Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

ΤΕΛΟΣ οι Ελληνικες φρυγανιές Elite.


ΤΕΛΟΣ οι φρυγανιές Elite.



Η επόμενη ποικιλία της elite θα ονομάζεται " Μέγας Αλέξανδρος ο σλάβος " ...!

Απίστευτο και όμως αληθινό. Μπροστά στο κέρδος ορισμένοι δεν λογαριάζουν ούτε έθνος ούτε έχουν ηθικούς και κοινωνικούς φραγμούς. Απίστευτο γεγονός αλλά με αυξητικές τάσεις καθώς πολλοί έλληνες επιχειρηματίες δίνουν δουλείες στους σκοπιανούς ,
αφήνοντας αντίστοιχα έλληνες στην ανεργία .



Από σήμερα ΤΕΛΟΣ οι φρυγανιές Elite.
Όχι μόνο επειδή στερήσανε από δεκάδες Έλληνες μια θέση εργασίας με το να μεταφέρουν το εργοστάσιο παραγωγής τους εκεί, αλλά και επειδή -ακριβώς- πήγαν εκεί !!!
Στους σκοπιανούς λοιπόν να τις πουλήσετε τις φρυγανιές σας κύριοι της Εlite!


Εις το εξής,κάθε επιχειρησιακή δραστηριότητα που αποβαίνει σε βάρος του Ελληνικού λαού,αλλά και που έρχεται σε αντίθεση με τα εξωτερικά μας συμφέροντα θα στιγματίζεται, οφείλουμε να την σαμποτάρουμε ΧΩΡΙΣ ΣΑΛΙΟ.


http://ellinikiafipnisis.blogspot.gr/2012/12/elite.html


Οι σκοπιανοί θα μηνύσουν Ελλάδα και Βουλγαρία στο δικαστήριο της Χάγης για την ένταξη στην ΕΕ

Κυβερνητικές πηγές δήλωσαν ότι εξετάζουν την πιθανότητα εκτός από την Ελλάδα να μηνύσουν και τη Βουλγαρία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, όπως δημοσιεύει η αλβανική ‘Lajm press’ των Σκοπίων.
«Τα Σκόπια μελετούν μία νέα μήνυση εναντίον της Ελλάδας, ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης», ανέφερε Σκοπιανός κυβερνητικός αξιωματούχος του υπουργείο Εξωτερικών.
Η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην ορίσει συγκεκριμένη ημερομηνία για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, έδωσε την επιλογή σε σκοπιανά κυβερνητικά στελέχη του VMRO-DPMNE να αρχίσουν μία συζήτηση για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μια νέας προσφυγής στη Χάγη.
Σύμφωνα με την εφημερίδα εκτός από την Ελλάδα, τώρα εξετάζεται το ενδεχόμενο μήνυσης και κατά της Βουλγαρίας.
Η δυνατότητα αυτή εξετάζεται επί του παρόντος μόνο στα πλαίσια του κομματικού μηχανισμού του κόμματος του Νίκολα Γκρούεφσκι, ενώ το αλβανικό κόμμα του Αλί Αχμέτι, που συμμετέχει στην κυβέρνηση είναι αντίθετο σε μια τέτοια ενέργεια αναφέρει η εφημερίδα Lajm press.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΕΛΟΣ οι Ελληνικες φρυγανιές Elite. "

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ Β΄ ΠΠ



Ο τακτικός συνεργάτης της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ κ. Άγγελος Στάγκος σε άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Σαββάτου 1 Οκτωβρίου με τίτλο «Η απειλή αποβολής από τη Δύση» αναφέρει ότι πολλοί ηγέτες της Ευρωζώνης βλαστημούν τη στιγμή που η Ελλάδα έγινε μέλος της ΟΝΕ. Οι ηγέτες αυτοί λησμονούν ή δεν γνωρίζουν ότι εάν δεν ήταν η Ελλάδα, θα κυβερνούσε την Ευρώπη ο Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα.
Τη σημαντική συμβολή της μικρής Ελλάδας στη συμμαχική Νίκη στον Β΄ ΠΠ, εκτός των άλλων ιστορικών γεγονότων, ομολογούν α) ο Στρατάρχης Καϊτέλ, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας, β) ο Χίτλερ, γ) ο Γάλλος δημοσιογράφος και πολιτικός PierreBourdan και δ) ο Ρ/Σ της Μόσχας.
Ο Στρατάρχης Κάιτελ, Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας στον Β΄ ΠΠ, δήλωσε στη Δίκη της Νυρεμβέργης ότι: «Η αναπάντεχη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων επιβράδυνε κατά δύο και πλέον ζωτικούς μήνες την επίθεση μας κατά της Ρωσίας. Αν δεν είχαμε τη μεγάλη αυτή καθυστέρηση, άλλη θα ήταν η έκβαση του πολέμου στο Ανατολικό Μέτωπο και γενικά του Πολέμου και άλλοι θα ήταν σήμερα κατηγορούμενοι».
Ο Χίτλερ, σε συνομιλία του στις 30 Μαρτίου 1944, με τη γνωστή κινηματογραφίστρια φίλη τουLeniRiefenstahl, δήλωσε ότι: «Η επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος υπήρξε καταστροφική για την Γερμανία. Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, ο Πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσουμε το Λένινγκραντ και τη Μόσχα, πριν μας πιάσει το ρωσικό ψύχος»(από το βιβλίο της Riefenstahl). Τα ίδια επανέλαβε και στην Πολιτική του Διαθήκη που υπαγόρευσε προ του θανάτου του στις 30.4.1945.
Ο Γάλλος δημοσιογράφος και πολιτικός Pierre Bourdan, σε εκπομπή του στο BBC το 1942 δήλωσε: «Με την πάροδο του χρόνου θα φανεί ότι μετά την απόφαση της Αγγλίας του 1940 ήταν η ανδρεία του ελληνικού λαού, που συνέβαλε περισσότερο για να σωθεί ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, ο δημιουργημένος από τον ίδιο αυτό λαό πριν από 2.400 χρόνια. Πρέπει να το σκέπτονται αυτό όταν θα διαμορφώσουν την Ευρώπη. Κάθε αχαριστία στην Ελλάδα θα ισοδυναμούσε με προδοσία προς την Ευρώπη».


Ο Ρ/Σ της Μόσχας το 1942, στην Επέτειο της Εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, μετέδωσε «Άοπλοι πολεμήσατε πάνοπλους και νικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και υπερισχύσατε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, διότι είστε Έλληνες. Οι Ρώσοι κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε, χάριν στην αντίσταση σας. Σας ευχαριστούμε».
Οι σημερινοί μας εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρέπει να ξεχνούν ότι σε δύσκολους καιρούς η Ελλάδα πάντα προσέφερε στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο και πρέπει να βοηθηθεί να ξεπεράσει με επιτυχία τη σημερινή της οικονομική δυσπραγία.

Νίκος Μάρτης, πρώην Υπουργός


ΠΗΓΗ
http://olympia.gr/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΚΗ ΝΙΚΗ ΣΤΟ Β΄ ΠΠ"

Διάλεξη Ν.Λυγερού "Στρατηγική & Νοημοσύνη" Νεμέα 15/12/12

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη Ν.Λυγερού "Στρατηγική & Νοημοσύνη" Νεμέα 15/12/12"

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Η ιερότητα της Ελληνικότητας...

Η ιερότητα της Ελληνικότητας...
Γράφει ο ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

Όταν ένας λαός βάλλεται από τους εχθρούς του δια χειρών της πολιτικής του ηγεσίας, τότε η οφειλόμενη αντίδραση πρέπει να δώσει απάντηση στο ερώτημα περί της σκοπιμότητας της γενομένης επιθέσεως.

Ή ο λαός είναι άξιος των ταγών του μη έχοντας δικαίωμα άλλο πλην της συμμορφώσεως προς τα πολιτικά πυρά ή οι ταγοί δεν εκπροσωπούν το έθνος παρά μονάχα ένα κράτος κατοχικό, κατώτερο των περιστάσεων και ξένο προς την Ελληνική Φυλή που πρέπει να ανατραπεί. Η κατοχική κατάσταση είναι η μόνη που είναι αναμφισβήτητη.

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που φέρει ο λαός μας είναι η εθνική του ταυτότητα, η αναντίρρητος ελληνικότητα που ουδείς έως σήμερα έχει τολμήσει να αμφισβητήσει ακόμη και όταν έχει βρωμίσει τον άγιο τόπο μας το πέλμα του χειρότερου τύραννου. Πράμα που σημαίνει πως το φυλετικό μας συναίσθημα έχει προστατευθεί τόσο σε καιρούς πολεμικούς όσο και σε καιρούς πλήρους φιμώσεως της λαϊκής έκφρασης.

Σήμερα στερούμεθα τις ελευθερίες μας, ληστεύεται το βιός μας, χάνονται ψυχές, πωλείται η πατρίς, νοθεύεται ο κοινωνικός μας ιστός, μας ζητούν γη οι εκφραστές της ξενοκρατίας. Η τρόικα στην κυβέρνηση, οι λαθρομετανάστες στην κοινωνία, οι προσωρινοί γείτονες που ζητούν δικαιώματα όταν εμείς βαστούμε μετανάστες ενεργούμενα δικά τους στην εθνική μας επικράτεια, με τους ζήτουλες του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος να βαράνε προσοχές στους γυρολόγους του διεθνιστικού νεοταξισμού. Πέστε μου έναν τομέα που διοικείται και λειτουργεί υπέρ Ελλήνων. Ουδείς!

Ο τόπος που γέννησε Ήρωες και Αγίους, που έκτισε πολιτισμούς και αυτοκρατορίες και έγινε ο αγγελιοφόρος του Θεού δεν ελέγχεται και δεν υπηρετεί τον εκπολιτιστή Έλληνα και το Δίκαιο. Ακόμη και η Πίστη θεωρείται για κάποιους ελληνόφωνους μειονέκτημα. Όλα ένα χυτήριο σε βάρος του Εθνικισμού και του Ελληνισμού μας. Η ελληνική λαλιά δέχεται χτυπήματα τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο όσο και ως μέσον επικοινωνίας ανά τις οδούς από τους αλλόφυλους και αλλόθρησκους που ήρθαν δίχως μέτρο δεκτικότητας και προορισμού.

Οι εθνικές μας επέτειοι διεθνοποιούνται και οι βάρβαροι ανθέλληνες γιορτάζουν λέγοντάς μας πως ο τόπος αυτός θα έρθει στα χέρια τους. Και οι ψευτοσύμμαχοι με τους τοκογλύφους μάς λέγουν πως το έθνος μας είναι πλέον χειραγωγούμενο μα και μέλος της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας και κατόπιν της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Οι Έλληνες δεν είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που γεννήθηκε στην υπηρεσία ενός αφέντη. Δεν υπήρξαμε ποτέ γυρολόγοι ούτε τμήμα ενός πολυπολιτισμικού συνόλου. Είμαστε αυτόχθονες, κυρίαρχο έθνος και λαός που δημιούργησε άλλα κρατικά σύνολα και γλώσσες. Στηριχθήκαμε ανέκαθεν στις δικές μας δυνάμεις και αναπτύξαμε τις δικές μας δεξιότητες. Δώσαμε νόημα στον ορισμό της εθνικής και λαϊκής πολιτείας μα και στη θυσία ακόμη. Το νόημα αυτό το ονομάσαμε Αίμα. Είναι το μοναδικό στον κόσμο συναπάντημα της Φιλοσοφικής Σκέψης και του Πολεμικού Θάρρους.

Το κορυφαίο συμβόλαιο που υπέγραψε αναμεταξύ του τούτος ο λαός είναι αυτό που λέει πως Έλληνες γεννηθήκαμε και Έλληνες θα πεθάνουμε. Ο Ελληνισμός είναι μαζί κάστρο άπαρτο και ναός ιερός. Τα υπάρχοντά μας έχουμε την υποχρέωση να τα φυλάσσουμε και να τα μεγιστοποιούμε. Ο ιδρώτας του προσώπου μας μεταφράζεται σε συναλλαγή που μόνο σκοπό έχει την ενίσχυση του δημοσίου ταμείου για να εξασφαλίζεται εντός συνόρων η ανάπτυξη και η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και εκτός των συνόρων η επιρροή και η αδιάλειπτη παρουσία στην κορυφή της εξουσιαστικής πυραμίδας. Με τον πολιτισμό, με την εργασία, με το εμπόριο, με την παιδεία, με τον στρατό, με την ακατάρριπτη ελληνικότητα.

Το Ελληνικό Αίμα χύνεται στο πολεμικό πεδίο για τον ίδιο λόγο που μεταλαμπαδεύεται μέσα από τις γενιές Ελλήνων που αναπαράγουν και αναπαράγονται ως θείες εικόνες ελληνικότητας. Η ανανέωση των γενεών και η ελευθερία των ψυχών είναι η αποστολή του Γένους να διατηρηθεί άσβεστος ο Φάρος της Ανθρωπότητος. Να μείνει απαραβίαστο το άβατο του ελληνισμού από αλλότριες παρεμβάσεις και φυλετικές μεταλλάξεις. Αν επιτρέψουμε να αλλάξει ο νεοταξισμός τη φύση μας και να απαρνηθούμε τους προγόνους μας και τα πιστεύω μας, τότε θα είναι σαν να βιάζουμε εμείς οι ίδιοι τα παιδιά μας. Σαν να έχουμε ανοίξει την πόρτα της προδοσίας και την πύλη της κολάσεως με τα χέρια μας.

Οι απροσδιόριστες οντότητες και οι μεταλλαγμένες υπάρξεις έχουν ημερομηνία λήξης που απαντούν στο χρονικό σημείο ανόδου στον εξουσιαστικό θώκο του εχθρού σου. Ο κάτοικος ενός τόπου που δεν έχει σαφή εθνικό προσδιορισμό έχει μετατρέψει τη χώρα σε χώρο μέσα στην πολυεθνική χωματερή της παγκοσμιοποίησης. Έχει αποποιηθεί κάθε ανθρώπινο συναίσθημα και δεν νιώθει τον πόνο και την ανάγκη του συνανθρώπου του που έως χθες είχαν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας.Τον κώδικα της Φυλής. Το εμείς έχει γίνει πολλά ξένα εγώ και το ιερό πρόσωπο του έθνους παύει να είναι άνθρωπος.

Ο Έλλην δεν έχει ζωή μακριά από τη Φυλή του. Η δε ελληνικότητα είναι μια ασύγκριτη και αναντικατάστατη μοναδικότητα. Είναι πυξίδα ζωής και σύστημα αξιών. Αξίες δομικές και ως εκ τούτου ηγεμονικές αφού έτσι χτίζεις κράτος σοβαρό που υπηρετεί έθνος και λαό. Ελληνικότητα λοιπόν και φύλακας αυτής ο Λαϊκός Εθνικισμός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιερότητα της Ελληνικότητας..."

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Η ιστορία της τράπουλας.

 
Η καταγωγή των μαγικών παιγνιοχάρτων. Η διάδοσή τους στον ελληνικό χώρο με την ιταλική ονομασία trappola, που σημαίνει ποντικοπαγίδα
 
Αν θα έπρεπε να αναζητήσουμε ένα σύμβολο παγκόσμιας αποδοχής, που να αποτελεί το σήμα κατατεθέν για το κυνήγι της τύχης, ασφαλώς το πιο αντιπροσωπευτικό θα ήταν η τράπουλα1. Εδώ και αιώνες τα μικρά αυτά πολύχρωμα χαρτάκια ασκούν ακατανίκητη έλξη και γοητεία στον άνθρωπο ανεξάρτητα από τη φυλή στην οποία ανήκει, την κοινωνική τάξη ή το επίπεδο μορφώσεώς του. Βασιλιάδες και μεροκαματιάρηδες από τη στιγμή που θα καθίσουν γύρω από το τραπέζι με την πράσινη τσόχα κρατώντας μια τράπουλα στα χέρια εξομοιώνονται απόλυτα και συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Πότε άραγε πρωτοεμφανίστηκε η τράπουλα και ποια είναι η καταγωγή της; Ολοι όσοι ασχολήθηκαν με την αναζήτηση και τον εντοπισμό των απαρχών του εκπληκτικού αυτού κοινωνικού φαινομένου (γιατί βέβαια η χαρτοπαιξία είναι ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό φαινόμενο) συμφωνούν ότι η καταγωγή του είναι ασιατική. Οπως τόσα και τόσα άλλα παιγνίδια, συνήθειες, ανακαλύψεις, έτσι και η τράπουλα, σύμφωνα με συγκλίνουσες ενδείξεις, πιθανολογείται ότι γεννήθηκε κάπου μεταξύ Ινδίας και Κίνας γύρω στον 10ο αιώνα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι κατά την πρώτη περίοδο η χαρτοπαιξία υπήρξε προνόμιο των ευγενών και των προνομιούχων, δεδομένου ότι οι πρώτες τράπουλες ήσαν χειροποίητες με πολύπλοκη διακόσμηση και φυσικά πανάκριβες. Η εισβολή στην Ευρώπη Στην Ευρώπη η τράπουλα φαίνεται ότι πρωτοεμφανίστηκε κατά την τελευταία τριακονταετία του 14ου αιώνα. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι στην Ισπανία έγινε γνωστή το 1371, στην Ιταλία το 1376, στη Γαλλία το 1377 και στη Γερμανία το 1384. Ενας από τους πρώτους επώνυμους μανιώδεις χαρτοπαίκτες, που μνημονεύει η Ιστορία, ήταν ο Δούκας του Μιλάνου Φίλιππος - Μαρία Visconti (1491-1547), ο οποίος όντας ακόμη παιδί δεν άφηνε την τράπουλα από τα χέρια του. Ταυτόχρονα με τη διάδοση της χαρτοπαιξίας στην Ευρώπη εκδηλώθηκε έντονη και η αντίδραση της εκκλησίας. Ετσι οι επίσκοποι της Σιένας (1377) και Παρισίων (1389) απαγόρευσαν στους πιστούς να παίζουν με την τράπουλα. Πολύ πιο δυναμική όμως υπήρξε η αντίδραση του ιουδαϊκού ιερατείου: οι συναγωγές της Bologna, του Forli, της Κρακοβίας, όπως και η Σύνοδος Μπρεστ-Λιτόφσκ (1623) καταδίκασαν επίσημα και απερίφραστα τη χαρτοπαιξία. Πάντως παρά τις όποιες αντιδράσεις η τράπουλα τελικά εθριάμβευσε. Και στον θρίαμβο αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε η ανακάλυψη της τυπογραφίας, που κατέστησε δυνατή την παραγωγή φθηνών παιγνιοχάρτων. Εκπαίδευση και προπαγάνδα Η τράπουλα δεν χρησιμοποιήθηκε μόνο για το κυνήγι της τύχης. Κατά την ιστορική διαδρομή της και ως σήμερα ακόμη απετέλεσε όργανο εκπαιδεύσεως αλλά και... προπαγάνδας! Κατά τη Γαλλική Επανάσταση λ.χ. εκυκλοφόρησαν τράπουλες με αντιθρησκευτικές παραστάσεις! Το ίδιο επανέλαβαν και οι Μπολσεβίκοι στα 1917! Η χρησιμοποίηση της τράπουλας για εκπαιδευτικούς σκοπούς είναι πολύ παλαιότερη. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ο Θωμάς Murner (1475-1537) παρουσίασε σύστημα λογικής σε δέσμη παιγνιοχάρτων!2 Ο βαπτιστής Pendelton (1651) εχρησιμοποίησε τράπουλα για την πρακτική... διδασκαλίας της Γραμματικής! Και οι γερμανοί φιλόλογοι εδίδασκαν κατά τον 17ο αιώνα τη Λατινική γλώσσα με τραπουλόχαρτα! Τέλος πολλοί γεωγράφοι, όπως ο De Val (1599-1677) και οι Poilly και Mitoire (1763) εχρησιμοποίησαν την τράπουλα για την εκλαΐκευση και διάδοση των γεωγραφικών γνώσεων της εποχής τους. Σε νεώτερες εποχές η τράπουλα χρησιμοποιήθηκε ακόμη και στην επιστήμη, αφού η θεωρία των πιθανοτήτων οφείλει πολλά σε αυτήν. Οσο για τη σύγχρονη εποχή τα τραπουλόχαρτα και συγκεκριμένα η οπίσθια όψη τους κρίθηκαν κατάλληλος χώρος για διαφημιστική προβολή επιχειρήσεων, προϊόντων και υπηρεσιών. Στον ελλαδικό χώρο Στον ελλαδικό χώρο δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εμφανίσθηκε η τράπουλα, καθώς δεν έχει διασωθεί (ή τουλάχιστον δεν έχει ως σήμερα εντοπισθεί) καμία σχετική μαρτυρία. Πάντως πρέπει να δεχθούμε ότι στα Ιόνια νησιά η χαρτοπαιξία συνηθιζόταν ήδη από την περίοδο της Ενετοκρατίας. Αντίθετα στον ηπειρωτικό χώρο οι ελάχιστες μαρτυρίες που υπάρχουν από ξένους περιηγητές σχετικά με τις συνήθειες ψυχαγωγίας Ελλήνων και Οθωμανών δεν αναφέρουν τη χρήση παιγνιοχάρτων. Πάντως είναι δύσκολο να δεχθούμε ότι οι ξενιτεμένοι Ελληνες, οι οποίοι ζούσαν σε ευρωπαϊκές χώρες ή αυτοί που ταξίδευαν δεν θα μετέφεραν τη συνήθεια της χαρτοπαιξίας και στην υπόδουλη πατρίδα, έστω και σαν ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο. Οι δύο τύποι των παιγνιοχάρτων Δύο τύποι παιγνιοχάρτων κυκλοφορούσαν στον ελλαδικό χώρο: ο ενετικός και ο γαλλικός. Ο ενετικός τύπος παιγνιοχάρτων είχε απεικονίσεις πολύ παραστατικές, που συνοδεύονταν μάλιστα από ιταλικά ρητά. Οι διαστάσεις των φύλλων ήσαν (συγκριτικά προς τον γαλλικό τύπο) μικρότερες. Ο τύπος αυτός χρησιμοποιήθηκε κυρίως στα Επτάνησα αλλά και στην Πελοπόννησο που διατηρούσε στενή επικοινωνία με αυτά. Σπανιότερα ο ενετικός τύπος εχρησιμοποιείτο και σε ορισμένες περιοχές της Δυτικής Στερεάς. Ο γαλλικός τύπος παιγνιοχάρτων είναι αυτός που συνηθίζεται ως σήμερα. Με εικονογράφηση πολύ πιο απλή, αλλά και πολύ πιο εύχρηστος (χάρις στο πρακτικότερο σχήμα των φύλλων), εκτόπισε σιγά σιγά ολοκληρωτικά τον ενετικό τύπο. Οταν δημιουργήθηκε εγχώρια παραγωγή παιγνιοχάρτων αμφότεροι οι τύποι ελληνοποιήθηκαν: τα ιταλικά ρητά που έφερε ο ενετικός τύπος αντικαταστάθηκαν με αντίστοιχα ελληνικά. Και οι φιγούρες των παιγνιοχάρτων του γαλλικού τύπου απέκτησαν ελληνικές ονομασίες. Η χρήση των παιγνιοχάρτων ενετικού τύπου τερματίστηκε ουσιαστικά λίγο πριν από την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αν και σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις συνεχίσθηκε και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 1937 οι φιγούρες της τράπουλας λίγο έλειψε να φορέσουν... τσαρούχια, φουστανέλες και τσεμπέρια! Πραγματικά όπως έγραψαν οι εφημερίδες (Ιανουάριος 1937) η κυβέρνηση, αφού παρά τις ομολογούμενες φιλότιμες προσπάθειές της δεν κατόρθωσε να εξαφανίσει τη χαρτοπαιξία, αποφάσισε τουλάχιστον οι Ελληνες να παίζουν με τραπουλόχαρτα, τα οποία έφεραν... ελληνοπρεπείς παραστάσεις! Φαίνεται πάντως ότι έστω και την τελευταία στιγμή επικράτησαν κάποιες νηφαλιότερες σκέψεις και έτσι οι φουστανελάδες δεν εμφανίσθηκαν στα τραπουλόχαρτα. Αν όμως δεν άλλαξαν οι παραστάσεις, άλλαξαν οι τιμές πωλήσεως με την καθιέρωση ειδικού τέλους υπέρ της Κοινωνικής Πρόνοιας. Και έτσι από την 1η Ιουλίου 1937 η δεσμίδα των 52 φύλλων κοινού τύπου εκόστιζε 34 δραχμές (η παλαιά τιμή ήταν 30 δραχμές) και η δεσμίδα πολυτελείας δραχμές 60 (παλαιά τιμή: 54 δραχμές). Η Μπουμπουλίνα και ο Υψηλάντης
Ως πρόσφατα γενική ήταν η εντύπωση ότι η παλαιότερη τράπουλα ελληνικού ενδιαφέροντος είχε κυκλοφορήσει από φιλελληνικούς κύκλους στην Ουγγαρία το 1829. Με αυτή τη διαπίστωση συμφωνούσαν όλες οι πηγές (πρβλ. Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια κτλ.). Πρόσφατα όμως το περιοδικό «Αρχαιολογία» εδημοσίευσε στο τεύχος 59 (1996, σελ. 98) την είδηση ότι σώζεται σε ιδιωτική συλλογή στη Γερμανία μια άλλη τράπουλα με φιλελληνικά μοτίβα, που πιστεύεται ότι είχε κυκλοφορήσει το 1822! Την αποκάλυψη έκανε η αρχαιολόγος Β. Μπουσέ, η οποία μας πληροφορεί ότι στην τράπουλα αυτή οι τέσσερις «ρηγάδες» απεικονίζονται με τις μορφές των Αλέξανδρου Υψηλάντη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γεωργάκη Ολύμπιου και Γεωργίου Καντακουζηνού. Τις «ντάμες» της τράπουλας αντιπροσωπεύουν η πριγκίπισσα Μουρούζη, η Ελενα Τοπάλη, η αδελφή των Υψηλάντηδων και η Μπουμπουλίνα. Τέλος τους βαλέδες απεικονίζουν αγωνιστές από διάφορες περιοχές, όπως λ.χ. ο Υδραίος, ο Μοραΐτης, ο «Εταιριστής» (μέλος ασφαλώς της Φιλικής Εταιρείας) και ο Αρναούτης (Αρβανίτης). Από τη δεύτερη τράπουλα αυτή που εκυκλοφόρησε το 1829 έχουν διασωθεί 11 φιγούρες (τραπουλόχαρτα), που σώζονται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο. Στα τραπουλόχαρτα αυτά απεικονίζονται οι: ­ Καποδίστριας (Ρήγας κούπα), ­ Κουντουριώτης (Ρήγας σπαθί), ­ Μαυροκορδάτος (Ρήγας καρό), ­ Υψηλάντης (Ρήγας μπαστούνι), ­ Ελλάς (Ντάμα κούπα), ­ Αθηνά (Ντάμα καρό), ­ Καρτερία (Ντάμα μπαστούνι), ­ Μιαούλης (Βαλές κούπα), ­ Κολοκοτρώνης (Βαλές σπαθί), ­ Μπότσαρης (Βαλές καρό), ­ Κανάρης (Βαλές μπαστούνι). Ο εξοβελισμός και ο εξορκισμός
Σε παλαιότερες εποχές η χαρτοπαιξία αποτελούσε μια ιδιαίτερα διαδεδομένη και δημοφιλή ενασχόληση των Ελλήνων όλων των κοινωνικών τάξεων. Στα σπίτια, στα καφενεία, στις λέσχες, παντού όπου συναντιόντουσαν οι άνθρωποι η τράπουλα εμφανιζόταν χωρίς καθυστέρηση. Και συχνά γινόταν πρόξενος κοινωνικών σκανδάλων ή τραγωδιών. Γι' αυτό η πολιτεία προσπάθησε επανειλημμένως να αντιμετωπίσει το σοβαρό αυτό πρόβλημα ακολουθώντας όμως ολότελα λαθεμένη τακτική. Γιατί βέβαια τέτοιες νοσηρές καταστάσεις δεν επιλύονται με αυστηρά αλλά αφελή μέτρα αστυνόμευσης. Χρειάζεται πολύ πιο συστηματική και σφαιρική προσπάθεια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της εκστρατείας εξοβελισμού της χαρτοπαιξίας κατά την περίοδο των εορτών του 1894. Εκείνη τη χρονιά η αστυνομία κινήθηκε με ιδιαίτερη αυστηρότητα και φαίνεται ότι επέτυχε να περιορίσει σημαντικά τη χαρτοπαιξία που κυριαρχούσε κατά το εορταστικό 15ήμερο. Η αυστηρή αντιμετώπιση έφερε λοιπόν πολύ καλά αποτελέσματα αλλά και έντονες αντιδράσεις! Γι' αυτό τον επόμενο χρόνο η διεύθυνση της αστυνομίας έκρινε φρόνιμο, πριν επαναλάβει την πρωτοβουλία της προηγούμενης χρονιάς, να ζητήσει τη γνώμη (ουσιαστικά δηλαδή την άδεια!) της προϊσταμένης αρχής. Και η «Εφημερίς των Συζητήσεων» της 1ης Ιανουαρίου 1895 έγραφε με δικαιολογημένη έκπληξη και πικρία: Η γνώμη της αστυνομίας «Δεν έχει, λέγει, ωρισμένην γνώμην η αστυνομία ημών και ηρώτησεν αν πρέπει να επιτρέψη ή μη την ελευθέραν χαρτοπαιξίαν κατά την παραμονήν της πρωτοχρονιάς. Αράχναι λοιπόν ήσαν επί του στεφάνου της οι έπαινοι όσους πέρυσιν ήκουσεν από όλην την κοινωνίαν, από όλον τον Τύπον και σπεύδει να τον ξεσκονίση τον στέφανον αυτόν, τον τόσον ολίγα δαφνόφυλλα έχοντα; ή μάλλον μόνον αυτά: την αληθώς νικηφόρον εκστρατείαν της κατά των χαρτοπαικτών; Είδε τις πέρυσιν επανάστασιν; Και αφού αποδείχθη το μεν κοινόν επευφημούν και ευγνωμονούν μάλιστα, η δε κατάργησις του ανηθίκου εθίμου τόσον εύκολος, τις ο λόγος και σκέψεως απλής αν πρέπει να επανέλθωμεν εις το κατάπτυστον εκείνο παρελθόν; Και ηρώτησε, λέγει, την προϊσταμένην της αρχήν. Αλλά η ερώτησις δεν ελέγχει ασέβειαν προς αυτήν; Τίνα λόγον είχε να υποθέση ότι ο υπουργός των Εσωτερικών μετέβαλε γνώμων όσον αφορά την ηθικότητα του ανά τα καφενεία και τας οδούς σχεδόν διεξαγομένου χαρτοπαιγνίου; Αλλά τον ερωτά τότε εν πάση παρουσιαζομένη περιστάσει αν πρέπει να εξακολουθή την καταδίωξιν των λωποδυτών;». Πολλές 10ετίες αργότερα μία ελληνική κινηματογραφική ταινία η «Χαρτοπαίχτρα», με πρωταγωνίστρια την ανεπανάληπτη Ρένα Βλαχοπούλου, ερχόταν να μας υπενθυμίσει με χιούμορ αλλά και με καυστικότητα την ευρύτατη διάδοση που εξακολουθούσε πάντα να έχει η χαρτοπαιξία στην ελληνική κοινωνία. Οταν λοιπόν η Ρένα με την παρέα της (που αποτελείτο από «επωνύμους», όπως συνηθίζουμε να τους ονομάζουμε σήμερα), συλλαμβάνεται κάποια νύχτα γιατί έπαιζαν «μια απλή ποκίτσα» και προσάγεται στο αυτόφωρο διαπιστώνει με έκπληξη και ευνόητη χαρά ότι ο επί της έδρας δικαστής είναι... συμπαίκτης της· και μόνο από τυχαία σύμπτωση απουσίασε το προηγούμενο βράδυ από την παρέα! Σήμερα η χαρτοπαιξία δεν έχει βέβαια εκλείψει. Και ιδιαίτερα κατά την περίοδο των εορτών κάνει αισθητή την παρουσία της. Οι νέες συνθήκες ζωής όμως που έχουν δημιουργηθεί κατά τις τελευταίες 10ετίες έχουν περιορίσει το φαινόμενο σημαντικά, καθώς οι εναλλακτικές δυνατότητες ψυχαγωγίας που μας προσφέρονται είναι πολλές. Ετσι η παντοκρατορία της τράπουλας περιορίζεται πλέον μόνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όταν «για το καλό του χρόνου» αφήνουμε προσωρινά κατά μέρος το Προ-Πο, το Λοττο και τα άλλα συναφή ποικιλώνυμα, και πιάνουμε την τράπουλα κυνηγώντας την εύνοια της θεάς τύχης. 1. Η τράπουλα είναι λέξη ιταλική (trappola). Και σημαίνει την παγίδα, ειδικότερα μάλιστα την ποντικοπαγίδα. 2. Ο φραγκισκανός μοναχός Θωμάς Murner διακρίθηκε κυρίως ως σατιρικός συγγραφέας. Υποπτεύομαι λοιπόν ότι το σύστημα λογικής που επινόησε με τράπουλα μάλλον πρέπει να ήταν κάποιο σατιρικό παιχνίδι.
Τα σκληρά και τα μαλακά Στην Ελλάδα τα παιχνίδια που παίχτηκαν και παίζονται με τράπουλα είναι πολλά. Μερικά από αυτά έχουν σήμερα εκλείψει. Αλλα όμως εξακολουθούν πάντα να είναι δημοφιλή και φυσικά πολύ διαδεδομένα. Ανάλογα με τον χώρο και τον χρόνο που παίζονται τα παιχνίδια αυτά θα μπορούσαν να χωριστούν σε κατηγορίες: * Τα πιο γνωστά, που συνηθίζεται να παίζονται όλο τον χρόνο σε φιλικές συναναστροφές σε σπίτια, είναι το πινάκλ, το κουμ-καν και η μπιρίμπα (που διαδόθηκε στη χώρα μας κυρίως μετά το 1950). * Το μπριτζ αποτελεί ιδιαίτερη κατηγορία. Δεν είναι ένα απλό «τυχηρόν παίγνιον». Απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις, άσκηση και πολλές ικανότητες, σε σημείο που να ξεχωρίζει ολότελα από όλα τα άλλα παιχνίδια που παίζονται με τράπουλα. Γι' αυτό άλλωστε έχει δημιουργηθεί και το «αγωνιστικό μπριτζ», στο πλαίσιο του οποίου διοργανώνονται εθνικά πρωταθλήματα, διεθνείς αγώνες κτλ. * Στα καφενεία, ιδιαίτερα στην επαρχία, συνηθίζεται να παίζονται η κοντσίνα και η πρέφα, ενώ παλαιότερα ήσαν πολύ δημοφιλή το πικέτο, το μπεζίκι, η πασέτα και το σκαμπίλι. * Υπάρχουν και τα παιχνίδια των εορτών, δηλαδή αυτά που σύμφωνα με το έθιμο παίζονται κυρίως κατά την περίοδο των εορτών και ιδιαίτερα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Είναι το δημοφιλέστατο «τριάντα-ένα» και ο μπακαράς. Τα παιχνίδια αυτά συναντώνται επίσης στα καζίνα. * Ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν τα «σκληρά» παιχνίδια, αυτά δηλαδή στα οποία παίζονται συνήθως μεγάλα χρηματικά ποσά και τα οποία χαρακτηρίζουν την κοινωνικά κατακριτέα χαρτοπαιξία. Είναι το πόκερ, η πόκα και οι συναφείς ποικιλίες. * Τέλος παλαιότερα υπήρξαν παιχνίδια που για συντομότερη ή μακρύτερη χρονική περίοδο έγιναν του συρμού και αγαπήθηκαν με... πάθος για να περιπέσουν αργότερα στη... λησμονιά! Το πιο γνωστό από αυτά είναι το «μάους», που αποτελούσε την απαραίτητη διασκέδαση του Γεωργίου Σουρή και της παρέας του. Παιζόταν κατά τις θρυλικές συναντήσεις που πραγματοποιούντο στο σπίτι του ποιητή, δίνοντας μάλιστα αφορμή για συχνές χαριτωμένες αναφορές στον «Ρωμηό».
Εξομολόγησις χαρτοπαίκτου Ο Κωστής Παλαμάς ασχολήθηκε κάποτε με την τράπουλα και τη χαρτοπαιξία! Οχι όμως ως παίκτης αλλά ως χρονογράφος. Το κείμενό του αυτό πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εμπρός» (4 Ιανουαρίου 1915) και αναδημοσιεύτηκε πολλά χρόνια αργότερα το 1959, στο τεύχος 765 της «Νέας Εστίας»! Κατά τον Κωστή Παλαμά, λοιπόν, η τράπουλα δεν είναι μόνο το τυφλό όργανο της θεάς τύχης. Εχει και άλλες θετικές ιδιότητες. Αλλά καλύτερα να παρακολουθήσουμε τι ακριβώς έγραφε ο εθνικός μας ποιητής: «Εξομολόγησις χαρτοπαίκτου Χαρτοπαίκτης ουδέποτε υπήρξα. Αλλοτε, εις τους παιδικούς μου χρόνους, με προσείλκυε το χρώμα και το σχήμα των παιγνιοχάρτων, και οι ρηγάδες, οι ντάμες και οι φάντηδες της τράπουλας και τα περίεργα καβαλλιστικά σχήματα και σύμβολα εκείνης, υπήρξαν δι' εμέ αι πρώται καλαισθητικαί απολαύσεις των οφθαλμών μου, προπαίδεια και προεισαγωγή τρόπον τινά, αν αγαπάτε, εις την εκ των εικόνων και των αγαλμάτων χαράν».Να λοιπόν που όπως εξομολογείται ο Κωστής Παλαμάς η τράπουλα του προσέφερε τις πρώτες «καλαισθητικές απολαύσεις των οφθαλμών του». Και αξίζει ασφαλώς στο σημείο αυτό να θυμηθούμε ότι, όπως ήδη αναφέρθηκε, τα παιγνιόχαρτα είχαν χρησιμοποιηθεί σε παλαιότερες εποχές και για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Η παλαμική «εξομολόγηση χαρτοπαίκτου» (που πάντως δεν ήταν χαρτοπαίκτης!) έρχεται, λοιπόν, να επιβεβαιώσει την σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις εκπαιδευτική αξία της τράπουλας... Ο κ. Κώστας Χ. Χατζιώτης είναι ιστορικός. Ετοιμάζει την Ιστορία του Ελληνικού Παιγνιοχάρτου για λογαριασμό του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία της τράπουλας."

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Το Cambridge καλεί να υπογράψουμε για να μην σταματήσει η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας


Συνάδελφοι,

Ο κοσμήτορας της οικείας Σχολής του πανεπιστημίου του Cambridge καλεί να υπογράψουμε για να μην σταματήσει η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας με την παρακάτω ανακοίνωση:

«As of October 2013, the Faculty of Medieval and Modern Languages will suspend the teaching of Modern Greek as a full Tripos language on financial grounds. Cambridge is one of only three universities in the United Kingdom which offer a full undergraduate degree course with a specialisation in Modern Greek.»

Αφορμή: συνταξιοδοτείται ο καθηγητής David Holton, αγαπητός συνάδελφος, στο τέλος της ακαδ. χρονιάς.

Υπογραφές στο:

http://tinyurl.com/greekcam

 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Cambridge καλεί να υπογράψουμε για να μην σταματήσει η διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας "

Μειοψηφία οι λευκοί στο Λονδίνο.


Έφτασε ο καιρός που η Μεγάλη Βρετανία θα πλήρωνε την "χαλαρή" της μεταναστευτική πολιτική, οπότε μπορεί κάποιος να καταλάβει τι θα συμβεί και στη χώρα μας.



Το 45% του πληθυσμού του Λονδίνου είναι πλέον λευκοί ενώ το 2001 το ποσοστό αυτό άγγιζε το 60%.



Αύξηση πληθυσμού στο Λονδίνου κατά 3,7 εκ., εκ των οποίων το 60% είναι μετανάστες.



1 στους 3 κατοίκους έχει γεννηθεί εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ πλέον οι Βρετανοί είναι περισσότερο μορφωμένοι και λιγότερο θρησκευόμενοι…!



Αυτό είναι το προφίλ της πολυπολιτισμικότητας. Απολαύστε το.



Γράφει η Norma Cohen



Οι λευκοί Βρετανοί δεν αποτελούν πλέον την πλειονότητα των ανθρώπων στο Λονδίνο, για πρώτη φορά, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της απογραφής κάτι που μας οδηγεί σε μια κοσμοπολίτικη πλέον πρωτεύουσα ολοένα και πιο αποκλίνουσα από την εθνική οικονομία γύρω από αυτό.



Τα στοιχεία για το 2011 αποκάλυψαν επίσης έναν πληθυσμό της Αγγλίας και της Ουαλίας, που είναι γενικά περισσότερο μορφωμένος αλλά λιγότερο θρησκευόμενος από ό, τι ήταν πριν από μια δεκαετία - και με μικρότερη πιθανότητα να ζουν σε ένα σπίτι που κατέχουν οι ίδοι.



Ο συνολικός πληθυσμός αυξήθηκε κατά 3,7 εκ. , σημειώνοντας μια αύξηση της τάξης του 7% από την προηγούμενη απογραφή του 2001. Η μετανάστευση ήταν υπεύθυνη για το 60% της ανάπτυξης - 2,1 εκατ. άνθρωποι.



Από το 13% του πληθυσμού που γεννήθηκαν εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, οι 7,5 εκατ. Κάτοικοι, μόλις πάνω από το μισό έχουν έρθει τα τελευταία 10 χρόνια στη χώρα. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την απογραφή του 2001, όταν 9 τοις εκατό του πληθυσμού είχε γεννηθεί εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου.



Το κύμα της μετανάστευσης υπήρξε ιδιαίτερα εντυπωσιακό στο Λονδίνο, όπου περισσότεροι από ένας στους τρεις ανθρώπους, ποσοστό 37%, γεννήθηκαν εκτός Ηνωμένου Βασιλείου.Μόνο το 45% του πληθυσμού του Λονδίνου ήταν λευκοί άνθρωποι που προέρχονταν από την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, πολύ κάτω από το σχεδόν 60% το 2001.



Το γεγονός αυτό καθιστά το Λονδίνο την πρώτη περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου το εθνικό στοιχείο, οι λευκοί Βρετανοί, έχουν γίνει πλέον μειονότητα.



Η κορυφαία πηγή των νέων μεταναστών στην Αγγλία και την Ουαλία συνολικά για τη δεκαετία ήταν η Ινδία, υποσκελίζοντας την Ιρλανδία στη δεκαετία έως το 2001, ενώ η δεύτερη μεγαλύτερη πηγή ήταν η Πολωνία.



Σε μια άλλη σημαντική δημογραφική αλλαγή, η ιδιοκατοίκηση έχει μειωθεί κατά τα τελευταία 10 χρόνια, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα.



Τα στοιχεία δείχνουν πως η αύξηση του πληθυσμού του Λονδίνου τους δυσκολεύει στο να πραγματοποιήσουν αγορά ακινήτων κάτι που συνεπικουρείται και από τις υψηλές τιμές και την έλλειψη πιστώσεων. Το ποσοστό των κατοίκων που μένουν σε σπίτι που τους ανήκει ή έχουν υποθηκεύσει έπεσε στο 64% το 2011, από 68% που ήταν το 2001, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.



Τα επίπεδα της εκπαίδευσης στο Λονδίνο είναι πολύ υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο, με το 27,2% του πληθυσμού της χώρας να έχει αποκτήσει πανεπιστημιακό πτυχίο ή καλύτερα, σε σύγκριση με το 44,7% των ατόμων που ζουν στο Λονδίνο.



Μάλιστα, σε πέντε από 14 εσωτερικές συνοικίες του Λονδίνου, περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού έχει τελειώσει κάποιο πανεπιστήμιο ή διαθέτει ίσο επίπεδο προσόντων.



Τέλος ο πληθυσμός της Βρετανίας είναι εμφανώς όλο και λιγότερο θρησκευόμενος. Το ερώτημα για το θρήσκευμα ήταν προαιρετικό στην έρευνα, έτσι δεν έχουν ανταποκριθεί όλοι στο να απαντήσουν. Ωστόσο, το ποσοστό που αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί έπεσε στο 59%, από 72% το 2001. Ο Χριστιανισμός ήταν η μόνη θρησκευτική ομάδα που σημείωσε αριθμητική πτώση, παρά την αύξηση του πληθυσμού γενικά.



Η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκευτική ταυτότητα ήταν το «καθόλου». Το 2011, το ένα τέταρτο του πληθυσμού δήλωσε ότι δεν είχε κανένα θρήσκευμα, από 15% εκατό το 2001, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, την Τρίτη.



Μήπως σας θυμίζει εργαστήριο Παγκοσμιοποίησης με "αχταρμά" φυλών, και πιστεύω μόνο "στην φριτέζα μου, και στο καινούργιο λαμπατέρ";



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μειοψηφία οι λευκοί στο Λονδίνο."

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

''ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ''

Το δάκρυ των Προγώνων στην κρίση των ...Απογόνων !


Του Βασιλείου Στυλιανέση*

Φίλοι μου

Όσοι παρακολουθούν την Αιώνια Ελληνική Πίστη θα ξέρουν ότι είναι λίγες οι φορές που παρεμβαίνω με άρθρα μου στα κοινά.Αν χρειάζεται περιορίζομαι σε μικρά σχόλια.

Αυτό που με έκανε να πάρω χαρτί και μολύβι ήταν το άκουσμα της είδησης ότι πουλήθηκε η μαρίνα του Φλοίσβου σε Τούρκο επιχειρηματία (άκουσον άκουσον).

Ο θυμός ήταν τόσο μεγάλος που την πλήρωσε ένα πληκτρολόγιο ενός Η/Υ. Η θλίψη και η αγανάκτηση με περιέλουσαν.Αργότερα αφού ηρέμησα καθόμουν σκεπτικός και από το μυαλό μου πέρναγαν διάφορες εικόνες.

Αλήθεια! Ερχόταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με κοίταγε με ένα βλέμμα που ήθελα η γη να με καταπιεί.Όλοι οι νεκροί που έπεσαν από Τουρκικό μαχαίρι πέρναγαν μπροστά μου και έκλεινα τα μάτια.Έφερνα τη σκηνή από την ταινία <<Παπαφλέσσας>> εκεί που ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πάνω στο άλογο μιλά στους Έλληνες λέγοντας τους : Που πάτε ορέ Έλληνες; Τι τους φοβάστε μια χούφτα είναι; και ντρέπομαι στη σκέψη ότι αυτούς που πολέμησε για του <<Χριστού την Πίστη την Αγία και τις Πατρίδος την Ελευθερία>> τους ξανάφερε εδώ μέσα οι λεγόμενοι απόγονοί του.

Περνούν από μπροστά μου ο Παύλος Μελάς που δολοφονήθηκε από Τούρκικο βόλη,οι ήρωες λεβέντες των Βαλκανικών Πολέμων,Ο Χρυσόστομος Σμύρνης που τον έγδαραν οι Τούρκοι και τον περιέφεραν στους δρόμους της Σμύρνης,τα θύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Γενιά του '40,οι ήρωες της Κύπρου το 1974.

Όλοι με κοιτούν με δάκρυα στα μάτια και λένε ΓΙΑΤΙ;

Αλήθεια πώς θα αντικρίσω τον αδερφικό μου Κύπριο φίλο Μιχάλη που στο σπίτι του σήμερα ζούνε από το 1974 Τούρκοι;

Πραγματικά είναι πολύ επίκαιρη η ρήση του Πλάτωνα που λέει : ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ όπως επίσης και ο τίτλος που συνοδεύει το ιστολόγιο της Αιώνιας Ελληνικής Πίστης : "τον τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείων νομίζομεν" - ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΕΙΝΟΣ ΑΘΛΙΟΣ ΑΧΡΗΣΤΟΣ .........(ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ Β'40 .ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ)

Γι αυτό θα ξαναπώ αυτό που κάθε μέρα συζητώ με πολλούς συνανθρώπους μου.Η κρίση αξιών είναι αυτή που μας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση,το να θέλουμε δηλαδή να ζούμε κάτω από την διαταγή του Τούρκου για άλλη μια φορά.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΚΟΥΔΟΥΝΙΖΕΙ...Αυτό είναι το σύνθημα που έχει αντικαταστήσει τον στίχο του Εθνικού μας Ύμνου

''Απ΄τα κόκαλα βγαλμένη

Των Ελλήνων τα ιερά

και σαν πρώτα ανδρειωμένη

Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά



Τέλος σημερινέ Έλληνα μην ξεχνάς.

''ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ''



Πλάτων 427-347π.Χ.

*Ο Βασίλειος Στυλιανέσης

Υπευθυνου του ιστολογίου

Αιώνια Ελληνική Πίστη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "''ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ''"

Άλλο βεβαιότητα, άλλο πιθανότητα


Του Νίκου Λυγερού

Πολλοί λόγω έλλειψης μαθηματικών γνώσεων δυσκολεύονται να κατανοήσουν μερικές βασικές έννοιες στον τομέα των υδρογονανθράκων, αλλά και γενικότερα για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Αν και όλοι πλέον γνωρίζουν τις εκτιμήσεις για τους υδρογονάνθρακες που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ, πολλοί αναρωτιούνται για το μέγεθος και τη φύση των αριθμών. Δεν γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο, ότι η περιοχή που ελέγχει η νορβηγική εταιρία PGS έχει εμβαδόν μεγαλύτερο από 200.000 km2, ότι το οικόπεδο 12 της Κύπρου είναι ένα από τα πιο φτωχά, ενώ έχει ήδη ένα κοίτασμα αξίας 100 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι η Κύπρος έχει αποφασίσει να κάνει ένα σταθμό υγροποίησης της τάξης 12 δισεκατομμύρια ευρώ, ότι στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται τρία από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα του κόσμου της τελευταίας δεκαετίας, ότι μιλούμε για βεβαιότητες και όχι πιθανότητες, ότι η αναλογική γεωλογία είναι μια επιστήμη και ότι δεν χρειάζονται οι γεωτρήσεις για να βεβαιωθούμε, αλλά απλώς για να αρχίσουμε πρακτικά τις εξορύξεις και στη συνέχεια την εκμετάλλευση. Όλοι βιάζονται για να μιλήσουν για επιστημονική φαντασία επειδή έχουν ήδη ξεχάσει ότι καμία από όλες αυτές τις συζητήσεις δεν έχει νόημα αν δεν έχουμε θεσπίσει την ΑΟΖ και κάνει τις πρώτες οριοθετήσεις. Διότι πρόκειται για μια βεβαιότητα και όχι μια πιθανότητα ότι δίχως ελληνική ΑΟΖ, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά για τον πολύ απλό λόγο, ότι όλα αυτά τα κοιτάσματα βρίσκονται σε μεγάλες αποστάσεις και βέβαια εκτός εθνικών χωρικών υδάτων. Κατά συνέπεια πρέπει τώρα που γνωρίζουμε όλα αυτά τα δεδομένα, πρέπει να επικεντρωθούμε στον βασικό μας στόχο δηλαδή τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, η οποία είναι το πρώτο βήμα για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων μας. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που κυρώσαμε το 1995, προβλέπει αποτελεσματικά χωρίς άλλη επιλογή τη μονομερή ανακήρυξη, η οποία στην Ελλάδα μπορεί να γίνει μέσω Προεδρικού Διατάγματος ή με ψήφισμα στη Βουλή των Ελλήνων μετά από υποβολή νομοσχεδίου από την κυβέρνηση. Με το δεύτερο τρόπο θα μπορούν να συμμετέχουν όλα τα κόμματα της Βουλής και να έχουμε μια σφαιρική απόφαση όσον αφορά σε αυτό το εθνικό θέμα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν ας αρχίσουμε από το πρώτο βέβαιο βήμα και ας αφήσουμε τις γενικόλογες συζητήσεις περί χρονικού διαστήματος για τις μέγιστες απολαβές. Όλα θα έρθουν στη σειρά τους αρκεί να κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άλλο βεβαιότητα, άλλο πιθανότητα"

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ

ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ – ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ – ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ


Τι θα γίνει τελικά με τον «Ευρωστρατό» ; Αυτό ήταν το ερώτημα που κυριαρχούσε για ένα χρονικό διάστημα στην ελληνική κοινή γνώμη, όταν διαπιστώθηκε ότι είχαμε υποτιμήσει ως χώρα τη δυναμική που δημιουργήθηκε με το κείμενο της Κωνσταντινούπολης που είχαν εκπονήσει οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Τούρκοι.
 Ειδικοί και μη ειδικοί, διερωτώντο τότε γιατί ως χώρα δεν κινηθήκαμε να αποτρέψουμε τα δυσάρεστα επακόλουθα των συσκέψεων μεταξύ των λοιπών χωρών που ήταν γνωστό που αποσκοπούσαν από τον Αύγουστο του 2001. Η απάντηση δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Άλλωστε, κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Η χώρα μας δεν αποδέχθηκε τη ρύθμιση που προέβλεπε η συμφωνία των τριών με αποτέλεσμα να αρχίσει ένας κύκλος διαβουλεύσεων το πρώτο εξάμηνο του 2002. Στη Σύνοδο Κορυφής της Βαρκελώνης (15 Μαρτίου 2002) με διπλωματικούς ελιγμούς αποφεύχθηκε η «εισαγωγή» του θέματος του Ευρωστρατού στην ημερησία διάταξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πράγμα που θα οδηγούσε τη χώρα μας στην άσκηση βέτο.
Οι διπλωματικές ζυμώσεις συνεχίσθηκαν με αποτέλεσμα στο κείμενο των συμπερασμάτων της Προεδρίας της Ε.Ε. στην Σύνοδο της Σεβίλλης (22 Ιουνίου 2002) να προστεθεί η φράση «Η διαβούλευση με χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, μη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι συμβουλευτικού χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση τα κράτη αυτά δεν έχουν δικαίωμα βέτο σε αποστολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης…..».
Επίσης αναφέρει ότι οποιαδήποτε επιχείρηση αναληφθεί σε εθνικό χώρο χώρας-μέλους πρέπει να λαμβάνει υπ΄όψη και τα εθνικά συμφέροντα της οικείας χώρας-μέλους. Με το περιεχόμενο της «διακήρυξης» τα αρχηγών κρατών και κυβερνήσεως των 15 της Συνόδου της Σεβίλλης «εξουδετερώθηκε» το δικαίωμα της Τουρκίας να έχει εμπλοκή στους μηχανισμούς λήψεως αποφάσεων, κάτι που αντίκειται στην βασική αρχή της αυτονομίας στη δράση του Ευρωστρατού και την προνομιακή μεταχείριση της Τουρκίας σε επιχειρήσεις έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Η Τουρκία από την πλευρά της αμφισβητεί ότι στη Σεβίλλη «λήφθηκε απόφαση» του Συμβουλίου της Ε.Ε., θεωρεί ότι στη Σεβίλλη έχει επιτευχθεί μια «κατ΄αρχήν συνεννόηση μεταξύ των 15» σχετικά με το θέμα του Ευρωστρατού, αλλά δεν αποδέχεται ότι έχει ακυρωθεί το λεγόμενο «κείμενο της Κωνσταντινούπολης» και δεν έχει δεσμευθεί να μην ασκεί το δικαίωμα του βέτο που έχει στο ΝΑΤΟ για κάθε περίπτωση που θα χρησιμοποιείται η υποδομή του ΝΑΤΟ.
Έτσι αποτυπώνεται η σημερινή εξέλιξη του θέματος του Ευρωστρατού από πλευράς λήψεως αποφάσεων στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στη χώρα μας δώσαμε στον Ευρωστρατό επιχειρησιακές δυνατότητες που δεν έχει. Στη Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας πέρυσι, οι ηγέτες της Ε.Ε. αποδέχθηκαν ότι τον κύριο λόγο για την ευρωπαϊκή άμυνα θα συνεχίσει να έχει το ΝΑΤΟ, μέσω των υποδομών του και αυτό για να αποφευχθεί η δημιουργία παράλληλων υποδομών που συνεπάγεται οικονομικό τίμημα.
Ο Ευρωστρατός θα επεμβαίνει σε περιφερειακές κρίσεις εκεί όπου δεν θέλουν να αναμειχθούν οι ΗΠΑ μέσω του ΝΑΤΟ.
 Θα αναλαμβάνει δηλαδή αποστολές αναζήτησης και διάσωσης (SAR), ανθρωπιστικές, διατήρησης και επιβολής της Ευρώπης. Ως πρώτη αποστολή έχει αποφασισθεί να είναι η αντικατάσταση της διεθνούς αστυνομικής δύναμης του ΟΗΕ στα Σκόπια και τη Βοσνία. Σ΄αυτή τη δύναμη θα διαθέσουν δυνάμεις οι 14 χώρες-μέλη της Ε.Ε. (15 πλην της Δανίας) και οι υπό ένταξη χώρες. Στόχος είναι να αποφευχθεί από 1-1-2003 μια δύναμη 60.000 ατόμων.
 Οι συνεισφορές των κρατών έφθασαν τις 100.000 άτομα, 400 Α/Φ και 100 πλοία. Φυσικά μέχρι σήμερα δεν έχει ληφθεί τελική απόφαση όσον αφορά τη διοικητική δομή, την διαδικασία λήψεως αποφάσεων και την γεωγραφική αρμοδιότητά του.
Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου υπήρχε δυσπιστία και καχυποψία της Ουάσιγκτον για την προώθηση από την Ευρώπη κοινής αμυντικής πολιτικής. Ο πρώτος πόλεμος που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ από της ιδρύσεώς του (πόλεμος εναντίον του Κοσσυφοπεδίου) ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός κατά μια διαφορετική έννοια. Ορισμένοι σύμμαχοι των ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας μηχανισμός στον οποίον κυριαρχούν οι ΗΠΑ. Ο πόλεμος αυτός απογύμνωσε και ίσως να ενίσχυσε τις διαφωνίες μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων.
Η Ε.Ε. κινείται ανάμεσα στις προκλήσεις του Αμερικανικού ηγεμονισμού, των ενδοευρωπαϊκών αντιθέσεων και της παγκοσμιοποίησης με αποτέλεσμα η αμυντική χειραφέτηση της Ευρώπης να παρουσιάζει όλες αυτές τις παρενέργειες που διαπιστώσαμε στην προσπάθεια δημιουργίας του Ευρωστρατού.

Στις Ευρωατλαντικές σχέσεις στα 53 χρόνια διαδρομής του ΝΑΤΟ υπήρχαν οι ιδιαιτερότητες. Από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έχει δημιουργηθεί ένα διαφορετικό πλαίσιο σ΄αυτές, με τις ΗΠΑ να κινούνται σε μια ακόμη πιο απόλυτης λογικής επιβολής των θέσεών τους ενώ οι αντιδράσεις στην Ευρώπη έχουν καμφθεί εκτός από ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις.
Η αντιπαράθεση μεταξύ των «Ατλαντιστών» (ΗΠΑ, Αγγλία, Νορβηγία) και «Ευρωπαϊστών» (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) στην Ε.Ε. έχει αμβλυνθεί καθώς η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας που έχει αναμφισβήτητα προτεραιότητα έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε τα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν χώρες όπως η Ελλάδα από τον καθορισμό των σχέσεων συνεργασίας ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας αντίδρασης να έχουν χάσει τον θεσμικό ευρωπαϊκό «μανδύα» και να προσπαθούν να τα παρουσιάσουν ως ασήμαντες ιδιαιτερότητες και ανησυχίες που πρέπει να ξεπεραστούν με την μέθοδο «να τα βρουν μεταξύ τους».
 Εάν λάβουμε υπόψη μας και τον αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό ρόλο που έχει ανατεθεί στην Τουρκία από τον αμερικανικό αντιτρομοκρατικό σχεδιασμό και το γεγονός ότι παραδοσιακοί «ευρωπαϊστές» όπως οι Γάλλοι, έχουν χαμηλώσει τους τόνους και έχουν ευθυγραμμισθεί με την υπερατλαντική πολιτική. Είμαστε υποχρεωμένοι ως χώρα να παραμείνουμε ενσωματωμένοι στα ισχυρά συστήματα ασφαλείας (τα υπάρχοντα και πιθανά νέα τοιαύτα) εργαζόμενοι ανταγωνιστικά προς τους «εχθρούς», συναγωνιστικά προς τους «εχθρούς των εχθρών μας».
Εξυπηρετούνται καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα όταν επιβεβαιώνουμε την «ηγετική παρουσία μας» στα Βαλκάνια και στις εκεί επιχειρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε τελική ρύθμιση στο θέμα των σχέσεων της Ευρωπαϊκής πολιτικής Αμύνης και Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ θα αντικατοπτρίζει την υπεροχή και όχι την ισότητα του ΝΑΤΟ έναντι της Ε.Ε. και θα λαμβάνει ως εκ τούτου τα συμφέροντα της Τουρκίας και στο πλαίσιο αυτό υποχρεούμαστε ως χώρα να συντονίσουμε όλες τις δυνάμεις μας για να εξασφαλίσουμε τον κεντρικό μας στόχο που είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς μας (επιβίωση, εδαφική κυριαρχία, ανεξαρτησία) σε ένα άναρχο πολιτικό διεθνή στίβο που δεν στηρίζεται στις αρχές του δικαίου και της ηθικής αλλά στην ισχύ και δύναμη των όπλων.
Του Αντιστρατήγου ε.α. Γ. ΚΟΡΑΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ"

Κίνημα της αμφισβητήσεως των αποδομητών.

Αποδομήστε τώρα τους αποδομητές



Κωνσταντίνος Χολέβας

Μετά τη Μεταπολίτευση του 1974, περισσότερο δε κατά την τελευταία δεκαετία, έχει εμφανιστεί μία πολύχρωμη και θορυβώδης ομάδα ιστορικών αποδομητών.

Προσπαθούν να αλλάξουν ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα για τον Ελληνισμό, να αλλοιώσουν την εθνική μας ταυτότητα, να γκρεμίσουν ήρωες και μάρτυρες, να αθωώσουν τις ξένες κατακτήσεις και τους εθνικισμούς των γειτόνων.

Αλλοι δίνουν έμφαση στην προπαγάνδα κατά του εθνικού και εκπαιδευτικού ρόλου της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάποιοι άλλοι επιχειρούν να αμφισβητήσουν τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Και μία άλλη ομάδα άρχισε μετά το 2000 να υλοποιεί τη συμφωνία Γ. Παπανδρέου – Ισμαήλ Τζεμ.

Θέλει να εξωραΐσει την οθωμανική καταπίεση και να γράψει σχολικά βιβλία αρεστά στους Τούρκους.



Ευτυχώς, η δράση προκαλεί αντίδραση. Το κίνημα της αμφισβητήσεως των αποδομητών είναι πλέον ορατό και ισχυροποιείται καθημερινά.

Με σοβαρή μελέτη των πηγών, με προβολή νέων ή παλαιών στοιχείων που δεν είναι τόσο γνωστά, με τεκμηρίωση και με εμπιστοσύνη στο παρόν και στο μέλλον του έθνους μας, διάφορες φωνές ακούγονται και αποδεικνύουν τα ψεύδη των αποδομητών.

Το βιβλίο του «συνωστισμού» έφερε την απάντηση του Κώστα Ζουράρι με το έργο του «Βέβηλα, κίβδηλα, σκύβαλα» (Εκδόσεις Αρμός), το οποίο καταρρίπτει με ντοκουμέντα πολλές απόψεις της κυρίας Ρεπούση.

Η σειρά οκτώ ντοκυμανταίρ του Σκάι για το 1821 και η προσπάθεια αγιοποιήσεως της Τουρκοκρατίας οδήγησε στην παρουσίαση τεσσάρων βίντεο από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Αντίβαρο» (www.antibaro.gr), με τα οποία αποδεικνύονται ως ανακριβή τα περισσότερα επιχειρήματα των δημιουργών της σειράς.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε μία νηφάλια προσπάθεια προσεγγίσεως των γεγονότων που οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821, άρχισε από τον Οκτώβριο τη διοργάνωση 10 επιστημονικών συνεδρίων μέχρι και το 2021, οπότε συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Εθνεγερσία.

Σημαντικό ρόλο στην αντίκρουση των ανακριβειών διαδραματίζει και η εφημερίδα «δημοκρατία».

Οι αποδομητές με φανατισμό αγωνίστηκαν να αποδείξουν ότι το κρυφό σχολειό είναι μύθος.

Τώρα έρχεται η αποστομωτική απάντηση.

Πρόκειται για το νέο βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου «Το κρυφό σχολειό – Το χρονικό μιας ιστορίας» (από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις).

Περιλαμβάνει έναν εντυπωσιακό πλούτο στοιχείων που αποδεικνύουν περίτρανα την ύπαρξη κρυφών σχολειών και την καταπίεση της πίστης και της παιδείας μας από τους Τούρκους. Καιρός να αποδομήσουμε τους αποδομητές!





dimokratianews.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κίνημα της αμφισβητήσεως των αποδομητών."

Ν.Λυγερός "Νέες προοπτικές της ΑΟΖ", Ιωάννινα 5/12/12

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός "Νέες προοπτικές της ΑΟΖ", Ιωάννινα 5/12/12"

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Ο Βυζαντινός Στρατός.

Υποδειγματική διάρθρωσις και τάξις Όποιος μελετήση την οργάνωσι και διάρθρωσι, τάξι και πειθαρχία του στρατού του Βυζαντίου, δεν αργεί να πεισθή πώς ό στρατός αυτός υπήρξε ένα θαυμάσιο πολεμικό όργανο, που εστήριξε επί τόσους αιώνες την ισχύ τής αυτοκρατορίας.--- Πλούσια είναι η σχετική βιβλιογραφία, την οποία μάς κατέλιπαν οι Βυζαντινοί συγγραφείς και χρονογράφοι, ανάμεσα στους οποίους όχι ολίγοι στρατηγοί και εστεμμένοι. Ο αρχιπλοίαρχος κ. Μαρ. Σίμψας αναπτύσσει διεξοδικώτατα το θέμα αυτό με βάσι όλες τις υπάρχουσες ιστορικές πηγές.

ΥΟ Βυζαντινός Στρατός αρχίζει να υφίσταται, σαν οργανωμένο σύνολο, κυρίως από την εποχή τού Αναστασίου Α’ (491 518), όπως το Βυζαντινό Ναυτικό από την εποχή τού Λέοντος τού Θρακός (457 - 474). Βασικά αποτελείται:

1. Από εκείνον πού στρατολογείται άττ’ ευθείας από τον Βασιλέα, δηλ. από την Κυβέρνησι τής Κωνσταντινουπόλεως, Συντίθεται από εθελοντάς, υπηκόους τού Βασιλέως και ξένους.

2. Από εκείνον, τον οποίον στρατολογούν και οργανώνουν οι στρατηγοί, διοικηταί των επαρχιών (Θεμάτων), αποτελούμενον από υπηκόους τού Βασιλέως.
Ο πρώτος αποτελεί τον κυρίως βασιλικό στρατό, τα τάγματα• ό δεύτερος, τον κυρίως εθνικό στρατό, τον στρατό των Θεμάτων.
Στις δύο αυτές κατηγορίες πρέπει να προσθέσωμε τούς συμμάχους, δηλ. τα ξένα, επικουρικά στρατεύματα, τα οποία καλούνται και άτακτα. Οι σύμμαχοι καλούνται κατά τις εκστρατείες τού Βυζαντίου, αλλά δεν ενσωματώνονται στις μονάδες τού Βυζαντινού Στρατού. Ήσαν στρατιωτικά τμήματα, από τα οποία άλλα μεν έστελναν υποτελείς ή και ανεξάρτητοι ηγεμόνες, είτε βάσει συνθήκης είτε ως δείγμα φιλίας, άλλοι δε εστρατολογούντο σε ανεξάρτητα έθνη με αδρή αμοιβή. Πάντως, όλοι οι σύμμαχοι ελάμβαναν μισθό και άλλα ανταλλάγματα, είχαν δε τούς ιδικούς των διοικητάς και διατηρούσαν τον οπλισμό και τα έθιμά τους.

Άλλοι ήσαν οι μισθοφόροι. Προσήρχοντο καθ’ ομάδες ή κατετάσσοντο ατομικώς στον Βυζαντινό Στρατό, πάντοτε με μισθό, και ή ετάσσοντο στις διάφορες μονάδες ή αποτελούσαν ιδιαίτερα τμήματα, με Βυζαντινούς όμως διοικητάς. Αυτοί ελέγοντο φοιδεράτοι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Βυζαντινός Στρατός."

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ο "ΙΕΡΟΣ ΤΡΟΜΟΣ.."



«Μα εμείς, αφεντικό" (μ' έλεγε αφεντικό και γελούσε) "εμείς αφεντικό, έχουμε άλλους, μεγάλους σκοπούς. -Ποιους, μωρέ Ζορμπά;» τον ρωτούσα. « Σκάβουμε για να δούμε, λέει, τι δαιμόνους έχουμε μέσα μας.»
Κάθε άνθρωπος είναι θεάνθρωπος, σάρκα και πνέμα, να γιατί το μυστήριο μιας ορισμένης θρησκείας, είναι πανανθρώπινο. Σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη Θεού κι ανθρώπου, και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις περισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή ν' αντιστέκεται καιρό πολύ στη σάρκα, βαραίνει, γίνεται κι αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο Χρέος, η πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα ξεσπάει χωρίς έλεος και μπορεί να βαστάξει ως το θάνατο...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο "ΙΕΡΟΣ ΤΡΟΜΟΣ..""

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Η ΑΟΖ δίνει ρέστα


Του Νίκου Λυγερού

Με την έκθεση της Deutsche Bank, η ελληνική ΑΟΖ δίνει ρέστα. Διότι τώρα δεν εμφανίζεται πια κανένας να αμφισβητήσει την αξία της. Η έκθεση όχι μόνο επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας και το έργο του Ηλία Κονοφάγου και του Αντώνη Φώσκολου, μ' έναν ανεξάρτητο τρόπο, αλλά επιπλέον ενισχύει τη στρατηγική μας αφού η ανάλυση της αποδεικνύει ότι οι επενδύσεις έχουν χαμηλό ρίσκο στην περιοχή. Ανοίγουν επίσημα λοιπόν τη δήλωση ενδιαφέροντος από τις εταιρείες που έχουν την τεχνογνωσία στον τομέα των υδρογονανθράκων και ειδικά στην περιοχή νότια της Κρήτης. Αυτό το σημείο είναι ακόμα πιο σημαντικό, διότι η ύπαρξη των κοιτασμάτων είναι γνωστή. Αν δεν υπήρχε αυτή η αναφορά τότε ακόμα και με την ύπαρξη δεν θα άλλαζε τίποτα για την οικονομική μας κατάσταση. Τώρα λοιπόν ακόμα και οι πιο επιφυλακτικοί για την αξία της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να αποδεχθούν, αν δεν το παραδεχθούν, ότι υπάρχουν στοιχεία και από ξένους φορείς. Είχε ήδη γίνει μια αναφορά από το αγγλικό BBC πριν μερικούς μήνες, αλλά τώρα πρόκειται για μια χρηματοοικονομική ανάλυση που δίνει κατευθύνσεις στους ξένους επενδυτές. Η Ελλάδα μπορεί πλέον ν' ακολουθήσει ανεμπόδιστη τη στρατηγική της Κύπρου και να αξιοποιήσει την ελληνική ΑΟΖ και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Άρα ήρθε η ώρα της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να ξεκινήσει επιτέλους η όλη διαδικασία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο και δεν μπορούμε να δεχθούμε άλλη καθυστέρηση. Τώρα όλοι ξέρουν την αξία και αναμένουν την αξιοποίηση. Η Ελλάδα μπορεί να περάσει σε αυτή τη φάση. Έχει την τεχνογνωσία και οι ξένες εταιρείες που θέλουν να κάνουν συμβάσεις μαζί μας έχουν ήδη δηλώσει το ενδιαφέρον τους. Πρέπει επίσης να περάσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά στη φάση των οριοθετήσεων και της οικοπεδοποίησης, για να υλοποιηθεί ο πρώτος πραγματικός γύρος αδειοδότησης που να αφορά ουσιαστικά στην ελληνική ΑΟΖ. Τώρα υπάρχει πολιτική βούληση και υπάρχει και γνώση του αντικειμένου. Το νομοσχέδιο πρέπει να περάσει από τη ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων για να δείξουμε σε όλους αλλά και στους δικούς μας ότι δεν πρόκειται να καθίσουμε στα αβγά μας, έχοντας έναν τέτοιο πλούτο στη διάθεση μας. Δε μπορούμε ν' αφήσουμε άλλο τον λαό μας να υποφέρει και να περιμένει δίχως προοπτικές. Το ηθικό των Ελλήνων μπορεί ν' ανέβει από αυτές τις διαδικασίες και να μπορέσουν με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο να ξεπεράσουν τα οικονομικά εμπόδια, αλλά και να αναπτύξουμε επί του πρακτέου την υψηλή στρατηγική μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ δίνει ρέστα"

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

Δεν είναι από τα πρόσωπα που έχουν παίξει στα κανάλια...
Κάποιους τους βλέπουμε για πρώτη φορά.

Οι εικοσιένας νέοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, είναι αυτοί που θα δείτε παρακάτω και έχουν εκλεγεί σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Δεν θα τους δείτε όλους γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν φωτογραφίες τους.
Στην Α' Αθηνών η Χρυσή Αυγή πήρε δύο έδρες.

O ένας βουλευτής είναι ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Νίκος Μιχαλολιάκος.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=Επώνυμο πατρωνυμικό προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Μιχαήλ και Λιακος [Ηλιας].Μιχαήλ, στα εβραϊκά σημαίνει ο θεός είναι ασύγκριτος Γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου



Ο άλλος είναι ο Ιωάννης Βουλδής.

Στην Β Αθήνας εκλέγεται η Ελένη Ζαρούλια, σύζυγος του κ.Μιχαλολιάκου.
ΖΑΡΟΥΛΙΑΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται από την ιδιωματικη λεξη που επειτα δοθηκε ως παρατσουκλι και σημαινει : η πτυχή, η πιέτα, η ζάρα.με την κατάληξη -ούλιας, πολύ συνηθισμένη.
 είτε από σλάβικη (ζάρα = χόβολη), είτε από ιταλική (ζάρω = συνηθίζω), είτε από αλβανική (ζάρος = καύσωνας),


Επίσης εξελέγη ο Γεώργιος Γερμενής γνωστός και ως ΚΑΙΑΔΑΣ.



Επίσης, εφόσον παραιτηθεί από την έδρα της Β Αθηνών ο κ.Μιχαλολιάκος τότε θα την καταλάβει ο Ηλίας Παναγιώταρος.ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ= Επωνυμο το οποιο ανηκει στην κατηγορια των πατρονιμικων προερχομενο απο το βαπτηστικο ονομα Παναγιωτης γιος ή απόγονος του Παναγιώτη, επώνυμο με ελληνική ρίζα,με την επίδραση του χριστιανισμού (Παναγία= η μάνα του Χριστού), συν ελληνική μεγεθυντική κατάληξη


Στην Α Πειραιά εκλέγεται ο Νικόλαος Κούζηλος

Στην Β Πειραιά η Χρυσή Αυγή εκλέγει τον Ιωάννη Λαγό.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΛΑΓΟΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται από την ομοιότητα με το ζώο που επειτα δοθηκε ως παρατσουκλι .Ο γρηγορος ο ταχυς.(εξέλιξη του αρχαίου λαγωός)



Στην περιφέρεια Αττικής εκλέγεται ο Ηλίας Κασιδιάρης ο οποίος είναι και εκπρόσωπος Τύπου της Χρυσής Αυγής.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ= Επωνυμο το οποιο προερχεται από κασιδιάρης-που πάσχει από κασίδα* κασίδα η. Αρρώστια των τριχών του κεφαλιού: (Ιατροσ. κώδ. υνα΄).



Στην Α' Θεσσαλονίκης
Γρέγος Αντώνιος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΓΡΕΓΟΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται από τον γραίγος  από το βενετικό grego   ιταλικό greco (vento greco: ο άνεμος που έρχεται από την Ελλάδα)
γραίγος ο βορειοανατολικός άνεμος

Στην Β' Θεσσαλονίκης
Ζησιμόπουλος Πολύβιος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΖΗΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ=Επωνυμο το οποιο ανηκει στην κατηγορια των πατρονιμικων προερχομενο απο το βαπτηστικο ονομα Ζησιμος με την καταληξη -πουλος [γιος]
Στις Σέρρες
Σιώης Νικήτας
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΣΙΩΗΣ= επώνυμο κατά πάσα πιθανότητα σλάβικο (τα -ώης, -όης αποδίδουν συνήθως το σλάβικο -ιτς)∙
Στην Λάρισα
Αλεξόπουλος Χρυσοβαλάντης
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ=Επωνυμο το οποιο ανηκει στην κατηγορια των πατρονιμικων προερχομενο απο το βαπτηστικο ονομα Αλεξης με την καταληξη -πουλος [γιος]
Στην Μαγνησία
Ηλιόπουλος Παναγιώτης
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ=Επωνυμο το οποιο ανηκει στην κατηγορια των πατρονιμικων προερχομενο απο το βαπτηστικο ονομα Ηλιας με την καταληξη -πουλος [γιος]


Στην Αχαΐα
Αρβανίτης Μιχαήλ
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ= Επωνυμο που ανηκει στην κατηγορια των εθνικων και χαρακτηριζει την καταγωγη..


Αιτωλοακαρνανίας
Μπαρμπαρούσης Κωνσταντίνος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ= ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ : Επωνυμο το οποιο προερχεται από το μπαρμπαρέσος, αυτός που κατάγεται από την Μπαρμπαριά, παλαιότερη ονομασία χώρας της Β. Αφρικής η επώνυμο από δύο ιταλικά συστατικά (barba rossa = κοκκινογένης)


Ηλείας
Κρέσπης Νικόλαος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΚΡΕΣΠΗΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται ίσως από παραφθορά του ιταλ. crespo (= κατσαρομάλλης)
Μεσσηνίας
Κουκούτσης Δημήτριος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΚΟΥΚΟΥΤΣΗΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται από την ομοιότητα με ενα κουκουτσι που επειτα δοθηκε ως παρατσουκλι


Κορινθίας
Μπούκουρας Ευστάθιος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΜΠΟΥΚΟΥΡΑΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται από  το αρβαν. μπούκουρι, ο όμορφος.{ΣΗΤΡ}


Εύβοιας
Μίχος Νικόλαος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΜΙΧΟΣ=Επώνυμο που ανήκουν στην κατηγορία των πατρωνυμικών, προερχόμενα από το βαπτιστικό όνομα Μιχαήλ.επώνυμο από το υποκοριστικό του Μιχαήλ


Φθιώτιδα
Γκλέτσος Απόστολος
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=


Επικρατείας

Παππάς Χρήστος, επιχειρηματίας, ιδρυτικό στέλεχος της Χρυσής Αυγής
ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΟΥ=ΠΑΠΠΑΣ=Επωνυμο το οποιο προερχεται ιδιοτητα από γιος ή απόγονος του παπά (παπαδοπαίδι)επώνυμο με αρχαιοελληνική ρίζα (παππάς = μπαμπάς)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ."

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

"Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επι Κατοχής"




Ο συγγραφέας κ. Γιώργος Λεκάκης (www.lekakis.com) μιλάει για το βιβλίο του "Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επι Κατοχής" και τονίζει πως όλοι πρέπει να ασχοληθούμε με την Ελλάδα, γιατί μας χρωστάνε οι πάντες, ενώ εμείς σε κανέναν. Υποστηρίζει πως οι Γερμανοί δεν δικαιούνται να μιλούν για την Ελλάδα, και πως όλοι οι Ευρωπαίοι γεννιούνται με κόμπλεξ, γιατί δεν έχουν αρχαίο πολιτισμό, όπως εμείς. Είναι αισιόδοξος και πιστεύει πως υπάρχει σωτηρία με την παιδεία και την αυτογνωσία. Πρέπει οι γονείς υποχρεωτικά να ανοίξουν τα μυαλά των παιδιών τους, και οι δάσκαλοι να αγαπήσουν επί τέλους το λειτούργημά τους, γιατί αυτό που χάσαμε μπορούμε να το βρούμε μόνον εάν γυρίσουμε στην αρχαία κλασική παιδεία και στους αρχαίους Έλληνες.
Δείτε την συνέντευξή του στο Focus web tv, στον παρακάτω σύνδεσμο:


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επι Κατοχής""

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Οι Κένταυροι.

Οι Θρυλικοί Κένταυροι

 
centaurs
Αιώνες πριν, οι άνθρωποι φανταζόταν πλάσματα τρομακτικά και δαιμονικά.--- Πλάσματα παράξενα και απόκοσμα, συχνά αποτελέσματα ανίερων ενώσεων μεταξύ αταίριαστων οντοτήτων.---- Κάθε μυθολογία, κάθε πολιτισμού περιέχει ιστορίες για τέρατα αφύσικα με ιδιότητες μοναδικές και συνήθως δαιμονικές.
Για τους λαογράφους είναι λαϊκές ιστορίες εμπνευσμένες από άτομα χαμηλής μόρφωσης και νοητικής ικανότητας. Για πολλούς καλοθελητές πρόκειται για λάθη στην αναγνώριση γνωστών ζώων σε μη ιδανικές συνθήκες φωτισμού. Για τους ιστορικούς, βέβαια είναι αστειότητες και για τους επιστήμονες είναι επιστημονική φαντασία. Και ποιοι πιστεύουν τελικά σε αυτήν την ιστορία;
 Οι “τρελοί” ερευνητές, που “χάνουμε τον χρόνο” μας ψάχνοντας ιστορίες για “αγρίους” (αν δεν είστε ένας απ’ αυτούς καλύτερα σταματήστε την ανάγνωση, ξαπλώστε και ανοίξτε την τηλεόραση).
Η ελληνική μυθολογία (και Ιστορία) βρίθει με τέτοιες ιστορίες και όντα. Αυτά τα πλάσματα κατά κανόνα δεν είναι ποτέ αγαθοποιά άλλα δαιμονικά και τρομακτικά, εκτός κάποιων εξαιρέσεων. Πάντα βασάνιζαν τους κατοίκους ολόκληρων περιοχών μέχρι να δώσει την λύση ένας ήρωας. Ωστόσο, στην ελληνική μυθολογία, υπήρξαν κάποια όντα των οποίων ο ρόλος ήταν διφορούμενος.
Τέτοια πλάσματα ήταν οι θρυλικοί (;) Κένταυροι. Οι Κένταυροι ήταν μυθικά ανθρωπόμορφα πλάσματα, τα οποία η φαντασία των ανθρώπων διαμόρφωσε σε όντα με διττή φύση: μισοί άνθρωποι και μισοί άλογα. Στην τέχνη συχνά τονίζεται ο διφυής αυτός χαρακτήρας τους και αποδίδονται ρωμαλέοι και μυώδεις σε παραστάσεις δραστήριες στις οποίες θα αναφερθούμε αργότερα.
Η προέλευση τους
Η προέλευση αυτών των πλασμάτων είναι σκοτεινή και δυσεξιχνίαστη. Μια ερμηνεία όμως που φαίνεται λογική είναι πως επρόκειτο για άγρια φυλή ανθρώπων η οποία ζούσε σε ορεινά μέρη, βουνά, αλλά και πεδιάδες της Ηλίδος, της Αρκαδίας αλλά κυρίως της Θεσσαλίας. Άγρια φυλή με βίαια και αχαλίνωτα ένστικτα σε κάθε έκφραση της ζωής τους.
Πιθανώς αυτή η φυλή να επιδιδόταν στην αρχή σε ιππασία και κυνήγι άγριων ταύρων και άλλων θηρίων. Ένας μύθος που σώζεται από τον Σέρβιο (βασιλιάς της Θεσσαλίας) αναφέρει πως ένας βασιλιάς της εποχής είχε αναθέσει στους ιππείς αυτούς να επαναφέρουν τα βόδια ή τους ταύρους της περιοχής που είχαν απομακρυνθεί. Οι ιππείς αυτοί λοιπόν οδήγησαν τα χαμένα ζώα πίσω στον αρχικό τόπο βοσκής τους ερεθίζοντας τα με το βούκεντρο (επίμηκες ραβδί με αιχμηρή άκρη για να ενοχλούν τα βοοειδή και να τα καθοδηγούν έτσι). Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η ετυμολογία της λέξης Κένταυρος από το κεντείν + ταύρος.
Μια άλλη εκδοχή, ωστόσο, είναι πως οι Κένταυροι δεν υπήρξαν ποτέ με την μορφή που παρουσιαζόταν στην τέχνη και την παράδοση. Σύμφωνα με τον μυθογράφο Παλαίφατο, ο βασιλιάς της Θεσσαλίας Ιξίων για να απαλλάξει την χώρα του από κοπάδια άγριων ζώων που την κατέστρεφαν, ανέθεσε σε έφιππους τοξότες από τη Νεφέλη της Θεσσαλίας την εξόντωση τους. Και πράγματι, αυτοί οι ιππείς κατόρθωσαν να απαλλάξουν την περιοχή από τα ανεπιθύμητα και βλαβερά αυτά άγρια ζώα. Γι’ αυτό και από πολύ παλιά είχε δημιουργηθεί ο μύθος ότι οι Κένταυροι γεννήθηκαν από τον Ιξίονα και τη Νεφέλη, μια άποψη που θα αναλύσουμε παρακάτω.
Και οι δύο προηγούμενες εκδοχές παρουσιάζουν τους Κενταύρους ως έφιππους άντρες που κυνηγούσαν κι έπιαναν άγρια ζώα. Άρα η αφετηρία του μύθου των Κενταύρων προκλήθηκε από την έντονη έκπληξη που ένιωσαν όσοι δεν ήξεραν ιππασία βλέποντας άντρες να ιππεύουν με τόση δύναμη κι ένταση σε άλογα. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, αναφερόμενος σε σχετικό μύθο γράφει: “Πολλοί πιστεύουν ότι οι Κένταυροι που γεννήθηκαν από τον Ιξίονα και την Νεφέλη είναι οι πρώτοι που επιχείρησαν να ιππεύσουν άλογα. Γι’ αυτό και αρχικά ονομάστηκαν Ιπποκένταυροι. Όσοι παρακολουθούσαν από μακριά τα καλπάζοντα άλογα, καθώς έβλεπαν τους αναβάτες κολλημένους και σκυμμένους πάνω στον αυχένα του ζώου, είχαν την εντύπωση όχι ότι βλέπουν άνθρωπο να ιππεύει, αλλά ένα νέου είδους όν αυτοτελές, με το κεφάλι του ανθρώπου και το σώμα του αλόγου. Φυσικό ήταν μετά από αυτό να σχηματίσουν την εικόνα περίεργων πλασμάτων, τα οποία ήταν κατά το ήμισυ ίπποι και κατά το άλλο ήμισυ άντρες. Από εκείνη τη στιγμή η φαντασία ων Ελλήνων έπλασε τα διφυή αυτά όντα”.
 Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ένα πολύ ενδιαφέρον ιστορικό γεγονός. Όταν οι Κονκισταδόρες αποβιβάστηκαν στον Νέο Κόσμο (την Αμερική), προκειμένου να τους “εκπολιτίσουν”, οι ντόπιοι κάτοικοι ξαφνιάστηκαν. Όταν είδαν τους έφιππους στρατιώτες να τους επιτίθενται τότε οι ντόπιοι Μάγιας και Αζτέκοι, μη γνωρίζοντας το άλογο, θεώρησαν ότι οι έφιπποι στρατιώτες ήταν ένα ον με το άλογο.
 Τους θεώρησαν δηλαδή υπερφυσικά όντα, συνδυασμό αλόγου και ανθρώπου, δηλ. σαν Κενταύρους. Το περιστατικό αυτό χρησιμοποιείται για αν εξηγήσει όπως είδαμε και προηγουμένως το φαινόμενο των Κενταύρων στην Ελλάδα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως οι Έλληνες γνώριζαν το άλογο από πολύ παλιά και μια τέτοια παρερμηνεία δεν θα ήταν δυνατή. Πως θα μπορούσε άλλωστε αφού το άλογο, όχι απλά ήταν γνωστό στην Αρχαία Ελλάδα αλλά χρησιμοποιούταν ευρέως.
Ο Όμηρος (Ιλ. Α 268) αναφερόμενος στους Κενταύρους τους χαρακτηρίζει “φήρας ορεσκόμενους” (= άγριους). Και αυτό αληθεύει καθώς σε όλη την ελληνική μυθολογία οι Κένταυροι, με εξαίρεση τον Χείρωνα και τον Φόλο, λογιζόταν ως ερωτομανείς και ασελγείς τόσο που θύμιζαν τους Σάτυρους.
 Ας σημειώσουμε εδώ πως Κένταυροι και Σάτυροι έμοιαζαν κι εξωτερικά: οι Σάτυροι ήταν συνδυασμός ανθρώπου και τράγου και, όπως και οι Κένταυροι, είχαν και αυτοί την φήμη ερωτομανών και ασελγών πλασμάτων, κάτι που αποτυπώνεται και στις καλλιτεχνικές απεικονίσεις τους, οποίες έχουν υπερβολικά μεγάλους φαλλούς.
 Οι Κένταυροι ήταν αγροίκοι, ληστές και άρπαγες γυναικών. Φημιζόταν επίσης και για την αγάπη τους για το ποτό, καθώς συχνά μεθούσαν και δημιουργούσαν πρόβλημα και καυγάδες, ακόμα και με ημίθεους όπως ο Ηρακλής.
 Γι’ αυτό και η λέξη “κένταυρος” ήταν συχνά συνώνυμη με το “ασελγής”, “υβριστής” και “αγροίκος”. Η ελληνική μυθολογία, θέλοντας να ανταποκριθεί σ’ αυτήν την εικόνα που έδιναν οι Κένταυροι τους απέδωσε πατέρα αμαρτωλό, υβριστή και ασελγή, τον Ιξίονα. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, ο Ιξίονας ήταν βασιλιάς της Θεσσαλίας. Ωστόσο ήταν γνωστός αμαρτωλός, από τους μεγαλύτερους στην Αρχαία Ελλάδα, για τον οποίο είχε ακουστεί μάλιστα πως ήταν ένοχος συγγενικής αιματοχυσίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιξίονας ερωτεύθηκε την Ήρα κι επιδίωκε να έρθει σε σαρκική επαφή μαζί της.
 Ο Δίας τον συγχώρεσε μια φορά γι’ αυτό το αμάρτημα και μάλιστα τον εξάγνισε ο ίδιος αλλά οργίστηκε ιδιαίτερα όταν ο Ιξίονας δεν συμμορφώθηκε(κατ’ άλλους μελετητές της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, ο Δίας εξάγνισε τον Ιξίονα για παλιότερο αμάρτημα αλλά, ως αχάριστος, ο Ιξίονας δεν σεβάστηκε τον Δία και θέλησε να έρθει σε σαρκική επαφή με την Ήρα).
Έτσι ο Δίας, έφτιαξε ένα ομοίωμα της Ήρας από νεφέλη (σύννεφο) και του το έστειλε. Από την ένωση τους γεννήθηκε ο ανθρωποφυής Κένταυρος. Ωστόσο, ο Κένταυρος ήταν ανθρώπινη μορφή και προκειμένου να εξηγηθεί η διπλή φύση των Κενταύρων, πλάστηκε ο μύθος, σύμφωνα με τον οποίο ο Κένταυρος είχε ερωτική επαφή με μια φοράδα και από αυτή την ένωση δημιουργήθηκαν οι Κένταυροι με την γνωστή τους μορφή. Μόνο με μια τέτοια ανίερη ένωση θα μπορούσε να εξηγηθεί εξάλλου η ύπαρξη τέτοιων πλασμάτων. Μια άλλη εκδοχή μιλά για τον Κένταυρο ως παιδί του Απόλλωνα και της Στίλβης και αδελφό του Λαπίθου. Έτσι, οι Λαπίθιδες (απόγονοι του Λαπίθου) και οι Κένταυροι (ως απόγονοι του Κενταύρου) ήταν συγγενείς.
Οι Κένταυροι στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία
Μια από τις πρώτες αναφορές είναι ένα περιστατικό σύμφωνα με το οποίο όταν δημιουργήθηκαν μεταξύ των Λαπίθιδων και των Κενταύρων διαφορές για την διανομή της πατρικής εξουσίας κι έγινε μάχη μεταξύ τους. Μετά την μάχη, οι Κένταυροι διαλύθηκαν και αργότερα συμφιλιώθηκαν με τον Πειρίθου, τον βασιλιά των Λαπιθίδων.
Εδώ, η παράδοση αναφέρει ακόμη ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στους γάμους του Πειρίθου με την πανέμορφη Ιπποδάμεια. Στο γαμήλιο συμπόσιο οι Κένταυροι ήπιαν το κρασί γρήγορα και μέθυσαν. Ο πιο δυνατός από αυτούς, ο Ευρυτίωνας, όταν πλησίασε η νύφη να τους χαιρετίσει, πήδηξε από το σκαμνί του, αναποδογύρισε το τραπέζι και την έσυρε κάτω τραβώντας την από τα μαλλιά. Και οι άλλοι Κένταυροι ακολούθησαν αμέσως το παράδειγμα του Ευρυτίωνα και άρπαξαν τις γυναίκες εκεί κοντά. Ο Πειρίθους και ο Θησέας, που ήταν καλεσμένος στον γάμο, οργίστηκαν με την ασέλγεια των Κενταύρων και όρμησαν πάνω τους. Έκοψαν τη μύτη και τ’ αφτιά του Ευρυτίωνα και με την βοήθεια Λαπιθών τον πέταξαν έξω. Πολλούς τους σκότωσαν και τους υπόλοιπους τους έδιωξαν από την χώρα. Αργότερα όμως, οι Κένταυροι συγκεντρώθηκαν κι έκαναν αντεπίθεση. Ακολούθησε σφοδρή μάχη στην οποία πήρε μέρος, στο πλευρό του Πειρίθου και των Λαπίθιδων, ο Θησέα. Η μάχη έγινε στο Πήλιο και μετά τη μάχη όσοι Κένταυροι επέζησαν κατέφυγαν στο Φενεό της Αρκαδίας και στο Μαλέα και από τότε επιδιδόταν μόνο σε ληστείες και φόνους εναντίον των περιοίκων Στο Πήλιο μάλιστα κάποτε, ο Πηλέας κινδύνευσε να σκοτωθεί από Κενταύρους. Σώθηκε από τον Χείρωνα, τον μόνο συνετό από τους Κενταύρους. Σύμφωνα με άλλες πηγές όμως οι Κένταυροι αιφνιδίασαν και κατέσφαξαν τους Λαπίθιδες και όταν οι επιζήσαντες κατέφυγαν στην Φολόη, οι εκδικητικοί Κένταυροι τους εξεδίωξαν και μετέτρεψαν την Φολόη σε ληστρικό οχυρό.
To επόμενο περιστατικό λαμβάνει χώρα στο σημερινό όρος Φολόη. Ο Κένταυρος Φόλος, ο οποίος κατοικούσε εκεί, φιλοξενούσε τον Ηρακλή καθώς αυτός πήγαινε να κυνηγήσει τον Ερυμάνθιο κάπρο. Σε ένα από τα πλούσια γεύματα του ο Ηρακλής ζήτησε κρασί αλλά ο Φόλος δίσταζε αρχικά
 Ο Ηρακλής τότε επέμεινε και θύμισε στον Φόλο ότι ο Διόνυσος είχε αφήσει ένα κρασοπίθαρο στους Κενταύρους, τέσσερις γενιές πριν, με την παραγγελία να ανοιχτεί αυτό όταν το ζητήσει ο Ηρακλής. Όταν το πιθάρι ανοίχτηκε οι πλησιέστεροι Κένταυροι ελκύστηκαν από την δυνατή μυρωδιά του κρασιού και έτρεξαν να το αρπάξουν. Οπλίστηκαν τότε με τεράστιους βράχους, ξεριζωμένα έλατα, αναμμένους δαυλούς και μπαλτάδες κι επιτέθηκαν εναντίον της σπηλιάς του Φόλου. Ο Φόλος φοβισμένος, κρύφτηκε.
Ο Ηρακλής τότε φάνηκε αντάξιος του θρύλου του. Σκότωσε τους δύο πρώτους, τον ’γριο και τον ’γχιο με καταιγισμό από αναμμένα κάρβουνα. Τότε επενέβη η Νεφέλη, η φερόμενη ως μητέρα του Κενταύρου, που έριξε δυνατή μπόρα και χαλάρωσε τη χορδή από το τόξο του Ηρακλή κι έκανε το έδαφος πιο ολισθηρό. Ο Ηρακλής, αντάξιος του ονόματος του, συνέχισε την μάχη και σκότωσε κι άλλους Κενταύρους, ανάμεσα σε αυτούς και τους Όρειο και Υλαίο.
Οι υπόλοιποι Κένταυροι τότε έτρεξαν μέχρι το όρος Μαλέα (ή το Πήλιο) όπου και βρισκόταν ο Χείρων. Η συμπλοκή συνεχίστηκε και οι Κένταυροι για να επιτεθούν, χρησιμοποιούσαν πεύκα κομμένα σύρριζα καθώς και μεγάλες πέτρες, αναμμένους δαυλούς και κοντάρια τα οποία χρησιμοποιούσαν για να σκοτώσουν τα βόδια. Ωστόσο, παρόλη την αριθμητική υπεροχή τους νικήθηκαν και όσοι από αυτούς έμειναν κατέφυγαν διωκόμενοι από τον Ηρακλή. ’λλοι πήγαν με τον Ευρυτίωνα στη Φολόη, άλλοι στον ποταμό Εύηνο με τον Νέσσο, μερικοί στα όρη Μαλέα και τέλος κάποιοι στη Σικελία όπου και σκοτώθηκαν από τις Σειρήνες. Κάποιους μάλιστα τους δέχτηκε ο Ποσειδών στην Ελευσίνα και τους έκρυψε σε ένα βράχο.
 Κάποιοι όμως θανατώθηκαν από τον Ηρακλή και ανάμεσα σε αυτούς και τον Όμαδο από την Αρκαδία ο οποίος ήθελε να βιάσει την Αλκυόνη, την αδερφή του Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής σταμάτησε να σκοτώνει Κενταύρους όταν ο Φόλος σκοτώθηκε κατά λάθος από ένα βέλος του Ηρακλή που το περιεργαζόταν.
Συγκεκριμένα όταν ο Φόλος έθαβε τους νεκρούς Κενταύρους τράβηξε ένα από τα βέλη του Ηρακλή και το περιεργάστηκε. Απόρησε μάλιστα πως ένα τέτοιο βέλος μπορούσε να σκοτώσει με μια αμυχή μονάχα ένα τόσο δυνατό πλάσμα όσο ο Κένταυρος. Τότε το βέλος γλίστρησε από τα χέρια του και τον κάρφωσε στο πόδι και τον σκότωσε επιτόπου. Η εξήγηση για τα τόσο φονικά βέλη του Ηρακλή είναι πως ο Ηρακλής είχε βουτήξει τα βέλη του στα ξεσκισμένα σωθικά της Λερναίας Ύδρας και τα βέλη αυτά γέμισαν δηλητήριο από τα οποία και η καθεμία αμυχή ήταν μοιραία. Ο Ηρακλής έθαψε τον Φόλο με βασιλικές τιμές και ονόμασε το βουνό Φολόη. Ένα άλλο αποτέλεσμα της μάχης βλέπουμε και στον κοντινό ποταμό ’νιγρο ο οποίος απέκτησε μεγάλη δυσοσμία, από τις πηγές του μέχρι το όρος Λάπιθος, επειδή ο Κένταυρος Πυλήνωρ, γρατσουνισμένος από βέλος του Ηρακλή κατέφυγε εκεί για να καθαρίσει την πληγή του (άλλοι φέρουν ως αίτιο τα αντικείμενα που πέταξε στον ποταμό ο Μελάμποδας τα οποία χρησιμοποίησε για την κάθαρση των θυγατέρων του Προίτου, σύμφωνα με τον Απολλώνιο τον Ρόδιο). Μετά τον θάνατο των Κενταύρων, ο Ηρακλής εξαγνίστηκε από τον Εύμολο και μυήθηκε στα μυστήρια της Ελευσίνας.
 Κατά την παράδοση μάλιστα, τα μικρά Ελευσίνια μυστήρια καθιερώθηκαν από την Θεά Δήμητρα για να τιμηθεί ο καθαρμός του Ηρακλή για το φόνο των Κενταύρων.
Ωστόσο, ο Ηρακλής , όσους Κενταύρους κι αν σκότωσε, ένας Κένταυρος τον σκότωσε. Ή περίπου δηλαδή.
Όταν ο Ηρακλής γυρνούσε από την Καλυδώνα με την νεαρή σύζυγο του Δηιάνειρα, θέλησε να περάσει τον ποταμό της Αιτωλίας Εύηνο και ο Κένταυρος Νέσσος που ήταν πορθμέας προσφέρθηκε να τους περάσει στην απέναντι όχθη δωρεάν. Αφού πέρασε πρώτα τον Ηρακλή απέναντι, κρατώντας στην αγκαλιά του την Δηιάνειρα, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το πάθος του για την πανέμορφη σύζυγο του Ηρακλή και προσπάθησε να την απαγάγει και να την βιάσει. Ο Ηρακλής τότε τον κάρφωσε με ένα από τα θανατερά του βέλη.
 Ο Νέσσος, λίγο πριν πεθάνει, για να εκδικηθεί τον ήρωα, έπεισε την Δηιάνειρα να βάψει με το αίμα του τον χιτώνα του Ηρακλή και αν τον φυλάξει ως μαγικό φυλαχτό και αν τον δώσει στον σύζυγο του όταν υποπτευόταν ότι την απατούσε ή τι σκόπευε να τον απατήσει. Όταν λοιπόν ο Ηρακλής ερωτεύτηκε την Ιόλη, η Δηιάνειρα του έστειλε ως δώρο τον χιτώνα με το αίμα του Νέσσου. Όταν ο ήρωας φόρεσε τον χιτώνα, αυτός κόλλησε στο δέρμα του και του προκάλεσε φριχτούς πόνους. Μάταια ο Ηρακλής προσπαθούσε να απαλλαγεί από το καταραμένο ρούχο. Τρελαμένος από τον πόνο, άναψε μια μεγάλη πυρά στο όρος Αίτνα κι εκεί έπεσε για να πεθάνει. Την τελευταία στιγμή όμως, ο πατέρας του Ζευς, τον ανύψωσε στους ουρανούς και τον έκανε αθάνατο.
Κένταυρους όμως δεν σκότωσε μόνο ο Ηρακλής αλλά και μια γυναίκα. Η Αταλάντη που σκότωσε τον Υλαίο και τον Φοίκο οι οποίοι όταν συνάντησαν την αδάμαστη κοπέλα σε κάποιο δάσος της Αρκαδίας αποπειράθηκαν να την βιάσουν. Η Αταλάντη σκότωσε του δύο κτηνάνθρωπους σε μάχη σώμα με σώμα. ’λλες πηγές όμως μιλούν για το περιστατικό λίγο διαφορετικά.
 Η Αταλάντη συμμετείχε στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου μαζί με πολλούς ήρωες από όλοι την Ελλάδα(ανάμεσα τους ο βασιλιάς των Λαπιθών Πειρίθους από την Λάρισα, ο Νέστορας, ο Πηλέας, ο ’δμητος, ο Ιάσονας από την Ιωλκό και άλλοι). Η Αταλάντη (η μόνη γυναίκα στο κυνήγι) πήρε θέση στο δεξιό άκρο του σχηματισμού για το κυνήγι και δύο Κένταυροι, ο Υλαίος και ο Ροίκος αποφάσισαν να την βιάσουν βοηθώντας ο ένας τον άλλο εναλλάξ. Μόλις έτρεξαν προς το μέρος της η Αταλάντη τους αντιλήφθηκε και τους σκότωσε με το τόξο της.

Ο Κένταυρος Χειρωνας

Ο Κένταυρος Χείρωνας, ήταν ο πιο συνετός απ’ όλους και γνωστός για τις γνώσεις του. Δεν ανήκε στο γένος του Ιξίονα αλλά λέγεται πως ήταν γιος της Ωκεανίδας Φιλύρας που τον απέκτησε με τον Κρόνο όταν αυτή μεταμορφώθηκε σε φοράδα Διακρινόταν ιδιαίτερα γιατί τον χαρακτήριζε η σύνεση και η σωφροσύνη. Ήταν ευγενικός και πράος, αντίθετα με τους υπόλοιπους βίαιους κενταύρους. Ο Όμηρος τον περιγράφει ως “δικαιότατον” και ο Πίνδαρος ως “σώφρων”. Ήταν πολύ σοφός και με πολλές γνώσεις. Δίδαξε σε πολλούς την Ιατρική και ο ίδιος δίδαξε την επιστήμη της Ιατρικής ( ιδιαίτερα της χειρουργικής ) και της Κυνηγετικής στον γιο του Απόλλωνα, τον Ασκληπιό. Ο Χείρωνας διαπαιδαγώγησε τον Αχιλλέα και τον έκανε έμπειρο στην χρήση των φαρμάκων και των όπλων. Ανέθρεψε επίσης τον θρυλικό Ιάσονα, τον αρχηγό της θρυλικής Αργοναυτικής Εκστρατείας και των θρυλικών Αργοναυτών. Ως γιος του Κρόνου, ήταν αθάνατος.
Ο θάνατος του Χείρωνα, ήταν τραγικό αποτέλεσμα της μεγάλης μάχης με δράστες τους Κενταύρους και τον Ηρακλή. Όταν ο Ηρακλής εκδίωξε τους Κενταύρους στο Πήλιο (ή το όρος Μαλέα), καθώς έριχνε τα βέλη του, ένα από αυτά διαπέρασε το μπράτσο του Έλατου και καρφώθηκε παλλόμενο στο πόδι του Χείρωνα. Συντετριμμένος από το ατύχημα ο Ηρακλής έτρεξε κι έβγαλε το βέλος από το πόδι του φίλου του Χείρωνα. Ο Χείρωνας, καθότι μεγάλος γνώστης της επιστήμης της Ιατρικής, είχε τα κατάλληλα φάρμακα για την ίαση των πληγών του αλλά δεν ωφέλησαν σε τίποτα σχεδόν και ο σοφός Κένταυρος αποσύρθηκε στην σπηλιά του βογκώντας. Ο πόνος από το φαρμακερό βέλος του Ηρακλή προκάλεσε φριχτούς πόνους στον Χείρωνα αλλά καθώς ήταν αθάνατος, δεν μπορούσε να πεθάνει αλλά υπέφερε συνεχώς. Αργότερα, ζήτησε από τον Δία την αντικατάσταση του στην αθανασία από κάποιον άλλο .
Τότε προσφέρθηκε ο Προμηθέας να πάρει την θέση του στην αθανασία. Ο Ζευς συμφώνησε να γίνει η αλλαγή και για να τον τιμήσει τον ανέβασε στον ουρανό και τον μετέτρεψε στον αστερισμό του Κενταύρου. Κάποιοι λένε πως ο Χείρωνας διάλεξε τον θάνατο όχι τόσο εξαιτίας των πόνων αλλά επειδή κουράστηκε από την ατελείωτη ζωή του. ’λλες πηγές επίσης λένε πως ο Χείρωνας πληγώθηκε τυχαία όταν ένα βέλος διαπέρασε το αριστερό του πόδι όσο φιλοξενούσε τον Ηρακλή στο όρος Πήλιο συντροφιά με τον Φόλο και τον νεαρό Αχιλλέα. Για εννέα μέρες υπέφερε και μετά ο Δίας τον ανέβασε στον ουρανό ως τον αστερισμό του Κενταύρου. Μερικοί όμως υποστηρίζουν ότι ο αστερισμός του Κενταύρου είναι ο Φόλος ο οποίος τιμήθηκε έτσι από τον Δια γιατί είχε διακριθεί στην οιωνοσκοπία. Ένας άλλος αστερισμός του Ζωδιακού κύκλου που είναι κένταυρος είναι ο αστερισμός του Τοξότη, ο οποίος ήταν ο Κρότος που ζούσε στον Ελικώνα και τον υπεραγαπούσαν οι αδερφές του, οι Μούσες, όπως αναφέρει ο Θεόκριτος.

Οι Κένταυροι στην Αρχαία Ελληνική Τέχνη

Οι Κένταυροι είναι ένα θέμα το οποίο συναντούμε στην ελληνική τέχνη στην αγγειογραφία και την πλαστική, ειδικότερα σε διακοσμητικά ανάγλυφα μετοπών και ζωφόρων. Παριστάνονται συνήθως εύρωστοι και μυώδεις, σε βίαιες στάσεις να παλεύουν με κάποιον ήρωα ή με Λαπίθη. Παρακάτω θα δούμε μερικά
από τα έργα της αρχαίας ελληνικής τέχνης στα οποία βλέπουμε τους Κενταύρους.
Ο αμφορέας του ζωγράφου του Νέσσου: χρονολογείται περίπου στο 610 π.Χ. και πρόκειται για ταφικό αμφορέα. Βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Στο λαιμό αυτού του αμφορέα βλέπουμε την πάλη του Ηρακλή με τον Κένταυρο Νέσσο.
Αγγείο του Φρανσουά: πρόκειται για ελικωτό κρατήρα που βρέθηκε σε ετρουσκικό τάφο από τον αρχαιολόγο Φρανσουά. Στην αμέσως επόμενη ζώνη διακόσμησης του λαιμού βλέπουμε την Κενταυρομαχία.
Ναός του Δία στην Ολυμπία: στο δυτικό αέτωμα του ναού, έχουμε μια γλυπτή παράσταση της μάχης των Κενταύρων με τους Λαπίθιδες. Η παράσταση είναι γεμάτη δράση και κίνηση και ιδιαίτερη εντύπωση κάνουν οι παραμορφωτικές κινήσεις των προσώπων των Λαπιθιδών δείχνοντας την ένταση της στιγμής.
Ακρόπολη των Αθηνών: στις νότιες μετόπες του Παρθενώνα συναντάμε την Κενταυρομαχία. Η μετόπη αρ. 1 είναι έργο του γλύπτη Μύρωνα και όλες επρόκειτο για ανάγλυφα.
Ναός Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες: στο σηκό του ναού έχουμε παράσταση Κενταυρομαχίας.
Το γλυπτό σύμπλεγμα: πρόκειται για εύρημα στην Ολυμπία που αναπαριστά τον Κένταυρο Νέσσο με τον Ηρακλή.
Ηφαιστείο (Θησείο): πρόκειται για τον ναό του Ηφαίστου και της Αθηνάς που βλέπει την Αθήνα από ψηλά. Για χρόνια ήταν και είναι γνωστός ως Θησείο αλλά το αληθινό το όνομα είναι Ηφαιστείο (σύμφωνα με τον Boardman στο “Ελληνική Πλαστική: κλασική περίοδος).
Επιλογικά
Ο Κένταυρος για πολλούς είναι ένα ιδεατό και φανταστικό κατασκεύασμα του ανθρώπινου νου που ενώνει την ζωώδη ορμή και δύναμη με την ανθρώπινη φύση σε ένα πλάσμα τρομακτικό και ταυτόχρονα αξιοθαύμαστο. Ίσως τελικά να είναι μέρος της σκοτεινής ανθρώπινης φύσης να έχει ανάγκη, αλλά και να κατασκευάζει, όχι μόνο τους ήρωες του, αλλά και τους δαίμονες του. Και η τέχνη έπαιζε ένα ρόλο σημαντικό καθότι αυτή εξέφραζε αυτές τις πίστεις με τις απεικονίσεις της. Η τέχνη δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα και κάθε κατασκεύασμα της είχε τη δική του αξία και σημασία. Πολλά “τέρατα” βλέπουμε να έχουν ρόλο αποτρεπτικό και συνήθως τοποθετούνται σε επιτύμβιες στήλες . Η μεταφυσική νοοτροπία και σκέψη του Έλληνα τοποθετούσε τέτοιες μεταφυσικές οντότητες στην καθημερινότητα του και στα ταφικά του έθιμα.
 Ο Κένταυρος, η Σφίγγα, οι Γρύπες, οι Αρπυίες και τα άλλα όντα (τρομακτικά μόνο σε εμάς, τα τέκνα του πολιτισμού του τσιμέντου, φυσιολογικά για τους φυσιολάτρες Έλληνες) είναι μόνο ένα μέρος από την μεταφυσική Κληρονομιά της Ελλάδας.
 
 
Βιβλιογραφία
1. Κρυπτοζωολογία του χθες και του σήμερα. Θωμάς Π. Μαστακούρης, εκδ. Έσοπτρον 2003
2. Περιοδικό Φαινόμενα. Τεύχος 32, 01/03/2003, “Οι αινιγματικοί Κένταυροι” της Σοφίας Σταγκά, σελ. 20 – 23
3. Οι ελληνικοί Μύθοι. Ρόμπερτ Γκρειβς, εκδ. Πλειάς Ρουγκάς
4. Η Τέχνη της Αρχαίας Ελλάδας. Γ. Κοκκόρου Αλευρά, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα 1995
5. Ελληνική πλαστική: κλασική και ύστερη κλασική περίοδος. John Boardman, εκδ. Καρδαμίτσα, σειρά Άρτεμις, Αθήνα 1999
Stoxasths
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Κένταυροι."
Related Posts with Thumbnails