Στην επανάσταση του 1821, πήραν μέρος πολλοί άνθρωποι, άνθρωποι απλοί και καθημερινοί που μέσα από τις ηρωικές πράξεις τους πέρασαν στην αθανασία. Όλοι; Δυστυχώς όχι. Υπάρχουν μορφές του Ελληνισμού για τις οποίες δεν γνωρίζουμε τίποτα εμείς οι «πρωτευουσιάνοι». Καιρός είναι λοιπόν να μάθουμε μερικά πράγματα για τους ανθρώπους χάρη στους οποίους δεν αναπνέουμε όλοι τον αέρα της τουρκικής σκλαβιάς.
Μία τέτοια μορφή είναι η Δόμνα Βισβύζη με την οικογένειά της. Ο Χατζη-Αντώνης Βισβύζης μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία στις 15 Μαρτίου 1821. Γόνος πλούσιας οικογένειας και πλοιοκτήτης, το 1808 παντρεύτηκε την επίσης πλούσια συμπατριώτισσά του Δόμνα και απέκτησαν πέντε παιδιά. Τα έξοδα που έκανε ο Χατζη-Αντώνης όπως λέγεται ήταν για να «χτιστεί το χρυσό παλάτι της Ελευθερίας».
Μια μέρα έφθασε στα ακρογιάλια της Θράκης το φύσημα του ανέμου, που μιλούσε για τον ξεσηκωμό...Λίγες μέρες αργότερα, όπως γράφει ο Σ.Τρικούπης στην ιστορία του, τα χαράματα στις 2 Μαϊου 1821, τέσσερα Ψαριανά πλοία με αρχηγό τον καπετάνιο Γιαννίτση, έπλευσαν στην Αίνο. Εκεί υπήρχε τουρκικό φρούριο, το οποίο άρχισε να βoμβαρδίζει ο Γιαννίτσης. Την νύχτα έκαναν απόβαση και κατάφεραν να πάρουν 24 κανόνια τα οποία στην συνέχεια τα μετέφεραν στα Ψαρά.
Ο καπετάν Βισβύζης μετά από αυτά τα ευχάριστα επαναστατικά γεγονότα, γεμάτoς χαρά, ετoιμάζει την οικογένεια για τον μεγάλο αγώνα. Συγκεντρώνει όλα τα μετρητά, τα εικονίσματα και διάφορα άλλα αντικείμενα αξίας, μπαίνoυν στο πλοίο τους και πηγαίνουν να συναντήσουν τους Ψαριανούς, Άφησε την ιδιαίτερα πατρίδα του, μαζί με το σπίτι του και τα κτήματά του χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Το πλοίο του καπετάν Βισβύζη oνoμάζεται "Kαλoμoίρα" και ήταν ένα όμoρφo μπρίκι με 16 κανόνια και 160 άνδρες πλήρωμα.Το πλοίο διέθετε κάτι σπάνιο για την εποχή του, μια μεγάλη αίθουσα (σάλα) που σ' αυτήν θα γίνουν πολλές συζητήσεις και συνεδριάσεις του Αρείου Πάγου. Αρκετές φορές σε αυτά τα συμβούλια, θα μετέχoυν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και ο Νικηταράς.
Σημαντική και καθοριστική ήταν η συμβολή του καπετάν Αντώνη στις μάχες που δόθηκαν στην Στυλίδα και Αγ.Μαρίνα, όπου συμμετείχαν οι Οδυσσέας Ανδρούτσος, Νικηταράς, Δυοβουνιώτης, Ζαφειρόπουλος, Κοντογιάννης, Σκαλτσάς και Πανουργιάς.
Όμως όλα τα καλά δεν διαρκούν για πάντα. Κατά την διάρκεια της μάχης ο γενναίος Βισβύζης έπεσε νεκρός. Μυστηριώδης έμεινε ο θάνατός του. Κάποιοι λένε ότι προήλθε από συμφόρηση, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δολοφονήθηκε κατά την ώρα της μαχης.
Και τότε θα περίμενε κανείς γράφει ο αείμνηστος Αδαμάντιος Ταμβακίδης ,η γυναίκα του να αποσύρει το τολμηρό μπρίκι για να πάει να κλάψει το νεκρό καπετάνιο του ,αλλά, αν και ο καπετάνιος απέθανε, το καράβι δεν έμεινε ακυβέρνητο.» Τούτη την κρίσιμη στιγμή η τολμηρή Θρακιώτισσα, γνήσια Ελληνίδα, πετιέται δίπλα από τον νεκρό. Στέκεται ορθή στο τιμόνι, «Καλομοίρας» παίρνει στα χέρια της την τύχη του καραβιού και των ναυτών, γιατί βλέπει πως δεν έχει καιρό να χάνει κλαίοντας τον άνδρα της. Διατάσσει αμέσως να μεταφέρουν το νεκρό σώμα του στο αμπάρι για να τον κλάψουν τα παιδιά του και αυτή με τον υπαρχηγό του πλοίου Καπετάν Σταυρή συνεχίζει τον αγώνα έως την άλλη μέρα.
Και όταν η μάχη κόπασε τότε αποσύρεται στη Λιβάδα της Εύβοιας να κλάψει, να ενταφιάσει τον άνδρα της στην Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, τον ήρωα από την Αίνο, που μένει ακόμη σκλάβα καρτερώντας ίσως τα άδηλα γυρίσματα των καιρών.
Τρία χρόνια η Δόμνα Βισβύζη διέσχιζε περήφανα τα Ελληνικά Πελάγη εξακολουθεί να αγωνίζεται αψηφώντας τους κινδύνους και ξοδεύει όλη την περιουσία της για τον αγώνα, για τη λευτεριά. Οι ηρωισμοί της, εφάμιλλοι της Μπουμπουλίνας και της Μαντούς Μαυρογένους, της Τζαβέλαινας και άλλων ηρωίδων μοναδικής, σπάνιας γενναιότητας την πέρασαν στην σφαίρα της αθανασίας.Η ίδια ήταν και είναι καύχημα και σέμνωμα των Ελληνίδων της μαρτυρικής Θράκης τις οποίες εκπροσωπούσε.
Φύση προνομιούχα σε αρετή και τόλμη και συγκρατημένη σε προσωπικότητα, επιβλητική, προκαλούσε το θαυμασμό και ενέπνεε συγχρόνως το σεβασμό και την εμπιστοσύνη όχι μόνο στους ναύτες και στους απλούς στρατιώτες αλλά και στους αρχηγούς τους. Δίκαια την υμνεί η λαϊκή μούσα της Θράκης με τα δημοτικά τραγούδια που μιλούν για τη χάρη της.
http://ellhnides.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου