυμούσε την επιστροφή στη συνθήκη του Αγ. Στεφάνου του 1878 και η Ελλάδα στην απελευθέρωση όσο περισσότερων εδαφών που κυριαρχούσαν ελληνικοί πληθυσμοί. Οι Έλληνες και οι Σέρβοι συνασπίστηκαν ακόμη μία φορά για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη Βουλγαρική απειλή που μετά τη κατάρρευση των Τούρκων ήρθε και πάλι στο προσκήνιο. Οι στρατοί και των τριών χωρών ήταν έτοιμοι, εμπειροπόλεμοι και με ακμαίο ηθικό. Ο νέος επερχόμενος πόλεμος δε θα έμοιαζε σε καμία περίπτωση με τον προηγούμενο που οι Τούρκοι οπισθοχωρούσαν εύκολα. Η κάθε σπιθαμή εδάφους θα κερδιζόταν με πεισματικό αγώνα και πολύ αίμα!
Η ΜΑΧΗ
Χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου, ούτε καν προειδοποίηση, οι Βουλγαρικές ένοπλες δυνάμεις επιτέθηκαν τη νύχτα της 16ης προς 17ης Ιουνίου 1913 ταυτόχρονα στις προφυλακές του Ελληνικού και Σερβικού στρατού. Η ταυτόχρονη αυτή επίθεση εναντίον δύο αντιπάλων φανέρωνε την υπεροψία των Βουλγάρων επιτελών καθώς και το ριψοκίνδυνο του όλου εγχειρήματος τους. Για τη προσβολή του ελληνικού στρατού η Βουλγαρία διέθεσε τη 2η Στρατιά υπό τον στρατηγό Ιβανώφ που ήταν αναπτυγμένη στις θέσεις Δοϊράνη-Κιλκίς-Λαχανάς- Ελευθερούπολη. Η δύναμη των Βουλγάρων ήταν γύρω στις εκατό χιλιάδες άντρες χωρισμένοι σε 59 τάγματα πεζικού και 14 ίλες ιππικού, υποστηριζόμενοι από 175 πυροβόλα. Το ελληνικό Γενικό Επιτελείο είχε προλάβει τις εξελίξεις και τις προηγούμενες μέρες είχε προωθήσει και παρατάξει τον στρατό σε κατάλληλες θέσεις τόσο για να αποκρούσει την αναμενόμενη (λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης στρατού στα σύνορα) βουλγαρική επίθεση, όσο και για να περάσει στην αντεπίθεση ώστε να ελευθερώσει την ανατολική Μακεδονία και να την εντάξει στον εθνικό κορμό. Εκατόν δέκα εφτά χιλιάδες άντρες, χωρισμένοι σε 73 τάγματα πεζικού και 7 ίλες ιππικού,υποστηριζόμενοι από 176 πεδινά και ορεινά πυροβόλα είχαν αναπτυχθεί ακολουθώντας μια υποδειγματική, ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα,κινητοποίηση. Ο Ελληνικός στρατός βρισκόταν σε τέτοιο επίπεδο ετοιμότητας και κινητοποίησης που αντεπιτέθηκε αμέσως αναγκάζοντας τους αντιπάλους σε στατική άμυνα. Η επίθεση των Ελλήνων ήταν σφοδρή και σε όλο το μέτωπο ταυτόχρονα καθώς οι επιτελείς του στρατού έδειξαν υψηλά επίπεδα επαγγελματισμού που εξασφάλισαν άριστη εποπτεία του πεδίου μάχης καθώς και διοικητικής μέριμνας.
Οι 2η, 3η, 4η, 5η μεραρχίες ξεκίνησαν από τη γραμμή Λητή - Αγιονέρι με κατεύθυνση το Κιλκίς. Η 6η από Άσσηρο και η 1η από Προφήτη κατευθύνθηκαν προς Λαχανά. Στη δεξιά πλευρά η 7η από Αρέθουσα προέλασε προς Νιγρίτα και από τη δεξιά η 10η από γέφυρα Γουμένιτσας (Αξιός ποταμός) προς λίμνη Αρτζάν. Στις 8 το πρωί της 19ης Ιουνίου οι τέσσερις μεραρχίες που προωθούνται προς τη κατάληψη του Κιλκίς έρχονται σε επαφή με τις αμυντικές δυνάμεις των Βούλγαρων που βρίσκονται στη πρώτη αμυντική γραμμή Πέρινθος- Μαυρονέρι - Νέο Γυναικοχώρι. Η μάχη γενικεύεται και παρά τις απώλειες από τα πυκνά πυρά των αντιπάλων, οι ελληνικές μονάδες απωθούν τους αντιπάλους και τους αναγκάζουν να οπισθοχωρήσουν. Το μεσημέρι πραγματοποιείται η επίθεση στη προωθημένη αμυντική τοποθεσία του Λαχανά με τα ίδια αποτελέσματα. Παρά τις μεγάλες απώλειες, οι Έλληνες ανάγκασαν τους Βούλγαρους να οπισθοχωρήσουν στη κύρια αμυντική τους θέση. Οι μεραρχίες στα άκρα της παράταξης (7η και 10η) επικράτησαν και ανέτρεψαν οριστικά την αντίσταση των εχθρών στη στενωπό Σκεπαστού και στο Αρτζάν.
Την επόμενη μέρα οι μάχες συνεχίστηκαν με την ίδια σφοδρότητα. Οι Βούλγαροι αντιστεκόταν πεισματικά στις λυσσαλέες επιθέσεις του ελληνικού στρατού. Τα εδαφικά κέρδη ήταν πενιχρά. Τα πυκνά πυρά των Βουλγάρων καθώς και η έλλειψη επαρκούς κάλυψης πυροβολικού του ελληνικού στρατού, ανάγκασε το πεζικό να καθηλωθεί στις θέσεις του. Η μόνη αλλαγή στο μέτωπο ήταν η κατάληψη της Νιγρίτας από την 7η μεραρχία. Μία κίνηση υπερκερασμού όλης της αμυντικής παράταξης του Βουλγαρικού σχεδιασμού που από μόνη της όμως δεν θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα. Το κύριο σώμα στρατού θα έπρεπε να προωθηθεί πάση θυσία ώστε η κίνηση της 7ης να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Στις 3:30 το πρωί της 21ης Ιουνίου 1913 ξεκίνησε η γενικευμένη επίθεση κατά της πόλης του Κιλκίς. Οι μεραρχίες 3η, 4η, 5η μάχονται στα περίχωρα της πόλης κάτω από τις συνεχείς βολές του αντίπαλου πυροβολικού. Η 2η μπαίνει στην ίδια την πόλη και τα συντάγματα 1ο και 7ο καταλαμβάνουν την πρώτη αμυντική γραμμή των Βουλγάρων στις 4:10 το πρωί. Η επίθεση συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και με τρομακτικές απώλειες και από τις δύο πλευρές και με εφόρμηση εφ' όπλου λόγχης, καταλαμβάνεται και η δεύτερη αμυντική γραμμή μέχρι τις 5:00 το πρωί. Το 3ο σύνταγμα εμπλέκεται στη μάχη πλέον και αποκρούει τις σφοδρές αντεπιθέσεις των αντιπάλων και με συντονισμένες επιθέσεις η πόλη καταλαμβάνεται στις11:00 το πρωί. Μέσα σε λίγη ώρα η Ελληνική Σημαία κυματίζει περήφανα στον λόφο του Αγ. Γεωργίου και ο Βουλγαρικός στρατός υποχωρεί αλλά με σχετική τάξη.

Στη τοποθεσία του Λαχανά οι εξελίξεις ήταν παράλληλες με αυτές του Κιλκίς. Με τη λόγχη οι Έλληνες στρατιώτες κατεδίωξαν τους Βούλγαρους από τα χαρακώματα τους, με βαριές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Μέχρι της 16:00 το απόγευμα η οχυρή τοποθεσία του Λαχανά βρισκόταν στα χέρια του ελληνικού στρατού. Η υποχώρηση των Βουλγαρικών σωμάτων προς Σέρρες και Δοϊράνη ήταν μαζική και παραλίγο θα είχε μετατραπεί σε άτακτη φυγή.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η περήφανη αυτή νίκη των Ελληνικών όπλων ήταν η σημαντικότερη σε όλη τη διάρκεια του Β'Βαλκανικού Πόλεμου. Οι υπερόπτες Βούλγαροι αναγκάστηκαν να διακόψουν οποιαδήποτε περαιτέρω σκέψη για επιθετικές κινήσεις και πέρασαν στην άμυνα τόσο στο Ελληνικό όσο και στο Σερβικό μέτωπο. Παρά τις τρομακτικές απώλειες, το ηθικό του στρατού εξυψώθηκε και η συνέχιση του πολέμου φάνταζε ως κάτι το αυτονόητο σε όλο τον Ελληνισμό. Οι απώλειες και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές τρομακτικές λόγω της αγριότητας της σύγκρουσης. Από τη Ελλάδα σκοτώθηκαν ή τέθηκαν εκτός μάχης 8.652 άντρες και από τη Βουλγαρία σκοτώθηκαν ή τέθηκαν εκτός μάχης 6.971, αιχμαλωτίστηκαν 6 χιλιάδες και χάθηκαν 120 πυροβόλα όπλα.

Τα λάθη της Βουλγαρικής ηγεσίας αμέτρητα! Ξεκίνησαν πόλεμο σε δύο μέτωπα λόγω υπεροψίας χωρίς να παραδειγματιστούν από τις νίκες των δύο πρώην συμμάχων τους απέναντι στον Οθωμανικό στρατό. Αν είχαν επιλέξει να πολεμήσουν τη κάθε μία χώρα ξεχωριστά, ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ακόμη ένα λάθος ήταν προφανώς και οι εκτιμήσεις τους για τον αριθμό των Ελλήνων στρατιωτών που μαζεύτηκαν στα σύνορα. Η έλλειψη σωστού δικτύου πληροφοριών τους στοίχισε τη σημαντική αυτή μάχη αλλά και ολόκληρο τον πόλεμο.

Οι Έλληνες επιτελείς επέδειξαν απαράμιλλο επαγγελματισμό καθώς με μεγάλη ανδρεία στο πεδίο της μάχης μαζί με τους άντρες τους. Ο αριθμός των οκτώ νεκρών διοικητών σωμάτων μαρτυρεί την αφοσίωση των Ελλήνων αξιωματικών. Η πρωτοφανής κινητοποίηση στρατευμάτων στα σύνορα αλλά και η υποδειγματική εκτέλεση του σχεδίου μάχης ήταν τα στοιχεία που έδωσαν τη σημαντική αυτή νίκη στην Ελλάδα.

http://monoistoria.blogspot.gr/

Κάποιες μικρές και άγνωστες ιστορίες αποτελούν την τρανή απόδειξη του υψηλού φρονήματος των ελλήνων του 1912-1913, και μια τέτοια είναι η ιστορία ενός Ελληνόπουλου η οποία ίσως πολλούς θα συγκινήσει αλλά και πολλούς θα προβληματίσει και μελαγχολήσει

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΙΛΚΙΣ- ΛΑΧΑΝΑ."

Ο Χίτλερ μαθαίνει ότι παίζουν με την Ελλάδα - Σατιρικό βίντεο

Ο αγώνας της εθνικής μας την Παρασκευή είναι υψίστης σημασίας ακριβώς γιατί παίζουμε με τους δυνάστες της ελληνικής κοινωνίας, κάτι σαν την "απόδραση των 11" δηλ. Μόνο που τώρα η απόδραση δεν αφορά 11 παίκτες αλλά 11000000 Έλληνες.

Όλοι γνωρίζουμε ότι το ποδόσφαιρο "is more than a game" είναι πόλεμος. Θα θυμήσουμε ότι το σπορ αυτό προκάλεσε το πόλεμο του "ποδοσφαίρου" μεταξύ Ονδούρας και Ελ Σαλβαδόρ.Οι Αργεντίνοι το θεώρησαν ως ρεβάνς όταν με το χέρι του "Θεού" Nτιέγκο κέρδισαν τους Άγγλους και ξέπλυναν την ήττα των Φόκλαντς.

Είναι αντιληπτό ότι μια νίκη επί της Γερμανίας θα τους "κατεβάσει" πολλους ορόφους και πιστέψτε μας θα αναγκαστούν να μας δουν αλλιώς. Το βίντεο που ακολουθεί μπορεί να είναι σατυρικό έχει όμως μεγάλη δόση αλήθειας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Χίτλερ μαθαίνει ότι παίζουν με την Ελλάδα - Σατιρικό βίντεο"

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ 1929-30

ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ 1929-30 Ελληνες κι Αμερικάνοι ή κλέφτες κι αστυνόμοι

Ενα αδιάσειστο ντοκουμέντο επιβεβαιώνει αυτό που δεν ήθελαν να πιστέψουν οι κατ' επάγγελμα αλβανοφάγοι της ελληνικής δημόσιας ζωής: ότι οι συμπατριώτες μας κατείχαν τα σκήπτρα της εγκληματικότητας μεταξύ όλων των Ευρωπαίων μεταναστών στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου. Το ίδιο ντοκουμέντο μάς διδάσκει πολλά για τον τρόπο στιγματισμού πληθυσμιακών ομάδων μέσω "στατιστικών ευρημάτων"....



Τον Μάρτιο του 1998, με μια σειρά δημοσιευμάτων στην «Ελευθεροτυπία», είχαμε αποκαλύψει ότι την περίοδο του 1929-1930 οι Ελληνες μετανάστες στη Νέα Υόρκη παρουσίαζαν τα μεγαλύτερα ποσοστά εγκληματικότητας μεταξύ όλων των ευρωπαίων μεταναστών. Είχε τότε ξεσηκωθεί πραγματικός σάλος, από αντιδράσεις δημοσιογράφων, αναλυτών και πολιτικών, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έλεγαν οι αριθμοί: ότι δηλαδή οι συμπατριώτες μας αντιμετώπισαν στις πόλεις των ΗΠΑ καταστάσεις κοινωνικής εξαθλίωσης, ανάλογες μ' αυτές που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Αλβανοί μετανάστες στη χώρα μας. Και ότι αντέδρασαν επίσης ανάλογα, διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία στα ποσοστά της εγκληματικότητας μεταξύ άλλων κατηγοριών μεταναστών: των Ιταλών, των Ιρλανδών ή των Μεξικανών.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν τότε διάφορα επιχειρήματα για να αντικρούσουν αυτά τα δεδομένα:

- Πώς είναι δυνατόν - υποστήριξαν- να αληθεύει ο ισχυρισμός σας, εφόσον όλοι γνωρίζουμε το ποιόν και το κοινωνικό στάτους των σημερινών Ελληνοαμερικανών; Λες και η σημερινή ευμάρεια των ομογενών μας δεν οικοδομήθηκε μέσα από δεκαετίες ανέχειας και εξαθλίωσης. Λες και όσοι πήραν τα καράβια της μετανάστευσης, το έκαναν με την αβίαστη θέλησή τους ή για τη χαρά της περιπέτειας.



- Πώς είναι δυνατόν - πρόσθεσαν- να συγκρίνουμε τους Ελληνες με τους Αλβανούς; Πώς είναι δυνατόν, εμείς οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι να συγκριθούμε με τους ημιάγριους γείτονές μας; Λες και αυτό που σπρώχνει τους μετανάστες στην παραβατική συμπεριφορά και στο έγκλημα είναι η αγριότητα της «ράτσας» τους και όχι οι κοινωνικές συνθήκες στη χώρα προέλευσης ή η υπερεκμετέλλευση στη χώρα υποδοχής.





Ομως η κύρια μέθοδος που χρησιμοποίησαν οι επικριτές του «Ιού», το έσχατο επιχείρημά τους, ήταν να αμφισβητήσουν την επιστημονική υπόσταση της πηγής μας, δηλαδή της μελέτης του Thorsten Sellin "Culture Conflict and Delinquency" (Νέα Υόρκη, 1938). Φυσικά, αν το μέλημά τους ήταν η εξακρίβωση της αλήθειας, θα ήταν πολύ εύκολο να διαπιστώσουν ότι ο Sellin υπήρξε ένα από τους σημαντικότερους θεωρητικούς της σύγχρονης εγκληματολογίας. Αλλά εκείνοι επέμειναν να μιλούν για «κάποιον» Sellin και να υπονοούν ότι πρόκειται για άτομο εντελώς άγνωστο. Θεωρούσαν, έτσι, ότι καταρρίπτουν και τους στατιστικούς πίνακες που περιλαμβάνει η μελέτη του διάσημου επιστήμονα.



Το αδιάσειστο ντοκουμέντο



Επανερχόμαστε, λοιπόν, με τις πηγές της πηγής μας. Εχουμε, επιτέλους, στα χέρια μας ολόκληρο το πρωτότυπο κείμενο της Wickersham Commission, της πηγής δηλαδή του Sellin. Πρόκειται για 14 τόμους, οι οποίοι περιλαμβάνουν ισάριθμες εκθέσεις για την εγκληματικότητα στις ΗΠΑ τη δεκαετία του '20. Δεν ήταν εύκολο να βρεθεί το έργο αυτό. Στις βιβλιοθήκες της Ελλάδας (αλλά και της Ευρώπης) είναι σχεδόν άγνωστο. Υπάρχει μόνο σε μορφή μικροφίλμ σε ορισμένες βιβλιοθήκες των ΗΠΑ. Για καλή μας τύχη, όμως, έχει εκδοθεί σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων μια φωτογραφική ανατύπωση όλων των εκθέσεων, το 1968, στη σειρά «Reprint Series in Criminology, Law Enforcement and Social Problems» των ειδικευμένων εκδόσεων Petterson Smith. Μετά από αλληλογραφία με τον εκδότη, καταφέραμε να εξασφαλίσουμε την πολύτιμη σειρά των 14 τόμων. Βρίσκεται στη διάθεση όλων όσοι αποπειράθηκαν να αμφισβητήσουν τις διαπιστώσεις του Sellin.

Το έργο της Wickersham Commission θεωρείται μέχρι και σήμερα θεμελιώδες. Πρόκειται για την Επιτροπή που συγκρότησε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χέρμπερτ Χούβερ το 1929, συγκεντρώνοντας τα λαμπρότερα μυαλά θεωρητικών της εγκληματολογίας εκείνης της εποχής και παρέχοντας τεράστια μέσα για την ανάλυση του τρόπου εφαρμογής των νόμων σε όλη τη χώρα, από αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Ο λόγος που υποχρέωσε τον Χούβερ να προχωρήσει σ' αυτή την κίνηση ήταν ότι η πολιτική της ποτοαπαγόρευσης είχε προκαλέσει τη ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και τη βαθιά διαφθορά της αστυνομίας. Ο πρόεδρος της επιτροπής Τζορτζ Ουίκερσαμ παρέδωσε τα πορίσματά της σε 14 τόμους το 1931. Το μεγαλύτερο μέρος των διαπιστώσεων και των προτάσεων έμεινε ανεκμετάλλευτο. Ηδη η συγκυρία είχε αλλάξει. Η χώρα βρισκόταν στο δεύτερο χρόνο της μεγάλης οικονομικής ύφεσης και δεν υπήρχε διάθεση και χρήμα για μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Οσο για την πολιτική της ποτοαπαγόρευσης, αυτή εγκαταλείφθηκε λίγους μήνες αργότερα, το 1933.

Ολη η έκθεση διαπνέεται από ένα μεταρρυθμιστικό πνεύμα, το οποίο σε πολλά σημεία δεν διστάζει να κονιορτοποιήσει τα στερεότυπα της εποχής, τα οποία δεν μας είναι και τόσο ξένα. Στον 13ο τόμο («Οι αιτίες του εγκλήματος»), για παράδειγμα, οι συντάκτες αποφαίνονται: «Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής ικανοποιητική απόδειξη που να δείχνει ότι η μετανάστευση οδήγησε σε αύξηση της εγκληματικότητας δυσανάλογη προς την αύξηση του αριθμού των ενηλίκων.» (σελ. 69)

Το τμήμα της Εκθεσης που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση περιλαμβάνεται στον 11ο τόμο, με τον τίτλο «Εκθεση για την ανομία κατά την εφαρμογή του νόμου». Χωρίς να μασά τα λόγια της, η Εκθεση κατήγγελλε -αναφέροντας δεκάδες παραδείγματα από όλες τις πολιτείες- την ανάκριση τρίτου βαθμού που εφάρμοζε σε μαζική βάση η αστυνομία, «διότι πρόκειται για την άσκηση φυσικής βίας και άλλων μορφών απάνθρωπης συμπεριφοράς με το σκοπό να εκβιάσουν ομολογίες.» Η Εκθεση κατέληγε ότι «ο τρίτος βαθμός είναι μια κρυφή και παράνομη πρακτική." Αμέσως ξεσηκώθηκαν οι αξιωματούχοι της αστυνομίας και κατήγγειλαν την έκθεση, επιχειρώντας να διαψεύσουν τις διαπιστώσεις της. Ομως η αποκάλυψη της πραγματικότητας ήταν ένα ισχυρό σοκ για τους κρατούντες. Χρειάστηκε, βέβαια, να περάσουν 30 χρόνια, έως ότου -στα μέσα της δεκαετίας του '60- αναλάβει το Ανώτατο Δικαστήριο να αρχίσει να ελέγχει την αστυνομική αυθαιρεσία και να αναπτύσσει τη σχετική νομολογία.

Μέχρι σήμερα δεν έχει εκλείψει το ενδιαφέρον για μια νέα συνολική αποτίμηση του τρόπου αντιμετώπισης του εγκλήματος στις ΗΠΑ, και κάθε τόσο επανέρχονται ιδέες να συγκροτηθεί μια παρόμοια σύγχρονη επιτροπή. Ομως το εγχείρημα είναι τόσο φιλόδοξο που δεν το αποτολμούν οι σύγχρονοι Πρόεδροι, ακόμα κι εκείνοι που συνδέουν τη θητεία τους με την πάταξη του εγκλήματος, πραγματικού ή κατασκευασμένου: ο Ρίγκαν ή ο Μπους με τον «πόλεμο στα ναρκωτικά» και ο Κλίντον με τον «πόλεμο στην τρομοκρατία».



Οταν οι Ελληνες ήταν οι Αλβανοί των ΗΠΑ



Ο 10ος τόμος των πορισμάτων της Επιτροπής Ουίκερσαμ επιγράφεται «Το έγκλημα και οι ξένοι». Σ' αυτόν τον τόμο περιλαμβάνονται και επιβεβαιώνονται όλα τα στοιχεία που είχε χρησιμοποιήσει στη μελέτη του ο Σέλιν και μεταφέραμε εμείς στις στήλες της «Ελευθεροτυπίας» το 1998. Δεν υπάρχει κανενός είδους ρατσιστική προκατάληψη απέναντι στους ξένους και τους μετανάστες. Το αντίθετο μάλιστα. Εξαρχής επισημαίνεται η δυσκολία της καταγραφής των μεταναστών στους φακέλους της αστυνομίας και η προχειρότητα των οργάνων της κατά τον εντοπισμό της εθνικότητας των υπόπτων για κάποια παραβίαση του νόμου.

Η πρώτη παράγραφος της έκθεσης σπεύδει να σχετικοποιήσει τη θεωρία ότι για την εγκληματικότητα φταίνε οι μετανάστες: «Η θεωρία ότι η μετανάστευση ευθύνεται για το έγκλημα, ότι το πιο πρόσφατο κύμα μετανάστευσης, ανεξάρτητα από την εθνικότητα προέλευσης, είναι λιγότερο επιθυμητό από τα παλιότερα, ότι δηλαδή οι νεοεισερχόμενοι πρέπει να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, αυτή η θεωρία είναι τόσο παλιά όσο και οι αποικίες που ίδρυσαν οι Αγγλοι στις ακτές της Νέας Αγγλίας.» (σελ. 23) Σ' αυτές τις εισαγωγικές παρατηρήσεις περιλαμβάνεται και ένα απόσπασμα από άρθρο των Νιου Γιορκ Τάιμς, το οποίο είναι πολύ οικείο στον σημερινό Ελληνα αναγνώστη, αν και γράφτηκε μόλις το φθινόπωρο του 1841: «Κάθε καράβι από την Ευρώπη φέρνει στην πόλη μας πολλούς ξένους, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν σε φυγή από τις χώρες τους, επειδή είχαν διαπράξει εγκλήματα. Αυτοί οι εγκληματίες αναμιγνύονται με τους τίμιους και εργατικούς μετανάστες και είναι δύσκολο να τους ξεχωρίσουμε.» Εκείνη την περίοδο είχαν αρχίσει να φτάνουν στην Αμερική μετανάστες από την Ευρώπη. Τότε θεωρούσαν χειρότερους εγκληματίες τους Ιρλανδούς και τους Γερμανούς: «Πρόκειται για τους πλέον εκφυλισμένους από όλο τον ευρωπαϊκό πληθυσμό.» (Από μπροσούρα των αντιπροσώπων της Συνέλευσης των Γνησίων Αμερικανών, Ιούλιος 1845 -σελ. 33)

Αυτά μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Στη συνέχεια, η Επιτροπή διαπιστώνει: «Η αύξηση ορισμένων αδικημάτων μπορεί να αποδοθεί στη μετανάστευση από την Ιρλανδία, τη Σκοτία, την Ιταλία, την Ελλάδα και τη Ρωσία.» (σελ. 72)

Το κεφάλαιο με τις στατιστικές των εγκλημάτων που πραγματοποίησε η ίδια η Επιτροπή Ουίκερσαμ το υπογράφει η Αλίντα Μπόουλερ, η οποία διέθετε και πρακτική εμπειρία, εφόσον υπηρέτησε στη θέση της γραμματέως του αρχηγού της αστυνομίας στο Λος Αντζελες. Σε όλα τα συγκριτικά στοιχεία που αναφέρονται στον τόμο, το ποσοστό των Ελλήνων δραστών βρίσκεται πάντα σε υψηλό επίπεδο. Κι αυτό, παρά το γεγονός, ότι σύμφωνα με την Εκθεση «λέγεται πως οι Ιταλοί, οι Πολωνοί, οι Ελληνες και οι Σύροι δράστες δεν οδηγούνται τόσο συχνά στη δικαιοσύνη, όσο οι Αμερικάνοι και οι αγγλόφωνοι μετανάστες.» (σελ. 55).

Ο πιο εντυπωσιακός πίνακας είναι εκείνος που καταγράφει κατά είδος εγκλήματος την ποσοστιαία συμμετοχή των διαφόρων εθνοτήτων, με αναγωγή στον πληθυσμό της ίδιας εθνότητας στην πολιτεία της Νέας Υόρκης (Πίνακας Ι). Οπως παρατηρεί ο σχολιαστής των στοιχείων: «Η εξέταση των στοιχείων αποκαλύπτει ότι οι περισσότεροι δράστες κατάγονται από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Λιθουανία και το Μεξικό.» (σελ. 110) Και πιο αναλυτικά σημειώνεται το γεγονός ότι «οι Ελληνες δράστες ξεπερνούν το ποσοστό των ντόπιων Αμερικάνων σε 7 εγκλήματα και οι Ιταλοί σε 6.» (σελ. 111)

Παρόμοια ποσοστά επιβεβαιώνονται στον Πίνακα ΙΙ (σελ. 100), ο οποίος καταγράφει το ποσοστό των συλληφθέντων σε 9 πόλεις με πληθυσμό άνω των 500.000 κατοίκων. Και εδώ τα σκήπτρα κατέχουν οι συμπατριώτες μας. Το ίδιο συμβαίνει και στους πίνακες των πόλεων με πληθυσμό 200.000-500.000 κατοίκων (σελ. 101) και στους πίνακες των πόλεων με 100.000-200.000 κατοίκους (σελ. 102). Αναλύοντας τους πίνακες αυτούς, ο συντάκτης της Εκθεσης παρατηρεί: «Σε 20 από τις 30 πόλεις οι Ελληνες ξεπερνούν τα ποσοστά των ντόπιων Αμερικάνων. Το ίδιο συμβαίνει με τους Ιταλούς και τους Πολωνούς σε 13 πόλεις.» (σελ. 107).

Ανάλογα συμπεράσματα εξάγονται και από τη μελέτη των στατιστικών στοιχείων από τις ομοσπονδιακές φυλακές (Πίνακας ΙΙΙ). «Στις στήλες που δείχνουν το ποσοστό εγκλεισμού σε έξι πολιτείες, παρατηρούμε ότι μόνο οι Ελληνες ξεπερνούν το συνολικό ποσοστό των Αμερικάνων. (...) Στη Νέα Υόρκη μόνο οι Ελληνες ξεπερνούν το ποσοστό των Αμερικανών.» (σελ. 150) Από το σύνολο των πολιτειών των ΗΠΑ παρατηρείται ότι σε πέντε πολιτείες το ποσοστό των Ελλήνων φυλακισμένων (πάντα σε αναγωγή προς τον πληθυσμό των μεταναστών) είναι υψηλότερο από το ποσοστό των Αμερικάνων. Στο ίδιο κεφάλαιο, το συμπέρασμα είναι ότι «μεταξύ των εθνικών ομάδων που παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά φυλακισμένων είναι οι Μεξικάνοι, οι Κινέζοι, οι Ελληνες, οι Γιαπωνέζοι, και οι Ιταλοί.» (σελ. 152)

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται σε όλους τους άλλους στατιστικούς πίνακες (σελ. 97-156). Ακόμα και στην πρωτεύουσα του οργανωμένου εγκλήματος κατά το μεσοπόλεμο, το Σικάγο, τα στοιχεία είναι συντριπτικά (σελ. 113). Στον πίνακα με τα απλά παραπτώματα, οι ενήλικες (άνω των 21) Ελληνες προηγούνται με 2.235 (ανά 10.000 της ίδιας κατηγορίας πληθυσμού την πενταετία 1915-1919, με 2.274 το 1920-1924, και με 1.772 το 1925-1929. Τα αντίστοιχα ποσοστά των Ιταλών είναι μόλις 852 (1915-1919), 1.174 (1920-1924) και 1.269 (1925-1929). Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Ελληνες στο Σικάγο συναγωνίζονται επί ίσοις όροις τους Ιταλούς, ακόμα και στην κατηγορία των κακουργημάτων. Την πενταετία 1915-1919 Ελληνες και Ιταλοί της αμερικανικής μεγαλούπολης έχουν ακριβώς τις ίδιες επιδόσεις σε κακουργήματα: 191 σε αναγωγή πληθυσμού 10.000. Την πενταετία 1920-1924 οι Ελληνες προηγούνται σαφώς, με 204 έναντι 146 των Ιταλών. Η ισορροπία αποκαθίσταται την επόμενη πενταετία (1925-1929), με 155 για τους Ελληνες και 168 για τους Ιταλούς.



Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι τα ποσοστά εγκληματικότητας των Ελλήνων μεταναστών ξεπερνούν κατά πολύ τα ποσοστά όλων των άλλων Ευρωπαίων. Υπολείπονται μόνο των Μεξικανών, οι οποίοι -αν θέλαμε να είμαστε απολύτως ακριβείς- θυμίζουν πολύ περισσότερο τους Αλβανούς μετανάστες στη χώρα μας: ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος από τις άλλες ομάδες, προέρχονται από γειτονική χώρα, και σε υψηλό ποσοστό έχουν εισέλθει παράνομα στις ΗΠΑ. Ο 10ος τόμος τους αφιερώνει σχεδόν τις μισές σελίδες του. Τους ξαναβρίσκουμε να προηγούνται συντριπτικά στις «επαναπροωθήσεις» του 1929, στον 5ο τόμο του έργου, με 41% του συνόλου των απελάσεων (σελ. 30). Ελπίζουμε με τα στοιχεία αυτά να έχουν πειστεί οι αλβανοφάγοι επικριτές μας ότι είχαν όλο το άδικο με το μέρος τους. Φυσικά το δικό μας συμπέρασμα δεν είναι ότι πρέπει να στιγματιστούν οι γενιές των μεταναστών των αρχών του αιώνα. Προτείνουμε το ακριβώς αντίθετο. Να πάψουμε, δηλαδή, να στιγματίζουμε ολόκληρες εθνικές ομάδες μεταναστών, από το γεγονός και μόνο ότι κάποιες στατιστικές των εγκληματολογικών υπηρεσιών τους αποδίδουν μεγάλο ποσοστό ευθύνης για την αύξηση της εγκληματικότητας. Στο κάτω κάτω της γραφής, μετά από 50 χρόνια, όσοι Αλβανοί μετανάστες αποφασίσουν να μείνουν και να ζήσουν εδώ, μπορεί να διαπρέψουν στην ελληνική κοινωνία, όσο τουλάχιστον και οι δικοί μας συμπατριώτες σήμερα στην Αμερική.



Στο Σικάγο του 1893





Η εικόνα του έλληνα μετανάστη στην Αμερική ως στοιχείου απροσάρμοστου και συχνά παραβατικού χρονολογείται από τα τέλη του περασμένου αιώνα, συγκροτήθηκε επομένως σταδιακά κατά τη διάρκεια του πρώτου υπερατλαντικού μεταναστευτικού κύματος. Την πληροφορία αντλούμε από το ταξιδιωτικό ημερολόγιο της Καλλιρρόης Παρρέν που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό της Εφημερίς των Κυριών από τον Δεκέμβριο του 1893 ως τον Δεκέμβριο του 1894 με τίτλο "Απ' Αθηνών εις Σικάγον. Εντυπώσεις Ελληνίδος ταξιδιώτιδος". Στο Σικάγο, όπου ταξίδεψε στα 1893 για να συμμετάσχει σε ένα διεθνές συνέδριο γυναικών, η ιδρύτρια της Εφημερίδος των Κυριών και σημαντικών γυναικείων οργανώσεων της εποχής βρίσκεται κάποια στιγμή αντιμέτωπη με την εχθρική στάση των Αμερικανών προς τους συμπατριώτες της που αναγκάστηκαν να ζητήσουν μια καλύτερη τύχη πέρα από τον Ατλαντικό. Οι δύο σχετικές αναφορές του κειμένου της προδίδουν ότι οι έλληνες μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες ταλαιπωρούνταν ήδη από την αυτόματη υπαγωγή τους σε μια ενιαία κατηγορία, υπόλογη -υποτίθεται- για αντικοινωνική στάση και εγκληματική συμπεριφορά σε βάρος της χώρας υποδοχής.

Στο πρώτο παράθεμα, η Καλλιρρόη Παρρέν αφηγείται τις εντυπώσεις της από την ξενάγησή της στα φιλανθρωπικά ιδρύματα του Σικάγου: "Μόνον οι ξένοι εργάται, οι ως επί το πλείστον οκνηροί και ακατάστατοι, οι εις ουδεμίαν υποβαλλόμενοι πειθαρχίαν πάσχουσιν εν Αμερική. Υπάρχει εις παν διαμέρισμα της πόλεως ο χάρτης των πτωχών υπό επιτήρησιν τμημάτων, εν οις διαιτώνται οι ξένοι, οι ζητούντες τύχην εν Αμερική. Εις τοιούτον χάρτην είχον την ατυχίαν και την εντροπήν να ίδω αναγεγραμμένον το ελληνικό όνομα. Εξακόσιοι όλοι Ελληνες εργατικοί σημειούνται εις τον χάρτην, ον μοι επέδειξεν η προϊσταμένη του φιλανθρωπικού τούτου διαμερίσματος. Είναι μικροπωληταί καρπών και γλυκισμάτων ανά τους δρόμους οι συμπολίται σας, μοι είπεν η κυρία. Κάμνουν έργον μικρών παιδιών και διά τούτο δεν τους αγαπά πολύ η αστυνομία μας".

Υπαίθριοι λοιπόν μικροπωλητές οι Ελληνες, σε συνεχείς τριβές με την αστυνομία, δύσκολα ταίριαζαν με τη μυθολογία περί του πάντοτε θαυματουργού ελληνικού δαιμόνιου που είχε στο μυαλό της η Παρρέν, απρόθυμη ούτως ή άλλως να υποπτευθεί -ακόμη περισσότερο να καταγγείλει- για διακρίσεις την αμερικανική κοινωνία. Ακόμη πιο ρητή, η επόμενη αναφορά της στο πρόβλημα την οδηγεί να σκεφθεί μέτρα που θα εμπόδιζαν την περαιτέρω μετανάστευση των Ελλήνων στην Αμερική. Στη δεύτερη αυτή σκηνή, η Παρρέν συνομιλεί με έναν έλληνα εφημέριο στο Σικάγο: "Τω εξεφράσαμεν την οδύνην, την λύπην ην είχομεν αισθανθή ιδούσαι κατά τας ημέρας εκείνας εις τας εν Σικάγω εκδιδομένας εφημερίδας, ότι είχον κυκλοφορήσει κίβδηλα νομίσματα και οι συλληφθέντες κιβδηλοποιοί ήσαν τρεις Ελληνες και δύο Ιταλοί. Μας εβεβαίωσεν ότι και αυτός επόνει διά την μεγάλην αυτήν εντροπήν και ελυπείτο ιδία, διότι εδόθη αφορμή εις τον αμερικανικόν Τύπον να εξερεθίζη πάλιν τα πνεύματα κατά των εκεί μεταναστών Ελλήνων, εις ους απενέμοντο τίτλοι αληθώς ήκιστα τιμητικοί. Οταν δε τω παρετηρήσαμεν ότι και αυτός ώφειλε να ενεργή, όπως αποτρέπηται η μετανάστευσις των Ελλήνων, τεχνηέντως απέφυγε να απαντήση εις τούτο, ηρκέσθη δε να μας βεβαιώση ότι το εκεί ποίμνιόν του ήσαν άνθρωποι κατά το πλείστον εργατικοί και τίμιοι και ότι ουδένα ηνόχλουν, αγωνιζόμενοι να κερδίσουν τον άρτον των οικογενειών των".





ΣΤΟ ΟΡΙΟ





Την άνοιξη του 1998 η αντιαλβανική υστερία είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στη "φιλόξενη πατρίδα μας". Μητροπολίτες, νομάρχες, κοινοτάρχες και ομάδες τραμπούκων συναγωνίζονταν σε ρατσιστικές προτροπές και πράξεις. Ο κ. Τράγκας εκήρυττε τον πόλεμο κατά των Αλβανών και οι "σύλλογοι ληστευθέντων" έπιαναν από νωρίς θέση στα τηλεπαράθυρα της ξενοφοβίας. Τότε θυμίσαμε ότι κάποτε και οι Ελληνες ήταν ...Αλβανοί, όταν -φτωχοί, "απολίτιστοι" και "εγκληματίες"- έφτασαν στη "Γή της Επαγγελίας".

Ιδού μερικές απαντήσεις που μας έδωσαν ορισμένοι από τους πιο παθιασμένους διαμορφωτές της εθνικής μας τύφλωσης:



"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ". "Σε δισέλιδο ...αποκαλυπτικό δημοσίευμα που υπογράφουν οι 'Ιοί', η 'Ελευθεροτυπία' εξηγεί γιατί η εικόνα από τη 'χρέωση' εγκλημάτων σε Αλβανούς είναι πλασματική και φέρνει ως παράδειγμα κοινωνιολογική έρευνα των πρώτων δεκαετιών του αιώνα, σύμφωνα με την οποία και οι ...Ελληνες μετανάστες είχαν τα σκήπτρα της εγκληματικότητας στη Νέα Υόρκη του 1929! (...) Ας φροντίσουν αυτά τα αντικοινωνικά, αντιπατριωτικά στοιχεία να ανεβάσουν κάπως το επίπεδο της επιχειρηματολογίας τους" (23.3.1998)



ΧΡ. ΠΑΣΑΛΑΡΗΣ. "Δυστυχώς η κυβέρνηση επηρεασμένη από τις παραλυτικές παπαρδέλες περί ρατσισμού των δήθεν 'προοδευτικών' καλαμαράδων (αυτών που έφτασαν να συνηγορούν υπέρ των Αλβανών, λέγοντες ότι και οι Ελληνες μετανάστες στην Αμερική ήσαν οι πρώτοι σε εγκληματικότητα), δεν τολμά να λάβει δραστικά μέτρα" (23.3.1998)



ΜΑΚΗΣ ΚΟΥΡΗΣ. "Οσον αφορά κάποιες απόψεις που εκφράσθηκαν από επώνυμα χείλη, ότι οι πρώτοι Ελληνες που πήγαν στην Αμερική ήταν από τους πιο σκληρούς κακοποιούς, αποτελεί ύβριν. Αποδεικνύεται δε ότι έχουν μεσάνυχτα από την πραγματικότητα" ("Παρόν", 29.3.1998).



"ΒΡΑΔΥΝΗ". "Το πιο τραγικό στην όλη υπόθεση είναι ότι μερικοί από τους 'ειδήμονες' έφθασαν στο σημείο να παραλληλίσουν τη λαθρομετανάστευση ακόμη κι αυτών που αφέθηκαν σκόπιμα ελεύθεροι από φυλακές γειτονικών μας χωρών, με τη μετανάστευση συμπατριωτών μας στην Αμερική..." (6.4.1998).



ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ. "Επιχειρούν να μπερδέψουν την κοινή γνώμη με τις αλβανικές συμμορίες της εποχής της Μάικροσοφτ, με Ελληνες μετανάστες και λαθρομετανάστες της εποχής του αραμπά και πιο παλιά. Να παραπληροφορήσουν αμαθείς και ημιμαθείς με τις δήθεν πληροφορίες ότι οι Ελληνες σάρωναν εγκληματικά τις χώρες όπου μετανάστευαν" ("Αδέσμευτος"-Ρίζος, 13.4.1998).



ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ. "Οσο για το λεγόμενο ότι οι Ελληνες είχαν τα πρωτεία στην εγκληματικότητα στις ΗΠΑ κατά και μετά το 1929, αυτό δεν είναι κακοηθέστατη ύβρις, οπωσδήποτε είναι αβδηρητισμός των Αβδηριτών ισχυρότερος (...) Αρκετά οι προοδευτικές δυνάμεις του Κολωνακίου έχουν σπιλώσει τον Ελληνισμό της Ελλάδος. Ας μη σπιλώσουν και τον Ελληνισμό της Αμερικής" ("Ελ. Τύπος", 29.3. 1998).



ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΤΕΨΗΣ. "Πολύ θα ήθελα να πληροφορηθώ πώς ακριβώς ανεκάλυψαν οι 'Ιοί' το περί Ελλήνων λαθρομεταναστών θέμα τους, δηλαδή ποιός ακριβώς τους το διοχέτευσε. Ο εν λόγω αναζητούμενος πρέπει να είναι μέγας μελετητής και ιστοριοδίφης, ή να έχει στη διάθεσή του το ανέκδοτο αρχείο κάποιου ... ευκλεούς προγόνου του" ("Πολιτικά Θέματα", 3.4.1998)



ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ. "Τέλος με εκείνο το άθλιο ψεύδος που εξεσφενδόνισε ο δηλητηριώδης 'Ιός' και το παπαγάλισαν οι απανταχού 'προοδευτικοί'" ("Ελ. Τύπος", 3.4.1998)



"ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ" (Οργανο του λεπενικού "Ελληνικού Μετώπου"). "Αδίστακτη, η ανεκδιήγητη τετράδα (του ΙΟΥ), προσπάθησε να διασκεδάσει τα πράγματα δαισύροντας τους ομογενείς της Αμερικής, συγκρίνοντάς τους με τα κλεφτρόνια, τους ληστές και τους μαφιόζους που τα τελευταία χρόνια εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας" (Μάιος 1998).
Wickersham Commission Reports (United States Government Printing Office 1931, επανέκδοση Patterson Smith, New Jersey 1968). Οι 14 εκθέσεις της Επιτροπής Ουίκερσαμ με σημαντικά και αναλυτικά στοιχεία για την εγκληματικότητα στις ΗΠΑ την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης και του κραχ. ΟΙ εκθέσεις περιλαμβάνουν κατά σειρά: 1. Προκατακτική έκθεση για την ποτοαπαγόρευση, 2. Εκθεση για την εφαρμογή των απαγορευτικών νόμων στις ΗΠΑ, 3. Εκθεση των στατιστικών του εγκλήματος, 4. Εκθεση για τις διώξεις, 5. Εκθεση για την εφαρμογή των νόμων απέλασης στις ΗΠΑ, 6. Εκθεση για την εγκληματικότητα των ανηλίκων στο Ομοσπονδιακό δικαστικό σύστημα, 7. Μελέτη για τα ομοσπονδιακά διακστήρια, 8. Εκθεση για την ποινική διαδικασία, 9. Εκθεση για τους ποινικούς θεσμούς, την αναστολή και την εγγύηση, 10. Εκθεση για το έγκλημα και τους ξένους, 11. Εκθεση για την ανομία στην εφαρμογή του νόμου, 12. Εκθεση για το κόστος του εγκλήματος, 13. Εκθεση για τα αίτια του εγκλήματος, 14. Εκθεση για την αστυνομία.



Λίνας Βεντούρα "Ελληνες μετανάστες στο Βέλγιο" (εκδόσεις Νεφέλη, ΣΑθήνα 1999). Μια από τις σπάνιες προσπάθειες να αναλυθεί επιστημονικά το ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο της νεοελληνικής μετανάστευσης προς μια βιομηχανική χώρα, πέρα από τα στερεότυπα και τους εξωραϊσμούς περί "δαιμονίου της φυλής".



"Οι Ελληνες σπέρνουν τον τρόμο στη Νέα Υόρκη" ("Ελευθεροτυπία", 21/3, 28/3 και 11/4/1998). Τα ρεπορτάζ του "Ιού" που προκάλεσαν την μήνι των "αλβανοφάγων" στα μέσα ενημέρωσης.


Η Φωτογραφία του Νίκου Παπατάκη (1987). Ενας νεαρός έλληνας μετανάστης δολοφονεί φριχτά τον -επίσης Ελληνα- εργοδότη του, όταν κινδυνεύει να αποκαλυφθεί η (αρχικά αθώα) απάτη που του επέτρεψε να εξασφαλίσει τα προς το ζειν. Απομυθοποίηση του στερεότυπου για την ελληνική μετανάστευση και ταυτόχρονα κατάδειξη των συνθηκών που οδηγούν έναν μετανάστη στο έγκλημα.



O έλληνας γείτονας (Katzelmacher) του Ράϊνερ Βέρνερ Φασμπίντερ (1965). Εκπληκτική αποτύπωση των αντιδράσεων του μικρόκοσμου μιας δυτικογερμανικής πολυκατοικίας απέναντι στην έλευση ενός "ακοινώνητου" έλληνα μετανάστη. Λεπτομερειακή καταγραφή του περάσματος των περισσότερων ενοίκων από την αρχική υπεροπτική περιέργεια στη σταδιακή ξενοφοβία και, τελικά, στο ανοιχτά ρατσιστικό ξέσπασμα.



(Ελευθεροτυπία, 28/11/1999)





Διαβάστε περισσότερα: ΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ: ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ 1929-30 Ελληνες κι Αμερικάνοι ή κλέφτες κι αστυνόμοιΕ http://elladasimera.blogspot.com/2010/02/1929-30.html#ixzz1xZhBehQd

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ 1929-30"

Ελπίδα, ανάγκη και ελληνισμός

Του Νίκου Λυγερού

Η ελπίδα έχει νόημα για τους περισσότερους, όταν βρίσκονται σε φάση αναμονής. Το θέμα είναι να μην την συγχέουν με την έννοια της τύχης. Σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουν τα πάντα με ένα παθητικό τρόπο και δεν συμμετέχουν σε καμία προσπάθεια αλλαγής. Μόνο όταν δεν ελπίζεις τίποτα, δεν φοβάσαι τίποτα κι είσαι ελεύθερος. Η ελπίδα βρίσκει τα όρια της με την ανάγκη. Σε αυτό το σημείο βρίσκουμε τον αγώνα και μάλιστα την πάλη της αναγκαιότητας ενάντια στην τυχαιότητα. Αυτός είναι ο σκοπός της νοημοσύνης, για να προσφέρει το έργο της στους άλλους, στην ανθρωπότητα. Η ελπίδα είναι λοιπόν η αρχή που μετατρέπεται σε αξία μέσω της ανάγκης. Είναι μία διαδικασία που γνωρίζει πολύ καλά ο ελληνισμός. Το έχει ζήσει και πριν από κάθε μεγάλη μάχη: στο Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες και στη Σαλαμίνα. Ο συνδυασμός της ελπίδας και της ανάγκης δημιουργεί ένα μαχητικό πεδίο, στο οποίο συσπειρώνεται ο ελληνισμός, όταν κατανοεί ότι υπάρχει ένα εχθρικό πλαίσιο που προσπαθεί να τον καταστρέψει. Σε φάση ειρήνης, όλοι μιλούν για την διχόνοια του ελληνισμού. Δεν έχει σημασία. Είναι απλώς η έκφραση της μιζέριας και της μετριότητας. Ο ελληνισμός είναι μία προσφορά για την ανθρωπότητα. Έδειξε ιστορικά ότι η δημοκρατία μπορεί ν’ αντισταθεί ενάντια στη βαρβαρότητα. Απέδειξε ότι η εσωστρέφεια αλλάζει τον κόσμο. Έδωσε βάση στην έννοια της φιλοξενίας και οδήγησε στον αλτρουισμό. Ο ελληνισμός δεν έχει φοβικά σύνδρομα. Είναι γενναιόδωρος, διότι πάσχει για τους άλλους κι όχι μόνο τους δικούς του. Οι άνθρωποί του είναι οι άνθρωποι. Ο κόσμος του είναι ο κόσμος. Κάθε προσπάθεια κατηγορίας ενάντια στον ελληνισμό είναι καταδικασμένη αξιακά. Κατά συνέπεια, είναι ορθολογικό να λειτουργεί ως ανοιχτή δομή και ως παράδειγμα. Αν η ελληνική τωρινή κοινωνία δεν μπορεί να τον αναπτύξει, το πρόβλημα δεν προέρχεται από τον ελληνισμό, διότι είναι διαχρονικός. Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν στη μνήμη μέλλοντος και αυτοί παράγουν το απαραίτητο έργο. Με την πάροδο του χρόνου και άλλοι θα συμβάλλουν, διότι όλοι μας καταλαβαίνουμε πλέον ότι χωρίς μαχητικότητα, ο ελληνισμός θα παραμείνει μία απλή ανάμνηση. Ενώ είμαστε ένα λαός του χρόνου που γνωρίζει την εμβέλειά του και πρόσφατα το βάθος του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9543&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελπίδα, ανάγκη και ελληνισμός"

Δείγματα εμπιστοσύνης

Του Νίκου Λυγερού

Όταν ο ελληνικός λαός βλέπει μόνο δυσκολίες γύρω και δεν μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον, δεν χρειάζεται μηνύματα, αλλά μόνο πράξεις ουσίας. Πριν όμως αυτές τις πράξεις που θα υλοποιήσουν το όραμά του, πρέπει να υπάρχουν δείγματα εμπιστοσύνης, δηλαδή να μπορεί ν’ αντιληφθεί χειροπιαστά ότι οι θυσίες του δεν ήταν άδικες, διότι υπάρχει μία προοπτική. Με άλλα λόγια, πρέπει να δει ο ελληνικός λαός ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά, οι οποίοι να τον εμπνέουν, επειδή τους εμπιστεύεται, αλλά και επειδή είναι ικανοί να παράγουν το έργο που θα κάνει τη διαφορά για να προκαλέσει την αλλαγή φάσης στα δεδομένα που γνωρίζει και δεν παύουν να τον καταπιέζουν. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και ο ελληνικός λαός το ξέρει. Απλώς τώρα πρέπει να τους δει στις θέσεις, όπου θα αξιολογηθούν επί του πρακτέου. Αυτήν την περίοδο έχουμε ακούσει πολλά λόγια κι έχουμε δει ελάχιστες πράξεις. Ενώ το μέλλον της πατρίδας τις απαιτεί. Είναι πλέον αναγκαίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη δεν είναι λεπτομέρειες, όπως νομίζουν μερικοί. Δόθηκαν και πρέπει να δοθούν αγώνες για να πετύχουμε αυτόν τον συνδυασμό. Με άλλα λόγια, να τον μετατρέψουμε σε ένα στρατηγικό μείγμα, το οποίο επιβάλλει στην σύγκλιση των πολιτικών και τεχνοκρατικών πεδίων, για να υπάρξει δράση. Ο ελληνικός λαός δεν θέλει άλλες υποσχέσεις, αλλά έργα που έχουν νόημα. Για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση θέλει μία ηθική στήριξη, διότι ακόμα κι αν δεν έχει γονατίσει, το ηθικό του είναι πεσμένο. Από τις πρόσφατες εκλογές δεν περίμενε καμία νίκη, ξέρει ότι όλα αυτά είναι πλέον τεχνητά. Το μόνο που έχει σημασία είναι το μετά. Πρέπει αυτή η κυβέρνηση να του δώσει δείγματα εμπιστοσύνης, για να μην αφεθεί. Θέλει κουράγιο και τόλμη για να προσφέρεις στον ελληνικό λαό αυτό που έχει ανάγκη. Οι άνθρωποι που θα αναλάβουν θέσεις κλειδιά δεν θα έχουν καμία δικαιολογία. Η τωρινή κατάσταση δεν θα το επιτρέψει και το κόστος θα είναι μεγάλο. Χρειάζονται τομές και καινοτομίες κι όχι τα συνηθισμένα πολιτικάντικα παιχνίδια, για να διατηρήσουν τα δεδομένα. Η αλλαγή φάσης είναι πολύ απαιτητική. Δίχως στρατηγικά ανοίγματα κανείς δεν θα πειστεί, ούτε μέσα, ούτε έξω. Αυτή η κυβέρνηση έχει στα χέρια της το θέμα της ΑΟΖ, αν δεν το αξιοποιήσει πολύ σύντομα, τότε δεν θα καταφέρει ν’ αλλάξει την ροή των πραγμάτων. Κι αυτό είναι το μόνο που είναι απαραίτητο για τον ελληνικό λαό.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9542&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δείγματα εμπιστοσύνης"

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΩ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΥΤΕ ΕΣΚΥΨΑΝ ΠΟΤΕ ,ΟΥΤΕ ΤΟ ΒΑΖΟΥΝ ΚΑΤΩ.--ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ---ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ.-------ΔΕΙΤΕ το Δυνατό βίντεο. Σύντομο, περιεκτικό και πολύ πολύ ουσιαστικό. Μπράβο σε όσους δουλέψανε γι'αυτό.
~ ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ ~

~ Δεν συνηθίζεται στους Έλληνες να προσκυνούν ~



~ Δεν υπάρχει στα ήθη των Ελλήνων το προσκύνημα ~





Σαφείς καταδικαστικές αναφορές γύρω απο την καθαρώς βαρβαρική " συνήθεια " του προσκυνήματος και της γονυκλισίας, υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στα κείμενα όχι μόνον της Αρχαίας αλλά και της Νεωτέρας Γραμματείας μας, καθώς και στις στήλες των διαφόρων Λεξικών της Ελληνικής Γλώσσης.



Ο ποιητής Θέογνις ο Μεγαρεύς { ΣΤ' αι. π.χ. } καταδικάζει ακόμη και την απλή κλίσι της κεφαλής χαρακτηρίζοντας την ώς δουλική συμπεριφορά.



" Ού ποτε δουλική κεφαλή ιθεία πέφυκεν, άλλ' αιει σκολιή, καυχένα λοξόν έχει "
" Ουδέποτε δουλική κεφαλή γεννήθηκε όρθια, αλλά πάντοτε κυρτή και τον αυχένα λοξόν τον έχει ". { Ελεγ. 535 }



Ο ίδιος δέ, ώς Έλλην, δηλώνει κατηγορηματικά:



" Ούποτε... υπό ζυγόν δύσλοφον αυχνένα θήσω, ούδ'εί μοι Τμώλος έπεστι κάρη "
" Δεν θα θέσω υπό δύσλοφον ζυγόν τον αυχένα, ακόμα και άν το όρος Τμώλος πέσει επί της κεφαλής μου " { Ελεγ. 985 }



Ο Ηρόδοτος, στο Β-80 της " Ιστορίης του " μας περιγράφει τα ιδιαιτέρως παράξενα ήθη των Αιγυπτίων, αφηγείται έκπληκτος και καταγράφει ώς αξιοθέατον:



" Τόδε μέντοι άλλο { οι Αιγυπτίοι } Ελλήνων ουδαμοίσι συμφέρονται, αντί του προσαγορεύειν αλλήλους έν τήσι οδοίσι, προσκυνέουσι κατιέντες μέχρι τού γούνατος την χείρα! "
" Και σ'αυτό το άλλο οι Αιγύπτιοι δεν ομοιάζουν με τους Έλληνες, αντί να χαιρετηθούν όταν συναντηθούν είς τας οδούς, προσκυνούν κατεβάζοντας μέχρι το γόνατο το χέρι ! ".



Και ο λεξικογράφος Ησύχιος, είς το λήμμα " αντίχειρες ", παρατηρεί:



" Έννια των βαρβάρων εθνών, τους αντίχειρας υποτιθέντα τοίς γενείοις, και τους δακτύλους εκτείνοντα, προσκυνεί τούς ηγουμένους αυτών ".



" Προσκυνείν ώσπερ έν τοίς βαρβάροις "
" Το προσκύνημα αφορά μόνον τους βάρβαρους " { Δημοσθ. 549.16 }



Η παγκόσμιος Ιστορία της " Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ " { Εκδ. 1957, σελ. 647 - 652 } σχολιάζει διεξοδικώς τις απίστευτες αυτές εκφράσεις και συνήθειες: << Οι βασιλίσκοι της Συρίας συνήθιζαν όταν απευθύνοντο στον Φαραώ, να εκδηλώνουν με δουλικές εκφράσεις την εξάρτηση τους απο αυτόν, " στα πόδια του κυρίου μου επτά κι άλλες επτά φορές πέφτω να προσκυνήσω και με την κοιλιά μου και με την ράχη μου "... Ο εξαρτημένος άρχιζε με την προσφώνηση " στον Κύριο μου, στον Ήλιο μου πέφτω ", έφθανε μάλιστα στο σημείο να αυτοονομάζεται και " σκύλος του κυρίου του " >>.



Ο Στοβαίος είς το Περί Νόμων και Εθών { 41 }, διασώζει την πληροφορία ότι: " Πέρσαις... εάν τινα προστάξη ο βασιλεύς μαστιγώσαι, ευχαριστεί ώς αγαθού τυχών ότι αυτού εμνήσθη ο βασιλεύς "
" Στην Περσία, εάν κάποιος μαστιγωθεί κατόπιν εντολής του βασιλέως, τον ευχαριστεί ".



Και επί σουλτανικής ακόμη Τουρκίας γινόταν στα ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης η επίσημη τελετή του προσκυνήματος, κατά την οποία οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, αλλά και οι δυτικοί πρεσβευτές, υπέβαλλαν τα συγχαρητήρια τους στον σουλτάνο προσκυνώντας κροσωτή ταινία στα πόδια του θρόνου του. Μόνον οι " υπόδουλοι " Έλληνες ήταν " Απροσκύνητοι ".

Γράφει ο σουλτάνος Σελίμ Β' πρός τον υιό του, το 1572: " Παιδί μου, ο θεός εβοήθησε και ενίκησα και πήρα την Κύπρο, τους άπιστους ανθρώπους όπου δεν με επροσκενούσαν..."



Ο Ι. Κακρίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: << Στα Λαηνά του Σουφλιού, είναι ένας τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μία απο αυτές παρίστανε τον Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα. Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς κεφάλι που είναι. Κι όταν ρωτήσαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε - Γιατί είναι Έλληνας - >>. { Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Νεοελληνική Παράδοση, εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 32, 52 }



Πράγματι οι Έλληνες, άν και λίαν ευσεβείς, δεν " έκυπτον ", ούτε και όταν προσευχόταν. Είναι γνωστό ότι επικαλούντε τους επουράνιους θεούς δι'απλής ανατάσεως των χεριών, " άρσεως ", εξ ου αρα = προσευχή, αράομαι = προσεύχομαι.



" Λαοί δ' ηρήσαντο { δηλ. προσευχήθηκαν }, θεοίσι δε χείρας ανέσχον " { Ιλιάς Η 177 }"



... στάντες ευξόμεθα αυτοίς, ανατείνοντες των χείρε αγαθόν δίδοναι... " { Αριστοφ. Όρνιθες 621 }



" ... θεοκλυτούντος και πρός τον ουρανόν ανατείνοντας τάς χείρας... " { Πλουτάρχου. Βίος Αλεξάνδρου 19 }



" ...ανίσχοντες χέρας, αθανάτοις εύχοντο " { Βακχ. Διθύρ. 25 }



Τα κείμενα μας είναι γεμάτα απο παρίμοιες περιγραφές και εικόνες. Όταν εδέοντο πρός τους θαλάσσιους θεούς, τότε άπλωναν τα χέρια τους πρός την θάλασσα, ενώ όταν απευθυνόταν πρός τους θεούς του Κάτω Κόσμου χτυπούσαν το έδαφος με τα πόδια τους - προκειμένου να εισακουσθούν - και όχι δια της παλάμης, αποφεύγοντας έτσι την οσφυοκαμψία, το κύπτειν, αφού όπως επεξηγεί ο Λουκιανός { Νιγρίνος 21 }: " Ο υποκύψας, την ψυχήν ταπεινώνει, τη του σώματος ομοιότητι ".



Γι'αυτό και ο Διογένης ο Κυνικός, όταν κάποτε είδε μιά γυναίκα να γονατίζει για να προσκυνήση, με την κεφαλή επί του εδάφους, την επετίμησε με την γνωστή του " αθυροστομία ":



" Ούκ ευλαβή, ώ γύναι, μή ποτε θεού όπισθεν εστώτος ασχημονήσης; " { Διογένης Λαέρτιος - Βίος Διογένους 37 }



Ο Πυθαγόρας φαίνεται ότι ήτο ιδιαιτέρως αυστηρός, διότι απαγόρευε ακόμη και την παραμικρή δέησι. Γράφει ο Ιάμβλιχος στον " Πυθαγορικόν Βίον " { 236 }:



<< Οι Πυθαγόρειοι απείχοντο δεήσεων και ικετειών και πάσης τής τοιαύτης ανελευθέρου θωπείας { κολακείας } ώς ανάνδρου και ταπεινής ούσης >>.



Γι'αυτό ο Μίνως, ώς δικαστής στον Άδη, απέστελλε στους χώρους των ασεβών και τις ψυχές όσων είχαν την απαίτηση ή απλώς ανέχοντο να προσκυνούνται ενόσω ζούσαν.



" Μίνως, επιμελώς εξετάζων, απέπεμπεν έκαστον ές τον των ασεβών χώρον... μάλιστα εκείνων ήπτετο, των προσκυνείσθαι περιμενόντων ". { Λουκιανού - Νεκυομαντεία 473 }



Η προσκύνησις ανθρώπου απο άνθρωπο αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία και αφέλεια. Γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως { Κέφ. XXVII }: << Αφικομένω Απολλωνίω ές Βαβυλώνα, ο σατράπης ο επί των μεγάλων πυλών ορέγει { απλώνει } χρυσήν εικόνα του βασιλέως ήν, εί μή προσκυνήσειέ τις, ού θεμιτόν ήν εσφοιτάν έσω { να εισέλθει στην πόλη } σατραπεύεται παρά τοίς βαρβάροις τα ούτω ευήθη... >> { ευήθης = ανόητος, μωρός, ηλίθιος }.



Γι'αυτό οι ξένοι Ελληνιστές συγκρίνοντας τις δύο νοοτροπίες - βαρβάρων και Ελλήνων - σχολιάζουν εντυπωσιασμένοι: << Στην Ελλάδα κανείς ελεύθερος πολίτης δεν υποκλίνεται ούτε προσκυνάει μιά ζωντανή θεότητα πεσμένος κατά γής >> { Hanson & Heath - Ποιός σκότωσε τον Όμηρο; }



<< Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητα τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μη δέχονται την απόλυτη εξουσία... Άν υπερασπίζουμε την παιδεία της Αρχαίας Ελλάδος στην σημερινή εκπαίδευση, δεν το κάνουμε επειδή ανήκει στο παρελθόν όλων μας, αλλά επειδή είναι το καλλίτερο εχέγγυο μέλλον. >> { Ζακλίν ντέ Ρομιγύ - Ομιλίας της στην Πνύκα, 11-7-1995 }.



Όταν ο Δαρείος, ώς ένδειξη υποταγής, είχε ζητήσει απο τους Σπαρτιάτες " Γη και Ύδωρ ", οι Σπαρτιάτες

" τους πρέσβεις τους αιτέοντας, ές φρέαρ εμβαλόντες, εκέλευον γήν τε και ύδωρ έκ τούτων φέρειν παρά βασιλέα "
" Τους έριξαν σ'ένα πηγάδι λέγοντας να πάρουν απο εκεί " Γή και ύδωρ " για να το φέρουν στον βασιλέα τους ".



Ο Απόλλων όμως οργίσθη επειδή οι πρέσβεις εθεωρούντο πρόσωπα απαραβίαστα, και " Λακεδαιμονίοισι μήνις κατέσκηψε ". Συσκεφθέντες τότε απεφάσισαν να αποδώσουν ικανοποίηση, " ... ποινήν τείσειν Ξέρξη, των Δαρείου κηρυκών των έν Σπάρτη απολομένων ". Κήρυγμα λοιπόν εποιούντο πρός τους πολίτες " εί τις βούλοιτο, πρό { υπέρ } Σπάρτης αποθνήσκειν ". Πράγματι, ο Σπερθιής ο Ανηρίστου και ο Βούλις ο Νικολάου προσεφέρθησαν να ταξιδεύσουν είς τα Σούσα για να τιμωρηθούν απο τον Ξέρξη με την ποινή του θανάτου. Όταν παρουσιάσθηκαν στον Πέρση βασιλέα εδήλωσαν τον λόγο της αποστολής τους, πλήν όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά, παρά τις πιέσεις, να τον προσκυνήσουν. - Ήρθαμε για να μας φονεύσετε, όχι για να προσκυνήσουμε! -



Ο πρεσβευτής Τιμαγόρας που εδέχθη να προσκυνήση, εφονεύθη υπό των Αθηναίων: << Τιμαγόρας, ούτος πρεσβευτής πεμφθείς πρός βασιλέα Αρταξέρξην υπο Αθηναίων, χρυσίον έλαβε παρ'αυτού και αργύριον/// ούτος ούν ο Τιμαγόρας, προσκυνήσας τον Περσών βασιλέα, παρά τα Ελλήνων ήθη, και δωροδοκηθείς, υπο Αθηναίων ανηρέθη - εφονεύθη - >> { Λεξικό Σουίδα }



Το " απροσκύνητον ", ώς Ελληνική συνήθεια, ώς βίωμα και αρετή, ώς τρόπος ζωής, επέρασε και στα δημοτικά, αλλά και στα σύγχρονα τραγούδια. Ο σκλαβωμένος Έλληνας παραμένει στο φρόνημα αδούλωτος, απροσκύνητος, σαν αετός που κυτάεει τον ήλιο { τον δυνάστη } κατάματα. Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός είμαι της γερακίνας γιός - Βασίλης Τσιτσάνης. Το Γεράκι, ο Ιέραξ, το έμβλημα του Διός. Και δεν είναι τυχαίο που το " αέτωμα " - αετός με ανοιχτά φτερά - είναι το πατρογονικό μας σχήμα. Οι αρματωλοί και οι κλέφτες που τόσο έχει υμνήσει η λαϊκή μούσα, παραμένουν απροσκύνητοι και άκαμπτοι σαν αρχαίοι κούροι.



" Όσο είν' ό κλέφτης ζωντανός, πασά δέν προσκυνάει

κι άν πέσει το κεφάλι του, δεν μπαίνει στο ταγάρι.

Το παίρνουν οι σταυραετοί να θρέψουν τα παιδιά τους

να κάνουν πήχυ το φτερό και πιθαμή το νύχι. "

-

" Εγώ ραγιάς δεν γίνομαι, Τούρκο δεν προσκυνάω. "

-

" Τρείς Τούρκοι τρείς γενίτσαροι και οι τρείς τον Γιάννο θέλουν

για να τον παραδώσουνε στις πύλες του σουλτάνου.

- Σαν τι κακό του έκαμα μπρέ Τούρκοι του Σουλτάνου;

- Μα πώς δεν τώκανες κακό που δεν τον προσκυνάεις.

- Ούτε τον επροσκύνησα ούτε τον προσκυνάω. "

-

" - Προσκύνα Διάκο τον Πασά, προσκύνα τον Βεζύρη...

- Όσο είν' ο Διάκος ζωντανός, πασά δεν προσκυνάει. "

-

" - Μάρκο μου πάρε τα κλειδιά κι έλα να προσκυνήσει.

- Μένα με λένε Μπότσαρη, μένα με λένε Μάρκο

ποτέ μου δεν προσκύνησα κι ούτε θα προσκυνήσω. "

-

" - Έβγα Γιώργη, προσκύνησε, τζουράκι να σε κάμω.

- Δεν είμαι νύφη πατρινιά να βγώ να προσκυνήσω. "

-

" - Χρήστο, σε θέλει ο πασάς, σε θέλουν οι αγάδες.

- Όσο είν' ο Χρήστος ζωντανός, Τούρκο δεν προσκυνάει. "

-

" Τ'αντρειωμένα κόκκαλα ξεθάψτε των γονιών σας.

Τούρκους δεν έπροσκύνησαν. Τούρκοι μην τα πατήσουν. "



Στα " Απομνημονεύματα " του Κολοκοτρώνη, διαβάζουμε ότι ο Κολοκοτρώνης εννόησε ότι η ύπουλη αμνηστεία του Ιμπραήμ υπέσκαπτε το φρόνημα των αγωνιστών. Οι προσκυνημένοι φέρνανε πολύ μεγαλύτερη ζημιά στον αγώνα παρά οι ίδιοι οί αλλόφυλοι. Και έριξε το σύνθημα: " Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους... η πατρίς κινδυνεύει απο το προσκύνημα ". Στον ίδιο τον Ιμπραήμ απάντησε: " Όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμεν ".



Παρόμοια απάντηση έδωσε και ο Καραϊσκάκης στον Κιουταχή κατά την συνάντηση τους στην ναυαρχίδα του Γάλλου ναυάρχου Δεριγνύ. Όταν εισήλθε στο σαλόνι ο Καραϊσκάκης, του είπε ο Κιουταχής: " Έλεγα πως θάρθεις να με προσκυνήσεις ". Κι εκείνος απάντησε: " Εγώ να σε προσκυνήσω; βαλεσής εσύ, Ρούμελης βαλεσής κι εγώ ". { Φωτιάδη - Καραϊσκάκης }



Ανάλογες απαντήσεις βγαλμένες μέσα απο την διαχρονική αυτή πεποίθηση του Ελληνισμού, έχει να επιδείξει η Ιστορία και απο τον νεώτερο Κυπριακό αγώνα.

Η μητέρα του Α. Αυξεντίου { ο οποίος κάηκε ζωντανός απο τους Άγγλους μέσα στο κρησφύγετο του αρνούμενος να παραδωθεί }, λίγο μετά τον θάνατο γιού της δήλωσε: " Κάλλιο μιά φούχτα χώμα ο λεβέντης μου, παρά γονατισμένος ".



" Δεν προσκυνώ Αγαρηνό, κρατάω απ'τον Όμηρο εγώ

είμαι του Τεύκρου αγγόνι και του Κολοκοτρώνη.

Παιδί του Μακρυγιάννη δέ με νικούν βαρβάροι... " { Α. Ανδρέου }



Ο Κωστής Παλαμάς μέσα απο τους στίχους του ποιήματος του " Ο γιός της Χήρας " προβάλλει με τρόπο εντυπωσιακό και μεγαλειώδη, " την ιδιαιτερότητα των Ελλήνων να μην υποκλίνωνται μπροστά σε άνθρωπο ".



Άς σταθούμε σε λίγους αλλά χαρακτηριστικούς στίχους του εκτενούς αυτού ποιήματος:



" Έβγαλε διάτα ο Κρούταγος, της Βουργαριάς ο τσάρος. Προσκύνημα...

Κοπαδιαστά περνάν, κι όλο περνάν οι σκλαβωμένοι εμπρός του.

Προσκύνημα. Μπρός του περνάν και γονατάν και σκύβουν.

Μόν'ένας μπρός του σαν περνά, δεν γονατά, δεν σκύβει...

Μόνος αυτός δε γονατά, μόνος αυτός δε σκύβει.

Κι ο βασιλιάς ξαφνίζεται, ρωτά: Ποιός είν' εκείνος που δέ με προσκυνά;

Για φέρτε τον μπροστά μου. Κι άν τον κρατήση ο Κρούταγος, και τι κακό θα κάμη;

Φέρθηκε ο νιός απόκοτα και θάνατος του πρέπει...

Κι ήρθε και η μάννα κι έσκυψε πρός το παιδί της και είπε:

...εσένα είναι η πατρίδα σου τ'Αλεξάνδρου ή πατρίδα. "



_________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΔΩ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΧΗ."