29 Μαϊου 1453

Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα [Κωνσταντίνου Παλαιολόγου] έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παι­διά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγνώμη από όλους. Ποιος μπορεί να
περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.

Ύστερα ανεβήκαμε στα άλογά μας, βγήκαμε από τα ανάκτορα και κάναμε επιθεώρηση στα τεί­χη για να ενθαρρύνουμε τους φρουρούς που κρα­τούσαν άγρυπνοι τις θέσεις τους. Εκείνη τη νύχτα όλοι βρίσκονταν στα τείχη και τους πύργους, ενώ είχαμε κλείσει προσεκτικά όλες τις πύλες ώστε να μην μπορεί να μπει ή να βγει κανένας. Όταν φτά­σαμε στην Καλιγαρία, την ώρα που λαλούσαν για πρώτη φορά τα κοκόρια, ξεπεζέψαμε και ανεβή­καμε στον πύργο. Από εκεί ακούγαμε φωνές και δυνατό θόρυβο έξω από την πόλη. Οι φύλακες μας είπαν ότι αυτό γινόταν όλη τη νύχτα επειδή οι εχθροί έσερναν τις πολεμικές μηχανές τους κο­ντά στην τάφρο, προετοιμαζόμενοι για την επίθε­ση. Επίσης τα μεγάλα εχθρικά πλοία άρχισαν να κινούνται, προσπαθώντας να φέρουν στην ακτή τις γέφυρες που είχαν κατασκευάσει.

Οι Τούρκοι άρχισαν με μεγάλη σφοδρότητα και ορμή την επί­θεση τη στιγμή που λαλούσαν τα κοκόρια για δεύ­τερη φορά, χωρίς να δώσουν κανένα σύνθημα, όπως είχαν χάνει και τις προηγούμενες φορές. Ο σουλτάνος διέταξε να επιτεθούν πρώτοι οι λιγότε­ρο έμπειροι, μερικοί ηλικιωμένοι και αρκετοί νέοι, ώστε να μας κουράσουν, και στη συνέχεια να ρι­χτούν εναντίον μας οι πιο έμπειροι και γενναίοι με μεγαλύτερη τόλμη και δύναμη. Έτσι λοιπόν ο πό­λεμος άναψε σαν καμίνι. Οι δικοί μας αντιστέκο­νταν με πείσμα, χτυπούσαν άγρια τους εχθρούς και τους γκρέμιζαν κάτω από τα τείχη, καταστρέ­φοντας συγχρόνως και πολλές από τις πολιορκη­τικές τους μηχανές. Οι νεκροί ήταν πολλοί και από τις δυο πλευρές, ιδίως όμως από το εχθρικό στρα­τόπεδο. Μόλις άρχισαν να σβήνουν τα άστρα του ουρανού καθώς προχωρούσε το φως της μέρας κι εμφανίστηκε στην ανατολή η ροδοδάχτυλη αυγή, όλο το πλήθος του εχθρού παρατάχθηκε σε μια σειρά που έφτανε από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης.

Ακούστηκαν τότε τα τύμπανα, οι σάλ­πιγγες και τα υπόλοιπα πολεμικά όργανα με φω­νές και αλαλαγμούς, ενώ τα κανόνια άρχισαν να ρίχνουν όλα μαζί. Τότε όλοι οι Τούρκοι όρμησαν από ξηρά και από θάλασσα στα τείχη και άρχισαν τη συμπλοκή μαζί μας. Οι πιο θαρραλέοι έστησαν σκάλες, ανέβηκαν πάνω σ' αυτές και έριχναν αδιά­κοπα τα βέλη τους εναντίον των δικών μας. Η φρικτή και αμφίρροπη μάχη κράτησε δύο ώρες και φαινόταν ότι οι χριστιανοί θα έπαιρναν πάλι τη νίκη. Τα πλοία που μετέφεραν τις σκάλες και τις κινητές γέφυρες αποκρούστηκαν από τα παρα­θαλάσσια τείχη και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω άπρακτα.

Οι πολεμικές μηχανές, που έρι­χναν πέτρες από τα τείχη της πόλης, σκότωσαν πολλούς αγαρηνούς. Αλλά και εκείνοι που ήταν στην ξηρά έπαθαν τα ίδια και χειρότερα. Ήταν πολύ παράδοξο θέαμα να βλέπει κανείς τον ήλιο και τον ουρανό σκεπασμένους από ένα σύννεφο σκόνης και καπνού. Οι δικοί μας έκαιγαν τις ε­χθρικές πολεμικές μηχανές με το «υγρό πυρ», γκρέμιζαν τις σκάλες με όσους βρίσκονταν πάνω τους και σκότωναν αυτούς που επιχειρούσαν να ανεβούν στα τείχη με μεγάλες πέτρες, ακόντια, πυροβόλα και τόξα. Όπου έβλεπαν συγκεντρωμέ­νους Τούρκους, τους χτυπούσαν με μεγάλα τηλε­βόλα, σκοτώνοντας και πληγώνοντας πολλούς. Οι εχθροί απηύδησαν τόσο πολύ από τη σθεναρή α­ντίσταση που συναντούσαν ώστε θέλησαν να κά­νουν λίγο πίσω για να ξεκουραστούν, αλλά οι τσαούσηδες και οι ραβδούχοι της τουρκικής Αυ­λής τους χτυπούσαν με σιδερένια ραβδιά και βούνευρα για να μην υποχωρήσουν.

Ποιος μπο­ρεί να περιγράψει τις κραυγές και τα βογκητά των τραυματιών και στα δύο στρατόπεδα; Ο θόρυβος και οι φωνές τους έφταναν μέχρι τον ουρανό. Με­ρικοί από τους δικούς μας, που έβλεπαν τους ε­χθρούς να υποφέρουν, τους φώναζαν: «Τι κάνετε συνεχώς επιθέσεις, αφού δεν μπορείτε να μας νι­κήσετε;» Εκείνοι τότε, προσπαθώντας να δείξουν τη γενναιότητα τους, ανέβαιναν πάλι στις σκάλες. Οι πιο τολμηροί σκαρφάλωναν στους ώμους των άλλων και οι επόμενοι τους μιμούνταν, για να μπορέσουν να φτάσουν στην κορυφή του τείχους.  

Οι σκληρότερες μάχες έγιναν στις πύλες, όπου οι αντίπαλοι συγκρούονταν με τα σπαθιά στα χέρια και οι νεκροί ήταν αμέτρητοι. Όταν η παράταξη μας άρχισε να υποχωρεί, τότε πετάχτηκαν μπρο­στά ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και ο Δημήτριος Καντακουζηνός, δύο γενναίοι άντρες που έτρε­ψαν τους αγαρηνούς σε φυγή, τους γκρέμισαν κά­τω από τα τείχη και τους σκόρπισαν. Συγχρόνως έτρεξαν σε βοήθεια κι άλλοι δικοί μας, ενώ ο αυ­τοκράτορας που βρέθηκε εκεί έφιππος τους ενε­θάρρυνε και τους παρακινούσε να πολεμάνε με σθένος, λέγοντας: «Συμπολεμιστές και αδέρφια μου, σας παρακαλώ στο όνομα του Θεού να κρα­τάτε τη θέση σας με γενναιότητα. Βλέπω ότι το πλήθος των εχθρών άρχισε να κουράζεται και να διασκορπίζεται. Δε μας χτυπούν πλέον με τάξη και σύστημα. Ελπίζω στο Θεό ότι η νίκη είναι δική μας. Να νιώθετε λοιπόν χαρά επειδή το στε­φάνι της νίκης θα είναι δικό μας τόσο στη γη όσο και στον ουρανό. Ο Θεός βρίσκεται στο πλευρό μας και προκαλεί δειλία στους άπιστους».

Τη στιγμή που μιλούσε ο αυτοκράτορας, ο Ιω­άννης Ιουστινιάνης πληγώθηκε από βέλος στο πά­νω μέρος του δεξιού του ποδιού. Αυτός ο τόσο έμπειρος πολεμιστής, στον πόλεμο, βλέποντας το αίμα να τρέχει από το σώμα του, έγινε κίτρινος από φόβο. Έχασε αμέσως το θάρρος του, σταμά­τησε να αγωνίζεται και έτρεξε να βρει γιατρό σιω­πηλός, χωρίς να σκέφτεται την ανδρεία και την καρτερικότητα που είχε δείξει μέχρι τότε. Δεν εί­πε όμως τίποτα στους συντρόφους του ούτε άφησε κανέναν αντικαταστάτη, για να μην προκληθεί σύγχυση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Οι στρατιώτες του τον αναζήτησαν με το βλέμμα και, μαθαίνοντας ότι είχε φύγει, καταλήφθηκαν από ταραχή και φόβο. Ευτυχώς, ο αυτοκράτορας που βρέθηκε εκεί κατά τύχη, τους είδε ταραγμένους και φοβισμένους σαν τα κυνηγημένα πρόβατα και θέλησε να μάθει την αιτία. Όταν λοιπόν είδε το στρατηγό του Ιουστινιάνη να φεύγει, τον πλη­σίασε και του είπε: «Γιατί το έκανες αυτό, αδερφέ μου; Γύρνα πίσω στη θέση σου. Η πληγή είναι ασήμαντη και η παρουσία σου απαραίτητη. Η πό­λη στηρίζεται σε σένα για να σωθεί». Του είπε και άλλα πολλά, αλλά εκείνος δεν έδωσε απάντηση. Αντίθετα, έφυγε και πήγε στο Πέραν, όπου πέθα­νε ντροπιασμένος από λύπη για την περιφρόνηση των άλλων.

Οι Τούρκοι όμως είδαν την ταραχή των δικών μας και πήραν θάρρος. Ο Σογάν πασάς κέντρισε με κατάλληλα λόγια τη φιλοτιμία των γενιτσάρων και των άλλων στρατιωτών, ενώ ένας γιγαντόσωμος γενίτσαρος (που λεγόταν Χασάν και καταγόταν από το Λουπάδι της Κυζίκου) έβα­λε με το αριστερό χέρι την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του, τράβηξε με το δεξί το σπαθί, ανέβηκε στο σημείο του τείχους όπου είχαν αρχίσει να υ­ποχωρούν οι δικοί μας και ρίχτηκε πάνω τους. Τον Χασάν ακολούθησαν περίπου άλλοι 30 Τούρ­κοι που θέλησαν να φανούν εξίσου γενναίοι. Όσοι από τους δικούς μας είχαν απομείνει εκεί έριξαν τεράστιες πέτρες και βέλη εναντίον τους, γκρεμί­ζοντας τους 18 κάτω από τα τείχη, αλλά ο Χασάν κατάφερε να ανεβεί και να τρέψει σε φυγή τους χριστιανούς.

Μετά την επιτυχία του, πολλοί άλλοι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να τον ακολουθή­σουν και να σκαρφαλώσουν στα τείχη, αφού οι ελάχιστοι δικοί μας δεν κατάφεραν να τους εμπο­δίσουν. Πολέμησαν όμως με θάρρος και σκότωσαν πολλούς. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής ο Χα­σάν χτυπήθηκε από πέτρα και έπεσε κάτω. Μόλις τον είδαν οι δικοί μας πήραν θάρρος και τον λι­θοβολούσαν από όλες τις πλευρές. Εκείνος σηκώ­θηκε στα γόνατα και συνέχισε να πολεμά, αλλά το δεξί του χέρι δέχτηκε αμέτρητα τραύματα από βέλη και έπεσε παράλυτο. Στη σύγκρουση αυτή σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν πολλοί Τούρκοι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδο. Το πλήθος όμως εκείνων που είχαν ανεβεί στα τείχη διασκόρπισε τους δικούς μας, που εγκατέλειψαν το εξωτερικό και έτρεξαν μέσα στην πόλη με τόση βία ώστε ο ένας πατούσε τον άλλο. Καθώς συνέ­βαιναν αυτά, ακούστηκαν φωνές από μέσα, από έξω και από το μέρος του λιμανιού: «Έπεσε το φρούριο. Στους πύργους στήθηκαν σημαίες και λάβαρα». Οι φωνές αυτές έτρεψαν σε φυγή τους δικούς μας, ενώ έδωσαν καινούριο θάρρος στους εχθρούς που άρχισαν να ανεβαίνουν στα τείχη άφοβα και με αλαλαγμούς χαράς.

Όταν ο δυστυχισμένος αυτοκράτορας και δε­σπότης μου είδε αυτό το θέαμα, παρακαλούσε το Θεό με δάκρυα στα μάτια και παρακινούσε τους στρατιώτες να φανούν γενναίοι. Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρχε πλέον καμιά ελπίδα βοήθειας ή συ­μπαράστασης. Τότε τσίγκλησε το άλογό του, έφτα­σε στο σημείο από όπου οι εχθροί έμπαιναν στην πόλη και ρίχτηκε πάνω τους όπως ο Σαμψών κατά των αλλοφύλων. Στην πρώτη του επίθεση τους γκρέμισε όλους κάτω από τα τείχη, πράγμα που φάνηκε σαν θαύμα σε όσους το είδαν. Μουγκρί­ζοντας σαν λιοντάρι και κρατώντας το σπαθί στο δεξί του χέρι, έσφαξε τόσους πολλούς Τούρκους ώστε το αίμα έτρεχε σαν ποτάμι από τα χέρια και τα πόδια του.

Ο Φραγκίσκος Τολέντο, φάνηκε ανώτερος ακόμα και από τον Αχιλλέα. Πολεμώντας στα δεξιά του αυτοκράτορα, κομμάτιαζε τους εχθρούς με δόντια και με νύχια. Το ίδιο έκανε και ο Θεόφιλος Πα­λαιολόγος. Βλέποντας τον αυτοκράτορα να αγω­νίζεται για να σώσει την πόλη που κινδύνευε, φώ­ναξε κλαίγοντας: «Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω». Ύστερα όρμησε κραυγάζοντας πάνω στους εχθρούς και σκότωσε ή έτρεψε σε φυγή όσους βρέ­θηκαν μπροστά του. Ο Ιωάννης Δαλμάτης, που βρέθηκε κι αυτός στο ίδιο μέρος, πολεμούσε με ηρωισμό σαν γενναίος στρατιώτης που ήταν. Ό­σοι βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης θαύμασαν την τόλμη και την ανδρεία των εξαιρετικών εκείνων ανδρών. Οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν δύο και τρεις φορές, μέχρι που κατάφεραν να τρέψουν τους απίστους σε φυγή, να σκοτώσουν πολλούς και να γκρεμίσουν άλλους κάτω από τα τείχη. Οι στρατιώτες μας πολέμησαν με μεγάλη γενναιότητα και στο τέλος έπεσαν νεκροί, αφού προηγουμένως είχαν προξενήσει τεράστιες απώλειες στους ε­χθρούς. Πολλοί άλλοι σκοτώθηκαν επίσης κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου οι εχθροί είχαν στήσει τη μεγάλη ελέπολη και το φοβερό κανόνι, με τα οποία γκρέμισαν τα τείχη και κατάφεραν να πρωτομπούν στην πόλη. Τη στιγμή εκεί­νη εγώ δε βρισκόμουν κοντά στον αυτοκράτορα και δεσπότη μου, επειδή είχα πάει να επιθεωρήσω ένα άλλο σημείο της πόλης, σύμφωνα με τη διατα­γή του.

Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. Έτσι έγι­ναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου, του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύ­τες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρ­κους. Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν. Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους. Παρά τις υποσχέσεις του όμως, ο σουλτάνος με πολύ κόπο κατάφερε να τους πείσει να αφήσουν τους πύργους και να φύγουν. Δύο αδέρφια, οι Ιταλοί Παύλος και Τρωίλος, πολέμησαν με γεν­ναιότητα μαζί με αρκετούς άλλους στη θέση που είχαν αναλάβει. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τους σκοτώθηκαν πολλοί κι από τις δυο πλευρές. Σε μια στιγμή ο Παύλος είδε τους εχθρούς μέσα στην πόλη και είπε στον αδερφό του: «Χάθηκαν τα πά­ντα. Κρύψου ήλιε και θρήνησε γη. Η Πόλη έπεσε. Ανώφελο πια να πολεμάμε. Ας κοιτάξουμε τουλά­χιστον να σωθούμε εμείς οι ίδιοι».

 Έτσι οι Τούρκοι έγιναν κύριοι της Κωνσταντι­νούπολης την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, στις δυόμισι το μεσημέρι. Άρπαζαν και αιχμαλώτιζαν όσους έβρισκαν μπροστά τους, έσφαζαν όσους επιχει­ρούσαν να αντισταθούν και σε ορισμένα μέρη δε διακρινόταν η γη από τα πολλά πτώματα που ήταν πεσμένα κάτω. Το θέαμα ήταν φρικτό. Παντού ακούγονταν θρήνοι και παντού γίνονταν αρπαγές γυναικών όλων των ηλικιών. Αρχόντισσες, νέες κοπέλες και καλόγριες σέρνονταν από τα μαλλιά έξω από τις εκκλησίες όπου είχαν καταφύγει, ενώ έκλαιγαν και οδύρονταν. Ποιος μπορούσε να πε­ριγράψει τα κλάματα και τις φωνές των παιδιών ή τη βεβήλωση των ιερών εκκλησιών; Το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού χυνόταν στη γη. Οι Τούρκοι άρπαζαν τα ιερά σκεύη, τα έσπαζαν ή τα κρατού­σαν για λογαριασμό τους. Το ίδιο έκαναν και με τα ιερά αναθήματα. Ποδοπατούσαν τις άγιες εικό­νες, τους αφαιρούσαν το χρυσάφι, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, και έφτιαχναν με αυτές κρεβάτια και τραπέζια. Άλλοι στόλιζαν τα άλογα τους με τα χρυσοΰφαντα μεταξωτά άμφια των ιε­ρέων και άλλοι τα έκαναν τραπεζομάντιλα. Άρπαζαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια από τα άγια κει­μήλια, καταπατούσαν τα ιερά λείψανα των αγίων και, σαν πραγματικοί πρόδρομοι του διαβόλου, έκαναν αμέτρητα ανοσιουργήματα, που μόνο το θρήνο μπορούν να προκαλέσουν. Χριστέ, βασιλιά μου, οι αποφάσεις Σου ξεπερνάνε το μυαλό του ανθρώπου!  

 Μέσα στην απέραντη εκκλησία της Α­γίας Σοφίας, τον επίγειο ουρανό, το θρόνο της δόξας του Θεού, το άρμα των Χερουβείμ, το θείο δημιούργημα, το αξιοθαύμαστο κατασκεύασμα, το στολίδι της γης, τον ωραιότερο από όλους τους ναούς, έβλεπε κανείς τους Τούρκους να τρώνε και να πίνουν στο Ιερό Βήμα και στην Αγία Τρά­πεζα ή να ασελγούν πάνω σε γυναίκες, νέες κοπέ­λες και μικρά παιδιά. Ποιος μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και να μη θρηνήσει για την άγια εκ­κλησία μας; Όλοι πονούσαν από το κακό που έβλε­παν. Στα σπίτια θρήνοι και κλάματα, στους δρό­μους οδυρμοί, στις εκκλησίες αντρικές κραυγές πόνου, γυναικεία μοιρολόγια, βαρβαρότητες, φό­νοι και βιασμοί. Οι ευγενείς ατιμάζονταν και οι πλούσιοι έχαναν τις περιουσίες τους. Σε όλες τις πλατείες και τις γωνιές της πόλης γίνονταν αμέ­τρητα κακουργήματα. Κανένα μέρος ή καταφύγιο δε γλίτωσε από την έρευνα και τη βεβήλωση. Οι άπιστοι έσκαψαν κήπους και γκρέμισαν σπίτια για να βρουν χρήματα ή κρυμμένους θησαυρούς. Όσα βρήκαν, τα πήραν για να χορτάσουν την απληστία τους. Χριστέ, βασιλιά μου, γλίτωσε από τη θλίψη και τον πόνο όλες τις πόλεις και τις χώρες όπου κατοικούν χριστιανοί.  

Την τρίτη μέρα μετά την άλωση ο σουλτάνος έδωσε εντολή να γίνουν γιορτές και πανηγύρια για τη μεγάλη νίκη, και διέταξε να βγουν έξω ελεύθερα και άφοβα όσοι ήταν κρυμμένοι σε διά­φορα μέρη της Πόλης, μικροί και μεγάλοι. Διέταξε επίσης να γυρίσουν στα σπίτια τους όσοι είχαν φύγει εξαιτίας του πολέμου και να ζήσουν εκεί όπως πριν, σύμφωνα με το δίκαιο και τη θρησκεία τους. Ακόμα, έδωσε διαταγή να εκλέξουν πα­τριάρχη σύμφωνα με τα έθιμα τους. αφού ο προη­γούμενος πατριάρχης είχε πεθάνει. Οι αρχιερείς και οι ελάχιστοι άλλοι κληρικοί και λαϊκοί που έτυχε να βρίσκονται στην πόλη διάλεξαν για το αξίωμα αυτό το Γεώργιο Σχολάριο, που ήταν έ­νας πολύ καλλιεργημένος πολίτης, τον οποίο χει­ροτόνησαν πατριάρχη και τον ονόμασαν Γεννά­διο [...]

[Απόσπασμα από το βιβλίο του Γεώργιου Φραντζή "Η Πόλις εάλω - Το χρονικό της πολιορκίας και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης"

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» - Ευτυχής ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία.
Ευριπίδης

Εθνικό χρέος η αναζήτηση των νεκρών Ηρώων του 40 – 41!

Γράφει ο Νίκος Θ. Υφαντής
Είναι γνωστή η απάντηση της Ελλάδας στην ιταμή απαίτηση της Ιταλίας στην άνευ όρων παράδοση της χώρας. Η ελληνική απάντηση ήταν ΟΧΙ. Το ιστορικό ΟΧΙ έγινε η κινητήρια δύναμη των ηρωικών παιδιών μας που σκόρπισαν τον τρόμο στους Ιταλούς.

Οι στρατιώτες μας ανέτρεψαν την ιταλική εισβολή και κατατρόπωσαν τις ορδές του ιταλικού φασισμού. Τα Βορειοηπειρωτικά βουνά αντήχησαν από την ιαχή ΑΕΡΑΣ καταδιώκοντας τους Ιταλούς, οι οποίοι κατατρομαγμένοι υποχωρούσαν στα ενδότερα της Αλβανίας. Η ήττα των Ιταλών ανάγκασε τον Χίτλερ να προστρέξει σε βοήθεια του συμμάχου του Μουσολίνι. Μόνο έτσι, από κοινού Γερμανοί και Ιταλοί, μπόρεσαν να καταλάβουν το μικρό κράτος της Ελλάδος.
Από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου (28-10-1940) μέχρι τη γερμανική εισβολή (6-4-1941), που ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να συμπτυχθεί, είχαν περάσει πέντε μήνες, που οι Έλληνες στρατιώτες πολεμούσαν εναντίον των Ιταλών κάτω από τις πιο αντίξοες καιρικές και άλλες συνθήκες. Πέντε μήνες αγώνων σε χιονισμένα βουνά και παγωμένες χαράδρες. Οι Έλληνες έδιναν τον «υπέρ πάντων αγώνα», με τελική κατάληξη την απώθηση και την ήττα των Ιταλών. Ο αγώνας δεν έληξε χωρίς θυσίες. Χιλιάδες παληκάρια άφησαν την τελευταία τους πνοή στα Βορειοηπειρωτικά βουνά. Με τη σύμπτυξη ο ελληνικός στρατός άφησε σε περιοχές της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας τους ήρωες νεκρούς του.
Έχουμε χρέος αυτούς τους νεκρούς, επώνυμους και ανώνυμους, να τους θυμούμαστε και να τους τιμούμε. Η ταφή τους και η δημιουργία Στρατιωτικών Νεκροταφείων κοντά στους χώρους της ταφής, όπου και αν βρίσκονται, αποτελεί εθνικό χρέος.
Ο απρόκλητος αυτός πόλεμος συνήγειρε και συσπείρωσε τις δυνάμεις του Έθνους, προσέτρεξαν στη φωνή της Πατρίδας και απέτρεψαν την εχθρική εισβολή των Ιταλών.
Στα πεδία των μαχών έπεσαν 13.936 αξιωματικοί και οπλίτες. Από αυτούς τους νεκρούς μας οι 7.976 έμειναν έξω από τα κρατικά μας σύνορα, θαμμένοι ή άταφοι, διάσπαρτοι στην Αλβανία. Άγνωστος ο τόπος της πρόχειρης ταφής τους παραμένουν ξεχασμένοι, άγνωστοι, ανώνυμοι νεκροί στρατιώτες.
Η έρευνα, ο εντοπισμός και η περισυλλογή των οστών των νεκρών μας αποτελεί εθνικό χρέος. Η απότιση φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους άξιους αγωνιστές της πατρίδας, η απόδοση του οφειλομένου χρέους στους νεκρούς μας εκείνης της ηρωικής εποχής, αποτελεί υποχρέωση του ελληνικού κράτους.
Η ιταλική εισβολή και η αποτροπή της χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους: Η πρώτη περίοδος είναι η εισβολή των Ιταλών (28 Οκτωβρίου έως 13 Νοεμβρίου 1940), η δεύτερη καλύπτει την ελληνική αντεπίθεση και την υποχώρηση των Ιταλών (14 Νοεμβρίου έως 7 Δεκεμβρίου 1940), η τρίτη καλύπτει την ελληνική αντεπίθεση στο αλβανικό έδαφος (8 Δεκεμβρίου 1940 έως 8 Μαρτίου 1941) και η τελευταία περίοδος περιλαμβάνει την αποτυχημένη εαρινή αντεπίθεση των Ιταλών και την γερμανική εισβολή (9 Μαρτίου μέχρι 28 Απριλίου 1941).
Στις μάχες που έλαβαν χώρα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα υπήρξαν πολλοί νεκροί, η ταφή των οποίων γινόταν, λόγω της φύσεως του αγώνα, πρόχειρα, ενώ πάρα πολλοί εγκαταλείπονταν.
Στον ιστορικό τόμο, έκδοση ΔΙΣ (Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού), με τίτλο «Αγώνες και νεκροί 1940-1945», έχουν καταχωρηθεί, βάσει επισήμων στρατιωτικών εγγράφων, νεκροί και αγνοούμενοι, αξιωματικοί και οπλίτες, που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Η Ειδική Επιτροπή και η ΔΙΣ συγκεντρώνουν κάθε αρχειακό και φωτογραφικό υλικό από τις έρευνες που διεξάγονται.
Για τους χώρους ταφής υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία. Ένας αριθμός νεκρών ενταφιάστηκε σε ορθόδοξα νεκροταφεία χωριών της Βορείου Ηπείρου. Σε πολλές επιχειρήσεις η ταφή των νεκρών γινόταν πλησίον του τόπου του θανάτου. Σε πολλές περιπτώσεις η ταφή δεν ήταν πάντοτε εφικτή. Πολλοί νεκροί εγκαταλείφτηκαν, σκεπάστηκαν από τα χιόνια και έμειναν άταφοι.
Από τη μελέτη των αρχείων προέκυψαν στοιχεία οργάνωσης στρατιωτικών νεκροταφείων στους Βουλιαράτες, Κοσίνα, Πόγραδετς και Κορυτσά.
Οι Ιταλοί, μετά τη σύμπτυξη του ελληνικού στρατού, όντας κυρίαρχοι της Αλβανίας, συγκρότησαν ειδική μονάδα στρατιωτικών και προχώρησαν σε επιστημονικές έρευνες για τον εντοπισμό και την ανακομιδή των οστών των νεκρών. Κατασκεύασαν και νεκροταφεία στα οποία συγκέντρωσαν οστά Ιταλών, αλλά και Ελλήνων νεκρών, που εύρισκαν κατά τη διάρκεια των ερευνών.
Η Ελλάδα, μετά τη λήξη του πολέμου, επιζητούσε την περισυλλογή των νεκρών, αλλά μέχρι το 1990 κατέστη αδύνατο, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία. Κατά τη χοτζική περίοδο, παρατηρήθηκαν βανδαλισμοί και καταστροφές νεκροταφείων και μεμονωμένων τάφων. Πολλά νεκροταφεία είχαν αναπτυχθεί σε χωράφια τα οποία καλλιεργήθηκαν.
Μετά την αποκατάσταση των σχέσεων με την Αλβανία, η Ελλάδα έθεσε θέμα διεξαγωγής ερευνών, εντοπισμού και ανακομιδής των οστών και κατασκευής στρατιωτικών νεκροταφείων στην Αλβανία. Πάγια αρχή της ελληνικής πλευράς ήταν τα οστά των πεσόντων σε αλβανικό έδαφος κατά το 1940-1941 να παραμείνουν στον τόπο της θυσίας τους, με την κατασκευή νεκροταφείων – μνημείων.
Το 1997 και 1998 ετοιμάστηκαν πρωτόκολλα προς υπογραφή σχετικά με το θέμα. Το ΥΠΕΞ Αλβανίας δεν τα υπέγραψε. Δέχτηκε να γίνουν έρευνες για την ανεύρεση νεκρών και τη μεταφορά των οστών στην Ελλάδα. Αντίθετα, το ΥΠΑΜ Αλβανίας, μετά τη συνάντηση των υπουργών Άμυνας Ελλάδος και Αλβανίας (25-9-1997), εκφράστηκε θετικά για συνεργασία και έναρξη ερευνών προς εντοπισμό νεκρών. Αποφασίστηκε να χρηματοδοτηθεί η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας, η οποία είχε αναλάβει και την κατασκευή του νεκροταφείου στους Βουλιαράτες. Το 1999 η Αρχιεπισκοπή Αλβανίας ανέλαβε την κατασκευή δύο ακόμη νεκροταφείων: Ένα στην Κλεισούρα και ένα στην Κορυτσά.
Στο στρατιωτικό νεκροταφείο στο χωριό Βουλιαράτες Αργυροκάστρου έχουν εναποτεθεί τα οστά 60 αναγνωρισθέντων νεκρών και άλλων 98 που δεν αναγνωρίστηκαν. Αυτά φυλάγονται στο οστεοφυλάκιο του ίδιου νεκροταφείου. Γενικά στα οστεοφυλάκια και στις σακούλες που υπάρχουν με τα οστά υπάρχει η ένδειξη «ΑΓΝΩΣΤΟΣ», επειδή οι νεκροί δεν έχουν αναγνωριστεί, παρά μόνο ότι είναι Έλληνες.
Οι διαβουλεύσεις με τις αλβανικές Αρχές για την επίτευξη συμφωνίας και την κατασκευή νεκροταφείων στους Βουλιαράτες – Κλεισούρα και Κορυτσά συνεχίστηκαν. Στις 9 Φεβρουαρίου 2009 υπογράφτηκε σχετική συμφωνία. Το ΥΠΑΜ/ΓΕΕΘΑ έχει αναπτύξει έντονη δραστηριότητα με σημαντικά αποτελέσματα.
Ο εντοπισμός και η περισυλλογή των οστών των νεκρών μας αποτελεί χρέος και καθήκον όλων μας. Είναι υποχρέωσή μας η ανεύρεση και ο ενταφιασμός τους, γεγονός που θα απαλύνει τον πόνο τους, θα λυτρώσει τις ψυχές τους και θα τους απελευθερώσει από τη λησμοσύνη.
Στις εθνικές επετείους καταθέτουμε στεφάνια στα μνημεία των πεσόντων, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους επώνυμους και ανώνυμους νεκρούς, που έπεσαν στους εθνικούς αγώνες και θυσιάστηκαν για την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της πατρίδας από τις συστάσεως του ελληνικού κράτους μέχρι τις μέρες μας. Δυστυχώς, όμως, δεν γίνεται πια λόγος μετά τις καταθέσεις και τους πανηγυρικούς λόγους για τις θυσίες τους.
Από το επίσημο ελληνικό κράτος παρατηρείται κάποια αβελτηρία, αμέλεια ή και αδιαφορία για ένα τέτοιο καίριο εθνικό θέμα. Δεν γνωρίζουμε γιατί τέτοια έλλειψη φροντίδας και ενδιαφέροντος. Τα νεκρά παλικάρια της ιστορικής εποποιίας του 1940-1941 μας εκλιπαρούν από τους πρόχειρους τάφους τους, σκορπισμένους στις κλεισούρες, στα φαράγγια και στα βουνά της Βορείου Ηπείρου, να περιμαζέψουμε τα οστά τους και να στήσουμε περίλαμπρο κενοτάφιο διαιωνίζοντας στο διηνεκές τη μνήμη τους.
Πολλά ξεχάστηκαν, ας μην ξεχάσουμε και τους νεκρούς ήρωές μας. Έχουμε καθήκον ως ευνομούμενη πολιτεία, κυβερνώντες, οργανισμοί και πολίτες να εργαστούμε με πίστη και να συμβάλουμε στην περισυλλογή των λειψάνων των ηρώων μας.
Κάθε πληροφορία στο ΥΠΑΜ/ΓΕΕΘΑ από τους κατοίκους των περιοχών της Βορείου Ηπείρου (Δελβίνου, Χειμάρας, Αργυροκάστρου, Τεπελενίου, Πρεμετής, Ερσέκας, Λεσκοβικίου, Κορυτσάς) είναι ευπρόσδεκτη. Θα προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια πληροφορώντας για τις θέσεις των τάφων των πολεμιστών του ’40, ώστε να περισυλλεγούν τα οστά τους να βρουν την αιωνία ανάπαυση.
ΠΗΓΗ
[www.proinoslogos.gr]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ . Ο ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ….ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ !!!

Καλά εμείς. Έστω ότι είμαστε φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, ελλειμματικοί από την κούνια, Ελληνάρες που απαιτούμε να ζούμε από τον ιδρώτα των λαών που παράγουν. Οι Ισπανοί όμως; Εκείνοι τι φταίνε;

- Η Ισπανία δεν είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;
- Η Ισπανία δεν είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίαςλίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;
- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που πέτυχε να κάνει τους μόνουςπλεονασματικούς Ολυμπιακούς
Αγώνες της Ιστορίας, αφήνοντας πίσω τους μια Μπαρτσελόνα χάρμα ιδέσθαι;
- Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που, με παράδειγμα τη Ζάρα, απέδειξε ότι η Ευρώπη μπορεί να παράγει προϊόντα υφαντουργίας χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει τις θέσεις εργασίας στην Άπω Ανατολή;
- Η Ισπανία δεν προσέφερε στη Volkswagen τα πιο επικερδή εργοστάσιά της στην Ευρώπη (εκείνα της Seat); Κι όμως, η χώρα αυτή βρίσκεται σήμερα στην ίδια μαύρη τρύπα με εμάς. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, αν η κρίση οφείλεται σε κακοδαιμονίες που, δίχως αμφιβολία, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα αλλά σε καμία των περιπτώσεων την Ισπανία;
Για μια στιγμή ας ξεχάσουμε τα δικά μας και ας αναλογιστούμε το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ισπανία (όχι μόνο από αλληλεγγύη προς τον συμπαθή λαό της δυτικής Μεσογείου, αλλά γιατί έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τι μας συμβαίνει κι εμάς τώρα, αυτή τη στιγμή): Από πέρσι το καλοκαίρι, οι ζημίες των ανόητων ισπανικών ιδιωτικών τραπεζών (που προκλήθηκαν από τζόγο στην αγορά ακινήτων) έχουν μεταφερθεί στους ώμους του ισπανικού δημοσίου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαραθύρωση του τελευταίου από τις «αγορές». Για να μην αναγκαστεί η EE να παραδεχθεί ότι η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα που «καταπίπτει», αποφασίστηκε η εξής παρανοϊκή «λύση»:
1 Η ΕΚΤ θα δέχεται ό,τι παλιόχαρτο της φέρνουν οι ισπανικές τράπεζες ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δις με επιτόκιο 1%.
2 Επειδή αυτά τα χρήματα αποτελούν δανεικά, και με τα δανεικά δεν αποφεύγεται μια πτώχευση (παρά μόνο αναβάλλεται), το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεψαλαιοποίησης) – χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές (κάτι που αποτελεί κατάφορη παραβίαση των κανόνων του…καπιταλισμού).
3 Λόγω όμως του 2, το ισπανικό κράτος σπρώχνεται βαθύτερα στην πτώχευση. Για να μην βουλιάξει άμεσα, σκέφτηκαν το εξής σοφό: Οι τράπεζες, την ίδια ώρα που θα παίρνουν δανεικά (κι αγύριστα) από το ισπανικό κράτος, θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%.
Κατανοείτε τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οι πτωχευμένες τράπεζες πρώτα μετέφεραν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο… ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός ψορολογούμενος δανείζεται από το EFSF.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο απαράβατος όρος για να επιτραπεί στην Ισπανία αυτή «λύση» είναι η επιβολή λιτότητας, που θα συρρικνώσει κι άλλο το εθνικό εισόδημα, από το οποίο το κράτος θα πρέπει να αντλήσει τους φόρους που απαιτούνται για την αποπληρωμή όλων αυτών των δανείων που έχει φορτωθεί ο ισπανικός λαός εκ μέρους των τραπεζιτών.
Όταν, λοιπόν, Ευρωπαίοι συνάδελφοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δακτυλοδείχνουν την Ελλάδα επειδή τόλμησε να πει όχι στο ευρωπαϊκό «σχέδιο» καταπολέμησης της κρίσης, τους απαντώ χωρίς περιστροφές: Θα παραδεχθώ ό,τι θέλετε, αλλά μόνο όταν μου εξηγήσετε, στη βάση του Ορθού Λόγου, «τι στο διάβολο κάνετε στην Ισπανία;» .
* Το Παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται στο περιοδικό HOT DOC
Από:  http://bosnakidis.blogspot.com/2012/05/blog-post_7683.html
 http://athriskos.gr/?p=11635

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού "Η ΑΟΖ και το μέλλον της Ελλάδας"

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με τίτλο: "Η ΑΟΖ και το μέλλον της Ελλάδας".

Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Πειραιά, Νέο Αμφιθέατρο.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012, ώρα: 12.00

ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ. ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Aμύθητος αρχαιολογικός θησαυρός βρέθηκε στη Μεσσηνία.
Άνω του ενός δισ. ευρώ εκτιμάται μόνο η αξία των χρυσών κτερισμάτων!!!
Η πύλη του Άδη στην Ιθώμη και το μεγάλο μυστικό!!!

Ναι όσο απίστευτο και να φαίνεται, βρέθηκε ο θολωτός τάφος του θρυλικού Βασιλιά της Αρχαίας Μεσσήνης, Αριστόδημου,ο οποίος για αιώνες τώρα ήταν βασική επιδίωξη της αρχαιολογικής υπηρεσίας και εκατοντάδων επίδοξων θησαυροκυνηγών, οι υποίοι είχαν κυριολεκτικά ανασκάψει την …ανατολική πλευρά του ιερού όρους της Μεσσηνίας, Ιθώμη, όπου κατά τον Παυσανία είχε ταφεί ο εν λόγω βασιλιάς.
Πολλοί πίστευαν από τα παλαιότερα χρόνια, ότι ο τάφος του Αριστόδημου ο οποίος είχε θυσιάσει την κόρη του,σύμφωνα με χρισμό του μαντείου των Δελφών, προκειμένου να απελευθερωθεί η Μεσσηνία από τους Σπαρτιάτες, ότι βρίσκεται κοντά στο χωριό Αριστοδήμειο της Ιθώμης και για το λόγο αυτό έδωσαν στο χωριό αυτό το όνομα του θρυλικού βασιλιά.
Νεότερες μελέτες ιστορικών είχαν αποφανθεί ότι ο περιβόητος τάφος με τους αμύθητους θησαυρούς, βρίσκεται κοντά στο αρχαίο φράγμα του ποταμού «Βαλύρα», όπου κατά την ιστορία διάβηκε ο λυράρης της αρχαιότητας Θάμυρις και συνέβη το γνωστό περιστατικό της ρίψης της λύρας στο νερό μετά της τύφλωσή του από τις εννέα Μούσες.
Έκτοτε η περιοχή αυτή οργώνονταν κατά καιρούς από λαθροανασκαφείς, οι οποίοι εφοδιασμένοι με ανιχνευτές μετάλλων προσπαθούσαν τις νύχτες να εντοπίσουν τον θησαυρό που θα τους έκανε βαθύπλουτους. Εις μάτην όμως, γιατί παρά τις δεκάδες τρύπες που δημιούργησαν σκάβοντας, ο θησαυρός ήταν αδύνατον να εντοπιστεί.
Όμως όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος, όπως λέει και ο σοφός λαός.
Και η στιγμή που ήρθε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μια ομάδα ανθρώπων της περιοχής που αγαπούν την πολιτιστική παράδοση της περιοχής τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την προστατεύσουν και να την προβάλουν.
Η πύλη του Άδη στην Ιθώμη και το μεγάλο μυστικό!!!
Η ομάδα αυτή των ανθρώπων του πολιτισμού της Ιθώμης, αξιοποιώντας αρχαίες γραφές σύμφωνα με τις οποίες, κοντά στο αρχαίο φράγμα του ποταμού ΄΄Βαλύρα» ή κατά την σύγχρονη ονομασία «Μαυροζούμενα», υπάρχει η πύλη του Άδη, εκεί που δηλαδή περνούσαν οι ψυχές των αποθανόντων για τον άλλο κόσμο στην αρχαιότητα, την εντόπισαν έχοντας ο βοηθό τους την σύγχρονη τεχνολογία GPS και έφθασαν μετά από πολύ κόπο στο επίμαχο σημείο, καθώς ήταν καλυμμένο από οργιώδη βλάστηση και μια πέτρινη πλάκα η οποία είχε ελαφρώς μετακινηθεί στο διάβα των αιώνων.
Η είσοδος στην φερόμενη ως πύλη του Άδη άφησε την ερευνητική ομάδα εμβρόντητη καθώς βρέθηκαν σε μια φυσική σπηλιά,διαστάσεων εδάφους 7,63 Χ 8,45 m, η οποία περίτεχνα είχε μετατραπεί σε υπόγειο θολωτό τάφο. Στο βορινό μέρος υπάρχει μαρμάρινος τάφος με την επιγραφή «Αριστοδήμω Μεσσηνίων Βασιλεί» , ο οποίος είναι ανέγγιχτος και τριγύρω διάφορα ειδώλια απόατόφιο χρυσάφι, λήκυθοι οι οποίες περιέχουν χρυσαφένια ομοιώματα κλώνων ελιάς, χρυσαφένια κτερίσματα και χρυσοελεφάντινο αγαλματίδιο του Ιθωμάτα Διός.
Αμέσως η ομάδα ενημέρωσε τις αρχές ασφαλείας του νομού,τον καθηγητή αρχαιολογίας κ.Πέτρο Θέμελη οποίος κατέφθασε αμέσως από την Αρχαία Μεσσήνη, τον υπουργό Πολιτισμού και τις δικαστικές αρχές, προκειμένου να προστατευθεί πάση θυσία ο μεγάλος και ανεκτίμητος αυτός θησαυρός. Σύμφωνα με μεταλλειολόγο που συμμετείχε στην ομάδα, η αξία σε χρυσό των ευρημάτων εκτιμάται σε περίπου ένα δισ. ευρω, ενώ συμπεριλαμβανομένης της αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής τους αξίας, κατά τον κ.Θέμελη, τούτη ανέρχεται στο 100/πλάσιο!!!
Το περιστατικό αυτό που συνέβη λίγο πριν το μεσημέρι εχθές Σάββατο, σύμφωνα με ασφαλείς και καλά διασταυρωμένες πληροφορίες μας, έχει προκαλέσει σεισμό στο κυβερνητικό επιτελείο. Ήδη η περιοχή έχει περικυκλωθεί από ένοπλους άνδρες της ασφάλειας, οι οποίοι καμουφλάρονται σε κάθε σημείο πρόσβασης στην περιοχή για την πιθανότητα ληστείας. Ακόμα έχουν επιστρατευθεί και σύγχρονα συστήματα δορυφορικής παρακολούθησης που διέθεσε το υπουργείο άμυνας.
http://ellhnografos.blogspot.com/
http://partaolablog.blogspot.com/2012/05/blog-post_594.html

Από: http://wwwaristofanis.blogspot.com/2012/05/blog-post_7366.html

 http://athriskos.gr/?p=11642

Γκύντερ Γκρας: Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα

«Ο οίκτος θεωρείται αρετή μόνο απ’ τους παρακμιακούς». Νίτσε

Ο Γερμανός  Νομπελίστας φιλόλογος και συγγραφέας Gunter Grass (Γκύντερ Γκρας), εκφράζει ποιητικά τον οίκτο του προς την χώρα των Ρωμιών, παρατηρώντας τους συμπατριώτες του για την σκληρή τους στάση απέναντι στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος. Από ευγένεια φαντάζομαι ο συγγραφέας αυτό αποφάσισε να στρέψει την προσοχή του εντελώς στην γλάστρα, χάριν του βασιλικού (για κάποια από τα κλαδιά του που μεταφυτεύτηκαν βλ, ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ …!!! ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΡΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΝΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ…), ο οποίος είναι αναγκασμένος να χώνει τις ρίζες του, μέσα στο χώμα της γλάστρας αυτής, η οποία ψήθηκε μέσα στα καμίνια της ερήμου του Σινά, αντί να ψηθεί στους φούρνους του Κεραμεικού.
Ένας άλλος Γερμανός, παγκοσμίου φιλοσοφικής και διαχρονικής εμβέλειας, ο Νίτσε, ο οποίος ως ελληνοσπουδαγμένος γνώριζε την απέχθεια των Ελλήνων προς την πρόκληση του αισθήματος του οίκτου, έγραφε πριν ενάμιση αιώνα « Ο οίκτος θεωρείται αρετή μόνο απ’ τους παρακμιακούς».
Από http://www.totefteri.com/2012/05/blog-post_962.html, διαβάζουμε:
Συγκίνησε και Τούρκους ο Γκύντερ Γκρας: Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα!

Και μερίδα του τύπου της Τουρκίας…φαίνεται ότι συγκίνησε το ποίημα του Νομπελίστα
Γερμανού φιλόλογου και συγγραφέα Gunter Grass (Γκύντερ Γκρας) ο οποίος καθιστά υπεύθυνη την Ευρώπη για την κρίση στην Ελλάδα. Με τον τίτλο « Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα» η εφημερίδα Taraf σε μονόστηλο της πρώτης σελίδας αναφέρεται στο θέμα και τονίζει ότι το ποίημα αυτό το δημοσίευσε πρώτα η γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung και η ελληνική « Καθημερινή». Το ποίμα το δημοσιεύει και η Taraf στις εσωτερικές της σελίδες.
Το ποίμα του Γκ. Γκρας σε μετάφραση της Πατρίτσια Αδαμοπούλου:
«Η Ντροπή της Ευρώπης»
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
ΠΗΓΗ

Στο προσκήνιο τα εγκλήματα των Τούρκων στην Κύπρο

Απ’ όπου πέρασαν, χύθηκε αίμα, σφαγιάστηκαν άνθρωποι, εξολοθεύτηκαν μεγάλοι πληθυσμοί ανθρώπων. Ο λόγος για τα έργα και τις ημέρες του Αττίλα. Όμως, έχουν γνώση οι φύλακες. Ένα υπόμνημα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που φέρει τίτλο «Έλληνες-Κύπριοι αγνοούμενοι και συγγενείς τους – Ανάγκη για αποτελεσματική εφαρμογή της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Κύπρος κατά της Τουρκίας», υποβλήθηκε στην Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου Ευρώπης (ΣτΕ). Κάνει λόγο για τα τουρκικά εγκλήματα αλλά και τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας με στόχο την μη ολοκλήρωση των ερευνών, σχετικά με τύχη των Ελλήνων αγνοουμένων.
Η έκθεση, στην οποία περιλαμβάνονται μαρτυρίες υψηλόβαθμων Τούρκων αξιωματικών που έλαβαν μέρος στην τουρκική εισβολή το 1974, στηλιτεύει την Τουρκία για το ότι αρνείται να εφαρμόσει αποτελεσματικά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και με διάφορα προσκόμματα, εμποδίζει το έργο της Επιτροπής Αγνοουμένων, 11 χρόνια μετά από την σχετική και καταδικαστική για την Τουρκία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).
Όπως αναφέρει ο κυπριακός Τύπος, «σε επιστολή-μνημόνιο, που αποκαλύπτει το ΚΥΠΕ, η επικεφαλής της Μόνιμης Κυπριακής Αντιπροσωπείας στο Στρασβούργο, πρέσβειρα Θεοδώρα Κωνσταντινίδου, γνωστοποιεί, στις 25 Μαΐου 2012, στην Επιτροπή Υπουργών του ΣτΕ ότι, με τρεις αναγνωρίσεις Κυπρίων αγνοουμένων τον μήνα, το έργο της ΔΕΑ θα χρειασθεί πολλές δεκαετίες για να ολοκληρωθεί και ότι χωρίς την πλήρη και επείγουσα συνεργασία της Τουρκίας, θα μείνουν ανολοκλήρωτες οι προσπάθειες για να δοθούν απαντήσεις στους συγγενείς των αγνοουμένων».
Ξέρουν και δεν μιλούν…
«Ο τουρκικός στρατός έχει στην κατοχή του πληροφορίες σχετικά με την ταυτότητα και τους χώρους ταφής των Ελλήνων Κυπρίων αμάχων που σκοτώθηκαν από Τούρκους στρατιώτες καθώς και πληροφορίες, για πρόσωπα που συνελήφθησαν εν ζωή και σήμερα θεωρούνται αγνοούμενοι», επισημαίνεται στο υπόμνημα, όπου επισημαίνεται ότι η Τουρκία θέτει συνεχώς προσκόμματα στη διεξαγωγή των ερευνών. Συγκεκριμένα, δεν παραδίδει αμέσως, όπως υποχρεούται κατόπιν δικαστικής απόφασης του ΕΔΑΔ, όσες πληροφορίες και στοιχεία έχει στην κατοχή της για την δραστηριότητα των ενόπλων δυνάμεων της, τόσον κατά τη διάρκεια όσον και μεταγενέστερα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Επίσης, «εξαιτίας της άρνησης του τουρκικού στρατού να επιστρέψει εκταφές σε στρατιωτικές ζώνες και της απομάκρυνσης των υπολειμμάτων των νεκρών Ελληνοκύπριων αμάχων σ’ άγνωστες τοποθεσίες, δημιουργείται μία ζοφερή εικόνα, για τις προοπτικές που έχει η ΔΕΑ να ολοκληρώσει το έργο της να δώσει μία απάντηση στο ανθρωπιστικό πρόβλημα των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας. Επίσης, υπογραμμίζεται πως «παρά τις δηλώσεις και προτροπές του ΓΓ του ΟΗΕ, του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Επιτροπής Υπουργών του ΣτΕ, να δοθούν πληροφορίες σχετικά με τις πιθανές τοποθεσίες ταφής ή ομαδικούς τάφους των αγνοουμένων, οι τουρκικές αρχές δεν συνεργάζονται με την ΔΕΑ και τα λείψανα μεταφέρθηκαν και διατηρούνται σε άγνωστους και μυστικούς χώρους. Μέχρι στιγμής, ούτε η ΔΕΑ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος φορέας έχει ενημερωθεί, επισήμως, από τις τουρκικές αρχές για την τύχη αυτών των λειψάνων. Μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της Επιτροπής Υπουργών του ΣτΕ, να επιτραπεί η πρόσβαση σ’ όλους τους χώρους, οι τουρκικές αρχές έδωσαν άδειες ανασκαφής σε περιορισμένες περιοχές ή σε χώρους που, αργότερα, κηρύχθηκαν στρατιωτικές ζώνες από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, υποστηρίζεται στην επιστολή. Σημειώνεται δε χαρακτηριστικά ότι, μέχρι στιγμής δεν έχουν γίνει ανασκαφές, σε στρατόπεδα ή στρατιωτικές περιοχές όπου, σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, πιστεύεται ότι τα άτομα των οποίων η τύχη αγνοείται έχουν ταφεί».
Απίστευτες τουρκικές μεθοδεύσεις
Διαβάστε τι γράφει ο κυπριακός Τύπος: «Η κυπριακή κυβέρνηση, έχει ζητήσει επανειλημμένα από την Τουρκία, να επιτρέψει την άμεση πρόσβαση και εκταφές σε γνωστά μέρη στην κατεχόμενη Κύπρο (π.χ. κοντά στο ξενοδοχείο Celebrity στην Κερύνεια, και στα χωριά Βόνη και Κοντένεμος). Για να αποφύγουν τις εκταφές σ’ αυτούς τους χώρους, όπου πιστεύεται ότι υπάρχουν ομαδικοί τάφοι αγνοουμένων, ο τουρκικός στρατός προχώρησε στην περίφραξη των περιοχών και αμέσως τις χαρακτήρισε ως στρατιωτικές ζώνες. Είναι χαρακτηριστικό, επισημαίνεται, ότι οι μέχρι σήμερα, πληροφορίες για τις τοποθεσίες ταφής, προήλθαν από απλούς Τουρκοκύπριους, και όχι από τις επίσημες τουρκικές αρχές ή τον τουρκικό στρατό».
Μαρτυρίες (δημοσιεύματα από τον κυπριακό Τύπο)
Η επιστολή-μνημόνιο, της επικεφαλής της Μόνιμης Κυπριακής Αντιπροσωπείας στο Στρασβούργο, πρέσβειρας Θεοδώρας Κωνσταντινίδου, συνοδεύεται κι’ από ειδικό προσάρτημα, στο οποίο αναφέρεται ότι:
«Τα τελευταία χρόνια, υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του τουρκικού στρατού, που υπηρέτησαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, δημοσίευσαν τα απομνημονεύματα τους. Σε αυτά, περιλαμβάνονται πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με μάχες, τα άτομα που σκοτώθηκαν, συνελήφθησαν ή κρατήθηκαν και μέχρι σήμερα αγνοούνται».
Επισυνάπτονται, μάλιστα, και αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα τριών υψηλόβαθμων τούρκων αξιωματικών, όπως αυτά δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο της Τουρκάλας συγγραφέως, Ερόλ Μουτερτζιμλέρ, «Satilik Ada Kibris: Kibris Baris Harekatinin Bilinmeyen Yonleri» («Κύπρος: Το νησί προς πώληση – άγνωστες πτυχές του την Ειρηνευτική Επιχείρηση Κύπρος»).
Ο συνταγματάρχης Salih Guleryuz, διοικητής της Μονάδας Ειδικών Δυνάμεων επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός πέρα από κάθε αμφιβολία, όταν λέει: «Τα απαραίτητα έγγραφα που τηρούνταν στην ημερήσια αναφορά για τις μάχες στις οποίες η Ταξιαρχία Καταδρομών συμμετείχε κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της ειρήνης, έχουν υποβληθεί προς τις ανώτερες αρχές».
Οι πληροφορίες αυτές, επιβεβαιώνουν τη θέση της κυπριακής κυβέρνησης ότι, ο τουρκικός στρατός κατέχει στοιχεία και δεδομένα που θα βοηθήσουν στην εξακρίβωση της τύχης μεγάλου αριθμού αγνοουμένων.
Αποσπάσματα από το ημερολόγιο του συνταγματάρχη Πεζικού Salih Guleryuz, διοικητή των τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων:
● «Τρίτη 4 Αυγούστου 1974: Μας ενημέρωσαν ότι 14 Έλληνοκύπριοι, οι οποίοι κατοικούσαν στο χωριό Σύσκλιμπος σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης νύχτας σε ένα σπίτι. Την επόμενη ημέρα επισκέφθηκα το χωριό, μαζί με τον δεκανέα Μαχμούτ Μπόγιοσλου. Οκτώ άτομα ήταν σε πολυθρόνες και καρέκλες, πνιγμένα στο αίμα, με διάτρητο το στήθος και το κεφάλι από σφαίρες. Υπήρχαν άλλοι πέντε νεκροί , άνδρες και γυναίκες, ενώ κοντά στην είσοδο του σπιτιού υπήρχε άλλο ένα πτώμα αποκεφαλισμένο, πάνω σε μια πολυθρόνα».
● 16 Αυγούστου, 1974: «Άνδρες του Πυροβολικού βρήκαν δώδεκα τραυματίες Ελληνοκύπριους στρατιώτες, που κρύβονταν στα χωράφια του χωριού Λεύκα. Τους συνέλαβαν και τους έκλεισαν σε μία αποθήκη».
● 15 Σεπτεμβρίου 1974: «Δεκαεπτά άτομα που προσπάθησαν να περάσουν στο ελληνο-κυπριακό τομέα, μέσα από την περιοχή της Σκυλλούρας-Αγίου Βασιλείου-Γερόλακκος-ΕΛΔΥΚ, έχασαν το δρόμο τους συνελήφθηκαν και αιχμαλωτίσθηκαν».
Αποσπάσματα από το ημερολόγιο του συνταγματάρχη Ιχάν Αλόγκλοου, της Ομάδας των Τούρκων Πεζοναυτών:
● 20 Ιούλη 1974: «Βρέθηκαν πνιγμένοι δύο Ελληνοκύπριοι, ύστερα από μάχη που έδωσαν με τον ανθυπασπιστή Χαντίλ Καλιγιάσι και τον Μουχτατντούρ».
● 24 Ιουλίου 1974 : «Το πρωί υπήρχαν εκατοντάδες μύγες και μια άσχημη μυρωδιά. Προέρχονταν από νεκρούς Ελληνοκύπριους στρατιώτες και πολίτες που βρίσκονταν σε στάδιο αποσύνθεσης . Τότε διέταξε ο Σύμβουλος Sezgin Girgin μαζί με δέκα στρατιώτες να σκάψουν ένα τάφο και να θάψουν τα πτώματα».
● 1 Αυγ. 1974: «Το μεσημέρι και ενώ ο εχθρός υποχωρούσε συνεχώς, συνελήφθηκαν πέντε Ελληνοκύπριοι στρατιώτες στα χωρία της Ηλείας και της Φτερούγας».
http://www.elkosmos.gr/
 http://antistasi.org/?p=26634

ΑΡΘΡΟ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ SABAH Ergin Ardic ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ...

 

KAΘE XΡΟΝΟ ΟΙ ΜΟΓΓΟΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ...
ΠΡΙΝ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ SABAH Ergin Ardic ΕΓΡΑΨΕ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΑΙΔΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ... ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ... ΕΜΕΙΣ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.... 

‎"Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιὰ τὶς φανφάρες καὶ τὶς γιορτὲς γιὰ τὴν Ἅλωση, ἀρκετὴ βία ἔχουμε δώσει στὴν Ἀνατολὴ µἐ.... τὶς πράξεις µἄς... "ΑΝ ὀργανωνόταν στὴν Ἀθήνα συνέδριο µἐ θέμα : «Θὰ πάρουμε πίσω τὴν Πόλη»... ΑΝ ἐφτίαχναν μακέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καί τους στρατιῶτες µἐ τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη... (ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !) ΑΝ ἕνας τύπος ντυμένος ὅπως ὁ περίφημος Ἕλληνας νικηφόρος καὶ σχεδὸν μυθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας ἐπίανε τὸν δικὸ µἂς Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέμιζε κάτω... ΑΝ ξαφνικὰ ἔμπαινε στὴν πόλη κάποιος ντυμένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔμπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης... ( ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)
ΑΝ ἐφτίαχναν µια χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε μιναρέδες ἀλλὰ Σταυρό... ΑΝ ἔκαιγαν λιβάνι καὶ ἔλεγαν ὕμνους, θὰ µἂς ἄρεσε ; Δὲν θὰ µἂς ἄρεσε, θὰ ξεσηκώναμε τὸν κόσμο, μέχρι ποὺ θὰ καλούσαμε πίσω τὸν πρέσβη µἂς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο ; Πέρασαν 556 χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθὲς; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µἄς, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ πήραμε µἐ τὴ βία». Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µἴα ὑπόθεση έξι αιώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Μὴν φοβάστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µἐρικοὶ ἠλίθιοί της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919. Μὴ φοβάστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν μποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη τῶν 12 ἑκατοµµυρίων, καὶ ἂν ἀκόμα τὴν πάρουν δὲν μποροῦν νὰ τὴν κατοικήσουν. Κι οἱ δικοὶ µἂς ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µἴα χούφτα φανατικοὶ µὄνο ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα. Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαμε τὴν Πόλη τρεῖς µέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς τί θὰ ἀπαντήσουμε ;
Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸν ἑαυτὸ µἂς στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἢ θὰ ἀφήσουμε τὸ θέμα στοὺς ἱστορικοὺς ; Ἀντὶ νὰ περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, ἂν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἒ τὴν βία κατακτημένη... Ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομα τῆς Ἀνατολίας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ πιστεύουν (ana=µἀνά, dolu=γεµάτη) ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ἡ Ἀνατολή. Ἀκόμα καὶ ἡ ὀνομασία τῆς Ἰσταµποὺλ δὲν εἶναι ὅπως µἂς λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τὸ Ἰσλὰµ» τράβώντας τὴ λέξη ἀπὸ τὰ μαλλιά, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ «εἰς τὴν Πόλιν». Ἐντάξει λοιπόν, ἀποκτήσαµε µὄνιµη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι' αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε - πέντε τὰ διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ µἂς κουνήσει, ἠρεμῆστε πιά... Οἱ χωριάτες µἂς ας ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς ὅμως πολλὲς φανφάρες....». 

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ (ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΣ) 

 http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/search?updated-max=2012-05-29T12:50:00%2B03:00&max-results=7

 

Κινδυνολογία και ασχετοσύνη

Του Νίκου Λυγερού

Δεν φτάνει που βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση, έχουμε και άσχετες κότες που κινδυνολογούν, για να δικαιολογήσουν την απραξία και την ανικανότητά τους τόσα χρόνια. Όχι μόνο δεν έδωσαν τίποτα στην Ελλάδα, αλλά προσπαθούν να προβάλουν τις φοβίες τους ως στίγμα της πραγματικότητας. Αν τις ακούσουμε, τότε θα πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η κινδυνολογία επηρεάζει μόνο αυτούς που δεν έχουν γνώσεις και αυτούς που θέλουν ν’ακούσουν σενάρια συνομοσιολογίας για να το χαρούν, δίνοντας εξηγήσεις στα πάντα. Έχουμε πήξει με πολιτικούς και ειδικούς που έχουν ως ορίζοντα ένα κοτέτσι και προσπαθούν να βάλουν και τους ψηφοφόρους τους εκεί! Αυτή η εικόνα είναι η άμεση επίπτωση του ραγιαδισμού, που παραλύει κάθε κίνηση. Όμως ο ελληνισμός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αυτοί που μας φοβίζουν με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ποντάρουν απλώς στη βλακεία μας, διότι δεν έχουν κανένα επιχείρημα που στέκει. Έχουν βέβαια πιστούς και οπορτουνιστές που εκμεταλλεύονται την οικονομική κατάσταση και προσπαθούν να απενεργοποιήσουν και κάθε προσπάθεια εξόδου της κρίσης. Βέβαια τα βρίσκουν σκούρα με τους μαχητές της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και θέλουν μάταια να προλάβουν την αποτελεσματική απόφαση της επόμενης κυβέρνησης. Όμως σε αυτό το παίγνιο δεν θα κερδίσουν, διότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από τέτοιες αποφάσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να ενισχύσει το ίδιο της το πλαίσιο ως μεγαλύτερη ΑΟΖ σε παγκόσμιο επίπεδο. Απλώς η κινδυνολογία πιέζει και την μιζέρια της σκέψης. Όταν κάποιος πιστεύει δίχως επιστημονική αντίρρηση όλα όσα του λένε για τους κινδύνους της χώρας μας, είναι άξιος της μοίρας του και δεν υπάρχει λόγος ν’ ασχοληθούμε μαζί του, διότι δεν θα γίνει ποτέ μαχητής, στην καλύτερη περίπτωση θα μετατραπεί σε θύμα. Κατά συνέπεια, το θέμα μας είναι να ανασυγκροτήσουμε τα δεδομένα και να αναδιπλώσουμε τις δυνάμεις μας, για να παλέψουμε ενάντια στα αληθινά προβλήματα και όχι στις οφθαλμαπάτες. Μπορεί η βλακεία να είναι αήττητη, αλλά η ασχετοσύνη παλεύεται με την απόκτηση γνώσεων. Όσοι έχουν φόβους και όχι φοβίες, ας διαβάσουν για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς , ειδικά για τη νομοθεσία της ευρωζώνης και βέβαια το Δίκαιο της Θάλασσας. Μετά από αυτές τις αναγνώσεις, ακόμα και οι πρώην άσχετοι θα αντιληφθούν ότι τους κορόιδευαν τόσο καιρό. Επιπλέον θα κατανοήσουν ότι το υπόβαθρο της Ελλάδας είναι απόλυτα θετικό λόγω της γεωγραφικής μας θέσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν επιπλέον διαβάσουν έρευνες από ξένους επιστήμονες όσον αφορά στα ευρωπαϊκά αποθέματα, τότε θα επινοήσουν ακόμα και από μόνοι τους την αναγκαιότητα της θέσπισης της ΑΟΖ. Σε πρώτη φάση θα εκνευρισθούν με τους κινδυνολόγους, αλλά μετά την εκτόνωσή τους θα μπορέσουν και αυτοί να παλέψουν για την πατρίδα μας και το λαό μας. Μόνο η ουσία είναι ικανή ν’ αντισταθεί στην εξουσία. Γι’ αυτό το λόγο η νοημοσύνη είναι τόσο επικίνδυνη για την κοινωνία. Δεν ακολουθεί τις αυθαίρετες ιεραρχίες, αλλά μόνο τις ανοιχτές δομές της γνώσης. Όσοι μαθαίνουν, ξέρουν να παλεύουν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9467&l=gr

Στρατηγική πολιτική

Του Νίκου Λυγερού

Δεν χρειαζόμαστε τοπικές αντιπαραθέσεις, αλλά μια ολική αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας σε κομματικές συγκρούσεις, αλλά να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας σε πολλά επίπεδα και όχι μόνο πολιτικά. Το συμμαχικό πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει και πρέπει να παίξουμε πάνω σε αυτό, αν θέλουμε να δώσουμε προοπτικές στην πατρίδα μας. Ας ενεργοποιήσουμε την στρατηγική μας πολιτική προς αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε να αντιληφθούν και τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν πρόκειται να παραμείνουμε παθητικοί με την οικονομική κατάσταση που καταπιέζει το λαό μας. Ο ελληνισμός δεν είναι φτιαγμένος για να κάθεται, αλλά για να προσφέρει και στους άλλους λαούς. Οι δυσκολίες που έχουμε τώρα μπορούν να ξεπεραστούν αποτελεσματικά με την απόδοση της ΑΟΖ, ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Διότι με την στρατηγική μας κίνηση δεν θα βοηθήσουμε μόνο την πατρίδα μας, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο προβληματισμός του χρέους δεν είναι ένα μη επιλύσιμο πρόβλημα, απλώς πρέπει ν’ ασχοληθούμε δυναμικά. Δεν αρκεί να μοιρολογούμε και να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον, διότι δεν αλλάζει τίποτα. Η έννοια του απεχθούς χρέους έφερε το διπλωματικό κούρεμα. Όμως ακόμα και διαπραγματεύσεις, για να τροποποιηθεί ή απλώς να μειωθεί, ή ακόμα και να ακυρωθεί, δεν επαρκούν. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη και ο απλός μηδενισμός του χρέους δεν μπορεί να την προσφέρει. Δεν αρκεί να σβήσουμε το χρέος ή να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει, πρέπει να δρομολογήσουμε και άλλες μεθόδους που θα έχουν ως επίπτωση όχι μόνο την εξαφάνιση του χρέους, μα και στρατηγικές επενδύσεις. Ο κεντρικός κορμός της όλης προσπάθειας είναι ακριβώς η ΑΟΖ. Στη συνέχεια, και άμεσα μάλιστα, θα αλλάξει η αντιμετώπιση των άλλων και βέβαια η αξιολόγησή μας από τους ξένους οίκους που προς το παρόν πιέζουν μόνο προς την αρνητική κατεύθυνση. Με τον πλούτο των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου έχουν προβλήματα στρατηγικής ακόμα και οι εφοπλιστές. Τα μεγέθη είναι τόσο μεγάλα που απαιτούν αλλαγές στη συνηθισμένη νοοτροπία. Το φυσικό αέριο σε μορφή αερίου ή ηλεκτρικού ρεύματος μέσω των ναυτιλιακών συστημάτων ή του EuroAsia Interconnector, θα βρίσκεται σύντομα στην περιοχή, θέλουν δεν θέλουν, οι εχθροί της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια η αλλαγή φάσης είναι αναπόφευκτη. Το σημαντικό όμως είναι να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο με δυναμική. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με στρατηγική πολιτική που δεν εξαρτάται από κομματικούς μηχανισμούς, αλλά που έχει όντως εμβέλεια εθνική! Έχουμε όλες τις προδιαγραφές για να πετύχουμε το στόχο μας, διότι το όραμα της ΑΟΖ υποστηρίζεται από μια μετα-στρατηγική που παράγει την ικανή στρατηγική για την επίλυση των απαιτήσεων που υπάρχουν. Σε αυτή τη βάση έχει νόημα να παλέψουμε, διότι είναι επί της ουσίας. Ενώ οι άλλες διαμάχες είναι μόνο για το φαίνεσθαι, δίχως καμία αληθινή και αποτελεσματική επίπτωση για την πατρίδα μας. Αν το αντιληφθούμε όλοι αυτό, τότε θα ξέρουμε πια τη σημασία επί του πρακτέου, ποιος είναι ο ρόλος μας στον αγώνα της ΑΟΖ. Η ουσία είναι μια: η Ελλάδα θέλει ΑΟΖ. Ας γίνει τώρα με μας!

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9466&l=gr

ΑΟΖ και συμμαχικό πλαίσιο

Του Νίκου Λυγερού

Για να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές μας δυσκολίες είναι απαραίτητο να βρούμε ένα συμμαχικό πλαίσιο, το οποίο να είναι υπερκομματικό. Αν ενταχθούμε σε μια εσωτερική διαμάχη, για να κερδίσουμε απλώς ποσοστά, το πιο πιθανό είναι να βρεθούμε σε μία κατάσταση ανάλογη με την προηγούμενη. Οι εκλογές, που είναι εκ φύσης ανταγωνιστικές, δεν μπορούν να παραμείνουν σε αυτό το επίπεδο. Το πρόβλημά μας δεν είναι απλώς η οικονομία, η διαφθορά, κλπ. Αυτά υπάρχουν πάντα σε κάθε κοινωνία που δίνει σημασία μόνο στο παρόν. Το αληθινό πρόβλημα, είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν βλέπουν μέλλον, διότι όλοι οι θεσμοί τους αναγκάζουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Σπάνιοι είναι αυτοί που αντιστέκονται και αυτό οφείλεται στα οράματά τους. Όποιος δεν έχει όραμα, δεν λειτουργεί στρατηγικά και αντιμετωπίζει αποκλειστικά την καθημερινότητα. Έχει την εντύπωση ότι δεν έχει επιλογές και ότι η ζωή του είναι απλώς ένας μονόδρομος και προσπαθεί μέσω ενός κόμματος να τα καταφέρει λίγο καλύτερα. Με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχουν αλλάξει τα δεδομένα της καθημερινότητας. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει ένα μέτωπο, μια ομάδα κρούσης που θέλει να θεσπίσει την ΑΟΖ ακόμα και αν υπάρχουν εχθροί με μεγάλα συμφέροντα που θέλουν την πατρίδα μας στη μιζέρια. Ύστερα υπάρχουν πολλοί αδιάφοροι που δεν κατανοούν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της όλης προσπάθειας. Και βέβαια υπάρχουν και οι εχθροί του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, που θέλουν να λειτουργήσουν με εισαγωγές δίχως να αναπτυχθεί η πατρίδα μας. Είναι η πρώτη φορά που στην πολιτική ατζέντα εντάσσεται ένας προβληματισμός τόσο μεγάλης εμβέλειας. Και δεν έχει σχέση με το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ευρώ, αφού είναι ξεκάθαρο ότι και τα δύο τα έχει αποκτήσει και κατακτήσει η πατρίδα μας. Ενώ η ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει ακόμα. Δεν είναι ένα σχέδιο, κι αν ήταν, ξέρουμε να αντισταθούμε και σε αυτό. Είναι ένα οικοδόμημα, μια ανοιχτή δομή που προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες. Σε αυτές τις εκλογές δεν αποφασίζουμε μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Η ΑΟΖ δεν είναι απλώς μια μεγάλη ιδέα, είναι μια νέα σκακιέρα. Δεν θα είμαστε πια, οι μικροί παίκτες της Μεσογείου που προσπαθούν να επιβιώσουν χάρη στις μεγάλες δυνάμεις, όπου και να βρίσκονται αυτές. Με την ΑΟΖ, η οντότητά μας αποκτά εμβέλεια και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει στο εξωτερικό. Έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, αλλά επιπλέον η Ανατολική Μεσόγειος, όπως το αποδεικνύει ήδη η Κύπρος και το Ισραήλ, είναι μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου όσον αφορά στο ενεργειακό της υπέδαφος. Μπορεί να έχουμε μερικούς πολιτικούς που δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, αλλά είναι απλά θέμα χρόνου! Δίχως την ΑΟΖ ασχολούμαστε με τοπικές λεπτομέρειες που δεν μπορούν να λύσουν κανένα πρόβλημα σοβαρό. Πρέπει οι πολιτικοί μας να επικεντρωθούν σε αυτό το θέμα και ο πιο εύκολος τρόπος είναι να τους επιλέξουμε εμείς, για να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά για όλη την πατρίδα μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9465&l=gr

Ανήκουν σε Έλληνες της Κύπρου οι 38 σκελετοί στις φυλακές Ντιάρ Μπακίρ;

Κατόπιν παρέμβασης της Ευρωβουλευτού του ΔΗΣΥ κα του ΕΛΚ Ελένης Θεοχάρους, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Έλμαρ Μπορκ απέστειλε προς τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Τουρκίας στις Βρυξέλλες Σελίμ Γιενέλ επιστολή, με την οποία του ζητά περισσότερες πληροφορίες και διερεύνηση του θέματος που προέκυψε από την εξεύρεση 38 σκελετών στις φυλακές του Ντιάρ Μπακίρ στην Τουρκία.
Πιο συγκεκριμένα ο κ. Μπροκ ζητά από τον Τούρκο Μόνιμο Αντιπρόσωπο:
1. Διερεύνηση συνθηκών θανάτου.
2. Καταγωγή των νεκρών.
3. Πληροφορίες για τις έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Ο κ. Μπροκ αναφέρει στην επιστολή του ότι, η κ. Θεοχάρους εξέφρασε ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών την ανησυχία της πως οι σκελετοί μπορεί να ανήκουν σε Ελληνοκύπριους, αφού περισσότεροι από 200 αιχμάλωτοι πολέμου είχαν μεταφερθεί στις εν λόγω φυλακές μετά την εισβολή του 1974 στην Κύπρο. Η κ. Θεοχάρους, επισήμανε ο κ. Μπροκ, εξέφρασε την κατεπείγουσα σημασία της συλλογής περισσοτέρων πληροφοριών επί του θέματος.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζητά από τον Τούρκο Μόνιμο Αντιπρόσωπο τις καλές του υπηρεσίες, έτσι ώστε να έρθει σε επαφή με τις αρμόδιες Αρχές της χώρας του και να διασφαλίσει την έγκαιρη και αξιόπιστη μεταφορά πληροφοριών για το θέμα των 38 σκελετών στις φυλακές του Ντιάρ Μπακίρ. Σύμφωνα με τον κ. Μπροκ οι πληροφορίες αυτές αφορούν στις συνθήκες θανάτου των φυλακισμένων, στην καταγωγή τους και στις εν εξελίξει επί του θέματος έρευνες.
Η Επιστολή Μπροκ έχει προωθηθεί προς την Επιτροπή Συγγενών Αγνοουμένων και Αδηλώτων Αιχμαλώτων καθώς και προς τον κ. Κριστόφ Ζιρό, ως Τρίτου Μέρους της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. [SigmaLive]
ΠΗΓΗ

Εσύ δεν θέλεις ΑΟΖ;

Νίκος Λυγερός

-Εσύ δεν θέλεις ΑΟΖ;
-Και βέβαια θέλω !
-Τότε τι περιμένεις;
-Μα εγώ θα την κάνω;
-Έμμεσα, ναι !
-Τι θες να πεις;
-Ψηφίζεις, έτσι δεν είναι;
-Σίγουρα, ειδικά τώρα !
-Ωραία. Άρα ξέρεις τι να κάνεις τώρα !
-Τι να κάνω;
-Να ψηφίσεις ΑΟΖ.
-Σωστά. Θα πρέπει να κοιτάξω τα προγράμματα.
-Αυτό για να σιγουρευτείς, είναι το καλύτερο.
-Κι αν δεν βρω τίποτα;
-Τότε το αφήνεις στο παρελθόν.
-Έχεις δίκιο, χρειαζόμαστε μέλλον τώρα.
-Η ΑΟΖ είναι το μέλλον της πατρίδας μας.
-Κι αν δεν υπάρχει αναφορά, δεν έχει μέλλον.
-Έτσι ο καθένας μπορεί να συμβάλει στον αγώνα.
-Και μάλιστα έμπρακτα.
-Κάθε ψήφος είναι ένα βήμα προς την ΑΟΖ.
-Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί τόσο πρακτικά.
-Έτσι τα πράγματα είναι απλά.
-ΑΟΖ ή τίποτα !
-Δεν έχουμε άλλη λύση τώρα.
-Θα το πω και στους δικούς μου.
-Ακόμα καλύτερα !

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9442&l=gr

Ο ρόλος του καθενός

Του Νίκου Λυγερού

Όποιος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δώσει μια πραγματική μάχη για την πατρίδα του διότι ήταν πολύ νέος ή πολύ αδιάφορος, τώρα μπορεί να κάνει τα πάντα. Με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει ένα ολόκληρο πεδίο δράσης. Υπάρχουν προδότες, υπάρχουν ραγιάδες, υπάρχουν μαχητές ακόμα και ήρωες σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Μπορεί ο καθένας να παίξει ένα σημαντικό ρόλο και μάλιστα σε πολλαπλό επίπεδο. Επιπλέον είναι ένας τρόπος να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία του Ελληνισμού, διότι η έννοια της ΑΟΖ έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από μεγάλες ιδέες. Όποιος γράψει, μεταφράσει, οργανώσει διαλέξεις, πείσει τους δικούς του ότι ολόκληρη η πατρίδα μας παλεύει να αποκτήσει ΑΟΖ, θα μπορεί να λέει μετά ότι ήταν και αυτός σε αυτόν τον αγώνα. Δεν είναι πια ένα παράλογο όνειρο. Η ΑΟΖ έχει τα στοιχεία του οράματος για το οποίο αξίζει να παλεύεις όχι μόνο για σένα αλλά και για τους δικούς σου, και για τους επόμενους. Σε μια ανθρώπινη ζωή είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές. Επιπλέον, μέσω των εκλογών ο καθένας μπορεί να καταλάβει την εμβέλεια του εγχειρήματος και κατά πόσο αγγίζει όλο το έθνος μας. Δεν είναι απλώς ένα χόμπυ που έχει ο καθένας για να πεισθεί ότι υπάρχει μέσα στην κοινωνία. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο για την κοινωνία αυτή, αλλά για τον ελληνικό λαό. Είναι ένας αγώνας που απαιτεί μια υπέρβαση από τον καθένα για να αντιληφθεί το βάρος του και το βάθος του. Είναι μια κίνηση που έχει μια συνέχεια και είναι επιπλέον εποικοδομητική για όλους μας. Έχουμε τώρα τη δυνατότητα λόγω της επιστήμης, της τεχνογνωσίας και της τεχνικής να πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε ριζικά τα δεδομένα και να ξεφύγουμε από την κοινωνική μιζέρια που καταπιέζει τον λαό μας. Είναι λοιπόν απόφαση του καθενός να παίξει το ρόλο του για την πατρίδα του και το μέλλον μας. Μπορεί ακόμα και να γίνει προδότης, αν το επιθυμεί, ή ραγιάς έτσι τουλάχιστον να ενισχύσει και τους εχθρούς που θα το έχουν γρήγορα ανάγκη.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9457&l=gr

Από τις εσωτερικές τριβές στην εθνική στρατηγική

Του Νίκου Λυγερού

 Οι εσωτερικές τριβές είναι μόνο για τα κόμματα και τις παρατάξεις, αφήνουν αδιάφορη την πατρίδα. Έχουν νόημα μόνο για τους μικροπολιτικούς που δεν έχουν άλλη εμβέλεια να κάνουν τίποτα παραπάνω κι ο μοναδικός τους στόχος είναι οι εκλογές. Αν οι ψηφοφόροι πέσουν στην παγίδα τους, τότε δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα. Η ανάδειξη των εσωτερικών τριβών σε εθνικά θέματα, είναι γελοίες για όσους ασχολούνται με την στρατηγική. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει αρκετά προβλήματα να λύσει για να τους κάνει τη χάρη να ασχοληθεί με τέτοιες μικρότητες. Αν ένας βουλευτής, αν ένας υπουργός, αν ένας πρωθυπουργός δεν συνειδητοποιήσει ότι είναι ένας υπηρέτης της πατρίδας, τότε δεν τον έχουμε ανάγκη. Μπορεί να γίνει και πολιτικός αλλού, όπου δεν υπάρχουν αληθινά προβλήματα να επιλυθούν με στρατηγική. Εμείς όμως πρέπει να επικεντρωθούμε στην εθνική στρατηγική. Εκεί έχει νόημα η μαχητικότητα. Και πρέπει να ξέρουν ακριβώς τις θέσεις μας και οι ένοπλες δυνάμεις, αλλιώς εκφυλίζονται, διότι δεν έχουν στόχους. Μια πολιτική δίχως εθνική στρατηγική, δεν είναι καταδικασμένη, αλλά καταδικαστέα, διότι καταστρέφει τα δομικά μας στοιχεία. Το κριτήριο της εθνικής στρατηγικής είναι απλό και ξεκάθαρο. Όσοι κάνουν εκπτώσεις πάνω σε αυτό το θέμα, είναι λόγω της ανικανότητάς τους να το διεκπεραιώσουν. Δεν έχουν υπόβαθρο και προτιμούν να πουν ότι δεν αξίζει το θέμα. Αυτοί είναι πολλοί βέβαια, αλλά η πατρίδα είναι μία. Αν δεν κατέχουν βασικά στοιχεία την υψηλής στρατηγικής, δεν είναι ανάγκη να μας κουράζουν με τα θέλω τους, διότι είναι στην καλύτερη περίπτωση τοπικά. Η Ελλάδα ειδικά αυτήν την περίοδο, έχει ανάγκη από μία ολική προσέγγιση, διότι η κρίση έχει ένα γενικό πλαίσιο, το οποίο μάλιστα έχει ένα υπόβαθρο ευρωπαϊκό και όχι μόνο εθνικό. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι σε επίπεδο τακτικής και απλώς επιλογής πολιτικών με περιορισμένες δυνατότητες. Θέματα, όπως είναι η Εθνική Άμυνα, η ελληνική ΑΟΖ χρειάζονται μία εμβέλεια που μόνο σπάνιοι παίχτες έχουν. Ας τους προσέξουμε λοιπόν κι ας τους δώσουμε την πρέπουσα σημασία.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9456&l=gr

Διαχρονικά Νοητικά Σχήματα Στρατηγικής

Του Νίκου Λυγερού

Τα νέα δεδομένα είναι στον τομέα της πολιτικής, ένα καλό υπόβαθρο ανάλυσης διαχρονικών νοητικών σχημάτων στρατηγικής. Υπάρχει κυριολεκτικά μία επικαιρότητα άλωσης και ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Οι περισσότεροι κοιτάζουν πώς να ευνοηθούν και να εκδικηθούν τους πάντες για τα πάντα και βασίζονται πάνω σε ιδέες «νεολαινισμού» σαν να μην υπάρχει μνήμη. Άλλοι κοιτάζουν τις παρατάξεις τους, πιστεύοντας ότι είναι η πανάκια. Το πρόβλημα σε όλα αυτά τα στοιχεία είναι ότι έχουμε μόνο και μόνο εσωτερικές τριβές που δεν προσφέρουν τίποτα στην πατρίδα μας. Διότι αυτό είναι το μόνο σημαντικό για το μέλλον. Αν εξαιτίας της σαβούρας του παρελθόντος, αποφασίσουμε να απορρίψουμε τα πάντα, τότε δεν θα μας μείνει τίποτα. Ενώ υπήρχε ολόκληρο Βυζάντιο, οι εσωτερικές διαμάχες των χριστιανών, κατάφεραν να ενισχύσουν τους Οθωμανούς κατακτητές και τίποτα άλλο. Ακόμη και στα παίγνια υπάρχουν προτεραιότητες κι αν κάποιος δεν είναι ικανός να τις αντιληφθεί, τότε είναι χαμένος από χέρι, ακόμα κι αν έχει βάλει μόνο τα χεράκια του. Ο στρατηγικός στόχος είναι απλός. Η πατρίδα πρέπει να επιζήσει σε πρώτη φάση, για να μπορέσει να πάρει αποτελεσματικές αποφάσεις, ικανές να αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα. Οι μάχες στα παρασκήνια έχουν νόημα μόνο και μόνο αν έχουν αποτέλεσμα στη σκηνή. Η Ελλάδα μπορεί να μην πεθαίνει, όπως λένε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να αυτοκτονήσουμε για να το επιβεβαιώσουμε. Όταν κοιτάς μόνο τις μικρότητες και τα κοινωνικά συνθήματα, χάνεσαι μέσα σ’ ένα ανούσιο ταξιακό πόλεμο. Μπορεί να απασχολεί τις κοινωνικές μάζες, αλλά δεν σημαίνει ότι προσφέρουν μέλλον στο λαό μας. Πρέπει να γίνει μια ανασυγκρότηση, τα παλιά κόμματα να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους και τα νέα να αποκτήσουν ξεκάθαρες θέσεις, για να ξέρουμε ποια είναι πραγματικά ικανά να ακολουθήσουν μία εθνική στρατηγική που βοηθάει την πατρίδα μας κι όχι μόνο τα τοπικιστικά συμφέροντα τους, αλλιώς μετά την άλωση θα μας μείνουν μόνο μοιρολόγια για μια ξεχασμένη πατρίδα, τη δική μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9455&l=gr

Οι εχθροί της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Οι εχθροί της ΑΟΖ βρίζουν ανθρώπους σαν τον Θ. Καρυώτη, Σ. Κασσίνη, Η. Κονοφάγο, Α. Φώσκολο, διότι αντιλαμβάνονται ότι σιγά σιγά χάνουν την μάχη της ΑΟΖ. Μερικοί από αυτούς τους εχθρούς δουλεύουν χρόνια ενάντια στην ιδέα της ΑΟΖ. Παλιότερα ήταν από τους πρώτους που έβριζαν τον Τάσο Παπαδόπουλο για την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά κι εκεί δεν τους πέρασε. Τους αντιμετωπίσαμε επί του πρακτέου, αναδεικνύοντας της αλήθεια του θέματος. Κι αν χρειάστηκε να κάνουμε και μυστική υπογραφή με το Λίβανο το 2007, δεν είναι τυχαίο. Οι εχθροί μας δεν ήταν μόνο οι πολιτικοί της Τουρκίας, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Πολλοί από αυτούς υπάρχουν ακόμα και τώρα και συνεχίζουν να λένε τα ίδια. Λένε ότι η ΑΟΖ είναι μία φούσκα, ένα ψέμα. Λένε ότι δεν προσφέρει τίποτα. Λένε ότι ακόμα κι αν έχει νόημα, θα αργήσει να μας προσφέρει κάτι. Λένε ότι τα κοιτάσματα, αν υπάρχουν, είναι τόσο βαθιά που δεν είναι εκμεταλλεύσιμα. Σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Σημασία έχει μόνο και μόνο ο δρόμος που άνοιξε ο Σ. Κασσίνης. Το έργο είναι μόνο στο δια ταύτα. Οι αποδείξεις έρχονται μετά το έργο και το έργο είναι η θέσπιση, η οριοθέτηση, η οικοπεδοποίηση, η ενοικίαση, η γεώτρηση, η εξόρυξη. Μετά από αυτά οι εχθροί της ΑΟΖ το βουλώνουν και προσπαθούν μάλιστα να δείξουν στους μη ειδικούς ότι συμβάλλουν κιόλας. Εμείς αδιαφορούμε. Διότι όταν δεν είσαι ικανός να κάνεις ούτε μία σωστή υπογραφή σε διακρατικό επίπεδο, δεν είναι ανάγκη να το διατυμπανίζεις επιπλέον. Βέβαια, όταν το λες μόνο στους δικούς σου ραγιάδες, δεν έχεις μεγάλο κόστος, διότι δεν μπορούν καν να το αντιληφθούν. Ο ελληνικός λαός αγαπάει ήδη την ελληνική ΑΟΖ, διότι έχει καταλάβει τώρα τι σημαίνει απέραντο γαλάζιο. Ξέρει ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη Μεσόγειο. Ξέρει ότι το σύμπλεγμα Καστελλόριζου έχει μία ΑΟΖ μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο. Ξέρει ότι η ελληνική ΑΟΖ και η κυπριακή ΑΟΖ είναι ενωμένες. Ξέρει ότι η ευρωπαϊκή ΑΟΖ έχει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο. Κατά συνέπεια, ό,τι και να ακούει ενάντια στο Ευρώ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ελληνική ΑΟΖ, ο αγώνας είναι ξεκάθαρος. Η ΑΟΖ είναι αναγκαία για την πατρίδα μας, διότι είναι το μοναδικό εργαλείο ν’ ανατρέψει τα αρνητικά που μας καταπιέζουν. Έτσι εμείς θα κάνουμε ΑΟΖ το 2012, ακόμα και για τους εχθρούς μας, όπου και να είναι!

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9447&l=gr

Πολιτισμός και ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Πολλοί μας κατηγορούν, ειδικά αυτήν την περίοδο, ότι δεν είμαστε ικανοί να υποστηρίξουμε τον πολιτισμό μας. Βέβαια δίνουν έμφαση στα οικονομικά μας προβλήματα και παραμερίζουν τα πάντα για να μας απαξιώσουν με ένα πιο αισχρό τρόπο. Μα δεν πρόκειται να το καταφέρουν διότι είμαστε ένας λαός με πολιτισμό που ξέρει ν’ αντιστέκεται ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες. Επιπλέον, δίνοντας τον αγώνα για την ΑΟΖ, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ένα οπλοστάσιο ηθικού. Οι δικοί μας δεν θα είναι αυτοί που θα κοιτάζουν μόνο τη σύνταξή τους, αφού έχουν γίνει δημόσιοι υπάλληλοι. Έχουμε ανθρώπινο δυναμικό και το αναγνωρίζουμε πολύ καλά και στο εξωτερικό. Και η δημιουργικότητα των δικών μας είναι γνωστή. Ακόμα και η ανεργία να καταπολεμηθεί με την ΑΟΖ, διότι μια εξόρυξη του τύπου Αφροδίτη αντιπροσωπεύει από μόνη της εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας. Με την πάροδο του χρόνου η ΑΟΖ θα μας απελευθερώσει από τις τοπικές μας ανάγκες και θα μας επιτρέψει να αναδείξουμε επί του πρακτέου την αξία μας, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό. Διότι το μέγεθος της ΑΟΖ μας, βοηθάει όλο τον ελληνισμό, με την έννοια την ευρύτερη που έδωσε το στοιχείο του ουμανισμού. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε ότι ακολουθούμε διαχρονικά στοιχεία. Διότι ακόμα και στην αρχαιότητα, ο πολιτισμός των ελεύθερων ανθρώπων βασίζονταν και στην ύπαρξη ενός φυσικού πλούτου, ο οποίος αξιοποιήθηκε μέσω μια στρατηγικής εμβέλειας. Δίχως αυτήν θα είχαμε καταλήξει να ήμασταν σκλάβοι των άλλων. Ο ελληνικός λαός είναι αντιστασιακός και παλεύει πάντα ενάντια στην σκλαβοσύνη, ακόμα και για τους άλλους λαούς. Ο ελληνισμός δεν είναι εσωστρεφής. Είναι ένα άνοιγμα στους άλλους. Απλώς χρειάζεται και ο ίδιος μια υποστήριξη. Οι δυνατότητες που έχει η μεγάλη ΑΟΖ δεν έγιναν ακόμα αντιληπτές στην Ελλάδα αλλά ήδη στο εξωτερικό τα μελετούν με μεγάλο ενδιαφέρον. Αν το κατανοήσουμε όλοι μας, τότε θα επινοήσουμε ένα μέλλον καθαρά διαφορετικό από το παρόν της μιζέριας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9444&l=gr

H μάχη της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Η μάχη της ΑΟΖ δεν θα είναι θεωρητική. Η μάχη της ΑΟΖ δεν θ’ αρχίσει με τους ξένους, αλλά με τους ραγιάδες, τους δικούς μας που θέλουν να εκμεταλλεύονται μια κατάσταση δίχως εθνικά θέματα. Προτιμούν την Ελλάδα πεσμένη και καταπιεσμένη, για να μην μπορεί να αντισταθεί στη βαρβαρότητα. Είναι οι ίδιοι που έχουν προβλήματα με την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Με την μάχη της ΑΟΖ θα έρθουμε ακόμα και σε ρήξη για την πατρίδα μας. Δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε κανένα να μας πείσει ότι δεν έχουμε ικανότητες και δυνατότητες. Ο χρόνος είναι μαζί μας και το ίδιο ισχύει και για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η ΑΟΖ είναι ο συνδυασμός των δύο. Έτσι οι εχθροί της ΑΟΖ δεν πιστεύουν ούτε στον χρόνο, ούτε στο δίκαιο. Διότι είναι γεμάτοι φοβίες που παραλύουν κάθε σκέψη ελευθερίας. Είμαστε σε άλλη φάση και δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην δώσουμε μάχη για τα δικαιώματά μας. Η ΑΟΖ είναι ένα από τα δικαιώματά μας, κι αν δεν τη διαδώσουμε, δεν έχει κανένα νόημα. Αν νομίζουν οι ραγιάδες μας ότι θα περάσουν ωραία αυτήν την περίοδο, κάνουν λάθος. Αν συνειδητοποιήσουν το κόστος τους, θα αποδεχτούν και οι ίδιοι να συμβάλουν στην άμεση θέσπιση της ΑΟΖ για να αποφύγουν περισσότερα. Η Ελλάδα δεν είναι σε μια κατάσταση που μπορεί να περιμένει από τους άλλους. Ο καθένας μας έχει ευθύνες σε αυτή τη μάχη. Κάθε ψήφος σε αυτές τις εκλογές έχει την αξία της, διότι δίνει τη δυνατότητα στην πατρίδα μας να αποκτήσει σύντομα την ΑΟΖ της και να μετατραπεί σε ένα γεωπολιτικό παίκτη μεγάλης αξίας. Η ανατολική Μεσόγειος είναι ένα τεράστιο κοίτασμα που δεν έχει αξιοποιηθεί. Τώρα, η τεχνολογία μάς το προσφέρει. Όμως οι ραγιάδες μας δεν το θέλουν, γιατί φοβούνται και τη σκιά τους. Δεν είναι έτοιμοι για την ιπποσύνη της ΑΟΖ . Εμείς όμως είμαστε και θα δώσουμε τη μάχη, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, διότι μόνο κόστος θα είναι για τους ραγιάδες, όχι για την πατρίδα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9443&l=gr

Ψηφίζω ΑΟΖ

Νίκος Λυγερός

-Τι θα ψηφίσεις;
-ΑΟΖ.
-Υπάρχει τέτοιο κόμμα;
- Όχι.
-Με δουλεύεις;
-Είναι μια υπερκομματική έννοια.
-Ε, και;
-Όποιο κόμμα προωθήσει περισσότερο το θέμα, θα είναι το δικό μας.
-Τόσο απλά;
-Τόσο απλά !
-Μα, γιατί;
-Μπροστά στην ΑΟΖ, όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
-Στο οικονομικό επίπεδο;
-Ακριβώς.
-Και γιατί δεν λέγεται παντού;
-Λέγεται, αλλά ποιος το ακούει;
-Εγώ, τώρα.
-Χαίρομαι. Πρέπει να ξέρεις και κάτι άλλο.
-Πες μου, τι;
-Η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ στη Μεσόγειο.
-Αυτό είναι απίστευτο.
-Κι όμως, είναι η αλήθεια.
-Μα τότε μιλάμε για τεράστιο πλούτο.
-Αυτό ήθελα να σου πω.
-Καλά έκανες ! Δεν είχα ιδέα !
-Κι όμως ψηφίζεις.
-Και τώρα ξέρω για ποιο λόγο, για την ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9441&l=gr

Η μαχητικότητα της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Η μαχητικότητα της ΑΟΖ γίνεται όλο και πιο εμφανής με την πάροδο του χρόνου. Την ώρα που όλοι προσπαθούν να σταθούν στα πολιτικά τους πόδια και να κάνουν μίζερες οικονομίες, για να παρουσιασθούν ως άξιοι υποψήφιοι, η έννοια της ΑΟΖ αποκτά μία πραγματική πολιτική οντότητα. Η ΑΟΖ δεν είναι ένας τρόπος να ενισχύσει την πολιτική αντιπαράθεση. Η ΑΟΖ δεν σχετίζεται με τα κόμματα, είναι υπερκομματική εκ φύσης. Δεν είναι μία πολιτικάντικη κίνηση, αλλά μία στρατηγική. Γι’ αυτό το λόγο, όλο και μεγαλώνουν οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ΑΟΖ. Μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου, η ΑΟΖ είναι όλο και πιο ελκυστική, διότι η εν δυνάμει αξιοποίησή της δίνει ήδη πρόσθετη αξία στην πατρίδα μας. Σιγά σιγά αποκτά βέβαια και εχθρούς, διότι η ύπαρξή της και μόνο κατηγορεί την αδράνεια και την απραξία αρκετών ειδημόνων που δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτα στην Ελλάδα, την ώρα που είχε τόσο μεγάλες ανάγκες. Δεν πρόκειται να παρατήσουμε έως να παρθεί η επίσημη απόφαση της θέσπισης της ΑΟΖ, την ώρα της αξιοποίησης την θέλουμε τώρα κι όχι σε χρόνια. Η Ελλάδα έχει ανάγκη μαχητικότητας τώρα. Η ξύλινη γλώσσα είναι για άλλες περιόδους, όπου η κοινωνία ζει και από μόνη της. Οι μαχητές της ΑΟΖ είναι πλέον έτοιμοι, όχι μόνο για να αναδείξουν το θέμα, αλλά να πείσουν και τους ανθρώπους ότι μπορούν να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτόν τον αγώνα. Οι Έλληνες δεν περιμένουν ελεημοσύνη από κανέναν. Το όλο θέμα, είναι απλώς θέμα βούλησης. Θέλουμε την ΑΟΖ εδώ και τώρα, για μας και τους άλλους, αλλά και για τους επόμενους. Κάθε πρόγραμμα, πολιτικό που δεν εμπεριέχει την ΑΟΖ, είναι μόνο και μόνο ρητορικό και πολιτικάντικο. Διότι μόνο η ΑΟΖ έχει δυνατότητες ν’ αλλάξει τα δεδομένα επί της ουσίας. Έτσι αυτές οι εκλογές, αν δεν είναι η μάχη της ΑΟΖ, τότε θα είναι σαν τις προηγούμενες, δίχως καμία αξία. Ο ελληνικός λαός δεν θέλει μόνο ρήτορες πολιτικούς, ο ελληνικός λαός σέβεται τον Σωκράτη και θέλει την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η ΑΟΖ είναι το μέλλον της πατρίδας μας. 

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9440&l=gr