Στόχος
βανδάλων έγινε ο λέων της Αμφίπολης. Άγνωστοι έγραψαν με σπρέι
υβριστικά οπαδικά και εθνικιστικά συνθήματα στο βάθρο του επιβλητικού
μνημείου του 4ου π.Χ. αιώνα, που δεσπόζει στη δυτική όχθη του Στρυμόνα,
κοντά στον σύγχρονο οικισμό της Αμφίπολης στον νομό Σερρών.
Οι δράστες μπήκαν στον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης μετά το απόγευμα του Σαββάτου, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τον φύλακα, και έβαλαν στο στόχαστρό τους τον λέοντα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της περιοχής και ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία της Ανατολικής Μακεδονίας. Το συμβάν έγινε αντιληπτό το μεσημέρι της Κυριακής, όταν υπάλληλος του Μουσείου της Αμφίπολης είδε το μνημείο γεμάτο με γραμμένα συνθήματα, τα οποία περιορίζονται στο βάθρο του, που στήθηκε μεταγενέστερα, και όχι στο σώμα του λέοντα. Ειδοποιήθηκαν οι αρμόδιοι αρχαιολόγοι, οι οποίοι με τη σειρά τους προχώρησαν στην υποβολή μήνυσης κατ' αγνώστων στο Αστυνομικό Τμήμα Νιγρίτας Σερρών.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το γεγονός εμπίπτει στην κατηγορία του βανδαλισμού μνημείου, που τιμωρείται με φυλάκιση από 2 έως 3 χρόνια. Ο καθαρισμός του βάθρου θα γίνει με ειδική διαδικασία από τους συντηρητές της ΚΗ' ΕΠΚΑ Σερρών.
Η ιστορία του λέοντα
Ο λέων της Αμφίπολης ανήκει στην επιτάφια πλαστική του 4ου αιώνα π.Χ. Η ιστορία της αποκάλυψής του ξεκινά στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, όταν Έλληνες στρατιώτες της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού σκάβοντας βρήκαν τα θεμέλια της βάσης του και κομμάτια από το σώμα του λιονταριού. Κατά το μήνα Αύγουστο 1916, Άγγλοι στρατιώτες της 8ης ταξιαρχίας της 27ης μεραρχίας του 16ου αγγλικού σώματος στρατού, που κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα της Αμφίπολης, βρήκαν τα μαρμάρινα κομμάτια του λιονταριού και προσπάθησαν να τα μεταφέρουν ως τη θάλασσα για να τα φυγαδεύσουν στην Αγγλία. Μα η απόπειρά τους ματαιώθηκε από τους Βουλγάρους, που μόλις είχαν καταλάβει το Παγγαίο, και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν.
Οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν στην περιοχή το 1922 αποκάλυψαν μια ορθογώνια βάση με πλευρά 10,20 μ., πάνω στην οποία το 1936 στήθηκε το μνημείο,
Το γιγαντιαίο αυτό άγαλμα επανασυναρμολογήθηκε από τα κομμάτια του, που βρέθηκαν στο Στρυμόνα και τοποθετήθηκε σε βάθρο πάνω στα αρχαία θεμέλια από πέτρες του 2ου π.Χ. αιώνα που ανασύρθηκαν επίσης από το Στρυμόνα, όπου κατά πάσα πιθανότητα είχαν χρησιμοποιηθεί στο μεσαίωνα σαν φράγμα.
Επιβλητικό μνημείο
Είναι ένα επιβλητικότατο μαρμάρινο λιοντάρι, έχει ύψος 5,37 μ. και εικονίζεται καθιστό στα πίσω πόδια, σε στάση καθισμένου αίλουρου με όρθια τα μπροστινά του πόδια και υψώνει το μεγαλόπρεπο ανάστημα του λίγο έξω από τα Ν. Κερδύλια, στην εθνική οδό Θεσ/νίκης – Καβάλας. Το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων, θα ήταν στραμμένο ασφαλώς κατά την πόλη της Αμφίπολης προς πέρα, εκφράζοντας έτσι πληρέστερα το σκοπό και το μεγαλείο της.
Ο σκοπός της ανέγερσης
Πολλές γνώμες έχουν διατυπωθεί για το σκοπό ή την αιτία της ανέγερσης του μνημείου.
Κατά τον καθηγητή Αρβανιτόπουλο, στήθηκε απ' τον Άγνωνα με υπόδειξη του φίλου του Περικλή (κατά το 437-436 π.Χ), για να θυμίζει τους 10.000 νεκρούς που έπεσαν στη μάχη του Δραβήσκου για το μεγαλείο της Αθήνας. Είναι δηλ. επιτύμβιο "πολυάνδρειον" όπως και το λιοντάρι της Χαιρώνειας.
Μια δεύτερη εκδοχή αναφέρει ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμήν του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα. Μετά τις ανασκαφές του 1937 ο καθηγητής της αρχαιολογίας Oscar Broneer υποστήριξε πως ο μαρμάρινος λέοντας στήθηκε προς τιμήν του Λαομέδοντος, γιου του Λαρίχου και έμπιστου φίλου και ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου.
Σύμφωνα με την εκδοχή του καθηγητή Λαζαρίδη, είναι έργο του 4ου αιώνα π.Χ και δημιουργήθηκε προς τιμήν του Λεωσθένους, ναυάρχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τη Μυτιλήνη. Ο Roger υποστήριξε την άποψη ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμή του Νεάρχου, ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου. Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Λέων ανηγέρθη σαν συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε τη μεγάλη δύναμη της πόλης, όπως συνέβη και με τους λέοντες της νήσου Δήλου. Τέλος, σύμφωνα με τον Σερραίο ιστορικό Γ.Καφταντζή η δημιουργία του μνημείου συνδέεται με το θάνατο σημαντικού προσώπου ή με πολύνεκρη μάχη μεταξύ των Αμφιπολιτών και του Φιλίππου Β' το 356 π.Χ.
Η καταστροφή του μνημείου
Οι απόψεις των αρχαιολόγων για τη χρονολογία που συντελέσθη η καταστροφή του μνημείου διίστανται. Μία εκδοχή αναφέρει ότι καταστράφηκε από τους Ερούλους το 267 π.Χ. Επίσης αναφορές γίνονται για το 365 από τους Βησιγότθους, το 1185 από τους Νορμανδούς, το 1204 από τους Λατίνους και το 1206 από τους Βούλγαρους.
Το μνημείο όντας παρόχθιο, έπεσε εξ' αιτίας διάβρωσης της βάσης του ή από σεισμό, φυλάγοντας ζηλότυπα το μυστικό του, ένα μυστικό που γεμίζει απορίες τους ερευνητές
Οι δράστες μπήκαν στον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης μετά το απόγευμα του Σαββάτου, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τον φύλακα, και έβαλαν στο στόχαστρό τους τον λέοντα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της περιοχής και ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία της Ανατολικής Μακεδονίας. Το συμβάν έγινε αντιληπτό το μεσημέρι της Κυριακής, όταν υπάλληλος του Μουσείου της Αμφίπολης είδε το μνημείο γεμάτο με γραμμένα συνθήματα, τα οποία περιορίζονται στο βάθρο του, που στήθηκε μεταγενέστερα, και όχι στο σώμα του λέοντα. Ειδοποιήθηκαν οι αρμόδιοι αρχαιολόγοι, οι οποίοι με τη σειρά τους προχώρησαν στην υποβολή μήνυσης κατ' αγνώστων στο Αστυνομικό Τμήμα Νιγρίτας Σερρών.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το γεγονός εμπίπτει στην κατηγορία του βανδαλισμού μνημείου, που τιμωρείται με φυλάκιση από 2 έως 3 χρόνια. Ο καθαρισμός του βάθρου θα γίνει με ειδική διαδικασία από τους συντηρητές της ΚΗ' ΕΠΚΑ Σερρών.
Η ιστορία του λέοντα
Ο λέων της Αμφίπολης ανήκει στην επιτάφια πλαστική του 4ου αιώνα π.Χ. Η ιστορία της αποκάλυψής του ξεκινά στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, όταν Έλληνες στρατιώτες της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού σκάβοντας βρήκαν τα θεμέλια της βάσης του και κομμάτια από το σώμα του λιονταριού. Κατά το μήνα Αύγουστο 1916, Άγγλοι στρατιώτες της 8ης ταξιαρχίας της 27ης μεραρχίας του 16ου αγγλικού σώματος στρατού, που κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα της Αμφίπολης, βρήκαν τα μαρμάρινα κομμάτια του λιονταριού και προσπάθησαν να τα μεταφέρουν ως τη θάλασσα για να τα φυγαδεύσουν στην Αγγλία. Μα η απόπειρά τους ματαιώθηκε από τους Βουλγάρους, που μόλις είχαν καταλάβει το Παγγαίο, και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν.
Οι αρχαιολογικές έρευνες που έγιναν στην περιοχή το 1922 αποκάλυψαν μια ορθογώνια βάση με πλευρά 10,20 μ., πάνω στην οποία το 1936 στήθηκε το μνημείο,
Το γιγαντιαίο αυτό άγαλμα επανασυναρμολογήθηκε από τα κομμάτια του, που βρέθηκαν στο Στρυμόνα και τοποθετήθηκε σε βάθρο πάνω στα αρχαία θεμέλια από πέτρες του 2ου π.Χ. αιώνα που ανασύρθηκαν επίσης από το Στρυμόνα, όπου κατά πάσα πιθανότητα είχαν χρησιμοποιηθεί στο μεσαίωνα σαν φράγμα.
Επιβλητικό μνημείο
Είναι ένα επιβλητικότατο μαρμάρινο λιοντάρι, έχει ύψος 5,37 μ. και εικονίζεται καθιστό στα πίσω πόδια, σε στάση καθισμένου αίλουρου με όρθια τα μπροστινά του πόδια και υψώνει το μεγαλόπρεπο ανάστημα του λίγο έξω από τα Ν. Κερδύλια, στην εθνική οδό Θεσ/νίκης – Καβάλας. Το πρόσωπο του λιονταριού, που υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο των Μακεδόνων, θα ήταν στραμμένο ασφαλώς κατά την πόλη της Αμφίπολης προς πέρα, εκφράζοντας έτσι πληρέστερα το σκοπό και το μεγαλείο της.
Ο σκοπός της ανέγερσης
Πολλές γνώμες έχουν διατυπωθεί για το σκοπό ή την αιτία της ανέγερσης του μνημείου.
Κατά τον καθηγητή Αρβανιτόπουλο, στήθηκε απ' τον Άγνωνα με υπόδειξη του φίλου του Περικλή (κατά το 437-436 π.Χ), για να θυμίζει τους 10.000 νεκρούς που έπεσαν στη μάχη του Δραβήσκου για το μεγαλείο της Αθήνας. Είναι δηλ. επιτύμβιο "πολυάνδρειον" όπως και το λιοντάρι της Χαιρώνειας.
Μια δεύτερη εκδοχή αναφέρει ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμήν του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα. Μετά τις ανασκαφές του 1937 ο καθηγητής της αρχαιολογίας Oscar Broneer υποστήριξε πως ο μαρμάρινος λέοντας στήθηκε προς τιμήν του Λαομέδοντος, γιου του Λαρίχου και έμπιστου φίλου και ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου.
Σύμφωνα με την εκδοχή του καθηγητή Λαζαρίδη, είναι έργο του 4ου αιώνα π.Χ και δημιουργήθηκε προς τιμήν του Λεωσθένους, ναυάρχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τη Μυτιλήνη. Ο Roger υποστήριξε την άποψη ότι το μνημείο στήθηκε προς τιμή του Νεάρχου, ναυάρχου του Μ. Αλεξάνδρου. Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Λέων ανηγέρθη σαν συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε τη μεγάλη δύναμη της πόλης, όπως συνέβη και με τους λέοντες της νήσου Δήλου. Τέλος, σύμφωνα με τον Σερραίο ιστορικό Γ.Καφταντζή η δημιουργία του μνημείου συνδέεται με το θάνατο σημαντικού προσώπου ή με πολύνεκρη μάχη μεταξύ των Αμφιπολιτών και του Φιλίππου Β' το 356 π.Χ.
Η καταστροφή του μνημείου
Οι απόψεις των αρχαιολόγων για τη χρονολογία που συντελέσθη η καταστροφή του μνημείου διίστανται. Μία εκδοχή αναφέρει ότι καταστράφηκε από τους Ερούλους το 267 π.Χ. Επίσης αναφορές γίνονται για το 365 από τους Βησιγότθους, το 1185 από τους Νορμανδούς, το 1204 από τους Λατίνους και το 1206 από τους Βούλγαρους.
Το μνημείο όντας παρόχθιο, έπεσε εξ' αιτίας διάβρωσης της βάσης του ή από σεισμό, φυλάγοντας ζηλότυπα το μυστικό του, ένα μυστικό που γεμίζει απορίες τους ερευνητές
ΠΗΓΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου