Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί

Δυό αράδες που ίσως αξίζουν μια σκέψη!

του Βασίλη Κασιμάτη

Ποιοι είναι οι οχτροί, τους ξέρουμε όλοι. Φορούνε μάσκες αλλά τους ξέρουμε. Ακόμα και μέσα στην Βουλή, κάποιοι τους αφήνουν να παρελαύνουν και μεις ... απαθείς στο καναπέ μας. Μα ο μεγαλύτερος σύμμαχος του εχθρού μας είναι ο ωχαδερφισμός μας. Αυτός ήταν πάντα, αυτός είναι και σήμερα.

«Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί, τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί και μεις γελούσαμε, στις γειτονιές την πρώτη μέρα,... μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, αδέρφια πήραν οι οχτροί και μεις κοιτούσα..με τις κοπελιές, την άλλη μέρα...»

Αυτά έλεγε και ίσως έκλαιγε, ο Νίκος Ξυλούρης πριν από τρεις δεκαετίες και πλέον. Και όμως εμείς ικρίωμα στα τείχη δεν σιάξαμε, για να ορθώσουμε τ΄ανάστημά μας. Απεναντίας, στρογγυλοκαθίσαμε στους καναπέδες, επαναπαυτήκαμε στα δάνεια και τις επιδοτήσεις, που τόσο απλόχερα μας πρόσφεραν.
Γιατί άραγε; Μας αγαπούσαν τόσο πολύ;

Στην Ελληνική κοινωνία μπήκαν οι οχτροί με την μορφή ενός σύγχρονου Δούρειου Ίππου, που κάθε λίγο και λιγάκι άλλαζε προσωπείο. Πότε φόραγε την μάσκα της αλόγιστης κερδοφορίας του χρηματιστηρίου έχοντας τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Γιάννο Παπαντωνίου που υποστήριζε με τις τότε δηλώσεις του, τόσο στην αρχή της φάσης ανόδου του Χρηματιστηρίου όσο και στη φάση της μεγαλύτερης ανόδου του, εγκωμιάζοντας το θετικό κλίμα και τις προοπτικές της οικονομίας μας, ωθώντας τον κοσμάκι να πέσει στην λούμπα και να χάσει ότι είχε και δεν είχε! Τιμωρήθηκε κανείς; Αν μη τι άλλο, έπιασαν τον Παπαντωνίου να τον καθήσουν στο εδώλιο;

Ήρθαν οι επόμενοι κυβερνήτες και μίλησαν για το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και ότι θα πέσουν κεφάλια. Κεφάλια δεν έπεσαν αλλά αυτό που σίγουρα έπεσε, ήταν ο βαρύς πέλεκυς στις κεφαλές όλων μας.

Μετά το 1998 ο Δούρειος Ίππος φόρεσε την νέα του μάσκα, αυτή των Ολυμπιακών αγώνων.
Πήγαμε όλοι εκεί μέσω των τηλεοράσεων. Πανηγυρίσαμε την ανάληψη των αγώνων στην Αθήνα λες και ήταν η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης του ΄12 από τους Τούρκους.
Άμεσα ξεκίνησε το επόμενο φαγοπότι, αμέσως μετά το πλιάτσικο του χρηματιστηρίου που την ίδια επίσης χρονιά, έδυε.
Με μαέστρο την Γιάννα Αγγελοπούλου συστήθηκε κρατική επιτροπή με αυξημένες αρμοδιότητες αναφορικά με τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό των Ολυμπιακών Αγώνων και την συνολική εκτέλεση. Ο τότε υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ Χρήστος Βερελής πρότεινε με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη τη θέση του προέδρου της επιτροπής να αναλάβει ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κώστας Λαλιώτης.
Ακολούθησαν και άλλες επιτροπές για τον εξοπλισμό σε όλα τα επίπεδα.
Έκτοτε, πρωτοκλασάτα στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων έστησαν το τρελό χορό της μίζας των δισεκατομμυρίων και ζημίωσαν τους Έλληνες πολίτες τόσο σε βάθος γενεών όσο και σε βραχυπρόθεσμη οικονομική λαιμητόμο.

Πλέον είναι εδώ και χρόνια όλα ξεκάθαρα. Αμέσως μετά τους Αγώνες του 2004, ξεκαθάρισε το τοπίο, φάνηκε η ρεμούλα και είχαμε τους κλέφτες και τους μεγαλοαπατεώνες σε απόσταση βολής. Κανείς όμως από τους πολιτικούς υπεύθυνους των εξεταστικών επιτροπών δεν έπραξε το παραμικρό. Και πάλι η ατιμωρησία σε όλο της το μεγαλείο. Μα γιατί; Τόσο πολλοί μας μισούν αυτοί που εκλέγουμε. Μα εμείς τους εκλέγουμε! Μήπως πρέπει να πάψουμε να τους εκλέγουμε και να τους στείλουμε στα σίδερα μονομιάς;

Και όλα αυτά έφεραν σήμερα τον πραγματικό οχτρό στη πόλη. Τον Μηχανισμό Στήριξης μέσω του μνημονίου που φέρει το όνομα της κοινοπραξίας ΔΝΤ, Τρόικα, Ευρ.Κεντρ.Τράπεζα.

Αφού πρώτα μας εξαθλίωσαν, μετά μας είπαν πρέπει να «ψωνίσετε» και τον μηχανισμό στήριξης.

Τελικά εμείς θα πρέπει ως άλλοι αμνοί στην σφαγή, να εξακολουθήσουμε να υπηρετούμε τους «αφέντες» εκτελώντας τις επιταγές τους, ή να αντιδράσουμε σε όλα αυτά και να φωνάξουμε, Ελευθερία ή Θάνατος! Και αν σας έπεισαν ότι σεις μονάχοι δεν μπορείτε να αλλάξετε τα πράγματα ... κι αυτό στο κόλπο είναι. Λάθος!
Γιατί οι οχτροί μπήκαν στη πόλη για τα καλά, και ο Ξυλούρης δεν είναι πια εδώ να το βροντοφωνάζει!

Με τσις γειές σας ...

http://www.agorapress.gr