Το θεατρικό έργο του Ν. Λυγερού "Οι τελευταίοι σκλάβοι μας" γράφτηκε κατόπιν
παραγγελίας της δασκάλας της Έκτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων
κυρίας Δραμουντάνη Ζαφειρένιας για την εορτή της 25ης Μαρτίου. Το θέμα
σχετίζεται με πραγματικά γεγονότα πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821 στην
Κρήτη.
παραγγελίας της δασκάλας της Έκτης τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων
κυρίας Δραμουντάνη Ζαφειρένιας για την εορτή της 25ης Μαρτίου. Το θέμα
σχετίζεται με πραγματικά γεγονότα πριν την έναρξη της επανάστασης του 1821 στην
Κρήτη.
Ν.Λυγερός
-Ως εδώ ήταν !
-Τι έγινε;
-Το απαράδεκτο.
-Πες μας, δεν ξέρουμε τίποτα.
-Ένας Τούρκος έφιππος βρήκε ένα δικό μας πάνω στο άλογο.
-Και τι έκανε ο δικός μας;
-Κατέβηκε για να δείξει υποταγή.
-Δεν έπρεπε.
-Το ξέρω.
-Και τι έγινε λοιπόν;
-Τι είπε ο Τούρκος;
-«Γιάντα μωρέ γκαούρη, επέζεψες για να καβαλικέψεις εμένα!» και τον πυροβόλησε.
-Τι ήθελε να δείξει υποταγή αφού όλα τους φταίνε.
-Εμείς φταίμε που τα ανεχόμαστε.
-Και τι θέλεις να κάνουμε;
-Να αντισταθούμε !
-Δεν βλέπεις ότι οι δικοί μας δεν είναι έτοιμοι!
-Δεν έχει σημασία! Θα τον ετοιμάσουμε!
-Πως;
-Με τις πράξεις μας!
-Και τι μπορούν να κάνουν αυτές;
-Να δείξουν το παράδειγμα.
-Δεν θα το αντέξουν οι δικοί μας…
-Ούτε εμείς…
-Τι εννοείς;
-Κάθε πράξη θα είναι και μια θυσία !
-Τι σε φοβίζει;
-Δεν είμαστε αρκετοί για το θάνατο…
-Και είμαστε για την σκλαβιά;
-Από τις εκατό εκκλησίες του Μεγάλου Κάστρου του Ηρακλείου μας άφησαν μόνο μία για τη θρησκεία μας.
-Όλες οι άλλες έγιναν τζαμιά και αποθήκες.
-Υποχρέωσαν τους δικούς μας να κατεβάσουν όλες τις καμπάνες μας και να χρησιμοποιούν μόνο σήμαντρα…
-Ντροπή μας !
-Και τι ήθελες να κάνουν;
-Να πεθάνουν όλοι για τις καμπάνες.
-Αυτές οι καμπάνες είναι ιερές.
-Το ίδιο και ο λαός μας.
-Δεν έχει πια σημασία τι έγινε αλλά τι θα κάνουμε εμείς τώρα.
-Φτάνει πια !
-Τι φτάνει πια;
-Η σκλαβιά !
-Ας αρχίσει ο θάνατος λοιπόν !
-Άλλο θέλω να πω.
-Πες μας λοιπόν.
-Δεν θέλω να πεθάνω σκλάβος.
-Ούτε εγώ.
-Θα είμαστε λοιπόν οι τελευταίοι.
-Έτσι τα παιδιά μας θα είναι οι πρώτοι ελεύθεροι άνθρωποι.
-Κι ελεύθεροι χριστιανοί.
-Μήπως ξέχασες κάτι;
-Τι πράγμα;
-Οι Τούρκοι μόλις έμαθαν για την έναρξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο…
-Άρχισαν φοβερές σφαγές σε όλα τα μέρη μας.
-Επειδή φοβούνται τους Κρητικούς!
-Και καλά κάνουν!
-Ναι, αλλά στα Χανιά απαγχονίστηκαν ο επίσκοπος Κισσάμου και ο επίσκοπος Κυδωνίας.
-Καθώς και ηγούμενοι μοναστηριών.
-Έχασαν τη ζωή τους πάνω από τετρακόσιοι χριστιανοί.
-Ένας για κάθε χρόνο σκλαβιάς.
-Και γι’ αυτό φτάνει πια!
-Αν αρχίσουμε κι εμείς την επανάσταση ξέρετε πόσους άλλους νεκρούς θα έχουμε.
-Η Κρήτη θα το αντέξει!
-Εμείς όμως;
-Ανοίγονται άλλα μέτωπα με τους Τούρκους, θα βοηθήσουμε τους δικούς μας στη Πελοπόννησο.
-Σωστός!
-Είμαστε Έλληνες δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να παλεύουν μόνοι τους με τη βαρβαρότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
-Τέτοια λένε και οι Φιλικοί!
-Τότε θα γίνουμε κι εμείς Φιλικοί.
-Κοίτα όμως που τους οδήγησε…
-Οι Φιλικοί δεν κοιτάζουν τα σπίτια τους και τα χωράφια τους, μόνο την πατρίδα βλέπουν.
-Τι εννοείς;
-Δεν είναι τσιφλικάδες!
-Ούτε ραγιάδες!
-Είναι αδέρφια μας, τότε.
-Έτσι είμαστε!
-Θα σημάνουν οι καμπάνες μας.
-Κι ας μην τις ακούσουμε εμείς.
-Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.
-Εκτός από τη ζωή μας.
-Οι δικοί μας θα θυμούνται το θάνατό μας.
-Αλλιώς, θα είναι και αυτοί σκλάβοι.
-Όχι, δεν πρόκειται να γίνει αυτό.
-Είμαστε μαζί σου.
-Κι εγώ!
-Μα εσύ έλεγες πως θα πεθάνουμε.
-Και τι νόμιζες ότι δεν θα είμαι κι εγώ στη γιορτή.
-Είσαι απίστευτος.
-Έλληνας είμαι!
-Τι έγινε;
-Το απαράδεκτο.
-Πες μας, δεν ξέρουμε τίποτα.
-Ένας Τούρκος έφιππος βρήκε ένα δικό μας πάνω στο άλογο.
-Και τι έκανε ο δικός μας;
-Κατέβηκε για να δείξει υποταγή.
-Δεν έπρεπε.
-Το ξέρω.
-Και τι έγινε λοιπόν;
-Τι είπε ο Τούρκος;
-«Γιάντα μωρέ γκαούρη, επέζεψες για να καβαλικέψεις εμένα!» και τον πυροβόλησε.
-Τι ήθελε να δείξει υποταγή αφού όλα τους φταίνε.
-Εμείς φταίμε που τα ανεχόμαστε.
-Και τι θέλεις να κάνουμε;
-Να αντισταθούμε !
-Δεν βλέπεις ότι οι δικοί μας δεν είναι έτοιμοι!
-Δεν έχει σημασία! Θα τον ετοιμάσουμε!
-Πως;
-Με τις πράξεις μας!
-Και τι μπορούν να κάνουν αυτές;
-Να δείξουν το παράδειγμα.
-Δεν θα το αντέξουν οι δικοί μας…
-Ούτε εμείς…
-Τι εννοείς;
-Κάθε πράξη θα είναι και μια θυσία !
-Τι σε φοβίζει;
-Δεν είμαστε αρκετοί για το θάνατο…
-Και είμαστε για την σκλαβιά;
-Από τις εκατό εκκλησίες του Μεγάλου Κάστρου του Ηρακλείου μας άφησαν μόνο μία για τη θρησκεία μας.
-Όλες οι άλλες έγιναν τζαμιά και αποθήκες.
-Υποχρέωσαν τους δικούς μας να κατεβάσουν όλες τις καμπάνες μας και να χρησιμοποιούν μόνο σήμαντρα…
-Ντροπή μας !
-Και τι ήθελες να κάνουν;
-Να πεθάνουν όλοι για τις καμπάνες.
-Αυτές οι καμπάνες είναι ιερές.
-Το ίδιο και ο λαός μας.
-Δεν έχει πια σημασία τι έγινε αλλά τι θα κάνουμε εμείς τώρα.
-Φτάνει πια !
-Τι φτάνει πια;
-Η σκλαβιά !
-Ας αρχίσει ο θάνατος λοιπόν !
-Άλλο θέλω να πω.
-Πες μας λοιπόν.
-Δεν θέλω να πεθάνω σκλάβος.
-Ούτε εγώ.
-Θα είμαστε λοιπόν οι τελευταίοι.
-Έτσι τα παιδιά μας θα είναι οι πρώτοι ελεύθεροι άνθρωποι.
-Κι ελεύθεροι χριστιανοί.
-Μήπως ξέχασες κάτι;
-Τι πράγμα;
-Οι Τούρκοι μόλις έμαθαν για την έναρξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο…
-Άρχισαν φοβερές σφαγές σε όλα τα μέρη μας.
-Επειδή φοβούνται τους Κρητικούς!
-Και καλά κάνουν!
-Ναι, αλλά στα Χανιά απαγχονίστηκαν ο επίσκοπος Κισσάμου και ο επίσκοπος Κυδωνίας.
-Καθώς και ηγούμενοι μοναστηριών.
-Έχασαν τη ζωή τους πάνω από τετρακόσιοι χριστιανοί.
-Ένας για κάθε χρόνο σκλαβιάς.
-Και γι’ αυτό φτάνει πια!
-Αν αρχίσουμε κι εμείς την επανάσταση ξέρετε πόσους άλλους νεκρούς θα έχουμε.
-Η Κρήτη θα το αντέξει!
-Εμείς όμως;
-Ανοίγονται άλλα μέτωπα με τους Τούρκους, θα βοηθήσουμε τους δικούς μας στη Πελοπόννησο.
-Σωστός!
-Είμαστε Έλληνες δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να παλεύουν μόνοι τους με τη βαρβαρότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
-Τέτοια λένε και οι Φιλικοί!
-Τότε θα γίνουμε κι εμείς Φιλικοί.
-Κοίτα όμως που τους οδήγησε…
-Οι Φιλικοί δεν κοιτάζουν τα σπίτια τους και τα χωράφια τους, μόνο την πατρίδα βλέπουν.
-Τι εννοείς;
-Δεν είναι τσιφλικάδες!
-Ούτε ραγιάδες!
-Είναι αδέρφια μας, τότε.
-Έτσι είμαστε!
-Θα σημάνουν οι καμπάνες μας.
-Κι ας μην τις ακούσουμε εμείς.
-Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.
-Εκτός από τη ζωή μας.
-Οι δικοί μας θα θυμούνται το θάνατό μας.
-Αλλιώς, θα είναι και αυτοί σκλάβοι.
-Όχι, δεν πρόκειται να γίνει αυτό.
-Είμαστε μαζί σου.
-Κι εγώ!
-Μα εσύ έλεγες πως θα πεθάνουμε.
-Και τι νόμιζες ότι δεν θα είμαι κι εγώ στη γιορτή.
-Είσαι απίστευτος.
-Έλληνας είμαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου