Μυθολογικα Ονόματα για Αγόρια: Μυθολογία, Αρχαιοελληνικά, Σπάνια, Σύνθετα

  Τα ονόματα στην ελληνική μυθολογία μόνο τυχαία δεν δίνοντας στους ήρωες, οι οποίοι συχνότατα χαρακτηρίζονταν και "ημίθεοι".

Το όνομα τού Ημίθεου Ηρακλή, γιού τού Δία και τής Αλκμήνης, προέρχεται από το κύριο όνομα «Ήρα» και το ουσιαστικό «κλέος» (δόξα), και σημαίνει «δόξα τής Ήρας». Στην ίδια οικογένεια ανήκουν και τα ονόματα Ηρακλείδης (ο γιός, ο απόγονος τού Ηρακλή), Ηράκλειος (εκείνος που ανήκει στον Ηρακλή, που είναι τού Ηρακλή) και Ηράκλειτος (ο φημισμένος, ο ένδοξος όσο και η Ήρα).
Από τον μέλλοντα «θήσω» (θα θέσω) τού ρήματος «τίθημι» (θέτω) προέρχεται το όνομα Θησεύς, που σημαίνει «αυτός που θα θέσει, που θα ιδρύσει». Ο Ήρωας Θησεύς (Θησέας), γιός τού Αιγέα και τής Αίθρας, είναι ο θεμελιωτής τής πόλης των Αθηνών και εμπνευστής τής γιορτής των Παναθηναίων.

Από το ρήμα «ιάομαι ιώμαι», που σημαίνει «γιατρεύω, θεραπεύω», και συγκεκριμένα από τον μέλλοντα «ιάσομαι» (θα γιατρεύσω, θα θεραπεύσω) προέρχεται το όνομα τού Ήρωα Ιάσονα, γιού τού Αίσονα και τής Πολυμήδης και αρχηγού τής Αργοναυτικής Εκστρατείας. Ιάσων
(Ιάσονας), λοιπόν, σημαίνει «αυτός που θα γιατρεύσει, που θα θεραπεύσει».

Το όνομα προέρχεται από τον μέλλοντα «πέρσω» (θα εκπορθήσω) τού ρήματος «πέρθω» (εκπορθώ) και σημαίνει «αυτός που θα εκπορθήσει».

Ο Ήρωας Περσεύς (Περσέας) είναι γιός τού Δία και τής Δανάης. Παρατηρούμε ότι τα ονόματα Θησεύς, Ιάσων και Περσεύς προέρχονται από τον μέλλοντα χρόνο των ρημάτων που τα παράγουν, γεγονός που υποδεικνύει ότι η ονοματοθεσία των τριών Ηρώων, κατά την παιδική τους ηλικία, επείχε θέση προφητικής αποκάλυψης ή, έστω, σαφούς προτροπής σχετικά με το μέλλον τους.

http://www.pronews.gr/istoria/265960_i-simasia-ton-onomaton-ton-imitheon

Ονόματα για Αγόρια Μυθολογία

Η ελληνική μυθολογία είναι μια πλούσια πηγή εύρεσης ανδρικών ονομάτων. Γεμάτη από μυθικά όντα, θεούς, ήρωες και πλάσματα παραμυθένια, αποτελεί ένα εντυπωσιακό περιβάλλον από το οποίο μπορείτε να εμπνευστείτε και να αναζητήσετε ένα όνομα ιδιαίτερα ξεχωριστό.

Μερικά από τα ομορφότερα ονόματα για αγόρια που σχετίζονται με το μύθο είναι τα εξής:

• Αίαντας – Μυθικός βασιλεύς της Σαλαμίνος και ένας από τους κυριότερους και πιο σπουδαίους ήρωες του Τρωικού πολέμου.
• Αίολος – Θεός των ανέμων.
• Αίσονας – Ήρωας της Μαγνησίας και της Τυρούς, γιος του Κρηθέα, βασιλιά της Ιωλκού.
• Αλκίνοος – Βασιλιάς των Φαιάκων.
• Απόλλων – Θεός του φωτός, προστάτης των τεχνών και της μαντείας.
• Άρης – Θεός του πολέμου, γιος του Δία και της Ήρας.
• Αστυάνακτας – Γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης.
• Αχιλλέας – Γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού, ήταν ο μεγαλύτερος και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου.
• Δαίδαλος – Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας, περίφημος τεχνίτης και αρχιτέκτονας, στον οποίο αποδίδονται πλείστα από τα αρχέγονα έργα της αρχιτεκτονικής και γλυπτικής.
• Διομήδης – Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας και βασιλιάς του Άργους γνωστός κυρίως, από τη συμμετοχή του στον Τρωικό Πόλεμο.
• Διόνυσος – Θεός του κρασιού και του γλεντιού.
• Δευκαλίων – Σύζυγος της Πύρρας, κόρης του Επιμηθέα και της Πανδώρας, ήταν οι μόνοι άνθρωποι που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και αναδημιούργησαν την ανθρωπότητα.
• Έκτορας – Γιος του Πριάμου και της Εκάβης, ένα απ’ τα κεντρικά πρόσωπα της Ιλιάδας, αρχηγός των Τρώων και των συμμάχων τους κατά την υπεράσπιση της Τροίας.
• Ερμής – Ο αγγελιαφόρος των Θεών αλλά και ψυχοπομπός, οδηγούσε δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη, αλλά ήταν και προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιγνίων και του εμπορίου.
• Ηρακλής – Μυθικός ήρωας, ημίθεος γιός του Δία.
• Ήφαιστος – Θεός της φωτιάς του ουρανού, της γης και οποιασδήποτε τεχνικής ή τέχνης με αυτή, όπως της χαλκουργίας και, εν γένει, μεταλλουργίας.
• Θησέας – Γιος του Αιγέα και της Αίθρας, μυθολογικός ήρωας
• Ιάσονας – Ήρωας που ηγήθηκε της Αργοναυτικής εκστρατείας αναζητώντας το Χρυσόμαλλο Δέρας.
• Ίκαρος – Γιος του Δαίδαλου, κεντρικό πρόσωπο του ομώνυμου μύθου.
• Ιόλαος – Βοηθός και συμπαραστάτης του Ηρακλή.
• Λέανδρος – Νεαρός από την Άβυσσο που ερωτεύτηκε την Ηρώ, ιέρεια της Αφροδίτης που κατοικούσε σε ένα πύργο στη Σηστό του Ελλήσποντου, και κολυμπούσε κάθε βράδυ από την απέναντι όχθη για να είναι μαζί της.
• Μορφέας – Θεός του ύπνου.
• Νέστορας – Μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας και βασιλιάς της Πύλου.
• Οδυσσέας – Βασιλιάς της Ιθάκης, είναι ο κυριότερος χαρακτήρας στο επικό ποίημα του Ομήρου, Οδύσσεια, και επίσης διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην Ιλιάδα.
• Ορέστης – Γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, αδερφός της Ηλέκτρας και της Ιφιγένειας.
• Ορφέας – Κύριος εκπρόσωπος της τραγουδιστικής τέχνης και της λύρας.
• Πάρης – Γιος του Πριάμου, του βασιλιά της Τροίας. Ο γνωστότερος μύθος που συνδέεται με τον Πάρη, είναι η “απαγωγή” της Ωραίας Ελένης που προκάλεσε τον Τρωικό Πόλεμο.
• Πάτροκλος – Πιστός φίλος του Αχιλλέα.
• Περσέας – Γιος του Δία και της Δανάης.
• Ποσειδώνας – Θεός των υδάτων, (λιμνών, ποταμών, πηγών) και της θάλασσας.
• Πρίαμος – Βασιλιάς της Τροίας.
• Τηλέμαχος – Μυθικός ήρωας της Ιθάκης, γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης.
• Φινέας – Γιός του Ποσειδώνα και της Κασσιόπης.
• Φρίξος – Ο Φρίξος και η Έλλη ήταν παιδιά του Αθάμαντα, βασιλιά του Ορχομενού Βοιωτίας, και της Ωκεανίδας

Αρχαιοελληνικά Ονόματα για Αγόρια

Όπως και τα μυθολογικά, τα αρχαιοελληνικά ονόματα για αγόρια αποτελούν μια μεγάλη λίστα που εμπνέεται από αρχαίους έλληνες πολεμιστές, βασιλιάδες, φιλοσόφους και πολλές άλλες λαμπρές προσωπικότητες.

Κάποια από τα γνωστότερα και πιο εντυπωσιακά είναι τα εξής:

• Αγαμέμνων – Βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους.
• Αλκιβιάδης – O Αλκιβιάδης Κλεινίου Αθηναίος ήταν σημαντικός Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός.
• Αριστείδης – Ο Αριστείδης, επονομαζόμενος και «δίκαιος» υπήρξε Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός.
• Αριστοτέλης – Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας. Επηρέασε όλη τη δυτική φιλοσοφία, τη χριστιανική φιλοσοφία και την επιστήμη πριν από το Διαφωτισμό.
• Δημόκριτος – Προσωκρατικός φιλόσοφος, ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Πίστευε ότι η ύλη αποτελείτο από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα.
• Δημοσθένης – Ο Δημοσθένης ήταν Έλληνας πολιτικός και ρήτορας της αρχαίας Αθήνας.
• Ευκλείδης – Έλληνας μαθηματικός, που δίδαξε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στις μέρες μας είναι γνωστός ως ο «πατέρας» της Γεωμετρίας.
• Κλεάνθης – Στωικός φιλόσοφος. Γιος του Φανίου, υπήρξε μαθητής, επί 19 ολόκληρα έτη και, εν τέλει, διάδοχος του Ζήνωνα, ως ο δεύτερος κατά σειρά δάσκαλος της Αρχαίας Στοάς.
• Λυκούργος – Ο Λυκούργος θεωρείται ο νομοθέτης της αρχαίας Σπάρτης που καθιέρωσε τον στρατιωτικό προσανατολισμό της σπαρτιατικής κοινωνίας, σύμφωνα με χρησμό του Απόλλωνα από το μαντείο των Δελφών.
• Λύσανδρος – Ο Λύσανδρος ήταν Σπαρτιάτης πολιτικός και στρατηγός, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Σπαρτιατών κατά των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό πόλεμο.
• Μιλτιάδης – Ο Μιλτιάδης ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στη μάχη του Μαραθώνα.
• Ξενοφών – Αθηναίος ιστορικός συγγραφέας και σωκρατικός φιλόσοφος.
• Όμηρος – Δημιουργός της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
• Περικλής – Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα».
• Πλάτωνας – Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη.
• Σόλων – Σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
• Σοφοκλής – Τραγωδός της κλασικής εποχής. Μαζί με τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, αποτελούν τους μόνους τραγικούς ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα.
• Σωκράτης – Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
• Φειδίας – Αρχαίος Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονα

Σπάνια Ονόματα για Αγόρια

Στις μέρες μας, τα ερεθίσματα και οι πηγές έμπνευσης από τις οποίες μπορεί να προκύψει ένα όνομα είναι αναρίθμητες και ο κάθε γονιός μπορεί να επιλέξει ή και να δημιουργήσει ένα απόλυτα προσωπικό, μοντέρνο και σπάνιο όνομα για το αγοράκι του.

Μέσα σε αυτό τον τεράστιο κατάλογο της ονοματοδοσίας, μερικά πρωτότυπα και σπάνια ονόματα για αγόρι είναι:

• Α – Αγησίλαος, Αδαμάντιος, Αιμίλιος, Ανέστης, Αριστομένης, Αρτέμιος, Ασημάκης, Αστέριος, Αγαθοκλής, Αγαπητός, Αγάπιος, Άγις, Αγοραστός, Αδάμ, Αδάμος, Aδριανός, Άδωνις, Αιμιλιανός, Αινείας, Ακριβός, Ακύλας, Αλβέρτος, Αλκαίος, Αλφρέδος, Αμβρόσιος, Αμύντας, Αναγνώστης, Ανακρέων, Ανανίας, Ανατόλιος, Ανδροκλής, Άνθιμος, Αννίβας, Αντίνοος, Αξιώτης, Αρθούρος, Αρίσταρχος, Αριστόβουλος, Αριστόδουλος, Αριστοκλής, Αριστόνους, Αριστοφάνης, Αρσένιος, Αρχιμήδης, Αρχοντής, Ασκληπιός, Aστέρης, Ατταλος, Αυγερινός, Αυγουστής, Αυγουστίνος, Αύγουστος, Αφεντούλης
• Β – Βάιος, Βαλεντίνος, Βαλέριος, Βαλσάμης, Βαρδής, Βαρθολομαίος, Βασιλικός, Βελισάριος, Βενέδικτος, Βενετσάνος, Βενιαμίν, Βενιζέλος, Βησσαρίων, Βίας, Βικέντιος, Βίκτωρ, Βιτώριος, Βλαδίμηρος, Βλάσσιος, Βόρις, Βρασίδας, Βρεττός, Βύρων
• Γ – Γαβριήλ, Γαϊτάνος, Γάσπαρης, Γεβράσιος, Γεννάδιος, Γερμανός, Γιάγκος, Γιακουμής, Γιαννούλης, Γιασεμής, Γιούρι, Γκέντι, Γκολφίνος, Γλύμης, Γλυνός, Γουλιέλμος
• Δ – Δαμασκηνός, Δάμων, Δανιήλ, Δαυίδ, Δημοκράτης, Δημόκριτος, Δήμος, Δικαίος, Διογένης, Διομήδης, Δομένικος, Δούκας, Δραγούμης, Δράκος, Δρόσος
• Ε – Εδουάρδος, Ειρηναίος, Ελισσαίος, Έξαρχος, Επαμεινώνδας, Επιφάνιος, Ερμοκράτης, Ερρίκος, Ερωτόκριτος, Ευγένιος, Ευδόκιμος, Εύδοξος, Ευθύφρων, Ευρήλιος, Ευριπίδης, Ευριπίδης, Ευρυβιάδης, Ευτύχης, Εφραίμ
• Ζ – Ζαφείρης, Ζαχαρίας, Ζευς, Ζήνων, Ζήσης, Ζήσιμος, Ζήσος
• Η – Ήλιος, Ησαΐας
• Θ – Θαλής, Θεαγένης, Θεαγένης, Θεμιστοκλής, Θεοδόσιος, Θεοκλής, Θεοκλής, Θεόκριτος, Θεοτόκης,
• Ι – Ιγνάτιος, Ιδομενεύς, Ιεροκλής, Ιουλιανός, Ιούλιος, Ιπποκράτης, Ιπποκράτης, Ισαάκ, Ισίδωρος, Ιωακείμ, Ιώβ, Ιων, Ιωνάθαν, Ιωσήφ
• Κ – Κάδμος, Καίσαρ, Καλλίνικος, Κανέλος, Κάρολος, Κήρυκος, Κίμων, Κλέανδρος, Κλεάνθης, Κλέαρχος, Κλέαρχος, Κλεισθένης, Κλείτος, Κλεόβουλος, Κλεομένης, Κλέων, Κλημέντιος, Κλήμης, Κλήνης, Κομνηνός, Κορνήλιος, Κροίσος, Κρυστάλλης, Κυπριανός, Κυριαζής, Κύριλλος, Κύρκος, Κύρος
• Λ – Λαέρτης, Λαμπρινός, Λαοκράτης, Λάσκαρης, Λαυρέντης, Λέανδρος, Λεονάρδος, Λιβέρης, Λινάρδος, Λορέντζος, Λούης, Λούθηρος, Λουΐζος, Λουκιανός, Λυμπέρης, Λύσανδρος, Λυσίμαχος
• Μ – Μακάριος, Μάξιμος, Μαργαρίτης, Μαρίνος, Μάρκελλος, Ματθαίος, Μεγακλής, Μεθόδιος, Μελέτιος, Μένανδρος, Μενέλαος, Μερκούριος, Μηνάς
  Μικέλης, Μίλτων, Μίνωας, Μόδεστος, Μόσχος, Μπατίστας, Μπόρις, Μύρων
• Ν – Ναθαναήλ, Ναπολέων, Νείλος, Νεκτάριος, Νεοκλής, Νεοπτόλεμος, Νεόφυτος, Νεοχάρης, Νίκανδρος, Νικοκλής
• Ξ – Ξένος
• Ο – Ονούφριος, Ουμβέρτος, Ουράνιος
• Π – Πάικος, Παϊσιος, Παλαιολόγος, Πανίκος, Πανταζής, Παντολέων, Παράσχος, Παρθένιος, Πάρις, Πασχάλης, Πάτροκλος, Πελοπίδας, Περίανδρος, Πιέρρος, Πλούταρχος, Ποθητός, Πολύβιος, Πολύζος, Πολυζώης, Πολύτιμος, Πραξιτέλης, Προκόπιος, Πύρρος
• Ρ – Ράλλης, Ρενάτος, Ρένος, Ρήγας, Ρηγίνος, Ρίζος, Ριχάρδος, Ροβέρτος, Ροδόλφος, Ρολάνδος, Ρομάν, Ρομπέρτο, Ρουσέτος, Ρούσσος, Ρωμανός
• Σ – Σαράντος, Σεβαστιανός, Σεβαστός, Σέργιος, Σερεμέτης, Σήφης, Σιλβέστρος, Σίμος, Σίμων, Σολομών, Σοφιανός, Σπάρτακος, Σπήλιος, Στάικος, Σταμέλος, Σταμούλης, Στασινός, Στέργιος, Σώζων, Σωσίπατρος, Σωφρόνης
• Τ – Ταξιάρχης, Ταΰγετος, Τζάκος, Τζανέτος, Τζανής, Tζώνης, Τζώρτζης, Τηλέμαχος, Τισσαφέρνης, Τίτος, Τραϊανός, Τριάντης, Τρύφων
• Υ – Υάκινθος, Υπάτιος
• Φ – Φαίδων, Φάνος, Φανούριος, Φιλήμων, Φιλόδαμος, Φιλόθεος, Φιλοκτήτης, Φιλοποίμην, Φιλόστρατος, Φοίβος, Φραγκίσκος, Φραγκούλης, Φραντζέσκος, Φρειδερίκος, Φωκίων,
• Χ – Χαρίδημος, Χαρίσης, Χαρίτος, Χαρίτων, Χρύσανθος, Χρυσολέων, Χρυσοσθένης, Χρυσόστομος
• Ψ – Ψαραντώνης

Σύνθετα/Διπλά Ονόματα για Αγόρια

Ίσως η επιλογή ενός και μόνου ονόματος να σας δυσκολεύει και να θέλετε να χαρίσετε στο αγοράκι σας ένα σύνθετο όνομα, είτε δικής σας δημιουργίας είτε κάποιον συνδυασμό ονομάτων που χρησιμοποιείται συχνά.

Δεν υπάρχει κανένας αυστηρός κανόνας που να ορίζει το τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνδυαστούν δύο ονόματα, κάποιοι όμως από τους γνωστότερους συνδυασμούς διπλών ονομάτων για αγόρια είναι οι εξής:

• Αλέξανδρος Άγγελος
• Αλέξανδρος Ιωάννης
• Ανδρέας Κωνσταντίνος
• Απόστολος Θωμάς
• Ηλίας Νεκτάριος
• Κωνσταντίνος Αλέξανδρος
• Μιχαήλ Άγγελος
• Σπύρος Άγγελος
• Στέφανος Μάριος
• Χαράλαμπος Παναγιώτης
• Χρήστος Ιωάννης

Και μερικά ευρέως διαδεδομένα αλλά και πιο σπάνια σύνθετα ονόματα για αγόρια είναι:

• Aγαθάγγελος
• Αγαθονίκης
• Αθηνόδωρος
• Ανδρόνικος
• Ανδρόφιλος
• Γεωργογιάννης
• Ελπιδοφόρος
• Θεόδουλος,
• Θεόδωρος
• Θεόκλητος
• Θεόπιστος
• Θεόφιλος
• Θεόφραστος
• Θεοφύλακτος
• Ιερόθεος
• Ιερώνυμος
• Μητροφάνης
• Νικήστρατος
• Νικηφόρος
• Νικόδημος
• Πολύδωρος
• Πολύκαρπος
• Πολυχρόνης
• Τιμόθεος
• Φιλάρετος
• Φωτανέστης
• Χριστόδουλος,
• Χρυσοβαλάντης

Είναι λοιπόν εμφανές ότι τα ονόματα για αγόρι είναι αναρίθμητα και οι πηγές από τις οποίες μπορούν να προκύψουν δεν στερεύουν ποτέ. Όποιο όνομα όμως και να επιλέξετε για το αγοράκι σας αυτό που θα το κάνει να ξεχωρίζει είναι η αγάπη που θα το συντροφεύει παντοτινά!

https://jeweler.gr/blog/%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1/

Η ανάλυση του ονόματος στην Αριθμολογία

  Στην σύγχρονη μορφή της αριθμολογίας, έχουμε την ακόλουθη σειρά στον πίνακα των γραμμάτων:-

1	2	3	4	5	6	7	8	9
Α	Β	Γ	Δ	Ε		Ζ	Η	Θ
Ι	Κ	Λ	Μ	Ν	Ξ	Ο	Π	Ρ
Σ	Τ	Υ	Φ		Χ	Ψ	Ω

1	2	3	4	5	6	7	8	9
A	B	C	D	E	F	G	H	I
J	K	L	M	N	O	P	Q	R
S	T	U	V	W	X	Y	Z

Με τους πίνακες αυτούς, αν έχουμε ένα ελληνικό ή ένα λατινικό όνομα και επώνυμο, βρίσκουμε τους αριθμούς που προκύπτουν συνολικά από αυτά. Συνηθίζεται να λαμβάνεται υπ’ όψη το βαφτιστικό όνομα και όχι το υποκοριστικό. Επειδή όμως όλα είναι δόνηση, έχω διαπιστώσει πως αν προστεθεί το υποκοριστικό στο βαφτιστικό όνομα, τότε έχουμε πιο σωστή εικόνα του ατόμου που εξετάζουμε.

Κατά συνέπεια, από το ονοματεπώνυμο προκύπτουν τα εξής:

1) Ο ονομαστικός μας αριθμός, από όλα τα γράμματα επωνύμου και ονόματος. Είναι η Έκφραση, δηλαδή ο γενικός συντελεστής ψυχής και εξωτερικής εκδήλωσης.

2) Το άθροισμα των φωνηέντων δείχνει την Ψυχή, δηλαδή τον εσωτερικό μας κόσμο.

3) Το άθροισμα των συμφώνων δείχνει την Εντύπωση, δηλαδή την προβολή της εικόνας μας προς τα έξω.

Ας δούμε σε συντομία τι σημαίνει κάθε προσωπικότητα, ανάλογα με τον αριθμό της στα θετικά και αρνητικά της χαρακτηριστικά:

1.

+ Αρχηγική τάση, στρατιωτικό πνεύμα, εξυπνάδα, δυνατά ηγετικά χαρίσματα, ανεξάρτητη φύση, οργανωτική, με πρωτοβουλία και δημιουργική πρωτοτυπία, θάρρος και τόλμη.

-Πολύ επιθετικός, απότομος, κυριαρχικός, εγωιστής.

Προτιμά να είναι μόνος, να δρα αυτεξούσια και να κοπιάζει υπερβολικά. Τους ταιριάζει η δραστηριότητα της μέρας. Συναίσθηση ευθυνών και καθηκόντων, προικισμένος να πηγαίνει μπροστά.

2.

+ Διπλωμάτης, συνεργάσιμος, ισορροπημένος, ευαίσθητος, μετριόφρων, διακριτικός, συνετός, ειλικρινής.

-Ντροπαλός, άτολμος, φοβισμένος, χαμένος στην λεπτομέρεια, απαισιόδοξος, θλιμμένος.

Θαυμάσιος συνεργάτης, προσπαθεί δίχως να διστάζει μπροστά σε εμπόδια, έχει αμηχανία στο προσκήνιο, αλλά δημιουργική πρωτοτυπία και καλή εκτέλεση καθηκόντων.

3.

+τελειομανής, καλλιτεχνικός, συμπαθής, ερωτικός, γενναιόδωρος, καλλιεργημένος, ευχάριστος, αισιόδοξος, με φαντασία.

-σπαταλά την ενέργειά του, υπερβολικός, με μισοτελειωμένα σχέδια, δίχως προσανατολισμό, με εναλλαγές διάθεσης.

Αγαπά την κοινωνική ζωή, την λογοτεχνία, τον εντυπωσιασμό σε εμφάνιση και παρουσία, την κουλτούρα, τα γλέντια.

4.

+δυνατή αίσθηση αξιών, επιστημονικό μυαλό, προσοχή στην λεπτομέρεια, θεμελιωτής, πολύ πρακτικός, ορθολογιστής, στερεότυπος, έντιμος, ικανός να ολοκληρώνει, οργανωτικός, με διοικητικά χαρίσματα.

-Έλλειψη φαντασίας, στενοκεφαλιά, επιχειρηματολογία, αργός στη δράση, πολύ σοβαρός, συγκεχυμένος.

Συντηρητική προσωπικότητα, εργασιομανής και διστακτικός στο καινούργιο, αντιπαθεί το επιπόλαιο, το επιφανειακό και το άχρηστο. Αναζητά την πνευματική συντροφιά.

5.

+Οραματιστής, νευρικός, ευμετάβλητος, ικανός στο εμπόριο, εμπνευσμένος, μαγνητικός, περιπετειώδης, νεωτεριστής.

-πολύ νευρικός, ανυπόμονος, με έλλειψη εφαρμογής σχεδίων, έλλειψη ικανοποίησης, πολλές σκέψεις και λίγες αποφάσεις.

Με διαρκείς εναλλαγές διάθεσης, φαίνεται άστατος, αν και έχει εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής. Ανήσυχος, έχει οράματα, αλλά και είναι έτοιμος για κάτι νέο διαρκώς.

6.

+Καλλιτεχνικός, υπερβολικά υπεύθυνος, διαθέσιμος, κοινωνικός, ισορροπημένος, συμπαθής, ανθρωπιστής, αγαπά το σπίτι, την υπηρεσία σε άλλους.

-επίμονος, στενοκέφαλος, θέλει να ελέγχει φίλους και οικογένεια, εγωιστής, υποκύπτει στην κολακεία, ιδιότροπος στην λεπτομέρεια.

Παραδειγματικός πολίτης, με τους κανόνες και τα ήθη, αντιπαθεί την αγένεια και την φασαρία. Αλτρουιστής, έτοιμος να παλέψει και να ευεργετήσει. Προστατευτικός.
7.
+εσωστρεφής, φιλόξενος, πρωτότυπος, με φαντασία, με αγάπη στον εσωτερισμό, στη θρησκεία, στην πνευματικότητα, στις μελέτες, διπλωμάτης.

-επίμονος, αφηρημένος, καχύποπτος, σαρκαστικός, μοναχικός, άκαμπτος, αποσυρμένος από τα επίγεια.

Εσωστρεφής και δεκτικός, αλλά με βάθος σκέψης, είναι ο μυστικιστής ή ο φιλόσοφος. Επιφυλακτικός, γίνεται εξαιρετικός σύμβουλος και είναι εχέμυθος.

8.
+ικανότητα στην πολιτική, θεληματικός, εργατικός, ικανός να πετύχει, δυναμικός, εγωιστής, θαρραλέος, γενναιόδωρος, εμπορικός νους, με αγάπη για τον πλούτο.
-αγάπη για την ύλη, την άνεση, την εξωτερική εικόνα, έλλειψη ανθρωπιστικών ιδεωδών, πιεστικός, ανυπόμονος.
Δεν είναι απερίσκεπτος, αλλά δυναμικός, δραστήριος και φιλόδοξος, Θέλει ανεξαρτησία και ευχέρεια κίνησης για να πετύχει και χρειάζεται ηθικές αξίες για να ολοκληρωθεί.
9.
+ευαίσθητος και φιλικός, με πρωτοβουλία, υψηλά ιδανικά, τάση για μυστικισμό, κοινωνική συνείδηση, ενδιαφέρον για πνευματικά θέματα.
-κτητικός, κακοδιάθετος, αμελής στα οικονομικά, επιζητά την προσοχή των άλλων.
Κήρυκας μεγάλων αιτημάτων, ευαίσθητος στα μεγάλα προβλήματα, έλκεται από ανθρωπιστικά προγράμματα και μεγάλες προοπτικές.

Οι αριθμοί 11 και 22 ονομάζονται «μείζονες» και περιγράφουν ξεχωριστές προσωπικότητες.
11 (ή 2)
Έμφαση στην πνευματικότητα, αλλά μπορεί αυτό να έχει και θετική και αρνητική επίδραση τελικά. Δεν συνδέεται εύκολα με άλλους και έχει οραματισμούς που σπάνια εκτιμά το περιβάλλον. Περίεργος, αγαπά την έρευνα, τα μυστήρια, την ανάλυση και τα αινίγματα. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να αποκαλύπτει και να ανακαλύπτει.
22 (ή 4)
Ικανότητα για ξεχωριστά σχέδια, αλλά μπορεί να εφαρμοστούν για θετική ή αρνητική χρήση. Πρόκειται για την προσωπικότητα που μπορεί να βιώσει την ολική συγκίνηση, σε στενή επαφή δεν δίνει χαρά, αλλά σε ένα ευρύτερο χώρο συγκινεί και προσφέρει ιδέες, έμπνευση και καθοδηγεί άλλους. Στην μη υγιή μορφή, μπορεί όμως να φέρει το χάος!
Οι κλασσικοί αριθμολόγοι δεν δέχονται το 11 και το 22, αλλά οι σύγχρονοι τα συμπεριλαμβάνουν στην έρευνά τους.

Από την Λίλιαν Σίμου

Πλάτων και Σωκράτης για τα Μαθηματικά και την Γεωμετρία

 

Τα μαθηματικά και η φιλοσοφία γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα, ως αποτέλεσμα της αγάπης των αρχαίων ελλήνων στην ακριβολόγηση και την απόδειξη. Μια ιστορική επομένως ανασκόπηση της φιλοσοφίας των μαθηματικών είναι φυσιολογικό να αρχίζει από εκεί. Σύμφωνα με τον Thomas Kuhn για να κατανοήσουμε παλαιότερες εργασίες οφείλουμε να ξεχάσουμε την τρέχουσα επιστήμη και να εμβαπτισθούμε στην ανατραπείσα θεωρία.

Ένας όμως σύγχρονος μαθηματικός δεν χρειάζεται να αναδιοργανώσει τη σκέψη του για να μελετήσει τα Στοιχεία του Ευκλείδη, τα οποία μοιάζουν με τις σύγχρονες εργασίες. Σήμερα είναι παραδεκτό πως τα Στοιχεία είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της ζωής του Πλάτωνα.

Ο Κόσμος του Είναι

Πρόκειται για μια σύντομη περιγραφή της θεωρίας των Ιδεών του Πλάτωνα. Έχουμε πχ εικόνες του ωραίου παρόλα αυτά τίποτα δεν είναι απολύτως ωραίο. Ο υλικός κόσμος έχει ψεγάδια. Υπάρχει όμως ο κόσμος των Μορφών (Ιδεών), αιώνιος και αναλλοίωτος στον οποίο υπάρχει η «όντως Ομορφιά», η «Όντως Δικαιοσύνη» κλπ. Οι ιδέες είναι οντολογικά υπαρκτές όχι νοητικά κατασκευάσματα. Έτσι ο Πλάτων δεν θα συμφωνούσε με την άποψη ότι η ομορφιά ή δικαιοσύνη κλπ βρίσκονται στο τρόπο που βλέπει κανείς τα πράγματα. Ο φυσικός κόσμος ονομάζεται κόσμος του γίγνεσθαι γιατί υπόκειται σε αλλαγή και στη φθορά, κατανοείται δε με τις αισθήσεις.


Πώς κατά τον Πλάτωνα αντιλαμβανόμαστε τις Μορφές, δηλ. ποια είναι η επιστημολογία του; Τις αντιλαμβανόμαστε μέσω της νόησης. Στον έργο του «Μένων», ο Πλάτωνας υποστηρίζει ότι η «μάθηση» στην πραγματικότητα είναι ανάμνηση από τη ζωή της ψυχής στον κόσμο της Αληθείας, πριν εισέλθει στο σώμα. Τα μαθηματικά κατά τον Πλάτωνα είναι ένα μέσο για να εξυψωθεί το πνεύμα πέρα από τον υλικό κόσμο στον αιώνιο κόσμο του Είναι.

Ο Πλάτωνας για τα Μαθηματικά

Η γεωμετρία αποτελεί κατά τον Πλάτωνα ένα παράδειγμα του κόσμου των Ιδεών και της σχέσης του με τον φυσικό κόσμο. Ο τελευταίος δεν περιέχει τέλειους κύκλους ευθείες ή σημεία, σε αντίθεση με τον πρώτο. Τα γεωμετρικά αντικείμενα ως αιώνια και αναλλοίωτα δεν υπάρχουν στον φυσικό κόσμο. Τοιουτοτρόπως τα θεωρήματα της γεωμετρίας είναι αντικειμενικά αληθή ανεξάρτητα από τον νου την γλώσσα, ή άλλα χαρακτηριστικά του μαθηματικού. Πρόκειται για ένα ρεαλισμό ως προς την τιμή αληθείας, που φθάνει μέχρι τον ρεαλισμό στην οντολογία. Η ιεράρχηση στην οντολογία του Πλάτωνα φαίνεται στο σχήμα. Η γεωμετρική γνώση αποκτάται με καθαρή σκέψη, ή με ανάμνηση της ψυχής από την ύπαρξή της στον κόσμο του Είναι πριν εισέλθει στο σώμα.

Η δυναμική γλώσσα στη γεωμετρία (πχ κατασκευές) έφερε σε δύσκολη θέση πολλούς από την Ακαδημία του Πλάτωνα, αφού δεν συμβιβάζεται με το αναλλοίωτο και αιώνιο των γεωμετρικών αντικειμένων. Το γεωμετρικό σχήμα κατά τον Πλάτωνα βοηθά τον νου να συλλάβει τον αιώνιο και αναλλοίωτο κόσμο της γεωμετρίας, πως γίνεται όμως αυτό αφού ο κόσμος του Είναι είναι προσεγγίσιμος μόνο μέσω του νου και όχι των αισθήσεων. Οι συνεχιστές των θεωριών του Πλάτωνα, αν και εγκατέλειψαν κάποιες μυστικιστικές απόψεις του σχετικά με την επιστημολογία, διατήρησαν την άποψη ότι η γεωμετρική γνώση είναι a priori, ανεξάρτητη από την αισθητηριακή εμπειρία. Ένα εγειρόμενο ερώτημα που ζητά απάντηση είναι το πώς η γεωμετρία έχει εφαρμογές στο φυσικό κόσμο. Τις ίδιες απόψεις του ρεαλισμού ως προς την τιμή αληθείας, και ως προς την οντολογία έχει ο Πλάτων και για την αριθμητική και την άλγεβρα. Ισχύουν προσεγγιστικά στο φυσικό κόσμο, ενώ ισχύουν ακριβώς και αυστηρώς στον κόσμο του Είναι.

Η θεωρία των αριθμών στη αρχαία Ελλάδα ονομάζετο αριθμητική, ενώ η πρακτική αριθμητική λογιστική. Και η λογιστική και η αριθμητική κατά τον Πλάτωνα ανήκουν στον κόσμο των Ιδεών. Η αριθμητική ασχολείται με τους φυσικούς αριθμούς και η λογιστική ασχολείται με την σχέση μεταξύ των αριθμών. Και οι δύο βοηθούν το πνεύμα να συλλάβει τη φύση του αριθμού καθεαυτή.

Ο Σωκράτης για τα Μαθηματικά

Ο Πλάτωνας θαύμαζε τα επιτεύγματα των μαθηματικών. Δεν ήταν όμως ίδια η στάση του Σωκράτη. Ο Σωκράτης ενδιαφερόταν για την πολιτική και ηθική και όχι για την επιστήμη. Συζητούσε με τον καθένα που ήθελε και αυτό το έπραττε σε καθημερινή βάση. Στη συζήτηση προχωρούσε προσεκτικά, εκμαιεύοντας το πιστεύω του συνομιλητή του και κατόπιν προχωρούσε σε απροσδόκητες και ανεπιθύμητες συνέπειες αυτού του πιστεύω. Η όλη συζήτηση βοηθούσε στο ξεκαθάρισμα των αντιλήψεων. Αντίθετα ο ώριμος Πλάτων, ενδιαφέρεται για τα μαθηματικά και διατείνεται ότι είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει κάποιος, αφού είναι χρήσιμα σε όλες τις τέχνες αλλά και σε κάθε μορφή γνώσης και διανοητικής λειτουργίας. Υποστήριζε ότι με τα μαθηματικά μπορούσε να περάσει κάποιος την πύλη που οδηγεί στο όντως Είναι. Με τα μαθηματικά οι άρχοντες θα περάσουν από τον κόσμο του γίγνεσθαι στον κόσμο του Είναι. Για αυτό συνιστούσε πολύχρονη μελέτη των μαθηματικών, των οποίων η γνώση προϋποτίθετο για την ενασχόληση με την φιλοσοφία.

Ο Πλάτωνας δεν πιστεύει ότι η φιλοσοφία είναι για τον οποιονδήποτε. Στην ιδανική του πολιτεία, ελάχιστοι συμμετέχουν στον φιλοσοφικό στοχασμό, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία παίρνει τις οδηγίες από αυτούς κοιτώντας την δουλειά της. Έφθανε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η φιλοσοφία είναι ακόμη και επικίνδυνη για τις μάζες. Τα μαθηματικά προχωρούν με την μέθοδο της αποδείξεως, ενώ η Σωκρατική μεθοδολογία προχωρά με την μέθοδο της δοκιμής και του λάθους. Έτσι προϊόντος του χρόνου η μέθοδος του Σωκράτη εγκαταλείπεται από τον Πλάτωνα, ο οποίος θέλγεται από την χωρίς περιπλοκές μαθηματική μεθοδολογία την οποία θέλει να εφαρμόσει σε όλη την γνώση. Μετά τις σπουδές στα μαθηματικά και την φιλοσοφία κάποιοι θα συναντήσουν και κατανοήσουν τις Μορφές, ανεξάρτητα από παραδείγματα του υλικού κόσμου, φθάνοντας σε μη υποθετικές πρώτες αρχές.

http://www.ellinikoarxeio.com/2011/01/plato-and-socrates-mathematics.html#ixzz1EDzeUGzX

Greek Genea Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

Το Όραμα του Greek Genea...

Ανακαλυψε την ιστορια - ετυμολογια του επωνυμου σου και τους προγονους σου.

Η υλοποίηση διαδικτυακού κόμβου για την έρευνα της γενεαλογίας, συσσωματώνοντας ψηφιοποιημένες συμβατικές πηγές έρευνας, ακαδημαϊκή και ανεξάρτητη βιβλιογραφία, κρατικά αρχεία, και συγκεντρώνοντας ανεξάρτητες ερευνητικές προσπάθειες από το διαδίκτυο, αξιοποιώντας την αιχμή της τεχνολογίας τεχνητής νοημοσύνης.

Υλοποίηση του οράματος

Μέσω της υλοποίησης αυτού του οράματος, η διαδικτυακή εφαρμογή θα μεταμορφωθεί σε ένα ισχυρό εργαλείο για την έρευνα της γενεαλογίας, ενδυναμώνοντας τους ανθρώπους να συνδεθούν με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους, σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.

1.Συγκέντρωση, Ψηφιοποίηση και Ανάλυση Πηγών

Συνεργασία με αρχεία, βιβλιοθήκες, μουσεία και άλλους οργανισμούς για τη συλλογή και ψηφιοποίηση ιστορικών εγγράφων, όπως πιστοποιητικά γέννησης, γάμου και θανάτου, καθώς και οικογενειακά αρχεία και καταγραφές.

Ανάπτυξη οπτικών χαρακτηριστικών αναγνώρισης (OCR) και τεχνολογιών επεξεργασίας φυσικής γλώσσας (NLP) για την εξαγωγή και δομημένη αποθήκευση πληροφοριών από ψηφιοποιημένα έγγραφα.

2.Δημιουργία Εξελιγμένης Πλατφόρμας Έρευνας

Σχεδιασμός και ανάπτυξη μιας φιλικής προς τον χρήστη διαδικτυακής εφαρμογής που επιτρέπει εύκολη αναζήτηση και πλοήγηση σε ψηφιοποιημένες πηγές.

Ενσωμάτωση αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης για την αυτόματη αντιστοίχηση και πρόταση σχετικών αρχείων, με βάση τα κριτήρια αναζήτησης του χρήστη.

Δημιουργία διαδραστικών χαρτών για την απεικόνιση οικογενειακών γραμμών, μεταναστευτικών μοτίβων και ιστορικών γεγονότων.

3.Προώθηση Συνεργασίας και Κοινωνικής Συμμετοχής


Δημιουργία διαδικτυακών κοινοτήτων για την ανταλλαγή πληροφοριών, ιστοριών και πόρων μεταξύ ανεξάρτητων ερευνητών γενεαλογίας.

Ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων και εργαστηρίων για την εκπαίδευση του κοινού σχετικά με την έρευνα γενεαλογίας και τη χρήση της πλατφόρμας.

Συνεργασία με εκπαιδευτικά ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα και πολιτιστικούς οργανισμούς για την προώθηση της γενεαλογικής έρευνας και την αξιοποίηση της πλατφόρμας.

Η «καταγωγή» των επιθέτων των Ελλήνων και κατά πόσο έχουν επηρεαστεί από την τουρκοκρατία

 Τι έκαναν οι πρόγονοί μας (ή τι προδίδει ένα επίθετο)

Τα επίθετά μας φανερώνουν τι δουλειές έκαναν οι προπάπποι μας, ή τι σόι άνθρωποι ήταν. Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, οι τούρκικες πινελιές στα ονόματά μας κρατάνε ακόμα

 Η «καταγωγή» των επιθέτων των Ελλήνων και κατά πόσο έχουν επηρεαστεί από την τουρκοκρατία

Μερικά επίθετα καταλαβαίνεις αμέσως τι σημαίνουν: ο κύριος Τσενές, για παράδειγμα, μιλάει ασταμάτητα ή έχει μεγάλο στόμα, αν όχι αυτός ο ίδιος, τότε η γιαγιά, ο προπάππος του, κάποιος που κατάγεται από μέρος με Τούρκικο ζυγό ή έδαφος το οποίο σήμερα ανήκει στην Τουρκία. «Τσενές» στα Τούρκικα είναι το στόμα, στη Βόρεια Ελλάδα λέμε για τους πολυλογάδες «Μα δεν πιάνεται ο τσενές του, μιλάει τόση ώρα χωρίς σταματημό;»

Όλα αυτά είναι  άσχετα με την τρέχουσα πραγματικότητα ή την φρικτή επικαιρότητα, αλλά με έπιασε βαθιά επιθυμία να τις αγνοήσω και τις δύο. Κι έπειτα ψάχνοντας το οικογενειακό μας όνομα, έπεσα πάνω σε διαμαντάκια και ενθουσιάστηκα (όπως κάθε φορά που βρίσκω μια «καπού» μια πόρτα δηλαδή διέξοδο από το δυσάρεστο παρόν… και ναι, 

ο Καπουτζίδης ή είναι από φαμίλια που έφτιαχνε πόρτες ή κάποιος πρόγονός του άνοιξε την πόρτα κι έφυγε, δεν εξηγείται αλλιώς). 

Ο Κιρμιζής ήταν ένας κοκκινοπρόσωπος παππούς - «κιρμιζί» σημαίνει κόκκινο, μπορεί να θύμωνε εύκολα ή να είχε κόκκινο χρώμα η μούρη του, και μεταφέρθηκε η χάρη τόσες γενιές. 

Ο Ελματζόγλου είχε μηλιές μια και «ελμά» είναι το μήλο, αν και μπορεί να έτρωγε ή να πουλούσε μήλα.

 Ο  Αραμπατζής είχε αμάξι πρώτος- πρώτος, μια και «αραμπά» είναι το αμάξι, ή ήταν σωφέρ, πάντως είχε τροχούς πριν εφευρεθεί το αυτοκίνητο.

 Ο Μπιτσαξής, Μπιτσάκης, Μπιτσακάκης, έφτιαχνε μαχαίρια, πουλούσε μαχαίρια, στη χειρότερη ήταν μαχαιροβγάλτης ή μαχαίρωσε κάποιον και του βγήκε το όνομα. 

Ο Τσατάλης, Τσαταλίδης, Τσαταλάκης έφτιαχνε/πουλούσε πιρούνια («μπιτσάκ» είναι το μαχαίρι και «τσατάλ» το πηρούνι). Μεταφορικά, μπορεί να είχανε μαγειρειό ή κρεοπωλείο αυτοί οι δύο, μαζί με τον Καζαντζάκη, Καζάντζα και Καζαντζόγλου – «καζάν» είναι το καζάνι. Με διαφορετική γραφή και προφορά, είναι και η τύχη, άρα αυτός που απελευθερώθηκε το 1821 ή έφτασε στην Ελλάδα από την Μικρά Ασία με το «καζάν» στο όνομά του το 1922, μπορεί να «καζάντισε», να ήτανε δηλαδή τυχερός, παίζει κι αυτή η εκδοχή.

Ο Κεσίσογλου είχε κατσίκια, μπορεί και πολλά κατσίκια. Με άλλη γραφή/ορθογραφία, ήτανε μοναχός… πράγμα δύσκολο, γιατί η συνέχεια στο γεναιόγραμμα δεν αποδίδεται σε μοναχούς μια και δεν κάνουν παιδιά. Εκτός αν ο μοναχός αποφάσισε να μονάσει αφού έκανε τα παιδιά του, που πήρανε το όνομα «Κεσσίς», με παχύ «σ», για να τον τιμήσουν. 

Ο Καρίπογλου φρόντιζε κάποιον συγγενή ή και όλους, από το «καρίπ» που σημαίνει «φροντίζω», και ο Αρπάζογλου είχε χωράφια με κριθάρι, εμπορευόταν κριθάρι, άντε να έφτιαχνε κριθαροκουλούρες. Η γιαγιά μας που λεγόταν Ταστσόγλου, έγινε Πετρίδου όταν ήρθε από την Καππαδοκία μια και «τας» σημαίνει «πέτρα» - συχνά υπάρχει και το όνομα Πέτρος στις οικογένειες με την πέτρα στο όνομά τους επειδή κάποιος προπάππος λεγόταν Πέτρος, μάζευε πέτρες, έσπαγε πέτρες ή συγχωρέθηκε με μια πέτρα στο δόξα πατρί, όλα παίζουν. Το Τατσόπουλος, Τασόπουλος, Πετρόπουλος, έχουν την ίδια καταγωγή, από την Τούρκικη πέτρα.

«Κιρλί» σημαίνει βρώμικος οπότε σκεφτείτε κόσμο που ξέρετε με επίθετο από «κιρλί» - ο ίδιος ο κόσμος μπορεί να πλένεται, αλλά οι προπάπποι του ήτανε μποχίκοι. 

Ο Παχαλίδης (που συχνά γίνεται Πασχαλίδης) είναι ακριβός, πουλάει ακριβά ό,τι πουλάει – «παχαλί» σημαίνει ακριβό.

Ο Τσοκάκης, Τσοκίδης, Τσοκούδης, είναι πολύς, μπόλικος, μάλλον τά’χει τα κιλάκια του, από το «τσοκ»=πολύ, αποκλείεται να είναι «κιουτσούκ», δηλαδή μικρόσωμος – αυτός θα είναι ο Κιουτσούκαλης, Κιουτσουκέλης, Κιουτσούκης κλπ. 

Ο Βουγιούκας, Βουκιουκλάκης, Βουγιουκής κλπ είναι μεγαλόσωμος, ψηλός, έχει θεωρία, μια και «μπουγιούκ»=μεγάλο.

Ο ντέντεκτιβ Ουζούνης θα είχε ψηλούς προγόνους – «ουζούν» = ψηλός, αντίθετα ο Κισάκης, Κιτσάκης, Κισέλης θα είχε προγόνους-τάπες μια και «κισά»=κοντός. 

Ο Ρετσέλης έφτιαχνε μαρμελάδες με πολλή επιτυχία, ο Κουζούνης είχε αρνιά, ο Εκμετζής είχε φούρνο ή έτρωγε πολύ ψωμί. 

Ο Καφετζόπουλος και Καφετζής, είτε έψηνε καλό καφέ είτε ήτανε άξουαλ καφετζής με τη βούλα. Αντίστοιχα και ο Μπουφετζής υποθέτουμε ότι είχε μπουφέ κι έβγαζε μεζέδες.

 Ο Σαράπης, Σαράπογλου, Σαραπάκης, τα έτσουζε όποτε έβρισκε ευκαιρία, αλλά ας του δώσουμε μια ευκαιρία, μπορεί να έφτιαχνε καλό κρασί, που είναι «σαράπ». 

Ο Βαρδάκας, Βαρδακίδης, Βαρδάκογλου πουλούσε ποτήρια, φυσούσε γυαλί, ασχολιότανε με το «μπαρντάκ» που είναι το γυαλί. Αν ασχολιόταν με το «μπερντέ»=χρήμα, θα ήτανε Μπερντέκης, Μπερδέκης, Βερδέκης ή Βερδεκίδης.

Ο Κεχαγιάς, Κεχαγιόγλου, Κεχαγιάκης… έχει διάφορες εκδοχές, από το «κεχαγιάς στο σβέρκο μας», δηλαδή απόγονος βαθμοφόρου/αρχηγού/κυβερνήτη, μέχρι «προφήτης» αλλά και… «δέντρο με καφέ χρώμα», μια και δεν ξέρουμε την αρχική ορθογραφία ούτε την προφορά του «κεχαγιά».

Κάποτε γνώρισα μια κυρία Γιουμουρτάκη («γιουμουρτά»=αυγά), η οποία με διαβεβαίωσε προσβεβλημένη ότι δεν είχε καμιά σχέση με κότες. Μπορεί όμως να έτρωγε πολλά αυγά ο προπάππος, να χάριζε αυγά, οτιδήποτε – να έσπασε όλα τα αυγά γυρνώντας από το παζάρι. «Μπιρ» σημαίνει ένα, άρα ο Μπιράκος, Μπιράκης, Μπιράκογλου, είχε ένα παιδί μόνο, παράδοση στα μοναχοπαίδια. 

Ο Αμανατίδης, Αμανάτης, Αμανάτογλου, Αμανατάκης, έμεινε πίσω όταν έφυγαν όλοι, «αμανάτι», που σημαίνει μέσες-άκρες ενέχυρο, πάντως τον άφησαν οι προ-προπάπποι κάπου επειδή δεν μπορούσαν να τον πάρουν μαζί τους. Ο Σέκος ήτανε ντούρος – το «έμεινε σέκος» από κει βγαίνει, από το «ίσιος», με την έννοια ότι αν κάποιος πέσει σέκος, αναγκαστικά είναι ευθυγραμμισμένος με το πάτωμα. 

Ο Γιαβάσης, Γιαβάσογλου, Γιαβασίδης, ήταν αργός, δεν προχώραγε το μουλάρι του, μιλούσε αργά, πήγαινε γιαβάς-γιαβάς, δηλαδή σιγά σιγά. 

Ο Καλίνης, Καλλίνης, Καλινάκης, ήτανε γεματούτσικος κι ο Ιντζίδης, Ιντζόγλου, Ιντσάκης ήτανε λιγνός, από το «καλίν»=χοντρός και «ιντσέ»=λεπτός.

 Ο Μευντάνης ζούσε κοντά ή μέσα στην πλατεία, «μευντάν»=πλατεία. 

Ο Σταμπούλογλου είχε γεννηθεί στην Πόλη, στην Ισταμπούλ, όπως οι πρόγονοι της Λίλας Σταμπούλογλου. Βάζω ανδρικό γένος στα ονόματα επειδή από τους παππούδες κράταγε το εκάστοτε επίθετο συνήθως, πολύ σπάνια από τις γιαγιάδες. Το οικογενειακό επάγγελμα στην διάρκεια του 19ου αιώνα ήταν αυτό που εξασκούσε ο πατέρας. 

Αν η γιαγιά/μάνα ήταν μαία, μπορεί το όνομα «Εμπέ» να ήτανε πρώτο συνθετικό, Εμπετζή, ακόμα και Αμπατζή ή Αμπαζή με παραφθορά, αλλά αν ήταν «ουριτσμάν»=δασκάλα, δύσκολα θα ονοματιζόντουσαν οι απόγονοί τους από τη δουλίτσα της. Που δεν υπήρχε κι όλας ως επάγγελμα γυναικών στον Ελλαδικό χώρο, στο διάστημα 1700-1880.

Παρά το ψάξιμο δεν φωτίστηκα πολύ με το «Ζουμπουλάκης», που θα ήταν «Ζουμπούλογλου» άρα «Τζουμπούλογλου», πριν ο παππούς μας εγκαταλείψει δουλειές και σπίτια στην Κωνσταντινούπολη μια για πάντα. «Τσουμ» σημαίνει φίλος και μάλιστα καρδιακός, αλλά με μικρή διαφορά προφοράς σημαίνει… «ανίπταμαι διαγωνίως, ζουμάρω από ψηλά, περνάω σα σίφουνας στον αέρα». Και τα δύο έχουν τη χάρη τους, νομίζω οικογενειακώς θα τα υιοθετήσουμε με καμάρι για τους προγόνους μας, που τόσο ταλαιπωρήθηκαν χωρίς ποτέ να γκρινιάσουν, όταν έφτιαξαν τη ζωή τους από την αρχή στην Ανατολική Μακεδονία…

Μανίνα Ζουμπουλάκη

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/life/720426_ti-ekanan-oi-progonoi-mas-i-ti-prodidei-ena-epitheto?fbclid=IwAR0cljmzABbyMB_zL7qJp8rrfrdLxRfFiLhD5F13Bn8J0WmpFoHIcsuowlA»