ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΞΕΥΤΙΛΑΣ ΜΑΣ

ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ: ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

γραφει : Νίκος Γ.ΞΥΔΑΚΗΣ

(Δημοσίευση: 29 Μαΐου 2008). Αναδημοσίευση από την "Καθημερινή" και το προσωπικό ιστολόγιο του Νίκου Γ. Ξυδάκη. (βλ. στις Συνδέσεις/Links). Άλλος ένας καλός απολογισμός με τη μορφή (φορμα) μιας επιφυλλιδας. Γλυκεια που ειναι η συμμετοχή Η ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ θα μπορούσε να είναι ιστορικό πρόσωπο για την ελληνική κοινωνία, προτού κλείσει τα πενήντα της χρόνια. Κατέληξε να είναι ένα αποχυμωμένο πολιτικό πρόσωπο που περιφέρει την αγωνία του για εξουσία, χειροκροτώντας τον Γιώργο Παπανδρέου στο πιο κωμικοτραγικό συνέδριο κόμματος της Μεταπολίτευσης. ΞΕΚΙΝΗΣΕ, στο τέλος της επταετούς δικτατορίας, με τους καλύτερους οιωνούς. Ηταν μια νέα κοπέλα, δροσερή, μορφωμένη, που της έλαχε να είναι η Φωνή του Πολυτεχνείου, πρωταγωνίστρια σε μια κορυφαία συμβολική στιγμή της νεότερης ιστορίας, σε μια στιγμή που ξέπλυνε την υποταγή και την αδιαφορία, και δόξασε την αιώνια νιότη. ΤΗΝ ΩΡΑ της Μεταπολίτευσης, τα είχε όλα: αριστερή ένταξη, νιάτα, δάφνες Πολυτεχνείου. Εφερνε το ορμητικό μέλλον σε μια μια πολιτική σκηνή γερασμένη, φορτωμένη παλιές αμαρτίες. Η Μαρία Δαμανάκη το 1977 κατάφερε να είναι η νεότερη βουλευτής εκλεγμένη με ένα κόμμα γερόντων, το ΚΚΕ. ΣΤΑ 25 ΤΗΣ, η ΜΔ έλαμπε ανάμεσα στα γερόντια του Πολίτ Μπιρό του ΚΚΕ, ανθρώπους που είχαν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα κατά τις πολύχρονες διώξεις και υπερορίες. Ωστόσο, η σκέψη που υπερίσχυε φαίνεται ότι ήταν των γερόντων της υπερορίας. Οι νεότερες γενιές, της αντιδικτατορική Πανσπουδαστικής και της μεταπολιτευτικής ΚΝΕ, δεν κάτεφεραν να διεμβολίσουν τον κυρίαρχο λόγο των σταλινομπρεζνιεφικών γερόντων. Απεναντίας, πήραν από αυτούς τον αστείρευτο τακτικισμό και την ασίγαστη δίψα για power game. O λόγος της 25χρονης Μαρίας δεν διαφοροποιήθηκε ουσιωδώς, ούτε καν λεκτικά, από τον ξύλινο λόγο των δογματικών του ΚΚΕ. Η νεαρή πολιτικός, μαζί με τους ομηλίκους συντρόφους της, ζέσταινε την απηρχαιωμένη κομματική φωλιά και παπαγάλιζε στερεότυπα στην «εργατική τάξη», την ώρα που η κοινωνία των μη προνομιούχων, ποτάμι πραγματικό και ένυλο, μετατοπιζόταν θεαματικά προς τη σοσιαλίζουσα επαγγελία του δημαγωγού Ανδρέα Παπανδρέου. (Ο,τι δεν είδε τότε στη δυναμική του ΠΑΣΟΚ, τότε που όντως συνέβαινε, το βλέπει τώρα η ΜΔ, στο νεοφιλελεύθερο νεφέλωμα του Γ.Α. Παπανδρέου...) Η ΜΑΡΙΑ ΧΟΡΤΑΣΕ κανάκεμα και χειραγώγηση από τους γέροντες, εξελέγη βουλευτής στη δύσκολη Β' Αθηνών σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και το 1989 ήταν παρούσα στη μεταλλαγή: στη συγκρότηση του Συνασπισμού. Τότε, οι «νέοι» του ΚΚΕ επεχείρησαν την πιο οργανωμένη ανταρσία τους, την ανανέωση του υπέργηρου μηχανισμού και το άνοιγμα πέρα από τα τείχη του Περισσού. Ηταν η «ώρα της Αριστεράς», σύμφωνα με το τότε σύνθημα. Με μια διαφορά: μετά τα πασοκικά '80s, η Αριστερά δεν ήταν ίδια... Ηταν λεηλατημένη από το εγχώριο ΠΑΣΟΚ και την παγκόσμια ιστορία, που τότε γκρέμιζε τον υπαρκτό σοσιαλισμό και το μεταπολεμικό status. Ο καθ' ημάς μίνι ιστορικός συμβιβασμός έγινε με τεράστια καθυστέρηση και ερήμην των μαζών. Η ΜΔ ΕΖΗΣΕ το ‘89 του Ειδικού Δικαστηρίου και τη συγκυβέρνηση και έμεινε στον «μικρό» Συνασπισμό μετά την έντρομη αναδίπλωση του ΚΚΕ και την αποχώρησή του από τα γυμνάσια εξουσίας. Το 1991 είναι η κορυφαία στιγμή της πολιτικής της καριέρας: Εκλέγεται πρόεδρος του Συνασπισμού, στα 39 της χρόνια. Από τη θέση αυτή οδηγεί ένα κόμμα με ισχυρές φυγόκεντρες τάσεις και θολή φυσιογνωμία στις εκλογές του 1993, και ο Συν ηττάται, μένει εκτός βουλής. Δεν έπεισε, κι επιπλέον έπρεπε να πληρώσει το «βρώμικο ?89». Η πρόεδρος, υπό το βάρος της αποτυχίας, παραιτείται. Λίγο αργότερα θα είναι υποψήφια δήμαρχος της Αριστεράς στην Αθήνα και θα επανεκλεγεί βουλευτής το 1996. ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ με τον Συνασπισμό, μπαίνει στην εποχή Σημίτη, στην εποχή του εκσυγχρονισμού και της Ισχυρής Ελλάδας, και τότε αρχίζει εκ μέρους της το διαρκές φλερτ με το ΠΑΣΟΚ... Η ΟΡΑΤΗ μεταστροφή της ΜΔ προς την εξουσία αρχίζει τότε, ωστόσο άνθρωποι που τη γνωρίζουν από παλιά παρατηρούν ότι η ωφελιμοθηρία και η ιδιοτέλεια πρυτάνευαν πάντα στις πολιτικές της επιλογές, αποτελούσαν το σταθερό υπέδαφος επί του οποίου χτιζόταν ο στερεότυπος λόγος περί συμμετοχής, ευθύνης και πρότασης εξουσίας της Αριστεράς. Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ της πρώην χαριτόβρυτης σταλινοπούλας σε ντάμα της κεντροαριστεράς συντέλεσθηκε το 1998, όταν κατέβηκε κοινή υποψήφια του ΠΑΣΟΚ και του Συν, εναντίον του «Κύριου Τίποτε» Δ. Αβραμόπουλου στο δήμο Αθηναίων. Αποτέλεσμα: Η κεντροαριστερή ντάμα με τα Αρμάνι και τον νεφελώδη πολιτικό λόγο συνετρίβη από το κεντροδεξιό μπλέιζερ που δεν έλεγε απολύτως τίποτε... Η ΗΤΤΑ ΑΥΤΗ, αντί να την οδηγήσει να σκεφτεί γιατί δεν την ψήφισαν ούτε οι αριστεροί ούτε οι κεντρώοι του ΠΑΣΟΚ, οδήγησε τη ΜΔ ακόμη πιο μακριά από τον Συνασπισμό. Στις εκλογές του 2000, η Μαρία Δαμανάκη εκλέγεται με την προσωπική της ακτινοβολία, διαφωνώντας στρατηγικά με το κόμμα της και υποστηρίζοντας τη συμμαχία με το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ... Επιστροφή της ανεύρετης πολιτικής ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ, η έμπειρη Μαρία Δαμανάκη, βουλευτής από το 1977, μητέρα τριών παιδιών, με τρεις γάμους, υποστήριξε με βιβλίο της την «Επιστροφή της πολιτικής». Παρόμοια πράγματα εξακολουθεί να λέει σήμερα, που βρήκε τον προορισμό της: τη δια βοής δημοκρατία του Γιώργου Παπανδρέου. Οταν κάλεσε τους φίλους της προσφάτως για να συστρατευθούν υπέρ Παπανδρέου, μίλησε και πάλι για την «επιστροφή της πολιτικής», προσθέτοντας φρέσκα αρτύματα περί «αλλαγής σκηνικού» και «Νέας ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης» απ" όπου «δεν μπορούμε να απουσιάζουμε». Λείπει οποιαδήποτε αναφορά στην Αριστερά, έστω λεκτική. Υπάρχει μόνο μία, όταν η Αριστερά ονομάζεται «Ευρύτερη Αριστερά της συμμετοχής και της ευθύνης», ακριβώς στο γλωσσικό ιδίωμα του ευρέως και correct και αορίστως δημοκρατικού Γ. Α. Παπανδρέου. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην πολιτική, λοιπόν, με συμμετοχή και ευθύνη... Αλλά επειδή η ΜΔ βρίσκεται στο προσκήνιο της πολιτικής περίπου τριάντα χρόνια, αναρωτιόμαστε: Αν η πολιτική παρήκμασε και «έφυγε», όλα αυτά τα χρόνια, η ίδια δεν έχει ευθύνη; Δεν ήταν κορυφαία σε τρία κόμματα, και μάλιστα κόμματα αρχών, κόμματα ιδεών, προτού καταλήξει στην ευρύτερη παράταξη του ελέω ονόματος ηγέτη; ΤΑ ΚΟΙΝΟΤΟΠΑ correct της Μαρίας Δαμανάκη περί επανεύρεσης μιας Ευρύτερης Αχρωμης Αριστεράς και μιας Ευρύτατης Ξεβαμμένης Πολιτικής, ακούγονται ελάχιστα πειστικά, μάλλον μελαγχολικά. Ποιον ενδιαφέρει η αγωνία της κ. Δαμανάκη να υπάρξει πολιτικά, εν εξουσία, για τα επόμενα χρόνια; Σε ποια κοινωνικά υποκείμενα απευθύνεται και ως τι; Ως φωνή του Πολυτεχνείου, ως ζώσα συνείδηση της παλαιάς αριστεράς, ως φωνή της αναδυόμενης νέας αριστεράς; Ή απλώς σαν επαγγελματίας διαχειριστής που νοιάζεται μόνο για το μέλλον του; Φαίνεται ότι το μόνο που την απασχολεί είναι να παραμείνει στη θαλπωρή της εξουσίας, με κάθε τρόπο. ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ πολιτική σκηνή πρωταγωνιστούν και άλλα στελέχη της γενιάς του Πολυτεχνείου, σαν την ΜΔ· καμπόσοι είναι υπουργοί, ή και μόνιμοι υπουργοί. Για τους περισσότερους η πολιτική ή το υπουργιλίκι είναι το μόνο τους επάγγελμα. Δεν πρόλαβαν να μάθουν τίποτε άλλο. Δεν πρόλαβαν επίσης, και δεν θέλησαν, να διευρύνουν τον πνευματικό και ιστορικό τους ορίζοντα, δεν μπόρεσαν να κάνουν τέχνη την πολιτική. H πολιτική είναι γι' αυτούς συντεχνιακό προνόμιο· το κέρδισαν προσκομίζοντας στους γέροντες μάστορες ως πειστήριο τη μυητήρια τελετή της νιότης τους, το Πολυτεχνείο και την κομματική ένταξη. Aυτό το συντεχνιακό προνόμιο, το επάγγελμα, προασπίζονται κάθε τόσο μιλώντας για εκσυγχρονισμό όσοι γέρασαν μαζί με τη συντεχνία τους. Και δεν είναι αναγκαία πια η καταγωγή από κάποια Αριστερά... Προέχει η λύσσα να παραμείνεις στο σινάφι και στο προσκήνιο. MΕ ΑΥΤΗ την έννοια, η Μαρία Δαμανάκη αισθάνεται ταυτισμένη και αλληλέγγυα με τον «συμμετοχή στο χαμόγελο» Γ. Παπανδρέου, με τον απίθανο Δ. Aβραμόπουλο, τον Κ. Λαλιώτη (ομόαιμο Πολυτεχνείου), τον «Σαμίνα» Χρ. Παπουτσή. Eίναι οι συνάδελφοι της, το σινάφι της. Oι ιδέες, οι θέσεις, οι αποχρώσεις, το τι αντιπροσωπεύει ο καθείς, όλα πάνε σε δεύτερη μοίρα. Tο προέχον είναι η συντήρηση και η αναπαραγωγή του επαγγελματικού κλάδου. Η ΙΔΙΑ η Μαρία Δαμανάκη σήμερα δεν εκπροσωπεί τίποτε, κοινωνικά και συμβολικά· κανένα κοινωνικό στρώμα, κανένα πνευματικό μόρφωμα. Εμφράζει την προσωπική της αγωνία να υπάρξει οπωσδήποτε, και την αγωνία ολόκληρης της τάξης επαγγελματιών πολιτικών που πασχίζουν να κρατηθούν στη ράχη του νέου κύματος, στη ράχη της δημοκρατίας της βοής και των δημοψηφισμάτων. Νίκος Γ.Ξυδακης, περιοδικό «Κ», Καθημερινή, Κυριακή 08.02.2006 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΑ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΚΟΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ.ΑΞΙΟΙ ΣΥΝΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ

Σύντομο βιογραφικό

ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1952 Διαζευγμένη με τρία παιδιά: τον Θοδωρή 21, την Ελένη 21 και τη Μαριάννα 15 Θέση: Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Εκπαίδευση - Πτυχίο Χημικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Ελλάδα - 1975 - Σπουδές διάρκειας ενός έτους και υποστήριξη διπλωματικής εργασίας για τις «Γυναίκες σε ηγετικές θέσεις στην Ελλάδα» από το Πανεπιστήμιο του Lancaster – Τμήμα Πολιτικών Επιστημών -1997 Εργασιακή Εμπειρία - Pechiney Aluminum Industries (1974) - Μηχανικός - Υπουργείο Συντονισμού της Ελλάδας. Τμήμα Σχεδιασμού εισαγωγών – εξαγωγών (1975-1976) - Helector S.A. Τμήμα Ενέργειας και Διαχείρισης Αποβλήτων (2003-2004)-Διευθύντρια Τμήματος Πολιτικές Δραστηριότητες - Ενεργό μέλος της φοιτητικής αντίστασης εναντίον της δικτατορίας στην Ελλάδα (1970-1974). Κατά τη διάρκεια των 3 ημερών της λαϊκής εξέγερσης εναντίον της δικτατορίας (15-17/11/73), εκφωνήτρια του παράνομου ραδιοφωνικού πομπού που είχε δημιουργηθεί στο κατειλημμένο από φοιτητές Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας. - Φυλακίστηκε από τη δικτατορία ( Νοέμβριος 1973- Ιούλιος 1974). - Μέλος της Βουλής των Ελλήνων από το 1977 έως το 1993. Κατά την πρώτη της εκλογή, το 1977 σε ηλικία 25 ετών, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, αποτέλεσε το νεότερο μέλος της Ελληνικής Βουλής που έχει εκλεχθεί ποτέ στην Ελλάδα. - Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων (1986-1990). Η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. - Πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου (1991-1993). Η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται πρόεδρος πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα. - Υποψήφια Δήμαρχος Αθήνων (1994 και 1998). Επικεφαλής της αντιπολίτευσης του Δημοτικού Συμβουλίου. - Μέλος της Βουλής των Ελλήνων (2000-2003). - Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνη για την Παιδεία (2004-2006), τις Κοινωνικές Υποθέσεις (2006-2007) και τον Πολιτισμό (2008-2009). - Μέλος της Βουλής των Ελλήνων (2004-2009). Επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ στις Επιτροπές των Κοινωνικών Υποθέσεων, της Παιδείας, του Πολιτισμού και του Περιβάλλοντος. Μέλος των Κοινοβουλευτικών Συνελεύσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης. - Πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και μέλος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (2009). - Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2010 - σήμερα).