ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
Η Δημιουργία σύμφωνα με τις Ιουδεοχριστιανικές και Ισλαμικές Θρησκείες
Δύο ιστορίες δημιουργίας, είναι αποδεκτές σήμερα σε μεγάλο βαθμό από Εβραίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.
Στην πρώτη ιστορία λέει ο θεός να γίνει Φως και εμφανίζεται το φως.
Σε έξι ημέρες δημιουργεί τον ουρανό, τη γη, τα φυτά, τον ήλιο και το φεγγάρι, τα ζώα και όλα τα πλάσματα μαζί με τους ανθρώπους.
Τους εύχεται να αυξάνονται και να πληθαίνουν, πράγμα το οποίο πράττουν. Την έβδομη ημέρα ο θεός ξεκουράζεται και συλλογίζεται το έργο του.
Η δεύτερη ιστορία βασιζόταν στην πίστη πως ένα υπέρτατο ον, ένας Θεός, είχε δημιουργήσει ολόκληρο τον κόσμο και τον άνθρωπο όπως περιγράφει η Δημιουργία στη βίβλο (γένεση).
Η πίστη ότι ο κόσμος έχει δημιουργηθεί από έναν παντοδύναμο θεό καλείται δημιουργισμός (creationism). Ο θεός δημιουργεί τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, από την ίδια τη γη. Του φτιάχνει τον κήπο της Εδέμ, αλλά του απαγορεύει να φάει από το Δέντρο της Γνώσεως του Καλού και του Κακού.
Ο Αδάμ απασχολείται με το να δίνει ονόματα στα ζώα, αλλά νιώθει μόνος.
Έτσι, ο θεός τον αναισθητοποιεί και παίρνοντας ένα πλευρό του φτιάχνει την πρώτη γυναίκα, την Εύα. Αλλά ένα φίδι που μιλάει την πείθει να δοκιμάσει από τον απαγορευμένο καρπό και στη συνέχεια η Εύα πείθει τον Αδάμ να κάνει το ίδιο.
Όταν το ανακαλύπτει ο θεός τους εξορίζει από τον κήπο και τους κάνει θνητούς. Οι περισσότεροι από όσους πρεσβεύουν αυτή την πίστη, πιστεύουν επίσης ότι ο θεός σχεδίασε την δημιουργία του τόσο “σοφά” ώστε όλα τα ζώα και τα φυτά να είναι “τέλεια προσαρμοσμένα” μεταξύ τους και στο περιβάλλον τους. Καθετί στον κόσμο σήμερα εξακολουθεί να είναι όπως ήταν όταν δημιουργήθηκε.
Μυθολογία του Θιβέτ (Βουδισμός)
Σύμφωνα με τη μυθολογία του Θιβέτ στην αρχή του κόσμου υπήρχε ένα αυγό το οποίο όταν έσπασε δημιουργήθηκε ο κόσμος και ο πρώτος άνθρωπος ο Γκες-μον. Ένας άλλος μύθος λέει ότι υπήρχε ένας απέραντος ωκεανός και καθόλου γη, σε αυτόν ζούσε μια χελώνα που μετέφερε λάσπη από τον βυθό του δημιουργώντας ένα νησί, το πρώτο κομμάτι γης.
Πάνω σε αυτό το νησί σχηματίστηκε ένα μεγάλο βουνό, τα Ιμαλάια, ακολούθως δημιουργήθηκε ο πρώτος άνθρωπος και μετά τα στοιχεία της φύσης.
Ταυτόχρονα φύτρωσε και το πρώτο δέντρο που κάποια στιγμή όμως μαράθηκε και άρχισαν να σπέρνονται στους ανθρώπους δυστυχίες και έριδες, τότε χωρίστηκαν οι άνθρωποι σε φτωχούς και πλούσιους. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι ο πρώτος άνθρωπος ήταν γιος του θεού Νιάμ και της γυναίκας του που ήταν θεά της γης.
Στη Θιβετιανή μυθολογία το Έβερεστ κρατούσε τον ουρανό αλλά και τον ένωνε με τη γη σε ένα σημείο που ονομαζόταν βράχος των πνευμάτων. Οι θεοί για να κατέβουν στη γη χρησιμοποιούσαν μια σκάλα, την ίδια σκάλα χρησιμοποιούσαν και οι άνθρωποι για να ανέβουν στον ουρανό. Ένα μεγάλο πουλί δίδαξε στους ανθρώπους να καλλιεργούν τη γη οργώνοντας με το ράμφος του τους αγρούς.
Το σύμπαν ήταν χωρισμένο σε έξι περιοχές, στη πρώτη που λεγόταν Ντέβαλκα ζούσαν οι θεοί. Στη Λόκα ζούσαν οι ημίθεοι, στη Λόκα των ανθρώπων οι άνθρωποι και στη Λόκα των ζώων τα ζώα. Στη Πετραλόκα ζούσαν τα φαντάσματα ενώ υπήρχε ακόμα μία περιοχή η Κόλαση.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ
Όμηρος
Ο Όμηρος θεωρεί σαν πρώτη αρχή από την οποία γεννήθηκαν οι θεοί τον Ωκεανό. Ο Ωκεανός είναι η έσχατη περιοχή του σύμπαντος, γιατί δεν εκβάλλει σε κάποιο άλλο, ξένο ως προς τον εαυτό του ρεύμα, αλλά τα ρεύματά του επανέρχονται στην ίδια του την κοίτη. Ο Ωκεανός όταν ζευγάρωσε με τη σύζυγό του Τηθύν απόκτησε παιδιά τους άλλους θεούς. Σημαντική θέση σε αυτήν την ιεραρχία κατέχει και ο Ουρανός από τον οποίο κατάγονται θεοί, αφού και οι Ολύμπιοι θεοί και οι Τιτάνες αποκαλούνται Ουρανίωνες.
Φερεκύδης
Ο Φερεκύδης ο Σύριος με το έργο του Πεντέμυχος ή Επτάμυχος παρουσιάζει μια πολύ προσωπική θεώρηση της Θεογονίας. Σκοπός του ήταν να δώσει νέες απαντήσεις σε παραδοσιακού τύπου θεογονικά ερωτήματα.Για το Φερεκύδη τα πρωταρχικά όντα υφίστανται ανέκαθεν και έχουν τα ονόματα Ζας, Κρόνος (Χρόνος) και Χθονίη. Με αυτόν τον τρόπο ο Φερεκύδης προσπαθεί να λύσει το θεογονικό πρόβλημα της παρουσίας του.
Ορφέας
Στην αρχή υπήρχε ο αγήραος (αγέραστος) χρόνος. Από το χρόνο δημιουργήθηκε ο αιθήρ και γύρω του ένα απέραντο χάσμα, το χάος τυλιγμένο σε βαθύ έρεβος. Μέσα στον αιθέρα δημιούργησε ο χρόνος το κοσμικό αβγό, που έλαμπε μέσα στο χάος. Από το αργυρό αβγό (ωόν αργύφεον) εκκολάφθηκε ο Φάνης, (ή Φαέθων ή Πρωτόγονος ή Μήτις ή Έρως ή Ηρικεπαίος) που ήταν και αρσενικός και θηλυκός, με τέσσερα μάτια, τέσσερα κεφάλια με μορφή ζώου, χρυσά φτερά και φωνή λιονταριού και κριού. Το όνομά του υποδηλώνει το φως και τον θεωρούσαν σαν το φωτεινό δημιουργό του κόσμου. Δημιούργησε τον ουρανό για να κατοικούν οι θεοί, τη γη και τη σελήνη.
Με την αδελφή του τη Νύχτα γέννησε τον Ουρανό, που τον έκανε κυρίαρχο στους θεούς και τη Γη (ος πρώτος βασίλευσε θεών μετά μητέρα Νύκτα). Η διαδοχική γέννηση των θεών γίνεται όπως και στη Θεογονία του Ησίοδου με κάποιες μικρές αποκλίσεις. Ο Ουρανός εκδιώκεται από τον Κρόνο κι εκείνος με τη σειρά από το Δία, που δημιουργεί εκ νέου τον κόσμο. Ο Ζευς καταβροχθίζει το Φάνητα κι έτσι γίνεται παντοδύναμος και κυρίαρχος των πάντων. Κέντρο της θεογονίας είναι ο γιος του Δία και λυτρωτής του κόσμου Ζαγρεύς Διόνυσος.
Ο Διόνυσος Ζαγρεύς ήταν γιος του Δία και της Κόρης - Περσεφόνης και με τη γέννησή του τερματίζεται η δημιουργία θεϊκών όντων. Οι Τιτάνες κατατεμαχίζουν και κατασπαράζουν το Διόνυσο, μόνο που η Αθηνά καταφέρνει να περισώσει την καρδιά του με την οποία ο Δίας τον ξαναδημιουργεί και τον επαναφέρει στη ζωή. Ο Δίας με τους κεραυνούς του τιμωρεί τους Τιτάνες και από τη στάχτη τους φτιάχνει το γένος των ανθρώπων.
Αριστοτέλης
Ο Αριστοτέλης πίστευε πως ο κόσμος υπήρχε από πάντα. Κάποιοι φιλόσοφοι θεωρούσαν ότι αυτός ο κόσμος δεν είχε αλλάξει ποτέ, ότι ήταν σταθερός. Άλλοι πάλι, πίστευαν ότι περνούσε από διαφορετικά στάδια, αλλά στο τέλος πάντα θα επέστρεφε στο προγενέστερο στάδιο. Ωστόσο, κάθε τέτοια πίστη σε μια άπειρη ηλικία του κόσμου ποτέ δεν ήταν πολύ δημοφιλής. Φαίνεται ότι υπήρχε έντονη η επιθυμία να προσδιορισθε η αφετηρία, να εξηγηθεί το ξεκίνημα.
Ηράκλειτος
Ο κόσμος για τον Ηράκλειτο δεν είναι αποτέλεσμα δημιουργίας ή γένεσης, αλλά προϋπάρχει προαιώνια και περιγράφεται ως ζωντανή φωτιά, η οποία εναλλάξ δυναμώνει και εξασθενεί, χωρίς ποτέ να σβήνει εντελώς.
http://atlaswikigr.wetpaint.com/page
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου