συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν στην ευρύτερη περιοχή της
-Βαλκάνια, είχε υποχρεώσει την Ελλάδα να κεφαλαιοδοτεί και να'αυτήν και είχαν πεδίο δράσης.
Αυτά ήταν υπερπολλαπλάσια από εκείνα των στρατευμάτων κατοχής
Επιπλέον η Ελλάδα ανεφοδίαζε με τρόφιμα το μέτωπο της
των στρατευμάτων αυτών ήταν τα πετρέλαια της Λιβύης
η ενίσχυση της άμυνας των Βαλκανίων
.Λιβύης. Στόχος-Μ. Ανατολής και.
Από τα τελευταία εξασφάλιζε στην πολεμική του βιομηχανία το
20% του αντιμονίου, το 50% των ορυκτελαίων, το 60% του βωξίτη και το 100% του νικελίου.
Την ίδια στιγμή για τους συμμάχους η μοναδική πύλη των
Βαλκανίων ήταν και παρέμενε η υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα ήταν ανελαστική και είχε
προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις ακόμα και της Τσολάκογλου
Ελλάδα. Λόγω αυτών, η γερμανική απαίτηση γιακατοχικής κυβέρνησηςπου απειλούσε με παραίτηση.
Το πρόβλημα των μοναδικά υπέρογκων δαπανών κατοχής συνόδευε η
Παράλληλα ο Ελλάδακατοχής για την Ελλάδα Μουσολίνι όπως και ο Γερμανός πληρεξούσιος για την, Γκύντερ Αλτενμπουργκ πίεζαν το Βερολίνο να μειώσει τα έξοδα."ήταν το Βερολίνο για τον επερχόμενο υποσιτισμόπαντός αγαθού" λεηλασία του τόπου, φυσικό επακόλουθο της οποίαςο λιμός. Ο Αλτενμπουργκ από τις πρώτες ημέρες προειδοποιούσε.
Παράλληλα ο εκπρόσωπος του Βατικανού μετέπειτα
, νούτσιος Α. Ρονκάλι, οπάπας Ιωάνης ΚΓ', μετά από έρευνες του, διαπίστωνετριπλασιασμό των θανάτων σε Αθήνα-Πειραιά λόγω λιμού τον χειμώνα1941-42 και ο Γκαίμπελς σημείωνε στο ημερολόγιό του, ".... η πείνα(οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά χιλιάδες από εξάντλησηστην Ελλάδα) έχει καταστεί ενδημική νόσος. Στους δρόμους της Αθήνας".
Το πρόβλημα του λιμού καθιστούσε οξύτερο το την πληθυσμό προς την αντίσταση αισθήματα γίνονταν τόσο απειλητικά που οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να τα αγνοήσουν αντιδράσεις και την αντίσταση
Έτσι οι Δυνάμεις Κατοχής οδηγήθηκαν σε μια αδήριτη πραγματικότητα
Λονδίνο που είχε κηρύξειΕλλάδα σε επισιτιστική καραντίνα για να εξωθήσει τον ελληνικό. Η πείνα, η ανομία και τα φιλοαγγλικά. Ο υποσιτισμός τους απασχολούσε γιατί υποκινούσε λαϊκές.δύο κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα τον στρατιωτικών επιχειρήσεων του άξονα στην ευρύτερη περιοχή της και από την οδηγούσε στην εξέγερση και στην αντίστασηανελαστικών και αντικρουομένων απαιτήσεων. Από τη μια ηάλλη η πείνα που.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι Δυνάμεις Κατοχής
Οκτώβριο του τεχνοκράτες θα απασχολήσει και θα λάβει οξύτατη μορφή στην ιταλογερμανική Δημοσιονομική Συνδιάσκεψη εμπειρογνωμόνων Μάρτιο του
Η σχετική δανειακή συμφωνία θα υπογραφεί στις
πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα
Άλτενμπουργκ
Η ανακοίνωσε μετά από διακοίνωση
Νο
, τον1941, θα στείλουν στην Ελλάδα οικονομικούς, δίχως όμως κάποιο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το πρόβλημα, από Ιανουάριο μέχρι1942 στη Ρώμη.Η γερμανική επιμονή για υψηλή κεφαλαιοδότηση από την Ελλάδα οδηγούσε σε αδιέξοδο τη Διάσκεψη οικονομικός πληρεξούσιος της Ιταλίας στην Ελλάδα προτείνει τη λύση του . Τότε ο Ιταλός τραπεζίτης και, Ντ'Αγκοστίνι, θαδανείου.Δηλαδή οι πέρα από τις δαπάνες κατοχής αναλήψεις να χρεώνονται από την Ελλάδα ως δάνειο προς την Γερμανία και την Ιταλία.. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ14.3.1942 από τους, αντίστοιχακαι Γκίτζι.Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα τηνεννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική160/23.3.1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του4/6406/461/23. 3.1942.
Σύμφωνα μ
•
κατοχής
•
ποσού αυτού θα χρεώνονται στις κυβερνήσεις της Γερμανίας και της
Ιταλίας ως
•
•
'αυτήν:Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται κατά μήνα να καταβάλλει έξοδα1,5 δισ. δρχ. (άρθρο 2).Οι αναλήψεις από την Τράπεζα της Ελλάδος (στο εξής ΤΕ), άνω τουάτοκο, σε δραχμές δάνειο της Ελλάδας προς αυτές (άρθρο 3).Η επιστροφή του δανείου θα γινόταν αργότερα (αρθ. 4).Η συμφωνία είχε αναδρομική ισχύ από 1.1.1942 (άρθρ. 5).
Η δανειακή σύμβαση αποτελούσε μια συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και
Ιταλίας που επιβαλλόταν στην Ελλάδα υποχρεωτικά εκτελεστή
(
προκαταβολών
αναγκαστική). Οι δανειακές αναλήψεις θα είχαν την μορφή μηνιαίων, το ύψος και η διάρκεια των οποίων δεν προσδιοριζόταν.
Επίσης
προσδιοριζόταν ότι ήταν
δεν προσδιοριζόταν πότε θα άρχιζε η εξόφληση του, ενώάτοκο και σε δραχμές.
Με το εμπιστευτικό έγγραφο
Οικονομικών
διακοίνωση του
προκαταβολές
409/2.4.1942 ο Έλληνας υπουργόςέδινε εντολή στην ΤΕ να συμμορφωθεί με τη ρηματικήΑλτενμπουργκ και να αρχίσει να καταβάλει τις δανειακές.
Την αρχική αυτή αναγκαστική σύμβαση ακολούθησαν
τρεις
τροποποιήσεις
μετατρέπουν την αρχική αναγκαστική σύμβαση σε συμβατική
με κοινή βούληση των συμβαλλομένων. Αυτές.
Page 4 of 7
Δηλαδή το δάνειο παύει να είναι αναγκαστικό και μεταπίπτει σε κοινό
συμβατικό δάνειο
τα δανειακά ποσά είναι αναπροσαρμοζόμενα και θα αρχίσουν να
επιστρέφονται από τον
. Με την πρώτη τροποποίηση (2.12.1942) ορίζεται ότιΑπρίλιο του 1943 (άρθρο β, παράγραφοι 2 και 3).
Μάλιστα κατέβαλαν και
συνέχεια σταμάτησαν την επιστροφή του
δύο εξοφλητικές δόσεις του δανείου και στη, οπότε μεταπίπτει σε έντοκο
λόγω
νομίσματος και έντοκο
υπερημερίας. Δηλαδή το δάνειο είχε μετατραπεί σε σταθερού.
Το ύψος του δανείου κατά την ΤΕ ανέρχεται
(δίχως τους τόκους) σε
227.940.201
εκ. δολ. το 1944 και κατά τον Αλτενμπουργκ 400 εκ.
μετακατοχικά μάρκα
σε κάποιες
. Με τις αναπροσαρμογές και τους τόκους ανέρχεταιδεκάδες δισ. ευρώ.
Επομένως το κατοχικό δάνειο είναι
συμβατικό και όχι αναγκαστικό,
σταθερού νομίσματος και από τον
συμβατική υποχρέωση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και όχι
επανορθωτική
Απρίλιο του 1943 έντοκο. Αποτελεί. Ως τέτοια δεν εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου
1953
αποζημιώσεων
που αναστέλει την καταβολή των επανορθώσεων και.
Γ
Η Ελλάδα στη
των Παρισίων
. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥδιάσκεψη των επανορθώσεων του 1945, στη διάσκεψητο 1946 και στη διάσκεψη των ΥΠΕΞ των τεσσάρων Μ.Δ.
το
επανορθώσεις και ζητούσε την επιστροφή του
Νοέμβριο του 1947, διαχώρισε το κατοχικό δάνειο από τις.
Η Ελλάδα ουδέποτε έπαψε να διεκδικεί το κατοχικό δάνειο
•
κυβέρνησης
•
•
.Το 1964 με τον Αγγελόπουλο, ως εκπρόσωπο της ελληνικής.Το 1965 με τον Α. Παπανδρέου.Στις ελληνογερμανικές συνομιλίες στην Αθήνα το 1966.
Τότε η Γερμανία πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι του δανείου είχε παραιτηθεί
εγγράφως ο
παραίτηση
τη ρηματική της διακοίνωση στις
δεν υπήρξε παραίτηση
Κ. Καραμανλής. Στη συνέχεια το μετέτρεψε σε προφορικήΚαραμανλή, πράγμα που διέψευσε ο Κ. Καραμανλής. Τέλος με31.3.1967, η Γερμανία δεχόταν ότιΚαραμανλή.
Page 5 of 7
•
•
Το 1974 το ανακίνησε ο Ζολώτας.Στις 18.4.1991 το έθεσε ανεπίσημα και προφορικά ο τότε ΥΠΕΞ Α.
Σαμαράς
•
στο Γερμανό ομόλογό του.Στις 14.11.1995 το έθεσε η Ελλάδα με ρηματική διακοίνωση.
Η
•
•
Γερμανία σταθερά το απορρίπτει, με τα επιχειρήματα:Το δάνειο εντάσσεται στη συμφωνία του Λονδίνου.Από το δάνειο παραιτήθηκε ο Κ. Καραμανλής. Το επανέλαβε και μετά το
1990
•
Ελλάδα το διεκδικεί από το
παρά τη ρηματική διακοίνωση του Μαρτίου 1967.Ύστερα από 50 χρόνια δεν μπορεί να εγείρονται τέτοιες απαιτήσεις. (Η1945).
Το μόνο που δηλώνουν αυτά τα επιχειρήματα είναι έλλειψη
επιχειρημάτων
και το τυπικό επιχείρημα που θα μπορούσε να προβληθεί
χωρισμού της Γερμανίας
. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας το 1990 έχει εκλείψει, εκείνο του.
Επομένως είναι άμεσα διεκδικήσιμο και πολιτικά και συμβατικά
(νομικά).
Μπορεί να το διεκδικήσει η ελληνική κυβέρνηση
ή οποιοσδήποτε μέτοχος της
ελληνικός λαός μέσω των συντεταγμένων πολιτειακών θεσμών του
, η Τράπεζα της Ελλάδος(πάνω ενός ορίου μετοχών), όπως και ο.
Τέλος την ελληνική διεκδίκηση ενισχύει το προηγούμενο της
Γιουγκοσλαβίας
επιβάλλει παρόμοια κατοχικά δάνεια και τα οποία μετακατοχικά η τότε Δ
και της Πολωνίας στις οποίες η ναζιστική Γερμανία είχε.
Γερμανία επέστρεψε
(αντίστοιχα το 1956 και 1971).
Η σημερινή Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι δανείσθηκε από το
ελληνικό κράτος κατά
Χάγης
παράβαση του άρθρου 49 της σύμβασης τηςτου 1909 και το οποίο ισχύει και σήμερα.
Δανείσθηκε από ένα κράτος που η ίδια η ναζιστική Γερμανία είχε
χαρακτηρίσει ακατάλυτο και ότι οι ναζί όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν
ουδέποτε το δάνειο αλλά και άρχισαν την αποπληρωμή του
, ενώ και ο
καγκελάριος Ερχαρντ
μετά την επανένωση της Γερμανίας
, το 1964, είχε δεσμευθεί για την επιστροφή του.
Η Γερμανία δεν πρέπει να ξεχνά ότι η γερμανική κατοχή είναι υπόλογος
για το οικονομικό
ελληνικό ολοκαύτωμα της περιόδου 1940-44.
Page 6 of 7
Ενδεικτικά και μόνο είναι υπόλογος για το ότι στην Ελλάδα ο
πληθωρισμός
αυξήθηκε 15,3 εκατομμύρια φορές και ότι μόνο την
Ελλάδα
αποζημιώσεις
υποχρέωσε η τότε Γερμανία να της καταβάλει πολεμικές.
Αυτό το ολοκαύτωμα το αναγνώρισαν οι
σαν λεμόνι
Ιταλοί: "Η Ελλάδα είναι στημένη", έλεγε ο Γκίτζι.
Αποκορύφωμα ο
τους Έλληνες ακόμα και τα κορδόνια των παπουτσιών τους
Μουσολίνι, που έλεγε ότι "... οι Γερμανοί άρπαξαν από...".
Αλλά και ο
Γερμανός Υπ. Οικονομίας, Φουνκ, τον Ιούνιο του 1943
έγραφε σε άρθρο του ότι
ίσως καμία άλλη χώρα της Ευρώπης
, "η Ελλάς δοκίμασε τα δεινά του πολέμου, όπως".
Για την επανόρθωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν
εισόδημα
στον εξωτερικό δανεισμό
33 φορές το εθνικότου 1946. Αυτό μετακατοχικά η Ελλάδα θα το αναζητούσε.
Από την άλλη πλευρά αυτή που αμφισβητεί και αρνείται την επιστροφή
του κατοχικού δανείου είναι η μετά το
Γερμανία
τα μετακατοχικά φιλογερμανικά αισθήματα
1990 ενωμένη και δημοκρατική. Αυτή όμως η συμπεριφορά, εκτός των άλλων, πλήττει βάναυσα, όπως τα χαρακτήρισε ο
καγκελάριος Κολ
φέρει η γερμανική κυβέρνηση
, του ελληνικού λαού και γι' αυτό ακέραια την ευθύνη.
Του
Τάσου Μηνά Ηλιαδάκη**
Πηγές
:
1. National Archires, Waschington, DC:
"Promemoria", 23.9.1942
4.9.42).
2.
Τ. 120/2481/Ε259713-715,και Τ-120/166/81370- 5,Altenburg-Berlin,Σωτ. Γκοτζαμάνης, κατοχικό δάνειο και δαπάναι κατοχής, Θεσ/κη
1954,
219, 234.
σ. 5 Γ. Τσολάκογλου, Απομνημονεύματα, Αθήνα 1950, σ. 210, 212, 215, 218,
Κ
3. National Archives,
4.
83-101.
5.
Heinz Richter,
. Λογοθετόπουλος, Ιδού η αλήθεια, Αθήνα 1948, σ. 49.ο.π.Τ. Ηλιαδάκης, Οι επανορθώσεις και το γερματικό κατοχικό δάνειο, εκδ. Δετοράκη, Αθήνα 1997, σ.Ηλιαδάκης, σ. 111Δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα,
Εξάντας Αθήνα
6.
7.
, 1975 σ. 155, 157.Ηλιαδάκης ο.π.Χ. Φλάισερ, Στέμμα και Σβάστικα, Παπαζήσης, Αθήνα (χ.χ.), Τ1, σ. 194.
Page 7 of 7
8. W. Medlicott, The economic Blockade,
Λονδίνο, 1959, Τ2, σ. 254.
Η
9. Richter,
10.
11.
. Βενέζης, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, Εστία, Αθήνα, 1981, σ. 113.Τ. σ. 155 σημείωση, 255, 257.Γκοτζαμάνης, σ. 2 Τσολάκογλου, σ. 208-210.Αρχεία ΥΠΕΞ, έκθεση Λαμπρούκου, σ. 9-11.
Λογοθετόπουλος
, σ. 48, Τσολάκογλου, σ. 211, Γκοτζαμάνης, σ. 3, 23, 24, 31.
Α
167, 179, 190, 191.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
. Αγγελόπουλος, Οικονομικά Τ.Α., Παπαζήσης, Αθήνα 1974, σ. 142,Τη δανειακή σύμβαση βλέπε• Ηλιαδάκης, σ. 297.Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά και το έγγραφο 409/2.4.1942.Αρχεία ΤΕ, φάκελος κατοχικού δανείου, σημείωμα Ι. Πασσιά, σ. 4.Β. Μαθιόπουλος, "400 εκ. μάρκα μας χρωστά η Βόνη", Βήμα, 2.6.1991.Ηλιαδάκης, σ. 158, 164, 171.Ηλιαδάκης, σ. 200, 202, 203-205
Αγγελόπουλος
, Οικονομικά, Τ. σ. 201-205, 209.
Βήμα
18.10.1966, σ. 7 έκθεση Α. Παπανδρέου και επιστολή Κάιζερ, σ.9, Πρακτικά Βουλής 28.5.1991
αγόρευση Α
18.
19. Mark Mazower,
20. G. Ciano, tagebucher 1939-1943
21.
. Παπανδρέου.Ηλιαδάκης, σ. 212-213.Στην Ελλάδα του Χίτλερ, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 93.Βern 1946, σ. 353.Γερμανοελληνικά Οικονομικά Νέα, Ιούνιος 1943, σ. 2.
*
Κρήτης
**
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 25/1/2010 στην καθημερινή πρωινή εφημερίδα τηςΗ ΠΑΤΡΙΣ.Ο Τάσος Μ. Ηλιαδάκης είναι Μαθηματικός, Πολιτειολόγος, Δρ. Κοινωνιολογίας,
καθηγητής Σχολής Εθνικής Ασφάλειας
Συνδιάσκεψη για το χρυσό των Ναζί στο Λονδίνο το
ελληνογερμανική διάσκεψη Δελφών το
Αλεξανδρούπολης το
. Μέλος της Ελληνικής Επιτροπής στη διεθνή1997, εισηγητής στην1996 και στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη2005 για το Δημόσιο Χρέος.http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_8130.html#ixzz0ojw6zXdc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου