Α Π Ο ΤΗΝ 1η γραμμή τού βιβλίου του για τη νέο-οθωμανική στρατηγική, ο καθηγητής, νυν υπ.Εξ. της Τουρκίας, κ. Νταβούτογλου, αναφέρεται στον Θουκυδίδη. Η πολιτική της Άγκυρας δείχνει πως οι Τούρκοι αξιοποιούν την αειθαλή σοφία που κατέλιπε, «κτήμα ες αιεί» στην ανθρωπότητα, ο πρόγονός μας. Κι ενώ οι Τούρκοι μελέτησαν Θουκυδίδη, οι ημέτεροι (κακή μας μοίρα) ηγέτες, ουδέν περί τούτου χαμπαρίζουν…
Ι Ο Υ Ν Ι Ο του 1974 η «Χαραυγή» μας (2.6.74), παρουσίαζε τον φέρελπι εκ των τότε ηγετών της ΕΔΟΝ, 28ετή κ. Δ. Χριστόφια ως «Δόκτορα Ιστορικών Επιστημών». Με τίνος περιεχομένου διατριβή κι από ποιο πανεπιστήμιο έλαβε το δοκτοράτο, δεν δημοσιεύτηκε. Γνωστό είν’ ότι δεν συνέγραψε κανένα βιβλίο. Ούτ’ έκτοτε, κάποιο άρθρο ή ομιλία που να επιτρέπει την υποψία ότι μελέτησε ποτέ Θουκυδίδη.
Α Υ Τ Ο δεν αφορά μόνο τον νυν ΠτΔ, αλλά -δυστυχώς- και το σύνολο σχεδόν των ηγετών. Κάποιων εκ των οποίων, οι συγγραφείς ορισμένων ομιλιών τους για μνημόσυνα, απλώς «τσιμπάνε» δυο αποσπάσματα από τον Περικλέους Επιτάφιο του Θουκυδίδη, ίνα εντυπωσιάσουν το ακροατήριο! Ή, άλλοι, απομονώνουν μια φράση από τον Μηλίων Διάλογο, για να προσδώσουν θουκυδίδειο μασκάρεμα στον φερετζέ της «σοφίας» των Ηττημένων Μυαλών τους. Και στην πολιτική της υποταγής. Με την οποία, επί 37 χρόνια (1974 – 2011), επέτρεψαν να εμπεδώνεται ανενόχλητα κι ατιμώρητα ο δυνατός Αττίλας επί του αδύναμου Ελληνισμού στην Κύπρο.
Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Η θουκυδίδειας σοφίας άσκησε, με την Ανορθωτική Κυβέρνηση του Έθνους από το 1910 ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Είχε τη Θουκυδίδου Ξυγγραφή εκ νεότητος στο προσκέφαλό του. Γι’ αυτό και υπερδιπλασίασε την Ελλάδα το 1912-13. Γι’ αυτό την οραματίστηκε «Μεγάλη Ελλάδα των Δύο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών» και πέτυχε να την πάει ένοπλη στη Σμύρνη από 2 Μαΐου 1919. Γι’ αυτό κόντεψε να ενσαρκώσει τ’ όνειρο των αιώνων για την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως (χθες η 1681η επέτειος ανακήρυξής της, στις 11.5.330 από τον Μ. Κωνσταντίνο ως βασιλίδος). Απέτυχε τελικά ο Βενιζέλος. Επειδή, αγωνιζόμενος επί δύο χρόνια (1918-20) υπέρ Ελλάδος, μακράν της Ελλάδος, στη Διάσκεψη των Παρισίων μέχρι τη Συνθήκη των Σεβρών, παρέβλεψε το Β-65 που ‘γραψε για τον Περικλή ο Θουκυδίδης: «Κατείχε το πλήθος ελευθέρως και ουκ ήγετο μάλλον υπ’ αυτού ή αυτός ήγε». Παρασυρμένο το πλήθος από βασιλικούς και κομμουνιστές δημαγωγούς, συνέτριψε τον Βενιζέλο στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 = μήτρα της Μικρασιατικής Καταστροφής! Εν εξορία, πάντως, μετά το 1922, ο Βενιζέλος έγραψε και τη μετάφραση του Θουκυδίδη. Ποιοι, όμως, τη μελετούν;
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ – http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου