Του Νίκου Λυγερού
Σε φάση εκλογών, η αξία του ψηφοφόρου διαφοροποιείται από την αξία του πολίτη, διότι σε αυτή τη χρονική περίοδο όλη η πατρίδα βασίζεται μόνο στους πρώτους για να έχει κυβέρνηση. Αυτή και μόνο η παρατήρηση αφοπλίζει τον ψηφοφόρο του λευκού και τον μετατρέπει σε πολίτη. Το θέμα μας λοιπόν είναι ο ψηφοφόρος. Μόνο αυτός μπορεί ν’ αποφασίσει ότι θα παίξει ένα ρόλο στο δημοκρατικό πλαίσιο. Αν δεν το κάνει όμως είναι υπεύθυνος για τη ζωή του μόνο με ένα παθητικό τρόπο. Εδώ θα προσπεράσουμε βέβαια και τους ψηφοφόρους που έχουν τιμή με τη μίζερη σημασία της λέξης. Το υπόλοιπο των ψηφοφόρων, αν και δεν έχουν απαραίτητα επίγνωση όλων των επιπτώσεων της επιλογής τους, είναι δυναμικοί παίκτες ή τουλάχιστον έτσι προσδιορίζονται. Στην Ελλάδα, έχουμε πολλούς που δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν, αλλά θέλουν να έχουν την εντύπωση ότι είναι αυτόφωτοι στον πολιτικό χώρο. Συνήθως είναι τα καλύτερα θύματα της πολιτικής. Κατά συνέπεια, ο μόνος τρόπος να έχουμε μία αποτελεσματική απόφαση είναι να παραμένει ανεξάρτητη από την πολιτικάντικη προσέγγιση. Επί του πρακτέου, πρέπει να υπάρχουν ορθολογικά κριτήρια που καθορίζουν την επιλογή μας. Αυτά τα κριτήρια μπορεί να είναι τα εξής: η αναγνώριση της γενοκτονίας, η ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας, η θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η ελευθερία διακίνησης ανθρώπων, η διεκδίκηση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Ιστορία στην Παιδεία κλπ. Κάθε κριτήριο τέτοιου τύπου δημιουργεί ένα τεστ που πρέπει να πετύχει ο υποψήφιος, αν θέλει να εκλεγεί. Δίχως αυτά τα ορθολογικά κριτήρια είναι εύκολο να παρασυρθεί ένας υποψήφιος από μια κομματική προσέγγιση, ειδικά όταν τον αφορά προσωπικά ή σε οικογενειακό επίπεδο. Οι δυσκολίες που περνά η Ελλάδα δεν είναι φαντασιώσεις, αλλά δεν είναι ούτε αξεπέραστες. Αρκεί να υπάρξει μια συγκρότηση στις επιλογές μας, μια συνοχή στις σκέψεις μας και μια στρατηγική στις αποφάσεις μας. Κάθε ψήφος είναι μια θέληση. Και αυτή η θέληση πρέπει να είναι συντονισμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου