Εδώ οι ήρωες ενοχλούν. Μας χαλούν την ησυχία.

Γιάννης Κανίδης

του Γιάννη Κουριαννίδη εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα»

Εικόνες τρόμου από την σφαγή μαθητών από Τσετσένους στο Μπεσλάν τον Σεπτέμβριο του 2004.

Ο αείμνηστος Γιάννης Κανίδης.

Το νέο σχολείο στην τοποθεσία της σφαγής 385 μαθητών στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσσετίας, φέρει το όνομα του Ιωάννη (Ιβάν) Κανίδη.

Μόλις προχθές, 6 Σεπτεμβρίου, στην πόλη Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, εγκαινιάστηκε ένα σύγχρονο σχολείο-οικοτροφείο αθλητικής κατεύθυνσης, που φέρει το όνομα του Έλληνα ήρωα δασκάλου Γιάννη Κανίδη. Ο Γιάννης Κανίδης, σκοτώθηκε σε ηλικία 74 χρόνων, πριν από 7 χρόνια, κατά τη διάρκεια επίθεσης Τσετσένων μουσουλμάνων στο σχολείο της πόλης, όπου υπηρετούσε ως γυμναστής. Αν και του προτάθηκε από τους τρομοκράτες να φύγει, αυτός προτίμησε να μείνει για να υπερασπιστεί τους μικρούς μαθητές του. Σε κάποια στιγμή, όταν οι δολοφόνοι έστρεψαν τα όπλα τους εναντίον των μαθητών, ο Γιάννης Κανίδης έβαλε ως ασπίδα το σώμα του, με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο, αλλά και να σώσει μερικά από τα παιδιά! Προηγουμένως είχε αποσυνδέσει από έναν ανεμιστήρα οροφής του γυμναστηρίου έναν εκρηκτικό μηχανισμό, που θα αφάνιζε τους πάντες εκεί μέσα.

«Υπάρχει ελληνική ψυχή και στην Ρωσία. Ο Γιάννης Κανίδης έφυγε σαν ήρωας και έτσι θα θέλαμε να τον θυμούνται όλοι οι Έλληνες». Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του ανιψιού του, κ. Ισλανίδη, μετά την είδηση του θανάτου του.

Δυο σειρές λόγια, που αξίζουν σχολιασμού. Διότι πράγματι υπάρχει ελληνική ψυχή στην Ρωσία. Όπως υπάρχει σε κάθε γωνιά της γης, όπου ανασαίνει ο Ελληνισμός, στο σύνολό του. Εκτός ... από την μητροπολιτική πατρίδα του, την Ελλάδα! Εδώ, από καιρό, φαίνεται πως η ελληνική ψυχή χάθηκε. Ένας λαός που δέχεται τόσα χρόνια να τον κυβερνούν πράκτορες ξένων συμφερόντων, που καταστρέφουν συνειδητά την εθνική και κοινωνική δομή του κράτους, μειοδοτούν ασύστολα σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και απαξιώνουν την αξιοπρέπεια των πολιτών, έχει απωλέσει από καιρό τις ψυχικές του αντιστάσεις. Ένας λαός που παρακολουθεί (ή και συμμετέχει!) στην καταστροφή της γης του και του περιβάλλοντός της, δείχνει ότι δεν θέλει να αλλάξει την πορεία αυτή προς τον όλεθρο.

Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί οι Έλληνες που θα εκτιμήσουν τον ηρωισμό του Γιάννη Κανίδη; Σίγουρα όχι οι Έλληνες της Ελλάδας! Εδώ οι ήρωες ενοχλούν. Μας χαλούν την ησυχία. Μας καθρεφτίζουν την ανεπάρκειά μας, την υποταγή μας και τον άθλιο εαυτό μας που μισούμε αλλά δεν κάνουμε τίποτε για να τον αλλάξουμε.

Γι’ αυτό και το δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, την προηγούμενη Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου, όταν προτάθηκε από την παράταξη του Στ. Παπαθεμελή, να δοθεί το όνομα του Γιάννη Κανίδη σε δρόμο της πόλης, όλοι άρχισαν να σφυρίζουν αδιάφορα! Δεν άκουσαν τίποτε! Ήταν οι ίδιοι που πριν μερικές ημέρες αποφάσισαν να διαγράψουν από δρόμο της πόλης το όνομα του μεγάλου καθηγητή Βιζουκίδη, αλλά και οι ίδιοι που αποφάσισαν να δώσουν σε άλλο δρόμο το όνομα κάποιου Γιάννη Χαλκίδη!

Είναι βέβαιον ότι, αν ο Γιάννης Κανίδης επέλεγε να έλθει στην Ελλάδα, όπως χιλιάδες άλλοι ομογενείς μας τα τελευταία χρόνια, θα ήταν για όλους αυτούς τους «νονούς» του Ελληνισμού, ένας ακόμη «Ρωσοπόντιος», που ήρθε να πάρει τζάμπα σπίτι και επιδόματα στην πατρίδα μας.

Όλοι αυτοί οι «τζάμπα Έλληνες» της μίζερης ελλαδίτικης πραγματικότητας, που αυτοϊκανοποιούνται με τα τούρκικα σίριαλ και τις γιουροβίζιον, είναι προτιμότερο να μη μάθουν ποτέ για τον Γιάννη Κανίδη. Θα σπιλώσουν την μνήμη του προσπαθώντας να αντλήσουν λίγο από το μεγαλείο αυτού του ... συμπατριώτη τους. 

ΠΗΓΗ

http://www.metopo.gr/article.php?id=4941