Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Τα Εγκλήματα πολέμου των Ιταλών στην Ελλάδα.

Εγκλήματα πολέμου των Ιταλών στην Ελλάδα 1941-43 .


Η παραμονή του ιταλικού στρατού στην Ελλάδα ως δύναμης κατοχής συνήθως αντιμετωπίζεται από την ιστοριογραφία, αλλά και από τη συλλογική αντίληψη, ως μία φάση σχετικά ήπιας συμπεριφοράς των κατοχικών στρατευμάτων έναντι του ελληνικού πληθυσμού. Στην πραγματικότητα η εικόνα αυτή αποτελεί σε μεγάλο βαθμό περισσότερο μεταπολεμική κατασκευή, ιδίως με δεδομένη την άκριτη ενίοτε απόδοση όλων των εγκληματικών ενεργειών στον γερμανικό στρατό κατοχής, συνέπεια του έντεχνα προβεβλημένου μύθου της ευγενούς συμπεριφοράς του ιταλικού στρατού κατοχής προς τους Έλληνες. Η συνύπαρξη των Ιταλών στρατιωτών με τον υποτελή ελληνικό πληθυσμό δεν υπήρξε μία αρμονική εμπειρία συνετής κατοχής, αλλά αφενός μία οργανωμένη απόπειρα εθνολογικής αλλοίωσης συγκεκριμένων περιοχών αφετέρου μία βίαιη αντιμετώπιση του άμαχου πληθυσμού.



Μετά την κατάρρευση της ελληνικής αντίστασης και την ολοκλήρωση της κατάκτησης του ελληνικού κράτους τον Μάιο του 141, με την κατοχή και της Κρήτης, η Ελλάδα διαιρέθηκε σε τρεις διοικητικές ζώνες. Η ιταλική στρατιωτική παρουσία αφορούσε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, δηλαδή το σύνολο της ηπειρωτικής Ελλάδος, εκτός από την κεντρική Μακεδονία, όπου υπήρχε γερμανική διοίκηση, την Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη, όπου υπήρχε βουλγαρική διοίκηση - εκτός από τον Έβρο, όπου υπήρχε γερμανική παρουσία - και την πρωτεύουσα Αθήνα, όπου υπήρχε μεικτή ιταλο-γερμανική παρουσία. Οι Ιταλοί ήταν επίσης παρόντες στα νησιά του Αιγαίου (εκτός της Λήμνου, της Λέσβου, της Χίου και της Μήλου), καθώς και στην ανατολική Κρήτη. Τα Δωδεκάνησα αποτελούσαν ιταλική κτήση από το 1912, ενώ τα Επτάνησα, πλην των Κυθήρων, είχαν προσαρτηθεί επισήμως στο ιταλικό κράτος από το 1941.



Ήδη από την έναρξη της ιταλικής επίθεσης κατά της Ελλάδος, τον Οκτώβριο του 1940, η Ιταλία εγκαινίασε μία πολιτική τρομοκρατικών μέτρων σε βάρος του άμαχου ελληνικού πληθυσμού. Μετά τις πρώτες αποτυχίες του ιταλικού στρατού στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου, ο Μουσολίνι εξέδωσε διαταγές προς την αεροπορία να πραγματοποιήσει συνεχείς βομβαρδισμούς στην ελληνική εδαφική επικράτεια, απηχώντας μία παλαιότερη απειλή του να καταστρέψει και να ισοπεδώσει όλα τα αστικά κέντρα με πληθυσμό άνω των 10.000 ατόμων. Καθώς, μάλιστα, στην Ελλάδα δεν υπήρχαν σημαντικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή συγκροτήματα βιομηχανικής παραγωγής στα μετόπισθεν των ελληνικών θέσεων ή γενικά στην επικράτεια, η ιταλική αεροπορία επέλεξε εσκεμμένα ως στόχους της διάφορες πόλεις της Ελλάδος. Την περίοδο αυτή σημειώθηκαν βομβαρδισμοί της Άρτας, της Κέρκυρας, της Λάρισας, της Θεσσαλονίκης, των Πατρών και του Πειραιά. Σκοπός των βομβαρδισμών, σύμφωνα με τη διαταγή του ίδιου του Μουσολίνι, ήταν «η αποδιοργάνωση της ζωής των πολιτών στην Ελλάδα και η πρόκληση πανικού παντού».



Κατά την περίοδο των εικοσιεννέα μηνών - έως τον Σεπτέμβριο του 1943 - που διήρκεσε η ιταλική κατοχή στην Ελλάδα, υπήρξαν πολυάριθμα περιστατικά εκτελέσεων και σφαγών σε βάρος του ελληνικού λαού. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από την γερμανική κατοχή, τον Οκτώβριο του 1944, συστάθηκε τον Ιούνιο του 1945 το Ελληνικό Εθνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου το οποίο θα εξέταζε τις επιχειρήσεις των κατοχικών δυνάμεων. Η ιταλική κατοχή, συγκεκριμένα, προκάλεσε εκτεταμένες ανθρώπινες απώλειες. Πολυάριθμοι αξιωματικοί του ιταλικού στρατού κατηγορήθηκαν μεταπολεμικά για την πραγματοποίηση συνοπτικών εκτελέσεων, την εκτέλεση ομήρων, καθώς και για πολλές σφαγές αμάχων τους πρώτους οκτώ μήνες του 1943. Η δράση των ιταλικών δυνάμεων κατά του άμαχου ελληνικού πληθυσμού αφορά τις περιοχές της Θεσσαλίας, της Ηπείρου, της Αιτωλοακαρνανίας και της δυτικής Μακεδονίας. Τα ιταλικά εγκλήματα ήταν τριών ειδών: α) εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, β) πολιτικά εγκλήματα και γ) εγκλήματα οικονομικής φύσης.



Με τον όρο πολιτικά εγκλήματα οι ελληνικές αρχές ουσιαστικά αναφέρονταν στο σχέδιο εδαφικού διαμελισμού της Ελλάδος, μέσω της υποκίνησης των αλβανικών διεκδικήσεων στο θέματος της Τσαμουριάς, καθώς και στο συστηματικό πρόγραμμα αφελληνισμού των Ιονίων Νήσων, που είχε επιβάλλει η ιταλική διοίκηση από το 1941. Άλλωστε μακροπρόθεσμος στόχος της ιταλικής πολιτικής ήταν η τελική διάλυση του ελληνικού κράτους και η υπαγωγή του σε ένα οργανωτικό πλέγμα υπό την ιταλική επικυριαρχία. Με τον όρο εγκλήματα οικονομικής φύσης η ελληνική πλευρά αναφερόταν στην εκμετάλλευση της κατεχόμενης Ελλάδος από την ιταλική στρατιωτική διοίκηση. Για την ελληνική πλευρά ο λιμός που σημειώθηκε τον χειμώνα του 1941-42 και την αμέσως επόμενη περίοδο ήταν συνέπεια της γενικής κατοχικής πολιτικής των Ιταλών. Από τον λιμό αυτό υπολογίζεται ότι πέθαναν τουλάχιστον 100.000 άτομα. Ο πληθωρισμός, στον οποίον κατέφυγαν οι κατοχικές αρχές, γερμανική και ιταλική, ώστε να αντιμετωπιστούν τα έξοδα κατοχής, θεωρήθηκε επίσης έγκλημα πολέμου. Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας την περίοδο της Κατοχής υπήρξε σε μεγάλο βαθμό απόρροια της κατοχικής πολιτικής των Ιταλών πρωτευόντως.



Ο ιταλικός στρατός κατοχής επέδειξε ιδιαίτερα βίαιη συμπεριφορά προς τον άμαχο πληθυσμό προτού αντίστοιχες ενέργειες πραγματοποιηθούν από τις γερμανικές δυνάμεις στην Ελλάδα, κατά την επίταση των επιχειρήσεων κατά των ανταρτών τα έτη 1943-1944. Οι Ιταλοί στρατιώτες επέδειξαν έντονη σκληρότητα προς τους Έλληνες πολίτες, καθώς και έντονη τάση για λεηλασίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι λεηλασίες των Ιταλών στρατιωτών σε βάρος των αγαθών των αμάχων Ελλήνων αποτελούσαν συνήθη πρακτική, ακόμη και όταν πραγματοποιούνταν εκτελέσεις. Προτού καταστρέψουν τα χωριά ή ζητήσουν τον βομβαρδισμό τους, οι Ιταλοί αξιωματικοί κατά κανόνα έδιναν την άδεια στους στρατιώτες των μονάδων τους να προβούν σε λεηλασία των κτισμάτων και των νεκρών αμάχων Ελλήνων πολιτών.

Η συμπεριφορά των Ιταλών στρατιωτών αμέσως μετά τη συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού και την κατάρρευση της αντίστασης στην ηπειρωτική Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, υπήρξε καθαρά εκδικητική. Οι Ιταλοί φέρθηκαν με μεγάλη σκληρότητα προς τον άμαχο ελληνικό πληθυσμό κατά την προέλαση των μονάδων τους, σε αντίθεση με τους Γερμανούς, οι οποίοι αρχικά τήρησαν ευμενή στάση.



Στα Επτάνησα επικεφαλής της νέας πολιτικής διοίκησης ορίστηκε ο Πιέρο Παρίνι (Piero Parini). Ο Παρίνι απαγόρευσε την χρήση της ελληνικής νομοθεσίας, επιβάλλοντας την άμεση αντικατάστασή της με την ισχύουσα ιταλική. Οι Έλληνες δικαστικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με την παράνομη - από άποψης διεθνούς δικαίου - μεταβολή, υπέστησαν διώξεις. Οι ιταλικές αρχές επίσης αρνήθηκαν να επιτρέψουν την αποστολή βοήθειας από διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις έως το 1943, όταν έφθασαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Στα Επτάνησα γενικώς εφαρμόστηκε πολιτική εθνικής και πολιτιστικής γενοκτονίας κατά του ελληνικού στοιχείου σε όλες τις βαθμίδες της καθημερινότητας και της κοινωνικής ζωής. Οι πολίτες αποτρέπονταν από τη δημόσια χρήση της ιταλικής γλώσσας, ενώ η ιταλική γλώσσα κατέστη επίσημη γλώσσα των Επτανήσων. Στο εκπαιδευτικό σύστημα οι Έλληνες διευθυντές των σχολικών ιδρυμάτων αντικαταστάθηκαν με Ιταλούς αξιωματούχους, ενώ και το πρόγραμμα διδασκαλίας αντικαταστάθηκε με αυτό που ήταν σε χρήση στην Ιταλία. Οι μεταβολές αυτές προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του ελληνικού πληθυσμού, με αποτέλεσμα διώξεις κατά καθηγητών, μαθητών και των οικογενειών τους. Καθ’ όλη την περίοδο της ιταλικής κατοχής στα Επτάνησα συνελήφθησαν και εκτοπίστηκαν ή μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - στα νησιά Παξοί, Οθωνοί και Λαζαράτοι - περισσότεροι από 3.500 Έλληνες πολίτες. Σε αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σημειώθηκαν ποικίλα βασανιστήρια κατά των κρατουμένων.



Η σημαντικότερη, όμως, και πλέον επικίνδυνη για το ελληνικό έθνος πολιτική των κατοχικών ιταλικών αρχών ήταν η απόπειρα γλωσσικής και πολιτιστικής αφομοίωσης που επιχειρήθηκε στα Επτάνησα, στην Ήπειρο και την Θεσσαλία με το θέμα των Βλάχων και βέβαια στα Δωδεκάνησα, που αποτελούσαν βεβαίως ήδη τμήμα του ιταλικού κράτους. Η πολιτική αυτή αποτελούσε σαφή παραβίαση των διεθνών συνθηκών, σύμφωνα με τις οποίες οι στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής όφειλαν να σέβονται την εθνική ταυτότητα του κατεχομένου λαού. Από αυτήν την άποψη η ιταλική κατοχή υπήρξε πιο επώδυνη και πολύ πιο επιζήμια, ιδίως μακροπρόθεσμα, από την αντίστοιχη γερμανική. Ο χαρακτήρας της ιταλικής κατοχής προσέγγιζε τις αντίστοιχες προσπάθειες της βουλγαρικής στρατιωτικής διοίκησης στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη για εθνολογική και πολιτιστική εξάλειψη του ελληνικού στοιχείου. Η μετατροπή των Ιταλών από τον Σεπτέμβριο του 1943 σε εχθρούς του Γερμανικού Ράιχ οπωσδήποτε αποτέλεσε ευνοϊκή εξέλιξη για την ελληνική πλευρά, αφού πλέον η γερμανική στρατιωτική παρουσία διασφάλιζε την εδαφική ακεραιότητα του ελληνικού κράτους, ενώ παράλληλα - με την κατάληψη των Δωδεκανήσων - έθετε τα θεμέλια για τη μεταπολεμική ενοποίηση των ελληνικών εδαφών.



Κατά την περίοδο της Κατοχής ο ιταλικός στρατός διατηρούσε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα. Η κατασκευή του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Λάρισας ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1941. Το εν λόγω στρατόπεδο ήταν το μεγαλύτερο στην ιταλική ζώνη κατοχής και σκοπός της κατασκευής του ήταν ο περιορισμός περίπου 1.100 ανδρών του ελληνικού στρατού, καθώς και μερικών Βρετανών στρατιωτών που είχαν απομείνει στον ελληνικό χώρο μετά την εκκένωση των συμμαχικών δυνάμεων τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1941. Τους επόμενους μήνες στο στρατόπεδο μεταφέρθηκαν και άλλες κατηγορίες αιχμαλώτων, όπως μέλη αντιστασιακών οργανώσεων, διανοούμενοι, μοναχοί που κατηγορήθηκαν ότι παρέσχαν άσυλο σε αντάρτες, συγγενείς ατόμων που συμμετείχαν σε αντιστασιακές δραστηριότητες και δημόσιοι υπάλληλοι. Η μεγάλη πλειοψηφία των εγκλείστων, πάντως, ήταν γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά.



Οι συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λάρισας ήταν άθλιες. Δεν υπήρχαν κρεβάτια για τους αιχμαλώτους, ούτε επαρκής χώρος για τις κινήσεις τους. Η συγκέντρωση ενός αναλογικά υψηλού αριθμού ατόμων σε έναν τέτοιο χώρο και η έλλειψη υποδομών υγειονομικής περίθαλψης προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό αρρώστιες. Η τροφή που παρεχόταν στους εγκλείστους ήταν ελάχιστη, ενώ τα καταναγκαστικά έργα προκαλούσαν περαιτέρω εξάντληση και αποδυνάμωση των αιχμαλώτων. Οι κακουχίες, οι επιδημίες, η πείνα και η βαναυσότητα των φρουρών προκάλεσαν απώλειες εκατοντάδων ανθρώπων. Από τους 1.100 Κρητικούς στρατιώτες που αποτελούσαν τον αρχικό πυρήνα των αιχμαλώτων, τουλάχιστον οι μισοί είχαν πεθάνει έως τα μέσα του 1942. Ο αριθμός των αιχμαλώτων του στρατοπέδου της Λάρισας, ωστόσο, έτεινε να αυξάνεται, αφού κατέφθαναν νέοι έγκλειστοι, κυρίως καταδικασθέντες από ιταλικά στρατιωτικά δικαστήρια. Την περίοδο Μαΐου-Αυγούστου 1942 υπήρξαν 800 νέες αφίξεις αιχμαλώτων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις στο στρατόπεδο υπήρχαν σε περιοδική βάση και όμηροι πολίτες, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν από τους Ιταλούς ως ανθρώπινη ασπίδα για την αποτροπή ελληνικών αντιστασιακών ενεργειών.



Στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας οι ιταλικές κατοχικές δυνάμεις, που υπάγονταν στη Μεραρχία Πινέρολο υπό τον στρατηγό Μπενέλι (Benelli) με έδρα τη Λάρισα, πραγματοποίησαν πολυάριθμες εκτελέσεις ομήρων, αμάχων πολιτών ως αντίποινα για την εντεινόμενη αντιστασιακή δραστηριότητα. Οι αντάρτες εκμεταλλεύονταν τους ορεινούς όγκους του Ολύμπου και των Μετεώρων, για να προκαλέσουν δολιοφθορές στις κατοχικές δυνάμεις. Έως τη λήξη της ιταλικής κατοχής, τον Σεπτέμβριο του 1943, είχαν εκτελεστεί περισσότεροι από 1.000 άμαχοι όμηροι εντός του στρατοπέδου της Λάρισας.



Οι ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις επιδίδονταν πολύ συχνά σε βασανιστήρια σε βάρος των εγκλείστων, των ομήρων και όποιων άλλων αμάχων πολιτών συλλαμβάνονταν κατά καιρούς, επειδή θεωρούνταν ύποπτοι για συμμετοχή ή συνεργία σε αντιστασιακή δραστηριότητα. Στη δίκη του υπολοχαγού Ραβάλι (Ravalli) - που υπήρξε ο μόνος Ιταλός αξιωματικός που καταδικάστηκε μεταπολεμικά για εγκλήματα πολέμου στην κατεχομένη Ελλάδα - πιστοποιήθηκαν οι μέθοδοι βασανισμού των αμάχων Ελλήνων. Ξυλοδαρμοί, ακρωτηριασμοί, εξαγωγές δοντιών και ονύχων, αποτελούσαν συνήθεις πρακτικές των Ιταλών βασανιστών. Οι Ιταλοί κατηγορήθηκαν επίσης για μαζικούς βιασμούς γυναικών, έπειτα από επιχειρήσεις κατά αντιστασιακών οργανώσεων στην περιοχή της Καστοριάς, καθώς και για εξευτελισμούς ιερέων και μοναχών.



Από τα μέσα του 1942 έως τον Σεπτέμβριο του 1943 η ιταλική κατοχή έγινε ιδιαίτερα αισθητή στην Θεσσαλία και τη δυτική Μακεδονία. Κατά την τελευταία φάση της ιταλικής κατοχής συστηματοποιήθηκε και επιτάθηκε σε μεγάλο βαθμό η βία κατά των αμάχων, με πρόσχημα τις επιχειρήσεις κατά των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων. Ο ιταλικός στρατός πραγματοποίησε συχνούς βομβαρδισμούς και πυρπολήσεις χωριών της υπαίθρου, καταστροφές δημοσίων κτηρίων και ιδιωτικών οικιών, λεηλασίες αποθεμάτων τροφής και άλλων γεωργικών προϊόντων, ενώ συνήθης πρακτική ήταν η λήψη ομήρων, οι οποίοι εκτοπίζονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή κρατητήρια σε αστικά κέντρα. Οι τακτικές αυτές αποσκοπούσαν αφενός στην αποδιοργάνωση της ένοπλης ελληνικής αντίστασης και την καταστροφή των οικονομικών υποδομών της στην ύπαιθρο μέσω των επιθέσεων στις αγροτικές κοινότητες, αφετέρου στην τρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού και στην εμπέδωση της ιταλικής κατοχικής παρουσίας.



Στις 3 Φεβρουαρίου 1943 ο στρατηγός Τζελόζο (Geloso), γενικός διοικητής των ιταλικών κατοχικών δυνάμεων στην ηπειρωτική Ελλάδα, εξέδωσε διαταγή, βάσει της οποίας καθορίζονταν με ακρίβεια οι παράμετροι των ιταλικών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των ελληνικών αντιστασιακών ομάδων. Οι Ιταλοί αξιοποιούσαν ένα ευρύ δίκτυο πληροφοριοδοτών, το οποίο βασιζόταν σε μέλη πληθυσμιακών ομάδων, τα οποία αυτοπροσδιορίζονταν ως διαφορετικής από την ελληνική εθνικής συνείδησης, δηλαδή τους μουσουλμάνους Αλβανούς της Ηπείρου, τους γνωστούς Τσάμηδες, τους βλαχόφωνους της Πίνδου και της Θεσσαλίας, καθώς και τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας. Οι ομάδες αυτές αντιμετώπισαν την ξενική κατοχή στο ελληνικό κράτος ως ευκαιρία ικανοποίησης επεκτατικών φιλοδοξιών, οι οποίες ικανοποιούσαν τον αλβανικό (Τσάμηδες), τον ιταλικό (βλαχόφωνοι) και τον σλαβικό ή τον βουλγαρικό εθνικισμό (σλαβόφωνοι). Σε πολλές περιπτώσεις εντάχθηκαν στις ιταλικές δυνάμεις κατοχής, ενεργώντας από κοινού σε επιχειρήσεις κατά των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά και κατά του άμαχου ελληνικού πληθυσμού. Την περίοδο Ιανουαρίου-Μαρτίου 1943 λ.χ. πάνω από 1.000 σλαβόφωνοι εντάχθηκαν σε ειδικές μονάδες της Μεραρχίας Πινερόλο, που δρούσε στην Πίνδο και τη Θεσσαλία. Συνεπώς η ιταλική στρατιωτική διοίκηση στην κατεχόμενη Ελλάδα λειτουργούσε ως φορέας συστηματικής εθνολογικής αλλοίωσης και πολιτιστικής γενοκτονίας όχι απλώς στα Επτάνησα, αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μετά την εξάλειψη της ιταλικής στρατιωτικής παρουσίας το 1943, οι ομάδες αυτές - ιδίως οι σλαβόφωνοι - προσανατολίστηκαν στη συμπαράταξη με τις ελληνικές κομμουνιστικές ομάδες.



Ο ιταλικός στρατός επέλεγε συγκεκριμένα χωριά της υπαίθρου, στα οποία πραγματοποιούσε εξονυχιστικές έρευνες, καταστρέφοντας κατά την διαδικασία τα αποθέματα τροφής, ώστε να αποδιοργανώσει τον ανεφοδιασμό των ανταρτών. Σύμφωνα με την διαταγή του Τζελόζο, «η πείνα αποτελεί τον χειρότερο αντίπαλο των ανταρτών και επομένως είναι απαραίτητο να τους στερήσουμε κάθε πηγή εφοδιασμού». Για τους Ιταλούς ιθύνοντες δεν υπήρχε ουσιαστική διάκριση ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό και τις αντιστασιακές ομάδες, καθώς προσδιορίζονταν από κοινού με τον όρο «εχθρός», εναντίον του οποίου έπρεπε να ληφθούν οποιαδήποτε μέτρα θα συντελούσαν στην εδραίωση της ιταλικής κυριαρχίας. Με βάση το δόγμα περί συλλογικής ευθύνης, οι Ιταλοί ταύτιζαν τον άμαχο πληθυσμό με τις αντιστασιακές ομάδες και προέβαιναν σε πράξεις αντεκδίκησης ή προληπτικής καταστολής, όπως μαζικές εκτελέσεις ενηλίκων ανδρών, εκτοπισμούς γυναικών και παιδιών, απρόκλητες εκτελέσεις μεμονωμένων αμάχων. Πλέον ολόκληρα χωριά της υπαίθρου καταστρέφονταν συστηματικά με βομβαρδισμούς, με επιθέσεις του ιταλικού πεζικού και του πυροβολικού. Η καταστροφή του οικονομικού ιστού της υπαίθρου, ο οποίος βασιζόταν αναγκαστικά για γεωγραφικούς λόγους στην αλληλεξάρτηση των οικιστικών μονάδων, είχε ως συνέπεια την ερήμωση ολόκληρων περιοχών, την καταστροφή της παραγωγής, την πείνα και τελικά τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων στην ελληνική ύπαιθρο.



Οι ακρότητες του ιταλικού στρατού διευκολύνονταν από την εσκεμμένη απουσία γραπτών διαταγών για τις επιχειρήσεις κατά του άμαχου ελληνικού πληθυσμού, στοιχείο που επέτεινε την εφαρμογή βίαιων μεθόδων, καθώς απουσίαζε ο καταλογισμός ευθυνών για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονταν κατά τις επιχειρήσεις αυτές. Η κατοχική βία των Ιταλών αποσκοπούσε πρωτίστως στην υποδούλωση του ελληνικού πληθυσμού και δευτερευόντως στην εξάρθρωση των δικτύων δράσης των αντιστασιακών ομάδων. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ιταλικές ενέργειες μετονομάστηκαν σε «μέτρα καταστολής», καθώς εξέλειπε η αιτία πραγματοποίησής τους, όταν απουσίαζε η αντιστασιακή δραστηριότητα. Οι άμαχοι που συλλαμβάνονταν ως όμηροι πλέον αναφέρονται στα ιταλικά έγγραφα ως «συμπαθούντες» ή ακόμη και «στασιαστές» ή «συμμορίτες». Η λεηλασία τροφίμων προσδιορίστηκε ως «υψηλά πρόστιμα σε είδος τροφής, για διανομή στα [ιταλικά] στρατεύματα» Οι μετονομασίες αυτές δεν ήταν χωρίς νόημα, αφού επέτρεπαν την άσκηση εκτεταμένης βίας αδιακρίτως κατά του άμαχου πληθυσμού και των αντιστασιακών ομάδων.



Τυπικό παράδειγμα εφαρμογής της ανελέητης αυτής πολιτικής υπήρξε η σφαγή στο χωριό Δομένικο της Θεσσαλίας, στις 16 Φεβρουαρίου 1943. Μία ιταλική αυτοκινητοπομπή έπεσε σε ενέδρα ανταρτών και είχε απώλειες εννέα ανδρών. Ο στρατηγός Μπενέλι, διοικητής της Μεραρχίας Πινερόλο, διέταξε την καταστροφή του χωριού και την εκτέλεση όλων των κατοίκων. Όλοι οι άνδρες του χωριού, ηλικίας 15 έως 80 ετών, εκτελέστηκαν από τους Ιταλούς, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά εκτοπίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι Ιταλοί δεν περιορίστηκαν στην καταστροφή του Δομένικου και την εξόντωση του πληθυσμού, αλλά επέκτειναν τη ζώνη των δραστηριοτήτων τους στα περίχωρα, σκοτώνοντας διάφορα άτομα που συναντούσαν, όπως βοσκούς, περαστικούς και όποιους θεωρούσαν ως ύποπτους συνεργασίας με τις αντιστασιακές δυνάμεις. Οι απώλειες του άμαχου πληθυσμού από την επιχείρηση αυτή των Ιταλών υπερέβησαν τα 150 άτομα.



Τα γεγονότα στο Δομένικο θα επαναλαμβάνονταν εν πολλοίς σε πολλές άλλες τοποθεσίες της κεντρικής και βόρειας Ελλάδος. Στα Σέρβια της κεντρικής Μακεδονίας, ο Ιταλός διοικητής ενέκρινε «την πραγματοποίηση μίας επιχείρησης αστυνόμευσης, η οποία θα φέρει τον χαρακτήρα μίας ανελέητης, βίαιης και ολοκληρωτικής καταστολής, καταστρέφοντας όλα τα χωριά και τις πόλεις στην ζώνη αυτή, εκτελώντας όλων των υγιών ανδρών, οι οποίοι θα θεωρούνται χωρίς διάκριση στασιαστές ή συμπαθούντες». Η ιταλική επιχείρηση στα Σέρβια και την ευρύτερη περιοχή υπήρξε σκληρή σε τέτοιο βαθμό, ώστε προκάλεσε υπόμνημα διαμαρτυρίας από τη γερμανική στρατιωτική διοίκηση. Οι Γερμανοί, οι οποίοι ανησυχούσαν για τις επιπτώσεις της ιταλικής κατοχικής πολιτικής στη στάση του ελληνικού πληθυσμού, διατηρούσαν ηπιότερη στάση έναντι του ελληνικού πληθυσμού.



Στις 10 Μαρτίου 1943 ο Τζελόζο εξέδωσε νέα διαταγή, η οποία απευθυνόταν στις ιταλικές στρατιωτικές μονάδες που είχαν αναπτυχθεί για την καταστολή της αντιστασιακής δραστηριότητας στη ζώνη μεταξύ Ελασσόνας και Κοζάνης και στη ζώνη μεταξύ Σιατίστων και Γρεβενών. Η διαταγή προέβλεπε την άμεση αφαίρεση κάθε είδους διατροφικών αγαθών από τον άμαχο πληθυσμό, καθώς και την «ανελέητη κατάσχεση» κάθε είδους καταναλώσιμου προϊόντος.



Στις 27 Μαρτίου 1943 η φάλαγγα που διοικούσε ο στρατηγός Ντελ Τζιούντιτσε (Del Giudice) συνεπλάκη κοντά στη Νεάπολη με ομάδα ανταρτών, οι οποίοι είχαν σημαντικές απώλειες. Μετά την απώθηση των ανταρτών, οι ιταλικές δυνάμεις εισήλθαν στη Νεάπολη, όπου εκτέλεσαν 150 άμαχους πολίτες, σε μία πράξη αντιποίνων για την επίθεση των ανταρτών. Τις επόμενες ημέρες οι Ιταλοί επέκτειναν τις ενέργειες αντιποίνων σε γειτονικά χωριά και οικισμούς. Κατά την διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων αναφέρεται ότι σκοτώθηκαν 280 «στασιαστές» - πιθανότατα άμαχοι πολίτες -, ενώ εκτελέστηκαν και άλλοι 170 πολίτες. Στον αριθμό των νεκρών δεν περιλαμβάνονται οι απώλειες των αμάχων που προκλήθηκαν από τον αδιάκριτο βομβαρδισμό των χωριών. Το σύνολο των νεκρών, δηλαδή, της συγκεκριμένης μόνο επιχείρησης στη Νεάπολη και την ευρύτερη περιοχή υπερέβη τα 600 άτομα.



Παρόμοια περιστατικά με ακρότητες κατά του άμαχου πληθυσμού συνέβησαν και σε πολυάριθμες άλλες τοποθεσίες από την άνοιξη έως το καλοκαίρι του 1943, όπως στον Δομοκό της Λαμίας, τα Φάρσαλα της Λάρισας, το Άργος Ορεστικό στη Μακεδονία. Στις 17 Αυγούστου 1943, σε μία τελευταία επίδειξη στρατιωτικής βίας πριν από τη συνθηκολόγηση του Σεπτεμβρίου, οι Ιταλοί κατέστρεψαν τον Αλμυρό στη Μαγνησία, αυτήν την φορά με νέο διοικητή τον στρατηγό Ινφάντε (Infante), ο οποίος είχε αντικαταστήσει τον Μπενέλι. Αφορμή για την επιχείρηση υπήρξαν επιθέσεις των ανταρτών κατά των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων. Σε αντίποινα, οι Ιταλοί εκτέλεσαν περίπου 50 γυναίκες στην πόλη, ενώ εκτόπισαν δεκάδες ομήρους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λάρισας. Συνολικά πάνω από 400 χωριά και οικισμοί στην ιταλική ζώνη κατοχής υπέστησαν μερική ή ολική καταστροφή από τις ιταλικές δυνάμεις.



Οι Ιταλοί είχαν διευρύνει τον κατάλογο των ατόμων που θεωρούνταν ως υποστηρικτές των αντιστασιακών ομάδων, περιλαμβάνοντας από το 1943 και τις γυναίκες. Η βία που ασκήθηκε σε βάρος των άμαχων γυναικών υπήρξε σημαντική, καθώς σημειώθηκαν πολυάριθμα περιστατικά μαζικών βιασμών σε χωριά της Μακεδονίας, κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων καταστολής των Ελλήνων ανταρτών. Και πάλι, η αντίθεση με τους Γερμανούς είναι εδώ εμφανής, αφού περιστατικά βιασμών από τις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις δεν αναφέρονται καθόλου στον ελληνικό χώρο.



Σε γενικές γραμμές, η ιταλική κατοχή στον ελληνικό χώρο υπήρξε η πλέον αποτρόπαιη και επικίνδυνη για την Ελλάδα από τις τρεις ξενικές κατοχές. Από την άποψη της εθνολογικής και πολιτιστικής αλλοίωσης είναι δυνατόν να παραβληθεί με τη βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Οι Ιταλοί εφάρμοσαν μεθόδους βίαιης καταστολής των ελληνικών αντιστασιακών ενεργειών και τρομοκράτησης του άμαχου πληθυσμού. Σημαντικότερη, ωστόσο, υπήρξε η σαφής πολιτική βούληση της ιταλικής στρατιωτικής διοίκησης να μεταβάλλει τα εθνολογικά όρια στην κατεχόμενη Ελλάδα, να επικυρώσει την απόσπαση τμημάτων της ελληνικής επικράτειας προς όφελος εχθρικών προς την Ελλάδα πληθυσμιακών ομάδων (Αλβανών, σλαβόφωνων), αλλά και για να εξυπηρετήσει την δική της εδαφική επεκτατική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο.



Η ιστορική μνήμη έχει υποστεί αλλοίωση όσον αφορά τα ιταλικά εγκλήματα πολέμου σε βάρος της Ελλάδος, παραποιώντας πολύ συχνά τα δεδομένα ή μεταθέτοντάς τα σε μία πλασματική εικόνα, σύμφωνα με την οποία η κατοχή υπήρξε αποκλειστικά «γερμανική». Η πολιτειακή μεταβολή στην Ιταλία, που σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1943 με την πτώση του φασιστικού καθεστώτος, σηματοδότησε και μία παράλληλη αλλαγή στον τρόπο αντίληψης της ιταλικής στρατιωτικής παρουσίας στις κατεχόμενες από τον ιταλικό στρατό περιοχές της Ελλάδος, αλλά και αλλού στον ευρωπαϊκό χώρο. Η μετέπειτα συμπαράταξη της επίσημης ιταλικής κυβέρνησης-στον βορρά της Ιταλίας υπήρχε το φασιστικό καθεστώς της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας-με την πολεμική προσπάθεια των συμμαχικών δυνάμεων, συνέβαλε στην εξάλειψη της εικόνας των Ιταλών ως εγκληματιών πολέμου. Η συμμετοχή πολλών λιποτακτών Ιταλών στρατιωτών σε αντιστασιακές οργανώσεις-στην Ελλάδα λ.χ. στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ - ουσιαστικά λειτουργούσε κατά τρόπο εξιλεωτικό, αφού οι ίδιοι αυτοί στρατιώτες που εμφανίζονταν πλέον ως μέλη αντιστασιακών οργανώσεων ή μέτοχοι του ευρύτερου αγώνα των Συμμάχων, ήταν σε πολλές περιπτώσεις ένοχοι εγκλημάτων πολέμου. Πρόκειται για μία διαδικασία της ιστορικής μνήμης, αλλά και της ιστοριογραφικής παραγωγής, η οποία χαρακτηρίζεται από επικίνδυνες απλουστεύσεις και εξαιρετικά αβάσιμες γενικεύσεις ή νοηματικές μεταθέσεις. Αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων υπήρξε η υποβάθμιση στον ελληνικό χώρο της ιταλικής στρατιωτικής κατοχής από μία βίαιη διαδικασίας συστηματικής καταστολής και εθνολογικής γενοκτονίας σε μία φαντασιακή και εν πολλοίς κατασκευασμένη εικόνα ήπιας συνύπαρξης Ελλήνων και Ιταλών στην κατεχόμενη Ελλάδα.



Σε αυτό το σχήμα, η γερμανική παρουσία χρησιμεύει για να διαταράξει τον ήπιο χαρακτήρα της ιταλικής παρουσίας, ενώ δεν λείπουν ακόμη και οι συμπαθητικές αναφορές της ελληνικής ιστοριογραφίας ή ακόμη και της συλλογικής μνήμης για την τύχη λ.χ. των αιχμαλώτων Ιταλών στρατιωτών της Μεραρχίας Ακούι στην Κεφαλλονιά - οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς - ή γενικά για τους Ιταλούς στρατιώτες. Στην περιγραφή της ξενικής κατοχής της Ελλάδος, δηλαδή, κυριαρχούν, ακόμη και σήμερα τα στερεότυπα του «καλοκάγαθου» Ιταλού στρατιώτη και του «ανελέητου» Γερμανού στρατιώτη, κατασκευές που οφείλονται στην απλή μεταστροφή στρατοπέδου της ιταλικής πλευράς το 1943 και στη συμπαράταξη με τους νικητές του πολέμου.





Κωτούλας Ιωάννης, Εγκλήματα πολέμου του άξονα, Αθήνα: Περισκόπιο, 2007



* Ο Ιωάννης Κωτούλας (BA, M.Phil.) είναι ιστορικός, Διδάκτωρ στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διατέλεσε Επιμελητής του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών (1999-2000) και του Μουσείου Κοσμήματος (2000-2003), ενώ εργάζεται ως φιλόλογος στην Μέση Εκπαίδευση. Διευθυντής της σειράς Ιστορικό Αρχείο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Αθήνα: Περίπλους, 2009-). Βιβλία του: Η προπαγάνδα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο (Αθήνα: Περισκόπιο, 2006),Τόμας Μανν και ιστορία (υπό συγγραφή), Κυρίαρχη Εθνική Κουλτούρα: Μετανάστευση, Ισλάμ και το τέλος της πολυπολιτισμικότητας(Παπαζήσης, 2011). Έχει μεταφράσει έργα των Ezra Pound, Thomas Mann, Gottfried Benn, George Orwell.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα Εγκλήματα πολέμου των Ιταλών στην Ελλάδα."

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Όταν το φυσικό αέριο ανεβάζει το χρηματιστήριο



Του Νίκου Λυγερού
Η απόφαση της PGS, σε επίσημο πια πλαίσιο, ήρθε να ενισχύσει τις γνώσεις του Francois Hollande, ο οποίος είχε μία εκτενή συνομιλία με τον Αντώνη Σαμαρά. Δεν αποκλείουμε πια ότι στη διάρκεια της συζήτησης αναφέρθηκαν στο θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και στη νέα διαδικασία στην οποία εισχωρεί η Ελλάδα, η οποία αλλάζει ήδη το κλίμα της αντιμετώπισής μας. Σε αυτό το πλαίσιο, έγινε μία ενημέρωση και για την τελική επιλογή της εταιρείας PGS για τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης. Αυτός ο αποτελεσματικός συνδυασμός, που δείχνει την πορεία του ανοίγματος της πατρίδας μας, επηρέασε θετικά τον Γάλλο Πρόεδρο που ζήτησε να αλλάξουν τα μέτρα και το ύφος προς την Ελλάδα, αφού υπάρχει πλαίσιο το οποίο είναι θετικό για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε πρακτικό επίπεδο, αυτό το νέο πολιτικό κλίμα επηρέασε και το χρηματιστήριό μας, το οποίο όχι μόνο ξεπέρασε το συμβολικό φράγμα των 650 μονάδων, αλλά και το σημείο κλειδί, των 662 μονάδων, διότι η διάσπαση του Κινητού Μέσου Όρου, όπως λένε οι αναλυτές, σε μακροπρόθεσμο επίπεδο μπορεί να ενεργοποιήσει ένα ισχυρό αγοραστικό σήμα. Το νοητικό σχήμα είναι απλό και βασίζεται στην ιδέα του δεύτερου χτυπήματος του Γενικού Δείκτη πάνω στο σημείο κλειδί το οποίο διασπάται με αυξημένη συναλλακτική ισχύ. Σε στρατηγικό επίπεδο, αυτή η αλλαγή του κλίματος δεν είναι μόνο αναμενόμενη, αλλά είναι ένα προαπαιτούμενο για να αλλάξει η πραγματικότητα. Διότι προς το παρόν επηρεάζουμε δυνητικά λόγω της ανακοίνωσης των προθέσεών μας. Είναι όντως σημαντικό και πρέπει να ενισχυθεί αυτή η προσπάθεια. Η ουσία όμως είναι η πρακτική υλοποίηση. Κι αν με την επιλογή της Νορβηγικής εταιρείας PGS περνάμε στο στάδιο της de facto ΑΟΖ, πρέπει τώρα να ολοκληρώσουμε με την de jure ΑΟΖ, που σημαίνει τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ μέσω της ψηφοφορίας στη Βουλή των Ελλήνων. Διότι η αλλαγή του κλίματος βασίζεται στη πίστη της αλλαγής της ελληνικής πραγματικότητας, η οποία θα ξεπεράσει αυτό το στάδιο της μιζέριας, για να γίνει αυτό το στρατηγικό άνοιγμα και να βοηθήσει όχι μόνο το χρηματιστήριο, αλλά σημαντικότερο ακόμα τον ελληνικό λαό που περιμένει με λαχτάρα τη θέσπιση της ΑΟΖ, όπως μπορούμε να το δούμε κι από το μέγεθος της συλλογής των υπογραφών υπέρ της ψήφισης στη Βουλή. Το φυσικό αέριο δίχως να έχει περάσει σε παραγωγή, είναι ικανό να επηρεάσει την οικονομία μας και αυτό θα πρέπει να το υποστηρίξουμε για να το χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά και στρατηγικά, έτσι ώστε να διευκολύνουμε την όλη διαδικασία της έρευνας, της εξόρυξης, της εκμετάλλευσης και της γενικής παραγωγής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν το φυσικό αέριο ανεβάζει το χρηματιστήριο"

Από την επιλογή της PGS στην de facto ΑΟΖ



Του Νίκου Λυγερού
Για αυτούς που θεωρούν ακόμα και τώρα την ελληνική ΑΟΖ μόνο ως ένα θεωρητικό κατασκεύασμα από ειδικούς, η επιλογή της νορβηγικής εταιρείας Petroleum Geo-Services (PGS) αποτελεί μία αλλαγή φάσης που πρέπει να παραδεχθούν και για πολλούς λόγους μάλιστα. Η επιλογή της PGS δεν είναι μόνο σημαντική επιστημονικά, διότι είναι μία από τις καλύτερες εταιρείες στο κόσμο στον τομέα των σεισμικών ερευνών, αλλά επίσης συμβολική, διότι είναι η ίδια εταιρεία που έκανε τις ανάλογες έρευνες στην Κύπρο, οι οποίες κατέληξαν μέσω της εταιρείας Noble στην ανακάλυψη του κοιτάσματος Αφροδίτη στο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ. Κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι αυτή η εταιρεία δεν έχει καμία φοβία με την Τουρκία, όπως το απέδειξε, συνεχίζοντας αδιάκοπα τις έρευνες της δίχως να την επηρεάζουν οι εξωτερικές και απαράδεκτες πιέσεις. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι σημαντική αυτή η επιλογή προέρχεται από την καταγωγή της, δηλαδή την Νορβηγία, η οποία είναι συνδεδεμένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός της Ευρώπης και σχετίζεται άμεσα με το θέμα των αποθεμάτων της Αρκτικής μέσω του Συμβουλίου. Με άλλα λόγια, είναι ένας στρατηγικός σύμμαχος, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση βάζει στο ίδιο επίπεδο την Αρκτική και την Ανατολική Μεσόγειο, λόγω της ενεργειακής της στρατηγικής που ακολουθεί την οδηγία της. Ο τρίτος λόγος που είναι ο βασικότερος αφορά άμεσα το θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διότι ακόμα κι αν δεν έχουμε θεσπίσει και οριοθετήσει την ελληνική ΑΟΖ με την τροποποίηση του Νόμου 2289|1995 από τον Νόμο 4001|2011, λόγω της τρίτης παραγράφου του Άρθρου 2, μπορούμε να προχωρήσουμε σε έρευνες υδρογονανθράκων, αρκεί να μην ξεπεραστεί η μέση γραμμή που αφορά τα 200 ΝΜ. Πρακτικά ο διαγωνισμός δίνει τη δυνατότητα έρευνας στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης και αυτήν την περιοχή θα εξετάσει σεισμικά η εταιρεία PGS. Αυτό όμως σημαίνει ότι επί της ουσίας κάνουμε μια επέκταση της συμφωνίας που έχουμε με την Ιταλία και αγγίζουμε πλέον και την Λιβύη εξ ολοκλήρου όσο αφορά στην ΑΟΖ και ένα μέρος της Αιγύπτου. Αυτή η πρακτική είναι πολύ σημαντική, διότι δηλώνει de facto ήδη ένα μέρος της ελληνικής ΑΟΖ, βέβαια θα είναι ακόμα καλύτερο όταν φτάσουμε σε de jure, αλλά είναι ένα βήμα ουσιαστικό που συμβαδίζει μάλιστα και με την πρακτική που ακολουθεί κι η Λιβύη κι η Αίγυπτος με τους γύρους παραχώρησης που εξέδωσαν το 2012 και δεν καταπατούν την έννοια της μέσης γραμμής κι ειδικά στη περιοχή που μας αφορά. Αυτό το στοιχείο θα παίξει ένα ρόλο πολύ θετικό την ώρα της θεσμικής οριοθέτησης. Μ’ αυτόν τον τρόπο ακολουθούμε πρακτικά την τακτική της Κύπρου και σε αυτό το πλαίσιο. Για όλους αυτούς τους λόγους η επιλογή κι η έναρξη των σεισμικών ερευνών αποτελεί μια αλλαγή φάσης στον αγώνα της ελληνικής ΑΟΖ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από την επιλογή της PGS στην de facto ΑΟΖ"

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΥΣΗ ΩΣ "ΟΛΟΝ"


Στις 26 Ιουνίου 2000 δύο αμερικανικά προγράμματα εργαστηριακής έρευνας για τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, α) το Πρόγραμμα Ανθρώπινου Γονιδιόματος (Human Genome Project ) το οποίο είναι ένα διεθνές δημόσιο πρόγραμμα εργαστηριακής έρευνας και β) το πρόγραμμα της ιδιωτικής εταιρείας « CELERA» μετά από μήνες σκληρού ανταγωνισμού, ανακοίνωσαν ταυτόχρονα τα αποτελέσματα των ερευνών τους. Ήταν ο πρώτος χάρτης της δομής του ανθρώπινου γονιδιώματος, της πρώτης αλληλουχίας του ανθρώπινου γονιδιώματος, όπως λέγεται.
0 Πρόεδρος Κλίντον σχολίασε: » ...Σήμερα μαθαίνουμε τη γλώσσα που επέτρεψε στο Θεό να δημιουργήσει τη ζωή..». Ο Graig Venter; διευθυντής της «Celera» είπε ότι στην πορεία των 100.000 ετών της ανθρώπινης ιστορίας για πρώτη φορά το ανθρώπινο είδος «μπόρεσε να διαβάσει τα γράμματα που αποτελούν το ίδιο του το σώμα» και ο Francis Kollins, διευθυντής του δημόσιου προγράμματος μίλησε για την «αποκάλυψη της ζωής»
Το Πρόγραμμα του Ανθρώπινου Γονιδιώματος (ΗGΡ)ήταν μια είδηση γεμάτη λάμψη και δίκαια τα ΜΜΕ την ανακοίνωσαν με λόγια κολακευτικά, γεμάτα υπερβολές. Το παρέβαλαν με το κατόρθωμα της προσεδάφισης στη Σελήνη. Είπαν ότι θα θεραπευτεί ο καρκίνος. Ότι θα εντοπιστούν τα «κακά» γονίδια που προκαλούν ασθένειες και τα «καλά», αυτά που μας κάνουν έξυπνους, ωραίους, καλούς στα σπορ και επιμηκύνουν τη ζωή μας. Θα μπορούμε να απομακρύνουμε τα κακά γονίδια και να αυξάνουμε τον αριθμό των καλών, για να βελτιωθεί ο γενετικός μας κώδικας. Το προσωπικά φάρμακα, ο τρόπος ζωής μας, όλα βασισμένα στον ανανεωμένο γενετικό μας κώδικα είναι μερικά ακόμα σχόλια
Πριν δέκα χρόνια, τότε που το ΗGΡ ανέλαβε την έρευνα για την ολοκλήρωση της γονιδιακής δομής του ανθρώπου, χρέωσε, μόνο στους φορολογούμενους πολίτες των ΗΠΑ, το ποσόν των τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Την ίδια εποχή υποσχέθηκαν, μετά από το επιτυχές αποτέλεσμα της έρευνας, το αρχέτυπο για την κατασκευή ανθρώπινου όντος. Σήμερα οι γενετιστές δεν έχουν ακόμα το παραμικρό στοιχείο που θα τους επέτρεπε να κατασκευάσουν ένα μικρόβιο ή ένα σκουληκάκι, ας μη μιλήσουμε για ανθρώπινο όν.
Πάνω από τα 95% του ανθρώπινου γονιδιώματος μπορούμε να πούμε ότι είναι junk DNA, δηλαδή άχρηστα, αφού οι γενετιστές δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πως λειτουργούν. Ούτε για το πόσα είναι δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Οι γνώμες είναι τελείως διαφορετικές κι’ έτσι ο αριθμός των γονιδίων λέγεται ότι βρίσκεται κάπου μεταξύ 30.000 έως 100.000.
Όσο για τον χάρτη που δημοσιοποιήθηκε τον Ιούνιο, ολοκληρώθηκε κατά 85% αλλά μόνο στις κωδικοποιημένες περιοχές, δηλ. όπου μπορούν να πουν ότι πραγματικά πρόκειται για γονίδια
Στην πραγματικότητα το ΗGΡ υπήρξε ο μεγαλύτερος εμπορικός θρίαμβος σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Η εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, χρηματοδοτημένη από το πορτοφόλι των φορολογουμένων, επέφερε πολλές καταστροφικές συνέπειες στην κοινοτική και ηθική δομή της κοινωνίας
Εταιρείες οικειοποιούνται και κατοχυρώνουν νομικά δικαιώματα πάνω σε ανθρώπινα γονίδια και κυτταρικούς τύπους, ανάμεσα τους βρίσκονται και αυτά που λαμβάνονται από λαούς ιθαγενείς - χωρίς τη συγκατάθεση τους - με πρόφαση την ιατρική περίθαλψη. Το DNA και οι κυτταρικοί του τύποι διαφημίζονται και πουλιούνται δημόσια στο Ιντερνετ την ώρα που αυτές οι φυλές οδηγούνται σε εξαφάνιση από τις δραστηριότητες των εταιρειών πετρελαίου, ξυλείας και ορυχείων
Η κυβέρνηση της Βρετανίας έχει τελικά υποκύψει στην πίεση των επιστημόνων και της βιομηχανίας της βιοτεχνολογίας για την έγκριση έρευνας στα ανθρώπινα εμβρυακά βλαστοκύτταρα, με τη χρησιμοποίηση διαθέσιμων εμβρύων από γονιμοποίηση ωαρίων στον δοκιμαστικό σωλήνα για τη δημιουργία οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Είναι ήδη διεθνώς διαδεδομένο το λαθρεμπόριο ανθρώπινων οργάνων. Οι φτωχοί είναι, όπως πάντα, αυτοί που θα εξαναγκασθούν να πουλήσουν τα όργανα τους. Κάποιο νοσοκομείο στη Νότια Αφρική δεσμεύτηκε με συμβόλαιο να προμηθεύει βιοτεχνική εταιρεία με κατεψυγμένους πλακούντες μαύρων που θα στέλνονται στο Παρίσι, πιθανότατα, για τη λήψη κυττάρων και DΝΑ
Η θεραπεία με το γονίδιο του σπερματικού ανθρώπινου τύπου συστήνεται πλατιά. Αυτό σημαίνει τη δημιουργία γενετικά μεταλλαγμένων ανθρώπων. Η γενετική μετάλλαξη όμως είναι επικίνδυνη μέθοδος κι’ αυτό θάπρεπε να το ξέρουν από ανάλογες εφαρμογές σε ζώα και φυτά. Έχω διαθέσει όλη μου τη ζωή ταξιδεύοντας σ’ ολόκληρο τον κόσμο επειδή αισθάνομαι υποχρεωμένη να εναντιωθώ σ’ αυτούς τους επιστήμονες ειδικούς που επιμένουν να λένε στο κοινό ότι τα γενετικά μεταλλαγμένα όργανα(GMOS) είναι απόλυτα ασφαλή. Προφανώς είναι οι ίδιοι ειδικοί που μας διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος από την κατανάλωση κρέατος από τρελές αγελάδες
Κανείς δεν θεραπεύτηκε ακόμα με τη σωματική γονιδιοθεραπεία, μια μέθοδο που υποτίθεται ότι δεν αλλάζει τον σπερματικό τύπο, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό συμβαίνει. Ο θάνατος κάποιου υγιούς εφήβου που έλαβε μέρος σε κλινικά πειράματα τον περασμένο χρόνο, προκάλεσε μεγάλη αγανάκτηση στο κοινό. Αυτό έγινε μεταξύ του 1998 και 1999, τότε που επιστήμονες συνεργαζόμενοι με Αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες, εφαρμόζοντας πειραματικά την γονιδιοθεραπεία, προκάλεσαν κι’ άλλους πέντε θανάτους και σε 650 ακόμη περιπτώσεις τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα από τα αναμενόμενα. Αυτές θεωρήθηκαν «εμπορικά ευαίσθητες» πληροφορίες
Τον περασμένο χρόνο το γενετικό υλικό ενός ανθρώπινου κυττάρου εμφυτεύτηκε στο ωάριο μιας αγελάδας για τη δημιουργία «ανθρώπινου κλώνου’ Ευτυχώς οι επιστήμονες δε κατάφεραν να περατώσουν το πείραμα εντός 14 ημερών, που αποτελεί και το νομικό χρονικό όριο έρευνας, διαφορετικά θα ήμασταν αντιμέτωποι με τον Φρανκενστάιν. Τουλάχιστον αυτός δεν το έκανε για να βγάλει χρήματα. Εδώ ακριβώς είναι η ρίζα του προβλήματος. Πριν αποφασίσουμε αν η οποιαδήποτε εφαρμογή είναι ηθική ή χρήσιμη θάπρεπε ν’ αναρωτηθούμε αν θα την κάναμε χωρίς χρηματικό όφελος. Γιατί θάπρεπε να κερδοσκοπήσουμε μέσα από την παροχή ιατρικής βοήθειας; Ποιος ωφελείται όταν τα γονίδια, οι κυτταρικοί τύποι και οι αναπαραγωγικές διαδικασίες πατεντάρονται για εμπορική εκμετάλλευση;
Η γονιδιακή βιοτεχνολογία δεν είναι μόνο για τις γενετικά μεταλλαγμένες τροφές ή τα γενετικά μεταλλαγμένα όντα. Είναι η συμμετοχή σ’ ένα υπαρκτό εφιάλτη, η πτώση σε μια αυτοδημιουργούμενη κόλαση πάνω στη γη. Έχω γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Genetic Engineering: Dream or Nightmare - Subtitled: Turning the Tide on the Brave New World of Bad Science and Big Business « (Γενετική Μηχανική: Όνειρο ή Εφιάλτης; - με υπότιτλο - Στρέφοντας το Ρεύμα στον Υπέροχο Κόσμο της Κακής Επιστήμης και των Μεγάλων Επιχειρήσεων). Το έξοχο μυθιστόρημα της Mary Shelley», δεν ήταν μόνο η παραβολή του αλαζόνα επιστήμονα που το έπαιξε Θεός, ήταν η αναφορά στην εκτός ελέγχου μηχανιστική επιστήμη, που χρησιμοποιείται στην υπηρεσία της όποιας συντεχνίας.
Τελικά, είναι η αδυναμία να δούμε τη Φύση ως Όλον
Από τη βιομηχανική επανάσταση ως τις μέρες μας κυριαρχεί το μηχανιστικό πρότυπο της δυτικής επιστήμης, στην παγκόσμια πολιτική και στην πολιτική των κρατών, όχι μόνο σε ο,τι αφορά τις καταστρεπτικές τεχνολογίες, αλλά ιδιαίτερα στον τρόπο που ο κόσμος αποκαλύπτεται και διαμορφώνεται, Παρουσιάζει τη φύση ως χωριστά κομμάτια αραδιασμένα, που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, καθώς προσπαθούν να επιβιώσουν ως ισχυρότερα στο Δαρβινικό αγώνα. Οι όποιες συντεχνίες μεταχειρίζονται και εκμεταλλεύονται χωρίς όριο τους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, που ουσιαστικά τους θεωρούν μηχανές, και δεν υπάρχει όριο στο πως μπορούν να χειραγωγηθούν και εκμεταλλευθούν για το επιχειρηματικό κέρδος. Αποτελούν τμήμα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής θεωρίας, που προωθεί την παγκοσμιοποίηση - για τη άρση όλων των φραγμών του εμπορίου, των επενδύσεων και γενικά της διαχείρισης της δημόσιας οικονομίας, έτσι που, οι πολυεθνικές εταιρείες να μπορούν να εκμεταλλεύονται ευκολότερα τους ανθρώπους, αγνοώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να καταστρέφουν τη γη.
Κρίση κοινωνική, οικονομική και οικολογική είναι οι ολέθριες συνέπειες σε πλανητική κλίμακα. Αυτή ακριβώς είναι η αιτία που 50.000 άνθρωποι βρέθηκαν στους δρόμους του Σιάτλ, τον περασμένο Νοέμβρη, κάνοντας ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Το μηχανιστικό πρότυπο δεν ισχύει στην πραγματικότητα της ζωής. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι δεν ισχύει ούτε και στη πραγματικότητα της ίδιας της δυτικής επιστήμης. Μέσα από κάθε επιστημονικό κλάδο αποκαλύπτεται πως η φύση είναι οργανική, δυναμική και αλληλοσυνδεόμενη. Δεν υπάρχουν αιτιώδεις αλυσίδες που συνδέουν τα γονίδια με τα χαρακτηριστικά των οργανισμών γενικά, πολύ περισσότερο αυτό δεν ισχύει για την ανθρώπινη περίπτωση. Αλλά το απαράδεκτο επιχείρημα της γενετικής αιτιοκρατίας εξακολουθεί ανεύθυνα να χρησιμοποιείται από το επιστημονικό κατεστημένου τον ίδιο ακριβώς τρόπο που η νεοφιλελεύθερη οικονομία επιμένει να εξουσιάζει την πολιτική κρατούσα τάξη. Αυτό το παλιό επιχείρημα είναι αποτελεσματικό όχι μόνο για την προώθηση της βιοτεχνολογίας, αλλά κάνει και τις ανήθικες χρήσεις της να φαίνονται αναγκαστικές. Γι’ αυτό, όταν οι επιστήμονες σου λένε ότι η επιστήμη είναι εντάξει, αλλά οι εφαρμογές της είναι λαθεμένες, αυτό είναι ασυναρτησία, γιατί πράγματι είναι η επιστήμη, το ίδιο το παράδειγμα που υπαινίσσεται τις εφαρμογές. Και καθώς είπα, κάνει κάποιες από ης εφαρμογές να φαίνονται αναγκαστικές.
Η μια μελέτη μετά την άλλη συνεχίζει να δείχνει ότι οι ερμηνείες για ασθένειες που τις προκαλεί κάθε φορά ένα και μόνο γονίδιο είναι υπεραπλουστευμένες. Κορυφαίοι γενετιστές, ύστερα από μελέτες, υποστηρίζουν ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος, απλά γιατί η συμπεριφορά κάθε γονιδίου μεταβάλλεται και επηρεάζεται από πολλά άλλα γονίδια. Για παράδειγμα η κυστική ίνωση στους Βόρειους Ευρωπαίους σχετίζεται στενά με τη μετάλλαξη κάποιου ορισμένου γονιδίου, αλλά η σοβαρότητα των συμπτωμάτων εκτείνεται σ’ ένα ευρύ φάσμα και εξαρτάται από το ιστορικό όλων των άλλων γονιδίων που είναι παρόντα. Η ίδια μετάλλαξη στους κατοίκους της Υεμένης, συμβαίνει κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες, ενώ η κυστική ίνωση συνδέεται καθ’ ολοκληρίαν με άλλο γονίδιο.
Η συσχέτιση γονιδίων και ασθενειών γίνεται όλο και πιο δυσδιάκριτη στις περιπτώσεις καρκίνου, καρδιοπαθειών, διαβήτη, της σχιζοφρένειας, της νοημοσύνης, της εξάρτησης από το αλκοόλ, της ομοφυλοφιλικής και εγκληματικής συμπεριφοράς, όπου περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί παράγοντες παίζουν όλο και σημαντικότερο ρόλο.
Υπάρχουν μέχρι 100.000 γονίδια στο ανθρώπινο γονιδίομα, με εκατοντάδες παραλλαγές σε κάθε γονίδιο. Κάθε άτομο είναι γενετικά μοναδικό, εκτός από τα μονοζυγωτικά δίδυμα στην αρχή της ανάπτυξης τους, δηλαδή πριν γίνουν γενετικές μεταλλάξεις στο καθένα. Είναι πραγματικά ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι ο εγκέφαλος του καθενός από τα δίδυμα είναι τελείως διαφορετικός, διότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου συνδέεται στενά με την ατομική εμπειρία. Κυριαρχεί το στοιχείο της βιοανάδρασης (Feedback)
Οι κυριότερες αιτίες της κλονισμένης μας υγείας είναι περιβαλλοντικές και κοινωνικές. Οι ασθένειες που οφείλονται σε ένα μόνο γονίδιο, όπως λέγεται, φτάνουν μόλις το 2% σε σχέση με τις άλλες ασθένειες, αλλά και γι’ αυτές μπορούμε να πούμε ότι τα συμπτώματα είναι ποικίλα, όσον αφορά στη σοβαρότητα τους. Νορβηγός μαραθωνοδρόμος που πάσχει από κυστική ίνωση - η οποία ελέγχεται με συνδυασμό συμβατικής και εναλλακτικής θεραπείας - θεωρεί αποτελεσματική την εναλλακτική θεραπεία. Οι περιβαλλοντικές επιδράσεις επιφέρουν γενετικές διαφοροποιήσεις ακόμα και σε περιπτώσεις που αναγνωρίζεται η προδιάθεση κάποιων γονιδίων, Για παράδειγμα, ο καρκίνος του μαστού είναι σπάνιος σε μη βιομηχανικές χώρες της Ασίας, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης, όπου ο αριθμός των περιστατικών είναι πενταπλάσιος. Ωστόσο, μόνο σε χρόνο μιας γενιάς, γυναίκες της Ασίας που μεταναστεύουν στις βιομηχανικές χώρες, εμφανίζουν αντίστοιχο αριθμό κρουσμάτων, με εκείνο των Ευρωπαίων
Η Διεθνής Υπηρεσία για την Έρευνα του Καρκίνου, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αποδίδει το 80% των καρκίνων σε περιβαλλοντικές επιδράσεις. Πολλά από τα βιομηχανικά απόβλητα που μολύνουν τον αέρα, το νερό και το έδαφος, θεωρούνται καρκινογόνα. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας συνδέεται με μεταλλάξεις που επιφέρουν τα ραδιενεργά απόβλητα και τα φυτοφάρμακα που μολύνουν τη θάλασσα, κατακάθονται στο βυθό και στη συνέχεια ξεβράζονται στις ακτές. Πρακτικά, αυτό που γίνεται από την έρευνα για τον καρκίνο και την πρόληψη του, είναι ο προσδιορισμός των γονιδίων που συνδέονται με αυτόν.
Η εστίαση της προσοχής στα γονίδια, όμως, αποπροσανατολίζει από τις πραγματικές αιτίες για την κλονισμένη μας υγεία και αφαιρεί τη δυνατότητα αναζήτησης διεξόδου στο πρόβλημα. Συγχρόνως επιτρέπει στους ενόχους να συνεχίζουν να ρυπαίνουν το ζωτικό μας χώρο ατιμώρητοι και την ίδια στιγμή να κερδίζουν από την τεράστια αγορά, τη σχετική με την υγεία, που όλο και γίνεται μεγαλύτερη. Ο τίτλος στις οικονομικές σελίδες της «Gurdian» (Τετάρτη 2 Αυγούστου 2000) « Οι κυνηγοί των γονιδίων» τα λέει όλα. Οι ασθενείς είναι ένα διαπραγματεύσιμο «περιουσιακό στοιχείο’ Ακόμα χειρότερα, ο» γενετικός μανδύας» που τοποθετείται πάνω σε ασθένειες και άλλες ανθρώπινες καταστάσεις, καταλήγει να κατηγορεί τα θύματα, συμβάλλοντας στην αναζωπύρωση των γενετικών διακρίσεων και της ευγονικής που στιγμάτισαν μεγάλο μέρος της ιστορίας του προηγούμενου αιώνα
Ας μη ξεχνάμε την ερήμωση των πληθυσμών των ιθαγενών που ακόμη γίνεται, το διωγμό των Εβραίων, το Απαρτχάιντ! στη Ν. Αφρική, που βασίστηκαν στη λογική ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πραγματικά κατώτεροι. Στη Γερμανία, Σουηδία, ΗΠΑ, τα προγράμματα ευγονικής οδήγησαν δεκάδες χιλιάδες από τους κατοίκους τους - που θεωρούνταν φυσικά ή διανοητικά ανάπηροι - στο θάνατο ή τη βίαιη στείρωση μέχρι τη δεκαετία του 70 και αργότερα.
Η μόνη συγκεκριμένη προσφορά από το Πρόγραμμα του Ανθρώπινου Γονιδιώματος είναι τα γενετικά τεστ, κάπου 740 βρίσκονται στην αγορά. Σε περιπτώσεις, όμως, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διάγνωση και θεραπεία ασθενειών, η χρήση τους γίνεται απαγορευτική λόγω του υψηλού κόστους χορήγησης άδειας για την εφαρμογή τους. Από την άλλη μεριά, παρατηρήθηκε το φαινόμενο
άρνησης προσλήψεων για εργασία και για ιατρική ασφάλιση σε περιπτώσεις που έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα γενετικών τεστ, σε κάποιους ανθρώπους. Γίνεται μια κίνηση από ασφαλιστικές εταιρείες να αποκαλύπτονται ανάλογα αποτελέσματα, για προφανείς λόγους, στη Βρετανία. Δόξα τω Θεώ που έχουμε εδώ Εθνική Υγεία, προς το παρόν
Η προγεννητική διάγνωση που γίνεται στα γονίδια των εμβρύων έχει σκοπό τον εντοπισμό τον γονιδίων που έχουν προδιάθεση να προκαλέσουν καρκίνο σε μεγάλη ηλικία ,στο άτομο που θα γεννηθεί. Το αποτέλεσμα είναι η άμβλωση. Ο James Watson, που μοιράστηκε το βραβείο ΝΟΒΕL για τη δομή του DΝΑ, προτείνει στους γονείς την άμβλωση ακόμη και σε περιπτώσεις εντοπισμού γονιδίων ομοφυλοφιλίας. Δεν υπάρχουν τέτοια γονίδια, επί τη ευκαιρία.
Μια ομάδα από εξέχοντες επιστήμονες και «βιοηθικούς» προτείνουν ανοιχτά τη δημιουργία της ονομαζόμενης «τάξης με βελτιωμένα γονίδια’ Τη θεωρούν αναπόφευκτη. Η γενετική βελτίωση των απογόνων κάποιων ανθρώπων θα προκύψει με τη βοήθεια των χρημάτων τους, αλλά αυτό θα δημιουργήσει μια κατώτερη τάξη ανθρώπων που θα είναι τα παιδιά εκείνων που δεν θα μπορούν να πληρώσουν για να πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Θα δημιουργηθεί ένα χωριστό κατώτερο είδος. Βέβαια, προοπτικές όπως η ατομικά πελατειακή ιατρική είναι γενετικές αιτιοκρατικές φαντασιώσεις. Αλλά δεν σημαίνει ότι είναι ακίνδυνες, διότι θα οδηγήσουν στις χειρότερες ευγονικές τάσεις στην κοινωνία μας
Προβάλλει μια άλλη τάση παραβίασης της ιδιωτικότητας και των δικαιωμάτων των πολιτών. Οι κυβερνήσεις των κρατών δημιουργούν μεγάλα αρχεία DΝΑ με τα στοιχεία των υπόπτων, για να μην πούμε ολόκληρου του πληθυσμού, με σκοπό την εύκολη σύλληψη των εγκληματιών. Συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης της Βρετανίας, οι κυβερνήσεις μαζί με βιοτεχνολογικές εταιρείες ενθαρρύνουν τους απλούς ανθρώπους να δωρίζουν το DΝΑ τους για να δημιουργηθεί εθνικό αρχείο πληροφοριών, για τη βοήθεια της αναγνώρισης προδιάθεσης για ασθένειες. Αυτό ήταν το θέμα της «Gurdian» στο άρθρο που σας ανέφερα
Ολόκληρο το αρχείο πληροφοριών DΝΑ του κράτους της Ισλανδίας πουλήθηκε σε ιδιωτική εταιρεία και μια άλλη διαπραγματεύεται με τη Σουηδική κυβέρνηση για τον «ηθικό» έλεγχο των στοιχείων του Σουηδικού λαού. Το Συμβούλιο Υπεύθυνης Γενετικής, ένας μη — κυβερνητικός Οργανισμός των ΗΠΑ, έχοντας υπόψη αυτές τις τάσεις προσχεδίασε τον Γενετικό Κατάλογο Δικαιωμάτων για την προστασία των «Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και της Ακεραιότητας « και της «Βιολογικής Ακεραιότητας της Γης» (www.gene-watch.org). Υπάρχει επίσης ανάγκη για ένα Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηθών που να απαρτίζεται από ανεξάρτητους επιστήμονες και εκπροσώπους όλων των τομέων της κοινωνίας των πολιτών, προκειμένου ν’ ασχοληθούν με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ιδιωτικότητας και της αξιοπρέπειας
Αλλά δεν θα υπάρξει αποτελεσματική ρύθμιση αν δεν υπάρξει «Θέληση για το Καλό». Είναι αυτή που δίνει αξία στην ολοκλήρωση και το σκοπό κάθε όντος για το δικό του καλό. Κι’ αυτό προκύπτει από το πως βλέπουμε τη Φύση. Θα πρέπει να τη δούμε ως ΟΛΟΝ. Κι’ επειδή η Φύση ΕΙΝΑΙ όλον, αυτή η Θέληση για το Καλό είναι το οικουμενικό ιδεώδες σ’ όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες
Δεν θα ήθελα να φύγετε από αυτή τη συνάντηση μουδιασμένοι και ψυχοπλακωμένοι, γι’ αυτό θα σας πω για μια οργανική επανάσταση που γίνεται μέσα στις θετικές επιστήμες της Δύσης. Σας είπα για τη γενετική αιτιοκρατική θέση που επικρατεί στη βιολογία και τη λαϊκή κουλτούρα, πολύ πριν υπεισέλθει η γενετική μηχανική, εδώ και 25 χρόνια. Δίνει μια απλουστευμένη περιγραφή των οργανισμών, δεν έχει αντίληψη του οργανισμού ως συνόλου, ούτε των κοινωνιών ή των οικοσυστημάτων. Βλέπει αντιθέτως, μόνο εγωκεντρικά άτομα που το ένα ανταγωνίζεται το άλλο και που όλα βρίσκονται σε πόλεμο ενάντια στη φύση.. Ο οργανισμός παρουσιάζεται ως κάτι λίγο παραπάνω από ένα άθροισμα «γνωρισμάτων», προσκολλημένων σε ειδικά γονίδια που υποτίθεται ότι περνούν αναλλοίωτα στην επόμενη γενιά. Εάν ήταν έτσι, η γενετική μηχανική θα ήταν τόσο ακριβής και αποτελεσματική όσο ισχυρίζονται. Θα φτιαχνόταν ένα GMO με τα γονίδια που θα προσδιόριζαν τα επιθυμητά γνωρίσματα. Πρώτα ο εντοπισμός των γονιδίων, μετά η απομόνωση τους και στη συνέχεια η μεταφορά τους σε άλλον οργανισμό, μια για πάντα
Καθώς οι ερευνητές ανακαλύπτουν ότι γίνεται ένας ατέλειωτος διάλογος μεταξύ των γονιδίων, η άποψη που αναφέρθηκε παραπάνω φαίνεται να χάνει έδαφος. Η λειτουργία των γονιδίων είναι σύνθετη και αποτελούν όλα ένα περίπλοκο δίκτυο. Δεν γίνεται τίποτα αν δε είναι δυναμικά ευαίσθητα κι αν δεν ανταποκρίνονται στα άλλα γονίδια, στο κύτταρο, στον οργανισμό που βρίσκονται και στο εξωτερικό περιβάλλον. Μεταλλάσσονται, ανασυγκροτούνται και μεταπηδούν. Το γονίδια ενός οργανισμού είναι δυνατόν ακόμη και νά μεταπηδήσουν στο γονιδίωμα ενός άλλου. Το γενετικό υλικό είναι τόσο ευμετάβολο και τόσο εύκολα μεταλλάσσεται, ώστε ήδη από τη δεκαετία του 1980 τα έχουν ονομάσει «ρευστό γονιδίωμα»
Οι γενετιστές παραιτήθηκαν από κάθε αναγνώριση. Τα γονίδια αποτελούν μια τεράστια οικολογία που περικλείει όλα τα γονίδια στο γονιδίωμα. το φυσικό περίβλημα του οργανισμού και το οικολογικό περιβάλλον. Επειδή πρέπει να υπάρχει ισορροπημένο οικοσύστημα για να διατηρηθεί η δυναμική σταθερότητα των γονιδίων και των γονιδιωμάτων, η νέα γενετική γίνεται οικολογική, οργανική και ολιστική, με ραγδαία ταχύτητα. Είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από τη μηχανική αντίληψη για τη φύση που κυριάρχησε στον κόσμο για εκατοντάδες χρόνια .Η μετάβαση της από την κλασική αντίληψη στη νέα, είναι ανάλογη με τη μετάβαση από την κλασική φυσική στην κβαντική. Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η γενετική μηχανική, τουλάχιστον στην υπάρχουσα μορφή της, δεν θα μπορέσει να πετύχει ποτέ. Διότι βασίζεται στον παραλογισμό ότι οι οργανισμοί είναι μηχανές και στην άρνηση της πολυπλοκότητας και της προσαρμοστικότητας στο οργανικό ΟΛΟΝ
Παράλληλες ανακαλύψεις γίνονται στην οικολογία. Εδώ και πολύ καιρό, οι ακαδημαϊκοί οικολόγοι προσπαθώντας να ερμηνεύσουν την ποικιλία των οικοσυστημάτων με βάση τον ανταγωνισμό για την επιβίωση τους, αποτυγχάνουν εξ ολοκλήρου. Στην πραγματικότητα μυριάδες αμοιβαίων σχέσεων και η συμβίωση είναι που καθιστούν ικανά όλα τα είδη να ευδοκιμήσουν και είναι αυτές που σχημάτισαν και διατήρησαν αυτά τα συστήματα στην πορεία των πολλών χιλιάδων χρόνων ζωής. Σ’ αυτή την αλυσίδα συμπεριλαμβάνεται και το ανθρώπινο είδος και είναι πραγματικά παραπλανητικές και ολέθριες οι συντηρητικές και περιβαλλοντικές τακτικές που αποκλείουν τα ανθρώπινα όντα
Η ικανότητα ενός οικοσυστήματος καθορίζεται από τον αριθμό των μονάδων που μπορεί να συντηρήσει. Όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των μονάδων που περικλείει τόσο μεγαλύτερη η ικανότητα του και αντίστροφα. Είναι λαθεμένη η αντίληψη για τη συνεχιζόμενη ικανότητα του που θεωρείται μια αμετάβλητη σταθερά. Δεν είναι. Εξαρτάται από το πως το σύστημα είναι οργανωμένο. Υπάρχουν ενδείξεις ότι όσο πιο ποικιλόμορφο βιολογικά είναι ένα σύστημα τόσο μεγαλύτερη είναι η συνεχιζόμενη ικανότητα του να δημιουργεί Τα βιολογικά ποικιλόμορφα συστήματα είναι επίσης πιο σταθερά και ανθεκτικά και παρέχουν τη δυνατότητα εξασφάλισης τροφής. Με λίγα λόγια, οι ακαδημαϊκοί οικολόγοι ανακαλύπτουν αυτό που οι ιθαγενείς αγρότες σ’ όλο τον κόσμο ξέρουν και εφαρμόζουν με επιτυχία για χιλιάδες χρόνια.. Αρχαία αγροτικά συστήματα έχουν αναβιώσει σ’ όλο τον κόσμο, από τη δεκαετία του 1980.Οχι μόνο διπλασιάστηκαν και τριπλασιάστηκαν οι σοδειές, και αυξάνουν συνεχώς, αλλά και πρόσφεραν μεγάλο κοινωνικό και περιβαλλοντικό όφελος, με συνέπεια τη βελτίωση της υγείας. Ξέρουν τον τρόπο, τον μόνο τρόπο που μπορεί να κάνει το χώμα να αναλαμβάνει και να ξαναγεννιέται, να γίνεται παραγωγικό και να πάψει να εκφυλίζεται από τη βιομηχανική αγροκαλλιέργεια
Ίσως η πιο κρίσιμη καμπή στη δυτική επιστήμη είναι η εξέλιξη της Θεωρίας της Σχετικότητας και ειδικά της κβαντικής Φυσικής, στις αρχές του περασμένου αιώνα , διότι ουσιαστικά ανέτρεψε το μηχανιστικό πρότυπο και τις εφαρμογές του. Η κβαντική θεωρία παρουσιάζει το σύμπαν κατοικούμενο από οντότητες που δεν περιορίζονται σε καθορισμένη θέση, χωριστά και απομονωμένα, αλλά που αλληλοδιαπερνώνται, αλλάζουν και εξελίσσονται ως οργανισμοί . Αυτό περιλαμβάνει τα πάντα. Όχι μόνο οργανισμούς, αλλά ηλεκτρόνια, άτομα, ηλιακά συστήματα, σύμπαντα, γαλαξίες. Επομένως, η διάκριση σε παρατηρητές και παρατηρούμενους είναι απατηλή.
Η αλλαγή είναι τόσο βαθιά ώστε ο Alphred North Whitehead παρατηρεί ότι δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τη φύση, παρά μόνο αν τη δούμε σαν οργανισμό που συμμετέχει απόλυτα στη διαδικασία του γνωρίζειν. Ο γνώστης και το αντικείμενο της γνώσης του είναι ένα. Το πως γνωρίζουμε καθορίζει αυτό που γνωρίζουμε. Αν γνωρίσουμε μηχανικά, αν γνωρίσουμε βίαια, τότε η γνώση μας θα είναι μηχανική και βίαιη. Η πράξη του γνωρίζειν μεταμορφώνει και τους δύο, και τον γνώστη και το αντικείμενο της γνώσης του. Γι αυτό πρέπει πάντα να γνωρίζουμε με ευαισθησία και συμπόνια
Και ποια η διαφορά ανάμεσα στον οργανισμό και τη μηχανή; Τι σημαίνει να είσαι το ένα ή το άλλο; Οργανισμός σημαίνει να κατέχεσαι από την παρόρμηση να ενωθείς με το όλο, να γίνεις ένα μέρος του ευρύτερου όλου. Για να αντιληφθείτε την έννοια του οργανισμού, φανταστείτε μια απέραντη υπέρ-ορχήστρα με όργανα που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα διαστάσεων, από το μοριακό πίκολο του 109 του μέτρου μέχρι ένα φαγκότο ή μια μπάσα βιόλα του ενός μέτρου ή παραπάνω, που παίζουν μουσική σε κλίμακα που εκτείνεται σε 72 οκτάβες. Φαίνεται απίστευτο αλλά αυτή η ορχήστρα ποτέ δεν σταματάει να παίζει τα ατομικά μας κομμάτια σε ένα ορισμένο επαναλαμβανόμενο ρυθμό και σταθερή δόνηση, αλλά ταυτόχρονα σε ατέλειωτες παραλλαγές που ποτέ δεν επαναλαμβάνονται ακριβώς. Πάντα υπάρχει κάτι καινούριο που δημιουργείται καθώς εξελίσσεται. Αλλάζει νότα, αλλάζει τέμπο, αλλάζει τόνο τέλεια, όπως το αισθάνεται ή όπως απαιτεί η περίσταση, αυθόρμητα και χωρίς ίχνος δισταγμού. Αυτό που παίζει η υπέρ-ορχήστρα είναι η πιο εξαίσια Jazz. Η Jazz είναι για την κλασική μουσική ο,τι είναι το κβάντουμ για την κλασική Φυσική. Θα μπορούσε να την πει κανείς Quantum Jazz. Υπάρχει ορισμένη ενορχήστρωση, αλλά η πραγματική τέχνη βρίσκεται στους αδιάκοπους αυτοσχεδιασμούς που κάθε παίκτης - όσο μικρός κι αν είναι - επιχειρεί, απολαμβάνοντας στο μέγιστο την ελευθερία της έκφρασης του. Συγχρόνως συντονίζεται με ακρίβεια σε κάθε βήμα και τόνο με το όλον. Δεν υπάρχει αρχηγός ή μαέστρος, και η μουσική ξεχύνεται καθώς παίζεται.
Η λεπτομερής περιγραφή της ολότητας της μοριακής, κυτταρικής, φυσιολογικής δομής του υγιούς οργανισμού, που σας έδωσα, έχει σκοπό να ρίξει φως στην πρωταρχική παράδοξη φύση του οργανικού όλου. Δραστηριοποιείται σ’ όλες τις κλίμακες με τη μέγιστη έκφραση της ελευθερίας του μέρους, μέσα στη σφαιρική συνεκτικότητα του όλου. Είναι κάτι ακατανόητο για το μηχανιστικό πρότυπο αλλά εντάσσεται απόλυτα και ταιριάζει στην αντίληψη της κβαντικής συνοχής. Στο οργανικό όλο, σφαιρικό και μερικό, μέρος και όλο, ενέχονται αμοιβαία και διαπλέκονται. Το κλειδί είναι η αλληλοεπικοινωνία Το κάθε τι, όσο πιο ευαίσθητο και ανταποκριτικό είναι, τόσο περισσότερο συνεργάζεται. Αυτό το προτείνω ως νέο πρότυπο της τέλειας δημοκρατίας.
Αφήστε με να σας δείξω) αυτή την κβάντουμ τζαζ να παίζεται σ’ όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Είναι ένα πραγματικό χρονικό Video των ζωντανών οργανισμών, απεικονισμένο με μια, πολωμένη μικροσκοπικά τεχνική, όμοια με κείνη που οι γεωλόγοι χρησιμοποιούν για να δουν τους κρυστάλλους των βράχων. Τα λαμπερά χρώματα είναι κρυσταλλικές ή υγρές κρυσταλλικές περιοχές μέσα σ’ όλο τον οργανισμό. Μα πως μπορεί ένας ζωντανός κινούμενος οργανισμός, που όλα του τα μόρια μετασχηματίζουν δραστήρια την ύλη και την ενέργεια, να είναι υγρά κρυσταλλικός; Η απάντηση είναι ότι το φως δονείται πολύ γρήγορα, στους 1014 κύκλους το δευτερόλεπτο, πολύ γρηγορότερα απ’ όσο δονούνται τα κύτταρα. Με δεδομένο ότι τα μόρια κινούνται σε πλήρη συνοχή, δηλ. σε συμφωνία, θα εμφανιστούν ακίνητα στο φως που περνάει από μέσα τους. Είναι σαν να φωτογραφίζεις ένα κινούμενο αντικείμενο μ’ ένα πολύ γρήγορο φιλμ και παίρνεις μια καθαρή ακίνητη εικόνα του. Έτσι, αυτή η εικονοποιούσα τεχνική αποκαλύπτει τη συνοχή του οργανισμού μέχρι το μοριακό επίπεδο. Δεν έχω χρόνο να σας πω πως η βιοφυσική της συνεκτικότητας(συνοχής) σχετίζεται με τις ολιστικές μεθόδους στην Ιατρική
Η συνοχή των οργανισμών είναι η πεμπτουσία των οργανισμών. Χρειάζονται δεκάδες χιλιάδες διαφορετικά μακρομόρια για να γίνει ένα κύτταρο και πολλά είδη κυττάρων για να κάνουν τους διάφορους ιστούς και όργανα στο σώμα. Για τον ίδιο λόγο χρειαζόμαστε πολλά είδη σ’ ένα ακμαίο οικοσύστημα και μια καλειδοσκοπική ποικιλία από κουλτούρες, για να ολοκληρώσουμε το δημιουργικό ανθρώπινο δυναμικό
Προεκτείνοντας την αμοιβαία εξάρτηση του μέρους και του όλου του οργανισμού στις κοινωνίες, τα οικοσυστήματα και σε τελευταία ανάλυση σ’ όλη η φύση, ανακαλύπτουμε τις βαθιές ολιστικές παραδόσεις στην κουλτούρα των ιθαγενών σ’ όλο τον κόσμο. Αρχίζουμε να κατανοούμε ότι ο καθένας από μας είναι η ενσωμάτωση όλων όσων υπάρχουν και ότι δεν μπορούμε να βλάψουμε κανέναν άλλον χωρίς να βλάψουμε τους εαυτούς μας. Εδώ βρίσκουμε τη βάση της Θέλησης μας για το Καλό. Γι αυτό νιώθουμε την παρόρμηση να τιμήσουμε και να γαλουχήσουμε την ατομική διαφορετικότητα και ελευθερία με συμπαντική Αγάπη.

Η Dr. Mae -Wan Ηο είναι Υψηλού Βαθμού Ερευνήτρια-Senior Research Fellow -του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Μεγάλης Βρετανίας. Πολύ γνωστή ηγετική υποστηρίκτρια μιας νέας επιστήμης του οργανισμού, της οποίας τα άρθρα πάνω στη γενετική μηχανική και άλλες δημοσιεύσεις(περιλαμβανομένου και του best selling βιβλίου της) έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Είναι Διευθύντρια του Institute of Science in Society (ISIS), που εστιάζεται στη κοινωνική ευθύνη της επιστήμης και της επιστήμης για τη βιωσιμότητα. Από το 1994 είναι επιστημονική σύμβουλος του "Third World Network".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΥΣΗ ΩΣ "ΟΛΟΝ""

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Ελληνικοί υδρογονάνθρακες και νομοθεσία


Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός, Τ. Φωκιανού

Για να γίνει εντελώς κατανοητό το καθεστώς της έρευνας και της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στην ελληνική ΑΟΖ και να αποδείξουμε ότι οι απολαβές θα αφορούν αποκλειστικά το ελληνικό κράτος, πρέπει να εξετάσουμε το αρχικό πλαίσιο της οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 94/22/ΕΚ στις 30 Μαΐου 1994, η οποία έχει υπογράψει την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές για τον εφοδιασμό της σε υδρογονάνθρακες, εκτιμά ότι είναι σκόπιμο να ενθαρρυνθεί η καλύτερη δυνατή αναζήτηση, εξερεύνηση και πόρων που βρίσκονται στην Κοινότητα.
«Εκτιμώντας:
ότι η εσωτερική αγορά αποτελεί ένα χώρο χωρίς εσωτερικά σύνορα μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών , των προσώπων και των κεφαλαίων ότι πρέπει να θεσπιστούν τα αναγκαία μέτρα για τη λειτουργία της
ότι, στο ψήφισμά του της 16ης Σεπτεμβρίου 1986 (4), το Συμβούλιο όρισε ως στόχο της ενεργειακής πολιτικής της Κοινότητας και των κρατών μελών την καλύτερη ολοκλήρωση, χωρίς εμπόδια στις συναλλαγές, της εσωτερικής αγοράς της ενεργείας, προκειμένου να βελτιωθεί η ασφάλεια του εφοδιασμού, να μειωθεί το κόστος και να ενισχυθεί η οικονομική ανταγωνιστικότητα
ότι η Κοινότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές για τον εφοδιασμό της σε υδρογονάνθρακες ότι είναι ως εκ τούτου σκόπιμο να ενθαρρυνθεί η καλύτερη δυνατή αναζήτηση, εξερεύνηση και παραγωγή των πόρων που βρίσκονται στην Κοινότητα
ότι τα κράτη μέλη ασκούν κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα επί των πηγών υδρογονανθράκων στην επικράτειά τους
ότι η Κοινότητα έχει υπογράψει τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θαλάσσης».

Αυτή η οδηγία οδήγησε την Ελλάδα να ψηφίσει το Νόμο 2289/1995, το Νόμο των υδρογονανθράκων. Πριν όμως αναλύσουμε αυτό το Νόμο, ο οποίος τροποποιήθηκε με το Νόμο 4001/2011, πρέπει να επισημάνουμε τη δεύτερη παράγραφο του δεύτερου εδαφίου του άρθρου 2 της οδηγίας.
«Ωστόσο, για λόγους εθνικής ασφάλειας, τα κράτη μέλη δύνανται να αρνούνται την πρόσβαση στις δραστηριότητες αυτές καθώς και την άσκησή τους σε φορέα που ελέγχεται ουσιαστικά από τρίτη χώρα ή από υπηκόους τρίτης χώρας.»
Αυτή η ασφαλιστική δικλείδα είναι πολύ σημαντική για τη συνέχεια της ανάλυσής μας, αλλά για όλη τη διαδικασία που αφορά στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Το Άρθρο 2 έχει ως εξής
«Άρθρο 2
1. Τα κράτη μέλη διατηρούν το δικαίωμα να ορίζουν, εντός των ορίων του εδάφους τους, τις περιοχές που διατίθενται για άσκηση δραστηριοτήτων αναζήτησης, εξερεύνησης και παραγωγής υδρογονανθράκων.
2. Εφόσον μια περιοχή διατίθεται για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παράγραφο 1, τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν χωρίς διακρίσεις την πρόσβαση των φορέων και την άσκηση των δραστηριοτήτων αυτών.»

Ο Νόμος 4001/2011 μέσω της παραγράφου 1 του Άρθρου 156 τροποποίησε το Άρθρο 2 του Νόμου 2289/1995 ως εξής:
«Το δικαίωμα αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που υπάρχουν στις χερσαίες, στις υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές στις οποίες η Ελληνική Δημοκρατία ασκεί αντιστοίχως κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως κυρώθηκε με το ν. 2321/1995 ανήκει αποκλειστικά στο Δημόσιο και η άσκησή του αφορά πάντοτε τη δημόσια ωφέλεια.»
Αντιλαμβανόμαστε με αυτή τη διατύπωση ότι η εθνική μας κυριαρχία βασίζεται και στην υπογραφή μας του Δικαίου της Θάλασσας του 1982, και στην κύρωση της σύμβασης από τη Βουλή των Ελλήνων το 1995. Επιπλέον, καθορίζει ότι οι υδρογονάνθρακες ανήκουν αποκλειστικά στο Δημόσιο. Η επόμενη παράγραφος επεξηγεί την έκφραση «υποθαλάσσιες περιοχές» και κάνει μια άμεση αναφορά και στην ΑΟΖ.

«Ως «υποθαλάσσιες περιοχές» νοούνται ο βυθός και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων, της αιγιαλίτιδας ζώνης, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.»

Τώρα μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πόσο σημαντική είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και μάλιστα η επίσπευσή της, για να κατοχυρωθεί η ελληνική κυριαρχία και αποκλειστικότητα. Πάνω σε αυτό ακριβώς το όλο πλαίσιο πρέπει να ερμηνευτεί το Προεδρικό Διάταγμα στις 10 Φεβρουαρίου 2012, που έρχεται να συμπληρώσει το σκοπό και το καταστατικό της κρατικής και αποκλειστικής διαχείρισης των υδρογονανθράκων της Ελλάδας και της ΑΟΖ της. Είναι ουσιαστικά ένας τρόπος να κατοχυρώσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, για να μπορέσουμε να επενδύσουμε στρατηγικά πάνω σε αυτή τη νομοθεσία, η οποία ακολουθεί το Δίκαιο της Θάλασσας, την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την κύρωση της σύμβασης και προετοιμάζει τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικοί υδρογονάνθρακες και νομοθεσία"

Ποντιοι ανταρτες.

Ονόματα Ποντίων ανταρτών που αξίζει να μνημονεύουμε ....
Βασίλ Αγάς (Βασίλης Ανθόπουλος)

Από τα διάφορα έργα που εί­δαν μέχρι τώρα το φως της δημο­σιότητας, τα διάφορα κείμενα, τις ανέκδοτες μαρτυρίες οπλαρχη­γών και καπεταναίων του ποντια­κού Ελληνισμού, του έπους 1914- 1923, συγκεντρώθηκαν όσα ονό­ματα ήταν εφικτό.

Κατάσταση ονομάτων οπλαρ­χηγών και καπεταναίων του έ­πους των ποντιακών βουνών στα χρόνια 1914-1923:

Αναστάσιος Παπαδόπουλος, γνωστός με το όνομα Γκοτζά Αναστάς,

Γιώργη αγάς,

Θεόφιλος Κουλτσενίδης (Φιλός αγάς),

Μιχα­ήλ Κουτσόγλου,

Τσαουσίδης Παύ­λος,

Μελέτιος Παϊραχταρίδης,

κα­πετάν Κωνσταντίνος (Καρακότας),

καπετάν Αναστάσης,

Κοτζά Γκιόλ,

Παντέλ αγάς (Παντελής Αναστασιάδης),

Στέλιος Κοσμίδης (Ιστύλ αγάς),

Απατζόγλου Χατζή Χρήστος,

Παπούλ αγάς,

Γεώργιος Μεγαλομύστακας (Κοτζά-Μπουγιοούκ),

Σάββας Α. Σαββίδης,

Δη­μήτριος Κεμερίδης,

Παρασκευάς Μερτιόγλου,

Ιωάννης Παυλόπουλος,

Ασλανίδης,

Τσακήρ Γαλλιόν,

Αναστάσης Καρυπίδης,

Δελησωκράτης, Βασ.

Ι.Παπαδόπουλος,

Μαυροκύσλας Δεληογλανίδης,

Θεόδωρος Τσερκέζης,

Γεώργιος Τσακίρης,

Δεληλάζαρος,

Ευκλεί­δης Κουρτίδης,



Ιστύλ Αγάς (Βασίλης Κοσμίδης

Δημ. Τσιρίπ,

Δα­μιανός Τσιρίπ

Πολίτας Τσομπάνο,

Αντών Αγάς,

Βασίλ Ουστάς,

Σαρήγιαννες,

Καδήογλου Αιμίλιος,

Δημή­τριος Χαραλαμπίδης,

Ανέστης Χαραλαμπίδης,

Θεόδωρος Χαραλα­μπίδης,

οι τρεις αδελφοί: ο Μωυσής, Γεώργιος , Κωνσταντί­νος Αράπογλου,

Χαρίτογλου,

η οικογένεια Συγκύρογου,

Βασίλης Ανθόπουλος (Βασίλ αγάς),

Ανα­στασία Ανθοπούλου (γυναίκα του Βασίλ αγά, αρματωμένη και άριστη σκοπεύτρια),

Ιορδάνης,

καπετάν Αναστασιάδης,

Χαράλαμπος Δεληγιαννίδης,

Παρμπαζαχαρέας,

Κυριάκος Παπαδόπουλος,

Θεόδω­ρος Τσερκέζης,

Νικολού Αναστάς,

Μάζαλης Αβραάμ,

Αχτακιλή Αλέ­κος,

Αντίκ Γιώργη,

Αντύπα,

Καρά Iστύ,

Σιδηρόπουλος Ταστσόγλου Σάββας,

Τσοραχλή Στράτος,

Τσοραχλή Ναούμ,

Σαρχοσούν Φιλός,

Απανόζ Γιόργκη,

Δεκλή Λογακλή Αναστάσης,

Τσατάλμπασης Σάβ­βας,

Δόκτωρ Γιώργης,

Καμούλη Στάθης,

Ιωάννης τοπάλ - Εσκιέ,

Γεώργιος Κεχαγιάς,

Ιπποκράτης Σιδέογλου,

Καλπάκης Γεώργιος,

Κώστας αγάς,

Αντών πασάς με την αχώριστη σύζυγο του Πελαγία, ά­ριστη σκοπεύτρια και γενναία πολεμίστρια (πόντιο Κολοκοτρώνη ο­νομάζουν τον Αντών πασά),

Χαρά­λαμπος Αμοιράς Κούρτος,

ο Ευάγ­γελος Ιωαννίδης (Ελβάν μπέης),

Χαράλαμπος Κοντοβραχιονίδης (Χαμδή μπέης),

Τριαντάφυλλος Βελεβές,

Γερόσογλους,

ο Βελής Μουτά, Χατζηπαυλίδης Αναστά­σιος κ.ά.





Αχιλ. Ανθεμίδη

«Τα απελευθερω­τικά στρατεύματα του Ποντιακού Ελληνισμού 1912-24».









http://santeos-best.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποντιοι ανταρτες."

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Ο Αρχιμήδης υπήρξε ένας από τούς μεγαλύτερους μαθηματικούς.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΣΑΚΚΑ----

του Χρήστου Δ. Λάζου συγγραφέα-----
Είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι ο Αρχιμήδης υπήρξε ένας από τούς μεγαλύτερους μαθηματικούς της αρχαιότητας, τίτλο που διατηρεί έως και σήμερα.
Παράλληλα, όπως έχει δείξει η σύγχρονη έρευνα, υπήρξε και ένας από τούς μεγαλύτερους μηχανικούς και τα έργα του στον τομέα αυτό είναι εξίσου εντυπωσιακά.
 Η έρευνα σ’ αυτόν τον τομέα προχωρά σιγά σιγά και έχει φέρει στο φως μια πληθώρα κατασκευών που προκαλούν το θαυμασμό, όπως η ουράνια σφαίρα, η διόπτρα αστρονομικών μετρήσεων, το δρομόμετρο, το υδραυλικό ρολόι, οι καταπέλτες, ο ατέρμων κοχλίας, οι ανυψωτικές μηχανές, το ατμοτηλεβόλο και τέλος, το περιφημότερο από όλα, τα εμπρηστικά κάτοπτρα.
Ειδικά τα τελευταία έχουν περάσει στο χώρο της μυθολογίας και κάποιοι σύγχρονοι ερευνητές τα αποκάλεσαν «ακτίνες θανάτου». Όλα αυτά δίκαια τοποθετούν τον Αρχιμήδη στην πρωτοκαθεδρία των αρχαίων επιστημόνων και πολύ σωστά ο Ντράκμαν (Drachmann) τον αποκάλεσε «το μεγαλύτερο μαθηματικό και μηχανικό όλων των εποχών».
Η βιβλιογραφία για τον Αρχιμήδη είναι απέραντη και πιθανότατα η μεγαλύτερη που υπάρχει για ένα και μόνο επιστήμονα.
Αυτά στο εξωτερικό, διότι από ελληνικής πλευράς η έρευνα γι’ αυτόν τον κολοσσό του πνεύματος είναι περιορισμένη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Αρχιμήδης υπήρξε ένας από τούς μεγαλύτερους μαθηματικούς."

Τα θεμέλια του Ελληνισμού


Του Νίκου Λυγερού

Ακόμα και στα συντρίμμια της κοινωνίας, αυτός που το αναζητά επί του πρακτέου, θα βρει τα θεμέλια του Ελληνισμού. Μπορεί να υπάρχει παντού μια θεσμική σαβούρα που κρύβει τα αξιοθέατα της πατρίδας μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν. Κι αν μερικοί θεωρούν ότι η Ελλάδα είναι χαμένη κι αν έχασαν τα ιδανικά τους, είναι μόνο και μόνο διότι δεν βλέπουν τα θεμέλια του Ελληνισμού και τη σημασία του για μας. Βέβαια στην επιφάνεια υπάρχουν πολλά σκουπίδια, αλλά κανείς δεν μας αναγκάζει να είμαστε επιφανειακοί. Αν εξετάσουμε πιο σοβαρά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την πατρίδα μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είναι δώρο θεού. Ο Ελληνισμός είναι μια πηγή, ενώ οι περισσότεροι δεν βλέπουν παρά μόνο ένα πηγάδι. Και οι ίδιοι βέβαια όταν κοιτάζουν έναν αγωγό φυσικού αερίου, βλέπουν μόνο και μόνο ένα σωλήνα. Η ουσία είναι σίγουρα αλλού και το βλέπουμε με τους μαχητές του Ελληνισμού, όποια και να είναι η ηλικία τους, διότι το σημαντικό είναι το διαχρονικό στοιχείο. Είμαστε ένας λαός της θάλασσας, το έλεγαν ήδη οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι. Και δεν είναι τυχαίο που έχουμε τον πρώτο εμπορικό στόλο του κόσμου. Τα όριά μας δεν είναι η ξηρά, αλλά η θάλασσα. Γι’ αυτό το λόγο δεν είμαστε ένας λαός του χώρου, αλλά του χρόνου. Η Ελλάδα είναι η ιστορία μας και γι' αυτό προσπαθούν τόσο πολύ να μας την αλλάξουν με κάθε τρόπο. Αλλά ο ελληνικός λαός αντιστέκεται, διότι αυτή είναι η παράδοσή του και οι αξίες του. Είναι λοιπόν αναμενόμενο να δίνουμε αξία στους ανθρώπους, διότι αυτοί δημιουργούν την ιστορία μέσω του έργου τους. Από την Αρχαιότητα ο Ελληνισμός δεν σταμάτησε να παράγει έργο, κι αν δυσκολεύτηκε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, δεν έπαψε να αντιστέκεται και να θυσιάζεται για να μην σπάσουν και κόψουν τις ρίζες του. Διότι αυτές οι ρίζες είναι ακριβώς τα θεμέλια του Ελληνισμού. Όσοι προσπάθησαν να ξεριζώσουν τον Ελληνισμό από την Ελλάδα δεν τα κατάφεραν, διότι δεν υπολόγισαν το βάθος του. Όλο αυτό το πλαίσιο αποκτά μια επιπλέον δύναμη με το Δίκαιο της Θάλασσας. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτό δίνει αξία σε μια παμπάλαια έννοια για μας. Δεν είναι απλώς ένα άλλο ειδικό δίκαιο, αλλά είναι το δίκαιο που έχει ακριβώς το υπόβαθρό μας. Και γι' αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντικό να το αξιοποιήσουμε με κάθε τρόπο. Με άλλα λόγια, πρέπει να αντιληφθούμε ότι το ανάλογο της δημιουργίας του ουμανισμού από τον Ελληνισμό είναι και στον τομέα της δικαιοσύνης, το Δίκαιο της Θάλασσας. Διότι είναι η νοοτροπία του λαού της θάλασσας που επηρέασε τόσο ριζικά αυτό το Δίκαιο. Αν το κατανοήσουμε συνειδητά, τότε θα επινοήσουμε και το μέγεθος της προσφοράς του για την πατρίδα μας. Αν λοιπόν δίνουμε τόσο μεγάλη αξία στον Ελληνισμό, πρέπει να δώσουμε σημασία και στο Δίκαιο της Θάλασσας για να το εφαρμόσουμε όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά γιατί αντιπροσωπεύει και τα ιδανικά μας λόγω των θεμελίων του Ελληνισμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα θεμέλια του Ελληνισμού"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού 'Maximum 93.6 FM' Αλεξανδρούπολη, 03-09-2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού 'Maximum 93.6 FM' Αλεξανδρούπολη, 03-09-2012"

ΟΜΗΡΟΥ... ΑΓΓΛΙΚΑ!


«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Παραδείγματα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.


Eργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου , Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία Πηγή:
http://durabond.ca/gdouridas/glossa2.html
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΜΗΡΟΥ... ΑΓΓΛΙΚΑ!"

ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ

Αλεβίτες: 15 έως 30% του τουρκικού πληθυσμού

Επιμέλεια: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ
«Το πραγματικό νόημα του αμερικανικού πατριωτισμού» είναι ο τίτλος ανάλυσης του «Time» για το θέμα που πάρα πολύ συζητήθηκε, με αφορμή το αν ο Μπάρακ Ομπάμα φοράει τη σημαία στο πέτο.
 Οι συντηρητικοί θεωρούν τον πατριωτισμό φόρο τιμής στο παρελθόν.
Οι φιλελεύθεροι, κλειδί στο μέλλον. Αλλά και οι δύο κάνουν λάθος, λέει το περιοδικό.
 Με αγγλικό τίτλο «Sarkozy Off» το γαλλικό περιοδικό «Le Point» παρουσιάζει τις θέσεις που εκφράζει σε ιδιωτικό επίπεδο ο πρόεδρος της Γαλλίας για όλα σχεδόν τα θέματα.
Από τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν, την Κάρλα και τη Γερμανία, ώς την τηλεόραση, τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, τη Γαλλική Κωμωδία και το «Point». Ο «Economist» παρουσιάζει με «Τι τρόπο να διοικηθεί ο κόσμος». Οι παγκόσμιοι θεσμοί είναι μια παλιομοδίτικη σύγχυση και η μεταρρύθμισή τους είναι προτεραιότητα για τη Δύση, λόγω της ανόδου της Ασίας, γράφει το περιοδικό.
Αλεβίτες διδάσκουν αλεβιτική μουσική και χορό
Ο δρόμος της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση την έφερε αντιμέτωπη με την ανεξιθρησκία και ταυτοχρόνως έφερε στην επιφάνεια μια ισχυρή μειονότητα μουσουλμάνων, τους αλεβίτες, που επί αιώνες ζούσαν κρυφά, όπως γράφει το αμερικανικό περιοδικό «Time». Σιγά σιγά, όμως, τώρα εκδηλώνονται, και στην εργατική συνοικία του Οκμεϊντανί, στην Πόλη, εμφανίζονται και οι πρώτοι λατρευτικοί χώροι των αλεβιτών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ"

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Το απέραντο γαλάζιο του Ελληνισμού


Του Νίκου Λυγερού

Αν σκεφτείς μία μέρα πόσο απλός είναι ο ελληνισμός, τότε θα αντιληφθείς ότι κι εσύ μπορείς να είσαι ένα κομμάτι του με το έργο σου. Στο κάτω κάτω της γραφής, τι άλλο είσαι εκτός από ήλιο, θάλασσα και ουρανό. Ζεις σε μια λεπτή λωρίδα γης, μπορεί και πάνω σ' ένα από τα νησιά μας, αλλά είσαι μία ψηφίδα από το ψηφιδωτό μας; Αναρωτιέσαι λοιπόν τι μπορείς να κάνεις για να συμβάλλεις στο έργο του ελληνισμού και ζητάς κάτι το πρακτικό. Διότι δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι όταν πας να ψαρέψεις, συμπληρώνεις την ταυτότητά σου. Όταν κοιτάς το βυθό μας, κοιτάς τον πλούτο μας. Βλέπεις την κληρονομιά, που σου άφησαν οι πρόγονοι σου με τις μάχες τους. Όταν περπατάς πάνω στους κυματοθραύστες μας, δεν νιώθεις το έργο των δικών μας που άλλαξαν τα λιμάνια της μνήμης για να προστατεύουν το μέλλον των δικών τους. Πρέπει να το χαρείς που μπορείς να έχεις κοντά σου τόση θάλασσα, διότι σε γεμίζει με τα χάδια του χρόνου. Κι αν μένεις ψηλά στα βουνά, μην ξεχνάς ποτέ την δύναμη του άνεμου είναι και αυτή για σένα, διότι οι δικοί σου πολέμησαν για να κρατήσουν αυτά τα βουνά. Κι αν δεν έχεις τίποτα από αυτά, τότε κοίτα τον ήλιο της δικαιοσύνης που σε λούζει με το φως του κάθε μέρα και σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δεν τον γνωρίζουν καλά καλά. Για όλα αυτά μην κάθεσαι παθητικά περιμένοντας τα πάντα από τους άλλους. Κοίτα τι μπορείς να προσφέρεις κι εσύ, διότι ο ελληνισμός, η προσφορά στην Ανθρωπότητα, δεν λειτούργησε ποτέ αλλιώς. Ξέχνα λοιπόν τους φθόνους και τους εχθρούς, κι αυτοί με κάτι πρέπει ν' ασχοληθούν για να προσπαθήσουν να υπάρξουν. Πάρε την απόφαση να πράξεις με τον δικό σου τρόπο, αλλά για να προσφέρεις. Τότε θα δεις πόσο πιο όμορφη είναι η ζωή. Διότι δεν ζεις πια μόνο για σένα, αλλά και για τους άλλους. Το μάθημα του ελληνισμού είναι αυτό, δεν έχει νόημα η ζωή σου, αν δεν σκέφτεσαι τους άλλους γι' αυτό κατάφερε να γεννήσει τον ουμανισμό. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται αγνά και αγαθά δίχως σημασία, πρέπει να αναρωτηθείς γιατί έχουμε μια διαχρονική αξία κι αγγίζουν ακόμα τόσο τους δικούς μας. Τότε θα νιώσεις κι εσύ την ανάγκη να παλέψεις για το απέραντο γαλάζιο, διότι ζούμε μια ιστορική στιγμή για τον ελληνισμό κι αν το συνειδητοποιήσεις, θα θες κι εσύ να βάλεις την υπογραφή σου σε αυτόν τον αγώνα, για να μπορείς μετά, στο μέλλον, να πεις στα δικά σου παιδιά, ότι κι εσύ ήσουν εδώ την ώρα της ανάγκης και δεν άφησες σε άλλους να γράψουν τη μοίρα σου και τη μοίρα τους. Αυτό δείχνει ο ελληνισμός. Τη μοίρα σου τη γράφεις εσύ όταν παράγεις έργο. Η Ελλάδα προχώρησε πάντα με τα οράματα του ελληνισμού κι όχι με ψεύτικα όνειρα της κοινωνίας της λήθης και της αδιαφορίας. Μην στέκεσαι λοιπόν ηττοπαθείς και δέξου την κληρονομιά σου, για να αφήσεις κι εσύ κάτι στο πέρασμα σου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το απέραντο γαλάζιο του Ελληνισμού"

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

ΧΡΥΣΑ ΛΟΓΙΑ

Για σας τους λάτρεις των αρχαίων και νεοτέρων φιλοσοφικών ρητών και αποφθεγμάτων και των φιλοσοφικών και εσωτερικών αλλά και επίκαιρων προβληματισμών
Kαι μάχες για το Xρόνο;
Για τον Xριστόφορο Kλάβιους (Clavius), τον Γερμανό μαθηματικό και αστρονόμο του πάπα Γρηγορίου 13ου, όχι μόνο έλεγαν τα χειρότερα που τους έκλεψε δέκα μέρες από τη ζωή τους, αλλά και το «απέδειξαν» πως ήταν αναμειγμένος με τη μαύρη μαγεία. O αναγραμματισμός του ονόματός του (στα λατινικά) δίνει το Σουίβαλκ, που βεβαίως πρόκειται για ένα από τα εξακόσια εξήντα έξι απόκρυφα ονόματα του Σατανά!
Tο νέο ημερολόγιο ετοιμάστηκε από τον Kλάβιους και ονομάστηκε «Γρηγοριανό». Αυτό γιορτάζουμε τη νίκη του - αφού κάθε άλλο παρά υιοθετήθηκε με χαρές και πανηγύρια. (Tο ίδιο και μετά 150 χρόνια, όταν κυριάρχησε και στις προτεσταντικές χώρες.)
H αφορμή για την καχυποψία -τότε, το 1582- ήταν η θυσία δέκα ημερών από τη «ζωή».
Διότι με την εφαρμογή του νέου ημερολογίου το 1582, θα «χάνονταν» δέκα μέρες από το παλιό και συγκεκριμένα από τις 5 ώς τις 15 Oκτωβρίου. Kαι πώς θα πληρώσουμε το νοίκι; Kαι τα χρέη; Γιατί πάλι οι αδύνατοι να πληρώσουν σε 20 μέρες για ένα μήνα;
Aλλά υπήρχε και μία ανομολόγητη αντίθεση. Ενα ζήτημα. Ποιος ορίζει το Xρόνο; O φόβος απλώθηκε πάνω από τα στέρεα «δομικά» των ανθρώπων του 1582. Mε το νέο ημερολόγιο άλλαζαν όλες οι στιγμές τους, οι ημερομηνίες τους, το παρελθόν τους. Ποιος είχε τέτοια δύναμη σ' ένα φυσικό μέγεθος;
(Tην προηγούμενη αλλαγή, 1.200 χρόνια πριν, με κάτι ράψε - κόλλησε στο «Iουλιανό», προφανώς δεν την είχαν στη μνήμη τους ούτε ως μακρινή ιστορία.)
H καχυποψία για τον «αφέντη του Xρόνου» φαίνεται πως χάνεται στα χρόνια των Σουμερίων και των άλλων καταπληκτικών μεσοποτάμιων ανθρώπων. Kι εκεί και στην ανταγωνιστική Aίγυπτο το ημερολόγιο δεν ήταν δημόσιο αγαθό, η γνώση του χρόνου δεν ήταν ατομικό δικαίωμα. Ηταν προνόμιο καστών, συνήθως ιερέων.
Kάθε θρησκεία (σχεδόν), έκτοτε, φρόντιζε να έχει την προνομιακή πρόσβαση στο Xρόνο. Στην ιδιοκτησία του. Aυτό επιτυγχανόταν με τη δημιουργία κοινής μνήμης, με την οργάνωση του παρόντος και βεβαίως με την προνομιακή πρόβλεψη του (εσχατολογικού) μέλλοντος.
Όχι μόνο οι θρησκείες. Kαι οι Oλοκληρωτισμοί - ακόμη και μεγάλες επαναστάσεις. Κάθε εκκοσμικευμένη εκδοχή της θρησκείας ή κάθε έντονα αντικληρικιστικό κίνημα διεκδικούσε και την ιδιοκτησία στο Xρόνο.
Aκόμη και μεγάλες θεωρίες στενά συνδεδεμένες με την επιστήμη της Φυσικής του Xρόνου είχαν απαγορευτεί επειδή έθεταν «περίεργα ζητήματα» για το Xρόνο. Για παράδειγμα η κοινά αποδεκτή -όσο και θεμελιώδης- θεωρία των αρχών του 20ού αιώνα ότι το Σύμπαν διαστέλλεται, απαγορευόταν μέχρι και σχετικά πρόσφατα στην πρώην EΣΣΔ ως «μπουρζουάδικη θεωρία». O Xρόνος έχει και ιδεολογία.
Xρόνος ο Θεός;
Αλλωστε και η πιο δημοφιλής θεωρία φυσικής του 20ού αιώνα, η θεωρία της σχετικότητας, κρίθηκε ως κορυφαία επειδή απέρριψε την ιδέα του απόλυτου χρόνου. Kαι οι δύο προκάλεσαν (και προκαλούν) νέες ιδεολογικές μάχες, αφού «ένα διαστελλόμενο σύμπαν δεν αποκλείει τη δυνατότητα ύπαρξης Θεού, βάζει όμως χρονικούς περιορισμούς στην παντοδυναμία του». O συγγραφέας της προηγούμενης φράσης, ο διάσημος Στίβεν Xόκινγκ αναφέρεται στο σημείο μηδέν της δημιουργίας, στο σημείο που ξεκινάει ο Xρόνος, στη Mεγάλη Εκρηξη.
Συζητήσεις και μάχες δεν προκάλεσαν μόνο οι επιστημονικές ανακαλύψεις για το Παρελθόν. Στο παγκόσμιο ντιμπέιτ μπήκε και το Mέλλον.
Yπάρχει η βεβαιότητα για την D-Day του Σύμπαντος; Οτι όλα αυτά -έστω ύστερα από μερικά εκατομμύρια χρόνια- θα σβήσουν; Θα χαθούν; Εχει τέλος ο Xρόνος;

Tο βέβαιο είναι πως οι διαμάχες αυτές προκάλεσαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Eπίσης, οι προσωπικότητες που μετείχαν σ' αυτές τις διαμάχες έκαναν τη συζήτηση για το Xρόνο κοινό κτήμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Kατά κάποιο τρόπο, η επιστημονική πρόοδος εκδημοκράτισε το Xρόνο.
Kαι το δικαίωμά μας σ' αυτόν, αφού η άλλη σχετική με το χρόνο επανάσταση των αρχών του 20ού αιώνα ήταν αυτή, του «ελεύθερου χρόνου». Mια μοναδική κοινωνική επανάσταση που επικράτησε πλήρως στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Tαύτισε το Xρόνο με την εργασία και παράλληλα κατοχύρωσε και τη «διαφυγή», τον άλλο, τον «ελεύθερο χρόνο». Kαι ο εργάσιμος και ο ελεύθερος χρόνος θεσμοθετήθηκαν ως δικαιώματα.
(Tελευταία προστέθηκε και ο «κοινωνικός χρόνος» - όχι απαραίτητα ως κομμάτι του «ελεύθερου χρόνου».)
H νευροβιολογία για το Mέλλον.
Ενα ατύχημα σ' έναν εργάτη σιδηροδρόμου το 1848 ξαναζέστανε μια συζήτηση για τον μετωπιαίο λοβό, το ανώτερο (χωροταξικά) και τελευταίο στην εξέλιξη κομμάτι του εγκεφάλου μας. Ενα κομμάτι σίδερο διαπέρασε το κρανίο στο μέρος του μετωπιαίου λοβού, αλλά μετά την αφαίρεση ο ασθενής συνέχισε κανονικά τη ζωή του (αν και η συμπεριφορά του έγινε πολύ νευρική).
Σαν να μην υπήρχε ορατή χρησιμότητα του συγκεκριμένου κομματιού του εγκεφάλου. Aργότερα, πειράματα έδειξαν πως αντίθετα, με το κόψιμο των συγκεκριμένων λοβών στους πιθήκους μειώνονταν συγκεκριμένες αντιδράσεις, όπως η οργή.
Tελικά οι λοβοτομές, αποδείχτηκε πολύ αργότερα σχεδόν στα μέσα του προηγούμενα αιώνα, κατέστρεφαν ό,τι πολυτιμότερο σ' έναν άνθρωπο. Tην ικανότητά του να αντιλαμβάνεται το Mέλλον.
Οπως προτείνει ο Daniel Gilbert (καθηγητής, Xάρβαρντ), όσοι είχαν υποστεί λοβοτομή έδειχναν να «ζουν σ' ένα μόνιμο παρόν - τι ανατριχιαστική έκφραση». Σύμφωνα με τον ίδιο, ούτε το περπάτημα ούτε η ομιλία διαφοροποιούν τον άνθρωπο από τα άλλα έμβια και πρωτεύοντα θηλαστικά του πλανήτη.
Aυτό που κατ' εξοχήν διαθέτει ο άνθρωπος είναι η ικανότητά του να σχεδιάζει, η ικανότητα να αντιληφθεί το Mέλλον.
Γιατί; H απλούστερη απάντηση είναι πως μας αρέσει να ασκούμε έλεγχο στη ζωή μας.
Ολα προμηνύουν ότι η επόμενη μάχη για το χρόνο θα είναι κοινωνική. Θα είναι για τον ευτελισμό του χρόνου εκατομμυρίων ανθρώπων, ο αποκλεισμός τους από το Mέλλον. H ένταση της αντίδρασης θα είναι, όπως και στη φυσική, ανάλογη της δράσης. (Eξαρτάται βέβαια και από τη θέση του παρατηρητή). Πάντως, η μάχη θα είναι για το δικαίωμα των πολλών στο Xρόνο - στο απαραίτητο στοιχείο της φυσικής ανάγκης να σχεδιάζουμε το μέλλον.
Πολλοί αστροφυσικοί υποστηρίζουν σήμερα, σε αντίθεση με τους επίσης πολλούς απαισιόδοξους συναδέλφους τους, ότι είναι πιθανή η διατήρηση της ζωής και μετά την κατάρρευση «συστημάτων» του (διαστελλόμενου) Σύμπαντος.
O Nίκος Πράντζος (αστροφυσικός, CNRS Γαλλία) υπενθυμίζει τις απόψεις για τη (μελλοντική) «εγκατάσταση της εξελιγμένης ευφυΐας σ' ένα νέφος ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, όπως τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια που ζουν για πάντα»...
(Αραγε κάποια απ' αυτά τα «ηλεκτρόνια» θα τείνουν να είναι πιο «ίσα» από τα υπόλοιπα; Πιο «ισχυρά»; Eίναι θέμα χρόνου.)

Tου Τακη ΚαμπυληΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30.12.2007Info:-Nικόλαου Πράντζου «H περιπέτεια του Mέλλοντος», Aθήνα 2002, εκδ. Δρομέας-Zίγκμουντ Mπάουμαν «H εργασία, ο καταναλωτισμός και οι νεόπτωχοι», Aθήνα 2002, εκδ. Mεταίχμιο-Daniel Gilbert «Aναζητώντας την Eυτυχία», Aθήνα 2007, εκδ. Kάτοπτρο-Stephen Hawking «Tο χρονικό του Xρόνου», Aθήνα 1998, εκδ. Kάτοπτρο-Igor Novikov «Tο ποτάμι του χρόνου»,
Ανάπτυξη και σχεδιασμός Χρυσά Λόγια © 2008
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ"

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Εθνικό πρόβλημα και στρατηγική λύση


Του Νίκου Λυγερού

Ένα εθνικό πρόβλημα, παραμένει πρόβλημα ακόμα κι αν είναι εθνικό. Κατά συνέπεια, έχει τα χαρακτηριστικά που ανέδειξε ο Pólya, σε θεωρητικό πλαίσιο. Πολύ συχνά λόγω του επιθέτου το πρόβλημα μετατρέπεται σχεδόν σε άλυτο, ενώ κανείς δεν έχει αποδείξει ότι δεν είναι επιλύσιμο. Το εθνικό πρόβλημα συχνά ονομάζεται με αυτόν τον τρόπο, για να μη τολμήσει να το αγγίξει κάποιος. Ύστερα από συνήθεια, η κοινωνία που δεν προσπάθησε ποτέ να το λύσει, θεωρεί ότι δεν λύνεται, πρακτικά ακόμα κι αν ακούει πολιτικούς που της εξηγούν ότι παλεύουν για την επίλυση του. Το θέμα είναι ότι σιγά σιγά η ρητορική της πολιτικής δε μιλά πια για πρόβλημα, αλλά μόνο για λύση. Κι όσο πιο πολύ μιλά για τη λύση, τόσο πιο λίγο ασχολείται με το πρόβλημα. Σε αυτό το σημείο είναι καλό να θυμηθούμε και τα λόγια του Leonardo da Vinci, ο οποίος εξηγούσε ότι για την ιδιοφυΐα το πιο δύσκολο, δεν είναι να λύσει το πρόβλημα, αλλά να πείσει την κοινωνία ότι το έλυσε, διότι βέβαια αντικρούει όλους τους ειδικούς που έλεγαν τόσα χρόνια ότι αυτό το πρόβλημα δεν έχει λύση. Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χρήση της πλάγιας σκέψης από τον Μέγα Αλέξανδρο, για να επιλύσει το γόρδιο δεσμό. Επειδή ήταν βασιλιάς, κατάφερε να πείσει το περιβάλλον, του αλλιώς θα είχε το πρόβλημα του Αρχιμήδη. Σημασία έχει ότι το εθνικό πρόβλημα είναι πρωτίστως ένα πρόβλημα επί του πρακτέου. Μπορεί αρχικά, η επίλυση του να φαίνεται ως αδιανόητη, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που θα το μετατρέψουν πρώτα σε ουτοπία και μετά σε όραμα, το οποίο με την πράξη άλλων γίνεται τελικά η πραγματικότητα. Αν επικεντρωθούμε μόνο στη λύση, τότε έχουμε άλλο πρόβλημα από το αρχικό. Ενώ αν επικεντρωθούμε στο πρόβλημα, μπορούμε να βρούμε τη λύση. Επίσης δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε σ’ ένα μοναδικό πλαίσιο κι αν είναι εθνικό, αυτό δεν σημαίνει ότι λύνεται μόνο εσωτερικά. Για παράδειγμα για την Ελλάδα και την Κύπρο ο χώρος επίλυσης δεν είναι απαραίτητα η χώρα, μπορεί να είναι κι ο ελληνισμός που έχει μια διαχρονική δυναμική και αξία. Όταν, λοιπόν, χαρακτηριστεί ορθολογικό το πρόβλημα, τότε μπορούμε να αναζητήσουμε μεθοδολογικά τη στρατηγική του λύση, η οποία αν έχει μια ολιστική προσέγγιση, θα είναι πιο ανθεκτική, ειδικά όταν το πρόβλημα είναι όντως εθνικό και έχει επιπτώσεις στο λαό και τη χώρα. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να αποφύγει τις τοπικές μερικές λύσεις και πρέπει να επικεντρωθεί στην συνολική λύση. Κι αν αυτή υπάρχει, το πρέπον είναι να υλοποιηθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να έχει επιπτώσεις και στα άλλα τοπικά προβλήματα. Με αυτή τη μεθοδολογία ο πυρήνας του προβλήματος απλοποιεί τα προβλήματα σε όλες τις επεκτάσεις του. Δεν είναι πια ανάγκη να παρθούν τοπικά μέτρα, γιατί η αλλαγή φάσης τα έχει ήδη τροποποιήσει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εθνικό πρόβλημα και στρατηγική λύση"

Το δώρο του Ελληνισμού

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το δώρο του Ελληνισμού"

Δύο μέτρα και δύο σταθμά


Του Νίκου Λυγερού

Την ώρα που όλοι ψάχνουν διάφορα οικονομικά μέτρα για να μειώσουν τα έξοδα της χώρας, θα ήταν καλό να αντιληφθούμε ότι πρέπει να υπάρξει μιά ιεράρχηση των πρωτεραιοτήτων. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να προωθούμε θέματα τακτικής και επιχειρησιακού επιπέδου και να έχουμε ελλείψεις στη στρατηγική, θεωρώντας ότι ειναι ανύπαρκτη η δυνατότητα εκμετάλλευσης της έννοιας της υψηλής στρατηγικής. Δεν υπάρχουν μικρά παίγνια με μεγάλα οφέλη, παρά μόνο στη φαντασίωση της μίζερης σκέψης. Όταν βλέπουμε τον πλούτο που υπάρχει στην Ελλάδα μας λόγω του ήλιου και της θάλασσας, έχοντας ήδη αποτελέσματα στον τομέα του τουρισμού, είναι αδιανόητο να υποφέρουμε λόγω οικονομικής κατάστασης. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν υπάρχει σωστή διαχείριση των δεδομένων και επιλογή της πρέπουσας στρατηγικής.Το πρόβλημα του ορισμού του στρατηγικού στόχου φαίνεται όλο και περισσότερο, όταν η στρατηγική διαχείριση παραμένει ένα management χαμηλού επιπέδου, δίχως επενδύσεις και, βέβαια, δίχως προσδοκίες. Η τωρινή κατάσταση της πατρίδας μας δεν είναι μία πρόσκληση, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά μία πρόκληση. Αυτό όμως έχει γίνει αντιληπτό μόνο σε σπάνιους ανθρώπους. Τα μέτρα, λοιπόν, πρέπει να είναι πρωτοβουλίες και όχι απαντήσεις σε εξωτερικές απαιτήσεις, αλλιώς δεν μπορούν να ενταχθούν στο πλαίσιο μιάς ένιαίας στρατηγικής, που κάνει εντατική χρήση μιας μεθόδου του τύπου στρατηγικό mix, για να επιτευχθεί ένας στόχος υψηλών προδιαγραφών, ο οποίος να είναι ικανός να αλλάξει ριζικά τα οικονομικά δεδομένα μέσω της στρατηγικής σκέψης και όχι της απλής διαχείρισης. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, δεν αποτελούν ποτέ μια λύση και ακόμα λιγότερο μια οικονομική λύση. Δίχως στρατηγική δεν λύνεις οικονομικά προβλήματα, απλώς προσπαθείς να σώσεις καταστάσεις με το δικό σου τρόπο και μετά δικαιολογείς τις κινήσεις σου ανάλογα με τα τοπικά αποτελέσματα, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση δημιουργούν εντυπώσεις, αλλά τίποτα περισσότερο. Επιπλέον, όταν έχεις στη διάθεση ένα αληθινό στρατηγικό οπλοστάσιο, το οποίο δεν ενεργοποιείς λόγω άγνοιας, τότε βλέπουμε μία ακολουθία κινήσεων που δεν οδηγούν πουθενά. Το θέμα δεν είναι πολιτικάντικο πια, δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια αυτήν την περίοδο. Ο ελληνικός λαός αναζητά μια πραγματική επίλυση των προβλημάτων και όχι μια διαχείριση ακόμα κι αν είναι σωστή, διότι και στην καλύτερη περίπτωση δεν προσφέρει προοπτικές, απλώς καταφέρνει να κλείσει μερικά θέματα. Κι αν η απλοϊκή προσέγγιση, τα θεωρεί κατορθώματα είναι μόνο λόγω του ίδιου της του επιπέδου. Η Ελλάδα μας χρειάζεται ένα άνοιγμα που αξιοποιεί ορθολογικά και στρατηγικά τα πλούτη που διαθέτει, σε όποια μορφή κι αν είναι. Αν η σκέψη μας δεν είναι ανοιχτή, δεν θα βρούμε ποτέ τρόπους επίλυσης που κάνουν χρήση τεχνικών που γνωρίζουμε και στο πλαίσιο της ιδεοθύελλας και της πλάγιας σκέψης. Το στρατηγικό σκοπό τον έχουμε δημιουργήσει, απλώς πρέπει να πείσουμε και τους αρμόδιους, άρα μπορεί να υλοποιηθεί μέσω στρατηγικής δίχως τακτική.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δύο μέτρα και δύο σταθμά"

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ....

 ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΝΕΊΣ


Διαβάστε το μέχρι τέλους ! Πρώτα ήρθαν οι Αλβανοί.Και πήραν τις δουλειές των χτιστών και των εργατών της γης. Κι εγώ, που δενήμουν τίποτα από τα δυό, είπα: Καλά είναι. Γίνονται και οι δουλειέςφθηνότερα.Και μετά άρχισαν να κλέβουν τα σπίτια στα χωριά. Αλλά εγώ, που δεν έχω σπίτισε χωριό, είπα δεν πειράζει.
Τι κι αν μας μισούν, κι αν δεν συνυπογράφουνΑΟΖ. Τι κι αν έδωσαν τον Αυλώνα ΜΑΣ στον προαιώνιο εχθρό για να ελλιμενίζειτο Στόλο του στα νώτα μας και να μας χτυπήσει πισώπλατα; Ας είμαστεανοιχτόμυαλοι. Μα συνθήματα ήταν αυτά στην παρέλαση; Εκθέτουν τη χώραδιεθνώς!
Πώς;
Οι Αλβανοί γράφουν στα σχολικά τους βιβλία για Τσαμουριά καιΜεγάλη (Φυσική) Αλβανία; Σιγά μην πέσουμε στο επίπεδό τους! Εμείς είμαστεΕλευθεριακοί!!! Μετά ήρθαν οι Μαύροι.Και άρχισαν πουλώντας CDs και DVDs πειρατικά, καταστρέφοντας τα μαγαζιά.
Κι εγώ, που δεν είχα videoclub ή δισκοπωλείο, είπα: Δεν πειράζει.
Αγόραζακαι κανένα πειρατικό που και που κι έκανα και το μάγκα στην παρέαπαζαρεύοντας (άσχετα που τα μισά δεν «παίζανε»). Και φέρανε πρέζα με AIDS και εξαπλασιάστηκαν τα κρούσματα στουςεξαρτημένους. Αλλά εγώ, που εξαρτώμαι μόνο από τα λεφτά, είπα και τι έγινε.Βγαίνουν από τη μέση τα πρεζόνια. Αργότερα ήρθαν οι Κινέζοι
Και έφεραν ρούχα φτηνά και παράνομα και ρήμαξαν τις βιοτεχνίες και ταμαγαζιά.Κι εγώ, που φοράω μόνο ξένα επώνυμα, είπα άσε τη φτωχολογιά να ντυθεί φτηνά.
Και τι με νοιάζει που η Ιταλική Μαφία είναι από πίσω.
Ή μπας κι έχω φυτείεςβαμβάκι και θα χάσω έσοδα; Κάπου τότε ήρθαν οι ΡουμάνοιΚλέφτες με ακροβατική δεινότητα που έμπαιναν και στα πιο ψηλά σπίτια.
 Αλλά αγόρασα συναγερμούς και πόρτες ασφαλείας και χρηματοκιβώτιο. Και είπα: Άσετους χαζούς να ανησυχούν.Και θαύμαζα πώς σκαρφαλώνανε τόσο ψηλά κάθε που έκλεβαν γνωστό μου Μαζί ήρθαν και οι Ανατολικιές
Και οι νέες κι όμορφες έγιναν πουτάνες και οι γριές γηροκομούσαν. Καιγ.........ε, εγώ κι οι φίλοι μου, ........... που δεν βλέπαμε ούτε σταόνειρά μας. Και οι συνταξιούχοι χήροι βρήκαν νύφες με δέλεαρ τη σύνταξή τους.
 Και οι αναλογιστικές μελέτες των ταμείων τινάχτηκαν στον αέρα, Αλλάείπα: Ας είναι καλά η ιδιωτική ασφάλεια, δεν έχω ν'ανησυχώ.. Κι αντί ναυπάρχουν οργανωμένα και νόμιμα γηροκομεία, όπου οι γέροι θα ζούσαν παρέα μεεπιστημονική φροντίδα οι φίλοι μου τους άφησαν απομονωμένους με γηροκόμεςπου τους κλέβουν.
Και είπα: Καλύτερα, ας μείνουν στα σπίτια τους
Ήρθαν όμως και οι Γεωργιανοί κι οι Ρώσοι
Ανήλεοι εγκληματίες, για τους οποίους η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμμιά αξία.Και πρώτα πήραν τον έλεγχο της νύχτας και την προστασία.
 Και οι φυλακέςέγιναν το φέουδό τους και τα Καλάσνικωφ καθημερινότητα. Αλλά εμένα τι μενοιάζει; Μήπως έχω νυχτομάγαζο; Ας φροντίσει η Αστυνομία, τζάμπα (δεν)πληρώνω φόρους;;;
Και οι Πολωνές και οι Ουκρανές Γίναν καθαρίστριες και υπηρέτριες και ξέμαθα να βάζω πλυντήριο και να σιδερώνω.Και η γυναίκα μου κάνει μανικιούρ κάθε εβδομάδα, οπότε γιατί να τα χαλάει;Ούτως ή άλλως άμα δεν της έχω «γυναίκα» να καθαρίζει, κουράζεται και τσαντίζεται.
Ενώ τώρα είναι ξεκούραστη από το άραγμα όλη μέρα στον καναπέ.Πώς πληρώνω; Εννοείται μαύρα, τρελός είμαι να μου βάλουν τεκμήριο; Και η Ελλάδα έγινε ένα απέραντο ΕργοτάξιοΚι αντί να ανακαινιστούν τα παλιά, ωραία κτήρια, χτίζονταν ολοένα καινούρια.
Και η Αθήνα απλώθηκε σα ροχάλα στο πρόσωπο της Αττικής και τινάχτηκε στοναέρα κάθε αστικός προγραμματισμόςΚαι χρειάστηκαν νέες γραμμές ΜιΜιΜι και ηλεκτροδότησης και υδροδότησης καιαποχέτευσης και ΟΤΕ.
Αλλά έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και επιτέλους γίναμε «Όπως Αμερική».Και κονομήσανε χοντρά οι εργολάβοι που χρησιμοποιούσαν ανασφάλιστο προσωπικόκαι φοροδιέφευγαν Αρκετά αργότερα έφτασαν οι ΑφγανοΠακιστανοΜπαγκλαντεσιανοίΚαιρός ήταν γιατί οι Αλβανοί είχαν ακριβύνει πολύ. Άσε που σήκωναν κεφάλικαι αγόραζαν και ακίνητα και γίνονταν κι εργολάβοι.
Και τα σχολεία είχαν γεμίσει Ανατολικάκια (αλλά εγώ το δικό μου σειδιωτικό...)Αυτοί μας έφεραν Ελονοσία (που είχε εκριζωθεί το 1973) και Ηπατίτιδες.Αλλά εγώ καίω ΚΑΤΟΛ όλη μέρα και βάζω ΑΟΥΤΑΝ και δε κινδυνεύω, κιεμβολιάστηκα (πάντα Δημοσία Δαπάνη - τζάμπα εισφοροδιαφεύγω...)
Αυτοί κυττάνε τις γυναίκες μας σαν πουτάνες, γιατί δε φοράνε χιτζάμπ καικλέβουν τσάντες στο δρόμο και μέσα από τ' αυτοκίνητακαι χτυπάνε αλύπηταηλικιωμένους και γυναίκες και κλέβουν τα κοσμήματα σκίζοντάς τους τα αυτιάκαι τα μούτρα
Κι είπα στη γυναίκα μου: Δε θα φοράς κοσμήματα και αντί για τσάντα θα φοράκατάσαρκα τα χρήματα και καλύτερα να κινούμαστε μόνο με πλαστικό χρήμα. Τιπειράζει που έτσι θα παρακολουθείται κάθε αγορά μας; Είμαστε όμωςασφαλέστεροι Μετά ήρθαν κι αυτοί από το ΜαγκρέμπΚαι η Αραβική «Άνοιξη» γέμισε με τους καρπούς της την Ελλάδα (ας είναι καλάοι Τούρκοι δουλέμποροι που έβγαλαν πάνω από 20 ΔΙΣ ευρώ από όσους μαςξερνάνε)
Κι αυτοί είναι χειρότεροι από όλους τους άλλους, γιατί είναι και φανατικοίΜουσουλμάνοι και απαίτησαν και Τζαμί στην Αθήνα, 200 χρόνια μετά που ξεφορτωθήκαμε το βδέλυγμα.
Αλλά εγώ, που δεν έχω πατήσει Εκκλησία 25 χρόνιατώρα, είπα: Τι διαόλο; Φτιάξτε τους ένα Τζαμί να προσεύχονται στο θεό τουςπου ζητάει τη σφαγή των αλλόθρησκων... Εμείς ας είμαστε ανοικτόμυαλοι!!! Και οι Γύφτοι όλης της Ευρώπης μαζεύτηκαν εδώΔιωγμένοι από τις οργανωμένες χώρες, που αναγνωρίζουν τη γάγγραινα και τηνκόβουν. Και πήραν τον έλεγχο των χωματερών και έστησαν παράνομα παζάριαΚαι κλέβουν ζώα και ρήμαξαν τα μέταλλα και τα καλώδια της ΔΕΗ. Και το ρεύμακόβεται στα χωριά κάθε που κλέβουν μετασχηματιστές.
Και ο ΟΣΕ καταστρέφεταιαπό το ρήμαγμα και οι ΟΤΑ το ίδιο. Αλλά εμένα το μόνο που με πείραξε είναιπου δεν είχαμε φώτα στο Λυκαβηττό όταν έκλεψαν κι από εκεί τα καλώδια για τοχαλκό.Εξάλλου δεν είναι πολιτικά ορθό να καταφέρομαι ενάντια στους Γύφτους, δείτετι ωραίοι που είναι στις ταινίες και στην Ισπανία (άσχετο που εκεί ηΧωροφυλακή ελέγχει κάθε εβδομάδα τους καταυλισμούς τους). Α, ναι: Καικατέλαβαν οικόπεδα και γη ιδιωτών και κρατική και την έκαναν καταυλισμούςκαι παράνομα χυτήρια.
Και πληρώνει αποζημιώσεις το Κράτος και η αναπνοή μας γίνεται βαριά από ταιχνοστοιχεία που γεμίζουν την ατμόσφαιρα, αλλά «άνθρωποι είναι κι αυτοί,πρέπει να ζήσουν».Άλλωστε βαριέμαι να πάω στην ανακύκλωση ή να φωνάξω το Δήμο.
 Οι Γύφτοι είναι πάντα εκεί για να πάρουν όποια παλιά συσκευή παρατήσω εκεί που δενπρέπει... Μ΄αυτά και μ' αυτά το Κέντρο έγινε ακατοίκητο και πήρα τη γυναίκα και ταπαιδιά και πήγα στα Βόρεια Προάστια. Εδώ είναι καλύτερα, άσε τουςφτωχομπινέδες να τα βρούνε με το συρφετό,
Κι αυτοί στον Άγιο Παντελεήμοναπου φωνάζουν είναι Φασίστες.Εγώ, γνήσιο τέκνο της Γενιάς του Πολυτεχνείου,δεν μπορώ να ακούω τις παραφωνίες τους: Ζήτω η Παγκοσμιοποίηση και ηΑνεκτική Κοινωνία!!!
Πώς είπατε; 20πλάσια πιθανότητα να εγκληματεί ο Αλλοδαπός; Μα φταίει ηκοινωνία μας που δεν τους δίνει όσα ζητάνε! Και πρέπει να πάρουνε και Άσυλο,είναι όλοι Πολιτικοί Πρόσφυγες. Άσχετο που οι εταίροι μας σε αυτή τηνπερίπτωση θα κλείσουν τα σύνορα...Και που ρήμαξαν τα μαγαζιά του Κέντρου, τι πειράζει;
 Εγώ μπαίνω στηνΤζιπούρα (σιγά μην έπαιρνα station-wagon να με λένε οικογενειάρχη - SUV πουδείχνει ότι είμαι περιπετειώδης, άσχετο που το έβαλα μια φορά στην άμμο καιφώναζα την ΕΛΠΑ να με βγάλει...), χώνομαι στο, παράνομο - το ξέρω, διαβάζω εφημερίδες - MALL, ψωνίζω όσα αντέχει η κάρτα και φεύγω ασφαλής.Πώς είπατε;
Τα ξενοίκιαστα ανήκουν στα Ταμεία και θα μείνουμε χωρίςσυντάξεις; Καλά να πάθετε, είπαμε έχω ιδιωτική!!! Μόνο που να... τώρα τελευταία άρχισα να φοβάμαι πολύ...Είναι που μπαίνουν σε σπίτια Προαστίων και όχι μόνο κλέβουν αλλά και βιάζουνκαι χτυπάνε και σκοτώνουν.
Κι ένας φίλος που τον έκλεψαν είπε απλά: Ήταν ησειρά μουΚι ένα σαν κι εμένα τον έσφαξαν λέει για μια κωλοκάμερα...Και στο ναό-Βασιλόπουλο μπήκαν μέρα-μεσημέρι με Καλάσνικωφ... Και οι φυλακέςτιγκάρισαν και δε χωράνε άλλους... Και κάθε μήνα η Αστυνομία συλλαμβάνει15-20.000, αλλά δεν έχουν πού να τους βάλουν και τους αφήνουν ελεύθερους καιαυτοί ξαναεγκληματούν (να, ο Πακιστανός που έσφαξε για την κάμερα είχεαφεθεί με «αποσυμφόρηση» - και τι όρος είναι αυτός, λες και οι φυλακές είναιλεωφόρος...)
Κι ούτε στην Εθνική κυκλοφορείς πια ήρεμος γιατί τρέχουν με κλεμμένααυτοκίνητα οι λαθροδιακινητές και γίνονται πολύνεκρα όταν τους κυνηγούν. Άσεπου πυροβολούν ενάντια στην Αστυνομία και μπορεί να με πάρει καμμιά αδέσποτη.
Και γύρισαν τα παιδιά μου δαρμένα και κλεμμένα από κάτι Αλβανάκια 2ηςγενιάς...
Φαίνεται τελικά δεν ενσωματώνονται (όπως γνωρίζουν οι εταίροι μαςεδώ και δεκαετίες) και το περίφημο «χωνευτήρι» αποδείχτηκε ΜΥΘΟΣ σαν τημπύρα, μόνο που δεν καταπίνεται...Και με την κρίση δεν έχω πια χρήματα για security και patrol, άσε που κιαυτοί αλλοδαπούς χρησιμοποιούν (βάλαμε τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα)...Είμαι κι αγύμναστος, γαμώτο.

Και μου έμεινε ξενοίκιαστο και το πατρικό στηνΠλ. Βικτωρίας (ποιός πάει να μείνει μέσα στους Μαύρους...) κι έχει κι έξοδακαι εισφορές...Κι ο Στρατός; Τι κάνει ο Στρατός; Ξέχασα που εγώ έκανα μειωμένη σε θέσηγραφείου (είχα σοβαρότερα πράγματα να κάνω...) και ζητάω να επέμβει να μαςσώσει, γιατί μας τρώνε ζωντανούς...
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...... ΜΕΙΝΑΜΕ ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΠΡΩΗΝ ΕΥΠΟΡΟΙ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΣΑΛΟΝΙΟΥ ΚΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΩ ΚΑΤΙ ΚΟΦΤΕΡΟ Ν' ΑΚΟΥΜΠΑΕΙΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΟΥ!!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...."
Related Posts with Thumbnails