Ο Κιναιδισμός στην Αρχαία Ελλάδα

Και λίγο πολυτονικό...

Πολύ σοβαρό τό θέμα. «Τό ψέμμα καταρρέει» Ὃμως, ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ εἶναι πώς ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ἀπό μακροῦ...! Πέραν τῶν ὃσων, πολύ εὐστόχων, παρατίθενται στό μήνυμα, ὑπάρχει καί κάτι ἂλλο, ἐξ ἲσου σημαντικό. Ὁ Ἀριστοφάνης, δέν θά μποροῦσε νά γράψη τήν Λυσιστράτη του, ἂν οἱ ἂνδρες στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα, δέν τό εἶχαν «σέ τίποτα» νά συνευρίσκωνται μεταξύ τους...! Τούς πίεσαν οἱ Γυναῖκες, Ἀθηναίους καί Σπαρτιᾶτες, νά σταματήσουν τόν πόλεμο, κόβοντάς τους τήν σεξουαλική ἐπαφή. Ἂν οἱ ἂνδρες συνήθιζαν τίς μεταξύ τους σχέσεις, τότε ἠ πίεσις αὐτή, ΟΥΔΕΝ ἀποτέλεσμα θά μποροῦσενά ἒχη. Ἐπίσης, ὁ Ἀριστοφάνης, βάζει στό στόμα ἑνός τῶν συνεδριαζόντων ἀνδρῶν μία πολύ χαρακτηριστική καί κατατοπιστκή φράση, μετά ἀπό τήν ἐρώτηση τοῦ ΧΟΡΟΥ πρός Ἀθηναίους καί Σπαρτιᾶτες, ἂν ὑποφέρουν ἀπό τήν στέρηση τῶν Γυναικῶν τους « Τό πρωί αἰσθάνεστε..ἀνησυχίες;» (ἢτο ἡ ἐρώτησις) Καί ἡ ἀπάντησις ἦτο: « Ἂν ἒχωμε λέει; Ἐδῶ ἒχομε γίνει κουρέλλια .. Κι ἂν δεν βρεθῆ κάποιος, να κλείση Εἰρήνη ὃσο γίνεται πιό γρήγορα, τότε θά ἀναγκασθοῦμε νά κτυπήσωμε τήν πόρτα τοῦ Κλεισθένη» Σημειῶστε πώς ὁ Κλεισθένης ἦταν ἓνας ὁμοφυλόφυλος Ἀθηαναῖος. Καί αὐτό ἀκόμα, τό ὃτι ΕΠΩΝΥΜΩΣ προσδιορίζεται ὁ ὁμοφυλόφιλος (τόν ἀναφέρει συχνά ὁ Ἀρισστοφάνης), δείχνει πώς ΔΕΝ ἦτο γενικευμένη ὑπόθεσις ἡ ὁμοφυλοφιλία...! Ἂλλως, θά πήγαιναν καί...μεταξύ τους, ἢ θά ἒλεγε ἁπλῶς, «θά πᾶμε σ' ἓναν ὁμοφυλόφιλο»... Ὁ «Παπποῦς» μας ὁ Ἀριστοφάνης, μᾶς στέλνει ἓνα πολύ χρήσιμο μήνυμα...! Καί γιά τήν ἱστορία, τήν ὁμοφυλοφιλία καί μάλιστα στήν πιό ΑΙΣΧΡΗ της μορφή, τήν παιδοφιλία, τήν κουβαλοῦσαν μαζί τους οἱ Ρωμαῖοι κατακτητές, ἀλλά ΔΕΝ πέρασε στούς Ἓλληνες, οἱ ὁποῖοι τιμωροῦσαν μέ ΘΑΝΑΤΟ τέτοιες πράξεις...! Ἡ λέξις «ΕΡΩΣ», δέν εἶχε τήν ἒννοια τῆς σεξουαλικῆς πράξεως. Ὑπῆρχαν αἱ ἐκφράσεις «συνουσία«, «συνεύρεσις» κ. ἂ. Ἡ λέξις ΕΡΩΣ, ἦτο ἡ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΜΟΡΦΗ τῆς ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ καί μόνο λατρείας καί θαυμασμοῦ. Καί ἐπί τῇ αὐκαιρίᾳ, ἂς πούμε δυό λόγια καί γιά τόν Μ. Ἀλέξανδρο. Ὃταν κάποιος Ἒπαρχος μιᾶς Ἰωνικῆς Πόλεως τοῦ πρότεινε νά τοῦ στεέλη ἓναν ἀπό τούς πιό ὂμορφους νεαρούς τῆς ἐποχῆς του, ὁ Μεγάλος αὐτός Ἓλληνας (ὁ Μέγιστος θά ἒλεγα) ἀπήντησε: « Ὤ χειρότερε ἀπ' ὃλους τούς ἀνθρώπους, ἒχεις μάθει ποτέ γιά μένα ὃτι ἒχω τέτοιες διαστροφές, γιά νά τολμᾶς νά μέ κολακεύης, προσφέροντάς μου τετοιου εἲδους ἡδονές;» ( Πλούταρχος, στό «Περί Ἀλεξάνδρου Τύχης ἢ Ἀρετῆς, Α, 12) Προσέξτε τήν ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ τῶν ἐκφράσεων τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. ο Νόμος των Αθηναίων έλεγε λοιπόν: <<Εάν τις Αθηναίος εταιρήση, μη εξέστω αυτώ των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδ ιερωσύνην ιεράσασθαι, μηδέ συνδικήσαι, τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδέμίαν, μήτε ενδήμον μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδ επί κηρυκείαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδ είς τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδ εν ταις κοιναίς στεφανηφορίαις στεφανούσθω, μηδ εντός των της αγοράς περιραντηρίων πορευέσθω. Εάν τις ταύτα ποιή, καταγνωσθέντος αυτού εταιρείν θανάτω ζημιούσθω>> Δηλ: <> (Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Αντωνάκου και Κων. Σπίνου <<Ελευθερία του λόγου και δημοκρατία. Το θαύμα της αρχαίας Ελλάδος>> εκδόσεις AMBER Σημείωση: Αν αναλύσουμε την λέξη με την οποία χαρακτήριζαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας τους ομοφυλόφιλους θα είχαμε αυτόματα την σωστή εικόνα, δηλ η λεξη "κίναιδος" ...(κιν-αιδώ)σημαίνει: κινεί την αιδώ, δηλ κινεί το ρεζιλίκι, την ξευτίλα το μίασμα, άλλωστε φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν τους επέτρεπαν να πηγαίνουν στο τμήμα της δημόσιας αγοράς που είχε εξαγνιστεί δια ραντίσματος), στην Αθήνα τους αφαιρούσαν τα δικαιώματα, στην Σπάρτη τους πετάγανε έξω από την πόλη Το ότι μπορεί να υπήρχαν λίγοι, κάπου, δεν αντιλέγει κανείς, άλλωστε η ανισσοροπία του νου υπάρχει παντού και πάντα, τι να πει κανείς για το σήμερα ειδικά μέσα στα ΜΜΕ απο όπου (τυχαία?) απορρέουν οι ψευδείς φήμες περι καθολικής ομοφιλοφιλιας στην αρχαία Ελλάδα...εμ αν δεν παινέσεις το σπίτι σου... πες τε μου και το εξής, υπήρξε ποτέ άλλο κράτος να καταδικάζει το γεγονός με νόμο? όχι, ιδού λοιπόν το ανώτατο για τα ανθρώπινα όρια επίπεδο των προγόνων μας, ας μην το μιάζουμε, είναι ιεροσυλία. επίσης παραθέτω άρθρο απο το: blog diamantarasel.blogspot.com ¨Τα τελευταία κυρίως χρόνια, γίνεται μία ανούσια κατασυκοφάντηση των ιερών και οσίων του Έθνους μας, με θέμα την ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα και την δήθεν ευρεία διάδοση της, από τους αιώνιους βλάκες, τους αμαθείς, τους εχθρούς και τους προδότες της φυλής μας. Κλείνω λοιπόν το Νομοθετικό έργο του Σόλωνος με τον νόμο Περί Ομοφυλοφιλίας και τα σχετικά άρθρα 331 και 332, σε ελεύθερη προσαρμογή. Άρθρο 331: << Όστις παρακινεί εις ακολασίαν παίδα, γυναίκα, ή άνδρα έκ τών ελευθέρων ή τών δούλων θέλει ενάγεσθαι ενώπιον τών θεσμοθετών, καί κατηγορείσθαι από τόν τυχόντα (από οποιονδήποτε τρίτο). Οί δέ θεσμοθέται θέλουν εισάγει τήν δίκην ενώπιον τού δικαστηρίου τής Ηλιαίας εντός τριάκοντα ημερών μετά από τήν μήνυση καί εφ' όσον τό επέτρεπαν οί δημόσιες ασχολίες. Όταν δικαστεί σε πρώτο βαθμό από την Ηλιαία και κηρυχθεί ένοχος, θα καταδικάζεται σε φυλάκιση ή σε πρόστιμο. Στήν περίπτωση που κηρυχθεί ένοχος μέ τήν ποινή του θανάτου, θά παραδίνεται στούς έντεκα, καί θά θανατώνεται τήν ίδια ημέρα. Εάν αυτός πού έχει υπό τήν εξουσία του τα άτομα πού έχουν αποπλανηθεί, δέν εγκαλέσει αυτόν (τον δράστη) στό δικαστήριον, ή εάν τόν εγκαλέσει δεν πάρει το ένα πέμπτο από τους ψήφους, υποχρεούται νά πληρώσει πρόστιμο 1.000 δραχμών υπέρ τού δημοσίου. Εάν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί στο πρόστιμο, οφείλει νά τό πληρώσει εντός δέκα ημερών, από τήν απαγγελία της αποφάσεως. Καί εάν ό υποψήφιος θύτης είναι πολίτης, θά φυλακίζεται μέχρι τήν πληρωμή τού προστίμου>>. Άρθρο 332: << Όποιος από τους Αθηναίους παραδοθεί προς ηδονήν άλλου, δέν δύναται νά εκλεγεί μέλος των εννέα Αρχόντων, ούτε νά λάβει κάποιο ιερατικό αξίωμα, ούτε να διοριστεί σύνδικος του λαού, ούτε να καταλάβει κάποιο αξίωμα στο εσωτερικό ή στό εξωτερικό με κλήρο ή κατ' απονομή, ούτε νά τόν στείλουν σάν κήρυκα πολέμου, ούτε να μιλήσει ενώπιον τού λαού ή της βουλής, ούτε νά εισέρχεται στούς δημόσιους ναούς, ούτε στίς πανηγύρεις τών δημοσίων εορτών, ούτε στις δημόσιες στεφανοφορίες νά φορά στέφανο, ούτε νά περιφέρεται στους περιπάτους τής αγοράς. Όποιος καταδικαστεί για τέτοιο έγκλημα και παραβεί τίς διατάξεις τού παρόντος νόμου, τιμωρείται μέ θάνατο>>. Με λίγα λόγια: Ο παραδιδόμενος είς ηδονήν άλλου, εστερείτο όλα τά αστικά καί τά πολιτικά δικαιώματά του, καί μόνον εάν παρέβαινε ότι όριζε ό νόμος τον τιμωρούσαν μέ θάνατο. Η Αρχαία Ελληνική νομοθεσία και η κοινωνία ήσαν ανεκτικές και ανοιχτές σε όλα, αλλά μέχρι εκεί που δεν θιγόταν και κινδύνευε η κοινωνική και πολιτική ασφάλεια, το συμφέρον και η οικογενειακή και η ατομική γαλήνη.¨