Όταν ο Ιμπραήμ με τον κεχαγιά του έστειλεν εις την Μεσσηνίαν διαταγήν να προσκυνήσουν, διότι άλλως, καθώς ηπείλει, «θ’ ακολουθήση φωτιά και τσεκούρι», ο Κολοκοτρώνης απήντησεν, «όχι από μέρος του, από μέρος του λαού της Μεσσηνίας» :
«Αυτό, όπου μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δένδρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον˙ διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα· μόνον οι άνθρωποι, όπου εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνουν· και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου˙ με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δένδρα˙ όχι τα κλαριά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια, που μας έκαψες, μόνον πέτρα επάνω στην πέτρα να μη μείνη, εμείς δεν προσκυνούμεν· τι τα δένδρα μας αν τα κόψης και τα κάψης, την γην δεν θέλει την σηκώσης. Και η ίδια η γη, που τα έθρεψε, αυτή η ίδια η γη θα μένη δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα πολεμούμε και μην ελπίζης, πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου».
«Απομνημονεύματα» Γεώργιος Τερτσέτης
Πηγή
Αν όλοι μας τον είχαμε καμάρι και θέλαμε να τον μιμηθούμε έστω να τον αγαπούσαμε αυτό τον ήρωα, η Ελλάδα θα ήταν αλλιώς σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα φίλε μου έχουμε άλλους ήρωες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράγουν άρκετούς τά διάφορα ριαλυτι
άπό τήν ύπέροχη έκπαιδευτική τηλεόραση
πού έχουμε!
Μά κι'αν τόν είχαμε πάλι κοντά μας,
φοβάμαι πώς πάλι θά τόν φυλακίζαμε!!