Ο
Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε κατά σάρκα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957,
στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο Θεόφιλος ήταν το τρίτο κατά σειρά τέκνο
του Χαράλαμπου (Πάμπου) και της Έλλης Γεωργιάδη και ο μοναδικός γιός
ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά της οικογενείας. Φοίτησε για τρία χρόνια στο
(τουρκοκρατούμενο σήμερα) Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη
συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ'όπου αποφοίτησε το 1975. Μέχρι την
τουρκική εισβολή του Ιούλη του 1974, η οικογένεια του διέμενε στο
προάστειο Τράχωνας, βορείως της Λευκωσίας. Σήμερα ο Τράχωνας, κατέχεται
από τις τουρκικές δυνάμεις του Αττίλα όπως και το 47% της Κύπρου. Το
1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος μαθητής του
Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με
άλλους 200.000 Έλληνες της Κύπρου, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Ο
Θεόφιλος μαζί με την οικογένειά του εγκαθίσταται στις ελεύθερες περιοχές
της Μεγαλονήσου, σαν πρόσφυγας μέσα στην ίδια του την Πατρίδα. Ο
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Χ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ μεγάλωσε σε μια οικογένεια ένθερμων Ελλήνων
πατριωτών της Κύπρου και γαλουχήθηκε με τα νάματα και τα ιδανικά της
Φιλοπατρίας, της Ελευθερίας, του Ανθρωπισμού και της Δημοκρατίας. Ο
πατέρας του Ήρωος, Χαράλαμπος (Πάμπος) Γεωργιάδης, μορφή ελληνική,
βγαλμένη, θαρρείς, μέσα από τα έπη του Ομήρου, ήτο αγωνιστής της
Ε.Ο.Κ.Α. και πολέμησε ενάντια στην τούρκικη ανταρσία στην Κύπρο, το
1963. Τα υπέροχα ιδανικά που ο Θεόφιλος ενσάρκωσε και σφράγισε με τη
θυσία και το αίμα του, γεννήθηκαν μέσα σε αυτό ακριβώς το πατριωτικό
οικογενειακό περιβάλλον.Η Ελληνική ανατροφή και τα πικρά βιώματα της
προσφυγιάς και της μετέπειτα τουρκικής κατοχής, χάραξαν ανεξίτηλα την
ευαίσθητη και τρυφερή εφηβική μνήμη του Θεόφιλου και σημάδεψαν
καθοριστικά τη σκέψη και τη μοίρα του Ήρωος. Τον έκαναν ευαίσθητο όχι
μόνο απέναντι στο δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και απέναντι στα
πάθη όλων των λαών του κόσμου, των οποίων καταπατούνται τα φυσικά και
αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες. Η τουρκική εισβολή
στην Κύπρο ήταν Εθνική καταστροφή και έγκλημα Εθνοκτονίας κατά του
Ελληνισμού και της Ανθρωπότητας. Σχολιάζοντας αργότερα, το 1992, την
σκιαγραφούμενη από τις συμφωνίες Μακαρίου - Ντενκτάς (1977) "λύση" του
Κυπριακού, ο Θεόφιλος θα γράψει: Πάνω στη βάση της εκδίωξης των 200.000
νομίμων κατοίκων της περιοχής, των ομαδικών τάφων πάνω από 6.000
σφαγιασθέντων ή πεσόντων της εισβολής και 1619 αγνοουμένων στηρίζεται
τόσο το δίκαιο όσο και η βιωσιμότητα της λύσης αυτής ! Ο Θεόφιλος
μετάτρεψε μέσα του τον πόνο του θανάτου, των αγνοουμένων, της προσφυγιάς
και της καταστροφής της Κύπρου σε όραμα Ελευθερίας και Δικαίωσης. Αυτό
το όραμα o Θεόφιλος το υπηρέτησε πιστά και συνειδητά, ως γνήσιος
Έλλην, με συνέπεια, τόλμη και αυταπάρνηση. Αμέσως μετά την αποφοίτησή
του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάσσεται στην
Εθνική Φρουρά και υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα
Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη
Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης
και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στη Ρεντίνα
της Θεσσαλονίκης. Και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας,
ο Θεόφιλος συνεχίζει να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και
προάγεται στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστατεί στην Ίδρυση
του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε
ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος. Ο Θεόφιλος προικισμένος με
σπάνια φυσικά και πνευματικά χαρίσματα, φρόντισε έγκαιρα και μεθοδικά
να συγκεντρώσει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που θα του επέτρεπαν να
αγωνιστεί με επιτυχία τον δίκαιο υπέρ πάντων αγώνα για τον Ιερό Σκοπό΄
Σκοπό που δεν ήταν άλλος από την Απελευθέρωση της Ιδιαίτερης Πατρίδας
του, της Κύπρου: Στην διάρκεια των ετών 1977 - 1981, σπουδάζει
Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Μαθαίνει την
τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις
επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την
επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλαμβάνεται στην αστυνομική
υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η
επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει την θέση
του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και
Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. - Press & Information Office, PiO) της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας και
γλώσσας, οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός - στρατηγικός αναλυτής
της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας, ο Θεόφιλος αξιοποίησε με τον
καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς
όφελος της Πατρίδας του. Κύρια αποστολή του Θεόφιλου στο Γ.Τ.Π. είναι η
καθημερινή μελέτη του τουρκικού τύπου (εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π.)
και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή
Πολιτεία. Παράλληλα παρακολουθεί διάφορα σεμινάρια που αφορούν την
τουρκική πολιτική και την τουρκολογία. Το 1988, ο Θεόφιλος και άλλοι
συναγωνιστές του ιδρύουν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο
Κουρδιστάν. Είναι ήδη το τέταρτο έτος του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού
Αγώνα που διεξάγει το περήφανο έθνος των Κούρδων μέσα στην ίδια την
επικράτεια της τουρκίας. .
Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : "? Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ : Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός ?.». Η σκληρή και τιτάνια σύγκρουση του Θεόφιλου με το φασιστικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι δεκάδες, εκατοντάδες: για το Κυπριακό, για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για τα Εθνικά Προβλήματα του Ελληνισμού, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου. Παράλληλα, ο Θεόφιλος δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει τα αδύνατα σημεία του τουρκικού κράτους: Μιλώντας την στέρεη και αδιάψευστη γλώσσα της επιστήμης και των αριθμών, διαλύει το μύθο της δήθεν "παντοδύναμης τουρκίας των 60 εκατομμυρίων", ένα μύθο ιδιαίτερα αρεστό στους εντός και εκτός Ελληνισμού ηττοπαθείς και άτολμους ηγετίσκους. Το πολιτικό κόστος που πληρώνει διεθνώς το τουρκικό αιμοσταγές και φασιστικό καθεστώς εξαιτίας και μόνον της πολύπλευρης διαφωτιστικής εκστρατείας που διεξάγει ο Θεόφιλος είναι ανυπολόγιστο... Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Ο Θεόφιλος αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού "Φωνή του Κουρδιστάν". Παράλληλα ο Θεόφιλος εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων. Οι επαφές του με τον Απελευθερωτικό Αγώνα των Κούρδων του επιτρέπουν, ίσως, την πρόσβαση σε ακριβείς και αξιόπιστες πληροφορίες, δεδομένου ότι οι Κούρδοι αγωνιστές βρίσκονται παντού δικτυωμένοι μέσα στο τουρκικό κράτος, ενώ Κούρδοι στρατιώτες του Αττίλα '74 αφυπνίζονται και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της τουρκικής εισβολής... Ο αγώνας του Θεόφιλου φθάνει στο απόγειό του με την διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, στις 12 και 13 Μαρτίου του 1994. Ο Θεόφιλος είναι ο διοργανωτής και η ψυχή του συνεδρίου. Οι αποκαλύψεις του έχουν πανευρωπαϊκή απήχηση και προκαλούν τρόμο και πανικό στην τουρκία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι (επίσημοι, δημοσιογράφοι κλπ) καταδικάζουν την τουρκία για φασισμό, ρατσισμό, τρομοκρατία, εθνικό ξεκαθάρισμα, εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ο Θεόφιλος δεν έχει ούτε ίχνος αμφιβολίας ότι το στρατοκρατικό φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας δεν τρέφει κανένα απολύτως σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Βία, θάνατος, γενοκτονία, τρομοκρατία και όλεθρος "στολίζουν" τον δρόμο των τούρκων, από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στην ιστορία. Με εκατόμβες αθώων θυμάτων, λόφους κρανίων και ερειπίων, ανείπωτους βανδαλισμούς και ταπεινώσεις, εθνικές εκκαθαρίσεις και παιδομάζωμα πλήρωνε και πληρώνει η ανθρωπότητα την παρουσία του τουρκισμού επί της γης. Ο Θεόφιλος γνώριζε χωρίς αμφιβολία ότι το στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας δεν θα δίσταζε να αποπειραθεί να του κλείσει το στόμα. Όμως ο Θεόφιλος, γνήσιο τέκνο και ιδανική ενσάρκωση της δόξας του Προμηθεϊκού Γένους των Ελλήνων Πολεμιστών - Ελευθερωτών δεν δίστασε ούτε στιγμή. Έπαιρνε μεν τις προφυλάξεις του, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω, πιστός στον δίκαιο αγώνα του. Εκ γεννετής αθάνατος, ο Θεόφιλος πίστευε ότι η φυσική επιβίωση δεν ήταν ποτέ αξιότερη και τιμιώτερη από το χρέος για την ανάκτηση της τιμής και της ελευθερίας της Πατρίδας... Όσοι λευτερώθηκαν από την ύλη δεν φοβούνται ούτε τον πόνο ούτε τον φυσικό θάνατο. Όσοι λευτερώθηκαν από τα πάθη της ύλης μόνον ένα θάνατο τρέμουν: τον ηθικό και τον πνευματικό θάνατο. Και αυτό το θάνατο τον νίκησε ο Θεόφιλος από πολύ νωρίς. Στις 20 Μαρτίου του 1994, ώρα 10 μ.μ., μίσθαρνα ανδράποδα των τουρκικών μυστικών τρομοκρατικών υπηρεσιών δολοφόνησαν ύπουλα και άνανδρα τον ήρωα, έξω από το σπίτι του, στη Λευκωσία. Στάλες τιμίου αίματος σφράγισαν ανεξίτηλα το μεγαλείο του ήρωα πολεμιστή και τεκμηρίωσαν το ορθό και το δίκαιο του ωραίου Αγώνα του' του ένδοξου Αγώνα που οδηγεί, μόνον αυτός, ″ στην ένοπλη απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας ″ στην επιστροφή όλων των Ελλήνων προσφύγων στις εστίες τους στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους και ιστορικούς κατοίκους της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.Όσοι πιστοί στο αίμα του, διαβεβαιώνουμε το τουρκικό κράτος-δολοφόνο και τους υπερατλαντικούς πάτρωνές του ότι
ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ! ΕΞΩ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ! ΖΗΤΩ Η ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ! Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ !
Πολυαγαπητέ Αλησμόνητε Θεόφιλε,Η σημερινή μέρα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι ένα μνημόσυνο. Γιατί για όλους εμάς δεν έφυγες. Είσαι ανάμεσά μας φωνάζοντας παρώνστο προσκλητήριο της 32ας Μοίρας Καταδρομών. Όπως σ' όλη σου τη ζωή φώναξες παρών σε κάθε σάλπισμα της πατρίδας αλλά και όποιας άλλης πατρίδας όπου οι λαοί παλεύουν, πολεμούν και πέφτουν για την ελευθερία τους. Σε θυμάμαι σαν να είναι τώρα, ευσταλή και ωραίο με το βλέμμα πυρακτωμένο κάθε μέρα που στρέφαμε για προσευχή προς βορράν στη γη της πανέμορφης Κερύνειας να σιγοψιθυρίζεις και εσύ, όπως όλοι μας τότε, μια ευχή για το πότε θα ξαναγυρίσουμε στ' άγια χώματά της.Και είμαι βέβαιος, Θεόφιλε, ότι όταν αύριο ακουστεί το σάλπισμα για τη μεγάλη επιστροφή θα είσαι και εσύ από τους μπροστάρηδες που με της καρδιάς το πύρωμα θα ξαναστήσουντη σημαία μας στη Γη που χάσαμε, στη Γη που μας ανήκει.Καταδρομέα Γεωργιάδη ζεις.Και ζεις ανάμεσά μας σαν να μην έφυγες ποτέ.Γιατί όπως λέει ο ποιητής:«Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε».
Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : "? Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ : Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός ?.». Η σκληρή και τιτάνια σύγκρουση του Θεόφιλου με το φασιστικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι δεκάδες, εκατοντάδες: για το Κυπριακό, για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για τα Εθνικά Προβλήματα του Ελληνισμού, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου. Παράλληλα, ο Θεόφιλος δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει τα αδύνατα σημεία του τουρκικού κράτους: Μιλώντας την στέρεη και αδιάψευστη γλώσσα της επιστήμης και των αριθμών, διαλύει το μύθο της δήθεν "παντοδύναμης τουρκίας των 60 εκατομμυρίων", ένα μύθο ιδιαίτερα αρεστό στους εντός και εκτός Ελληνισμού ηττοπαθείς και άτολμους ηγετίσκους. Το πολιτικό κόστος που πληρώνει διεθνώς το τουρκικό αιμοσταγές και φασιστικό καθεστώς εξαιτίας και μόνον της πολύπλευρης διαφωτιστικής εκστρατείας που διεξάγει ο Θεόφιλος είναι ανυπολόγιστο... Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Ο Θεόφιλος αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού "Φωνή του Κουρδιστάν". Παράλληλα ο Θεόφιλος εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων. Οι επαφές του με τον Απελευθερωτικό Αγώνα των Κούρδων του επιτρέπουν, ίσως, την πρόσβαση σε ακριβείς και αξιόπιστες πληροφορίες, δεδομένου ότι οι Κούρδοι αγωνιστές βρίσκονται παντού δικτυωμένοι μέσα στο τουρκικό κράτος, ενώ Κούρδοι στρατιώτες του Αττίλα '74 αφυπνίζονται και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της τουρκικής εισβολής... Ο αγώνας του Θεόφιλου φθάνει στο απόγειό του με την διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, στις 12 και 13 Μαρτίου του 1994. Ο Θεόφιλος είναι ο διοργανωτής και η ψυχή του συνεδρίου. Οι αποκαλύψεις του έχουν πανευρωπαϊκή απήχηση και προκαλούν τρόμο και πανικό στην τουρκία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι (επίσημοι, δημοσιογράφοι κλπ) καταδικάζουν την τουρκία για φασισμό, ρατσισμό, τρομοκρατία, εθνικό ξεκαθάρισμα, εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ο Θεόφιλος δεν έχει ούτε ίχνος αμφιβολίας ότι το στρατοκρατικό φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας δεν τρέφει κανένα απολύτως σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Βία, θάνατος, γενοκτονία, τρομοκρατία και όλεθρος "στολίζουν" τον δρόμο των τούρκων, από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στην ιστορία. Με εκατόμβες αθώων θυμάτων, λόφους κρανίων και ερειπίων, ανείπωτους βανδαλισμούς και ταπεινώσεις, εθνικές εκκαθαρίσεις και παιδομάζωμα πλήρωνε και πληρώνει η ανθρωπότητα την παρουσία του τουρκισμού επί της γης. Ο Θεόφιλος γνώριζε χωρίς αμφιβολία ότι το στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας δεν θα δίσταζε να αποπειραθεί να του κλείσει το στόμα. Όμως ο Θεόφιλος, γνήσιο τέκνο και ιδανική ενσάρκωση της δόξας του Προμηθεϊκού Γένους των Ελλήνων Πολεμιστών - Ελευθερωτών δεν δίστασε ούτε στιγμή. Έπαιρνε μεν τις προφυλάξεις του, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω, πιστός στον δίκαιο αγώνα του. Εκ γεννετής αθάνατος, ο Θεόφιλος πίστευε ότι η φυσική επιβίωση δεν ήταν ποτέ αξιότερη και τιμιώτερη από το χρέος για την ανάκτηση της τιμής και της ελευθερίας της Πατρίδας... Όσοι λευτερώθηκαν από την ύλη δεν φοβούνται ούτε τον πόνο ούτε τον φυσικό θάνατο. Όσοι λευτερώθηκαν από τα πάθη της ύλης μόνον ένα θάνατο τρέμουν: τον ηθικό και τον πνευματικό θάνατο. Και αυτό το θάνατο τον νίκησε ο Θεόφιλος από πολύ νωρίς. Στις 20 Μαρτίου του 1994, ώρα 10 μ.μ., μίσθαρνα ανδράποδα των τουρκικών μυστικών τρομοκρατικών υπηρεσιών δολοφόνησαν ύπουλα και άνανδρα τον ήρωα, έξω από το σπίτι του, στη Λευκωσία. Στάλες τιμίου αίματος σφράγισαν ανεξίτηλα το μεγαλείο του ήρωα πολεμιστή και τεκμηρίωσαν το ορθό και το δίκαιο του ωραίου Αγώνα του' του ένδοξου Αγώνα που οδηγεί, μόνον αυτός, ″ στην ένοπλη απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας ″ στην επιστροφή όλων των Ελλήνων προσφύγων στις εστίες τους στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους και ιστορικούς κατοίκους της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.Όσοι πιστοί στο αίμα του, διαβεβαιώνουμε το τουρκικό κράτος-δολοφόνο και τους υπερατλαντικούς πάτρωνές του ότι
ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ! ΕΞΩ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ! ΖΗΤΩ Η ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ! Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ !
Πολυαγαπητέ Αλησμόνητε Θεόφιλε,Η σημερινή μέρα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι ένα μνημόσυνο. Γιατί για όλους εμάς δεν έφυγες. Είσαι ανάμεσά μας φωνάζοντας παρώνστο προσκλητήριο της 32ας Μοίρας Καταδρομών. Όπως σ' όλη σου τη ζωή φώναξες παρών σε κάθε σάλπισμα της πατρίδας αλλά και όποιας άλλης πατρίδας όπου οι λαοί παλεύουν, πολεμούν και πέφτουν για την ελευθερία τους. Σε θυμάμαι σαν να είναι τώρα, ευσταλή και ωραίο με το βλέμμα πυρακτωμένο κάθε μέρα που στρέφαμε για προσευχή προς βορράν στη γη της πανέμορφης Κερύνειας να σιγοψιθυρίζεις και εσύ, όπως όλοι μας τότε, μια ευχή για το πότε θα ξαναγυρίσουμε στ' άγια χώματά της.Και είμαι βέβαιος, Θεόφιλε, ότι όταν αύριο ακουστεί το σάλπισμα για τη μεγάλη επιστροφή θα είσαι και εσύ από τους μπροστάρηδες που με της καρδιάς το πύρωμα θα ξαναστήσουντη σημαία μας στη Γη που χάσαμε, στη Γη που μας ανήκει.Καταδρομέα Γεωργιάδη ζεις.Και ζεις ανάμεσά μας σαν να μην έφυγες ποτέ.Γιατί όπως λέει ο ποιητής:«Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε».
ΠΗΓΕΣ : http://www.apoellas.com/
http://risenation.blogspot.com/2008/03/9-1957.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου