Του Νίκου Λυγερού
Σε επιστολή της πρώτης Δεκεμβρίου 1818 με σφραγίδα της Φιλικής Εταιρίας απευθυνόμενη στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη διαβάζουμε την εξής πρόταση: «Ο καιρός, φίλε, μας αναγκάζει να ζητήσουμε τα δικαιώματά μας, και διά να μη καταισχυνθώμεν από τα έθνη και μείνωμεν πάλιν ως οι βάτραχοι εις την λάσπην, δεν πρέπει ν’ αφήσωμεν να περέλθη αυτός ο χρυσούς καιρός». Ο Κολοκοτρώνης είχε μυηθεί στα μυστήρια της Φιλικής Εταιρίας από το 1817 και κατά συνέπεια είναι ένας συνειδητοποιημένος επαναστάτης ενάντια στον τουρκικό ζυγό. Επιπλέον, ο σεβασμός του προς τον Αλέξανδρο Υψηλάντη είναι ξεκάθαρος. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται και αυτή η ανάγνωση. Βέβαια, μετά από 100 χρόνια δεν μπορούμε να μην δούμε μερικές αναλογίες δίχως να πέσουμε στην παγίδα του αναχρονισμού. Υπήρχε το πρόβλημα. Υπήρχε όμως και η τεχνογνωσία. Υπήρχε επιπλέον η αντίσταση. Θα μπορούσαν τότε οι δικοί μας να είχαν το ηθικό τους πεσμένο, αλλά αυτό δεν είναι το χαρακτηριστικό του. Αντιθέτως, μας δείχνουν με το έργο τους και με τη δράση τους χειροπιαστά παραδείγματα ανθρώπινης επανάστασης εκεί που οι εξωτερικοί παράγοντες και οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν έδωσαν δεκάρα για την πατρίδα μας. Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι θέμα βούλησης και όχι κατάστασης. Αν δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα είναι άλλο θέμα, αλλά τότε ας αφήσουμε τα μοιρολόγια. Αν θέλουμε όλοι μας να μείνουμε, όπως λέει ο επιστολογράφος, βάτραχοι σε λάσπη, τότε δεν είναι ανάγκη να φωνάζουμε, είναι ανούσιο και μάταιο. Αν θέλουμε να δράσουμε τότε πρέπει να κάνουμε στρατηγικές κινήσεις που μας εξασφαλίζουν την έξοδο από την τωρινή κατάσταση και προετοιμάζουν το μέλλον των δικών μας. Μια από αυτές τις κινήσεις είναι και η διεκδίκηση της ΑΟΖ. Δεν υπάρχει λόγος να μην εκμεταλλευτούμε τον ορυκτό πλούτο της θάλασσάς μας, που τόσο μας χαρακτηρίζει ακόμα και στους άλλους λαούς. Είναι το δικαίωμά μας και πρέπει να το ζητήσουμε, όπως λέει και η επιστολή. Αλλιώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Υπάρχουν Έλληνες ικανοί και αποτελεσματικοί που μπορούν να δράσουν στρατηγικά. Απλώς θα ήταν καλό και οι πολιτικοί μας να τους αφήσουν να κάνουν το έργο τους και να τους ενισχύσουν τουλάχιστον σε θέματα εθνικά, τα οποία είναι εκ φύσης υπερκομματικά. Το ίδιο ισχύει και για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τα θύματά μας, τους δικούς μας που έπεσαν νεκροί εξαιτίας του ναζιστικού καθεστώτος. Και το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά αξιοπρέπειας. Είμαστε ένας λαός της θάλασσας και της μνήμης. Έχουμε ριζώσει στη χώρα του ηλίου και αγαπάμε τον τόπο μας διότι οι δικοί μας τον έχουν πονέσει εδώ και αιώνες. Κανένας δικτάτορας των Οθωμανών, των Νεό-Τουρκων, του κεμαλισμού και του ναζιστικού καθεστώτος δεν κατάφερε να μας ξεριζώσει, αυτό πρέπει να ξέρουν οι νέες γενιές. Διότι πάντα βρίσκεται μια Φιλική Εταιρεία με ανθρώπους σαν τον Κολοκοτρώνη για να μην πεθάνει η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου