Ν. Λυγερός με θέμα - Η συμβολή των γυναικών στην εξέλιξη της επιστήμης. 12/04/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός με θέμα - Η συμβολή των γυναικών στην εξέλιξη της επιστήμης. 12/04/2014 "

Η Αλεπού, ηταν ο πρώτος φίλος του ανθρώπου

Η αλεπού ήταν ο καλύτερος φίλος του προϊστορικού ανθρώπου----


Την αλεπού φαίνεται πως προτιμούσαν οι πρόγονοί μας για κατοικίδιο ζώο, παρά τον σκύλο, σύμφωνα με νέα ευρήματα Βρετανών επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι το πανέξυπνο ζώο είχε εξημερωθεί χιλιάδες χρόνια πριν τους σκύλους και είχε αγαπηθεί από τους προϊστορικούς ανθρώπους.



Σκηνή από την ταινία "Η αλεπού και το παιδί", του Λικ Ζακέ

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, με επικεφαλής τη δρα Λίζα Μάχερ του Κέντρου Ανθρώπινων Εξελικτικών Μελετών Λέβερχαλμ, ανέλυσαν ευρήματα από ένα προϊστορικό χώρο ταφής στην βόρεια Ιορδανία, στην τοποθεσία Ουγιούν-αλ-Χαμάμ, όπου ανακαλύφθηκε μια αλεπού θαμμένη μαζί με έναν άνθρωπο. Η ανακάλυψη γίνεται για πρώτη φορά και η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLoS ONE, σύμφωνα με το BBC.



Ο τάφος έχει ηλικία περίπου 16.500 ετών, δηλαδή είναι κατά 4.000 παλαιότερος από την αρχαιότερη γνωστή κοινή ταφή ανθρώπου με σκύλο, η οποία ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ και αφορούσε μια γυναίκα που θάφτηκε με το σκυλάκι της. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια στιγμή ο τάφος ανοίχτηκε και η σορός του νεκρού μετακινήθηκε σε άλλο τάφο για άγνωστους λόγους, αλλά μαζί μεταφέρθηκε και η αλεπού, μια σαφής ένδειξη, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες, ότι ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όσο ζούσαν, υπήρχε μια συναισθηματική σχέση, που έπρεπε να συνεχιστεί και στην μετά θάνατο ζωή.



Το εύρημα παραπέμπει στην ύπαρξη ενός στενού συναισθηματικού δεσμού ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο, ενώ υποθέτουμε ότι ο τελευταίος θα είχε εξημερώσει την αλεπού, η οποία υποχρεώθηκε να συνοδεύσει τον κύριό της στον τάφο, όταν αυτός πέθανε. Πρόκειται για την πρώτη γνωστή ταφή του είδους της και πιθανώς δηλώνει ότι, πολύ πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να κυνηγούν αλεπούδες με τη βοήθεια εξημερωμένων σκύλων, οι αλεπούδες είχαν μια θέση στο πλευρό των ανθρώπων.



Πάντως οι ερευνητές εμφανίζονται επιφυλακτικοί κατά πόσο όντως οι αλεπούδες είχαν εξημερωθεί πλήρως, ενώ εκτιμούν ότι η σχέση ανθρώπων-αλεπούδων θα πρέπει να ήταν βραχύχρονη. Με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι στράφηκαν στους σκύλους, που διαπίστωσαν ότι έκαναν καλύτερη παρέα σε σχέση με τις αλεπούδες. Ήταν άλλωστε πιο υπάκουοι.



Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλεπούδες μπορούν να τεθούν υπό τον ανθρώπινο έλεγχο, όμως η όλη διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη, πράγμα που πιθανώς εξηγεί γιατί τελικά οι σκύλοι απέκτησαν τον επίζηλο τίτλο του «καλύτερου φίλου» του ανθρώπου, τον οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=245869

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Αλεπού, ηταν ο πρώτος φίλος του ανθρώπου "

Η αρχαιότερη λιθοτεχνία στην Ευρώπη – Κοκκινοπηλός (33.000 π.Χ.) και η αρχαιότερη ταφή στην Ευρώπη (10.000 π.Χ.)

Υπό Βίκτωρος Σαμπώ
------Τοπογράφου Μηχανικού
------Διοικητικού Συμβούλου του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου
-------Ταύτην γαρ οικούμεν ουχ ετέρους εκβαλόντες ουδ΄ ερήμην καταλαβόντες ουδ΄ εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ΄ ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν ώστ΄ εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες και των ονομάτων τοις αυτοίς οίσπερ τους οικειοτάτους την πόλιν έχοντες προσειπεί. Μόνοις γαρ ημίν των Ελλήνων την αυτήν τροφόν και πατρίδα και μητέρα καλέσαι προσήκει ...

---Ισοκράτους Πανηγυρικός--

Αυτό τον τίτλο είχε το άρθρο που δημοσίευσε το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό New Scientist τεύχος 1701 με αφορμή την ανακάλυψη που περιγράφω παρακάτω:
Το Σεπτέμβριο του 1989 ανεκαλύφθη στο Ξηροχώρι Ν. Θεσσαλονίκης από τους Παλαιοντολόγους Γεώργιο Κουφό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Λουϊ ντε Μπονίς του Πανεπιστημίου Πουατιέ της Γαλλίας το κρανίο ανθρωποειδούς – προγόνου του ανθρώπου, της ομάδας των ραμαπιθήκων, ηλικίας 9-11 εκατομμυρίων ετών.



Οι επιστήμονες το ονόμασαν «ουρανοπίθηκο Μακεδονικό». Σημειωτέον, ότι το παλαιότερο εύρημα ανθρωποειδούς –προγόνου του ανθρώπου(;)- ήταν εκείνο του Αυστραλοπιθήκου του Αφρικανικού, ο οποίος παρουσιάσθηκε στην περιοχή του Ισημερινού πριν 3 εκατομμύρια χρόνια (κατ΄ άλλους πριν 5 εκατομμύρια χρόνια) και βάσει αυτού του ευρήματος εθεωρείτο ως κοιτίδα του ανθρώπου, η Αφρική.



Όμως ο ραμαπίθηκος της Μακεδονίας είναι κατά 5-7 περίπου εκατομμύρια χρόνια αρχαιότερος απ΄ τον Αφρικανικό . Αυτό το γεγονός ώθησε το περιοδικό New Scientist να δώσει στο άρθρο του τον τίτλο «κοιτίδα του ανθρώπου η Ελλάδα και όχι η Αφρική». Εκτός από το εύρημα αυτό της Μακεδονίας και σε άλλα μέρη της Ελλάδας έχουν βρεθεί ευρήματα ανθρωποειδών, όπως π.χ. στην Πεντέλη (μεσοπίθηκος ο Πεντελικός, ηλικίας 10 εκατομμυρίων ετών), στο Αλιβέρι (Ελλαδοπίθηκος ο ημιόρθιος 9-10 εκατομμυρίων ετών) και φυσικά ο πρωτάνθρωπος Homo Errectus Trilliensis (αρχάνθρωπος της Τρίγλιας Χαλκιδικής) που έζησε πριν από 11 εκατομμύρια χρόνια (σύμφωνα με τα νέα ευρήματα που είναι απολιθωμένη κνήμη και τμήμα της κερκίδας μετά τον καρπόν του χεριού καθώς και πλήθος εργαλείων της τότε εποχής).



Άλλα στοιχεία που μας βεβαιώνουν ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του ανθρώπου, είναι:



1. Η ανακάλυψη στο σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής από τον καθηγητή Άρη Πουλιανό, του ανθρώπινου σκελετού, που χρονολογήθηκε 700.000 π.Χ και ανατρέπει έτσι τα δεδομένα περί αφρικανικής καταγωγής του ανθρώπου και περί της εξόδου του στην Ευρώπη πριν από 200-300.000 χρόνια. Ο αρχάνθρωπος που ανακαλύφθηκε έχει ύψος 1,5 μέτρο, σκελετό όρθιο, όγκο εγκεφάλου 1220 κ. εκ. και είναι ορθογναθικός δηλ. λευκός! Ενώ ο αφρικανικός είναι 1,2 μ. ύψος, ημιόρθιος και έχει όγκο εγκεφάλου 800 κ.εκ.. Στο σπήλαιο επίσης βρέθηκαν πολλά οστέϊνα εργαλεία, καθώς και τα ίχνη της αρχαιότερης φωτιάς που άναψε ποτέ ανθρώπινο χέρι στον πλανήτη (1.000.000 π.Χ.).

2. Παλαιολιθικοί οικισμοί στον Πηνειό της Θεσσαλίας (100.000 π.Χ.). Η γερμανική αρχαιολογική αποστολή στη Θεσσαλία ανακάλυψε το 1958 στις όχθες του Πηνειού, εργαλειακά παλαιολιθικά λείψανα ηλικίας 100.000 χρόνων . Σημειωτέον ότι το αρχαιότερο παλαιολιθικό εργαλείο που βρέθηκε στην Ελλάδα είναι ο «διπρόσωπος» λίθινος χειροπέλτης του Παλαιοκάστρου Σιάτιστας ηλικίας επίσης 100.000 χρόνων (βλ. Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος 1 σελ. 35).

3. Παλαιολιθικοί οικισμοί του Λούρου της Ηπείρου (50.000 π.Χ.). Στις θέσεις Κοκκινοπηλός και Ασπροχάλκινο της κοιλάδας του Λούρου, κοντά στα Ιωάννινα, βρέθηκαν από ομάδα επιστημόνων του Καίμπριτζ 800 παλαιολιθικά εργαλεία και απολεπίσματα από μεταμορφωμένο ασβεστόλιθο (βλ. Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος 1 σελ. 38).

4. Παλαιολιθικά ευρήματα Αλοννήσου – αποδείξεις για την Αγηίδα. Ο αείμνηστος αρχαιολόγος Δ. Θεοχάρης, την περίοδο 1969-70 έφερε στο φως παλαιολιθικά εργαλεία, απολεπίσματα, καθώς και απολιθωμένα οστά ρινοκέρων, ιπποπόταμων και άλλων μεγάλων θηλαστικών, ευρεθέντα στην Αλόννησο (στην αρχαία Ίκο) των Β. Σποράδων, όταν την εποχή εκείνη η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη, τα νησιά των Β. Σποράδων ήταν ενωμένα με τη Μαγνησία και μεταξύ Αλοννήσου και Περιστέρας υπήρχε πεδιάδα, όπου στα 100.000 χρόνια περίπου από σήμερα, ζούσαν νομάδες κυνηγοί. Έτσι αποδεικνύεται η αλήθεια της Θεογονίας του Ησιόδου για την ύπαρξη της χέρσου γης της Αιγηίδας του Αιγαίου Όρους. «Αγαίω όρει πεπευκασμένω υληέντι ..» (Θεογονία 484), γιατί μόνο στη χέρσο γη της Αγηίδας μπορούσαν να ζήσουν αγέλες μεγάλων θηλαστικών.

5. Η αρχαιότερη λιθοτεχνία στην Ευρώπη – Κοκκινοπηλός (33.000 π.Χ.). Σε στρώμα ερυθρογής στη θέση Κοκκινοπηλός στη Ήπειρο βρέθηκε η αρχαιότερη λιθοτεχνία στη Ευρώπη και την Μεσόγειο φτιαγμένη με μικρές στομωμένες λεπίδες του 33.000 π.Χ. (Φ. Παπαδόπουλος: Η εποχή του Λίθου στην Ήπειρο, Δωδώνη).

6. Η αρχαιότερη Ναυσιπλοΐα στον κόσμο – Φράχθι Αργολίδας (7.000 π.Χ.). Το σπήλαιο αυτό έκρυβε πολλές εκπλήξεις για τους επιστήμονες. Εκεί βρέθηκαν εκτός από την αρχαιότερη ταφή στην Ευρώπη (10.000 π.Χ.), υπολείμματα προϊστορικής αλιείας και το σπουδαιότερο: κομμάτια από οψιδιανό του 7.000 π.Χ. (Σημειωτέον, ότι το ηφαιστειακό αυτό υλικό, υπάρχει μόνο στη Μήλο. Με την ίδια χρονολογία βρίσκουμε οψιδιανό στη Χαλκιδική και στη Χοιροκοιτία της Κύπρου). Αυτό είναι μία απόδειξη ότι το 7.000 π.Χ. οι Έλληνες είχαν εμπορικές επαφές μεταξύ τους.

7. Γεωργική καλλιέργεια στη Ν. Νικομήδεια (7.000 π.Χ.). Μαζί με τα άλλα ευρήματα που βρέθηκαν στη Ν. Νικομήδεια του Νομού Κοζάνης συγκαταλέγονται και 2000 περίπου σπόροι σιταριού απανθρακωμένοι. Αυτό μας δείχνει ότι οι μακρινοί εκείνοι πρόγονοί μας γνώριζαν την καλλιέργεια της γης από την 7η χιλιετία π.Χ. Η Ν. Νικομήδεια στη Μακεδονία και η Χοιροκοιτία στην Κύπρο, αποτελούν τις αρχαιότερες πόλεις με οικιστική δομή και οργάνωση στον κόσμο. Την εποχή εκείνη στο προκεραμικό στάδιο ακμάζουν η Κνωσός, ή Άργισσα της Θεσσαλίας, η Ελάτεια της Φθιώτιδας (πόλεις με πελασγικά ονόματα) κλπ.

8. Πολιτισμός του Σέσκλου (5.000 π.Χ.). Ο πολιτισμός του θεσσαλικού Σέσκλου είναι ο πρώτος ολοκληρωμένος πολιτισμός της Ευρώπης. Χαρακτηρίζεται από τις πάνω σε γηλόφους ακροπόλεις του, από την ωραία κεραμική διακόσμηση των γραμμικών και μαιανδροειδών γεωμετρικών σχημάτων και τις πέτρινες σφραγίδες. Την εποχή αυτή ακμάζουν η Νέα Μάκρη στην Αττική, ο Ορχομενός στη Βοιωτία, το Διμηνιό του Βόλου, ο Σάλιαγκας, νησάκι της Πάρου κλπ.
------Πηγές:----Εφημερίδα «Οικονέα», Ιούλιος- Αύγουστος 1997
--Περιοδικό «Δαυλός» τ. 147/3/94
***Το παρόν κείμενο του  κ. Σαμπώ, δημσιεύθηκε στο περιοδικό «Ελλοπία» τεύχος 64 του 2003 και στην εφημερίδα του πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου (φύλλο 109 / 2002) και αναδημοσιεύεται με συμπληρώσεις στη ΦτΣ.

Η χρονολόγηση του σκελετού έγινε με τις μεθόδους της αντήχησης του spin, των ηλεκτρονίων, της θερμοφωταύγειας, του ουράνιου / θόριου, του παλαιομαγνητισμού και των αμινοξέων.

Τη Γερμανική αρχαιολογική αποστολή την αποτελούσαν ο καθηγητής της προϊστορίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Βλαδ. Μιλόϊσιτς, ο οποίος σε συνεργασία με τον γεωλόγο Γιούνγκ και τους αρχαιολόγους Σνάϊντερ, Άνγκελι και Μπίλιντς. Οι επιστήμονες, ερευνώντας τα παλαιολιθικά στρώματα της Θεσσαλίας, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η τεράστια λίμνη που είχε σκεπάσει ολάκερη τη θεσσαλική πεδιάδα, κόβοντας ξαφνικά τη ζωή των παλαιολιθικών κατοίκων της, δημιουργήθηκε 30.000 χρόνια περίπου π.Χ. ως το 7.000 π.Χ. Η θεσσαλική λίμνη μ΄ όλες τις στάθμης της, εξακολουθούσε να σκεπάζει τη Θεσσαλία, ώσπου μετά από κάποιο φοβερό σεισμό, ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος, που ως τότε αποτελούσαν ένα βουνό, σχίστηκαν στα δύο και τα νερά της λίμνης ξεχύθηκαν στο Αιγαίο, ξεσκεπάζοντας ξανά τη θεσσαλική πεδιάδα. Οι θρύλοι για την Αγηίδα, που καταποντίστηκε σε κάποια από τις φοβερές γεωλογικές αναστατώσεις κι ο θρύλος για τον ελληνικό κατακλυσμό στη Θεσσαλία από τον οποίο γλίτωσε μονάχα ο Δευκαλίων και η γυναίκα του, για να σπείρουν λιθάρια και να φυτρώσουν άνθρωποι, πείθουν πως η περιοχή αυτή ήταν κατοικημένη πριν από τις μεγάλες γεωλογικές αναστατώσεις.


Copyright © 2014 Skamnosvoice.com - Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

http://www.skamnosvoice.gr/portal/index.php/svnews/svanihnevontas/863-elliniki-proistoria-kai-istoria-koitida-tou-anthropou-i-ellada-kai-oxi-i-afriki

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αρχαιότερη λιθοτεχνία στην Ευρώπη – Κοκκινοπηλός (33.000 π.Χ.) και η αρχαιότερη ταφή στην Ευρώπη (10.000 π.Χ.)"

Όταν ο… Νεάντερταλ «έκοβε βόλτες» στο Αιγαίο...

Οι παλαιολιθικής προελεύσεως Έλληνες.

Οι… προ-παλαιολιθικοί άνθρωποι στο Αιγαίο εκατομμύρια χρόνια πριν…

Ευρήματα: Στην Μακεδονία (Μικράλωνα, Τρίλλια, Βάβδο, Κρυοπηγή και Πετράλωνα Χαλκιδικής. Ξηροχώρι Θεσσαλονίκης. Κοιλάδα Αξιού. Νιγρίτα Σερρών. Περδίκας, Καρδιά Κοζάνης).

Και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν: Στην Στερεά (Πεντέλη, Αλιβέρι Ευβοίας). Στο Αιγαίο (Ικαρία, Ροδαφνίδια Λέσβου). Στην Κρήτη (Πλακιάς, Φαράγγι Πρέβελης, Γαύδος). Στην Θεσσαλία (Πηνειός, Ροδιά, Λάρισα, λίμνη Πλαστήρα, Πήλιο Μαγνησίας, Τρίκκαλα). Στην Μακεδονία (Μακρύγιαλος Πιερίας, Γρεβενά, Φίλιπποι Καβάλλας, Παλαιόκαστρο Κοζάνης). Στην Πελοπόννησο (Προσύμνα Αργολίδος, Κλεισούρα, Αχαΐα).

Και οι… «Νεάντερνταλ» στην Ελλάδα...: Σπήλαια της Μάνης (Απήδημα - «Ταινάριος άνθρωπος», με την αρχαιότερη ταφή ανθρώπου στον κόσμο! - Καλαμάκια Οιτύλου και Αλεπότρυπα). Γύθειο Λακωνίας. Εύβοια (Άγ. Βασίλειος, Κοτσίκια, Αρτάκη, Χαλκίδα, Λίμνη). Πελοπόννησος: Σπήλαιο Φράγχθης Αργολίδος (κατοικία γίγαντα, ύψους 2,8 μ.!). Μακεδονία: Θάσος (με τα πρώτα ορυχεία του κόσμου, του 20.000 π.Χ.). Αιγαίο: Ούριακος Λουρί, Φισίνη Μούδρου Λήμνου: ο αρχαιότερος οικισμός ψαράδων. Μαρουλάς Κύθνου. Μύρινα και Πολιόχνη Λήμνου (με την αρχαιότερη Βουλή στον κόσμο!). Β. Σποράδες: Κοκκινόκαστρο, Μικρό Κοκκινόκαστρο, Λεπτός Γιαλός, Γλύφα Αλοννήσου, Γιούρα Αλοννήσου, Σκύρος. Δωδεκάνησα: Αγαθονήσι, Αστυπάλαια, Αγ. Βαρβάρας Πόθιας (Κάλυμνος). Θράκη. Ίμβρος.

Δεν μπορεί κανείς να σωπαίνει πια...

Στο περιοδικό "Εθνικές Επάλξεις",

τ. Ιαν.-Φεβρ. 2014

υπάρχει 5σέλίδο άρθρο

του Γιώργου Λεκάκη,

μέλους της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ), της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων, και της Επιτροπής Διεκδικήσεως Κατοχικού Δανείου και Κλεμμένων Πολιτιστικών Θησαυρών.

Το άρθρο αυτό μπορείτε να το διαβάσετε,

να το αποθηκεύσετε

ή να το εκτυπώσετε

στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://www.lekakis.com/Aigaio-Neaderdahl.pdf

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν ο… Νεάντερταλ «έκοβε βόλτες» στο Αιγαίο..."

Το λιμάνι του ζεόλιθου

Του Νίκου Λυγερού

Αν υπάρχουν ακόμα Θρακιώτες που αναρωτιούνται ποιο ρόλο μπορεί να παίξει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, η λύση είναι απλή. Η Αλεξανδρούπολη με την πάροδο του χρόνου μπορεί να γίνει το λιμάνι του ζεόλιθου και να συνδυάσει το όνομά της με αυτόν τον στρατηγικό ορυκτό πλούτο που διαθέτει η Θράκη. Η ύπαρξη της σιδηροδρομικής γραμμής, που εισχωρεί και μέσα στο λιμάνι με το άνοιγμα της μεταφοράς των εμπορευμάτων μέσω του τραίνου, αποτελεί ένα ισχυρό πλεονέκτημα που μπορεί εύκολα να αξιοποιηθεί με ορθολογικό και στρατηγικό τρόπο. Η ένωση των κοιτασμάτων με το λιμάνι που δίνει πρόσβαση στο Αιγαίο αλλά και στο άνοιγμα της Μεσογείου, είναι στρατηγικής σημασίας για τη Θράκη αλλά και για ολόκληρη την πατρίδα μας. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι εν δυνάμει ένας συνδετικός κρίκος κι ένα βασικό στοιχείο για την στρατηγική ανάπτυξη της Θράκης. Η φήμη του ζεόλιθου λόγω των ιδιοτήτων του και του εύρους των εφαρμογών του, μπορεί να προωθήσει το λιμάνι και την ανάκαμψή του με έναν τρόπο δυναμικό. Επειδή αποτελεί μία νέα πράξη για όλη τη Θράκη, η στρατηγική αξιοποίηση του ζεόλιθου είναι ένα εφαλτήριο για το λιμάνι. Με την αλλαγή, που θα προκαλέσει ο ζεόλιθος, θα ακολουθήσουν και άλλες στρατηγικές για να δημιουργήσουν ένα στρατηγικό μείγμα, για ν’ αλλάξει η εικόνα αλλά και η πραγματικότητα ενός λιμανιού που είναι από τη φύση του πιο μεγάλο κι από το λιμάνι του Πειραιά. Επίσης, ο ίδιος χώρος του λιμανιού με όλους τους ελεύθερους χώρους που διαθέτει μπορεί να τροποποιηθεί, για να παίξει ένα δυναμικό ρόλο, όχι μόνο ως πέρασμα αλλά και στην επεξεργασία του ζεόλιθου, για να υπάρξει σε μεγάλο μέγεθος μια καθετοποίηση της παραγωγής, έτσι ώστε οι απολαβές να βοηθούν έμπρακτα την ανάπτυξη της Θράκης. Διότι ο ζεόλιθος, όπως και το λιμάνι, είναι ένας στρατηγικός πλούτος για την ευρύτερη περιοχή. Το λιμάνι που συνδυάζει αεροδρόμιο και σιδηροδρομικό σταθμό είναι η ουσία της πόλης. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι τοπικοί φορείς, τόσο πιο γρήγορα θα αλλάξει και η ιστορία του μέλλοντος της Θράκης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14766&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το λιμάνι του ζεόλιθου"

Ελληνικη η αρχαιότερη θαλάσσια μετακίνηση.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
----Σύμφωνα με το περιοδικό Archaeology.....

Στην Κρήτη μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις διεθνώς για το 2010..
 Η συντριπτική πλειονότητα των άρθρων του διεθνούς Τύπου για την Ελλάδα είχε φέτος κύριο θέμα την οικονομική κρίση.
Ωστόσο, το τελευταίο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Archaeology αποτελεί την εξαίρεση, καθώς συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα στη λίστα των χωρών, στις οποίες φέτος σημειώθηκαν οι πιο αξιόλογες αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες δέκα θέσεις της λίστας.
Η διάκριση αυτή έρχεται για τα παλαιολιθικά εργαλεία που βρέθηκαν κοντά στον Πλακιά του Ρεθύμνου και μετρούν από 130.000 έως και 700.000 χρόνια ζωής.
Καθώς η Κρήτη δεν έχει πρόσβαση από στεριά εδώ και 5 εκατομμύρια χρόνια, συμπεραίνεται ότι οι κατασκευαστές των εργαλείων αυτών έφτασαν στον τόπο μέσω θαλάσσης.
Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική ανακάλυψη, καθώς τα αντικείμενα αυτά πηγαίνουν πίσω την ιστορία της ναυσιπλοΐας στην περιοχή περισσότερο από 100.000 χρόνια.
 Και αν η υπόθεση αυτή επαληθευτεί, τότε γίνεται λόγος για την αρχαιότερη θαλάσσια μετακίνηση, που έχει καταγραφεί ποτέ, καθώς έως σήμερα οι αρχαιολόγοι την τοποθετούσαν πριν από 60.000 χρόνια, όταν αποικίστηκε η Αυστραλία.

«Αυτό σημαίνει ότι κάθε υπόθεση που έχουμε κάνει σχετικά με τους πρώτους ανθρώπους, τις μεταναστεύσεις, τη νοημοσύνη και τις ικανότητές τους είναι υπό αμφισβήτηση» δήλωσε ο καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, Κέρτις Ράνελς στο περιοδικό «Archaeology», ο οποίος συμμετείχε σε έρευνα πεδίου, που έγινε στον Πλακιά το 2008 και το 2009. Καταλήγει πως «οι αρχαιολόγοι, που αναζητούν ίχνη πρώιμων ανθρώπινων μεταναστεύσεων, πολύ πιθανόν να ψάχνουν σε λάθος μέρη».
Ο ίδιος, πάντως, πιστεύει ότι οι αρχαίοι αυτοί ναυτικοί θα πρέπει να διέσχισαν τουλάχιστον 40 μίλια ανοιχτής θάλασσας, ενώ ο τεράστιος αριθμός των εργαλείων (μικρά τσεκούρια, ξέστρες και λεπίδες) δείχνει ότι δεν πρόκειται για μία μεμονωμένη και τυχαία μετάβαση, αλλά για πολλές, που δημιούργησαν ολόκληρο πληθυσμό.
Τα αντικείμενα που βρέθηκαν μοιάζουν πολύ με αυτά που χρησιμοποιούσαν ο Homo erectus και ο Homo heidelbergensis (Χαϊδελβέργειος Άνθρωπος), εξαφανισμένο είδος, πρόγονος του Νεάτερνταλ και του Homo Sapiens.
Η είδηση ανακοινώθηκε από την ομάδα που διεξάγει την έρευνα, επικεφαλής της οποίας είναι ο δρ Τόμας Στράσερ του Κολεγίου Providence των ΗΠΑ και η δρ Ελένη Παναγοπούλου από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας - Σπηλαιολογίας, συνεργάτις του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Τυχαίες ανακαλύψεις
Αρκετά ήταν τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, που είδαν το φως της δημοσιότητας την απερχόμενη χρονιά, συχνά όχι με τον πιο ορθόδοξο τρόπο.
Όπως για παράδειγμα, η ανακάλυψη του τάφου του Εκατόμνου (4ος αι. πΧ), σατράπη της Καρίας και πατέρα του Μαυσώλου, για τον οποίο χτίστηκε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού.
Η σύλληψη δέκα ύποπτων αρχαιοκαπήλων από τις τουρκικές αρχές τον περασμένο Αύγουστο οδήγησαν στην ανεύρεση του τάφου, που είναι διακοσμημένος με έγχρωμες τοιχογραφίες, αλλά και μίας σαρκοφάγου με το ανάγλυφο ενός γενειοφόρου άνδρα, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι ο Εκατόμνος.
Στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Γουατεμάλα, ένα χαντάκι λαφυραγωγών οδήγησε τους αρχαιολόγους στην ανεύρεση μιας ασύλητης κρύπτης με μακάβρια αντικείμενα, όπως δάχτυλα, δόντια και αποτεφρωμένα νήπια, πιθανότατα υπολείμματα ανθρωποθυσιών.
Τα αφιερώματα αυτά ήταν τοποθετημένα ακριβώς δίπλα σε τάφο του 350 μΧ, με τα λείψανα ενός άνδρα με περίτεχνη ενδυμασία, πιθανότατα ιδρυτή δυναστείας. Τα ευρήματα ανακαλύφθηκαν κάτω από την πυραμίδα Ελ Ντιάμπλο, στην πόλη των Μάγια Ελ Ζοτζ.
Πυραμίδες στη ζούγκλα και παιδικοί τάφοι
Δύο αρχαίες πυραμίδες, που βρέθηκαν στο Περού, κοντά στην πόλη Χαέν στα δυτικά πεδινά του Αμαζονίου και χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν την άφιξη των Ισπανών, προστέθηκαν στις ανακαλύψεις που έκαναν αίσθηση μέσα στο 2010.
Ο λόγος για τον οποίο συμπεριλήφθηκαν στην λίστα ήταν το σημείο που βρέθηκαν: μέσα στη ζούγκλα, εκεί όπου έως σήμερα οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι δεν υπήρχαν μνημεία παρά μόνον καλύβες.
Επιπλέον, η ανακάλυψη ταφών πλαισιωμένων με κελύφη σαλιγκαριών από τη θάλασσα άλλαξαν τις πεποιθήσεις τους για τις λατρευτικές συνήθειες των κατοίκων της περιοχής, που φαίνεται ότι είχαν αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με τα παράλια.
Από τη Γουατεμάλα στην κοντινή Τυνησία και ειδικότερα στην αρχαία Καρχηδόνα, σε ένα από τα νεκροταφεία της οποίας έχουν θαφτεί τα αποτεφρωμένα λείψανα 540 παιδιών.
Έως σήμερα, οι ειδικοί μιλούσαν για εκτεταμένες παιδικές θυσίες, που συντελέστηκαν από τον 8ο έως τον 2ο αι. πΧ. Έρευνα, όμως, που εκπονήθηκε από την ομάδα του φυσικού ανθρωπολόγου του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, Τζέφρεϊ Σβαρτς, έρχεται να αλλάξει τις αιτιάσεις αυτές.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα αποτελέσματα των ερευνών τους περίπου 50% των θανάτων αυτών προήλθαν από φυσικά αίτια, ενώ 20% των παιδιών που αποτεφρώθηκαν είχαν γεννηθεί πρόωρα ή δεν έζησαν παρά μόνο λίγες μέρες μετά τη γέννησή τους, οπότε είναι αδύνατον να είχαν θυσιαστεί.
Παρέα με τους πρωτόγονους
Μήπως τελικά είμαστε λίγο πρωτόγονοι; Η απάντηση δόθηκε το 2010, όταν η ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Εξελεγκτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ στη Λειψία, υπό τον βιολόγο Σβάντε Πάαμπο, ολοκλήρωσε την αποκωδικοποίηση του 60% του γονιδιώματος του Νεάντερταλ.
Το συμπέρασμα ήταν ότι είμαστε ίδιοι με τον Homo neanderthalensis, με τη διαφορά ενός γονιδίου. Και όχι μόνον αυτό. Ύστερα από σύγκριση του νεατερνταλικού DNA και του δικού μας, αποκαλύφθηκε ότι πρόγονοί μας Homo sapiens διασταυρώθηκαν με Νεάντερταλ πριν από 100.000 με 80.000 χρόνια.
Η επόμενη σημαντική ανακάλυψη της χρονιάς αφορά έναν πιο μακρινό συγγενή μας, τον «Kadanuumuu» («Μεγάλο Άνδρα», στην αφρικανική γλώσσα Αφάρ), που βρέθηκε στην Αιθιοπία το 2005. Πρόκειται για έναν σκελετό ανθρωποειδούς, ηλικίας 3,6 εκατομμυρίων χρόνων, που ανήκει στο είδος Australopithecus afarensis, όπως και η γνωστή «Λούσι».
Ο Μεγάλος Άνδρας, πολύ ψηλότερος και κατά 400.000 χρόνια γηραιότερος από τη Λούσι, αποκάλυψε φέτος στους επιστήμονες μία πολύ σημαντική πληροφορία: την ικανότητα που είχαν τα συγκεκριμένα ανθρωποειδή να περπατούν και στα δύο τους πόδια, χρονικά πολύ νωρίτερα από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί.
Μη καταστροφική ραδιοχρονολόγηση
Μια νέα μέθοδος χρονολόγησης, παραλλαγή της παλιότερης με άνθρακα-14, έφερε επανάσταση στις επιστημονικές κοινότητες μέσα στο 2010, σε σημείο να γίνεται λόγος για την ανακάλυψη της δεκαετίας.
Οι ειδικοί έχουν πολλούς λόγους να χαίρονται για τη μέθοδο, που παρουσιάστηκε φέτος από τον χημικό Μάρβιν Ρόουι, ερευνητή του Πανεπιστημίου A&M. Είναι πολύ πιο ακριβής από την προηγούμενη, δίνει τη δυνατότητα να χρονολογηθούν αρχαιότερα αντικείμενα και, το κυριότερο, δεν τα καταστρέφει.
Η Ποκαχόντας και το χαμένο πλοίο
Η εύρεση της παλαιότερης προτεσταντικής εκκλησίας στη Βόρεια Αμερική και συγκεκριμένα στο Τζέιμσταουν της Βιρτζίνια, όπου πιθανότατα τελέστηκε και ο γάμος της Ποκαχόντας, συγκίνησε ιδιαίτερα τους Αμερικανούς, που τη συμπεριέλαβαν στη λίστα των σημαντικότερων ανακαλύψεων της χρονιάς.
Η ιστορία της ινδιάνας πριγκίπισσας, που παντρεύτηκε τον καπνοπαραγωγό Τζον Ρόλφι το 1614, φέρνοντας οκτώ χρόνια ειρήνης μεταξύ αποίκων και Ινδιάνων, επανήλθε στην επικαιρότητα μετά την ανακάλυψη των ερειπίων της εκκλησίας.
Την ίδια στιγμή, ιστορικοί και αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι οι μεγάλες διαστάσεις του κτηρίου (20 μ. μήκος και 5 μ. πλάτος) και το κεντρικό σημείο στο οποίο εντοπίστηκε, δείχνουν ότι οι άποικοι είχαν κι άλλες ανησυχίες, πέρα από την απόκτηση πλούτου.

Τέλος, η ανεύρεση ενός πλοίου χαμένου περισσότερο από 150 χρόνια, προστέθηκε στον κατάλογο του περιοδικού «Archaeology». Το «HMS Investigator» ξεκίνησε το 1848 από τη Βρετανία για την Αρκτική προς αναζήτηση του εξερευνητή Τζον Φράνκλιν και της αποστολής του, που είχαν μεταβεί στην περιοχή για να συνεχίσουν τη χαρτογράφηση του Βορειοδυτικού Περάσματος.
Το πλοίο, όμως, κόλλησε στον πάγο και το 1953 εγκαταλείφθηκε. Με τα πολλά, ο καπετάνιος και το πλήρωμα κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ωστόσο, το πλοίο χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2010 για να εντοπιστεί, σε πολύ καλή κατάσταση, στον βυθό του Κόλπου Μέρσι στον Καναδά.
Έτσι, οι διάφορες θεωρίες που το ήθελαν να έχει παρασυρθεί ή κομματιαστεί από τα κύματα ή να έχει διασωθεί από αμερικανικό φαλαινοθηρικό, έπαψαν πλέον να ισχύουν.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικη η αρχαιότερη θαλάσσια μετακίνηση."

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ελληνική Στρατηγική ΑΟΖ". Αθήνα, 10/04/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ελληνική Στρατηγική ΑΟΖ". Αθήνα, 10/04/2014 "

Ενεργειακά Στρατηγήματα

Του Νίκου Λυγερού

Στον τομέα της μεταφοράς της ενέργειας, αν είσαι μόνο και μόνο πέρασμα, πρέπει πάντα να προετοιμάζεσαι για μια αλλαγή φάσης, όπου η αλλαγή περάσματος γίνεται για γεωπολιτικούς λόγους. Είναι βέβαια καλό να αξιοποιείς την ιδιότητα σου ως πέρασμα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να ποντάρεις μόνο και μόνο πάνω σε αυτό, διότι αλλιώς θα βρεθείς αργά ή γρήγορα σε φάση απόλυτης ενεργειακής εξάρτησης. Έχει λοιπόν σημασία η ενεργοποίηση στρατηγικού σχεδιασμού που προσφέρει εναλλακτικές. Αυτές επίσης δεν πρέπει να είναι άμεσα προσβάσιμες από την πηγή εξάρτησης, διότι εύκολα μπορεί να τις προσβάλει ή να τις αξιοποιήσει προς όφελός της. Όταν εξετάζουμε τους σχεδιασμούς ή τις πορείες των αγωγών Nord Stream, Yamal, South Stream, Blue Stream, είναι δύσκολο να μην αντιληφθούμε ότι ένας από τους στόχους της κατασκευής τους είναι η αποφυγή του αγωγού Brotherhood. Βέβαια, αυτό το δεδομένο μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους, που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά: Ο πρώτος είναι η αποφυγή κι ο δεύτερος η απεξάρτηση. Σε κάθε περίπτωση, η αλλαγή προκαλεί μια αλλαγή φάσης. Πράγμα το οποίο μπορεί να είναι και στρατηγικός στόχος. Η επίτευξή του δημιουργεί μια εξουδετέρωση της περιοχής του περάσματος με ανάλογο τρόπο που γίνεται με την έννοια της αποστρατιωτικοποίησης. Έχοντας αυτό το πλαίσιο στο μυαλό μας πρέπει να σκεφτούμε τις προοπτικές της πατρίδας μας. Βλέπουμε άμεσα ότι η έννοια του περάσματος δεν επαρκεί, ακόμα κι αν υπάρχει ανέλιξη μέσω της αξιοποίησης. Έμμεσα αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να υπάρχει πλαίσιο για πηγές ενέργειας στρατηγικής εμβέλειας. Σε αυτήν την απαίτηση απαντά η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Επίσης, πρέπει τα κοιτάσματα να μην είναι εύκολα προσβάσιμα. Τα σεισμικά δεδομένα μάς οδηγούν στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, όπου υπάρχει η σχέση κι η σύζευξη με την Ιταλία και την Μάλτα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γι' αυτό είναι θεμελιακή η υψηλή στρατηγική της Ελλάδας ήδη από τώρα και στο μέλλον.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14768&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ενεργειακά Στρατηγήματα"

Οι λόγοι της ήττας των Περσών

Οι λόγοι της ήττας των Περσών για τον Ηρόδοτο

Οι αριθμοί των εχθρικών δυνάμεων στον Ηρόδοτο είναι εντυπωσιακοί, γεγονός που καθιστά περισσότερο εκπληκτική την Ελληνική νίκη.
Οι Έλληνες και οι βάρβαροι είναι κατ’ αρχήν ισότιμοι αντίπαλοι, αλλά μόνο στο βαθμό που συνυπολογίζεται ο υπέρτερος αριθμός των Περσών χωρίς τον παράγοντα αυτόν οι Πέρσες είναι από πολλές απόψεις υποδεέστεροι.
Τούτο ξεκινά με τον οπλισμό, στον οποίον με την ευρύτερη έννοια μπορεί κανείς να εντάξει και την στρατιωτική απειρία. Αξιολογώντας από στρατιωτικής πλευράς την κατωτερότητα αυτή, τότε γίνεται αισθητό ένα σαφέστατο αίσθημα υπεροχής των Ελλήνων, όσον αφορά την αγωνιστική ικανότητα των πολεμιστών, όπως για παράδειγμα στις Πλαταιές, όπου οι Πέρσες ήταν θαρραλέοι, αλλά αδέξιοι, και ηττήθηκαν από τους Έλληνες στη σοφίη.
Οι Μήδοι προσπάθησαν στις Θερμοπύλες, αλλά δεν μπόρεσαν να αναδειχθούν σε άνδρες. Σε άλλες περιπτώσεις αμφισβητείται μάλιστα για τον αντίπαλο ακόμη και το θάρρος για μάχη: ο φόβος είναι ένα σύνηθες φαινόμενο στον περσικό στρατό, που δεν σταματά ούτε μπροστά στον ίδιο τον Ξέρξη. Στον στόλο τέλος πιστοποιείται ανανδρία και μάλιστα συνολική (λ.χ. στην Εύβοια).
Από την άλλη ο Ηρόδοτος δίνει δύο σημαντικές αιτίες για τα ελλιπή κίνητρα των περσικών τμημάτων. Η πρώτη είναι η ίδια η δομή της αρχηγίας. Πολλές φορές τονίζει ο Ηρόδοτος ότι η γενναιότητα των Περσών και των συμμάχων τους εξαρτάται από την παρουσία των ηγητόρων τους ή και του ίδιου του βασιλέα.
Η πίεση του μονάρχη είναι ασθενέστερος παράγοντας από ό,τι είναι ο Νόμος και το καθήκον, τα οποία ωθούν τους Έλληνες εκ των έσω, ακόμη κι αν ο Ξέρξης δεν θέλει να πιστέψει τον Σπαρτιάτη Δημάρατο. Παραστατικότερα σκιαγραφείται η αναγκαιότητα της εξωτερικής πίεσης με το ότι οι βάρβαροι ενίοτε πρέπει να οδηγούνται στον αγώνα με το μαστίγιο.
Η δεύτερη αιτία, που συναρτάται στενά με την πρώτη, είναι η  αναξιοπιστία των εξαναγκασθέντων ξένων συμμάχων. Αρχίζει ήδη με τους Ίωνες, που αγωνίζονταν εκ προθέσεως άνανδρα.
Η Αρτεμισία λέει καθαρά στον Ξέρξη πως οι σύμμαχοί του στο σύνολό τους δεν έχουν καμιά αξία. Ως εκ τούτου είναι συνεπές πως οι ίδιοι οι Πέρσες, δηλ. ο πυρήνας του στρατεύματος, ξεχωρίζουν ως οι καλύτεροι και σημαντικότεροι πολεμιστές.
Παρά την αυστηρή αρχηγική δομή τονίζεται συχνά η απώλεια της τάξης στους Πέρσες, μερικές φορές ρητά σε αντίθεση προς την ελληνική πειθαρχία. Θα μπορούσε εδώ κανείς να αντιτάξει ακόμη ότι η αταξία ανήκει στην φύση της ήττας, δεν ισχύει όμως αυτό για το απόσπασμα, όπου οι σύμμαχοι ακολουθούν μια περσική επίθεση: κυνηγούν τους Έλληνες σε ταχύ βηματισμό, ανακατωμένοι και χωρίς τάξη. Επιτίθενται με αλαλαγμούς και ως άτακτο πλήθος, για να κατατροπώσουν τους Έλληνες. Αταξία, θόρυβος, χάος, αυτά είναι αρνητικά σημεία που μερικοί σχολιαστές επισημαίνουν ήδη στην Ιλιάδα για τους Τρώες.
Το σημαντικότερο σημείο όμως είναι αυτό της μάζας. Ήδη οι ουτοπικοί αριθμοί εκατομμυρίων, με τους οποίους μετρά ο Ηρόδοτος, δείχνουν καθαρά πόσο πολύ αυτονομήθηκε στην συνείδηση των Ελλήνων η αντίληψη για το περσικό πλήθος. Το υποδεικνύει η μεταφορική έκφραση του «ανθρώπινου σύννεφου».
Ενίοτε ο ιστορικός επισημαίνει πως ο μεγάλος αριθμός δεν ωφέλησε σε τίποτα τους Πέρσες ή ακόμη πως ήταν μάλλον εμπόδιο, σαφέστερα βέβαια στην Σαλαμίνα, αλλά και στις Θερμοπύλες, όπου οι εχθροί εν μέρει ποδοπατούνται μεταξύ τους.
Ισχυρό αξιολογικό χαρακτήρα  αποκτά αυτή η άποψη εκεί όπου λέγεται για τους Μήδους, που επιτίθενται ματαίως  στις Θερμοπύλες, ότι έδειξαν σε όλο τον κόσμο πως πράγματι σχημάτιζαν μια μάζα ανθρώπων και λιγότερο ανδρών. Εδώ εντοπίζεται ένα σημαντικό δομικό στοιχείο της εικόνας του εχθρού: ο εχθρός καταλήγει στη συνείδηση των Ελλήνων από αριθμός ατόμων σε μάζα και τούτο διακηρύσσεται πως είναι η φύση του.
Ένα τελευταίο κριτήριο διαφοροποίησης είναι ότι οι Πέρσες δεν αποτελούν θαλασσινό λαό. Ο Ηρόδοτος το λέει ρητά, τουλάχιστον σε αναφορά στην εποχή του Κύρου. Γι’ αυτό κατ' εξαίρεση οι Αιγύπτιοι στην Σαλαμίνα παίρνουν καλύτερη βαθμολογία από τους Πέρσες. Ίσως οι Πέρσες έχουν πραγματικά τα χειρότερα πλοία, ίσως συμπεριφέρθηκαν στην Σαλαμίνα αδέξια.
Εντελώς αξιόπιστα ως αιτίες της ήττας δεν είναι και τα δύο και μάλιστα παρουσία τόσων πολλών ικανών συμμάχων στη θάλασσα. Εδώ πρόκειται για κάτι περισσότερο: οι Βάρβαροι, που δεν μπορούν καν να κολυμπήσουν, δεν ανήκουν στην θάλασσα.
Κάπως κωδικοποιημένα καθίσταται σαφές στον Κροίσο, ο οποίος σχηματίζει μια παράλληλη μορφή προς τον Ξέρξη, πως γι’ αυτόν θα ήταν ανόητο να πολεμήσει εναντίον των Ελλήνων με πλοία, όπως θα ήταν και αντιθέτως ανόητο, εάν εκείνοι του επιτίθονταν στην ξηρά.
Η αναλογία προς τους περσικούς πολέμους δεν μπορεί να παραβλεφθεί, με την διαφορά πως ο Κροίσος είναι αρκετά νοήμων για να ενστερνιστεί την συμβουλή. Οι χώροι πρέπει να μείνουν διαχωρισμένοι. Η έξυπνη Αρτεμισία ανάγει το πρόβλημα στη σφαίρα των φυσικών δεδομένων, όταν συμβουλεύει τον Μαρδόνιο και τον Μέγα Βασιλέα: προστάτευσε τον στόλο σου και απόφυγε μια ναυμαχία!
Αυτοί οι πολεμιστές είναι στην θάλασσα τόσο υπέρτεροι των λαών σου, όσο οι άνδρες των γυναικών. Στις διαβουλεύσεις πριν τη Σαλαμίνας, μπορεί η Αρτεμισία να διακινδυνεύσει μια προειδοποίηση με παρρησία, όμως όσοι ήταν ευμενείς απέναντί της ανησυχούσαν γι’ αυτά τα λόγια, μήπως της προξενούσε κάποιο κακό ο βασιλιάς, ενώ οι εχθροί της χαιρόντουσαν για την απώλειά της: ο Ξέρξης τίμησε και μάλιστα πολύ τον ευθύ της λόγο, δεν συντάχθηκε όμως με την έξυπνη συμβουλή της.
Μερικές φορές ακόμη και φυσικά δεδομένες διαφορές στον στρατιωτικό τομέα συμπιέζονται σε αφηρημένες έννοιες και αυτονομούνται. Τα γεγονότα προσαρμόζονται έτσι στους Νόμους του Κόσμου: η Ελλάδα είναι πολύ στενάχωρη για τους Πέρσες, οι κάτοικοί της πολύ αξιόμαχοι, η θάλασσα είναι εντελώς ακατάλληλη. Με μια λέξη: ο κόσμος από την άλλη πλευρά του Ελλήσποντου δεν είναι ο κόσμος των Περσών.
Επιπλέον, δεν είναι μόνο η ελληνική ισχύς που θριαμβεύει. Το σύμπλεγμα που δημιουργείται από την περσική υπερεκτίμηση δυνάμεων, την αλαζονική διάβαση των συνόρων και την Ύβρη (τουλάχιστον του ηγεμόνα), μετατοπίζει το βάρος της αιτιολογίας επί του συνόλου των περσικών ελλειμμάτων και λαθών.
Η σημαντικότερη εξήγηση για την ήττα του φαινομενικά υπερισχύοντος αντιπάλου είναι το ηθικό πρότυπο του εφήμερου της γήινης και υλικής δύναμης, ο πυρήνας της καταστροφής που υφίσταται μέσα στην υπερβολή της εξουσίας και ο οποίος κατακρημνίζει επίσης τους μεμονωμένους τυράννους, όπως τον Πολυκράτη ή τον Κροίσο.
Έτσι οι Πέρσες δεν έχασαν μόνο από τους Έλληνες, αλλά προπάντων απέτυχαν σε σχέση με τους εαυτούς τους. Η πτώση της μεγάλης Δύναμης γίνεται ένα  φαινόμενο που ενυπάρχει στο ίδιο το  μέγεθός της. 
[Από το S. Schmal, Feindbilder bei den frühen Griechen, Frankfurt]


http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2014/04/oi-logoi-ths-httas-twn-perswn-gia-ton-hrodoto.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι λόγοι της ήττας των Περσών"

Το «ΟΧΙ» του μεγάλου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το «ΟΧΙ» του μεγάλου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν και στη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας από κράτος σε κοινότητα. Στις 7 Απριλίου του 2004, με ένα συγκλονιστικό διάγγελμα και λειτουργώντας καθαρά με εθνική συνείδηση έστειλε από εκεί που ήρθαν αυτούς που θέλησαν να επιβάλλουν μία λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Τουρκίας, καταδικάζοντας τον Κυπριακό λαό.
Δυστυχώς όμως, δέκα χρόνια μετά, βρέθηκε να κυβερνά την Κυπριακή Δημοκρατία ο μοιραίος Νίκος Αναστασιάδης που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την αποδοχή ενός νέου «σχεδίου Ανάν» χειρότερο από αυτό που απέρριψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος χωρίς δεύτερη σκέψη. Ένα σχέδιο που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και για το οποίο πανηγυρίζουν οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι.
Σε αντίθεση με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο Νίκος Αναστασιάδης διαγράφει την εισβολή και την παράνομη κατοχή της Κύπρου από τα Τουρκικά στρατεύματα και προχωρά στην υιοθέτηση ενός σχεδίου το οποίο ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις των Τουρκοκυπρίων και μετατρέπει την Κυπριακή Δημοκρατία σε «κοινότητα».
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την 7^η Απριλίου του 2004, αξίζει να θυμηθούμε ορισμένα αποσπάσματα από το ιστορικό διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Του Εθνάρχη που έβαλε πάνω απ’ όλα την πατρίδα του και έγραψε ιστορία. Ιστορία που δυστυχώς δεν τιμά ο νυν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος αφού έβαλε την Κυπριακή Δημοκρατία στο μνημόνιο τώρα την παραδίδει στην… Τουρκία μαζί με τα ενεργειακά κοιτάσματα της Κυπριακής ΑΟΖ.   
Διαβάστε αποσπάσματα από το διάγγελμα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου:
«Διαγράφεται η εισβολή και η κατοχή. Οι κάτοχοι της Τουρκοκυπριακής υπηκοότητας, γίνονται αποδεκτοί ως νόμιμοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Τουρκοκύπριοι εξασφαλίζουν ισότιμη συμμετοχή στη διοίκηση του νέου Ομοσπονδιακού Κράτους, με το καθεστώς των ισότιμων «συμπροέδρων» και ισότιμη και ισάριθμη συμμετοχή των εκπροσώπων του Τουρκοκυπριακού συνιστώντος Κράτους, στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και σε όλες τις ειδικές Επιτροπές και Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Όσα προσδοκεί να αποκτήσει η Ελληνοκυπριακή κοινότητα, έστω και από μια κακή και οδυνηρή λύση, παραπέμπονται χωρίς εγγυήσεις στο μέλλον και εξαρτώνται από την καλή πίστη της Τουρκίας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Υπόκεινται ακόμη, στην προϋπόθεση ότι όλα θα λειτουργήσουν ομαλά. Με λίγα λόγια «αγοράζουμε ελπίδα», με μόνο αντάλλαγμα και διασφάλιση την καλή θέληση της Τουρκικής πλευράς να τηρήσει τη συμφωνία».
«Η επιστροφή των κατεχόμενων δικών μας εδαφών, θα γίνει σε περίοδο μεταξύ τρεισήμισι μηνών και τρεισήμισι χρόνων, από την υπογραφή της λύσης, χωρίς καμία εγγύηση ότι αυτό θα εφαρμοστεί. Η πρότασή μας όπως υπαχθούν τα εδάφη αυτά υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης και όχι του τουρκικού στρατού, έχει απορριφθεί».
«Το κόστος των αποζημιώσεων θα κληθούν να καταβάλουν στο μεγαλύτερο του μέρος, οι Ελληνοκύπριοι. Εγείρονται σοβαρά ερωτήματα αν το Ομοσπονδιακό Κράτος που θα εγγυηθεί το ένα τρίτο των αποζημιώσεων, θα έχει το τεκμήριο έγκυρου εγγυητή για να μην σημειωθεί πτώση στην αξία των Ομολόγων, όπως έγινε με το Χρηματιστήριο. Το ίδιο ισχύει και για τον Οργανισμό δανειοδότησης με υποθήκη για απόκτηση των περιουσιών Ελληνοκυπρίων που δεν θα επιστραφούν από Τουρκοκύπριους».
«Με το τελικό Σχέδιο Ανάν δεν ικανοποιήθηκαν οι Κύπριοι αλλά ικανοποιήθηκε απόλυτα η επιδίωξη της Τουρκίας να ελέγχει και να κηδεμονεύει την Κύπρο. Παραμένουν στην ουσία όλοι οι έποικοι, ενώ μετά από 19 χρόνια, εμφανής είναι η πιθανότητα της κατάργησης της παρέκκλισης του 5% Ελλήνων και Τούρκων υπηκόων που θα μπορούν να εγκατασταθούν στην Κύπρο, με ορατό τον κίνδυνο για νόμιμο μαζικό εποικισμό της Κύπρου από την Τουρκία. Διότι η συνέχιση της διασφάλισης του 5%, μετά τα 19 χρόνια, θα εξαρτάται από την έγκριση νόμου από το Προεδρικό Συμβούλιο, τη Βουλή και τη Γερουσία, όπου χρειάζεται και η συναίνεση των αντίστοιχων Τουρκοκυπριακών μελών αυτών των οργάνων».
«Η παραμονή έστω και μικρού αριθμού Τουρκικών στρατευμάτων μόνιμα στην Κύπρο, με διευρυμένα παρεμβατικά δικαιώματα στο Ελληνοκυπριακό κρατίδιο χωρίς εγγυητικούς μηχανισμούς, ενώ εμείς θα έχουμε διαλύσει την Εθνική Φρουρά, δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας για τους Ελληνοκυπρίους. Τόσο ο εποικισμός όσο και η συνεχής παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, δεν εξυπηρετεί βέβαια ούτε τους Ελληνοκύπριους ούτε τους Τουρκοκύπριους, παρά μόνο την Τουρκία».
«Μέσα από προσεκτική μελέτη των οικονομικών πτυχών του Σχεδίου Ανάν, διαπιστώνουμε ότι είναι αμφίβολη η οικονομική βιωσιμότητά του. Η εφαρμογή των σχετικών προνοιών συνεπάγεται δυσβάστακτες οικονομικές επιπτώσεις για τους Ελληνοκύπριους, ενώ η όλη δομή του Σχεδίου θα οδηγήσει, αν όχι σε κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας, σίγουρα σε σοβαρή οικονομική κρίση και επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των Ελληνοκυπρίων που με τόσες θυσίες οικοδομήσαμε».
«Με άλλα λόγια, το Σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά, αντίθετα τη νομιμοποιεί και την εμβαθύνει. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θέλουμε τη λύση και επανένωση της πατρίδας μας. Διότι σε αυτό το ερώτημα, η καθολική απάντηση είναι «ναι». Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το Σχέδιο Ανάν επιφέρει την επανένωση ή αν διαιωνίζει τη διαίρεση και, μάλιστα, με τη συγκατάθεση και υπογραφή μας».
«Οι πιο σοβαρές ανησυχίες και προβληματισμοί μου για το Σχέδιο Ανάν, δεν εστιάζονται στους συμβιβασμούς που προτάθηκαν ή επιβλήθηκαν, που πολλοί κρίνουν ως άδικους για την πλευρά μας. Άλλωστε, εδώ και πολύ χρόνο, έχω πει ότι η οποιαδήποτε λύση που θα εξευρεθεί κάτω από τη σκιά και τα τετελεσμένα της εισβολής και της παρουσίας 35.000 Τουρκικού στρατού στην Κύπρο, δεν μπορούσε να είναι δίκαιη».
Και κατέληξε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με την ιστορική φράση: «Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».
Δυστυχώς για τον Ελληνισμό τέτοιοι ηγέτες, όπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν υπάρχουν σήμερα και αυτό το πληρώνουμε ακριβά.

http://www.defencenet.gr/defence/item

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Το «ΟΧΙ» του μεγάλου Εθνάρχη Τάσσου Παπαδόπουλου στο σχέδιο Ανάν"

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ...

Κόκκινο:  Είναι το χρώμα της δύναμης, της υγείας και της ζωτικότητας, της δράσης και της έξαρσης, με τη θετική αλλά και την αρνητική έννοια. Είναι το χρώμα που κεντρίζει και ευνοεί το σεξ.  Ο έρωτας είναι κόκκινος.

Πορτοκαλί: Επιδρά ήπια, ανανεωτικά, δυναμικά, θετικά και χαρούμενα σε κάθε σχέση και από κάθε άποψη. Το χρώμα αυτό εμπνέει και διεγείρει. Το λατρεύουν και οι μοναχοί στο Θιβέτ. 

Χρυσό- Τοπάζι: Είναι το χρώμα της ισορροπημένης δύναμης και της  συγκεντρωμένης ποσότητας ενέργειας και αφθονίας. Είναι το χρώμα του ήλιου.

Κίτρινο: Προσφέρει μια ήπια ζεστασιά και έχει εξισορροπητικό χαρακτήρα, παρόλο που είναι ένα έντονο χρώμα. Το κίτρινο βοηθά στη μελέτη και πέραν όλων των άλλων ενεργοποιεί το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου και φέρνει φως στη ζωή.

Λεμονί: Έχει τις ίδιες ιδιότητες με το κίτρινο, αλλά χάρη στη καθαρότητα του ενεργοποιεί την πνευματικότητα του ανθρώπου.

Πράσινο ανοιχτό: Μπορεί να ωθήσει τις δυνατότητες που έχει ο άνθρωπος να καρποφορήσουν. Το ανοιχτό πράσινο συμβολίζει την ανανέωση της άνοιξης. Κάθε φυτό έχει αυτό το χρώμα.

Πράσινο: Είναι το χρώμα της ισορροπίας, το χρώμα ανάμεσα στο κίτρινο και το μπλε. Το πράσινο υποστηρίζει το νευρικό σύστημα και έχει ένα εξισορροπητικό αποτέλεσμα, μας ηρεμεί βοηθώντας τη λειτουργία της καρδιάς.

Τριανταφυλλί: Είναι ένα μεικτό χρώμα, ένα είδος γειωμένου βιολετί. Το τριανταφυλλί θεωρείτε το χρώμα της αγάπης, και μπορεί να έχει ευνοϊκή επίδραση στη λειτουργία της καρδιάς.

Γαλάζιο: Είναι το χρώμα της επικοινωνίας.  Ωφελεί στη επούλωση τραυματικών εμπειριών, και στην εναρμόνιση προβλημάτων, όπως άσθμα φόβος, και έλλειψη εμπιστοσύνης.

Μπλε: Είναι ένα θεραπευτικό χρώμα, με μεγάλες δυνατότητες. Ηρεμεί, και παράλληλα βοηθά στο διαλογισμό. Το μπλε της θάλασσας.

Λιλά: Αναδεικνύει τις κρυμμένες προοπτικές, και τις ενεργοποιεί πολύ ήρεμα.

Ματζέντα: Ένα μεταβατικό χρώμα. Συνδέει το κόκκινο και το βιολετί. Δρα ανάμεσα σε πολώσεις και υποστηρίζει μεταβατικά στάδια.

Βιολετί: Δρα κυρίως στο πνευματικό και το νοητικό πεδίο, συμβολίζοντας τη μετάβαση από την υλική σφαίρα σε ανώτερα πνευματικά πεδία.

Οπάλ: Έχει να κάνει με την αντίληψη των δομών, που κινούνται από τα αόρατα στα ορατά πεδία. Το οπάλ βοηθά στην υλοποίηση των ιδεών, ώστε να γίνουν πράξεις.

Διάφανο: Σχετίζεται με τη καθαρότητα και τη μεταβίβαση των πληροφοριών.

Το χρώμα είναι παντού…και η ποικιλία των χρωμάτων μας δίνει ζωή.

Τα χρώματα επηρεάζουν την ψυχολογία του ανθρώπου και κατ' επέκταση την φυσική του κατάσταση. Ουσιαστικά δεν είναι το σώμα που «ζητά» τα χρώματα, αλλά ο νους. Οι γιατροί όπως και οι ψυχολόγοι συμφωνούν πως οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογική κατάσταση και τον νου ενός ανθρώπου, μπορεί να επηρεάσει και την φυσική του κατάσταση.
Δεν είναι όμως λίγα τα πειράματα που έχουν γίνει -και γίνονται- σχετικά με το τι επιρροή έχουν τα χρώματα στον άνθρωπο. Έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι που περιβάλλονται συνεχώς από ζωηρά και φωτεινά χρώματα, χαίρουν καλλίτερης φυσικής κατάστασης και ψυχικής ηρεμίας από εκείνους που περιβάλλονται από σκούρα και μουντά χρώματα. Πειράματα σε επαγγελματικούς χώρους έχουν αποδείξει ότι οι εργαζόμενοι αποδίδουν καλλίτερα σε φωτεινό χώρο με ευχάριστα χρώματα, παρά σε σκοτεινό με μουντά χρώματα. Στο ίδιο πείραμα έχει αποδειχτεί ότι οι επαγγελματικές σχέσεις και η διάθεση των εργαζομένων είναι καλλίτερη στην πρώτη περίπτωση και καθόλου καλή στην δεύτερη.
Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι ο άνθρωπος επιλέγει να διακοσμήσει τον χώρο του ή να ντυθεί με τα χρώματα που εναρμονίζονται τέλεια στην κατάστασή του. Ένας άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη θα προτιμήσει τα σκούρα χρώματα, ενώ παρατηρούμε στα παιδιά (που σε γενικές γραμμές είναι χαρούμενα και υγιή) και στους ευτυχισμένους ανθρώπους την προτίμησή τους στα ζωηρά και φωτεινά χρώματα. Σίγουρα θα έχετε ακούσει για την μέθοδο των παιδοψυχολόγων που δίνουν στα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι και στην συνέχεια μελετούν τα χρώματα που έχει επιλέξει το παιδί για να ζωγραφίσει.
Μια άλλη παρατήρηση είναι ότι μερικές φορές ο άνθρωπος ενστικτωδώς επιλέγει τα χρώματα που έχει ανάγκη. Παρατηρούμε δηλαδή έναν άνθρωπο που πάσχει από ημικρανίες ή έντονες συναισθηματικές εξάρσεις, μια προτίμηση στο γαλάζιο χρώμα. Το γαλάζιο είναι ένα χρώμα που ηρεμεί, και ο άνθρωπος που έχει αυτή την ανάγκη, ασυναίσθητα το προτιμά.

Τα χρώματα, λοιπόν, μπορούν να βοηθήσουν την ψυχολογική και σωματική μας κατάσταση, αλλά οπωσδήποτε θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με θεραπείες από επαγγελματίες εάν το πρόβλημα είναι σοβαρό!

Πώς χαρακτηρίζoυμε τα όντα βάση των χρωμάτων που προτιμούν

ή που αποφεύγουν:

Λευκό
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από αθωότητα, αγνότητα, καθαρότητα, νεότητα, αλήθεια, απλότητα, ανυπαρξία, μοναδικότητα. Σε κάποιους πολιτισμούς το λευκό είναι το χρώμα του θανάτου και του πένθους.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από περισσότερο ενδιαφέρον για τον ρεαλισμό, αρνούνται να αποδεχτούν ό,τι δεν μπορεί να εξηγήσει η λογική. Γνωρίζουν και αποδέχονται τα ελαττώματά τους, αλλά δεν επιθυμούν να τα διορθώσουν.

Κίτρινο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από ζωντάνια, ενεργητικότητα, ευτυχία, περιέργεια, εναλλαγή, προσαρμοστικότητα, ευελιξία, πρόοδο, διασκέδαση, επικοινωνία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν συνήθως απογοητεύονται εύκολα, προσπαθούν να εξηγήσουν τα συναισθήματα με την λογική, δεν αποκλείεται να αδιαφορούν για την φιλοσοφία και την γνώση σε βάθος.

Πορτοκαλί
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από τη διάθεση για διασκέδαση, από άνεση, αφθονία, απόλαυση, θέρμη, κοινωνικότητα, δυναμισμό, ανεξαρτησία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από υλισμό, ανεκτικότητα, είναι πιθανό να έχουν καταπιεσμένα σεξουαλικά συναισθήματα ή άλλα συναισθήματα σχετικά με την απόλαυση της ζωής.

Κόκκινο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από πάθος, σεξουαλικότητα, ενεργητικότητα, αυθορμητισμό, διέγερση, επιθετικότητα, δύναμη, κίνδυνο, φιλοδοξία, επαναστατικότητα.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από υπερβολική ενεργητικότητα και αυθορμητισμό, κυκλοθυμία, εγωκεντρισμό, ή να έχουν έντονο πρόβλημα να συναναστραφούν με ανθρώπους που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Δεν αποκλείεται να έχουν φοβίες που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αντιμετωπίσουν, και να απορρίπτουν την ίδια τους την δυναμικότητα.

Φούξια
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από αυτογνωσία, δυνατά μα και ελεγχόμενα πάθη και συναισθήματα, τόλμη, φιλοδοξία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από:αδιαλλαξία ή έντονα αρνητικά συναισθήματα, όπως ζήλια. Δεν αποκλείεται να δυσκολεύονται να εκφράσουν τα βαθιά τους συναισθήματα.

Ροζ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από θηλυκότητα, τρυφερότητα, αθωότητα, νεανικόητα.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από δυσκολία να συμβιβαστούν με την θηλυκή τους πλευρά και να εκφράσουν συναισθήματα τρυφερότητας.

Πράσινο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από ειρήνη, ανάπαυση, ελπίδα, άνεση, θαλπωρή, γαλουχία, αρμονία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από την προτίμηση στην ανεξαρτησία και την αυτοβελτίωση παρά στην αφοσίωση και την οικογενειακή ζωή. Είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να ανοιχτούν και να δοθούν ολοκληρωτικά σε έναν άλλο άνθρωπο.

Τιρκουάζ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από εσωστρέφεια, αναγέννηση, καινοτομία, πρόοδο, ανθρωπιά, απέχθεια στους περιορισμούς.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από αναζήτηση για σταθερότητα και ασφάλεια, κυρίως μέσα από την οικογένεια. Διστάζουν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.

Μπλε
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από ψυχραιμία, ονειροπόληση, ειρήνη, ανάπαυση, αφοσίωση, οργάνωση, λογική, νοσταλγία, αλήθεια. Το σκούρο μπλε χαρακτηρίζει την μελαγχολία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από πειθαρχία και εργατικότητα. Έχουν αποφασίσει το τι θέλουν από την ζωή τους και αρνούνται να αποκλίνουν από αυτόν τους τον στόχο έστω και στο ελάχιστο.

Βιολετί & Μοβ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από πνευματικότητα, και το ενδιαφέρον τους για τον εσωτερισμό, την θρησκεία, το μυστήριο, την ηθική, την αυτοθυσία. Οι σκούρες αποχρώσεις χαρακτηρίζουν την κατάθλιψη και το πένθος.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα ίσως και κυνισμό. Απορρίπτουν  οτιδήποτε δεν εξηγείται επιστημονικά και λογικά. Παρατηρείται μια εντυπωσιακή απουσία ονείρων και ρομαντισμού.


Καφέ
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από πρακτικότητα, σταθερότητα, απλότητα, αφοσίωση. Οι σκούρες αποχρώσεις, αν και «ζεστές»,  χαρακτηρίζουν κατάθλιψη και μεροληψία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από αποστροφή στην ρουτίνα και την ήσυχη ζωή, αδιαφορία για την αίσθηση ότι κάπου ανήκουν.

Γκρί
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από διακριτικότητα αλλά και αδιαφορία, αδιαλλαξία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από αποστροφή στην διπλωματία και τα έξυπνα ρητορικά τεχνάσματα. Προτιμούν την ευθύτητα ακόμα κι αν μερικές φορές γίνεται ενοχλητική, εκνευριστική, σκληρή.

Μαύρο
Άνθρωποι που το προτιμούν χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα, μυστικοπάθεια, κατάθλιψη, θάνατο, πένθος, μοναχικότητα.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από φοβία για το άγνωστο, επιθυμία για απελευθέρωση από οτιδήποτε τους δίνει αίσθηση εξάρτησης, τους παρεμποδίζει, τους «δένει».

Πώς επηρεάζουν τα χρώματα το φυσικό σώμα και την ψυχολογία του ανθρώπου:

Κίτρινο
Θεραπεία: Διεγείρει τα κύτταρα του νου και το νευρικό σύστημα, ενεργοποιεί τους μυς, επιταχύνει την διαδικασία της πέψης και της αφομοίωσης. Το σκούρο κίτρινο απαλύνει τους νευρικούς πόνους.
Ψυχολογία: Ενεργοποιεί και εμψυχώνει ανθρώπους με μελαγχολία ή κατάθλιψη, προσφέρει κέφι για ζωή και δουλειά.

Πορτοκαλί
Θεραπεία: Διεγείρει τους πνεύμονες, την αναπνοή και την πέψη, αυξάνει την λειτουργία του θυρεοειδή, ανακουφίζει κράμπες και νευρικούς σπασμούς, αυξάνει την παραγωγή μητρικού γάλακτος.
Ψυχολογία: Διεγείρει την δημιουργική σκέψη και τον ενθουσιασμό.

Κόκκινο
Θεραπεία: Προσφέρει αίσθηση ζεστασιάς και ενεργητικότητας γι αυτό είναι καλό ενάντια κοπώσεων και κρυολογημάτων. Ενεργοποιεί την καρδιά και το κυκλοφοριακό, βοηθά ενάντια στην υπόταση. Ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις, διεγείρει την ωορρηξία και την εμμηνόρροια. Δεν είναι καθόλου καλό ενάντια στον καρκίνο, μιας και αυξάνει την ανάπτυξη κυττάρων!
Ψυχολογία: Αυξάνει την σεξουαλικότητα, το πάθος και την δημιουργικότητα. Μπορεί όμως να προκαλέσει και βίαια συναισθήματα.

Φούξια
Θεραπεία: Ενεργοποιεί την αδρεναλίνη και την καρδιά.
Ψυχολογία: Προσφέρει αίσθηση χρησιμότητας και αγάπης για την ζωή.

Ροζ
Θεραπεία: Προσφέρει ζωτικότητα σε όλα τα όργανα.
Ψυχολογία: Θεραπεύει την λύπη και το πένθος, βοηθά να συνειδητοποιήσουμε τα συναισθήματά μας.

Πράσινο
Θεραπεία: Ηρεμεί την καρδιά, το στομάχι, το συκώτι και τα νεφρά, βοηθά στην εξισορρόπηση ορμονικών διαταραχών, πέψης, χολής, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, ενδυναμώνει το νευρικό σύστημα και τα οστά.
Ψυχολογία: Προσφέρει συναισθηματική και ψυχολογική αρμονία, βοηθά την εσωτερική γαλήνη.

Τιρκουάζ
Θεραπεία: Τονώνει γενικά όλα τα ζωτικά όργανα αλλά κυρίως το ανοσοποιητικό σύστημα.
Ψυχολογία: Αυξάνει την διαίσθηση και την συναισθηματική ευαισθησία, χαλαρώνει από το στρες.


Μπλε
Θεραπεία: Το μπλε είναι «ψυχρό» χρώμα, έτσι, βοηθά ενάντια σε φλεγμονές, ρευματισμούς, πυρετό, υπέρταση, αιμορραγίες, πονοκεφάλους, φαγούρες και ερεθισμούς του δέρματος.
Ψυχολογία: Ηρεμεί συναισθήματα οργής, επιθετικότητας, υστερίας, επιφέρει συναισθηματική γαλήνη.

Βιολετί &Μοβ
Θεραπεία: Καταπολεμά την ταχυπαλμία, διεγείρει την σπλήνα και τα λευκά αιμοσφαίρια, μειώνει ευαισθησία στον πόνο, βοηθά την αποτοξίνωση.
Ψυχολογία: Βοηθά ενάντια στην μελαγχολία, την υστερία, τις παραισθήσεις, την εξάρτηση (οποιασδήποτε μορφής), την αϋπνία. Κατευνάζει το στρες και τα έντονα σεξουαλικά συναισθήματα.

Πώς μπορούμε να εκτεθούμε αποτελεσματικά στα χρώματα που χρειαζόμαστε:

Παρατήρησε σε ποιο δωμάτιο του σπιτιού περνάς τις περισσότερες ώρες της ημέρας και βάψε τους τοίχους του με το ανάλογο χρώμα.

Προσπάθησε η διακόσμησή του να συμπεριλαμβάνει το ίδιο χρώμα ή αποχρώσεις του. Μια επίσης πολύ αποτελεσματική μέθοδος, είναι να αγοράσεις αμπαζούρ ή φωτιστικά με υφάσματα ή γυαλί στο αντίστοιχο χρώμα, ή να αλλάξεις τις λάμπες με χρωματιστές λάμπες του χρώματος που προτιμάς.

Οι κουρτίνες επίσης μπορούν να είναι του επιλεγμένου χρώματος και από λεπτό, διάφανο ύφασμα, ώστε όπως περνά το φως από αυτές να διαχέει το χρώμα σε όλο το δωμάτιο.
Για τα ρούχα να προτιμάς το χρώμα που μπορεί να σε βοηθήσει και τις αποχρώσεις του. Προσοχή όμως! Πάντα να προτιμάς τις ζωντανές και φωτεινές αποχρώσεις και να αποφεύγεις τις σκούρες και μουντές!

Μπορείς επίσης να αφιερώσεις 5-10 λεπτά από τον ημερήσιο χρόνο σου για μια απλή και εύκολη μέθοδο διαλογισμού:

Απλώς κλείσε τα μάτια σου και οραματίσου ότι περιβάλλεσαι από ζωηρό έντονο φως με το χρώμα που έχεις ανάγκη. Ανάπνευσε βαθιά και αφέσου στην «αγκαλιά» του.

 

http://www.neoastro.gr/2011/01/blog-post_5577.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ... "

6 Απριλίου 1941: 38.000 ΟΧΙ στη Γερμανία από έναν λοχία! Συγκλονιστική ιστορία αντίστασης

Ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ είχε πει το ιστορικό “οι ήρωες πολέμανε σαν ΄Έλληνες”. Όπως φάνηκε βέβαια εκ των υστέρων δεν ήταν μόνο αναγνώριση του αγώνα των Ελλήνων ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα, αλλά και εκδήλωση της ανησυχίας του γι΄ αυτό το λαό, που στα πολύ δύσκολα με κάποιο μαγικό τρόπο αφυπνίζεται,ενώνεται,πολεμά μέχρι θανάτου για την εθνική του αξιοπρέπεια. Γι΄ αυτό και αμέσως μετά τα καλά και θερμά του λόγια, ο Τσώρτσιλ, έπαιξε σημαντικό ρόλο στον εθνικό διχασμό που ακολούθησε το τέλος της Κατοχής.

Δεν γνωρίζουμε αν ο Βρετανός πρωθυπουργός είχε στο μυαλό του κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που τον έκανε να εκφράσει το θαυμασμό του για τη μαχητικότητα των Ελλήνων. Δεν γνωρίζουμε αν είχε ακούσει ποτέ την ιστορία ενός Έλληνα λοχία που έχοντας απέναντί του τη πιο σύγχρονη πολεμική μηχανή της εποχής, έμεινε μόνος του μέσα σ΄ ένα πολυβολείο και “έριξε” 38.000 σφαίρες εναντίον των Γερμανών εισβολέων! Σταμάτησε όταν του τελείωσαν οι σφαίρες και αφού είχε προξενήσει απίστευτες απώλειες στους Γερμανούς!

Η ιστορία του λοχία Δημήτρη Ίτσιου και το τραγικό του τέλος είναι ίσως το καλύτερο μήνυμα αυτή την ημέρα μνήμης. Και είναι ένα μήνυμα ότι κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να σκύψεις,αν δεν το επιτρέψεις εσύ ο ίδιος.

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

Ο Δημήτριος Ίτσιος γεννήθηκε το 1906 στην ακόμα σκλαβωμένη τότε Μακεδονία από Βλάχους γονείς. Παντρεύτηκε την Άννα Κ. Νανοπούλου, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαρία και τον Αναστάση. Με την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου επιστρατεύθηκε ως έφεδρος λοχίας και υπηρετούσε στο Μπέλες, πάνω από το χωριό του, τα Άνω Πορόια Σερρών.

Εκεί επάνω, στην κορυφογραμμή του Μπέλες, ήταν στημένα τα πρώτα πρόχειρα φυλάκια της προκάλυψης της «γραμμής Μεταξά». Λίγο πιο κάτω, σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από την οροθετική γραμμή, βρίσκονταν τα εννέα σκυρόδετα ελληνικά πυροβολεία, στημένα κατά μήκος της δεύτερης αμυντικής γραμμής. Οι υπερασπιστές των πυροβολείων, είχαν εντολή να αμυνθούν ώσπου ο στρατός του υποτομέα Ροδοπόλεως να συμπτυχθεί χωρίς απώλειες προς τα Κρούσια κι αμέσως μετά, να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις θέσεις τους με κανονική υποχώρηση, έχοντας ως πλεονέκτημα την άριστη γνώση της περιοχής.

Ο Ίτσιος κατά την εισβολή των Γερμανών στο Μπέλες, στις 6 Απριλίου 1941, βρέθηκε να είναι επικεφαλής του Πολυβολείου Π8. Η ώρα είναι 5.15΄ όταν ψηλά στην «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες η πιο τέλεια πολεμική μηχανή της εποχής αρχίζει το καταστροφικό της έργο. Το πρώιμο γλυκοχάραμα έρχεται συντροφευμένο από ομοβροντίες Γερμανικών πυροβόλων, όλμων και πολυβόλων. Αρχίζει η επίθεση. Ανταπαντούν οι υπερασπιστές της προκάλυψης. Τα μάτια του Ίτσιου και των συντρόφων του κατακόκκινα απ’ την ολονύχτια αγρυπνία ερευνούν πόντο - πόντο το έδαφος μπροστά τους. Με το δάχτυλο στην σκανδάλη είναι έτοιμοι να αντιτάξουν σκληρή αντίσταση στην ιταμή επίθεση. Η προκάλυψη αντιστέκεται ηρωικά.

Ο ήλιος, στις πλαγιές του Μπέλες, αρχίζει σιγά - σιγά το καθημερινό του ανηφόρισμα. Κάποια στιγμή ακούγεται βόμβος αεροπλάνων. Τρία ή τέσσερα «στούκας» πλησιάζουν την περιοχή και ξερνούν σίδηρο και φωτιά. Στη σφοδρότητα των επίγειων και ουράνιων επιθέσεων δεν αντέχει άλλο η προκάλυψη. Αναδιπλώνονται οι υπερασπιστές της πρώτης γραμμής.

Έρχεται η σειρά των πολυβολείων. Θερίζουν τα πολυβόλα τους. Ατσάλινοι οι υπερασπιστές τους καθηλώνουν τους Γερμανούς. Τα αεροπλάνα βουτούν και ξαναβουτούν με λύσσα σκορπώντας φωτιά και όλεθρο. Τα οχυρά αντιστέκονται. Οι υπερασπιστές των πολυβολείων ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της γενέθλιας γης.

Σταδιακά τα ελληνικά πυροβολεία Π3, Π4, Π5 και Π9, σιγούν. Ακολουθεί το Π6 που, περικυκλωμένο από τον εχθρό, έπειτα από σθεναρή αντίσταση, καταλαμβάνεται το μεσημέρι… Τα πυροβολεία Π7 και Π8, όμως, συνεχίζουν να μάχονται. Μέσα, βρίσκονται Έλληνες με ψυχή, θρεμμένοι με τα ιδεώδη της ελευθερίας, με τα ιδανικά της αυτοθυσίας. Έλληνες, που δε διαπραγματεύονται ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης… Γνωρίζουν πως δεν υπάρχει ελπίδα γι’ αυτούς. Αλλά, δεν τους νοιάζει. Το πυροβολείο Π8, έχει στη διάθεσή του 38.000 φυσίγγια, που οι υπερασπιστές του είναι διατεθειμένοι να τα «ξοδέψουν» με τη «δέουσα τσιγκουνιά».

Κάποια στιγμή ο λοχίας Ίτσιος βλέποντας το μάταιο της θυσίας, διατάζει τους στρατιώτες της μονάδας του να εγκαταλείψουν το Π8. Ο ίδιος θα μείνει και θα προσπαθήσει να καλύψει μόνος του την σωτηρία τους. Μερικοί υπακούουν. Οι Ανωπορογιώτες όμως μένουν. Φίλοι και σύντροφοι στις δουλειές και στα γλέντια στο χωριό. Πιστοί συμμαχητές του τώρα στο Π8 στην απόφασή του για αντίσταση μέχρις εσχάτων. Στη θυσία.

Μεθυσμένος ο Ίτσιος από τους καπνούς και τη βαριά μυρωδιά της μπαρούτης, αλλά και σε κατάσταση έκστασης, αποκρούει με το πολυβόλο του τις λυσσασμένες απόπειρες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού του. Γυαλίζουν τα κράνη των σκοτωμένων Γερμανών στρατιωτών της Βέρμαχτ στον απριλιάτικο ήλιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται, πληθαίνουν, σκληραίνουν. Μα ο Ίτσιος δε σταματά με το πολυβόλο του να σκορπά τον όλεθρο και το θάνατο στο Γερμανό εισβολέα. Όσο πιο πολύ κρατήσει στο μετερίζι του, τόσο ποιό ασφαλής θα γίνει η υποχώρηση των άλλων προς τα Κρούσια. Ούτε σκέψη για τη δική του σωτηρία με φυγή.

Η χαρά της θυσίας για την πατρίδα δίνει φτερά στην ψυχή, στα χέρια, στο πολυβόλο του λοχία. Οι άδειοι κάλυκες γεμίζουν τον ελεύθερο χώρο του πολυβολείου. Το τηλέφωνο με τη Διοίκηση από ώρα έχει σιγήσει. Κάποια στιγμή τελειώνουν τα πυρομαχικά. Αμέσως μετά ακολουθεί μια αλλόκοτη σιωπή. Οι Γερμανοί λουφάρουν. Αυτό φαίνεται, περίμεναν. Το τελείωμα των φυσιγγιών. Ο Λοχίας με τους συντρόφους του, γνωρίζουν πως έπραξαν το καθήκον τους. Πολέμησαν για την πατρίδα, για τις οικογένειές τους, τους φίλους τους. Ξέρουν πως μάλλον δεν θα ξαναδούν ποτέ τους δικούς τους ανθρώπους, για τους οποίους υπεραμύνθηκαν.

Με δυσκολία ανοίγουν τη βαριά σιδερόπορτα του φρουρίου τους. Τα άδεια φυσίγγια την έχουν φρακάρει. Σε λίγο βρίσκονται έξω. Στο γεμάτο από καπνούς, μυρωδιά μπαρούτης και θάνατο αέρα του βουνού.

Είναι προχωρημένο απόγευμα. Κράτησαν για καλά. Στην κατάσταση αυτή -μισοζαλισμένοι και ιδρωμένοι από την περίεργη σιωπή - ούτε που κατάλαβαν την περικύκλωσή τους, άοπλοι αυτοί, από ομάδα Γερμανών.

«Οι άνδρες, όσοι δεν εφονεύθησαν, συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι και μαζί μ’ αυτούς κι ο Λοχίας Ίτσιος Δημήτριος, αρχηγός του Πυροβολείου Π8. Το πυροβολείον τούτο, δια του φοβερού, πράγματι, πυρός, επέφερεν εις τους Γερμανούς τεραστίας φθοράς. Δι’ αυτό ο επικεφαλής αυτών Αξιωματικός, ζητάει να μάθει τον Αρχηγόν», μας πληροφορεί ο Συνταγματάρχης Γιακουμής στο πολεμικό του ημερολόγιο.

Ο επικεφαλής αξιωματικός σε άπταιστα Ελληνικά ζητά τον αρχηγό του φρουρίου Π8. Η σκηνή που ακολουθεί, ζωντανεύει, χωρίς υπερβολή, την Αλαμάνα με το Διάκο της πάνω στα Μακεδονικά βουνά. Ευθυτενής, με αγέρωχη αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος πρόκλησης και ανόητης επίδειξης, κάνει ο Ίτσιος δυο - τρία βήματα μπροστά, χαιρετά στρατιωτικά το Γερμανό Αξιωματικό και με σταθερή φωνή αναφέρει:

- Ίτσιος Δημήτριος, λοχίας πεζικού.

Ξαφνιάζεται ο άλλος. Στα μάτια του εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς το θαυμασμό του για το παλληκάρι.

- Συγχαρητήρια λοχία. Με τη γενναιότητά σου ζωντάνεψες εδώ πάνω, σε τούτα τα βουνά, την πανάρχαια ιστορία των προγόνων σου.

Αμέσως μετά του κάνει νεύμα να τον ακολουθήσει. Τον οδηγεί στο ξέφωτο μπροστά από το πολυβολείο, και δείχνοντας του τις δεκάδες των πτωμάτων των στρατιωτών του - πάνω από 200 κατά έγκυρη εκτίμηση - του λέει:

- Αυτό που βλέπεις λοχία είναι έργο δικό σου.

Ο Ίτσιος γαλήνιος σαν όλους τους πραγματικούς ήρωες απαντά λακωνικά:

- Έπραξα το καθήκον μου.

- Εσύ έπραξες το καθήκον σου. Τώρα η σειρά μου να «εκτελέσω» κι εγώ το δικό μου καθήκον.

Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ελλήνων και Γερμανών στρατιωτών, βγάζει το πιστόλι του και στυλώνοντάς το στον κρόταφο του παλληκαριού τον εκτελεί εν ψυχρώ. Πέφτει άψυχο το παλληκάρι στα πόδια του εκτελεστή του. Μια αυλακιά άλικο αίμα πνίγει τα πρώτα αγριολούλουδα της «Ομορφοπλαγιάς» σημαδεύοντας τα όρια της γενναιότητας της πατριδολατρίας και της θυσίας από τη μια και της βαρβαρότητας, του φασισμού και της απανθρωπιάς από την άλλη. Ψυχρή, εγκληματική δολοφονία. Ο Γερμανός ήξερε καλά πως τη στιγμή εκείνη, διέπραττε ένα έγκλημα πολέμου, μια στυγνή κι αποτρόπαια δολοφονία, μπροστά στα απορημένα βλέμματα των δικών του στρατιωτών και στα γεμάτα πίκρα και αγανάκτηση βλέμματα των συμπολεμιστών του Ίτσιου. Γιατί, ο λοχίας τους, δεν έπεσε. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ. Έφυγε από τη ζωή άδικα, μια όμορφη Απριλιάτικη ημέρα στην καρδιά της άνοιξης Η θυσία του έχει καταγραφεί σε σχετική πολεμική έκθεση του 111/70 τάγματος Πεζικού, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρονται :

«….ο γενναίος Ίτσιος Δημήτριος με το σκληρό θάνατό του θα εισέλθει στο πάνθεον των ηρώων και η ιστορία θα αναγράφει το όνομά του προς παραδειγματισμό των επερχόμενων γενεών....»

Το πτώμα του, μαζί με αυτά των άλλων συμπολεμιστών του, ετάφη στην Ομορφοπλαγιά. Το 1946, η σύζυγός του, Άννα, μαζί με άλλους συγχωριανούς, ξέθαψαν και μετέφεραν τα οστά του και των άλλων πεσόντων στο Ηρώο του χωριού Άνω Πορόια. Είναι η χρονιά που απονέμεται μεταθανάτια στο λοχία ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για τη γενναιότητα και το θάρρος του. Πολλά χρόνια μετά στήνεται στην «Ομορφοπλαγιά» και κοντά στο θρυλικό πλέον Π8 αναμνηστική στήλη, το δε στρατόπεδο που υπάρχει στο χώρο της θυσίας του ονομάζεται «Στρατόπεδο Ίτσιου». Τέλος στις 10 Αυγούστου 1980, σε επίσημη τελετή γίνονται τα αποκαλυπτήρια της γλυπτικής σύνθεσης της κεντρικής πλατείας του χωριού Άνω Πορόια.

Σήμερα, επίκαιρα όσο ποτέ, ο ήρωας Δημήτριος Ίτσιος βροντοφωνάζει με τη χάλκινη σιωπή της προτομής του από την κεντρική πλατεία του Μακεδονίτικου κεφαλοχωριού, σε απόσταση αναπνοής από τα συμβατικά σύνορα του ασύνορου Ελληνισμού, ότι τα κόκκαλα των παλαιών και νέων Μακεδόνων ηρώων τσακίζουν αλύπητα τα βέβηλα χέρια φίλων και εχθρών, για όποια απόπειρα καπήλευσης της Ελληνικής ιστορίας.

- Ίτσιος Δημήτριος του Ευσταθίου...

- Παρών!
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "6 Απριλίου 1941: 38.000 ΟΧΙ στη Γερμανία από έναν λοχία! Συγκλονιστική ιστορία αντίστασης"

Ρούπελ 6 Απριλίου 1941 - «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!

Το πρώτο Γερμανικό πολεμικό ανακοινωθέν της 6ης Απριλίου 1941:

«Τα επιτεθέντα Στρατεύματά μας, προσέκρουσαν εις πείσμονα αντίστασην.Η ικανότητα του εχθρού (Ελλήνων) για άμυνα, παραμένει αμείωτος».

Ημέρες και νύχτες διαρκή η γιγαντομαχία...Όλα τα εχθρικά κύματα θραύονται πάνω στην Ψυχή του Έλληνα Στρατιώτη...

9 Απριλίου 1941, 17.15΄.-

Οι Γερμανοί επιστρέφουν στις θέσεις τους. Γερμανικό αυτοκίνητο με υψωμένη της λευκή σημαία, πλησιάζει τις Ελληνικές θέσεις στο κεντρικό δρόμο Κούλας-Σιδηροκάστρου... Τρεις Έλληνες στρατιώτες με επικεφαλή τον Ανθ/γό Ι. Δαμιανό πήγε προς συνάντησή τους. Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός, χαιρετά τους Έλληνες σε στάση προσοχής και ζητά την παράδοση του οχυρού διότι οι Γερμανοί ήδη έχουν εισέλθει στην Θεσσαλονίκη και υπεγράφη ανακωχή.

Ο Διοικητής του οχυρού, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απήντησε.-

«Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!!

Ο Γερμανός αξιωματικός διαβεβαιώνει στην στρατιωτική του τιμή, πως δεν πρόκειται για τέχνασμα και ορίζει την επομένη 10η Απριλίου 1941 και ώρα 18.00΄νέα συνάντηση.

Στις 10 Απριλίου το οχυρό εγκαταλείφτηκε...

Εξερχόμενοι οι Έλληνες μαχητές, απολαμβάνουν τιμές από Γερμανικό άγημα, το οποίο καλείται να επιθεωρήσει ο ΄Ελλην Ταγματάρχης!

Η Ελληνική Σημαία δεν υποστέλλεται, παρά μόνο μετά την αποχώρηση και του τελευταίου Έλληνα Στρατιώτη. Τα ξίφη των αξιωματικών και τα όπλα δεν αφαιρέθηκαν!

Ο Γερμανός Ταγματάρχης, Max Wuensche , μετέπειτα Αξιωματικός των SS και Υπασπιστής του Αδόλφου Χίτλερ, απευθυνόμενος στον Έλληνα Ταγματάρχη, είπε.-

«Σας διαβιβάζω τα συγχαρητήρια και τον θαυμασμό των ανωτέρων μου. Οι Γερμανοί αισθανόμεθα υπερήφανοι που είχαμε αντίπαλο έναν τόσο ηρωικό Στρατό».

Ο νεαρός και σκληροτράχηλος Γερμανός Ταγματάρχης, θα γράψει στο προσωπικό του ημερολόγιο...« εδώ πάνω, ακριβώς κάτω από την κορυφή στο κεντρικό σημείο του Ρούπελ, μένουμε άφωνοι! Μπροστά η κορυφή...αδύνατον να προχωρήσουμε. Όποιος τολμήσει να ξεμυτίσει γαζώνεται. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι τα λίγα και με δυσκολία φτιαγμένα αυτά οχυρά, θα ήταν τόσο δυνατά και μοντέρνα! Ποιος μπορούσε να πιστέψει ότι οι Έλληνας θα μας αντιστέκονταν τόσο σκληρά, με τόσο πείσμα και ηρωισμό!».

Οι Γερμανοί δεν κράτησαν αιχμαλώτους εις ένδειξη τιμής και σεβασμού...

Σ’ ένα οχυρωματικό συγκρότημα προκάλυψης, ένας Γερμανός Ταγματάρχης,ζητά να συναντήσει τον Διοικητή του...Παρουσιάζεται αγέρωχος ο Λοχίας ΄Ιντζος! Ο Γερμανός δεν μπορεί να πιστέψει πως το οχυρό διοικείται από έναν έφεδρο Λοχία! Του λέει

«Λοχία τούτο το μακελειό είναι δικό σου έργο. Μου σκότωσες τους καλύτερους άνδρες μου. Σε συγχαίρω!» Του δίνει το χέρι και κατόπιν διατάζει την εκτέλεσή του...Πάνω από 200 επίλεκτοι Γερμανοί Καταδρομείς κείτονταν νεκροί...

Σ’ ένα άλλο παρόμοιο περιστατικό, στην παράδοση του οχυρού «Καρατάς» ο Γερμανός αξιωματικός ζητά να δει κι αυτός τον Έλληνα Διοικητή...Παρουσιάζεται ένας νεαρός Ανθυπολοχαγός... Σαστισμένος ο Γερμανός Ταγματάρχης του προτάσσει το χέρι του και του λέει ,«Ανθυπολοχαγέ...Σε συγχαίρω! Μου θανάτωσες 400 άνδρες!».

Ο ίδιος ο Χίτλερ, τον Μάιο του 1941, ενώπιον του Ράιχσταγκ , ομολόγησε.-

«Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρεώνει να διατυπώσω πως, από όλους τους αντιπάλους μας, τους οποίους αντιμετωπίσαμε, ο ΄Ελλην Στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν και συνθηκολόγησε μόνον όταν η περαιτέρω αντίστασή του ήτο αδύνατος και κατά συνέπειαν μάταια».

"ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ"

"Τα Έθνη τα μικραίνουν ή τ’ απαθανατίζουν οι πολίτες τους. Κάθε πατρίδα χαίρεται τόση ευτυχία, όση αναλογεί στη σωφροσύνη των πολιτών της. Είναι όμως ν’ απορείς! Άμα μπήκαν οι Γερμανοί στο συγκρότημα “Μολών λαβέ” του οχυρού Ρούπελ, απάνω απ’ τους νεκρούς βρήκαν γραμμένη με κιμωλία τη φράση: “Στις Θερμοπύλες σκοτώθηκαν οι Τρακόσιοι. Εδώ θα πέσουν οι Ογδόντα”.

Οι Σπαρτιάτες οι παλιοί ετοιμάζονταν από παιδιά με προσεχτική αγωγή για μεγάλα έργα. Τούτους τους φαντάρους, πότε νοιάστηκε η δική μας πολιτεία να τους διαπαιδαγωγήσει; Το κράτος τους είχε εγκαταλείψει στην τύχη τους κι οι διάφορες αναρχικές προπαγάνδες τους κατηχούσαν ελεύθερα. Ποιός είχε σταλάξει στις καρδιές τους, το μοναδικό δίδαγμα της αυτοθυσίας;

Η Ράτσα!

Αυτή ένωσε μπροστά στον κίνδυνο τους Έλληνες, χωρίς εξαίρεση. Όταν τα χιόνια σταμάτησαν την προέλαση του στρατού μας στην Αλβανία, κάποιος μέραρχος φοβήθηκε πως οι αφάνταστες κακουχίες, θα μπορούσαν να κλονίσουν το ηθικό του μετώπου και ζήτησε στα συντάγματά του να του στείλουν πίνακες από τους στρατιώτες εκείνους που ήταν γνωστοί ως κακόγνωμοι, για να τους απομακρύνει. Άμα όμως έλαβε τους πίνακες αυτούς, διάβασε έκπληκτος : “Δεκανεύς τάδε, εφονεύθη εις την μάχη της Μόροβας. Στρατιώτης τάδε, ετραυματίσθη εις την επίθεσιν της Ντούσνιτσας. Στρατιώτης τάδε, επροτάθη για πολεμικόν σταυρόν”.

Σε μια εποχή που μεγάλα κράτη κλονίσθηκαν κι είχαν διαλυθεί οι στρατοί τους, η φωνή της ράτσας οδήγησε τους δικούς μας φαντάρους, να πολεμήσουν σα να είχαν αναστηθεί, από την ίδια την αρχαία Αθήνα……"

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ρούπελ» του Χ. Ζαλοκώστα)

Αυτοί ήταν οι Έλληνες κι Αυτούς δεν τους νίκησαν ποτέ!

Τιμή και Δόξα σε Αυτούς που δόξασαν την Πατρίδα μας, με τον ηρωισμό και το Τίμιο Αίμα Τους!

Ως μνημόσυνο Τιμής και αιωνίου Μνήμης, με το χέρι στην καρδιά, ας τους δώσουμε την υπόσχεση. "Θα φυλάξουμε Θερμοπύλες κι εμείς, όπως κι εσείς".

ΠΗΓΗ

http://redskywarning.blogspot.gr/2012/04/6-1941.html 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ρούπελ 6 Απριλίου 1941 - «Τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται»!!! "