Οι λαθρομετανάστες είναι φορείς AIDS, Φυματίωσης και Λέπρας.

Πάνω από 50% των λαθρομεταναστών ή ψευδοαποκαλούμενων ως οικονομικοί μετανάστες είναι φορείς AIDS, Φυματίωσης και Λέπρας.

  AIDS

Ο ιός HIV που προκαλεί το AIDS, καταστρέφει ένα βασικό πυλώνα της άμυνας του οργανισμού. Επιτίθεται και σταδιακά μειώνει τον αριθμό των λεμφοκυττάρων CD4 που ανήκουν στην ευρύτερη ομάδα των λεμφοκυττάρων τύπου Τ.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ο ασθενής δεν μπορεί πλέον να εξουδετερώνει τα βακτηρίδια, τους ιούς, τα παράσιτα που του επιτίθενται. Προσβάλλεται έτσι από διάφορες λοιμώξεις.
Οι λοιμώξεις που προσβάλλουν τους ασθενείς με μειωμένη άμυνα, ονομάζονται ευκαιριακές.
Ο λόγος είναι διότι προκαλούνται όταν οι μικροοργανισμοί βρίσκουν την ευκαιρία να εισβάλουν και να μολύνουν τον οργανισμό όταν η άμυνα είναι μειωμένη ή ανεπαρκής.
Ευκαιριακές λοιμώξεις αναπτύσσονται σε ασθενείς με AIDS, καρκίνο, λευχαιμία, εκτεταμένα εγκαύματα και άλλα σοβαρά χρόνια νοσήματα.
Ο ιός HIV αυξάνει επίσης τον κίνδυνο προσβολής από καρκίνο και εγκεφαλικές παθήσεις. Είναι αιτία καχεξίας με μεγάλη απώλεια βάρους σώματος και μπορεί να οδηγεί στο θάνατο.
Το σύνολο των συμπτωμάτων, σημείων και ασθενειών που προκαλεί ο ιός HIV στον άνθρωπο, αποτελούν το σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας γνωστό με την ονομασία AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrome).
Στα πρώτα στάδια της μόλυνσης με τον ιό HIV, σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μην υπάρχουν υπάρχουν συμπτώματα.
Σε ένα ποσοστό της τάξης του 50% έως 60%, είναι δυνατόν να προκληθεί ένα σύνδρομο ανάλογο με αυτό της γρίπης κατά τις πρώτες εβδομάδες της μόλυνσης με τον ιό HIV.
Τα συμπτώματα στην αρχή μπορεί να περιλαμβάνουν:

Πυρετό
Πόνο στο λαιμό
Εξάνθημα
Αναγούλες και εμετούς
Διάρροια
Κούραση
Πρήξιμο λεμφαδένων
Πονοκέφαλο
Πόνους στις αρθρώσεις και στους μυς
Οι περισσότεροι ασθενείς και γιατροί, θεωρούν ότι τα συμπτώματα αυτά οφείλονται σε κρυολόγημα ή γρίπη και έτσι δεν γίνεται αρχικά η διάγνωση.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, η αρχική μόλυνση μπορεί να είναι σοβαρότερη και να προκαλέσει σοβαρή κλινική εικόνα γρίπης ή ακόμη μηνιγγίτιδα και να είναι αιτία εισαγωγής του ασθενούς στο νοσοκομείο.
Παλαιότερα οι γιατροί πίστευαν ότι μετά την αρχική μόλυνση, ο ιός HIV βρισκόταν σε μια λανθάνουσα κατάσταση, ανενεργός και μετά δραστηριοποιούταν δημιουργώντας το AIDS.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι στην πραγματικότητα ο ιός είναι συνεχώς ενεργός από την αρχή, αναπαραγόμενος και σκοτώνοντας τα λεμφοκύτταρα CD4. Ακόμη και όταν εκδηλώνεται πλέον στην πλήρη εικόνα του το AIDS, ο ιός συνεχίζει το καταστροφικό του έργο.
Με τη σταδιακή πτώση του αριθμού των λεμφοκυττάρων CD4, εμφανίζονται νέα προβλήματα.
Όταν ο αριθμός των CD4 πέφτει κάτω από το φυσιολογικό (800 έως 1.200 κύτταρα ανά κυβικό χιλιοστόμετρο αίματος), ο ασθενής αρχίζει να έχει πρησμένους λεμφαδένες, δερματικά προβλήματα όπως σμηγματορροική δερματίτιδα, ψωρίαση που εμφανίζεται για πρώτη φορά ή που επιδεινώνεται εάν ήδη υπάρχει, μολύνσεις δέρματος ήπιας μορφής και έλκη γύρω από το στόμα.

Στα επόμενα χρόνια, όταν ο αριθμός των CD4 συνεχίζει να μειώνεται, τα δερματικά προβλήματα και τα έλκη του στόματος, εμφανίζονται συχνότερα. Οι ασθενείς παρουσιάζουν υποτροπιάζουσες μολύνσεις ερπητικής στοματίτιδας και έρπη ζωστήρα. Πολλοί ασθενείς στη φάση αυτή, έχουν ανεξήγητη απώλεια βάρους, διάρροια, πυρετό, πόνους στους μυς και στις αρθρώσεις, κούραση.Ασθενείς που είχαν παλαιότερα περάσει φυματίωση, παρουσιάζουν επαναδραστηριοποίηση της νόσου. Η φυματίωση είναι μια από τις συχνότερες μολύνσεις λόγω AIDS στις υπό ανάπτυξη χώρες.

Όταν τα λεμφοκύτταρα CD4 είναι κάτω από 200 ανά κυβικό χιλιοστόμετρο αίματος, αναπτύσσεται η κλινική εικόνα του AIDS.
Ο ασθενής μπορεί να προσβληθεί από ορισμένες μορφές πνευμονίας (ευκαιριακές λοιμώξεις) λόγω μικροοργανισμών όπως η κάντιτα (μύκητες), ο κρυπτόκοκκος, ο ιός του έρπη, ο κυτταρομεγαλοϊός, το μικρόβιο πνευμoνoκύστη carinii, το μυκοβακτηρίδιο avium complex.
Οι ασθενείς μπορεί επίσης να παρουσιάσουν ορισμένες μορφές καρκίνων όπως το σάρκωμα τύπου Kaposi, λεμφώματα τύπου μη Hodgkin's, λέμφωμα εγκεφάλου.
Οι ασθενείς με AIDS είναι δυνατόν να εκδηλώσουν εγκεφαλοπάθεια λόγω του ιού HIV με εκφυλισμό των πνευματικών τους ικανοτήτων, καχεξία και σοβαρή απώλεια βάρους.
Τελειώνοντας πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV, 60 εκατομμύρια άνθρωποι. Περισσότεροι από 20 εκατομμύρια έχουν πεθάνει.
Παρά το γεγονός ότι σήμερα, ισχυρά φάρμακα έχουν βελτιώσει την πρόγνωση των ασθενών που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV, εντούτοις πρόκειται για μια νόσο χωρίς ίαση που απειλεί τη ζωή και για αυτό η πρόληψη αποτελεί το καλύτερο μέτρο προστασίας.
Πηγή: medlook.net/article.asp?item_id=1712
Η λέπρα: Τα βασικά σημεία που πρέπει να ξέρετε
Η λέπρα που αποκαλείται επίσης νόσος του Χάνσεν, προκαλείται από το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας (Mycobacterium leprae).
Αντίθετα με το τι νομίζει ο περισσότερος κόσμος, η ασθένεια δεν έχει εξαφανιστεί. Κατά το 2005 καταγράφηκαν συνολικά 500.000 νέα περιστατικά, δηλαδή σε πέραν 1.400 ανθρώπων κάθε μέρα γινόταν η διάγνωση της λέπρας.
Πρόκειται για μια χρόνια βακτηριδιακή ασθένειας του δέρματος και των περιφερικών νεύρων που μπορεί να προχωρήσει και να προσβάλει εσωτερικά όργανα εάν δεν τύχει της κατάλληλης θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Σε μερικές μορφές της λέπρας, μπορούν να προσβληθούν η μύτη, ο λαιμός, τα μάτια και οι όρχεις.
Η λέπρα είναι συχνότερη σε χώρες της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής. Σε χώρες της Ευρώπης και στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου η νόσος είναι σπάνια, οι περισσότερες περιπτώσεις που καταγράφονται είναι σε μετανάστες, εργαζομένους ή πρόσφυγες που προέρχονται από χώρες στις οποίες υπάρχει η νόσος.
Η λέπρα μπορεί να προσβάλει άτομα οποιασδήποτε ηλικίας. Είναι όμως πολύ σπάνια σε παιδιά κάτω των 3 ετών.
Ο τρόπος με τον οποίο μεταδίδεται η λέπρα, παραμένει ακαθόριστος.
Είναι πιθανόν ότι η λέπρα μεταδίδεται λόγω στενής και συχνής επαφής με ανθρώπους που είναι ήδη μολυσμένοι με το μυκοβακτηρίδιο της λέπρας. Το βακτηρίδιο μπορεί να εισέλθει στο σώμα διαμέσου της μύτης ή δέρματος που παρουσιάζει βλάβες. Ο χρόνος επώασης της νόσου θεωρείται ότι μπορεί να κυμαίνεται από 9 μήνες έως 20 χρόνια.
Οι ασθενείς με λέπρα που δεν υποβάλλονται σε θεραπεία, έχουν εκατομμύρια μυκοβακτηρίδια στη μύτη τους που είναι σε θέση να μεταδίδουν τη νόσο.
Τα συμπτώματα της λέπρας περιλαμβάνουν:
Το πρώτο σημείο της νόσου συχνά ξεκινά με μια κόκκινη κηλίδα στο δέρμα που έπειτα απλώνεται παντού. Μπορεί να αλλάζει τη χροιά δέρματος και των μαλλιών και τα κάνει πιο ξηρά.
Δημιουργούνται βλάβες του δέρματος τις οποίες ο ασθενής δεν αισθάνεται, παρουσιάζουν αναισθησία, είναι ανώδυνες. Οι βλάβες οφείλονται σε προσβολή των αισθητικών νεύρων. Η αναισθησία που δημιουργείται καθιστά τα άκρα ευάλωτα σε τραυματισμούς ή εγκαύματα που μπορούν να οδηγούν σε απώλεια χεριών, ποδιών, των δακτύλων τους και ακρωτηριασμούς
Αιμορραγία και συμφόρηση της μύτης
Απώλεια τριχών στα φρύδια, στα βλέφαρα και αλλού στο σώμα

Παραμορφώσεις στα χέρια και στα πόδια
Βλάβες στα μάτια και τύφλωση λόγω προσβολής του οπτικού νεύρου
Η λέπρα μπορεί να αντιμετωπισθεί με αντιβίωση. Η θεραπεία που ανακαλύφθηκε πριν από 20 χρόνια, περιλαμβάνει διάφορα αντιβιοτικά που πρέπει να λαμβάνονται για τουλάχιστον 6 μήνες για μερικά χρόνια. Στις περισσότερες περιπτώσεις η δυνατότητα του ασθενή να μεταδίδει τη νόσο σε άλλους, χάνεται σε μερικές ημέρες έως μερικούς μήνες από την έναρξη της θεραπείας.

Η πρόληψη της λέπρας περιλαμβάνει την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία που σταματούν την εξάπλωση της νόσου. Άνθρωποι που ζουν στο ίδιο σπίτι με το άτομο που πάσχει και οποιοσδήποτε έρχεται σε στενή επαφή με μολυσμένο άτομο, πρέπει να εξεταστούν από γιατρό και να εξετάζονται από γιατρό κάθε χρόνο για τουλάχιστον 5 χρόνια.

Για τους ασθενείς που παίρνουν θεραπεία δεν υπάρχουν περιορισμοί για να εργάζονται ή να πηγαίνουν σε σχολείο.
Η λέπρα είναι νόσημα που πρέπει να δηλώνεται από τους γιατρούς στις αρμόδιες αρχές.
Δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της λέπρας. Όμως το εμβόλιο κατά της φυματίωσης (BCG), μπορεί να δίνει κάποια προστασία κατά της λέπρας διότι το μικρόβιο που προκαλεί τη λέπρα είναι συγγενικό του μικροβίου που προκαλεί τη φυματίωση.

Πηγή: medlook.net/article.asp?item_id=2108
Τι είναι η φυματίωση και πώς μεταδίδεται;
Καθώς η φυματίωση σήμερα τείνει να γίνει μία από τις πιο εκτεταμένες νόσους στον κόσμο, καλό είναι να γνωρίζουμε όσο πιο περιεκτικά γίνεται τον εχθρό.

Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) μας δίνει απαντήσεις για τις κυριότερες απορίες μας σχετικά με τη φυματίωση, τον τρόπο μετάδοσής της, τα συμπτώματα, τη θεραπεία της και την προφύλαξή μας.
Τι είναι η φυματίωση;

Η φυματίωση είναι λοιμώδης νόσος που προκαλείται από ένα μικρόβιο που λέγεται μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης και σπανιότερα από άλλους τύπους μυκοβακτηριδίων. Το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης μπορεί να προσβάλλει οποιοδήποτε όργανο του σώματος, αλλά συνήθως προσβάλλει τους πνεύμονες.
Πώς μεταδίδεται η φυματίωση;
Η φυματίωση μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο, με την εισπνοή σταγονιδίων που περιέχουν μυκοβακτηρίδια. Τα άτομα με πνευμονική φυματίωση αποβάλλουν πολύ μικρά τέτοια σταγονίδια με το βήχα, το φτάρνισμα και τη δυνατή ομιλία. Τα άτομα αυτά μεταδίδουν συνήθως τη νόσο στους ανθρώπους που είναι σε επαφή μαζί τους αρκετές ώρες κάθε μέρα. Αυτοί μπορεί να είναι η οικογένειά τους, οι φίλοι τους ή οι συνάδελφοι στη δουλειά.
Τι σημαίνει ότι έχω μολυνθεί;

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εισπνέουν τα μυκοβακτηρίδια μολύνονται αλλά ο οργανισμός έχει την ικανότητα να αμυνθεί και να σταματήσει την ανάπτυξή τους. Με αυτό τον τρόπο τα μυκοβακτηρίδια γίνονται ανενεργά, αλλά παραμένουν στον οργανισμό και μπορεί να γίνουν ενεργά αργότερα.
Τι σημαίνει ότι νοσώ;

Τα μυκοβακτηρίδια της φυματίωσης γίνονται ενεργά αν το αμυντικό σύστημα δεν μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξή τους. Τα ενεργά μυκοβακτηρίδια πολλαπλασιάζονται μέσα στον οργανισμό και προκαλούν νόσο. Μερικοί άνθρωποι αρρωσταίνουν σχεδόν αμέσως μετά την μόλυνση, άλλοι όμως μπορεί να αρρωστήσουν αργότερα, όταν για κάποιο λόγο εξασθενήσει το αμυντικό τους σύστημα. Περισσότερο ευαίσθητα είναι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι καθώς επίσης άτομα με διαβήτη, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, λευχαιμία ή λεμφώματα, αλκοολικοί, τοξικομανείς.
Ποια είναι τα συμπτώματα της φυματίωσης;

Τα συμπτώματα της φυματίωσης εξαρτώνται από το όργανο που έχει προσβληθεί. Η νόσος προσβάλλει κυρίως τους πνεύμονες που αποτελούν και την πύλη εισόδου του μυκοβακτηριδίου. Από τους πνεύμονες όμως τα μυκοβακτηρίδια μπορούν να διασπαρούν σε όλο το σώμα και να εγκατασταθούν σε άλλα όργανα όπως οι λεμφαδένες, οι νεφροί, τα οστά, οι σπόνδυλοι και οι μήνιγγες. Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με το όργανο που πάσχει. Στην πνευμονική φυματίωση συνήθως υπάρχει βήχας με ή χωρίς πτύελα, αιμόπτυση, πόνος στο στήθος, δύσπνοια.

Άλλα συμπτώματα είναι αδυναμία, εύκολη κόπωση, απώλεια βάρους ανορεξία, ρίγη, πυρετός, νυχτερινοί ιδρώτες.
Πώς μπορώ να ελέγξω αν έχω μολυνθεί;

Η Mantoux είναι ο μόνος τρόπος για να δούμε αν κάποιος έχει μολυνθεί από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Είναι ένα δερματικό τεστ που βασίζεται στην ενδοδερμική ένεση μικρής ποσότητας φυματινικής πρωτεΐνης και η αντίδραση στο τεστ διαβάζεται μετά από 2 ημέρες (48 ώρες). Η Mantoux γίνεται στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, στα ιατρεία του ΙΚΑ και στις Υγειονομικές Υπηρεσίες όλης της χώρας.
Τι συμβαίνει αν έχω εμβολιαστεί με BCG;

Το BCG είναι εμβόλιο για τη φυματίωση. Γίνεται σε βρέφη και μικρά παιδιά σε χώρες που η φυματίωση είναι σχετικά συχνή, διότι προλαμβάνει τη γενικευμένη νόσο. Στην Ελλάδα το BCG περιλαμβάνεται στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών και γίνεται στην ηλικία των 6 ετών, δεν μας προστατεύει πάντα από τη φυματίωση.

Αν έχετε εμβολιαστεί με BCG, μπορεί να έχετε θετική Mantoux. Η θετική Mantoux μπορεί να οφείλεται στο εμβόλιο, μπορεί όμως να οφείλεται και σε μόλυνση από το μυκοβακτηρίδιο όταν:

• η αντίδραση είναι μεγάλη

• έχετε εμβολιαστεί πριν από πολλά χρόνια

• έχετε έρθει σε επαφή με άτομο που έχει μεταδοτική φυματίωση
Αν έχω μολυνθεί με το μυκοβακτηρίδιο πώς μπορώ να προστατευθώ και να μην αρρωστήσω;

Πολλοί άνθρωποι που μολύνονται με το μυκοβακτηρίδιο δεν αρρωσταίνουν ποτέ από φυματίωση. Υπάρχουν όμως κάποιοι που έχουν περισσότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν από φυματίωση όπως:

• φορείς του HIV

• άτομα που είναι γνωστό ότι βρίσκονται σε στενή επαφή με άρρωστο που έχει μεταδοτική φυματίωση (πνευμονική)

• άτομα που μολύνθηκαν τα τελευταία 2 χρόνια

• βρέφη και μικρά παιδιά

• άτομα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα και έχουν εξασθενημένο αμυντικό σύστημα

• ηλικιωμένοι
Στις περιπτώσεις αυτές έχει νόημα η χορήγηση χημειοπροφύλαξης, δηλαδή η προληπτική αγωγή με ένα φάρμακο (το φάρμακο που χρησιμοποιείται συνήθως είναι η ισονιαζίδη),το οποίο σκοτώνει τα μυκοβακτηρίδια, με αποτέλεσμα αυτός που έχει μολυνθεί να μη νοσήσει. Η χημειοπροφύλαξη δίνεται για χρονικό διάστημα 6-9 μηνών, σε ειδικές όμως περιπτώσεις μπορεί να δοθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Μπορεί να θεραπευτεί η φυματίωση και πώς;

Τα νέα για τους ανθρώπους που έχουν αρρωστήσει από φυματίωση είναι πάρα πολύ καλά. Η φυματίωση μπορεί σχεδόν πάντα να θεραπευτεί με φάρμακα, πρέπει όμως να πάρετε περισσότερα από ένα φάρμακο και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο αριθμός των μικροβίων που πρέπει να σκοτωθεί είναι πολύ μεγάλος. Ο συνδυασμός πολλών φαρμάκων για αρκετό χρονικό διάστημα, μπορεί να καταπολεμήσει όλα τα μικρόβια και να τα εμποδίσει να γίνουν ανθεκτικά στα φάρμακα. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό να παίρνετε τα φάρμακά σας όπως ακριβώς σας λέει ο γιατρός σας.
Γιατί πρέπει να παίρνω συνεχώς τα φάρμακά μου και να μην διακόπτω τη θεραπεία;

Τα μικρόβια της φυματίωση σκοτώνονται πολύ αργά. Χρειάζονται το λιγότερο 6 μήνες για να σκοτωθούν όλα τα μυκοβακτηρίδια. Πιθανότατα, θα αρχίσετε να αισθάνεστε καλύτερα μόλις μερικές εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας. Αλλά προσοχή! Εάν δεν συνεχίσετε να παίρνετε τα φάρμακά σας συστηματικά, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος.
Τα μυκοβακτηρίδια θα αρχίσουν πάλι να αναπτύσσονται, ενώ μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στα φάρμακα που παίρνετε. Τότε θα χρειαστεί να πάρετε καινούργια φάρμακα, για περισσότερο χρόνο και τα οποία έχουν περισσότερες παρενέργειες.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι πολύ σημαντικό να ακολουθείτε τις οδηγίες του γιατρού σας.
Χρειάζεται ειδική δίαιτα;

Όχι. Μπορείτε να τρώτε κανονικά το φαγητό σας και δε χρειάζεται να παχύνετε. Αν το βάρος σας είναι κανονικό, τα περιττά κιλά δεν πρόκειται να θεραπεύσουν τη φυματίωση.
Πώς γίνεται να μη μεταδώσω τη φυματίωση σε άλλους;

Το πιο σημαντικό είναι να παίρνετε όλα σας τα φάρμακα όπως σας έχει πει ο γιατρός σας. Θα πρέπει ακόμα να πηγαίνετε σε όλα τα ραντεβού με το γιατρό σας, ο οποίος θα βλέπει πως πάτε. Μη διστάζετε να λέτε στο γιατρό σας οτιδήποτε νομίζετε ότι δεν πηγαίνει καλά.

Αν πάσχετε από πνευμονική φυματίωση, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να προστατεύσετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας:
• Το πιο σημαντικό είναι να παίρνετε τα φάρμακά σας
• Καλύπτετε το στόμα σας με ένα μαντίλι όταν βήχετε, φταρνίζεστε ή γελάτε και τοποθετήστε το σε μία σακούλα την οποία θα κλείσετε καλά και θα την πετάξετε.
• Μην πηγαίνετε στη δουλειά ή στο σχολείο και αποφύγετε τη στενή επαφή με οποιονδήποτε
• Αερίζετε συχνά το δωμάτιό σας (αν δεν κάνει πολύ κρύο έξω)
Θυμηθείτε ότι η φυματίωση μεταδίδεται μέσω του αέρα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μολυνθούν με τα μαντήλια, τα σεντόνια, τα κοινά πιάτα και μαχαιροπίρουνα, τα ποτήρια και τις τουαλέτες.

Δύο με τρεις εβδομάδες συνήθως μετά την έναρξη της θεραπείας, δεν μεταδίδετε πια τα μυκοβακτηρίδια στους άλλους. Εάν συμφωνεί και ο γιατρός σας μπορείτε να επιστρέψετε στις καθημερινές σας ασχολίες.
Πηγή: www.keel.org.gr