Του Νίκου Λυγερού
Στη χώρα της δημοκρατίας είναι αναπόφευκτο να έχουμε αντιφατικές απόψεις για όλα τα θέματα, διότι ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί ακόμα και αν δεν έχει γνώσεις πάνω σε συγκεκριμένο θέμα. Έτσι ήταν αναμενόμενο τώρα που η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έγινε όχι ένα φαινόμενο μόδας, αλλά ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό γίγνεσθαι να διαβάζουμε ακόμα και κατηγορίες άμεσες ή έμμεσες ενάντια σε αυτούς που προωθούν την ελληνική ΑΟΖ και ειδικότερα στον πατέρα της, τον Θεόδωρο Καρυώτη. Βέβαια αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί, διότι δεν είναι αυτές οι κριτικές που παράγουν έργο και θα αφήσουν έργο στην τελική, αλλά θεωρούμε πως είναι σημαντικό να υπερασπισθούμε την ΑΟΖ όχι λόγω αρχών αλλά αξιών. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν είναι ο Θεόδωρος Καρυώτης που επηρεάζει την έννοια της μέσης γραμμής, όταν πρέπει να οριοθετηθούν δύο ΑΟΖ που θεωρητικά επικαλύπτονται. Και βέβαια επηρεάζει ακόμα λιγότερο τα διαγράμματα Voronoi και την τριγωνοποίηση Delaunay, διότι είναι καθαρά μαθηματικές έννοιες που δεν δέχονται καμιά τροποποίηση δίχως να εκφυλισθούν. Με άλλα λόγια, οι κριτικές πάνω σε αυτά τα σημεία όχι μόνο δεν στέκουν αλλά απλώς δεν έχουν ουσία λόγω των μαθηματικών και μάλιστα των καθαρών. Τώρα όσον αφορά στις κατηγορίες ενάντια στον ενθουσιασμό που προκαλεί το θέμα της ΑΟΖ, όλα εξηγούνται με τι έννοιες της ηττοπάθειας και του ραγιαδισμού. Είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια μιζέριας όσον αφορά στα εθνικά θέματα να μην έχουμε άτομα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα της ΑΟΖ; Τόσα χρόνια όλοι τους εξηγούν ότι μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική, κατά συνέπεια δέχθηκαν μια νοητική σφαλιάρα με τα επιτεύγματα της Κύπρου και με το έργο του Σόλωνα Κασσίνη και γι’ αυτό αναζητούν δικαιολογίες, διότι νιώθουν ενοχές. Άλλα άτομα βέβαια βρίσκονται πλέον σε δύσκολη θέση, διότι θεωρούν ότι το θέμα της ΑΟΖ όχι μόνο τους υποσκάπτει, αλλά τους εκθέτει με την αποτελεσματικότητά του. Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να τα ονομάσουμε με το όνομά τους. Θέλουν δεν θέλουν, η Ελλάδα μας θα έχει ΑΟΖ και η θέσπισή της θα γίνει φέτος. Θέλουν δεν θέλουν, η ελληνική ΑΟΖ θα είναι για όλους, ακόμα και για τους μίζερους, τους ηττοπαθείς και τους ραγιάδες. Θέλουν δεν θέλουν ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει με μαθηματικό τρόπο. Και τέλος, θέλουν δεν θέλουν η πατρίδα μας θα βγει από την κρίση μέσω της ΑΟΖ, διότι το χρωστάμε στα παιδιά μας. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου