Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Προ ημερών οι εικόνες (σε ζωντανή μετάδοση) της καταστροφής του κέντρου της Αθήνας.

Μετά κάποιοι ναυτεργάτες που εμπόδιζαν κάποιο κρουαζιερόπλοιο να δέσει.

 Ετούτες τις μέρες οι οδηγοί ταξί να κλείνουν τους δρόμους και να αρνούνται τη μεταφορά των πελατών τους.
Αύριο κάποιοι άλλοι που θα κλείσουν την Ακρόπολη.
Κάθε καλοκαίρι κάτι πρέπει να συμβεί για να πλήξει τον τουρισμό. Πάντα κάτι θα γίνει για να εμποδιστεί η μεγάλη βιομηχανία της χώρας να κινηθεί, να δώσει δουλειές, να φέρει συνάλλαγμα. Πάντα κάποιων το δίκαιο γίνεται άδικο για τους άλλους.
Η απεργία είναι δικαίωμα. Η διαμαρτυρία είναι δικαίωμα. Όταν όμως γίνεται κατάχρηση του δικαιώματος, στο τέλος (αυτο)καταργείται το δικαίωμα. Ποιος ενδιαφέρεται για το “δίκιο” των ταξιτζήδων όταν ταλαιπωρούν τόσο κόσμο, διεκδικώντας το “δίκιο” τους; Ποιος ενδιαφέρεται για το “δίκιο” των εργαζομένων στη ΔΕΗ, όταν κατεβάζουν το διακόπτη και βυθίζουν τη χώρα στο σκοτάδι, ταλαιπωρώντας τους μικροεπιχειρηματίες που δεν μπορούν να δουλέψουν τις επιχειρήσεις τους, τους συνταξιούχους που δεν έχουν κλιματισμό κοκ.
Ποιος ενδιαφέρεται για το δίκιο των αγροτών όταν κλείνουν τις εθνικές οδούς και αρνούνται στους άλλους το δικαίωμα να πάνε στον προορισμό τους;

Κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες θα πρέπει να ξυπνήσουν. Να αλλάξουν τρόπους διεκδίκησης. Να πουν τα ίδια πράγματα με άλλες λέξεις. Να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των λέξεων, της εικόνας, των μέσων του σύγχρονου μάρκετινγκ. Διότι περί αυτού πρόκειται. Για τον τρόπο που θα επικοινωνήσουν το μήνυμα τους στην κοινωνία.
Δεν είναι δυνατό να θες να επηρεάσεις την κοινωνία υπέρ των δικαίων σου, ταλαιπωρώντας την. Μόνο καλοπιάνοντάς την θα μπορούσες να το πετύχεις. Χρειάζεται φαντασία, χρειάζεται εξυπνάδα. Ας ρωτήσουν τους ειδικούς της επικοινωνίας και της διαφήμισης να τους διαφωτίσουν.
Που νομίζουν, όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές της παλαιάς κοπής, και του ψευτοπαλικαρισμού, πως τα ξέρουν όλα. Και πως μπορούν φωνάζοντας και εκβιάζοντας την κοινωνία να πετυχαίνουν το στόχο τους.
Ας ρωτήσουν λοιπόν, για να τους πουν καμιά ιδέα. Ιδού μια αφιλοκερδώς ως κοινωνική προσφορά προς τους ταξιτζήδες που έβγαλαν τις πινακίδες τους για να μη τους γράψει η Τροχαία!!!

Να εξαγγείλουν ότι για μια μέρα οι μετακινήσεις με ταξί θα γίνουν δωρεάν. Και μέσα σε κάθε ταξί να μοιράζουν έντυπο υλικό με τα αιτήματα τους, τις προτάσεις τους και ό,τι άλλο θεωρούν χρήσιμο να μάθει ο κόσμος. Τα ταξί θα γέμιζαν και οι θέσεις τους θα γίνονταν γνωστές. Κι ας έλεγαν μετά κυβέρνηση και ΜΜΕ ό,τι ήθελαν...