Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

Έκανε τον πλανήτη να μιλά ελληνικά


Επί τη ευκαιρία της προσεδάφισης  στον  πλανήτη Άρη, της  διαστημικής συσκευής  της ΝΑΣΑInSight.
Στην περιοχή με την Ελληνική  ονομασία …πεδιάδα των Ηλυσίων, πού σχεδόν ολόκληρος Ο  πλανήτης μιλάει Ελληνικά, χάρη στον Έλληνα …ερασιτέχνη (τρομάρα  τους)  αστρονόμο, αρχιτέκτονα και μέγα σκακιστή  Ευγένιο  Αντωνιάδη, που δεν συνάντησα κάποια  οδό αφιερωμένη σε αυτόν τον Έλληνα,Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να επανα δημοσιεύσουμε  την ζωή και το έργο αυτού του Λαμπρού επιστήμονα που τόλμησε να κοντραριστεί με την τότε επιστημονική κοινότητα.

Υπήρξαν εποχές που η παγκόσμια αστρονομική κοινότητα συμφωνούσε ότι στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη υπήρχαν τεχνητές διώρυγες ανοιγμένες από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό (!), πηγαίνοντας τον Ορθό Λόγο σε κακοτράχαλα μονοπάτια.
Τα μεγαλύτερα ονόματα της αστρονομίας είχαν τακτοποιήσει το θέμα και έπρεπε να έρθει ένας έλληνας ερασιτέχνης συνάδελφός τους να τους πει ότι τα κανάλια της επιφάνειας του Άρη ήταν απλές οπτικές πλάνες, επιστρέφοντας την επιστήμη στη σωστή παρατηρησιακή της βάση!
Παρά το γεγονός ότι οι παρατηρήσεις του σύγχρονου αυτού Γαλιλαίου θα επιβεβαιώνονταν χρόνια αργότερα από τις πρώτες αποστολές διαστημοπλοίων στον Άρη, η επιστημονική κοινότητα είχε πειστεί για την αλήθεια του έργου του Αντωνιάδη ήδη από την εποχή του, κι έτσι αυτός ήταν τώρα διαπρεπής αστρονόμος και κεφάλαιο μεγάλο της πλανητικής αστρονομίας.
Όποιο βιβλίο κι αν ανοίξεις σήμερα με τις περιπέτειες της παρατήρησης του ουρανού κατά τα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα, τα ηχηρά ονόματα που αναφέρονται να ερευνούν την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη είναι παντού τα ίδια: Richard Anthony Proctor (1837-1888), Giovanni Virginio Schiaparelli (1835-1910), Nicolas Camille Flammarion (1842-1925), Jean Louis Nicolas Niesten (1844-1920), Eugene Michael Antoniadi (1870-1944) και Percival Lowell (1855-1916).
Ο κωνσταντινουπολίτης αρχιτέκτονας Ευγένιος Μιχαήλ Αντωνιάδης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία και μετατράπηκε στην εποχή του στον σημαντικότερο παρατηρητή του Άρη, σχεδιάζοντας τους πρώτους ακριβείς χάρτες του Κόκκινου Πλανήτη (η απόκλισή τους θεωρείται αμελητέα σε σχέση με τους σημερινούς) και γεμίζοντας την επιφάνειά του με ελληνικά τοπωνύμια. Το δικό του σύστημα ονοματολογίας για την τοπογραφία του Άρη υιοθετήθηκε τελικά από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση κάνοντας τον πλανήτη να μιλά ελληνικά! Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του Άρη (όρη, περιοχές, κρατήρες) διατηρούν διεθνώς τα ελληνικά ονόματά τους.
Κατόπιν έκανε το ίδιο για την Αφροδίτη και τον Ερμή και η χαρτογράφησή του αποδείχτηκε λανθασμένη μόνο και μόνο γιατί πίστεψε τις αστρονομικές παρατηρήσεις των συγχρόνων του! Η συμβολή του στη μελέτη του Άρη μέσω της εκπληκτικής ικανότητάς του στο τηλεσκόπιο θα τον φέρει στο Παρίσι με πρόσκληση του ίδιου του διαπρεπούς αστρονόμου Flammarion, που τον αναγνώριζε ως τον δεινότερο παρατηρητή των ουράνιων φαινομένων.
Ο Flammarion δεν θα περίμενε βέβαια ότι ο ερασιτέχνης συνάδελφός του θα έφτανε στο σημείο να αμφισβητήσει τις απόψεις των κορυφαίων αστρονόμων που έβλεπαν τεχνητές διώρυγες και νερό να κυλάει στην επιφάνεια του Άρη. Όταν φάνηκε όμως ότι είχε δίκιο, η αστρονομική κοινότητα τον τίμησε εκτεταμένα δίνοντας το όνομά του σε κρατήρες της Σελήνης και του Άρη. Λίγο αργότερα θα τον αναγνώριζε ως τον μεγαλύτερο πλανητικό αστρονόμο της εποχής του αλλά και τον κορυφαίο ερασιτέχνη αστρονόμο όλων των εποχών!
Η ιστορία του πολυτάλαντου και τελειομανούς Αντωνιάδη δεν εξαντλείται όμως στις κολοσσιαίες αστρονομικές του συνεισφορές, καθώς ο ίδιος αρίστευσε σε πολλούς και διαφορετικούς κλάδους, ως συγγραφέας, καλλιτέχνης, ιστορικός, αρχαιολόγος, αρχιτέκτονας και αστρονόμος. Και σκακιστής τρομερός φυσικά!
Και πάλι ερασιτέχνης, ο διαχρονικός αυτός εραστής της γνώσης παίρνει μέρος στο πρωτάθλημα σκακιού στο Παρίσι το 1907 και ισοβαθμεί στην πρώτη θέση με τον πρωταθλητή Frank Marshall! Σαφώς μεγαλύτερος από την εποχή του, δόξασε την Ελλάδα σε μια εποχή που τόσο διψούσε το έθνος για διακρίσεις…

Ο Ευγένιος Μιχαήλ Αντωνιάδης γεννιέται την 1η Μαρτίου 1870 σε ελληνική συνοικία της Κωνσταντινούπολης. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά και ό,τι ξέρουμε έχει να κάνει με τη διαχρονική του αγάπη, την αστρονομία. Την ώρα που τελειώνει λοιπόν το σχολείο και σπουδάζει αρχιτεκτονική, μιας και ήταν έμφυτο ταλέντο στο σχέδιο, κάνει τις πρώτες του μεγάλες αστρονομικές παρατηρήσεις!
Μόλις στα 18 του (1888), αποτυπώνει με εντυπωσιακό τρόπο στο χαρτί διάφορα χαρακτηριστικά των ουρανίων αντικειμένων με το 7,5 εκατοστών τηλεσκόπιό του, το οποίο στρέφει στον ουρανό από το σπίτι του στην Πόλη. Σχολαστικός στην ακριβή απόδοση των πραγματικών δεδομένων, αποφεύγει να κάνει θεωρητικές υποθέσεις, κάτι που θα σφραγίσει την –ερασιτεχνική πάντα!- αστρονομική του σταδιοδρομία.

Οι πρώτοι του θρίαμβοι είναι αυτή η εξαιρετική επιδεξιότητα και αξεπέραστη λεπτότητα με την οποία αποδίδει τα παροδικά και φευγαλέα είδωλα των πλανητών σε χαρτί. «Η μοναδική μου φιλοδοξία είναι να υποστηρίζω την αλήθεια και να μην γράφω τίποτα υποθετικό, το οποίο μπορεί να ανατραπεί. Όταν νιώθουμε σίγουροι ότι η δουλειά μας θα παραμείνει και ότι οι αναπαραστάσεις των ουρανίων σωμάτων είναι ακριβείς και ότι ειλικρινά έχουμε αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τότε μπορούμε να εγκαταλείψουμε αυτόν τον κόσμο με την ικανοποίηση ότι έχουμε επιτελέσει το καθήκον μας», εξομολογείται το 1913 σε επιστολή του στον αμερικανό αστρονόμο Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ.
Αυτά τα σχέδια θα τον κάνουν δεκτό το 1890 στη Βρετανική Αστρονομική Εταιρία και την επόμενη χρονιά στη γαλλική αντίστοιχη. Με τις πρώτες αστρονομικές καταγραφές στο τσεπάκι του, αποκτά το 1892 ένα μεγαλύτερο διοπτρικό τηλεσκόπιο και αναλαμβάνει το έργο να μελετήσει τον Κόκκινο Πλανήτη, ως μέλος της ερευνητικής ομάδας του Άρη της Βρετανικής Αστρονομικής Εταιρίας.
Το 1893 η ερασιτεχνική αυτή αυθεντία της αστρονομίας θα μπει στο στόχαστρο του σπουδαίου εκλαϊκευτή των αστρονομικών φαινομένων και κορυφαίου πλανητικού αστρονόμου Camille Flammarion, ο οποίος τον καλεί στη Γαλλία στο ιδιωτικό του αστεροσκοπείο ώστε να μπορέσει να εργαστεί σε ακόμα μεγαλύτερο τηλεσκόπιο.
Ασταμάτητος πραγματικά ο νεαρός Αντωνιάδης, εκλέγεται στο διοικητικό συμβούλιο της Γαλλικής Αστρονομικής Εταιρίας και το 1896 γίνεται διευθυντής του Τμήματος του Άρη της Βρετανικής Εταιρίας.
Όταν η Βρετανική Αστρονομική Εταιρία δημοσιεύει το 1898 τον πρώτο πλήρη τόμο με τις παρατηρήσεις της επιφάνειας του Άρη, ο Αντωνιάδης έχει τη μεγαλύτερη συνεισφορά με 53 δικά του σχέδια! Μέχρι το 1917 που θα παραιτηθεί από διευθυντής του Τμήματος του Άρη της Βρετανικής Εταιρίας και θα εκλεγεί μόνιμο μέλος της Bασιλικής Aστρονομικής Eταιρίας, θα έχει εκδώσει 10 συνολικά τόμους σχεδίων και παρατηρήσεων.
Η στροφή του αιώνα θα του φέρει ωστόσο μεγάλες αλλαγές στη ζωή του. Τον Ιούνιο του 1902 παντρεύεται την Κατερίνα Σεβαστοπούλου, η οποία θα γίνει κι αυτή μέλος της Βρετανικής Αστρονομικής Εταιρίας, και αρχίζει τις πρώτες μάχες με την αστρονομική κοινότητα για τις ανωμαλίες του Κόκκινου Πλανήτη. Τη σφοδρότερη αντιπαράθεση θα την έχει με τον ίδιο τον «αγαπητό δάσκαλο», όπως τον αποκαλεί διαχρονικά, Flammarion: ο Αντωνιάδης παραιτείται από το αστεροσκοπείο του μέντορά του και ο τελευταίος φροντίζει να τον διαγράψουν από τη Γαλλική Αστρονομική Εταιρία!
Ο λόγος ήταν τα περιβόητα «κανάλια» του Άρη, τα οποία θεωρούσαν οι μεγάλοι αστρονόμοι της εποχής πως ήταν τεράστια αρδευτικά έργα, δουλειά πιθανότατα ενός μεγάλου πολιτισμού που έχει αναπτυχθεί στον Κόκκινο Πλανήτη! Ακόμα και ο σπουδαίος Percival Lowell είχε καταλήξει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, ακολουθώντας τις απόψεις του Ιταλού Schiaparelli, που οδηγούσε την αστρονομική σκέψη.
Ο Αντωνιάδης διαφωνεί κάθετα μαζί τους και θα βαλθεί να τους αποδείξει πως κάνουν λάθος. Τι κι αν είναι τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας αστρονομικής κοινότητας; Προβληματισμένος με τη μορφή του δαιδαλώδους συστήματος των «καναλιών», ανακαλύπτει πως η γεωμετρία τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ψευδαίσθηση που δημιουργούν τα μικρής ανάλυσης τηλεσκόπια στο κουρασμένο μάτι!

Με βάση το αρχειακό του υλικό, αποτελούμενο από 15 τόμους -γραμμένοι στα ελληνικά και τα γαλλικά- και 2.000 σχέδια αστρονομικών αντικειμένων, ο Αντωνιάδης παίρνει μέρος σε πολλές ακόμα αστρονομικές μάχες του καιρού, όπως στη διαμάχη που προκαλεί η δομή του δακτυλίου του Κρόνου, αλλά και οι ανωμαλίες της επιφάνειας του Δία.
Έχοντας παραιτηθεί από τα καθήκοντά του το 1902, εξαφανίζεται από τη δημόσια σφαίρα μέχρι το 1909. Στη σκοτεινή αυτή περίοδο της ζωής του επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη και ασχολείται συστηματικά με το σκάκι! Αλλά και με την Αγία Σοφία, για την οποία εκδίδει το μνημειώδες τρίτομο έργο του. Με έγγραφη άδεια από τον ίδιο τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β’, ο Αντωνιάδης αποτυπώνει τον καθεδρικό ναό της Αγια-Σοφιάς σε περισσότερες από χίλιες φωτογραφίες και άλλα τόσα σχέδια και υδατογραφίες. Το σχετικό πόνημά του «Έκφρασις της Αγίας Σοφίας» εκδίδεται το 1907 από τη Βιβλιοθήκη Μαρασλή και παραμένει ισάξιο της λοιπής επιστημονικής του προσφοράς.
Το 1907 ισοβαθμεί όπως είπαμε στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος σκακιού των Παρισίων με τον φημισμένο σκακιστή Frank Marshall σημειώνοντας έξι νίκες και μία ήττα. Όσο για τη μεταξύ τους αναμέτρηση, από τις τρεις παρτίδες ο Marshall κερδίζει τη μία και οι υπόλοιπες λήγουν ισόπαλες. Ο Αντωνιάδης δηλώνει ότι όλα όσα γνωρίζει για το σκάκι τα έμαθε μελετώντας απλώς τις κινήσεις των πρωταθλητών.
Το 1909 επιστρέφει στο αστεροσκοπείο του Flammarion και τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ο διευθυντής του Αστεροσκοπείου της Meudun θέτει στη διάθεσή του το μεγάλο διοπτρικό τηλεσκόπιό του. Ο Αντωνιάδης δουλεύει πυρετωδώς μέρα και νύχτα και σε δημοσίευσή του στο περιοδικό της Βρετανικής Αστρονομικής Εταιρίας σημειώνει πως δεν παρατηρεί κανένα σημάδι που να εμφανίζει γεωμετρική υφή και πως όλα τα επιφανειακά χαρακτηριστικά του πλανήτη φαίνονται απολύτως φυσικά και λογικά.
Οι αστρονόμοι δεν πείθονται και του ασκούν κριτική για την ερασιτεχνική του φύση! Αυτός απαντά σχεδιάζοντας με μοναδική μαεστρία έγχρωμα σκίτσα του Άρη και αποδίδει τη μεταβολή του χρώματος του πλανήτη στις καιρικές μεταβολές (ακόμα και για αμμοθύελλες μίλησε που θα πιστοποιούσε πολύ αργότερα η NASA). Την ίδια εποχή (1909), αφήνει παγκόσμια κληρονομιά την αναλυτική κλίμακά του για την κατάσταση της ατμόσφαιρας (seeing), που φέρει πλέον το όνομά του.
Είναι η παραγωγικότερη αστρονομικά περίοδός του, στην οποία παρατηρεί τον κομήτη του Halley (1910), ηλιακές εκλείψεις και άλλα πολλά, αφήνοντας μεγάλες συνεισφορές στη μελέτη του ουρανού.
Στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου, με το Αστεροσκοπείο της Meudon να παραμένει κλειστό, ο Αντωνιάδης ασχολείται με την ανάλυση παλιότερων παρατηρήσεών του και δημοσιεύει τις πληρέστερες και ακριβέστερες αναφορές για τον πλανήτη Άρη! Τον Σεπτέμβριο του 1917 παραιτείται από τη Βρετανική Αστρονομική Εταιρία, έχοντας εκδώσει μέχρι τότε έναν εντυπωσιακότατο όγκο δουλειάς. Το τηλεσκόπιό του θα το στρέψει ξανά στον Άρη το 1924, δημοσιεύοντας αστρονομικές εργασίες στις μεγαλύτερες επιστημονικές επιθεωρήσεις μέχρι τον θάνατό του.
Παρά το γεγονός ότι είναι αστρονόμος πλήρους απασχόλησης, επειδή ακριβώς δεν πήρε ποτέ αμοιβή από το Αστεροσκοπείο της Meudon (παρά τις δεκαετίες που πέρασε εκεί) διατήρησε το καθεστώς του ερασιτέχνη αστρονόμου. Του μεγαλύτερου όμως ερασιτέχνη αστρονόμου όλων των εποχών!
Η παθιασμένη συζήτηση για τις τεχνητές διώρυγες του Άρη δεν έχει ακόμα κοπάσει και αυτή την εποχή ο Αντωνιάδης επιδίδεται σε σφοδρές πολεμικές με τους επαγγελματίες συναδέλφους του. Τους κατηγορεί για μυθοπλασίες και παρατηρεί πικρόχολα πως αυτά που λένε δεν είναι επιστήμη και, όπως θα αποδεικνυόταν, είχε ολότελα δίκιο.
Την ώρα που συνεχίζει την έρευνα του Άρη, αφήνει εμβληματικές συνεισφορές στην παρατήρηση της Αφροδίτης, του Κρόνου, του Δία (και ειδικά του δορυφόρου του Γανυμήδη), της Σελήνης και του Ουρανού. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Αντωνιάδης φαίνεται να πείθει τους αστρονόμους της Ευρώπης για τις απόψεις του αναφορικά με τον Κόκκινο Πλανήτη, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού συνεχίζουν ωστόσο να παραμένουν ένθερμοι υποστηρικτές του εξωγήινου πολιτισμού που έφτιαξε τα κανάλια.
Τα περιοδικά της Γαλλικής και της Βρετανικής Αστρονομικής Εταιρίας φιλοξενούν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930 δεκάδες άρθρα και μελέτες του και ο ίδιος φαίνεται ασταμάτητος παρά την προχωρημένη πια ηλικία και την καταπονημένη υγεία του…

Το μόνο που θα τον ανακόψει θα είναι η ναζιστική κατοχή του Παρισιού το 1940, η οποία θα περιορίσει δραματικά τις δημοσιεύσεις του 70χρονου Αντωνιάδη. Ο οποίος δεν κάθεται φυσικά στα αυγά του και παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας που έχει επιβάλει ο κατακτητής κατά τις νυκτερινές ώρες, ο Αντωνιάδης συνεχίζει να βγαίνει τα βράδια για να παρατηρεί τον ουρανό!
Μέχρι τότε είναι φυσικά ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αστρονομικής κοινότητας και έχει τόσα και τόσα βραβεία να το αποδεικνύουν. Βραβευμένος από τη Γαλλική Αστρονομική Εταιρία, τη Γαλλική Ακαδημία Επιστημών και μια σειρά ακόμα από θεσμούς και ενώσεις, το 1927 τιμήθηκε και με τον Σταυρό του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής για την αστρονομική του δουλειά και τις υπηρεσίες του στη Γαλλία.

Έτσι θα περάσει τα τελευταία του χρόνια, μιας και θα πεθάνει έξι μήνες μετά τη συνθηκολόγηση των Γερμανών και την απελευθέρωση της Γαλλίας. Όταν άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1944 σε παρισινό νοσοκομείο με τη σύζυγό του μονίμως στο πλευρό του (δεν απέκτησαν παιδιά), ο γαλλικός λαός τον ήξερε πια καλά από τις ραδιοφωνικές εκπομπές αστρονομικού περιεχομένου που έκανε στα παρισινά ερτζιανά!
Στην κηδεία του που τελέστηκε σε ορθόδοξη εκκλησία των Παρισίων, ήταν παρούσα σύσσωμη η ευρωπαϊκή αστρονομική κοινότητα για το ύστατο χαίρε στον καταξιωμένο -αν και ερασιτέχνη!- αστρονόμο. Όλοι μνημόνευαν τις λυσσαλέες μάχες του με τις αυθεντίες Giovanni Schiaparelli και Percival Lowell και μιλούσαν για τις εμφατικές νίκες του μεγάλου Έλληνα κόντρα στο επιστημονικό κατεστημένο, αποχαιρετώντας τον ως τον κορυφαίο στον καιρό του παρατηρητή του ουρανού…
Πληροφορίες πήρα από το ιστολόγιο https://www.newsbeast.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έκανε τον πλανήτη να μιλά ελληνικά"

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Τή τών 'Ελλήνων γλώττη χρώνται.



Κάποιοι ίσχυρίζονται,πώς όμιλούμε τήν Όμηρικήν γλώσσαν αυτούσίαν,κατά 80 %.
Τά Όμηρικά έπη,είναι γραμμένα σέ δακτυλικό έξάμμετρο καί απηγγέλλοντο.
Τά έλεγαν τραγουδιστά λοιπόν οί πρό γονείς μας.
Στά έπη,δέν θά βρείς φθόγγους,μπου,γκου,ντου,κ.α.
Άυτούς τούς φθόγγους άκουγαν,από τούς τότε γείτονές τους,οί αγαθοί πρό γονείς μας
και γιά αυτό,τούς είπαν βάρβαρους.
Έχει τόσο όμορφες λέξεις ό Όμηρος,..εύηχες,....μελωδικές.
Όμφαλόεσσαι ασπίδες
Λευκώλενος Ήρη
Καλλιπάρηον Χρησηίδα
Βουληφόρος ανήρ
Εύδμητον βωμόν
Αίθοπα οίνον
Ροδοδάκτυλος Ήώς
Έπεα πτερόεντα προσηύδα
Κομόωντας Άχαιούς
Βουληφόρον άνδρα
Έυρυάγυιαν πόλιν
Πτολίεθρον πόλιν
Μελίφρων ύπνος.
Κατανοητά από όλους μας.
Μά καί τόσο ώραία όνόματα.....
Έλεφήνωρ...Πανοπεύς....Αίας....Νέστωρ....Σθένελος....Διομήδης....Εύρύαλος....
Ίδομενεύς.....Άντιφος....Πρωτεσίαλος....Έύμηλος....Σαρπηδών.
Ό Κύριος Κωνσταντίνος Δούκας,έχει άποδώσει τόν Θείο Όμηρο,στήν ποιητική μορφή τού πρωτοτύπου κειμένου,δηλαδή τόν έξάμετρο δακτυλικό.
 Χρησιμοποιεί καί εκφέρει μέ τόν ίδιο τρόπο άνω τού 80% τών όμηρικών λέξεων αυτούσιων.  
Καταδεικνύοντας έτσι ότι ή σύγχρονη καθομιλουμένη τών Ελλήνων  είναι ή αύτή ή ίδία.
Καί σάς βεβαιώνω,πώς είναι άπόλυτα κατανοητό το κείμενο.
 Έπιβεβαιώνεται έτσι ότι οί πανάρχαιοι Έλληνες μιλούσαν μέ τόν ίδιο τρόπο πού μιλούν οί σύγχρονοι απόγονοί τους.
Έχει γράψει κι ένα βιβλίο,μέ τίτλο....Λεξικό 15500 λέξεων του Ομήρου της καθομιλουμένης,εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ.
Ένώ ή Ήλιάδα καί ή Όδύσσεια του είναι εκδόσεις ΑΙΓΗΙΣ,γιά όσους ένδιαφέρονται.
Νά είναι καλά ό άνθρωπος.
Ζητώ τήν κατανόησή σας,γιά μερικά μαργαριτάρια μου,σύνταξης καί όρθογραφίας,καθώς δέν έχω λάβει τήν άνάλογη μόρφωση,
γιά νά δικαιούμαι νά άσχολούμαι,μέ τόσο ύψιστα θέματα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τή τών 'Ελλήνων γλώττη χρώνται."

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ




Το  topostext.org/  είναι μια συλλογή αρχαίων κειμένων και χαρτογραφημένων χώρων που σχετίζονται με την ιστορία και τη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων από τη νεολιθική εποχή μέχρι τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Το ToposText σχεδιάστηκε ως εφαρμογή για κινητές συσκευές. Το άνοιγμα παρουσιάζει αλφαβητική λίστα 5000+ ελληνικών πόλεων, αποικιών, ιερών, αρχαιολογικών χώρων, μουσείων και άλλων σημείων ενδιαφέροντος, δίπλα σε ένα χάρτη που δείχνει την τοποθεσία με το όνομα, την εικόνα (πόλη, ιερό, θέατρο κλπ) και τον αριθμό των αρχαίων αναφορών στη βάση δεδομένων ΤΤ. Τα κείμενα και ο κατάλογος και ένας βασικός χάρτης αποθηκεύονται στη συσκευή και δεν απαιτούν σύνδεση στο διαδίκτυο.

Ακριβείς συντεταγμένες για χιλιάδες ελληνικά ιστορικά μνημεία

Μια τεράστια, δωρεάν, φορητή βιβλιοθήκη κλασικών κειμένων στα αγγλικά

Πρόσφατες αρχαιολογικές πληροφορίες σε πολλές τοποθεσίες.

Ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη 
ΠΗΓΗ https://topostext.org/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ"

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018

     ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΟΥΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΑΙ!!!

Άλλωστε τι είναι τελικά η τρέλα που όπως έλεγε και ο αγαπητός μας ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας σε μια χαρακτηριστική κινηματογραφική ατάκα του :

<ΤΡΕΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ>>!!!!!!!!!!!!

Έτη φωτός μακριά η αντίληψη του Λάμπρου μας που μάταια οι ψυχαναλυτές σήμερα προσπαθούν να εντάξουν την τρέλα ως ψυχικό νόσημα και όχι σαν το έσχατο σύνορο της λογικής όπου ο άνθρωπος σπάει τα δεσμά του και απελευθερωμένος από το φόβο και την εγωπάθεια του γίνεται τότε η αδελφή ψυχή και θυσιάζει τα πάντα σε ότι αγαπάει!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "
 NA ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ  ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΟΤΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ!!

AΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ, ΩΣΤΟΣΟ, ΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο <ΘΑΝΑΤΟΣ>> ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΠΟΝΟΥ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ'ΟΥΣΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΠΟΥ Η ΨΥΧΗ , ΑΡΧΙΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΠΑΡΑ ΦΥΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ, ΑΠΟΣΠΑΤΑΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΠΛΕΟΝ ΕΝΩΝΕΤΑΙ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΤΗΝ ΖΩΟΓΟΝΟ ΕΚΕΙΝΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (ΑΥΤΗ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΧΕΙ ΚΛΗΘΕΙ ΤΣΙ, ΠΡΑΝΑ, ΤΑΟ, ΟΡΓΟΝΗ, ΑΙΘΕΡΑΣ, ΠΝΕΥΜΑ, ΚΛΠ)!!!!!!

ΔΙΧΩΣ ΠΕΡΙΦΡΑΣΕΙΣ, Ο ΘΕΙΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΕΝΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ ΠΥΚΝΟ ΛΟΓΟ:

«ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΘΝΗΤΟΙ, ΘΝΗΤΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ, ΖΩΝΤΕΣ ΤΟΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΤΟΝ ΔΕ ΕΚΕΙΝΩΝ ΒΙΟΝ ΤΕΘΕΝΩΤΕΣ»

ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΣ «ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ» ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΚΑΙ «ΠΕΘΑΙΝΕΙ» ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΨΥΧΩΣΕΙ ΤΗΝ ΒΙΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!

ΩΣΤΟΣΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΕΠΑΘΛΟ!!

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΔΕΝ ΕΞΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ ΑΦΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ή ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΤA ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ!!!

ΕΙΧΑ ΓΡΑΨΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΟΤΙ ΟΙ ΨΥΧΙΚΟΙ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ) ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ!!

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΑΛΙ ΨΥΧΙΚΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕΣΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΥΛΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΥΡΑ (ΤΗΝ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΘΕΙΑ ΠΗΓΗ) ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΟΓΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ!!

ΒΕΒΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ!!!!


ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018

H ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ» ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!!!!!
Αν θέλαμε να διακρίνουμε αδρομερώς την ανθρωπότητα, θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να πούμε ότι διαιρείται σε τρεις κατηγορίες:
Σε αυτούς που φτιάχνουν αγάλματα, σε αυτούς που τα καταστρέφουν και στο επαμφοτερίζον πλήθος!!!!
Με άλλα λόγια: στους Δημιουργούς, τους Καταστροφείς και τους Αδιάφορους.
Το "επαμφοτερίζον πλήθος" είναι που κάνει τη ζυγαριά να γέρνει πότε από τη μια και πότε προς την άλλη κατεύθυνση.
Δημιουργικότητα και καταστροφικότητα φαίνεται πως έχουν κοινή ενεργειακή βάση, αλλά εντελώς διαφορετική πορεία.
Η πρώτη είναι δρόμος, ενώ η δεύτερη σύνδρομο!!!!!
Συχνά η ανικανότητα προς δημιουργία «δημιουργεί» ικανότητα προς καταστροφή!!!!!!

Υ.Γ
Τι είναι το σύνδρομο;;;
Σύνολο αντιδράσεων, τάσεων κτλ. που παρουσιάζονται συγχρόνως σε ένα άτομο ή σε μια κοινωνική ομάδα και που χαρακτηρίζουν αρνητικά κάποια συγκεκριμένη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται το άτομο ή η ομάδα
Το επίθετο σύνδρομος προέρχεται από τις λέξεις συν και δρόμος (τρέξιμο), δηλαδή αυτός που τρέχει μαζί .
Κατ’ επέκταση σύνδρομο σημαίνει το σύνολο των συμπτωμάτων που συνοδεύουν μια νόσο.


Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.

Η Ελλάδα στον Πρώτο Παγκοσμιο Πολεμο 

Με τις συνθήκες Νεϊγύ και Σεβρών επιδικάστηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ παράλληλα της παραχωρήθηκαν κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή της Σμύρνης, στα παράλια της Μικράς Ασία.

Στις 11 Νοεμβρίου 2018 ολοκληρώνονται 100 χρόνια από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, με εκδηλώσεις να είναι σε εξέλιξη σε όλη την Ευρώπη, ως υπενθύμιση πως κάποτε η (τόσο «μοντέρνα» και «πολιτισμένη» σήμερα) ήπειρός μας αποτέλεσε θέατρο τρομακτικών συγκρούσεων στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν- και μάλιστα θα τις επαναλάμβανε περίπου 30 χρόνια αργότερα, σε έναν «δεύτερο γύρο», εξίσου καταστροφικό.
Η κληρονομιά του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, αν και συχνά επισκιάζεται από αυτήν του Δευτέρου, είναι βαριά από πολλές απόψεις- και κάποιες χώρες τη φέρουν μεγαλύτερη, δεδομένης της συμμετοχής τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, θα έλεγε κανείς ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένη (τουλάχιστον, συγκριτικά με αυτήν της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής που ακολούθησε, και μετέπειτα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου), ωστόσο ο «Μεγάλος Πόλεμος» επηρέασε βαθύτατα και τη χώρα μας, η οποία είχε βγει νικηφόρα από τους Βαλκανικούς Πολέμους, έχοντας διπλασιάσει τα εδάφη της.

Η στάση της Ελλάδας

Η Ελλάδα τήρησε ουδέτερη στάση στην αρχή του πολέμου, το 1914 μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Entente– Γαλλία, Βρετανία, Ρωσία) και της συμμαχίας των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία, Αυστροουγγαρία και Ιταλία, η οποία όμως δεν τάχθηκε στο πλευρό των άλλων δύο κατά τον πόλεμο- αντ’αυτού, με τις κεντρικές δυνάμεις συντάχθηκαν η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία). Η δολοφονία του διαδόχου του αυστροουγγρικού θρόνου, αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου, και της συζύγου του στο Σεράγεβο, επέφερε την κήρυξη πολέμου της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία στις 15/28 Ιουλίου 1914 (η πρώτη ημερομηνία αντιστοιχεί στο παλιό, ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε η Ελλάδα ως το 1923 και η δεύτερη στο δυτικό, γρηγοριανό), και ακολούθησαν η κήρυξη πολέμου από τη Γερμανία στη Ρωσία και τη Γαλλία και μετά από τη Βρετανία στη Γερμανία.
Πέραν της ουδετερότητάς της, η Ελλάδα είχε δεσμευτεί προς τη Σερβία ότι θα ενεργοποιούσε την ελληνοσερβική συνθήκη συμμαχίας εάν η Βουλγαρία στρεφόταν εναντίον της. Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1915 αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη αγγλογαλλικά στρατεύματα προς υποστήριξη των Σέρβων, με την Αντάντ να υποστηρίζει, πως είχε, βάσει του ισχύοντος διεθνούς δικαίου, δικαίωμα να στείλει στρατεύματα στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος. Ως εκ τούτου δημιουργήθηκε το Μακεδονικό Μέτωπο- και ακολούθως κλιμακώθηκε αυτό που θα γινόταν γνωστό ως Εθνικός Διχασμός, με την Ελλάδα να χωρίζεται σε δύο πλευρές: Αυτή του βασιλιά Κωνσταντίνου, που ήθελε συνέχιση της ουδετερότητας, και του Ελευθερίου Βενιζέλου, που ήθελε η Ελλάδα να περάσει στο πλευρό της Αντάντ.
Εν τέλει, δημιουργήθηκαν δύο κυβερνήσεις- της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου ο Βενιζέλος εγκατέστησε το 1916, μαζί με τον Παύλο Κουντουριώτη και τον Παναγιώτη Δαγκλή, την Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης και συγκρότησε στρατιωτικές δυνάμεις. Στην αντιπαράθεση αυτή επικράτησε ο Βενιζέλος, ο οποίος επέστρεψε στην Αθήνα και κήρυξε τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις, με τον Κωνσταντίνο να εκθρονίζεται τελικά το 1917: Είχε προηγηθεί έντονη σύγκρουση του βασιλιά με την Αντάντ, η οποία κορυφώθηκε με αγγλογαλλική επίθεση στην Αθήνα, στο πλαίσιο της οποίας βομβαρδίστηκαν και τα ανάκτορα από τον γαλλικό στόλο- ενώ έλαβε επίσης χώρα γερμανοβουλγαρική εισβολήστη Μακεδονία, με παράδοση του οχυρού Ρούπελ κατόπιν εντολής της Αθήνας και παράδοση του Δ′ Σώματος Στρατού, που εστάλη στο Γκέρλιτς της Γερμανίας).
Από τον Σεπτέμβριο του 1916 η προσωρινή κυβέρνηση του Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη είχε οργανώσει τρεις μεραρχίες, τη Μεραρχία Σερρών, τη Μεραρχία Αρχιπελάγους και τη Μεραρχία Κρήτης. Μετά την κήρυξη του πολέμου στις Κεντρικές Δυνάμεις, οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του Στρατού επιταχύνθηκαν, με αποτέλεσμα το πρώτο εξάμηνο του 1918 η Ελλάδα να έχει παρατάξει στο πλευρό των Συμμάχων δέκα μεραρχίες. Οι συγκεκριμένες μονάδες εντάχθηκαν στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις του Μακεδονικού Μετώπου.Οι κυριότερες μάχες στις οποίες έλαβε μέρος ο Ελληνικός Στρατός κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν η Μάχη του Σκρα (17/30 Μαΐου 1918) και η Μάχη της Δοϊράνης (5/18 Σεπτεμβρίου 1918).

Μάχη του Σκρα

Στις 22 Μαρτίου/4 Απριλίου 1918 ο Αρχιστράτηγος Γκυγιωμά, διοικητής της Συμμαχικής Στρατιάς Ανατολής, διέταξε τον στρατηγό Ζερόμ, διοικητή της 1ης Ομάδας Μεραρχιών, να εκτελέσει ευρεία επίθεση, με σκοπό την αγκίστρωση των εχθρικών δυνάμεων στον τομέα ευθύνης του. Η ζώνη ευθύνης της 1ης Ομάδας Μεραρχιών εκτεινόταν από το χωριό Νότια έως τον Αξιό ποταμό και διέθετε την 122α Γαλλική Μεραρχία και το Σώμα Στρατού Εθνικής Άμυνας. Το ελληνικό Σώμα, υπό τον Αντιστράτηγο Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη, αποτελείτο από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, τη Μεραρχία Κρήτης και τη Μεραρχία Σερρών. Απέναντι από τις συμμαχικές δυνάμεις βρισκόταν η η 5η Βουλγαρική Μεραρχία, η οποία αποτελείτο από επτά συντάγματα. Οι εχθρικές θέσεις ήταν οργανωμένες από τον Δεκέμβριο του 1917 και ήταν ενισχυμένες με ανθεκτικά καταφύγια και συρματοπλέγματα.
Στόχος της 1ης Ομάδας Μεραρχιών ήταν η κατάληψη του Σκρα ντι Λέγκεν: Σε πρώτο χρόνο θα καταλαμβανόταν το ύψωμα Σκρα και σε δεύτερο χρόνο θα καταλαμβάνονταν τα υψώματα Τουμουλούς και Σερφ Βολάν. Την κύρια επίθεση εναντίον του Σκρα θα αναλάμβανε η Μεραρχία Αρχιπελάγους, ενώ η Μεραρχία Σερρών θα κάλυπτε το δυτικό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους και θα καταλάμβανε τη γραμμή Λαγκαδιά-ύψωμα Σαγράδα-ύψωμα Μπλοκ Ροσέ. Η Μεραρχία Κρήτης θα κάλυπτε το δεξιό πλευρό της Μεραρχίας Αρχιπελάγους και θα καταλάμβανε τα υψώματα 789 και 459.
Στις 16/29 Μαΐου το συμμαχικό πυροβολικό έπληξε τους αντικειμενικούς σκοπούς της επίθεσης, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας εκτελέστηκαν βολές παρενοχλήσεως και καταστροφής. Την επομένη, στις 0455, εκτοξεύτηκε η κύρια επίθεση από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους εναντίον του υψώματος Σκρα, με την υποστήριξη πυρών πυροβολικού. Ο καιρός ήταν νεφελώδης και βροχερός και ευνοούσε την επίθεση, γιατί τύφλωνε τα εχθρικά παρατηρητήρια. Όμως το απόκρημνο έδαφος και οι ισχυρά οργανωμένες εχθρικές θέσεις επέτειναν τις δυσχέρειες της επίθεσης. Η μεραρχία επιτέθηκε υποστηριζόμενη από το συμμαχικό πυροβολικό και μετά από σύντομο αλλά σκληρό αγώνα, τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν μέχρι τις 0700 να καταλάβουν τα υψώματα Σκρα, Τουμουλούς και Σερφ Βολάν. Η αντίδραση του εχθρού περιορίστηκε σε εκτέλεση πυκνών φραγμών πυροβολικού επί του Σκρα. Αντεπιθέσεις που εκδηλώθηκαν από τα βουλγαρικά στρατεύματα για την ανακατάληψη των εδαφών, τόσο κατά το απόγευμα όσο και κατά τη διάρκεια της νύχτας, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από τα συμμαχικά στρατεύματα. Από την επομένη, 18/31 Μαΐου, άρχισε η οργάνωση των καταληφθέντων θέσεων. Συνελήφθησαν 1.835 Βούλγαροι αιχμάλωτοι και κυριεύθηκε άφθονο πολεμικό υλικό. Οι απώλειες της Μεραρχίας Αρχιπελάγους ανήλθαν σε 24 αξιωματικούς και 314 οπλίτες νεκρούς και 54 αξιωματικούς και 1.723 οπλίτες τραυματίες. Υπήρχαν, επίσης, 2 αξιωματικοί και 162 οπλίτες αγνοούμενοι.
Παράλληλα με τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, η Μεραρχία Κρήτης εξαπέλυε και αυτή την επίθεσή της: Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέλαβε το ύψωμα 789, με την κατάληψη του υψώματος 459 να ολοκληρώνεται λίγο αργότερα. Συνελήφθησαν 210 Βούλγαροι αιχμάλωτοι, ενώ οι απώλειες της Μεραρχίας ανήλθαν σε 71 νεκρούς και 314 τραυματίες. Η Μεραρχία Σερρών, στο αριστερό, εξαπέλυσε επίθεση στις τα ξημερώματα της 17ης/30ής Μαΐου. Η μεραρχία κατάφερε μέχρι στις 0645 να καταλάβει τη γραμμή Λαγκαδιά-Σαγράδα-Μπλοκ Ροσέ, χωρίς να συναντήσει ισχυρή εχθρική αντίσταση. Συνελήφθησαν δεκαοκτώ Βούλγαροι αιχμάλωτοι και κυριεύτηκε μικρή ποσότητα πολεμικού υλικού. Οι απώλειες της Μεραρχίας ανήλθαν σε 32 νεκρούς και 113 τραυματίες.
Η νίκη των ελληνικών δυνάμεων στη μάχη του Σκρα αποτέλεσε την πρώτη σημαντική συμβολή του Ελληνικού Στρατού στη συμμαχική προσπάθεια κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκαλώντας ιδιαίτερα θετική εντύπωση στους Συμμάχους.

Μάχη της Δοϊράνης

Η μάχη της Δοϊράνης εντασσόταν στο ευρύτερο σχέδιο διάσπασης του Μακεδονικού Μετώπου του αρχιστρατήγου Φρανσέ ντ’ Εσπερέ, διοικητή της Συμμαχικής Στρατιάς Ανατολής.Το σχέδιο προέβλεπε κύρια επίθεση στην περιοχή Ντοπροπόλιε-Βέτερνικ-Κόζιακα και δύο δευτερεύουσες, μία στον τομέα Αξιού-Δοϊράνης και μία στον τομέα του Στρυμόνα.
Στον τομέα Αξιού-Δοϊράνης θα δρούσε η Βρετανοελληνική Στρατιά, υπό τον στρατηγό Μιλν, αποτελούμενη από δύο σώματα Στρατού. Στην τοποθεσία αμύνονταν τμήματα της 1ης Βουλγαρικής Στρατιάς. Η περιοχή μεταξύ του Αξιού ποταμού και της Δοϊράνης συνιστούσε μια ισχυρά οργανωμένη τοποθεσία, με πολυάριθμα βαθιά χαρακώματα και πλατιές ζώνες συρματοπλέγματος.
Το 12ο Σώμα Στρατού εκδήλωσε την επίθεσή του στις 5/18 Σεπτεμβρίου 1918, με την 22η Βρετανική Μεραρχία αριστερά και τη Μεραρχία Σερρών στα δεξιά, κατά της αμυντικής τοποθεσίας του υψώματος Πυραμίδα (Γκράν Κορονέ). Ο αγώνας υπήρξε σκληρός με βαρύτατες και από τις δύο πλευρές απώλειες. Η Μεραρχία Σερρών κατά την επίθεσή της κατάφερε να προωθηθεί εντός της εχθρικής τοποθεσίας, καταλαμβάνοντας τους πρώτους αντικειμενικούς σκοπούς, δηλαδή τα υψώματα Δοϊράνης, Τέτον και 340. Συνεχίζοντας την επίθεση, το 1ο Σύνταγμα Σερρών επιτέθηκε εναντίον του υψώματος Χιλτ. Όμως η 22η Βρετανική Μεραρχία συνάντησε σθεναρή εχθρική αντίσταση και, παρ’ όλο που ενισχύθηκε με το 3ο Σύνταγμα Σερρών, δεν κατάφερε να προωθηθεί εντός της εχθρικής τοποθεσίας. Τελικά η βρετανική μεραρχία αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αφήνοντας ακάλυπτο το αριστερό πλευρό του 1ου Συντάγματος Σερρών, το οποίο συμπτύχθηκε για να μην αποκοπεί.
Στις 6/19 Σεπτεμβρίου το 12ο Σώμα Στρατού συνέχισε την επίθεσή του στο δυτικό τμήμα της λίμνης Δοϊράνης, χωρίς όμως επιτυχία. Η Μεραρχία Σερρών, παρά τα συνεχή πυρά του εχθρικού πυροβολικού, κατάφερε να καταλάβει το ύψωμα Χιλτ. Όμως και πάλι η αποτυχία της βρετανικής μεραρχίας αλλά και η ενίσχυση των βουλγαρικών τμημάτων είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση των εχθρικών δυνάμεων εναντίον του Χιλτ, την ανακατάληψή του από τα βουλγαρικά τμήματα και τη σύμπτυξη της ελληνικής Μεραρχίας. Τελικά το 12ο Σώμα Στρατού διέκοψε τις ενέργειές του και συμπτύχθηκε στις αρχικές θέσεις εξορμήσεως. Οι απώλειες της 22ης Βρετανικής Μεραρχίας ανήλθαν σε 165 αξιωματικούς και 3.155 οπλίτες νεκρούς και τραυματίες και των Ελλήνων σε 173 αξιωματικούς και 2.514 οπλίτες.
Παράλληλα, το 16ο Βρετανικό Σώμα Στρατού εξαπέλυσε την επίθεσή του στις 0300 της 5ης/18ης Σεπτεμβρίου, ανατολικά της λίμνης Δοϊράνης κατά του τομέα της Μπλάνγκα Πλάνινα. Την επίθεση ανέλαβε εξ ολοκλήρου η Μεραρχία Κρήτης, καλυπτόμενη από δεξιά από την 84η Ταξιαρχία της 28ης Βρετανικής Μεραρχίας. Η ελληνική Μεραρχία επιτέθηκε με δύο Συντάγματα στην πρώτη γραμμή, το 9ο και το 29ο. Τα ελληνικά τμήματα κατόρθωσαν να διανοίξουν διαδρόμους στα εχθρικά συρματοπλέγματα και να εισχωρήσουν σε μικρό βάθος εντός της εχθρικής αμυντικής τοποθεσίας. Δέχτηκαν όμως σφοδρότατα πυρά πυροβολικού και πεζικού, καθώς και αλλεπάλληλες αντεπιθέσεις, και καθηλώθηκαν. Παρά την ενίσχυσή τους  δεν επιτεύχθηκαν σημαντικά αποτελέσματα. Την επομένη επικράτησε ηρεμία στον τομέα και σταδιακά άρχισε η αντικατάσταση των ελληνικών τμημάτων πρώτης γραμμής.
Οι απώλειες της Μεραρχίας Κρήτης ανήλθαν σε 10 αξιωματικούς και 96 οπλίτες νεκρούς και 34 αξιωματικούς και 540 οπλίτες τραυματίες, ενώ των Βρετανών ανήλθαν σε 100 νεκρούς και τραυματίες.
Η επίθεση της Βρετανοελληνικής Στρατιάς στην περιοχή της Δοϊράνης είχε αποτύχει, αφού οι απώλειες ήταν μεγάλες και τα εδαφικά και τακτικά κέρδη ελάχιστα. Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο, η κύρια αιτία της αποτυχίας ήταν η ανεπαρκής και αναποτελεσματική υποστήριξη των ελληνικών δυνάμεων από το βρετανικό πυροβολικό.

Το τέλος του πολέμου

Η συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας και της Τουρκίας σήμανε την παύση των εχθροπραξιών στα Βαλκάνια. Ακολούθησε η Συνδιάσκεψη των Παρισίων, κατά την οποία υπογράφτηκαν η συνθήκη των Βερσαλλιών, μεταξύ των Συμμάχων και της Γερμανίας, η συνθήκη του Αγίου Γερμανού, μεταξύ των Συμμάχων και της Αυστρίας, η συνθήκη του Νεϊγύ, μεταξύ των Συμμάχων και της Βουλγαρίας και η συνθήκη των Σεβρών, μεταξύ των Συμμάχων και της Τουρκίας.
Με τις συνθήκες Νεϊγύ και Σεβρών επιδικάστηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θράκη μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, ενώ παράλληλα της παραχωρήθηκαν κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή της Σμύρνης, στα παράλια της Μικράς Ασίας- υλοποιώντας την πλειοψηφία των ελληνικών διεκδικήσεων, δημιουργώντας προσωρινά την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών.

Πηγή/ πληροφορίες από:
Γενικό Επιτελείο Στρατού: 100 Χρόνια από τον Α′ ΠΠ

 http://reporter24.gr/2018/11/11/i-ellada-ston-proto-pagkosmio-polemo-oi-dyo-megales-maches-tou-ellinikou-stratou/?fbclid=IwAR1qiCPWFKPtSrrtCDjKSekpNAQV2sDahKDeQJ22pApXB6y9iO2vLINPVf4
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών."

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ………


ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ………
Ο λόγος που γράφω μέσα από το τέρας που λέγεται διαδίκτυο είναι για να προκαλέσω μια έλλογη ανταπόκριση σας που θα είναι μια νέα βάση ενατένησης και ίσως προβληματισμού!!

Πολλά είναι τα αλογοπαράλογα του ανεκράτητου διαδικτύου αλλά ένα δεν μπορεί κάποιος να του καταλογίσει ότι δεν φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και δεν τους παλιντροπίζει!!

Αφού πολύ δύσκολα μπορούμε να συναντηθούμε τουλάχιστον ας γράφουμε τις σκέψεις μας ώστε να βελτιώνουμε το λογισμικό λειτουργίας μας!!

Κάποιος έλεγε ότι οι σκοτεινότερες γωνιές στην κόλαση είναι φυλαγμένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητα τους σε εποχές ηθικής κρίσης και νομίζω ότι είχε απόλυτα δίκιο!!

Με κάθε τρόπο ο καθένας μας θα πρέπει να συμμετέχει σε αυτό κολαστήριο και να προσπαθεί να ανασύρει μέσα από το δικό του ηθμό ότι πιο αγνό απλό και χρήσιμο που θα τον βοηθήσει στην πορεία της ζωή του !

Βέβαια πριν από όλα αυτά θα πρέπει να γνωρίσει τον εαυτό του πράγμα ίσως ανέφικτο όπως θα πει αργότερα ο μέγας δάσκαλος «
Σωκράτης» αλλά ως βλέψη έχει την ομορφιά της Ελληνικής απλότητας και συνάδει με το πνεύμα της Ελληνικής φιλοσοφίας!

Έτσι πορευόμαστε στο καθημερινό γίγνεσθαι και είμαστε στα περισσότερα απλοί θεατές σε ότι συμβαίνει και αυτό που παίρνουμε δεν είναι αληθινή γνώση, αφού συχνά δεν το βιώνουμε προσωπικά, αλλά μνήμη αφού το διαβάζουμε και το καταχωρούμε στο αρχείο του μυαλού μας.

Πριν από πολλά χρόνια στο τέλος της δεκαετίας του 1970 που δεν υπήρχε καμία κοινωνική διαδικτύωση είχα την ευκαιρία να συναντήσω στο Χίλτον και να συνομιλήσω με τον διάσημο και αμφιλεγόμενο συγγραφέα «
Έριχ Φον Νταίνικεν» που έγραφε τότε για τους εξωγήινους και την συνεχή και άμεση εμπλοκή τους στην εξέλιξη της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού!!

Σε κάποιο βιβλίο του έγραφε ότι στην νότια Αμερική στο κράτος του Ισημερινού είχε βρεθεί σε ένα απέραντο δίκτυο σπηλαίων μια απίστευτα μεγάλη βιβλιοθήκη με βιβλία όλα γραμμένα σε φύλλα χρυσού!!!!

Οι στοές του δικτύου των σπηλαίων ήταν όλες επιυαλωμένες πράγμα που έδειχνε ότι είχαν ανοιχτεί με θερμικό γεωτρύπανο μια τεχνολογία που παραπέμπει σε πυρηνικό γεωτρύπανο κάτι που μόλις σήμερα προσπαθεί να κατασκευάσει ο ιντερνετικός άνθρωπος!!

Τον ερώτησα τότε τον
Νταίνικεν αν είχε πάει ο ίδιος εκεί και μου είπε ότι πήγε με ειδική άδεια από τις τοπικές αρχές έβγαλε μερικές φωτογραφίες που δημοσίευσε τότε στο βιβλίο του και μετά από αυτό και την έκταση που πήρε το γεγονός από την κυκλοφορία του βιβλίου του οι στοές σφραγίστηκαν με τσιμέντο και……………..!!!!!!!!!!!!!!!!

Για να μην κουράζω πιστεύω και αυτό φαίνεται όλο και πιο πολύ, ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να εξηγούμε τον κόσμο μας μέσα από ένα διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης
ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΝΤΑΣ όμως την συλλογιστική μας!!!

Τελειώνοντας θα σος έλεγα διαπρύσια ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι παλαίφατος η ύπαρξη του χάνεται μέσα στον χρόνο και ασφαλώς ο πλανήτης που λέγεται Γη δέχεται συνεχώς επισκέψεις από διαστημοπόρους και εξερευνητές (που έχουν αφήσει παντού τα ίχνη τους) και που έχουν σοβαρό λόγο ύπαρξης και ανάμειξης στις ανθρώπινες δραστηριότητες!!

Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ………"

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Τα πιο κοινά επώνυμα της Ευρώπης

Τα πιο κοινά επώνυμα της Ευρώπης που προέρχονται από επαγγέλματα

Ένας Πολωνός μηχανικός, συνεπαρμένος από την προέλευση και την ετυμολογία των λέξεων, έφτιαξε έναν χάρτη που εξηγεί τη κατανομή των επαγγελμάτων και πώς αυτά μετατράπηκαν σε μερικά από τα πιο κοινά επώνυμα ανθρώπων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης.
Τα πιο συχνά «επαγγελματικά» επώνυμα στην Γηραια Ήπειρο είναι τα «Μυλωνάς», «Σιδεράς» και «Παπάς»
Το πιο κοινό επώνυμο στη Βρετανία είναι το «Σμιθ», στην Ρωσία το «Κουζνέτσοφ», στη Γαλλία το «Λεφέβρ» και στη Σερβία το «Κοβάσεβιτς». Έχετε σκεφτεί ποτέ πως και τα τέσσερα αυτά επώνυμα σημαίνουν το ίδιο στην χώρα τους; Και μάλιστα, δεν δηλώνουν ένα όνομα, αλλά ένα επάγγελμα που είναι κοινό: το «σιδεράς»;
Ο Μάρτσιν Τσιούρα, ένας 48χρονος μηχανικός από την Πολωνία, έφτιαξε έναν χάρτη όταν συνειδητοποίησε ότι τα αγγλικά, τα πολωνικά, τα ολλανδικά, τα ρωσικά, αλλά και πολλά ακόμη γνωστά επώνυμα προέρχονται, ετυμολογικά ή μη, από το ίδιο επάγγελμα.
Μερικά από τα πιο κοινά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα είναι κατά σειρά εμφανίσεως στις ευρωπαϊκές χώρες  τα: Μυλωνάς (το όνομα Μίλερ σε διάφορες εκδοχές), Σιδεράς (το Κόβακς ή Κόβατς ή Κοβάσεβιτς ή απλώς… Σμιθ) και το Παπάς (Ποπόφ, Ποπέσκου, Πόπα ή Παπαδόπουλος).
Ας τα πάρουμε όμως αναλυτικά, πάντα με τη βοήθεια ενός συνοπτικού χάρτη:
Στην Αλβανία εκτός από το Χότζα που σημαίνει… «χότζας» δηλαδή ιμάμης, εξίσου κοινό είναι και το Πρίφτι (και Πρίφτης στα ελληνικά) που σημαίνει «ιερέας».
Στην Αυστρία τα δυο πιο κοινά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα είναι τα Γκρούμπερ (μεταλλωρύχος) και Χούμπερ (γαιοκτήμονας).
Στη Βόσνια το πιο κοινό επώνυμο είναι το Χότζιτς (=γιος του ιμάμη, κάτι σαν το δικό μας Παπαδόπουλος), ενώ στη Σερβία το Κοβάσεβιτς (=γιος του σιδηρουργού, σιδεράς) και το Πόποβιτς (=γιος του ιερέα). Το Κοβάσεβιτς (ή και Κόβασιτς) είναι το πιο κοινό επώνυμο και στην Κροατία.
Το Κόβακς ή Κοβάσεβιτς, στα λιθουανικά μεταφράζεται Καβαλιάουσκας και σημαίνει το ίδιο: ο γιος του σιδηρουργού. Είναι ένα από τα πιο κοινά επώνυμα στην Λιθουανία.
Αντίστοιχα, το συχνό επώνυμο Κοβάλσκι στην Πολωνία σημαίνει ακριβώς το ίδιο, όπως και σε συγγενικές χώρες όπως η Λετονία (με το επώνυμο Καλέις) και η Ρωσία (Κουζνέτσοφ = ο γιος του σιδηρουργού).
Οι Τσέχοι έχουν πολύ κοινό το επώνυμο Ντβόρακ (όπως, λόγου χάρη, ο μουσουργός του 19ου αιώνα Αντονίν Ντβόρακ) που σημαίνει γαιοκτήμονας, ενώ στην Εσθονία απαντάται συχνά το επώνυμο Σεπ που επίσης σημαίνει σιδηρουργός.
Το πιο συχνό φινλανδικό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Κινούνεν που σημαίνει «δερματέμπορος».


Επιλέξτε εδώ για να δείτε την εικόνα σε μεγέθυνση
Στην Γαλλία υπάρχουν πάνω από 230.000 άνθρωποι με το επώνυμο Μαρτέν κι άλλοι 100.000 με τα επώνυμα Ντιμπουά, Ρομπέρ, Τομά και Μπερνάρ, αλλά το πιο συχνό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Λεφέβρ που σημαίνει «σιδεράς» και το έχουν 75.000 Γάλλοι.
Στην Γερμανία τα επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα αποτελούν την πλειοψηφία: περίπου 1% των Γερμανών ονομάζονται Μίλερ (μυλωνάς), ενώ ακολουθούν τα Σμιτ (σιδηρουργός), Σνάιντερ (ράφτης), Φίσερ (ψαράς) και Μάγερ (αγρότης).
Στη γειτονική Ουγγαρία πολλοί έχουν το επώνυμο Κόβακς (σιδηρουργός), Μέσαρος (κρεοπώλης) ή Σάμπο (ράφτης).
Σε Ρουμανία και Μολδαβία εκτός του Τσέμπαν (=βοσκός), τα πιο συχνά επώνυμα που προέρχονται από επαγγέλματα είναι τα Πόπα και Ποπέσκου (=γιος του ιερέα). Ομοίως και στην Βουλγαρία με το επώνυμο Ποπόφ να είναι εκ των πιο κοινων.
Στην Ουκρανία, συχνό επώνυμο είναι το «Μυλωνάς» (Μέλνικ).
Στην Ολλανδία το πιο συχνό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Μπάκερ (=φούρναρης), Ντε Μπερ (=γαιοκτήμονας) και Βίσερ (=ψαράς). Εξίσου συχνό είναι και ο Σμιτς (=σιδεράς) που στο Βέλγιογίνεται Ντε Σμετ ή Ντέσμετ.
Στη Μεγάλη Βρετανία οι άνθρωποι με το επώνυμο Σμιθ (σιδηρουργός) αποτελούν το 1.26% του συνολικού πληθυσμού, ενώ οι… σιδεράδες επεκτείνονται κατόπιν σε Πορτογαλία (πολλοί κάτοικοι ονομάζονται Φερέιρα που σημαίνει «σιδηρουργός») και στην Ιταλία (ένα από τα πιο συχνά επώνυμα είναι το Φεράρι ή το Φερέρο.
Στις σκανδιναβικές χώρες κυριαρχούν τα οικογενειακά επώνυμα (Αντερσον, Κάρλσον, Γιόχανσον, δηλαδή «ο γιος του Αντερς, ο γιος του Καρλ, ο γιος του Γιόχαν»), αλλά σε αρκετές περιπτώσεις συναντώνται επώνυμα όπως το Μίλερ ή Μόλερ (=μυλωνάς).
Και στην Ισπανία κυριαρχούν τα οικογενειακά επώνυμα (όπως λόγου χάρη Ροντρίγκεζ, Φερνάντες, Γκονζάλες που σημαίνει «του Ροντρίγκο, του Φερνάντο, του Γκονζάλο»), όμως το πιο συχνό επώνυμο που προέρχεται από επάγγελμα είναι το Μολίνα που σημαίνει μυλωνάς. Στη δε Καταλωνία, το πιο συχνό επώνυμο είναι το Φερέρ, δηλαδή «σιδηρουργός».
Στην γειτονική μας Τουρκία πιο συχνά απαντάται το επώνυμο Αβτσί που σημαίνει κυνηγός, ενώ στη χώρα μας ασφαλώς κυριαρχεί το Παπαδόπουλος (=γιος του παπά).
Τέλος, η Ιρλανδία έχει το πιο… cool επώνυμο όλων των εποχών, με όλους όσους λέγονται Μέρφι να είναι περήφανοι, καθώς στα αρχαία ιρλανδικά η λέξη σημαίνει «πολεμιστής της θάλασσας».
Κωνσταντίνος Τσάβαλος
Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα πιο κοινά επώνυμα της Ευρώπης"
Related Posts with Thumbnails