Του Νίκου Λυγερού
Κάθε καθυστέρησή μας για τη θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, προσφέρει δυνατότητες δυνατότητας στους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μας ενοχλούν όλο και περισσότερο διότι ακόμα και το ερευνητικό επιστημονικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στο γεωπολιτικό πεδίο. Το Ισραήλ έχει πει ξεκάθαρα ότι αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ και η Τουρκία την αμφισβητήσει, τότε αυτή η τελευταία πράξη θα αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Και ο λόγος είναι απλός. Μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, προσφέρουν στο Ισραήλ μια πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι για το Ισραήλ ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας, τόσο για το φυσικό αέριο όσο και για το ηλεκτρικό ρεύμα. Δηλαδή σε δύο μεγάλα, που σχετίζονται, από τη μία η εταιρεία Noble και από την άλλη το EuroAsia Interconnector, η Κύπρος και η Ελλάδα παίζουν έναν κομβικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ορθολογικά χρειάζεται τη θέσπιση της ΑΟΖ. Επιπλέον η θέσπιση της ΑΟΖ επιτρέπει την χειροπιαστή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσέχει πολύ προσεχτικά αυτό το θέμα ειδικά μέσα στη Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί πρακτικά και με το παράδειγμα της ένταξης της Κροατίας που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2013. Όντως αν εξετάσουμε την ακτογραμμή της Κροατίας και το σύμπλεγμα των νησιών της, τότε είναι απόλυτα κατανοητό και το τι μπορεί να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια όταν διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελούμε πια μια μικρή λεπτομέρεια και στο μέλλον μέσω της ΑΟΖ η οικονομική μας ισχύς δεν μπορεί παρά μόνο να μεγαλώνει. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για μας να ενισχύσουμε την πορεία της Κύπρου σε αυτόν τον τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει μια πραγματική συμμαχία και στην περιοχή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της επόμενης Κυβέρνησης είναι το πρέπον να είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα κάθε καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να ληφθεί ως αρνητική και θα πρέπει να δικαιολογηθεί. Διότι κανέναν άλλο μέτρο δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες. Όλα τα άλλα, είναι άλλης τάξης μεγέθους. Επιπρόσθετα η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, δεν επηρεάζεται από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται αποκλειστικά από ένα νομοσχέδιο της επόμενης Βουλής. Έτσι ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να έχει στο νου αυτόν τον στόχο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το όραμα της ΑΟΖ. Κάθε δικαιολογία που καθυστερεί αυτήν την υλοποίηση, σίγουρα δεν είναι καθαρή και θα πρέπει να την έχουμε υπόψη μας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε έξυπνα και βέβαια αποτελεσματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου