Η Δυναστεία των Μακεδόνων.

Δυναστεία των Μακεδόνων--

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια-----

Διάφορα νομίσματα της Μακεδονικής δυναστείας.

Η Μακεδονική Δυναστεία ήταν αυτοκρατορική δυναστεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (867-1057), που κράτησε 190 χρόνια.

Ιδρυτής και γενάρχης της δυναστείας ήταν ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄.

Κατάλογος Βυζαντινών Αυτοκρατόρων της Δυναστείας

• Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών (867-886)
• Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός ή Φιλόσοφος, (886-912)
• Αλέξανδρος συναυτοκράτορας (879-912), αυτοκράτορας (912-913)
• Κωνσταντίνος Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος (912-959), συναυτοκράτορας με τον Ρωμανό Α΄ Λεκαπηνό (920-944)
• Ρωμανός Β΄ (959-963)
• Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969)
• Ιωάννης Α΄ Κουρκούας ο Τσιμισκής (969-976)
• Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος (976-1025)
• Κωνσταντίνος Η΄ συναυτοκράτορας (976-1025), αυτοκράτορας (1025-28)
• Ζωή συμβασίλισσα διαδοχικά με τους συζύγους της Ρωμανό Γ΄ και Μιχαήλ Δ΄ (1028-1042)
• Ρωμανός Γ΄ Αργυρός (1028-1034), 1ος σύζυγος της Ζωής
• Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών (1034-1041), 2ος σύζυγος της Ζωής
• Μιχαήλ Ε΄ ο Καλαφάτης, (1041-1042), ανιψιός του Μιχαήλ Δ΄, υιοθετημένος από τη Ζωή
• Ζωή (1042)
• Θεοδώρα συναυτοκράτειρα (1042)
• Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (1042-1055), 3ος σύζυγος της Ζωής
• Θεοδώρα (1055-1056)
• Μιχαήλ ΣΤ΄ ο Στρατιωτικός, ορίστηκε διάδοχος του θρόνου από τη Θεοδώρα (1056-1057)

Γενεαλογία της Μακεδονικής Δυναστείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών γεν. το 812 στην Αδριανούπολη, πρωτεύουσα τότε του θέματος της Μακεδονίας, εξ ου και το προσωνύμιο, και πεθ. στις 29 Αυγούστου 886. Σε 1ο γάμο, νυμφεύτηκε την επίσης Μακεδόνισσα Μαρία και σε 2ο γάμο την Ευδοκία Ιγγερίνα (πεθ. 882), ερωμένη του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ (του Μέθυσου), της Φρυγικής Δυναστείας. Από τον 1ο γάμο απέκτησε ένα γιό τον Κωνσταντίνο και από τον 2ο, τρεις, τον Λέοντα, μετέπειτα αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄, τον Αλέξανδρο, μετέπειτα συναυτοκράτορα και αυτοκράτορα, και τον Στέφανο, μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης.

• α1. Ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ΄ γεννήθηκε 1 Σεπτεμβρίου 866 και πέθανε 11 Μαΐου 912. Ανέβηκε στο θρόνο, όταν πέθανε ο πατέρας του, σε ηλικία 20 ετών. Σε 1ο γάμο, παντρεύτηκε τη Θεοφανώ (γεν. 865, πεθ. 10 Νοεμβρίου 897), σε 2ο τη Ζωή Ζαούτσαινα (γεν. 870, πεθ. 899), σε 3ο γάμο την Ευδοξία Βαγιανά και σε 4ο τη Ζωή Καρβωνοψίνα (γεν. 885, πεθ. 920). Από τον 4ο γάμο και μόνο, απέκτησε ένα γιό, τον διάδοχο και μετέπειτα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ' Πορφυρογέννητο και δύο κόρες, τις Ευδοξία και Άννα.
  • β1. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ Πορφυρογέννητος γεν. Σεπτ./Οκτ. 905 και πεθ. 959. Ανέβηκε στο θρόνο, όταν πέθανε ο πατέρας του, σε ηλικία 7 ετών. Παντρεύτηκε την Ελένη, κόρη του συναυτοκράτορα Ρωμανού Α΄ του Λακαπηνού της Δυναστείας Λακαπηνών, με την οποία απέκτησε το διάδοχο και μετέπειτα αυτοκράτορα Ρωμανό Β΄ και τέσσερις κόρες, τις Ζωή, Αγαθή, Άνα και Θεοδώρα.
    • γ1. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Β΄ γεν. το 939 και πέθανε δηλητηριασμένος από τη 2η σύζυγό του, το 963. Παντρεύτηκε σε 1ο γάμο την Ευδοξία (πεθ. 949) και σε 2ο γάμο τη Θεοφανώ - Αναστασώ (γεν. 941, πεθ. 976), η οποία στη συνέχεια παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Νικηφόρος Β΄ Φωκά. Από το 2ο γάμο του απέκτησε τέσσερα παιδιά, τον διάδοχο και αργότερα αυτοκράτορα Βασίλειο Β΄ Βουλγαροκτόνο, τον μετέπειτα συμβασιλέα και αυτοκράτορα Κωνσταντίνος Η΄, τη Θεοφανώ και την Άννα (από τα παιδιά του Ρωμανού Β΄, πορφυρογέννητοι ήταν ο Κωνσταντίνος και η Άννα).
      • δ1. Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος, γεννήθηκε το 957, ανέβηκε στο Θρόνο σε ηλικία 19 ετών και πέθανε το 1025, άτεκνος.
      • δ2. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Η΄ γεννήθηκε το 961 και πέθανε το 1028. Από το γάμο του απέκτησε δύο κόρες, τις μετέπειτα αυτοκράτειρες Θεοδώρα και Ζωή.
        • ε1. Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα πέθανε το 1056, ανύπαντρη - άτεκνη.
        • ε2. Η αυτοκράτειρα Ζωή η Πορφυρογέννητη, υπήρξε η αυτοκράτειοα με τις περισσότερες ερωτικές σχέσεις. Διατηρώντας τη συμβασιλεία και προσφέροντας τον θρόνο στους διαδοχικούς συζύγους της, συνήψε τρεις γάμους: 1ο με το συναυτοκράτορα Ρωμανό Γ΄ Αργυρό (πεθ. 1034), 2ο με το συναυτοκράτορα Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγόνα (πεθ. 1041) και 3ο με το συναυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ' Μονομάχο (γεν. 980, πεθ. 1054). Παρά τους τρεις γάμους της, πέθανε το 1050, άκληρη.
      • δ3. Η Θεοφανώ γεννήθηκε το 956 και παντρεύθηκε τον αυτοκράτορα Όθωνα Β΄ της Γερμανίας (γεν. 955, πεθ. 983).
      • δ4. Η αυτοκράτειρα Άννα η Πορφυρογέννητη γεννήθηκε το 963 και πέθανε το 1011. Παντρεύθηκε τον Βλαδίμηρο Α΄ των Ρούρικ, Μέγα Πρίγκιπα του Κιέβου (πέθ. 15 Ιουλίου 1015).
    • γ2. Ζωή.
    • γ3. Αγάθη.
    • γ4. Άννα.
    • γ5. Θεοδώρα. Παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Α΄ Τσιμισκή (ο οποίος γεννήθηκε το 924, πέθανε 10 Ιανουαρίου 976).
  • β2. Ευδοξία (γεν. 888, πεθ. 8992, 4ετών).
  • β3. Άννα (γεν. 898, πεθ. 914). Παντρεύθηκε, το 905, τον Λουδοβίκο Γ΄ Μποζονιδών βασιλιά Προβηγκίας και Ιταλίας, τον Τυφλό (πεθ. 928).
• α2. Αυτοκράτορας Αλέξανδρος, γεννήθηκε το 867, πέθανε 6 Ιουνίου 913. Παντρεύτηκε τη Ζωή Καρβωνοψίνα (4η σύζυγο του αδελφού του, Λέοντα ΣΤ').
• α3. Στέφανος Α΄, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (886-893).

Γενεαλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών (867-886)

Ευδοκία Ιγγερίνα

Μιχαήλ Γ΄ Αμορίου (842-867)

Ρωμανός Α΄ Λακαπηνός (920-944)

Λέων ΣΤ΄ ο σοφός (886-912)

Αλέξανδρος (912-913)

Πατριάρχης Στέφανος Α΄ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ελένη Λεκαπηνή

Κωνσταντίνος Ζ΄ ο πορφυρογέννητος (913-920, 945-959)

Θεοδώρα σύζ.Ιωάννης Α΄ Κουρκούας (969-976)

Ρωμανός Β΄ (959-963)

Θεοφανώ

Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (963-969)

Βασίλειος Β΄ ο βουλγαροκτόνος (976-1025)

Κωνσταντίνος Η΄ (1025-1028)

Άννα σύζ.Βλαντιμίρ Α' Ρουρικιδών μέγας πρίγκιψ Κιέβου

Ζωή (1042) σύζ.1.Ρωμανός Γ΄ Αργυρός (1028-1034) 2.Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγών (1034-1041) 3.Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος (1042-1055)

Θεοδώρα (1042)

(θετός) Μιχαήλ Ε΄ ο καλαφάτης (1041-1042)

Σημαντικότερα γεγονότα επί της Μακεδονικής Δυναστείας (867-1057)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• 867 Ο Βασίλειος Α' ο Μακεδών ανακηρύσσεται αυτοκράτορας του Βυζαντίου.
• 876 Άλωση της Βάρεως (Μπάρι) από τους Βυζαντινούς.
• 878 Άλωση των Συρακουσών από τους Άραβες.
• 887-893 Δημοσίευση των Βασιλικών.
• 893 Διάρρηξη σχέσεων μεταξύ Λέοντα ΣΤ΄ και Τσάρου Συμεών Α΄ των Βουλγάρων.
• 902 Άλωση της Ταορμίνα από τους Άραβες - Απώλεια Σικελίας.
• 904 Άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Άραβες.
• 916 Μεγάλη ήττα των Βυζαντινών από τους Βουλγάρους του Συμεών, παρά την Αγχίαλο (Πομόριε).
• 915 Μάχη του Garigliano.
• 919 Σφετερισμός του Ρωμανού Α΄ Λεκαπηνού.
• 924 Ο Τσάρος Συμεών των Βουλγάρων έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης.
• 927 Θάνατος του Τσάρου Συμεών και ειρήνη με το Βυζάντιο -Αναγνώριση του Βουλγαρικού Πατριαρχείου.
• 928 Μεγάλος λιμός. Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες (δυνατοί) εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να αποκτήσουν τη γη των μικρών ιδιοκτητών. Μέτρα του Ρωμανού Λεκαπηνού για να το αποτρέψει.
• 942 Μεγάλη επιτυχής επιδρομή του στρατηγού Ιωάννη Κουρκούα στις κατεχόμενες από τους Άραβες Αρμενία και Μεσοποταμία.
• 944 Επιτυχής πολιορκία της Έδεσσας.
• 949 Αποτυχημένη απόπειρα ανακατάληψης της Κρήτης από τους Σαρακηνούς Άραβες.
• 961 Ανάκτηση της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά, επικεφαλής στόλου από 307 πολεμικά πλοία και εκατοντάδες άλλα μικρότερα - Μεγάλη ήττα του σκληροτράχηλου Άραβα στρατηγού Sayf al-Dawla, στα βουνά του Ταύρου, κατά την επιστροφή του από επιδρομή στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.
• 963 Αυτοκράτορας Βυζαντίου ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς.
• 965 Κατάκτηση της Κιλικίας.
• 967 Αναθερμαίνεται ο Βουλγαρικός πόλεμος.
• 968 Οι Ρως στη Βουλγαρία. - Άλωση της Αντιόχειας.
• 969 Δολοφονία Νικηφόρου Β΄ Φωκά. Αυτοκράτορας ο Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής.
• 971 Στάση του Βάρδα Φωκά, οποία καταστέλλεται από τον Βάρδα Σκληρό.
• 975 Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Α΄ εκστρατεύει στη Συρία
• 976 Ανάρρηση του Βασιλείου Β΄ στο θρόνο - Επανάσταση του Βάρδα Σκληρού στη Μικρά Ασία.
• 978-979 Η αυτοκρατορία στέλνει τον πρώην εξόριστο Βάρδα Φωκά εναντίον του Βάρδα Σκληρού. Ο Σκληρός ηττάται και καταφεύγει στους Άραβες.
• 977-986 Ο Τσάρος Σαμουήλ της Βουλγαρίας καταλαμβάνει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλία και εισχωρεί στην Πελοπόννησο.
• 986 Υπό την ηγεσία του άπειρου Βασιλείου Β΄, οι Βυζαντινοί ηττώνται από τους Βουλγάρους, στα στενά της Πύλης Τραϊανού. Με αφορμή την ήττα του αυτοκράτορα, ο Βάρδας Σκληρός ξαναρχίζει ανταρσία.
• 987 Ο Βασίλειος στέλνει ξανά τον Βάρδα Φωκά εναντίον του Βάρδα Σκληρού, όμως οι δύο Βάρδες συμμαχούν μεταξύ τους.
• 989 Συμμαχία με τους Ρως και έναρξη του εκχριστιανισμού των - Με τη βοήθεια των Ρως, ο Βασίλειος καταπνίγει, τελικά, την ανταρσία.
• 995 Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος εκστρατεύει στη Συρία.
• 996 Ήττα των Βουλγάρων παρά τον Σπερχειό ποταμό.
• 998 Οι Φατιμίδες της Αιγύπτου ανακαταλαμβάνουν βυζαντινές θέσεις στη Συρία.
• 999 Μεγάλη εκστρατεία του Βασιλείου στη Συρία. Οι Φατιμίδες αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν.
• 1000-1004 Συντονισμένη επιτυχής επίθεση εναντίον των Βουλγάρων.
• 1014 Οι Βούλγαροι ηττώνται αποφασιστικά στη μάχη στο Κλειδί. Ο Τσάρος Σαμουήλ πεθαίνει λίγο αργότερα.
• 1018 Πλήρης καθυπόταξη της Βουλγαρίας - Επανάσταση στη Νότια Ιταλία.
• 1021-1022 Προσάρτηση της Αρμενίας.
• 1022 Ο στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας επαναστατεί, μαζί με τον Νικηφόρο Φωκά, γιο του Βάρδα Φωκά. Η επανάσταση καταστέλλεται.
• 1031 Απώλεια της Έδεσσας (Ούρφα) και ανακατάληψή της από τους Βυζαντινούς υπό το στρατηγό Γεώργιο Μανιάκη.
• 1038 Επιτυχίες του Γεωργίου Μανιάκη στη Σικελία.
• 1040 Ανταρσία της Βουλγαρίας.
• 1042 Στάση στην Κωνσταντινούπολη - Πτώση του Μιχαήλ Ε΄ και τύφλωσή του - Συναυτοκράτειρες η Θεοδώρα και η Ζωή.
• 1054 Ο Πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος διαρρηγνύει οριστικά τις σχέσεις με τον Πάπα της Ρώμης.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια----

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Δυναστεία των Μακεδόνων."

ΠΩΣ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;;;

   

Πως καταποντίστηκε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός;

Γιατί;

Ποιους εξυπηρετούσε ο αφανισμός του;

Και γιατί θεωρήθηκε απαραίτητο να ξεριζωθεί η ελληνική παιδεία προκειμένου να επιβιώσει ο χριστιανισμός;

Οι πολιτισμοί που καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και αφανίστηκαν από το πρόσωπο της γης δέχτηκαν επιδρομές από ορδές βαρβάρων.

Όπως για παράδειγμα ο Μυκηναϊκός από τους Δωριείς και ο Χαναανικός από τους Εβραίους.

Αλλά ο χριστιανισμός εμφανίζεται σα θρησκεία.

Και το ίδιο ισχυρίζεται ως σήμερα!!!!

Πως έδρασε όμως σα βαρβαρική επιδρομή;

Και γιατί λειτούργησε σαν καταλύτης κάθε ελληνικού στοιχείου, μετερχόμενος μέσα που μόνο ο ναζισμός μεταχειρίστηκε;

Ο χριστιανισμός ισχυρίστηκε, και ισχυρίζεται ακόμη, πως μοναδικό του κίνητρο ήταν η Σωτηρία.

Σύμφωνοι.

Αλλά τίνος;

Μα της συσσώρευσης του Πλούτου και της Εξουσίας.

Το οξύμωρο είναι ότι η Χριστιανική θρησκεία ενώ γεννήθηκε στην αγκαλιά του Ιουδαϊσμού από το Ιερατείο και τους Άρχοντες, τους Φαρισαίους για να χαλιναγωγήσει τις μάζες, διώχτηκε από τον ίδιο τον Ιουδαϊκό λαό και έγινε αποδεκτή αντίθετα από τα περισσότερα μέλη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Αρχικά απευθύνεται στους εξελληνισμένους Εβραίους οι οποίοι και θα αποτελέσουν τον πυρήνα των πρώτων Χριστιανικών κοινοτήτων.

Όπως περιγράφει ο Τάκιτος έφτασαν να δέχονται από τους χειρότερους των ανθρώπων στην θρησκεία τους με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο πλούτος τους και η αλληλεγγύη μεταξύ τους αλλά και η εχθρότητα προς οποιονδήποτε άλλο.

Η απώθηση που προκαλούν στον Ελληνορωμαϊκό κόσμο θα αποτελέσει την πρώτη μορφή αντισημιτισμού που τελικά θα οδηγήσει στην επανάσταση του 167 π.χ. με αρχηγούς τους Μακκαβαίους και την δημιουργία ανεξάρτητου ιουδαϊκού κράτους.

Το Μεσσιανικό μήνυμα σε συνδυασμό με τον εξαθλιωμένο από την αποτυχημένη πολιτική της Ρώμης λαό θα κατακλύσει τον κόσμο και θα προετοιμάσει το έδαφος για μια νέα θρησκεία.

Οι μάζες απεγνωσμένα ψάχνουν τον Μεσσία που θα τους απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους, θα καταπολεμήσει την αδικία και θα αποκαταστήσει την ισότητα.

Αρχικά οι Ρωμαίοι προσπάθησαν να επιβάλλουν την αυτοκρατορική θρησκεία σε όλα τα μέλη της Αυτοκρατορίας, συμπεριλαμβανομένου και τους Εβραίους.

Το 49 μ.χ. ο Κλαύδιος θα κυνηγήσει από την Ρώμη Εβραίους και Χριστιανούς.

Πλήθος άλλων διωγμών θα ακολουθήσει.

Οι Ρωμαίοι και η κυριαρχία τους, που κατά τον 3ο αιώνα έχει εξαθλιώσει τους καταχτημένους που κολυμπούν στην αμάθεια και στην δεισιδαιμονία θα βοηθήσει στην εξάπλωση της νέας θρησκείας.

Ο Χριστιανισμός βρίσκει τελικά πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί.

Ο αγώνας εναντίων του Ελληνισμού θα χαρακτηριστεί ως αγώνας ενάντια στην διαφθορά των ειδωλολατρών.

Το 356 μ.χ ο Κωνστάντιος θα υπογράψει νόμο με τον οποίο διατάσσει το κλείσιμο των ειδωλολατρικών ναών σε όλες της πόλεις.

Για τους παραβάτες προβλέπεται μέχρι και η ποινή του θανάτου.

Το 381 μ.χ. ένας άλλος νόμος στερεί τα πολιτικά δικαιώματα από τους Χριστιανούς που επέστρεφαν στον “ειδωλολατρισμό”.

Η ολοκληρωτική απαγόρευση του ειδωλολατρισμού έρχεται με ένα νέο νόμο το 392 μ.χ που προβλέπει πρόστιμα και δημεύσεις περιουσιών για τους παραβάτες.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΚΔΙΔΕΙ ΝΟΜΟΥΣ!!!!!

Οι εξαθλιωμένες μάζες κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια μπορεί να προσχώρησαν γιατί είδαν μια ελπίδα σωτηρίας από την μιζέρια τους.

Μετά όμως από τους τόσους αιώνες δεν άλλαξε τίποτα και μάλλον τα πράγματα είναι και χειρότερα.

Μόνο η θανατική ποινή μπορεί πλέον να τους κρατήσει στον Χριστιανισμό!!!!

Γεγονότα σαν και αυτά αποδεικνύουν ότι ο ειδωλολατρικός κόσμος δεν προσχώρησε στον Χριστιανισμό κατά χιλιάδες με την θέλησή του, όπως πολλοί υποστηρίζουν, αλλά επιβλήθηκε σαν θρησκεία.

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ!!

Το Βυζάντιο στην αρχή θα πολεμήσει τον Ελληνισμό με επεμβάσεις όπως το κλείσιμο της Ακαδημίας τον 6ο μ,χ αιώνα από τον Ιουστινιανό.

Η ζωή στην Αθήνα νεκρώνει.

Εκείνη την εποχή η Ευρώπη κολυμπούσε στην βαρβαρότητα και ο πρωτογονισμός του Παύλου έβρισκε πρόσφορο έδαφος.

Η πρόσβαση στον Χριστιανισμό ήταν λοιπόν για αυτούς τους λαούς ένα πολιτισμικό βήμα!!!

Η εθνική λοιπόν υπόσταση αρκετών Ευρωπαϊκών λαών θα ταυτιστεί με την θρησκευτική καθώς οι χώρες χωρίς ιστορικό παρελθόν αφομοίωσαν τον Χριστιανισμό.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τον Έλληνα που ποτέ δεν υπήρξε Χριστιανός!!

Η ανωτερότητα της Ελληνικής παιδείας θα γίνει η πηγή του Βυζαντινού πολιτισμού.

Το Βυζάντιο ένιωθε αποστροφή για τους Έλληνες και οτιδήποτε Ελληνικό.

Ανάμεσα όμως στο Βυζάντιο και στον Ελληνισμό υπάρχει μία γενεαλογική σχέση, μία βαθύτατη ομοιογένεια ουσίας καθώς ο Ελληνισμός και ο Ρωμαϊκός πολιτισμός αναμιγνύονται στο Βυζαντινό έδαφος.

EΝΑ ΡΩΜΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ!!!!!

Ο Άγιος Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ο Ιουλιανός ο Μέγας και άλλοι σπούδασαν ακόμα και στον 4ο αιώνα μ.χ. στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο το οποίο ανακαινίστηκε από τον Μάρκο Αυρήλιο μετά την καταστροφή του από τον Σύλλα το 86 π.χ.

Παρότι όμως η Βυζαντινή Εκκλησία οικειοποιείται τις βάσεις των ιδεών της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας θα διαπράξει έναν αμείλικτο διωγμό εναντίων των “ειδωλολατρικών” Ελλήνων και θα καταστρέψει μνημεία, βιβλιοθήκες και ολόκληρα κέντρα του Ελληνισμού.

Το ίδιο έκαναν πρωτύτερα και οι Ρωμαίοι των οποίων καμία σχεδόν πλευρά της πολιτιστικής τους ζωής δεν είχε μείνει ανέγγιχτη από την Ελληνική επίδραση.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΗΣ ΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΗΤΑΝ ΛΟΓΟΚΛΟΠΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!

Ήταν φυσικό λοιπόν η Ρώμη να αμφισβητήσει την εξάρτησή της από έναν ανώτερο αλλά ξένο πολιτισμό.

Ο μορφωμένος κόσμος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με τον καιρό θα διαβρώσει τον Χριστιανισμό και θα δημιουργήσει αυτό που θα γίνει αργότερα το Βυζάντιο και ο πολιτισμός του.

Ο Βυζαντινός κόσμος φοβούμενος την παρακμή θα οικειοποιηθεί τον Ελληνισμό και θα διεκδικήσει την κληρονομιά του!!

Το βασικό χαρακτηριστικό της πνευματικής ζωής του Βυζαντίου είναι η ανανέωση του ενδιαφέροντος για την Ελληνική αρχαιότητα.

Αφού κατάκλεψαν, σκότωσαν, ισοπέδωσαν κάθε τι Ελληνικό, τώρα οι Εβραίοι, το ιδιοποιούνται και το χρησιμοποιούν γιατί τρέμουν τον αφανισμό.

Οι αρχές του αρχαίου κόσμου δεν είναι πια ασυμβίβαστες με τον Χριστιανισμό αλλά απαραίτητο συμπλήρωμα της διδασκαλίας του.

Η έννοια που δίνεται στην λέξη Έλληνας αποκαθίσταται και από ειδωλολάτρης και παγανιστής συνδέεται και πάλι με τον αρχαίο πολιτισμό και την παιδεία.

Η Ελληνικότητά και η Ορθοδοξία αποτελούν ανεκτίμητα αγαθά για τους Βυζαντινούς!!

Ο Εξελληνισμός της Ανατολής συνεχίζεται με τον Θεοδόσιο Β και ιδρύεται το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης.

Το Βυζάντιο όμως είναι εδαφικά Ελλάδα και δεν παύει να ενδιαφέρει τους Λατίνους.

Η απέχθεια του Παπικού Λατινικού κόσμου για κάθε τι Ελληνικό θα στραφεί προς το Βυζάντιο το οποίο και το λιγουρεύεται μετά την σύντομη κατοχή της Πόλης από τους Ενετούς το 1204!!!!

Μην ξεχνάμε ότι η Αναγέννηση συμπίπτει με την πτώση της Πόλης το 1453 και την φυγή των ευκατάστατων και δημιουργημένων στην Ιταλία!!!

Κερδισμένος για ακόμα μία φορά θα βγει ο ΕΒΡΑΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

*******************************************************************

Διάφοροι επώνυμοι λόγιοι διανοητές έχουν κατά καιρούς διατυπώσει τα εξής:

- Αν θέλεις να πιεις δροσερό, καθάριο νερό από την πηγή δηλ. (Ελληνικά φιλοσοφικά κείμενα), δεν πίνεις από εμφιαλωμένο, πλαστικό μπουκάλι (Βίβλος).

- Οι σύγχρονοι δούλοι είναι στις πλατείες και το παίζουν επαναστάτες με το καλαμάκι του φραπέ, αγανακτισμένοι εν μέσω ποπ-κόρν και κόκα-κόλας ... 

Τάχα ξαφνιασμένοι για το ότι τους έκλεψαν, τους κορόιδεψαν, τους τα πήραν ...

Οι ίδιοι καμία ευθύνη !!! 

- Η ιστορία των δούλων - χριστιανών-κρετίνων ... επαναλαμβάνεται και όπως πάντα στο τέλος απλά θα αλλάξουν μαντρί και τσοπάνη ...όπως γίνεται μετά από κάθε
«επανάσταση της μάζας».

- Oι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους.

- Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;

- Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. 

Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. 

Εναντίον ποιανού; 

Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς! 

Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. 

Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. 

Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. 

Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

- Οι μάζες εκπαιδεύονται να είναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν' αντικρίσουν ακόμα το κενό.

Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα.

 Αυτή είναι η στιγμή του 

καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. 

Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. 

Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση!!!!!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΩΣ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;;;"

Η Συνθήκη των Σεβρών

Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920 στην πόλη Σεβρ (Sèvres) της Γαλλίας, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Συμμαχικές και σχετιζόμενες Δυνάμεις1 μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε αποδεκτή από τον σουλτάνο Μεχμέτ ΣΤ΄ ο οποίος προσπαθούσε να σώσει τον θρόνο του, αλλά απορρίφθηκε από το ανεξάρτητο κίνημα των Νεότουρκων. Το κίνημα υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ χρησιμοποίησε αυτή τη διένεξη για να αυτοανακηρυχθεί κυβέρνηση και να καταργήσει το χαλιφάτο.

Ο Ε. Βενιζέλος υπογράφει την Συνθήκη των Σεβρών

Οι όροι

Η συνθήκη όριζε τα εξής: η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στην Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, την Συρία και τον Λίβανο στην Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα και η υπαγωγή της Ανατόλιας στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας.

Η Χετζάζ (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας) το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη.

Ελληνική επέκταση

 Ο χάρτης της Ελλάδoς σύμφωνα με τη συνθήκη των Σεβρών

Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη.

Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτήθει στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα.

Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακομα οτι αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα, κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Βενιζέλος.

Παράλληλα, η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου – Τιττόνι.

Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα (εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα, και όταν η Βρετανία έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από δημοψήφισμα) θα παραχωρούταν και αυτά τα νησιά (η συμφωνία ακυρώθηκε αργότερα από την Ιταλία το 1922).

Τα στενά των Δαρδανελίων και η θάλασσα του Μαρμαρά αποστρατικοποιήθηκαν και έγιναν προσωρινά διεθνής περιοχή, οι Σύμμαχοι απέκτησαν τον οικονομικό έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τέλος καθορίζονταν η ισότητα και τα δικαιώματα των χριστιανικών μειονοτήτων.

Η επικύρωση της Συνθήκης δεν έγινε από κανένα συμμαχικό κοινοβούλιο (ούτε από το ελληνικό), καθώς μετά την επαναφορά του Κωνσταντίνου στον ελληνικό θρόνο, διαταράχθηκαν οι σχέσεις με τις συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες ποτέ δεν τον αναγνώρισαν ως αρχηγό του ελληνικού κράτους.[1]

Η Σοβιετική Ένωση έκανε ξεχωριστή συνθήκη με τους Οθωμανούς. Μετά την επικράτηση των Νεότουρκων, που μετέφεραν την πρωτεύουσα στην Άγκυρα, καθώς και την Μικρασιατική Καταστροφή, οι σύμμαχοι υπέγραψαν νέα συνθήκη ειρήνης (Συνθήκη της Λωζάνης) το 1923, με ευνοϊκότερους όρους για την (πλέον) Τουρκία.

https://el.wikipedia.org/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Συνθήκη των Σεβρών "

H ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ <<ΝΟΜΟΥ>> ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ                                              ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!!!

Γενικά το Κράτος εμπεριέχει μέσα του μηχανισμούς αναγκαίους για τον αγαθό σκοπό, έτσι οι θεσμοί εξελίχθησαν για τις ανάγκες.

Αναπτύχθηκε ο Θεσμός της Νομοθεσίας, η οποία με την σειρά της στήριζε τον θεσμό της Δικαιοσύνης.

Ο Νόμος (εκ του Νου - Ναός) δινόταν από τα Ιερατεία τα οποία κατείχαν γνώσεις Κοσμογονίας.

Ο πρώτος Νομοθέτης (στην συμβατική ιστορία) ήταν ο Μίνως ο οποίος κατά τον Μύθο ανέβαινε στο Ιδαίον Άντρον και κατόπιν εντολών του Διός κατέβαζε τους Νόμους στους ανθρώπους.

Όλοι οι νόμοι του δυτικού κόσμου στηρίχθηκαν στο Ρωμαϊκό Δίκαιο το οποίο ήταν αντιγραφή του Μινωικού όπως φαίνεται στην Γόρτυνα ακόμα και σήμερα!!!!!

Ο Νόμος και κατ επέκταση η Δικαιοσύνη είχε σκοπό πρωταρχικά να ασφαλίζει - ισχυροποιεί τους αδύναμους έναντι των δυνατών, και να ισορροπεί τις αντίρροπες δυνάμεις ισχυρών που αναπτύσσονταν μέσα σε μια κοινωνία δεδομένου ότι σε μια κοινωνία υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα οι απαίδευτοι ασχέτως οικονομικής επιφάνειας και πολυμάθειας.

Εν ολίγοις Νόμος και Δικαιοσύνη είναι η εξισορρόπηση δυνάμεων των εκ φύσεως μαζών σε μια κοινωνία, με σκοπό την ύπαρξη (ΖΗΝ) και στόχο το ΕΥ ΖΗΝ.

Χωρίς Νόμο και Δικαιοσύνη χάνεται η ισορροπία και επέρχεται το σφάλμα - παύσις.

Σήμερα οι Νόμοι και η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, μάλλον αλληθωρίζει προς τον γενικό κουμανταδόρο!!!

Για να γίνει κατανοητό το παραπάνω θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι Ιερείς στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ΠανΕπιστήμονες με γνώσεις Κοσμογονίας, και ότι η θρησκεία που ήταν μέρος της Μυθολογίας (και αυτό της παιδείας) δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κωδικοποιημένη Κοσμογονία (Πλάτων - "Τίμαιος" 22c) απλοποιημένη για τον απλό κόσμο.

Ο εκάστοτε Βασιλιάς ήταν ταυτόχρονα και Ιερέας και στην περίπτωση του Μίνωος και Νομοθέτης.

Οι Ιερείς Νομοθέτες γνωρίζοντας ότι το Σύμπαν διέπεται από Νόμους για την ισορροπία η οποία είναι αναγκαία για την ύπαρξη, "κατέβασαν" και προσάρμοσαν αυτήν την έννοια στην Κοινωνία!!!!!!!!

Και η Κοινωνία (Κόσμος) θα μπορούσε να πει κανείς ότι μετατρεπόταν πια σε αστρική προβολή (Πλάτων - "Τίμαιος" 41+)

****Αστρονομία= αστήρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου (σε κάτι ορατό), οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες!!!!!!

Έγραψε : ο Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Άλλο, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες.

Άγνοια η και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί.

Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες.--- Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες.--- Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Και εξηγούμεθα :

Ο Μάρκος Μπότσαρης, στην μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα : »Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρεττανική σημαία». Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης – όχι αλβανικής – και ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής). Άλλωστε δεν θα μπορούσε να έχει αλβανική εθνική συνείδηση, διότι κάτι τέτοιο εμφανίζεται μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης – Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα ως τεχνιτό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών. Κατά την Τουρκοκρατία δεν υπήρχε έθνος Αλβανών. Οι κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο την θρησκεία τους. Οι Ορθόδοξοι ήσαν Ρωμιοί, εντεταγμένοι στο ίδιο Γένος με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι Μουσουλμάνοι ένοιωθαν Τούρκοι, εξ ου και ο όρος Τουρκαλβανοί. Εάν μιλούμε για αλβανική συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση δεν πρέπει να αναφερόμαστε στους Μποτσαραίους, την Μπουμπουλίνα και τους Κουντουριώτηδες, αλλά στους Τουρκαλβανούς που χρησιμοποιήθηκαν από την άλλη πλευρά ως σφαγείς των Ελλήνων.

Οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας δεν ανέφεραν Αλβανούς στην Βαλκανική. Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος ονομάζει Αλβανούς μία φυλή του Καυκάσου. Ο Γεώργιος Καστριώτης – Σκεντέρμπεης, που θεωρείται εθνικός ήρωας των σημερινών Αλβανών, ονόμαζε εαυτόν Ορθόδοξον Ηπειρώτη (15ο αιών). Σε έγγραφα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας στα τέλη του 15ου αιώνος η λέξη «Αλβανός» ερμηνεύεται » Έλληνες από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο» χωρίς να αμφισβητείται η ελληνική συνείδησή τους. Η αλβανική συνείδηση είναι οπωσδήποτε ξενόφερτο κατασκεύασμα όπως αποδεικνύουν και μαρτυρίες των ιδίων των ενδιαφερομένων , τις οποίες κατέγραψε ο σύγχρονός μας διαπρεπής Βαλκανιολόγος Αχιλλεύς Λαζάρου.

Όταν η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία για δικούς τους λόγους προσπαθούσαν να κατασκευάσουν αλβανικό κράτος ώστε να ελέγχουν την είσοδο της Αδριατικής, οι Τουρκαλβανοί ύψωναν στο Δυρράχιο την οθωμανική σημαία !

Προτιμούσαν την τουρκική παρά την άγνωστη σ’ αυτούς αλβανική εθνική συνείδηση. Άλλωστε και στους Βαλκανικούς πολέμους οι Μουσουλμάνοι της Αλβανίας πολέμησαν, και μάλιστα δυναμικά, στις τάξεις του Οθωμανικού στρατού. Μετά το 1908 πολλά από τα μέλη του Νεοτουρκικού κομιτάτου, το οποίο σχεδίασε και ξεκίνησε τον διωγμό των Ελλήνων ήταν Τουρκαλβανοί.

Η λέξη Αλβανία, σημαίνει Λευκή Χώρα από το λατινικό ΑΛΜΠΑ : λευκή. Είναι όρος με γεωγραφική και όχι εθνολογική σημασία.

Ο όρος Αρβανίτης που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες και πολλούς κατοίκους των Μεσογείων, προέρχονται από τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα από τη λέξη «Άρβανον», τοπωνύμιο της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στα κείμενα της Άννας Κομνηνής. Από το Άρβανον, δηλαδή από την Ελληνικοτάτη Βόρειο Ήπειρο, κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος ελληνικοί πληθυσμοί που μιλούσαν αρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ανάμικτη με αρχαία ελληνικά, λατινικά, τουρκικά και εντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεία. Οι αρβανιτόφωνοι Έλληνες ουδέποτε είχαν διαφορετική συνείδηση από τους υπόλοιπους Έλληνες. Παρεμφερές παράδειγμα μας δίδουν οι σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης και άλλοι, οι οποίοι πολέμησαν υπέρ της Ελλάδος κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς και οι τουρκόφωνοι Ορθόδοξοι της Καππαδοκίας που κράτησαν μέσω της Εκκλησίας την ελληνικότητά τους αν και έχασαν την ελληνική γλώσσα. Οι δίγλωσσοι Έλληνες αρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι, κ.λ.π. μας προσφέρουν χαρακτηριστικές αποδείξεις ότι στα Βαλκάνια κατά τους τελευταίους πέντε τουλάχιστον αιώνες η Ορθόδοξη πίστη – και γενικότερα η θρησκεία – διαμορφώνει την εθνική συνείδηση πολύ περισσότερο και από το γλωσσικό ιδίωμα.

Η σύγχυση μεταξύ των λέξεων Αλβανός και Αρβανίτης δημιουργείται μόνον στην ελληνική γλώσσα, διότι φαίνονται να μοιάζουν οι δύο όροι ηχητικά. Η ομοιότης είναι μόνο επιφανειακή. Στην ουσία διαφέρουν κατά πολύ. Άλλωστε οι ίδιοι οι Αλβανοί αποκαλούν εαυτούς Σκιπετάρ και την χώρα τους Σκιπερία : χώρα των Αετών. Τι κοινό μπορούν να έχουν ένας Σκιπετάρ και ένα Έλλην αρβανιτόφωνος ; Ίσως ο ένας να μπορεί να καταλαβαίνει κάποιες λέξεις από τον άλλο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν η έχουν την ίδια εθνική συνείδηση… Μην ξεχνούμε ότι Σέρβοι, Κροάτες και Βοσνιομουσουλμάνοι μιλούν ακριβώς την ίδια γλώσσα, παρά ταύτα συγκρούσθηκαν μεταξύ τους με οδυνηρές συνέπειες.

Σέβομαι και κατανοώ τις προσπάθειες πολιτικών και δημοσιογράφων να περιορίσουν τα ενδεχόμενα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας – αν και οι ρίζες των προβλημάτων δεν έχουν μελετηθεί σωστά – στην κοινωνία μας. Όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται με άγνοια η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας. Ας μάθουμε καλά την Ιστορία μας ώστε και τους Έλληνες Αρβανίτες να τιμούμε για την εθνική τους προσφορά και με τον γείτονα αλβανικό λαό να διατηρούμε σχέσεις καλής γειτονίας, χωρίς βεβαίως να λησμονούμε την ελληνική κοινότητα της Βορείου Ηπείρου.

Του Κων/νου Χολέβα,
Πολιτικού Επιστήμονος

Πηγή: Himara.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Άλλο, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες."

ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΖΕΥΓΩΛΗΣ

ΖΕΥΓΩΛΗΣ Ζευγιτης μόναδα μετρησης γης Διακοσια εκταρια Η λεξη ζευξη επαναλαμβανεται κ οικιοποιειται στις εκτασεις κ ως επαγγελμα Εχωντας στην κατοχη σου καποια στρεμματα Αναφερεται στους δρακόντειους νομους περι φορολογιας γης.-- Οποτε ο ζευγωλης σαν επιθετο παραγεται απο τη ασχολεια της ζευξης τωνζωων τα οποια χρειαζεται ενας χ αριθμος ζωων για την καλλιεργεια Διακοσιων εκταριων στο οποιο ονομαζεται η μετρηση της γης ζευγιτης.αξιολογο ειναι ο αριθμος 2 που υνδεει τη ζευξη δυο ζωα Αλλα κ το 200 εκταρια

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΖΕΥΓΩΛΗΣ"

ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΗΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Πολλά μανιάτικα σημερινά ονόματα εξελίχθηκαν από το βυζαντινο –άκιος σε άκις, σε –άκης και μετά σε –άκος.
Π.χ. Σταυράκιος – Σταυράκις - Σταυράκης - Σταυράκος Μεγάλα παλαιά μανιάτικα «τζάκια» όπως Τζανετάκης, Κουμουνδουράκης, Τζωρτζάκης, Βενετσανάκης, Δουράκης, Γρηγοράκης, Παπαδάκης (ο γιατρός) διατήρησαν τα επώνυμά τους λόγω «αξιωμάτων».
Εάν ανατρέξουμε στην κατάσταση του γιατρού Παπαδάκη που αναφέρει επώνυμα Μανιατών μεταξύ των ετών 1715 και 1763 τότε θα δούμε ότι τα περισσότερα είναι σε –ακης, όπως:
Αλαφάκης, Αλετουρανάκης, Αληφεράκης, Αμοραζάκης, Αμορατάκης,
Βασιλάκης, Βαφεάκης, Βιζηράκης, Βλαχάκης, Βλασάκης, Βλαστάκης, Βλασταράκης, Βολάκης, Βορβολάκης, Βρετάκης, Βοηδονηκολάκης,
Γαλητζάκης, Γαλιφάκης, Γαρδελάκης, Γηοργατζάκης, Γερακαράκης, Γεωργακάκης, Γηοργακάκης, Γηουλάκης, Γιανακάκης, Γιανουκάκης, Γιοργάκης, Γιοργουλάκης, Γουράκης, Γραματηκάκης, Γρυβάκης,
Δηκεάκης, Διμακάκης, Διμιτράκης, Διμνηανάκης, Δοδορακάκης,
Ζαμπουνάκης, Ζερβάκης, Ζερβογιάκης, Ζηριμονάκης, Ζουλάκης,
Θοδορακάκης, Θομογιανάκης,
Καλαμουτάκης, Καληακης, Καλκαντάκης, Καπετανάκης, Καπεταγιωργάκης, Καραμπατάκακης, Καρκαβελάκης, Κατελουζάκης, Κατζημπράκης, Κατζιωμαντάκης, Κηραγιανάκης, Κηραζάκης, Κοβορινάκης, Κουφονηκολάκης, Κεφαντζάκης, Κηριακάκης, Κηρηακουλάκης, Κοκοράκης, Κοντομηχαλάκης, Κουβαράκης, Κουζουνάκης, Κουμεντακάκης, Κορδιχάκης, Κουλεμπεάκης, Κουνεντάκης, Κουρογιανάκης, Κουρορχιδάκης, Κουσκάκης, Κουτζηογκανάκης, Κουτζογιανάκης, Κοσταντάκης, Κοσταταράκης, Κρεκράκης, Κριθαράκης, Κτενάκης,
Λαδακάκης, Λεκάκης, Λεκαράκης, Ληάκης, Ληακουτζάκης, Ληγοράκης, Ληκουρεζάκης, Ληράκης, Ληροφονάκης, Λιγορακκάκης, Λιωμπεράκης, Λουκάκης, Λουλουδάκης, Λουμπαρδάκης,
Μαβρακάκης, Μαζαράκης, Μανετάκης, Μανολάκης, Μαρκάκης, Μαστρομιχαλάκης, Ματαράκης, Ματζιαράκης, Μηχαλακάκης, Μηχελάκης, Μονεδογιανάκης, Μοράκης, Μουγάκης, Μουνκάκης, Μουντουράκης, Μουσάκης, Μπαζάκης, Μπατελάκης, Μπεταλάκης, Μπεχράκης, Μπιστηκάκης, Μπογάκης, Μπουβαλάκης, Μπουζογρεγάκης,Μπουλάκης
Νικωλουδάκης, Νιωνάκης,
Ξαρχάκης,
Παναγιωτάκης, Πανιωράκης, ΙΙαπαγιανάκης, Παπαδημητράκης, Παπουλάκης, Πατρικάκης, Περιφανάκης, Πετάκης, Πετρακάκης, Πετράκης, Πετρολαγάκης, Πηεράκης, Πηεροκανάκης, Πιεράκης, Πουληκάκης, Πονιωράκης, Ποντηκάκης, Πουλημενακάκης,
Ραυτάκης, Ρικουνάκης, Ροδάκης, Ρουτζάκης,
Σαλιμηδάκης, Σημφάκης, Σιγουτάκης, Σιφάκης, Σολομακάκης, Σουκαράκης, Σπιράκης, Στραβουλάκης, Στρατάκης, Στριλάκης, Σχουταράκης,
Ταταράκης, Ταουτάκης, Τζαλαμπουκάκης, Τζανετάκης, Τζανουλάκης, Τζερεκάκης, Τζουτζουράκης, Τζηκαράκης, Τζηκουνάκης, Τζητουράκης, Τζικνάκης, Τζιομπελάκης, Τζιμπλιακάκης, Τζιωνάκης, Τζοανετακής, Τζουβελαράκης, Τζουλάκης, Τζουλουφαττάκης, Τζουμπληακάκης, Τρουλοκολάκης, Τομαβροηδάκης, Τουράκης, Τραφαλάκης,
Φινογιανάκης,
Χανζηακάκης, Χασανάκης, Χοντράκης,
Ψιρογιανάκης, Ψουροκολάκης
Πολλοί θα αναγνωρίσουν τα ίδια επώνυμα με τη σημερινή τους κατάληξη σε –ακος
Στην Κρήτη παλαιότερα δεν υπήρχαν επώνυμα σε –άκης. Για παράδειγμα, σε Κρητικό κατάλογο του 1582 όπου υπάρχουν 33 επώνυμα όπως:Δραζίνος, Καλούδης, Στειακός, Καριώτης, Βόλτας, Κανέτος, Κατέλος, Καψής, Σακελάρης, Τζέρμιας, Ζουράρης, Κονταλάκαιρος, Πίτσικας, Ζητούνης, Σερέπετσης, Ζητούνης, Σερέπετσης, κ.α., και κανένα σε -άκης Τα εις –άκης τα βρίσκουμε στην Κρήτη μετά το 1750 όταν η Μάνη είχε υπερπληθυσμό και οι Μανιάτες μετανάστευαν παίρνοντας μαζί τα έθιμά τους και μεταξύ αυτών και την κατάληξη των επωνύμων τους σε –άκης.
Βιβλιοπωλειο-εκδοσεις "Αδουλωτη Μανη"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΗΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ"