1821

Προειδοποίησις εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων, Πέτρου Μαυρομιχάλη, και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου»

...Εν ενί απεφασίσαμεν ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν.λόγω* , όλοι  Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων ευρωπαϊκών γενών, ώστε να δυνηθώμεν* να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας, να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω* η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και δια χρημάτων και δια
όπλων, και δια συμβουλής...1821: Μαρτίου 23 εν
Καλαμάτα.
* Εν ενί λόγω = με μια λέξη.
*να δυνηθώμεν= να μπορέσουμε.
* Δικαίω τω λόγω=δικαίως.
Ιστορία Ελληνικού Έθνους (ΙΕΕ), τόμος ΙΑ΄, σ. 90, Αθήνα 1970-1978.
Ο Πετρόμπεης (Πέτρος)
Μαυρομιχάλης.
Η ιστορική προκήρυξη της 23ης Μαρτίου 1821.

Το χειρόγραφο αυτό είναι το μοναδικό έγγραφο που έστειλαν οι Έλληνες στις ΕυρωπαϊκέςΑυλές.
 Βρέθηκε στα Βρετανικά Κρατικά Αρχεία.
Η ελληνική «προειδοποίηση» βρήκε τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων να συνεδριάζουν, στο Λάιμπαχ, για να σταματήσουν
νέα επαναστατικά κινήματα στην Ιταλία και την Ισπανια.
Οι ισχυρές χώρες ήθελαν να διατηρήσουν την πολιτική δύναμή τους στην Ευρώπη μετά τη νίκη κατά του Ναπολέοντα το 1814 και το συνέδριο της Βιέννης. Με άλλα λόγια προσπαθούσαν να ενισχύσουν τη μοναρχία.
Γι’ αυτό τον λόγο οι Μεγάλες Δυνάμεις, που ήταν η Ρωσία, η Αυστρία, η Πρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία, συγκρότησαν τη γνωστή Ιερή Πενταπλή ή Ευρωπαϊκή Συμμαχία. Οργάνωναν, μάλιστα, συχνές συναντήσεις για να εμποδίζουν τις νέες επαναστάσεις.
Η Ελληνική Επανάσταση δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορες τις ισχυρές χώρες. Πρώτον, γιατί η γεωγραφική θέση της Ελλάδας ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, ήταν σημαντική για την οικονομία τους. Δεύτερον, η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα δημιουργούσε αλλαγές στην περιοχή. Στην αρχή, λοιπόν, οι Μεγάλες Δυνάμεις άφησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να αντιμετωπίσει μόνη της την Ελληνική Επανάσταση.
Ακόμη και η Ρωσία, που είχε αναγνωρισθεί ως προστάτιδα των Ορθοδόξων, που ζούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καταδίκασε την Ελληνική Επανάσταση.

 Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν κατάφερε να σταματήσει την Ελληνική Επανάσταση. Πρώτη η Ρωσία άλλαξε στάση. Έτσι και οι υπόλοιπες Μεγάλες Δυνάμεις πήραν, σιγά-σιγά, το μέρος των επαναστατημένων Ελλήνων.
Φοβόντουσαν μήπως το ελληνικό κράτος θα υποστήριζε τα ρωσικά συμφέροντα. Παράλληλα με αυτούς τους λόγους, κάποια γεγονότα βοήθησαν στο να αλλάξει πολιτική και η Ιερά Συμμαχία απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση.
Πρώτα, ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στην Κωνσταντινούπολη και οι διώξεις κατά των ορθοδόξων χριστιανών προκάλεσαν ένταση στις ρωσο- τουρκικές σχέσεις. Έπειτα, ο νέος υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνιγκ, που είχε φιλελληνικά αισθήματα, βοήθησε να αναγνωρίσουν τα ξένα κράτη τους επαναστατημένους Έλληνες, ως εμπόλεμο έθνος.