Σελίδες

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Το σκάκι στο νηπιαγωγείο

Του Νίκου Λυγερού

Το σκάκι στο νηπιαγωγείο δεν είναι μια ουτοπία. Τώρα έγινε μια χειροπιαστή πραγματικότητα, αφού οι μικροί άνθρωποι είχαν πλέον τη δυνατότητα να παρακολουθούν σεμινάρια και διαλέξεις για το σκάκι, για να μάθουν από τώρα τις πρώτες κινήσεις, τις αξίες των πιονιών και κομματιών, τα θεμελιακά στοιχεία των χρωμάτων, των θέσεων και τους πρώτους ελιγμούς και συνδυασμούς. Οι μικροί άνθρωποι δεν είναι απαραίτητο να γίνουν σκακιστές και δεν είναι αυτός ο στόχος μας. Θέλουμε να έχουν πρόσβαση σ’ ένα παίγνιο που τους επιτρέπει να μάθουν την ορθολογική σκέψη, τη διαφορά μεταξύ πράξεων και κινήσεων, την έννοια του μη αναστρέψιμου διότι θα είναι δομές χρήσιμες και ουσιαστικές για τη ζωή τους, για το μέλλον τους. Όσοι πιστεύουν ότι το νηπιαγωγείο είναι πολύ πρόωρο για το σκάκι κάνουν λάθος, γιατί ήδη βλέπουμε στα σεμινάριά μας, μικρούς ανθρώπους που κατέχουν τις βάσεις κι αναγνωρίζουν στοιχεία του. Διότι πολύ απλά, οι ικανότητες του εγκεφάλου μας είναι πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι πιστεύουμε. Και ο εγκέφαλος των μικρών ανθρώπων αναπτύσσεται ραγδαία και δεν εμποδίζεται εύκολα από τις μικρότητες που έχουμε στο νου μας. Επίσης δεν είναι επειδή εμείς δεν ξέρουμε σκάκι, που δεν μπορούν να μάθουν οι μικροί άνθρωποι αυτό το παίγνιο. Είναι μια άλλη γλώσσα διαθέσιμη για το μυαλό τους για να εκφραστούν μ’ έναν τρόπο πιο στρατηγικό ακόμα κι αν κάνουν μόνο τα πρώτα βήματα. Διότι κι αυτά είναι σημαντικά αφού ανοίγουν ένα νέο ορίζοντα. Είναι μια διδακτική μέθοδος που υπάρχει εδώ και αιώνες. Απλώς τώρα την εφαρμόζουμε σε σχολεία και νηπιαγωγεία, που δεν έχουν τα κόμπλεξ των μεγάλων. Κι έχει ενδιαφέρον όταν οι μικροί άνθρωποι βλέπουν για πρώτη φορά κι άλλες σκακιέρες ιστορικές, όπως είναι η βυζαντινή, η καστρική αλλά και οι καινοτόμες όπως είναι η SER. Ο μικρός άνθρωπος ενθουσιάζεται για το παίγνιο χωρίς ενδοιασμούς αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε για να τον βοηθήσουμε ν’ αναπτυχθεί.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18604&l=gr

«Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο»

Αυτά έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο......... Η κρίση μπορεί να έφερε τα πάνω-κάτω, όμως κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει αυτά που η Ελλάδα έκανε για τον κόσμο ολόκληρο, προσφέροντας βασικά στοιχεία πολιτισμού και ανθρωπισμού......
Κι αν το ερώτημα «Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο» σάς φαίνεται… ρητορικό, ας δούμε τα 10 σημαντικά πράγματα που… ταξίδεψαν από τη χώρα μας σε ολόκληρο τον πλανήτη, για να γίνει καλύτερος!......
 
1. Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1896 στην Αθήνα. Αν και το ελληνικό κράτος αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα, οι Έλληνες κατάφεραν να οργανώσουν τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες με μεγάλη επιτυχία. Η μικρή τότε Ελλάδα έστειλε στον κόσμο ένα μήνυμα ειρήνης και φιλίας μεταξύ των λαών, ενώ αυτή η πρώτη διοργάνωση έβαλε τα θεμέλια για μια διεθνή αθλητική οργάνωση που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη αθλητική γιορτή του πλανήτη!
 
2. Σύσταση Δικαστηρίων
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου για την απονομή δικαιοσύνης βρίσκεται στην ελληνική μυθολογία και μάλιστα γινόταν από τους ίδιους τους Ολύμπιους Θεούς, από τους οποίους προϊστορικά πέρασε στην Αρχαία Ελλάδα, αρχικά να απονέμεται από τους βασιλείς και αργότερα ανατέθηκε στα δικαστήρια. Στην αρχαία Αθήνα ονομαστά ποινικά δικαστήρια ήταν η Βουλή του Αρείου Πάγου, το Παλλάδιο, το Δελφίνιο και η Ηλιαία.
 
3. Θέατρο
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Κάθε πόλη στην αρχαία Ελλάδα είχε τουλάχιστον ένα θέατρο. Οι πόλεις-κράτη είχαν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους, παρουσιάζοντας πολλές παραστάσεις εν είδει διαγωνισμού, ενώ η σημασία του θεάτρου ήταν τόσο μεγάλη για τους αρχαίους, αφού άφηναν ακόμη και τους κρατούμενους των φυλακών να παρακολουθούν κάποια έργα. Χτισμένα πάνω σε λόφους, έτσι ώστε να μπορούν οι θεατές να βλέπουν με ευκολία τη σκηνή, το Αρχαίο Θέατρον άφησε το στίγμα του στον πολιτισμό ανά τους αιώνες. 
 
4. Δημοκρατία
 
Η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν το πολιτικό σύστημα που αναπτύχθηκε στην αρχαία ελληνική πόλη-κράτος της Αθήνας και ήταν η πρώτη γνωστή δημοκρατία αλλά και η πιο σημαντική κατά την αρχαιότητα. Το δημοκρατικό πολίτευμα της κλασικής Αθήνας αποτελεί ένα ανεπανάληπτο πρότυπο συμμετοχής του λαού στα κοινά, ενώ η δημοκρατική διακυβέρνηση έφτασε σε βαθμό υποδειγματικού δημοκρατικού πολιτεύματος στα χρόνια του Περικλή, στο λεγόμενο «χρυσό αιώνα».
 
5. Ντους
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που είχαν αποχετευτικό σύστημα, ενώ διοχέτευαν τα νερά των υδραγωγείων σε ένα μεγάλο κοινόχρηστο ντους (που χρησιμοποιείτο από πλούσιους και φτωχούς). Οι ανακαλύψεις στην Πέργαμο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ οι Ρωμαίοι πήραν την ιδέα αυτή από τους Έλληνες και την εξέλιξαν.
 
6. Ο αναλογικός υπολογιστής
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Πάνω από έναν αιώνα πριν ανακαλύφθηκε ένα »περίεργο» εργαλείο από δύτες στο βυθό της θάλασσας των Αντικυθήρων.  Ήταν ένας αστρολάβος; Ήταν ένα αστρονομικό ρολόι; Ή κάτι άλλο; Για πολλά χρόνια, η συστηματική εξέταση του αντικειμένου απέτυχε να φωτίσει τη σκοπιμότητα του περίεργου αυτού μηχανήματος. Όμως, η έρευνα τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει ρίξει λίγο φως. Ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ασχολείτο με τα αστρονομικά φαινόμενα, λειτουργώντας ως ένας περίπλοκος μηχανικός «υπολογιστής» που παρακολουθούσε και κατέγραφε τους κύκλους του ηλιακού συστήματος.
 
7. Πίτσα
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Οι πίτες με διάφορους γευστικούς συνδυασμούς (ελιές, τυρί και χόρτα) ήταν το αγαπημένο σνακ των αρχαίων, ενώ το πρώτο είδος πίτσας ήταν ο επονομαζόμενος «πλακούς», δηλαδή μία βάση από ψωμί πάνω στην οποία τοποθετούσαν διάφορα βότανα και στη συνέχεια την έψηναν σε καυτές πέτρες.
 
8. Μαθηματικά
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Η Ευκλείδεια Γεωμετρία, το Πυθαγόρειο Θεώρημα και η Τριγωνομετρία είναι  ελληνικά. Και μπορεί όλα αυτά να έχουν φέρει… ανείπωτη δυστυχία σε αμέτρητες γενιές μαθητών, χωρίς αυτές, όμως, τις ανακαλύψεις δεν θα είχαμε την αρχιτεκτονική, ούτε καν την πλοήγηση βρε αδερφέ(!)… και ούτω καθ’ εξής! Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος.
 
9. Ο καταπέλτης
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
Χάρη σε όλα αυτά τα μαθηματικά που αναφέραμε πιο πάνω, οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν έναν καταπέλτη που αύξησε το εύρος και τη δύναμη των πυρομαχικών τους. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώτος καταπέλτης κατασκευάστηκε την εποχή των Καρχηδονίων το 399 π.Χ., ενώ το τόξο εμφανίστηκε ακόμη νωρίτερα, στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα.
 
10. Η ατμομηχανή
 
perierga.gr - Τι έκαναν οι Έλληνες για τον κόσμο;
 
Η πρώτη ατμομηχανή κατασκευάστηκε από τον Ήρωνα, περίφημο Έλληνα μαθηματικό, φυσικό και μηχανικό της αρχαιότητας, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. (κατ’ άλλους τον 1ο αι. μ.Χ.) και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η «αιολόσφαιρα» όπως ονομαζόταν ήταν μία συσκευή που κινούνταν με τη δύναμη του ατμού, ενώ υπήρξε ο πρόδρομος της εφεύρεσης της ατμομηχανής.
 
Συμπέρασμα: Πολλά από τα πράγματα που οι «προηγμένοι» λαοί απολαμβάνουν σήμερα ως αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθερίας τους ή του σύγχρονου τρόπου ζωής τους προέρχονται από την ανάπτυξη τους κατόπιν της υιοθέτησης προτύπων από τους Έλληνες του παρελθόντος. 
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Απαραίτητη η ενημέρωση για το ζεόλιθο

Του Νίκου Λυγερού

Απαραίτητη η ενημέρωση για το ζεόλιθο για πολλούς πολιτικούς, αφού ακόμα πιστεύουν ότι βρισκόμαστε σε δικαστικές διαμάχες για την εξόρυξή του στο Βόρειο Έβρο. Όχι μόνο δεν ξέρουν πού είναι τα δεδομένα, αλλά τα συζητούν και δημόσια και φαίνεται ξεκάθαρα η έλλειψη γνώσεων των πρακτικών δεδομένων. Είναι λοιπόν σημαντικό να μάθουν ότι δεν υπάρχει πια κανένα πρόβλημα δικαστικό κι ότι υπάρχει ήδη τεχνική άδεια. Έτσι οι μελέτες της οδοποιίας και η φυτοτεχνική έχουν ήδη υποβληθεί και περιμένουμε τις αποφάσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, τίποτα άλλο. Αυτό πρέπει να γίνει ευρύτερα γνωστό στον πολιτικό χώρο, αλλιώς είναι αυτός που θα μας καθυστερήσει στην όλη διαδικασία της ανάδειξης του ελληνικού ζεόλιθου. Η Θράκη μας είναι έτοιμη, οι Θρακιώτες είναι πλέον γνώστες για τις προοπτικές του ζεόλιθου και τώρα ακούμε ακόμα συζητήσεις από άσχετους που μας εξηγούν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο ότι υπάρχουν δυσκολίες δίχως να ξέρουν να τις κατονομάσουν. Έτσι είναι οι δημοσιογράφοι που μπορούν να βοηθήσουν πρακτικά αφού με τις ερωτήσεις τους θα τους αναγκάσουν να ενημερωθούν για να μην εκτεθούν μπροστά στους ψηφοφόρους τους τουλάχιστον, αφού δεν δίνουν την επαρκή σημασία στους πολίτες. Ο ζεόλιθος για την Ελλάδα είναι ένα από τα στοιχεία του μέλλοντός της. Επίσης δεν είναι ένα κομματικό πλαίσιο. Ο ζεόλιθος είναι μόνο μια εθνική υπόθεση. Κατά συνέπεια πρέπει όλοι να συμβάλουμε σε αυτόν τον αγώνα αν πραγματικά αγαπούμε τη Θράκη μας και την πατρίδα μας. Οι προοπτικές αυτές αφορούν και τους ανθρώπους μας. Δεν είναι λοιπόν μόνο και μόνο ένα επιχειρηματικό πρόβλημα, αλλά ένα ανθρώπινο και μάλιστα ουσίας. Έτσι δεν πρόκειται να σταματήσουμε να ενημερώνουμε τους πάντες όσο δεν έχει ξεκινήσει η εξόρυξη του ελληνικού ζεόλιθου στη Θράκη μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18605&l=gr

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις που εγιναν στον κοσμο.


Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις


ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ
ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ή ΕΦΕΥΡΕΣΗ
ΟΝΟΜΑ
ΧΩΡΑ
80000 πΧφωτιά
4000 πΧκεραμουργίαΜεσοποταμία
3000 πΧτροχόςΜεσοποταμία
2500 πΧαλέτρι
2500 πΧάρμα
4000 πΧγραφήΜεσοποταμία
1050 πΧαλφάβητοΕλλάδα-Φοινίκη
776 πΧΟλυμπιακοί αγώνεςΕλλάδα
687 πΧνόμισμαΓύγηςΛυδία
600 πΧηλεκτρισμόςΘαλήςΕλλάδα
300 πΧκλεψύδραΕλλάδα
900 μΧπέταλο
1000φακόςΆραβία
1000μπαρούτιΚίνα
1040κινητό τυπογραφικό στοιχείοΚίνα
1088πυξίδαΚίνα
1300πιρούνιΕδουάρδος Α'Αγγλία
1320κανόνιΕυρώπη
1421οβίδαΕυρώπη
1450τυπογραφικό πιεστήριοΓουτεμβέργιοςΓερμανία
1492κακάοΑμερική
1495ουΐσκιΚορΣκοτία
1500καισαρική τομήΝούφερΕλβετία
1500ρολόι τσέπηςΧένλαϊνΓερμανία
1534πατάταΠερού
1543ηλιακό σύστημαΚοπέρνικοςΠολωνία
1565μολύβι από γραφίτηΕλβετία
1590μικροσκόπιοΓιανςΟλλανδία
1594χειροβομβίδαΓαλλία
1608τηλεσκόπιοΛιπερσχεϊΟλλανδία
1609εφημερίδαΖένεΓερμανία
1620υποβρύχιοΝτέμπελΟλλανδία
1642αριθμομηχανήΠασκάλΓαλλία
1643βαρόμετροΤοριτσέλιΙταλία
1650 αεραντλίαΓκέρικεΓερμανία
1679χύτρα ατμούΠαπένΓαλλία
1709πιάνοΚριστοφόριΙταλία
1712βιομηχανική ατμομηχανήΝιουκάμενΑγγλία
1716κεντρική θέρμανσηΤρίβαλντΣουηδία
1718πολυβόλοΠακλΑγγλία
1718θερμόμετρο υδραργύρουΦαρενάιτΓερμανία
1734πυροσβεστήραςΦουκςΓερμανία
1752αλεξικέραυνοΦράνκλινΗΠΑ
1758εξάνταςΚάμπελΑγγλία
1764κλωστική μηχανήΧάρισονΑγγλία
1769ατμομηχανήΒατΑγγλία
1770ατμοκίνητο όχημαΚινιό Γαλλία
1777ατμόπλοιοντ' ΑμπανΓαλλία
1783αερόστατοΜονγκολφιέΓαλλία
1797αλεξίπτωτοΓκαρνερένΓαλλία
1801αργαλειός
1803ατμάμαξαΤρεβιθικΑγγλία
1808γραφομηχανήΤούριΙταλία
1811κονσέρβαΝτόνκιν, ΧολΑγγλία
1822φωτογραφίαΝιέπςΓαλλία
1824αλφάβητο τυφλώνΜπράιγΓαλλία
1830ραπτομηχανήΤιμονιέΓαλλία
1834θεριστική μηχανήΚόρμικΗΠΑ
1836περίστροφοΚολτΗΠΑ
1839ποδήλατοΜακμίλανΣκοτία
1840γραμματόσημοΑγγλία
1844τηλέγραφοςΜορςΗΠΑ
1860παστερίωσηΠαστέρΓαλλία
1866νόμοι κληρονομικότηταςΜέντελΤσεχία
1867δυναμίτηςΝόμπελΣουηδία
1876τηλέφωνοΜπελΗΠΑ
1877φωνογράφοςΈντισονΗΠΑ
1878μικρόφωνοΧιουζΗΠΑ
1879λαμπτήρας πυρακτώσεωςΈντισονΗΠΑ
1885μοτοσικλέταΝτέμλερΓερμανία
1890κλιματισμόςΗΠΑ
1891ηλεκτρικό σίδερο
1891ανεμιστήρας
1893ασπιρίνηΜπάγιερΓερμανία
1895ξυριστική μηχανήΖιλέτ
1895κινηματογράφοςΛιμιέρΓαλλία
1895λάστιχο αυτοκινήτουΜισλενΓαλλία
1895ακτίνες ΧΡέντγκενΓερμανία
1896ραδιόφωνοΠοπόφ, Μαρκόνι
1896ραδιενέργειαΜπεκερέλΓαλλία
1903πτήση αεροπλάνουΡάιτΗΠΑ
1908ηλεκτρική σκούπαΣπανγκλερ
1918υπέρηχοιΛανζεβένΓαλλία
1920ρολόι χειρός
1921ινσουλίνηΜπάντινγκ, ΜπεστΚαναδάς
1922ψυγείο
1925τηλεόρασηΜπερντ, Κάρολους
1927πενικιλίνηΦλέμινγκΣκοτία
1930ηλεκτρικό πλυντήριο
1930φωτοστοιχειοθεσίαΟύχερΟυγγαρία
1935νάιλονΚαρόδερςΗΠΑ
1938αντιβιοτικάΦλόρεϊ, ΤσέινΣκοτία
1938φωτοτυπίαΗΠΑ
1939σχάση πυρήνα ατόμουΧανΓερμανία
1939αεριωθούμενο αεροπλάνοΓερμανία
1940έγχρωμη τηλεόρασηΓκολντμαρκΗΠΑ
1940ραντάρΑγγλία
1940μαγνητόφωνο
1945ατομική βόμβαΗΠΑ
1945ηλεκτρονικός υπολογιστήςΈκερτ, ΜόκλιΗΠΑ
1947φακοί επαφήςΗΠΑ
1955ατομικό υποβρύχιο
1956βίντεο
1960λέιζερΜέιμανΗΠΑ
1983δίσκος κόμπακτ
1987τελεφάξ
1988ασύρματη τηλεφωνία
1997κλωνοποίηση ζώουΣκοτία
Εάν, χωρίς την πρόθεσή μας, θίγουμε μέσω των σελίδων μας πνευματικά δικαιώματα, παρακαλούμε για την ενημέρωσή μας.
        Η ηλεκτρονική δ/νση καταχωρίζεται στην ιστοσελίδα
AltaSearch

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Οι αληθινές δηλώσεις της Total

Του Νίκου Λυγερού

«Η Total καταθέτει εποικοδομητικές προτάσεις προκειμένου να συνεχίσει τη δραστηριότητα της στην Κύπρο και να στηρίξει τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την προοπτική περαιτέρω ερευνητικών γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ. Τέτοιες προτάσεις είναι προφανώς εντός των κυπριακών νομικών πλαισίων και των διεθνών πρακτικών». Αυτές είναι οι αληθινές δηλώσεις της πετρελαϊκής εταιρείας Total και μάλιστα γραπτές. Έτσι βλέπουμε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι που βιάστηκαν να γράψουν τα αποκαλυπτικά τους άρθρα για την αποχώρηση, δεν μπήκαν καν στο πλαίσιο της κρίσης και της αξιολόγησης των δεδομένων. Μας έδωσαν επίσης πολλές δικαιολογίες για να εξηγήσουν αυτό τον γεγονός που δεν έγινε. Είχαμε έτσι πολλές εκδοχές από τις τιμές του πετρελαίου έως τις παρεμβάσεις της Τουρκίας. Ενώ εξετάζοντας τη νέα Navtex, είδαμε ότι αφορούσε τα θαλάσσια οικόπεδα 1, 8 και 12, δηλαδή ούτε το 10, ούτε το 11, όπου βρίσκεται η Total κι ότι το σεισμικό της Τουρκίας ακόμα λιμνάζει στο λιμάνι της Αμμοχώστου δίχως να κάνει μια πράξη. Είδαμε ότι το ενδιαφέρον της γαλλικής εταιρείας για την κυπριακή ΑΟΖ δεν έχει αλλάξει. Ότι η ιταλική εταιρεία συνεχίζει τη γεώτρησή της στο κοίτασμα Αμαθούσα μετά τη γεώτρηση στο κοίτασμα Ονασαγόρα, χωρίς καμία παύση. Κι όμως προσπάθησαν να πανικοβάλλουν τον κυπριακό λαό με τις υποτίθεται δηλώσεις που έγιναν βέβαια ανεπίσημα. Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: γιατί να μην ακούμε μόνο τώρα όλες αυτές τις δηλώσεις που είναι πια επίσημες και γραπτές αντί να μας βομβαρδίζουν με πληροφορίες που δεν έχουν διασταυρωθεί και στην τελική είναι αναξιόπιστες. Γιατί να φοβίζουν τον κόσμο και αυτός να αναρωτιέται αν το θέμα των υδρογονανθράκων είναι σοβαρό; Μόνο και μόνο για να πουλήσουν εφημερίδες; Μόνο αυτό τους ενδιαφέρει; Ή απλώς από μια καλόβουλη άγνοια; Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά που έγιναν είναι απαράδεκτα, γιατί η κυπριακή ΑΟΖ είναι από τις πιο σημαντικές προοπτικές της Κύπρου όχι μόνο για τα ενεργειακά, για τα γεωοικονομικά, για τα γεωπολιτικά αλλά και για την απελευθέρωση της Κύπρου. Διότι όταν διαθέτεις στην φαρέτρα σου ένα τέτοιο βέλος το αξιοποιείς και δεν το σπαταλάς με ανούσιες κινήσεις, γιατί είναι ικανό ν’ αλλάξει όλα τα δεδομένα δεκαετιών.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18601&l=gr

   ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΡΩΜΑΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ


Οι βασικές γνώσεις των Ρωμαίων για την κατασκευή των οδοστρωμάτων προέρχονταν από τους Ετρούσκους και τους Καρχηδόνιους, τις οποίες φυσικά προσάρμοσαν στις νέες ανάγκες.

Περί το 100 μ.Χ. η αυτοκρατορία διέθετε ένα οδικό δίκτυο συνολικού μήκους περίπου 80.000 χιλιόμετρων, σε μια περιοχή που σήμερα συμπεριλαμβάνει περισσότερες από 30 χώρες.
Οι ρωμαϊκοί δρόμοι ήταν προσεκτικά σχεδιασμένοι και κατασκευάζονταν έτσι ώστε να είναι στερεοί, εύχρηστοι και όμορφοι. 
Το ιδανικό ήταν να συνδέουν μια αφετηρία με κάποιον προορισμό μέσω της συντομότερης δυνατής διαδρομής, κάτι που εξηγεί γιατί πολλοί δρόμοι έχουν μακριά ευθεία τμήματα. Πολλές φορές, όμως, οι δρόμοι χρειαζόταν να ακολουθούν τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους. 
Όπου ήταν δυνατόν, σε λοφώδεις και ορεινές περιοχές, οι Ρωμαίοι μηχανικοί κατασκεύαζαν τους δρόμους τους στη μέση της πλαγιάς, από την πλευρά του βουνού που έβλεπε ο ήλιος. 
Για όσους χρησιμοποιούσαν τους δρόμους, αυτή η θέση ελαχιστοποιούσε οποιαδήποτε δυσκολία θα μπορούσε να προκύψει εξαιτίας αντίξοων καιρικών συνθηκών.

Πρώτα καθοριζόταν η πορεία του δρόμου. 
Αυτή την εργασία την ανέθεταν σε τοπογράφους της εποχής. 
Κατόπιν, άφηναν σε λεγεωνάριους, εργάτες ή δούλους την κοπιαστική εργασία του σκαψίματος. 
Σκάβονταν δύο παράλληλα χαντάκια κατά μήκος των πλευρών του μελλοντικού δρόμου. 
Η ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους ήταν περίπου 2,5 μέτρα, αλλά η συνηθισμένη απόσταση ήταν 4 μέτρα, ενώ είχαν μεγαλύτερο πλάτος στις στροφές. 
Το τελικό πλάτος του δρόμου μπορούσε να φτάσει και τα 10 μέτρα. 
Στη συνέχεια απομάκρυναν το χώμα που υπήρχε ανάμεσα στα δύο χαντάκια, σχηματίζοντας μια βαθιά τάφρο. 
Το συνολικό πάχος του οδοστρώματος κυμαινόταν μεταξύ 60εκ. και 250 εκ. 
Μόλις έφταναν σε στέρεο έδαφος, γέμιζαν το κοίλωμα με τρεις ή τέσσερις στρώσεις διαφορετικών υλικών. 
Η πρώτη στρώση συνήθως αποτελούνταν από μεγάλες πέτρες ή μπάζα. 
Κατόπιν πρόσθεταν χαλίκια ή επίπεδες πέτρες, υλικά που συγκρατούνταν με σκυροκονίαμα. 
Το λεγόμενο ρωμαϊκό μπετόν ήταν ένα μίγμα ηφαιστειακού χώματος, αρχικά από την πόλη Puteoli της Καμπανίας, το οποίο ανακατευόταν με ασβέστη και χαλίκι. 
Αυτό το υλικό χυνόταν και σε ξύλινα καλούπια, όπως το σημερινό σκυρόδεμα. 
Πάνω έβαζαν συμπιεσμένα χαλίκια. 
Τοποθετούσαν τα κράσπεδα και στις δύο πλευρές της διαδρομής.
Η τελευταία επίστρωση ήταν από μεγάλες κροκάλες. 
Το κεντρικό μέρος του δρόμου το κατασκεύαζαν λίγο υπερυψωμένο , κατευθύνοντας έτσι τα όμβρια ύδατα στα αποχετευτικά χαντάκια που κατασκεύαζαν στις δυο πλευρές του δρόμου.
Αποτέλεσμα ήταν να κατασκευαστούν δρόμοι, οι οποίοι είχαν τεράστια ανθεκτικότητα και μερικοί διατηρούνται μέχρι τις ημέρες μας (υπολείμματα της Εγνατίας οδού είναι και σήμερα ορατά στο ύψος της Καβάλας).
Οι ταξιδιώτες μπορούσαν να πάρουν πληροφορίες για τις αποστάσεις συμβουλευόμενοι τα οδόσημα. 
Αυτές οι πέτρες, οι οποίες διέφεραν σε σχήμα και ήταν συνήθως κυλινδρικές, τοποθετούνταν κάθε 1.480 μέτρα - όσο ήταν το μήκος του ρωμαϊκού μιλίου. 
Ο πεζός, συνήθως, κάλυπτε περίπου 25 με 30 χιλιόμετρα την ημέρα. 
Σε αυτή την απόσταση υπήρχαν σταθμοί ανάπαυσης, όπου οι ταξιδιώτες μπορούσαν να αλλάξουν άλογα, να αγοράσουν τρόφιμα ή, σε μερικές περιπτώσεις, να διανυκτερεύσουν. Μερικά από αυτά τα σημεία παροχής υπηρεσιών εξελίχθηκαν σε κωμοπόλεις.
Στρατιώτες, πρέσβεις, έμποροι, κήρυκες, γεωγράφοι, περιηγητές, καλλιτέχνες όλοι τους χρησιμοποιούσαν αυτούς τους δρόμους. 
Και μαζί τους διακινούνταν ιδέες, καλλιτεχνικές επιρροές καθώς και φιλοσοφικές και θρησκευτικές δοξασίες, περιλαμβανομένων και εκείνων της Χριστιανοσύνης. 
Μέχρι τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα οι άμαξες της εποχής χρησιμοποιούσαν ακόμα τις ρωμαϊκές οδούς, στις οποίες φυσικά είχαν γίνει κατά καιρούς εργασίες συντήρησης και βελτίωσης.

Ενεργειακές γαλλοκυπριακές διαπραγματεύσεις

Του Νίκου Λυγερού

Τώρα που βλέπουμε αντικειμενικά ότι υπάρχουν ενεργειακές γαλλοκυπριακές διαπραγματεύσεις όσον αφορά στην αδειοδότηση, ενώ είχε ανακοινωθεί από όλους ότι υπάρχει ήδη αποχώρηση, κανείς δεν λέει ότι είχε κάνει λάθος στις εκτιμήσεις του, που μάλιστα παρουσίασε ως ξεκάθαρα δεδομένα. Έτσι, ο κόσμος που έχει ήδη ηττοπάθεια, άκουσε αυτές τις πληροφορίες και γονάτισε ακόμα περισσότερο για το τίποτα. Επίσης, διευκρινίζεται πλέον ακόμα και από τον γενικό εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι δεν υπάρχει κανένα νομικό κόλλημα όσον αφορά στις τροποποιήσεις του συμβολαίου μεταξύ της Κύπρου και της γαλλικής εταιρείας. Κατά συνέπεια, μπορεί να γίνει μια άμεση ή έμμεση τροπολογία που αφορά είτε νέα συμμετοχή ή επέκταση του συμβολαίου. Επιπλέον το ενδεχόμενο ενός τρίτου γύρου αδειοδότησης δεν είναι πια ουτοπικό, αλλά μια επιλογή η οποία είναι ελεύθερη και νόμιμη. Συνεπώς, δεν υπάρχει αυτό το οριστικό γεγονός που περιέγραψαν οι δημοσιογράφοι δίχως καμιά συγκρότηση, για να βγάλουν υποτίθεται νέα δεδομένα για τα οποία ακόμα συζητάμε. Το ενεργειακό θέμα λοιπόν δεν είναι κλειστό, όπως το παρουσίασαν, αλλά ανοιχτό με συνομιλίες που παίζουν ένα τεράστιο ρόλο για τις εξελίξεις όσον αφορά στη διαχείρηση της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά ακόμα και του ίδιου του Κυπριακού. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεχτικοί, διότι οι δηλώσεις έχουν επιπτώσεις πάνω στη νοόσφαιρα, όχι μόνο τη δική μας, αλλά και του λαού. Με αντικειμενικό τρόπο πια βλέπουμε ότι υπάρχει συναίνεση σε εθνικό επίπεδο από όλα τα κόμματα της Κύπρου. Έτσι, η κυπριακή πλευρά είναι τώρα συντονισμένη. Και από την πλευρά της γαλλικής εταιρείας δεν υπάρχει διάθεση να διακόψουν κάθε επαφή. Κι έτσι καταλαβαίνουμε όλοι ότι η αρχική οριστική δήλωση ήταν πέρα των ορίων του δεδομένου. Σε πρακτικό επίπεδο, η στρατηγική σκέψη λειτουργεί μόνο και μόνο σε πλαίσιο συγκροτημένο. Έτσι, οι ενεργειακές γαλλοκυπριακές διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, ενώ παράλληλα συνεχίζονται οι έρευνες και η γεώτρηση στο κοίτασμα Αμαθούσα από την ιταλοκορεάτικη εταιρεία.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18592&l=gr

Η συνέχεια του αγώνα

Του Νίκου Λυγερού

Η συνέχεια του αγώνα καθορίζεται από τους αγωνιστές και από την ανάγκη που νοιώθουν να εκπληρώσουν μια αποστολή. Όταν αυτό αφορά το εθνικό πλαίσιο, τίποτα δεν αλλάζει λόγω των κομμάτων. Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει επιτέλους ΑΟΖ, διότι είναι απαραίτητο για το μέλλον της. Η θάλασσα δεν μπορεί να είναι αποκλεισμένη από τις προοπτικές μας, επειδή δεν έχουμε τα κότσια να διεκδικήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Το ίδιο ισχύει για τον ζεόλιθο και την καινοτομία. Έτσι όσοι νομίζουν ότι οι κομματικές κινήσεις έχουν κάποια σημασία πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η ουσία είναι μόνο οι εθνικές πράξεις. Και αυτά τα στοιχεία ανήκουν σε αυτές, διότι είναι θεμελιακά. Διότι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική στρατηγική δίχως βάθος, αλλά ούτε ανθεκτική αν δεν είναι υψηλή. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει να θυμηθούμε ότι το πρέπον δεν αλλάζει με τις αρχές, ούτε με τους θεσμούς, διότι βασίζεται σε διαχρονικές αξίες και μόνο. Έτσι μάλιστα διαμορφώνεται μια διαχρονική στρατηγική η οποία λειτουργεί με τα δεδομένα που έχει κι όχι με αυτά που θα ήθελε. Έχει λοιπόν τη συνείδηση του έργου και την αντίληψη των εμποδίων. Έχουμε προχωρήσει με την προετοιμασία συμφωνιών σε διακρατικό επίπεδο και το ίδιο ισχύει και για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα και είναι σημαντικό να συνεχίσουμε, διότι ακόμα κι αν υπάρξουν καθυστερήσεις, η ουσία είναι ότι συνεχίζουμε ακάθεκτα και ακαταμάχητα για την πατρίδα και το λαό. Μπορεί μερικά θέματα να μην απασχολούν τους πάντες, αλλά οι πάντες θα τα ζήσουν στο μέλλον και συνεπώς η προετοιμασία είναι απαραίτητη. Ο Ελληνισμός κρατάει καλά κι εμείς ακολουθούμε την πίστη έως το τέλος. Και με αυτές τις αποστολές καθορίζουμε όχι μόνο το έργο μας, αλλά την ίδια την ύπαρξή μας. Κανείς μας δεν σταματά ποτέ στο ενδιάμεσο, αφού ζούμε μόνο με τις υπερβάσεις. Διότι εδώ και χρόνια ο Ελληνισμός ζει, για να μην πεθάνει η Ελλάδα. Κατά συνέπεια, όλα καλά, συνεχίζουμε !

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18588&l=gr

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2015

Σκακιστική συνέχεια

Του Νίκου Λυγερού

Όταν εξετάζουμε για πρώτη φορά το κλασσικό σκάκι μέσω άλλων παραλλαγών, όπως είναι οι ιστορικές σκακιέρες και οι καινοτόμες, βλέπουμε στοιχεία συνέχειας λόγω εξέλιξης. Η βυζαντινή σκακιέρα, λόγω της κυκλικότητάς της, διαμορφώνει νέους άξονες επίθεσης και άμυνας, αφού υπάρχει η κίνηση της περιστροφής, η οποία μπορεί να ενισχυθεί από τους διπλούς πύργους και τις καμπύλες των διαγωνίων των αξιωματικών. Η καστρική σκακιέρα, με την έννοια των τεσσάρων κάστρων, αλλά και την ομαδικότητά της, προσφέρει νέες δυνατότητες στη σκακιστική σκέψη. Η καινοτομία της σκακιέρας SER μέσω των γεφυρών Einstein – Rosen, τη δομή του Sierpinsky, εισάγει τον στρατηγικό παίκτη στην τοποστρατηγική και την Χρονοστρατηγική, αφού συνδυάζει αρχικά την κενότητα και συνεργατικότητα στην πολυκυκλικότητα. Για τον ίδιο λόγο προωθεί και τη υπερμοντέρνα προσέγγιση με μια θεμελιακή αλλαγή όσον αφορά στην έννοια του κέντρου. Επίσης, ενεργοποιεί τις πλάγιες επιθέσεις, δίχως να ξεχάσουμε ότι επιτρέπει την ικανότητα της χρωματικής αλλαγής των αξιωματικών λόγω της υπερκίνησης μέσω των γαλάζιων τετραγώνων. Αλλά το πιο σημαντικό είναι η εξέλιξη της πολιορκητικής, μέσω αυτών των σκακιέρων, γιατί με αυτές τις δομές της ιστορίας και της καινοτομίας έχουμε την δυνατότητα να αντιληφθούμε και την υπερδομή πάνω στην οποία βασίζεται. Κατά συνέπεια, μέσω της συνέχειας και της συνέπειας της σκακιστικής σκέψης, ακόμα και σε πλαίσιο αναδρομικό, έχουμε νοητικά σχήματα που αναδεικνύουν και την ανθεκτικότητα της σκέψης, όταν διαχειρίζεται προβλήματα με δομικά εμπόδια που πρέπει να ενσωματώσει στο αποτέλεσμα επίλυσης.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18574&l=gr

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Εισαγωγή στη ζεοπονία

Του Νίκου Λυγερού

Όταν αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικός είναι ο ζεόλιθος στη γεωργία και συνειδητοποιούμε ότι προετοιμαζόμαστε να περάσουμε στο στάδιο της ζεοπιστοποίησης, σιγά σιγά δημιουργούμε ένα πλαίσιο που λειτουργεί ως εισαγωγή στη ζεοπονία. Διότι βλέπουμε ότι οι αγρότες έχουν ανάγκη από πρακτικές συμβουλές για την εφαρμογή και την ενσωμάτωση του ζεόλιθου στις καλλιέργειές τους. Ο ζεόλιθος δεν είναι μια πανάκεια, αλλά ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τον αγρότη όχι μόνο σε θεωρητικό, αλλά και σε πρακτικό επίπεδο. Χρειαζόμαστε λοιπόν ανθρώπους που να έχουν εξειδικευτεί στο ζεόλιθο για να μπορούν να απαντούν σε όλες τις πρακτικές ερωτήσεις που αφορούν φυτά σ’ ένα πολύ μεγάλο φάσμα. Αυτό είναι που ονομάζουμε από τώρα ζεοπόνους. Ουσιαστικά πρέπει να έχουν γνώσεις γεωπονίας και βιώματα με τον ζεόλιθο. Αλλιώς οι αγρότες θα μπουν πρώτα στη διαδικασία του πειραματισμού, αλλά δεν θα έχουν δοκιμάσει ποτέ το προϊόν. Στην πραγματικότητα, ο ζεοπόνος λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά, αφού συμβουλεύει αποκλειστικά τη χρήση του ζεόλιθου και στο πεδίο της συμβατικής καλλιέργειας και στο πεδίο της βιολογικής, πράγμα το οποίο βοηθά αφάνταστα στο πέρασμα της μιας στην άλλη. Διότι τα δεδομένα δεν είναι πια μόνο επιστημονικά, αλλά και βιωματικά με τα αποτελέσματα που μπορούμε να φανταστούμε. Διότι μετράμε ήδη παραγωγούς που λειτουργούν ήδη με το ζεόλιθο αλλά αυτό αξιοποιείται ελάχιστα και μάλιστα περισσότερο για ενημέρωση παρά για την παραγωγή. Όμως η ζεοπονία μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στη γεωργία.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18570&l=gr

ΑΟΖ και κυπριακή Εκκλησία

Του Νίκου Λυγερού

Το θέμα της ΑΟΖ αγγίζει τους πάντες όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα. Όμως καθώς στην Κύπρο έχει περάσει σε πρακτικό επίπεδο, έχει ακόμα περισσότερη σημασία. Επίσης βλέπουμε το εξής φαινόμενο, κάθε φορά που έχουμε νέα δεδομένα όταν είναι πολύ θετικά, θεωρούμε ότι είναι φυσιολογικά. Διότι είμαστε στο πλαίσιο της ηττοπάθειας. Και μερικοί το εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν ιδέες του ραγιαδισμού. Έτσι εμφανίζονται πληροφορίες που δεν είναι ολοκληρωμένες για να προκαλέσουν πανικό μέσω κινδυνολογίας. Πάλι καλά που η Εκκλησία της Κύπρου μέσω του Αρχιεπισκόπου δεν μασάει τα λόγια της και ονομάζει τα πράγματα με το όνομά τους δίχως να πέσει στη παγίδα της παραπληροφόρησης. Έτσι για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι όσον αφορά στην κυπριακή ΑΟΖ, η κυπριακή Εκκλησία, ξέρει ότι δημιουργεί ένα πλαίσιο απελευθέρωσης για την πατρίδα μας. Έτσι δεν την φοβίζουν οι άσκοπες κινήσεις της Τουρκίας και συνεχίζει να υποστηρίζει πρακτικά την υψηλή στρατηγική που έχει επιλέξει η Κύπρος. Εξετάζει με λεπτομέρεια τα δεδομένα που αφορούν τα θαλάσσια οικόπεδα και να αντιλαμβάνεται τις τακτικές των ξένων εταιρειών, όταν δίνουν προτίμηση σε νέα θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Γιατί ξέρει να διαχωρίζει όλα τα στοιχεία που είναι θεμελιωμένα, από αυτά που είναι άσχετα και αποτελούν μόνο και μόνο δημοσιογραφικά σχόλια δίχως επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις. Πρέπει λοιπόν να χαρούμε για το γεγονός ότι η κυπριακή Εκκλησία ξέρει να πατά γερά και στον τομέα της ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18571&l=gr

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Στρατηγική στη σκακιέρα των θαλάσσιων οικοπέδων

Του Νίκου Λυγερού

Τα νέα δεδομένα που παρουσιάζονται στην κυπριακή ΑΟΖ αναδεικνύουν ότι ακόμα κι αν τα 13 θαλάσσια οικόπεδα είναι επίσημα ανεξάρτητα όσον αφορά στους διαγωνισμούς, υπάρχουν σχέσεις ισχυρές που τα μετατρέπουν συνολικά σε μια τοποστρατηγική σκακιέρα. Ήδη με το δεύτερο γύρο αδειοδότησης με τα 12 θαλάσσια οικόπεδα, είδαμε ότι το 2, 3 και 9 λειτούργησαν ως τριάδα και το 10 και 11 ως ζευγάρι. Καθώς δεν υπήρξαν υποψηφιότητες στα 1, 4 και 13, βλέπουμε και την τετράδα των 5, 6, 7, 8. Με τα συμβόλαια που υπογράφτηκαν και τις εξελίξεις όσον αφορά τα σεισμικά, τις αναλύσεις αλλά και τη γεώτρηση στον Ονασαγόρα, καθώς περιμένουμε τα αποτελέσματα της γεώτρησης στην Αμαθούσα, συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν και αόρατες κινήσεις πάνω σε αυτήν την σκακιέρα, όπου οι παίκτες προσπαθούν ανάλογα με τις γνώσεις που αποκτούν να περάσουν από θαλάσσια οικόπεδα σε άλλα μέσω του δεύτερου γύρου αδειοδότησης, αλλά και του ενδεχόμενου τρίτου που δίνει τη δυνατότητα να βρεθεί και μια ισορροπία όχι μόνο του τύπου Nash, αλλά και Pareto. Έτσι οι ορατές κινήσεις δεν καθορίζουν εξ ολοκλήρου τις πράξεις και πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις αόρατες για να κατανοήσουμε τις στρατηγικές συμπεριφορές των παικτών, έτσι ώστε οι δηλώσεις τους να μην φαίνονται περίεργες, ενώ είναι απλώς παράξενες λόγω στρατηγικού μείγματος. Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον δεδομένο ότι η κυπριακή ΑΟΖ αποτελεί ένα καταλυτικό στοιχείο για την Κύπρο, αφού χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε ούτε καν η σκακιέρα. Απλώς τώρα μπαίνουμε σοβαρά και βαθιά στη θεωρία παιγνίων και δεν εξετάζουμε απλώς ανεξάρτητα συμβόλαια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18573&l=gr

Ο αγώνας της συνέχειας

Του Νίκου Λυγερού

Ο στόχος δεν είναι ορατός όταν είμαστε στο πλαίσιο της στρατηγικής, διότι μόνο έτσι λειτουργεί το νοητικό σχήμα της αντεπίθεσης. Δεν είναι ανάγκη να εξετάζουμε μόνο και μόνο το ορατό, αλλά να επικεντρωνόμαστε στο αόρατο που ακολουθεί, για να προετοιμαστούμε αποτελεσματικά και ορθολογικά. Δίχως αυτήν την προετοιμασία, οι κινήσεις δεν γίνονται πράξεις και τα αποτελέσματα είναι προσωρινά. Στην Ελλάδα αφήνει έργο μόνο το διαχρονικό και όχι το εφήμερο της μόδας. Οι μη αναστρέψιμες κινήσεις που αποτελούν τις πράξεις, όταν δεν είναι σχεδιασμένες, δεν δημιουργούν εποικοδομητικό πλαίσιο, αλλά καταστροφές που έχουμε δει με τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Η αντίστασή μας δεν σταματά όταν εμφανίζεται ο εχθρός, δεν έχουμε ξεχάσει το θρυλικό No pasaran! Δεν μπορεί να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας την αποδοχή της μιζέριας, διότι καταλήγει πάντα σε αυταρχικά συστήματα που δεν έχουν προσφέρει παρά μόνο λύπη και πόνο. Ο ελληνικός λαός ξέρει ν’ αγωνίζεται και κάτω από αντίξοες συνθήκες δίχως να το βάζει κάτω, δίχως να γονατίζει. Και τώρα πάλι είναι έτοιμος, γιατί ξέρει ότι έχει μαζί και το απέραντο γαλάζιο της ελληνικής ΑΟΖ. Το κοινό μας έργο δεν προέρχεται από ασήμαντους φορείς, αλλά από τους ανθρώπους μας, που με τη σκέψη τους δημιούργησαν άλλες συνθήκες και άλλες προοπτικές. Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε κι όχι αυτό που θέλουν να μας επιβάλλουν. Πιστεύουμε και συνεχίζουμε ακάθεκτα τον αγώνα, γιατί έτσι ζει ο Ελληνισμός και δεν πεθαίνει η Ελλάδα μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18561&l=gr

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Στην τελική ευθεία

Του Νίκου Λυγερού

Όταν παλεύεις ασταμάτητα χωρίς καμία παύση για το δίκαιο του λαού και της πατρίδας, δεν φοβάσαι την τελική ευθεία. Αντιθέτως, έχεις προετοιμαστεί με όλες τις στροφές που έχεις πάρει σε όλο το χρονικό διάστημα του αγώνα. Έτσι όταν βρίσκεσαι επιτέλους σε πλαίσιο απελευθέρωσης, δεν είναι οι εχθροί που σε φοβίζουν, γιατί έχεις μαζί σου την πίστη και τον Χρόνο. Προετοιμασμένος πια έρχεσαι σε αντιπαράθεση με τη βαρβαρότητα της λήθης, αλλά είσαι ενισχυμένος με τις γνώσεις της αλήθειας. Δεν μπορεί κανείς να σε επηρεάζει με ψέματα, τεχνάσματα και συκοφαντίες, γιατί ξέρεις όλα τα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίζεται η στρατηγική σου. Δεν βλέπεις μία χώρα να γίνεται πατρίδα, όταν βλέπεις μια μάζα να γίνεται λαός, δεν επιστρέφεις σε παλιά πρότυπα που έχουν εκφυλιστεί. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι χρησιμοποιούνται ιδεολογίες του παρελθόντος που οδήγησαν σε γενοκτονίες, σε εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, δεν μπορείς να δεχτείς την παρουσία τους στην πατρίδα της ελευθερίας. Γι’ αυτό πάλεψες, παλεύεις και θα παλεύεις, γιατί η ζωή είναι ένα δώρο μόνο όταν είναι ελεύθερη, δίχως δεσμά. Διότι μόνο η ελευθερία αξίζει σε έναν λαό που ξέρει να θυσιάζεται για τους άλλους, που ξέρει το παράδειγμα της αντίστασης, που ξέρει την αξία του ανθρώπου, που ξέρει την ανικανότητα των κομμάτων για εθνικά θέματα. Η Ελλάδα επέλεξε πριν διακόσια χρόνια το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» και δεν πρόκειται να γονατίσει ενάντια στη βαρβαρότητα που δεν πιστεύει σε τίποτα και θέλει το κενό ως αρχή. Διότι δεν είμαστε μηδενιστές, αλλά δημιουργοί μέλλοντος.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18560&l=gr

Απαράδεκτες κινήσεις κομματισμού

Του Νίκου Λυγερού

Όταν προκαλείς φοβίες μόνο και μόνο για να καταφέρεις να πείσεις τους δικούς σου για να κάνουν μια απαράδεκτη επιλογή πρέπει να είσαι ελεεινός. Όταν δημιουργείς με τις δηλώσεις ένα πλαίσιο αβεβαιότητας, για να φανεί ότι θα αλλάξεις τα πράγματα με ριζικό τρόπο, ποντάρεις στην άγνοια των ανθρώπων. Το θέμα όμως είναι ότι τώρα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ο λαός ξέρει για την αξία της ΑΟΖ. Διότι τα θαλάσσια οικόπεδα είναι μια πραγματικότητα κι όχι μια θεωρία. Η κυπριακή ΑΟΖ έχει δώσει άλλα φτερά στην Κύπρο και η ελληνική ΑΟΖ δίνει προοπτικές στην Ελλάδα που δεν μπορούσε ούτε να το φανταστεί. Έτσι λοιπόν, όταν θέλεις να πλασάρεις τον εαυτό σου λέγοντας ότι δεν θέλεις να υπάρχει η διασύνδεση με την Κρήτη και ουσιαστικά να μην υπάρχει το EuroAsia Interconnector, να σταματήσεις τους διαγωνισμούς αδειοδότησης, να περάσεις αγωγό από την Τουρκία, όχι μόνο δεν αναβαθμίζεις την γεωπολιτική της Ελλάδας αλλά αντιθέτως την υποσκάπτεις, γιατί πρόκειται για δεδομένα και επιτεύγματα αναγνωρισμένα από τα 28 κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για προγράμματα κοινού ενδιαφέροντος. Έτσι μετατρέπεις την Ελλάδα σε ένα αναξιόπιστο κράτος σε διεθνές επίπεδο και αφήνεις απ’ έξω την συμμαχία της με την Κύπρο. Με αυτόν τον τρόπο αμφισβητείς ακόμα και τα αποτελέσματα της τριμερούς Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, αλλά και της άλλης Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ. Και όλα αυτά τα κάνεις μόνο και μόνο για προεκλογική καμπάνια δίχως να υπολογίσεις τις επιπτώσεις για τον Ελληνισμό. Μόνο που ξέρεις ότι δεν γονατίζουμε και δίνουμε κλωτσιά σε όσους βρίζουν την πατρίδα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18557&l=gr

Τα απαράδεκτα του κομματισμού

Του Νίκου Λυγερού

Τα απαράδεκτα του κομματισμού φαίνονται στα εθνικά θέματα, γιατί εκεί δίνεται η δυνατότητα στο ραγιά να εκφραστεί αλλά και να εντοπιστεί με ξεκάθαρο τρόπο. Έτσι όταν ακούμε δηλώσεις που αφορούν την ελληνική ΑΟΖ, τα θαλάσσια οικόπεδα, τον ζεόλιθο, την καινοτομία, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, διότι εκδηλώνονται λεπτομέρειες πολύ σημαντικές για το μέλλον της πατρίδας μας. Έτσι δεν πρόκειται για απλές δηλώσεις, αλλά για ενδείξεις στις οποίες πρέπει να δώσουμε την πρέπουσα σημασία για να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό τρόπο. Διότι η στρατηγική δεν είναι τακτική και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις του κομματισμού, αφού μερικοί τον πιστεύουν και μπορούν να παρασυρθούν δίχως δυνατότητα επιστροφής, αφού υπάρχει περίπτωση να έχουμε μη αναστρέψιμη πράξη για την Ελλάδα. Με άλλα λόγια υπάρχουν λάθη που είναι απαράδεκτα και δεν είναι επιτρεπτά για τον πολιτικό χώρο, αφού είναι ικανός να τα εφαρμόσει δίχως να μπορούμε να παρέμβουμε. Όταν λοιπόν έχουμε δηλώσεις από κομματόσκυλα που είναι ανίκανα να παραδεχτούν τη σημασία ενός εθνικού έργου, πρέπει να τους αντικρούουμε δίχως δισταγμό, πριν επηρεάσουν κόσμο που δεν κατέχει το αντικείμενο και νομίζει πως πρόκειται για κάτι το σοβαρό. Διότι ο ραγιαδισμός βασίζεται στη λήθη και στην αδιαφορία για να εδραιωθεί, αλλά δεν μπορεί να αντισταθεί στη γνώση. Έτσι τα εθνικά θέματα προστατεύονται μόνο και μόνο λόγω νοημοσύνης και σκέψης που θεμελιώνονται πάνω στη στρατηγική και την υψηλή στρατηγική.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18547&l=gr

Ο ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ


71Του Αλέξανδρου Κόντου
Βασικές αρχές: 1) Άμεση φορολογία, 2) Οι πενέστεροι είναι αφορολόγητοι.
Ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό. Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ζώο θρησκευτικό, όπως θέλουν να τον παραστήσουν οι διάφορες θρησκείες, ούτε ζώο οκονομικο-παραγωγικό, όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν οι διάφορες οικονομικές θεωρίες και ιδιαίτερα ο μαρξισμός. Δεν είναι καν ζώο εργαζόμενο. Δε ζει για να εργάζεται, όπως η μέλισσα, αλλά εργάζεται για να ζει. Ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό κι εκείνο που κυρίως τον ενδιαφέρει δεν είναι τόσο η οικονομική ανάπτυξη, όσο η συμμετοχή στην πολιτική απόφαση. Γιατί η πολιτική απόφαση είναι εκείνη που θα ρυθμίσει και την οικονομική ανάπτυξη, αυτή, η πολιτική απόφαση, είναι η υποδομή των ανθρώπινων κοινωνιών και όλα τα άλλα, και η οικονομική ανάπτυξη μαζί, είναι το εποικοδόμημα και εξαρτώνται από το χαρακτήρα του πολιτεύματος.
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας πάντα θα βοηθάει τον άνθρωπο σ’ όλους τους τομείς της ζωής του. Όμως η σωστή χρήση της θα διέπεται πάντα από τους πολιτικούς θεσμούς, από το πολίτευμα. Έτσι η Ιστορία έχει καταστήσει πασιφανές ότι η Δημοκρατία είναι πιο αποτελεσματική και κάνει τη ζωή του ανθρώπου πιο ευχάριστη, πιο ευτυχισμένη, πιο παραγωγική από άποψη πνευματική και πιο εναρμοσμένη στον άνθρωπο από άποψη υλική και οικολογική – ακόμα κι αν η τεχνολογία της είναι υποδεέστερη. Αυτό δεν καταδεικνύει ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, παρά τις ελλείψεις και τα ελαττώματα που θα μπορούσε κανείς να του καταλογίσει;
Αν το σύγχρονο οικονομικό ιδεώδες είναι η αλληλεξάρτηση, που υπάρχει στην παγκόσμια αγορά, το οικονομικό ιδεώδες της αρχαίας ελληνικής πόλης – κράτους ήταν η αυτάρκεια (Αριστ. Πολ. Α, 1252β 27-30). Η αυτάρκεια σαν βασικό οικονομικό αίτημα βρίσκεται σε όλες τις μικρές κοινωνίες, παρά το εμπόριο που αναπτύσσεται κατά καιρούς και κατά τόπους, και το οποίο δεν θεραπεύει πάντα ανάγκες ζωτικές. Η οικονομική αλληλεξάρτηση συμπορεύεται με την κεφαλαιοκρατική ανάπτυξη και από πλευρά πολιτική προϋποθέτει το μεγάλο συγκεντρωτικό και με ολιγαρχικούς θεσμούς οργανωμένο κράτος, ενώ από πλευρά τεχνική προϋποθέτει την εξέλιξη των συγκοινωνιών και των επικοινωνιών. Γιατί ακόμα και αν υποθέσουμε πως υπάρχει η πρώτη, (η ολιγαρχική πολιτική προϋπόθεση) και δεν υπάρχει και η δεύτερη (η ανάπτυξη της επικοινωνίας), τότε το μεγάλο συγκεντρωτικό κράτος, θα στηρίζεται κυρίως στην προσπάθεια για αυτάρκεια, για λόγους καθαρά τεχνικούς. Όμως όποιο και να είναι το οικονομικό ιδεώδες, όποια κι αν είναι η ανάπτυξη της τεχνολογίας, η πολιτική κατάσταση έχει τον πρωτεύοντα ρόλο.
Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός βασιζόταν όχι απλώς στην αποκέντρωση, προς την οποία λένε ότι τείνουν τα σύγχρονα κράτη, αλλά σε κάτι πολύ πιο δημοκρατικό και πολύ πιο αποτελεσματικό: τον πολυκεντρισμό. Κάθε ελληνική πόλη σχεδόν αποτελούσε κι ένα πολιτικο-πολιτιστικό κέντρο, χωρίς βέβαια να χαθεί ποτέ από τα μάτια των Ελλήνων το ενιαίο του πολιτισμού τους και η έντονη αλληλεπίδραση. Η μελέτη της Ιστορίας αποφαίνεται ότι κανένας πολιτισμός δεν στάθηκε τόσο πολυκεντρικός και συνάμα τόσο ενιαίος, όσο ο Ελληνικός.
Ο ελληνικός κοινοτικός πολυκεντρισμός είναι προφανής από το γεγονός ότι οι ελληνικές πόλεις – κράτη αναπτύχθηκαν με βάση την ελευθερία και την αυτονομία στον πολιτικό τομέα και την αυτάρκεια στον οικονομικό. «Αυτάρκης γαρ η πόλις, το δε δούλον ουκ αύταρκες» λέει αλλού ο Αριστοτέλης (Πολ. Δ, 1291α, 10). Η αυτάρκεια αυτή των ελληνικών πόλεων στηριζόταν στην φορολόγηση μόνο των πλούσιων μελών της κοινότητας. Και η κοινότητα τα διαχειριζόταν με βάση τις κοινές ανάγκες, λαμβάνοντας υπόψη κυρίως τους πενέστερους. Γι’ αυτό και οι Έλληνες μιλούσαν για το Κοινό των Αθηναίων, το Κοινό των Θηβαίων, το Κοινό των Μηλίων, το Κοινό των Ναξίων κλπ. και δεν χρησιμοποίησαν ποτέ τον όρο «κράτος» με την σημερινή έννοια.
Οι ευπορότερες τάξεις επειδή είχαν το βάρος της φορολόγησης, είχαν αρχικά μόνο αυτοί πλήρη πολιτικά δικαιώματα, δηλαδή συμμετοχή και στις τρεις λειτουργίες της εξουσίας (ελευθερία πρώτου βαθμού). Οι φτωχότεροι αρχαίοι Έλληνες πολίτες είχαν συμμετοχή μόνο στη νομοθετική λειτουργία της εξουσίας – Εκκλησία του Δήμου ή Απέλλα ή Αλία ονομαζόταν συνήθως το σχετικό πολιτειακό όργανο (ελευθερία δευτέρου βαθμού). Όμως, όπως καθένας το αντιλαμβάνεται, η ελευθερία δευτέρου βαθμού των αρχαίων Ελλήνων ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχουν οι πολίτες των συγχρόνων Κοινοβουλευτικών Ολιγαρχιών. Και επί πλέον: όσοι είχαν αυτή την ελευθερία δεν πλήρωναν φόρους.
Ο Θησέας έφερε τη Δημοκρατία στην Αττική. Όμως επειδή δεν θέσπισε θεσμούς που να εμποδίζουν τη δημιουργία μεγάλων περιουσιών, όπως έκανε αργότερα ο Σόλωνας, γρήγορα οι πλούσιοι γίνανε πιο πλούσιοι και οι φτωχοί φτωχότεροι, με αποτέλεσμα να χάνουν ακόμα και τα πολιτικά τους δικαιώματα (1-3). Έτσι τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα, λίγο πριν τον Δράκοντα, τα είχαν πια μόνο οι πλούσιοι (3, 6). Όμως τελικά επικράτησε, με κοινή συναίνεση, η Δημοκρατία σαν πολίτευμα και ελευθερία πρώτου βαθμού δόθηκε σ’ όλους, ακόμα και σ’ εκείνους που ήσαν ατελείς, αφορολόγητοι. Έτσι είχε αποσυνδεθεί η συμμετοχή στην άσκηση της εξουσίας από την συμμετοχή στα έξοδα του Κοινού, της πόλης.
Άλλωστε το δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο παρακώλυσε, όπως βασικά νομοθετήθηκε από το Σόλωνα, το σχηματισμό τεράστιων περιουσιών. Η δόμηση υπέρλαμπρων ιδιωτικών οικημάτων, η με κάθε τρόπο επίδειξη ιδιωτικού πλούτου ήταν αδιανόητη κατά την ακμή της Δημοκρατίας, δηλαδή κατά την κλασική περίοδο. Αν κάποιος έκανε το λάθος της επίδειξης, γρήγορα κάποια πρόσθετη λειτουργία θα του έκοβε την επιδεικτική διάθεση. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στη Δημοκρατία οι πλούσιοι πλήρωναν τα έξοδα του Κοινού και οι φτωχοί ασκούσαν την εξουσία: κάτι το αδιανόητο, ακόμη και για το πιο προηγμένο από τα σημερινά πολιτεύματα, όπως είναι ο Κοινοβουλευτισμός δυτικού τύπου, στον οποίο ζούμε. Γιατί ο Κοινοβουλευτισμός και οι ποικιλώνυμες παραλλαγές του δεν είναι παρά ολιγαρχικές πολιτειακές παραλλαγές.
Για την κλασική Ελληνική Αρχαιότητα ήταν αναπόφευκτο οι πενέστεροι να έχουν την εξουσία στα χέρια τους. Κι αυτό γιατί ήταν πάντα περισσότεροι και η αρχή να κατισχύει η γνώμη των πολλών είναι η βασική δημοκρατική αρχή. Η κατάσταση αυτή ήταν αποδεκτή από τις πλουσιότερες τάξεις, που χωρίς ιδιαίτερη βαρυγκόμηση ανταποκρίνονταν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στον Δήμο και την Πόλη. Έτσι όμως κερδιζόταν η κοινωνική γαλήνη και η εγκληματικότητα ήταν μηδενική. Φαίνεται πως οι πλούσιοι της Ελληνικής Αρχαιότητας είχαν διαπιστώσει ότι, όπως είναι πολύ δύσκολο να παραμείνεις καθαρός ζώντας ανάμεσα σε βρόμικους, ή υγιής ζώντας ανάμεσα σε αρρώστους, είναι το ίδιο δύσκολο να παραμένεις χορτάτος και να ευημερείς ζώντας ανάμεσα σε πεινασμένους και εξαθλιωμένους.
Το δημοκρατικό οικονομικό ιδεώδες δεν ήταν η οικονομική ανάπτυξη. Αυτή λίγο ως πολύ θεωρούνταν σαν κάτι το δοσμένο, το αυτονόητο. Το οικονομικό αίτημα της Δημοκρατίας ήταν η ανακατανομή του πλούτου, η προσπάθεια για να γίνει η ζωή όλων των πολιτών ευφρόσυνη, χαρούμενη, ευτυχισμένη. Ο Επιτάφιος, όπως μας τον διασώζει ο Θουκυδίδης, είναι μια σύντομη περιγραφή της σκέψης και της πράξης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, κάτι ανάλογο με αυτό που θα το ονομάζαμε σήμερα λόγο απολογητικό του κυβερνητικού έργου ή και προγραμματικές δηλώσεις. Και αναφέρεται βέβαια ο Περικλής στην εμπορική τους ανάπτυξη, αλλά για να πει ότι αυτή την απολάμβανε όλος ο Δήμος των Αθηναίων κι όχι λίγοι προνομιούχοι.
Και μια κι έγινε λόγος για τον Επιτάφιο, αξίζει να τονίσουμε ποιο ήταν το πολιτικό ιδεώδες της Δημοκρατίας για το Πανελλήνιο. Γιατί αυτό δεν το επισημαίνει με σαφήνεια ο ολιγαρχικός Αθηναίος ιστορικός, αλλά μπορεί να το οσφρανθεί κανείς και μέσα από τις ολιγαρχικές του γραμμές. Το πολιτικό ιδεώδες της Δημοκρατίας, της Αθήνας, του Δήμου των Αθηναίων, δεν ήταν η ιμπεριαλιστική επέκταση, όπως συχνά λέγεται. Η προσπάθεια των Αθηναίων δημοκρατών ήταν η συνένωση και αλληλοϋποστήριξη των απανταχού ελληνικών πόλεων, έτσι ώστε να ζουν ειρηνικά και ευτυχισμένα, χωρίς φόβο για τους Πέρσες στην Ανατολή και τους Καρχηδονίους στη Δύση. Ο συνήθης ορισμός του ιμπεριαλισμού είναι: η από μια αναπτυγμένη βιομηχανική δύναμη κατάληψη άλλων χωρών, για την απόκτηση φτηνών πρώτων υλών και η χρησιμοποίηση των κατειλημμένων χωρών σαν αγορών των βιομηχανικών της προϊόντων. Η Αθήνα δεν είχε καμιά βιομηχανία ούτε ανάγκη από πρώτες ύλες. Οι κεραμικές της βιοτεχνίες δεν ήταν λιγότερο παραγωγικές από τις αντίστοιχες των άλλων ελληνικών πόλεων και το κοκκινόχωμα της Αττικής επαρκούσε για τις ανάγκες της αττικής αγγειοπλαστικής. Καμιά ξένη, μη ελληνική, πόλη δεν καταλήφθηκε ή προσκλήθηκε να συμμετάσχει στη Δηλιακή Συμμαχία. Στη Δηλιακή Συμμαχία ήταν μόνο ελληνικές πόλεις. Όταν όμως οι Αθηναίοι και οι Σύμμαχοί τους εκμηδένισαν με πολύ ιδρώτα και περισσότερο αίμα τον περσικό κίνδυνο στην Ανατολή και αποθάρρυναν τον καρχηδονιακό στη Δύση, οι κατά πόλεις Έλληνες ολιγαρχικοί και πλούσιοι, που κατά τα δημοκρατικά θέσμια ήταν επιφορτισμένοι με τις εισφορές στη Δηλιακή Συμμαχία, βαρέθηκαν να πληρώνουν φόρους και άρχισαν να μιλάνε για «αυτονομία» και «ελευθερία», δηλαδή για διάλυση της Πανελλήνιας Ένωσης, ενώ οι Πέρσες και οι Καρχηδόνιοι καραδοκούσαν. Για παράδειγμα: Το 409 π.Χ. μετά την αθηναϊκή αποτυχία στην Σικελία, οι Καρχηδόνιοι ισοπέδωσαν τον Ακράγαντα. Αργότερα, το 387, οι Πέρσες με την Ανταλκίδεια ή Βασίλεια ειρήνη έγιναν ρυθμιστές των Ελληνικών πραγμάτων.
Κι ας επανέλθουμε. Το οικονομικό ιδεώδες της Δημοκρατίας δεν αδιαφορεί για την οικονομική ανάπτυξη. Όμως ο Επιτάφιος μιλάει και για ουσιαστική συμμετοχή του πλήθους τόσο στις πολιτικές διαδικασίες και γενικότερα στην πολιτική λειτουργία όσο και στην οικονομική ευμάρεια. Και αυτό το οικονομικό ιδεώδες της Δημοκρατίας πραγματοποιούνταν από τη μια μεριά μέσω της τακτικής και αναλογικής φορολόγησης των ευπορότερων για τα τρέχοντα έξοδα του κράτους και, από την άλλη, μέσω της ανάληψης των λειτουργιών από τους πιο εύπορους προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων.
Κανείς στην Αθήνα δεν είχε την επιλογή να αρνηθεί να φέρει σε πέρας μια λειτουργία, που θα του ανέθετε το αρμόδιο κληρωτό ενιαύσιο πολιτειακό όργανο – το μόνο που επιτρεπόταν ήταν να υποδείξει κάποιον άλλο πλουσιότερο του, ώστε να κάνει εκείνος τη λειτουργία. Αυτός ο άλλος, αλλά και οποιοσδήποτε Αθηναίος, που καλούνταν να επιτελέσει κάποια λειτουργία, είχε το δικαίωμα να κάνει τέτοια υπόδειξη και μάλιστα μπορούσε να ζητήσει να γίνει ανταλλαγή περιουσιών και ο πραγματικά πλουσιότερος να αναλάβει τη λειτουργία. Ποιος λοιπόν θα δεχόταν να ανταλλάξει την περιουσία του, για να μην κάνει τη λειτουργία, αν δεν ήταν πραγματικά λιγότερο πλούσιος; Αυτός ο θεσμός ήταν η περίφημη αντίδοση, η οποία απέκλειε κάθε ευκαιρία για φοροδιαφυγή ή ελπίδα για μη ανακατανομή του πλούτου.
Δεν παρείχε λοιπόν καμιά πολιτική δύναμη ο πλούτος στην αρχαία Αθήνα, όπου ο μόνος πολιτικά δυνατός ήταν ο Δήμος. Οι δημοκρατικοί θεσμοί καθόριζαν πολύ συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο οι πλούσιοι μπορούσαν να διαθέσουν τα λεφτά τους. Ο πλούτος στην αρχαία Αθήνα έδινε μόνο τη δυνατότητα να ξοδέψει κανείς για την πόλη και οι πλούσιοι διαπαιδαγωγούνταν από τους δημοκρατικούς θεσμούς όχι στο να φοροδιαφεύγουν, αλλά στο να θεωρούν μεγάλη τους τιμή να ευεργετήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πατρίδα και τους συμπολίτες τους. Έτσι χαίρονταν τα πλούτη τους χωρίς φόβους και άγχη και δίχως τη συνδρομή σωματοφυλάκων.
Το αντίθετο συμβαίνει στα σύγχρονα πολιτεύματα. Οι σύγχρονοι θεσμοί δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργηθούν τεράστιες περιουσίες. Οι Κοινοβουλευτικές Ολιγαρχίες εισπράττουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων τους από τις πιο φτωχές τάξεις, από τη μια μεριά χάρη στην έμμεση φορολόγηση, και από την άλλη, επειδή οι πιο φτωχοί είναι συνήθως μισθωτοί ή συνταξιούχοι και δε μπορούν να κρύψουν τα βασικά, τουλάχιστο, έσοδά τους. Οι πιο πλούσιοι που ασκούν συνήθως ελευθέρια επαγγέλματα έχουν περισσότερες ευκαιρίες να φοροδιαφύγουν. Όμως, κατ’ αυτό τον τρόπο, οι σύγχρονοι μεγιστάνες του πλούτου ζουν συνήθως -και δικαιολογημένα- με το φόβο κάποιας τρομοκρατικής επίθεσης. Και κάλλιστα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς: ποιος είναι πιο ευτυχισμένος, ο Λάτσης, ο Βαρδινογιάννης ή οποιοσδήποτε σύγχρονος μεγιστάνας του πλούτου Έλληνας ή ξένος, που είναι υποχρεωμένος να ζει περιχαρακωμένος στο αρχοντικό του, στη σκιά των σωματοφυλάκων του, ή ο Κίμωνας που, υποχρεωμένος από τα θέσμια της Αθηναϊκής Πολιτείας να διαθέτει αφειδώς τα πλούτη του για την πόλη και τους συμπατριώτες του, είχε πάντα το σπίτι και τους κήπους του ανοικτούς και προσιτούς σε οποιοδήποτε Αθηναίο και κυκλοφορούσε ελεύθερα παντού, χωρίς το φόβο καμιάς τρομοκρατικής επίθεσης;
Η Ελλάδα το μεγαλείο της το οφείλει στην Δημοκρατία και μόνο. Ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι ένας λαϊκός πολιτισμός που δε δέχτηκε ποτέ ούτε δόγματα, ούτε ιερά βιβλία, ούτε αρχηγούς – όσοι στον ελληνικό χώρο θέλησαν να «το παίξουν χαρισματικοί αρχηγοί»γρήγορα τα βρήκαν σκούρα με τους συμπολίτες τους, που δεν το είχαν σε τίποτα να τους θεωρήσουν ύποπτους για τυραννία. Και είναι γνωστό ποια τύχη περίμενε τους τυράννους στην Ελλάδα: ήταν πολύ δύσκολο να βρεις γέρο τύραννο· οι συμπολίτες του δεν του χαρίζανε την ευκαιρία να γεράσει!…
Οι Έλληνες, εφευρίσκοντας χάρη σε διάφορες συγκυρίες τη Δημοκρατία, χωρίς ποτέ να πιστέψουν πως ήταν ή είναι κάποια ανώτερη φυλή, δημιούργησαν ό,τι δημιούργησαν. Η ερμηνεία του Ελληνικού Πολιτισμού είναι τόσο απλή, που δύσκολα δέχονται να την καταλάβουν όσοι δεν αρέσκονται στο δημοκρατικό πνεύμα και αντίθετα διέπονται από πνεύμα ελιτίστικο. Σε χρόνους κατοπινούς μέχρι και σύγχρονους, πολλοί μελετητές και παρακοιμώμενοι ή παρατρεχάμενοι των διάφορων αντιδημοκρατικά οργανωμένων εξουσιών προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το «ελληνικό θαύμα» με όρους φυλετικούς ή μεταφυσικούς. Αυτός ο ίδιος ο όρος «θαύμα» δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να δείχνει την αδυναμία να γίνει αντιληπτό το γιατί και το πώς του Ελληνικού Πολιτισμού. Γιατί η λέξη«θαύμα» παραπέμπει σε καταστάσεις έξω από τη φυσική νομοτέλεια και την κοινωνική πραγμάτωση. Συχνά πολλή φαιδρότητα χαρακτηρίζει τις προσπάθειες ερμηνείας του Ελληνικού Πολιτισμού που τον αποδίδουν σε … όντα που έχουν έρθει από το Υπερπέραν κλπ, κλπ. Κι όμως η ερμηνεία είναι τόσο απλή, σαν το αυγό του Κολόμβου: η Δημοκρατία έφτιαξε την Ελλάδα, γιατί έγινε αιτία να εφευρεθεί η φωνητική – αλφαβητική γραφή και να αξιοποιηθεί ο εγκέφαλος πλήθος ανθρώπων, πολιτών και μη πολιτών, ανδρών και γυναικών, πράγμα που δε θέλησαν και δε μπόρεσαν να κάνουν τα μη δημοκρατικά πολιτεύματα. Όμως οι τόσο απλές και οφθαλμοφανείς ερμηνείες είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αποδεκτές.