Οι αιμοδότες του Αττίλα

Στην αρχαία Αθήνα, ακόμα και η υποψία ότι κάποιος πολίτης θα διενοείτο να εισηγηθεί συνεργασία με τον εχθρό, επέσυρε αυτόματα τον θάνατό του. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν ως προδοσία την όποια συνεργασία με τον εχθρό. Αυτά πριν από 2500 χρόνια, όταν η έννοια της πατρίδας, της τιμής, της αξιοπρέπειας, του ήθους, της υπεράσπισης της πόλης-κράτους, ήταν ενσωματωμένες στο DNA των πολιτών.
Σήμερα, με άκραν απερισκεψία, που ξεπερνά τα όρια της προσωπικής αξιοπρέπειας, με ακραία ανευθυνότητα, που ξεπερνά τα όρια της ανοχής και με εγκληματική επιπολαιότητα, που άγγιξε τα όρια της επίθεσης στη συλλογική ευαισθησία, χιλιάδες Κύπριοι αιμοδοτούν ξεδιάντροπα και κατ’ εξακολούθηση τον Αττίλα και το παράνομο έκτρωμά του, το ψευδοκράτος. Κάνουν τις διακοπές τους (!) αλλά κυρίως κατακλύζουν τα καζίνα στα κατεχόμενα και καταθέτουν εκατομμύρια λίρες στην πράσινη τσόχα.
Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ξοδεύτηκαν το πρώτο τρίμηνο του χρόνου για αγορά αεροπορικών εισιτηρίων ή υπηρεσιών και προϊόντων από τις κατεχόμενες περιοχές. Η Κυβέρνηση, η πολιτική ηγεσία και οι νομοταγείς πολίτες θεωρούν το αεροδρόμιο της Τύμπου παράνομο, όμως χιλιάδες Κύπριοι το χρησιμοποιούν για να μεταβαίνουν στην Τουρκία ή σε άλλους προορισμούς. Μπορεί η Κυβέρνηση και τα κόμματα και τα ΜΜΕ να καλούν τους Κυπρίους να μη μεταβαίνουν στα καζίνα των κατεχομένων.
Όμως είναι χιλιάδες εκείνοι που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και νομιμότητα και υποδείξεις και αξιοπρέπεια και τιμή και ήθος και σεβασμό στη δούλη πατρίδα, και αιμοδοτούν αυτόβουλα και ενσυνείδητα τον κατακτητή μας. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που επικαλούμαστε για να κομπάζουμε ότι είμαστε απόγονοί τους, τιμωρούσαν με θάνατο ή με εξοστρακισμό όσους διανοούνταν να συνεργαστούν ή να ενισχύσουν τον εχθρό.
Θεωρούνταν προδότες της πατρίδας και μειοδότες, και έτσι αντιμετωπίζονταν από την πόλη-κράτος. Σήμερα, το κράτος, επικαλούμενο την ελευθερία συνείδησης, σκέψης και βούλησης, δεν επεμβαίνει σε όσα καθημερινά παρατηρούμε από το 2003 και που συνιστούν εξόφθαλμη επίθεση κατά της ύπαρξης και της επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού σε τούτα τα χώματα. Εδώ και εννιά χρόνια, χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου δεν θέλουν να θυμούνται. Ξέχασαν να θυμούνται! Αδιαφορούν αν η πατρίδα τους κατέχεται από τον Τούρκο ληστή, εισβολέα και επιδρομέα.
Ούτε ενοχλούνται αν οι περιουσίες, τα σπίτια, τα ιερά και τα όσιά τους έχουν διαρπαγεί, κλαπεί, μαγαριστεί, καταστραφεί. Δεν τους νοιάζει αν ο ελληνικός και χριστιανικός πολιτισμός και η θρησκεία τους εκθεμελιώθηκαν και μετατράπηκαν σε αποθήκες, στάβλους, τζαμιά, δισκοθήκες, κέντρα διασκέδασης. Το μόνο που φαίνεται να ενδιαφέρει αυτούς τους μηδίσαντες και φοινικίσαντες Κυπρίους είναι η προσωπική, εγωιστική και αππωμένη καλοπέραση.
Η κατοχή; Την έχουν ξεγράψει! Ο εποικισμός; Δεν τους νοιάζει, αφού ποσώς ενοχλούνται από τους εποίκους μέσα στα σπίτια τους. Η δουλεία της πατρίδας τους; «Δεν φακκούν πενιάν»! Οι ρίζες τους; Οι τάφοι των γονιών, των συγγενών και φίλων τους; Τα μνημεία του πολιτισμού μας; Αδιαφορούν! Τριάντα οκτώ χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, συνειδήσεις και ευαισθησίες στομώθηκαν και αλλοτριώθηκαν, η αξιοπρέπεια εξαφανίστηκε και η προσωπική λεβεντιά και το φιλότιμο αμβλύνθηκαν σε βαθμό ασημαντότητας. Πόσοι είναι αυτοί οι αιμοδότες του Τούρκου κατακτητή;
Δεν έχει σημασία αν είναι μερικοί ή αρκετές χιλιάδες. Σημασία έχει η επονείδιστη πράξη, που αποδεικνύει έλλειψη αγάπης για τον κατακτημένο τόπο, ασυγκράτητο εγωισμό και εγκληματική αδιαφορία για τη σωτηρία και το μέλλον του τόπου. Κι αυτό είναι θλιβερό και αξιοθρήνητο κατάντημα για ένα λαό που ισχυρίζεται ότι, τάχα, αγωνίζεται για τα δίκαιά του…
[SigmaLive]
ΠΗΓΗ