Το θεατρικό «Άξιοι εισί», του Νίκου Λυγερού γράφτηκε μετά από παραγγελία του Κάτσιου Κωνσταντίνου, δασκάλου του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων για τους μαθητές της Τετάρτης και της Πέμπτης τάξης.
- Τους έπιασαν όλους ;
- Όχι.
- Ήταν ήδη νεκροί ;
- Όχι !
- Τι έγινε τότε ;
- Έδωσαν τη μάχη.
- Μα ήταν τόσο λίγοι.
- Και οι άλλοι τόσοι πολλοί.
- Οι πολλοί ήταν λίγοι.
- Και οι λίγοι έγιναν σπάνιοι.
- Είναι απίστευτο.
- Κι όμως αληθινό.
- Κατάφεραν ν’ αντισταθούν ;
- Έως την τελευταία στιγμή.
- Δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Είναι αδιανόητο.
- Η ουτοπία που έγινε πράξη.
- Διότι είχαν όραμα.
- Γι’ αυτό άλλαξαν την πραγματικότητα.
- Δίχως καμιά βοήθεια.
- Έτσι είναι μια ομάδα κρούσης.
- Μα ήταν αθώοι.
- Κι έγιναν δίκαιοι.
- Ποιος θα το πιστέψει ;
- Εμείς !
- Ακόμα και για μας είναι απίστευτο αυτό που πέτυχαν.
- Γι’ αυτό είναι κατόρθωμα !
- Έκαναν μία νοητική επανάσταση.
- Μια χούφτα ανθρώπων.
- Κι εμείς τι θα κάνουμε τώρα;
- Δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε.
- Όλοι οι άλλοι τους ξέχασαν.
- Αυτό δεν έχει καμιά σημασία.
- Η δυσκολία θα δώσει αξία στο έργο μας.
- Μα δεν συγκρίνονται αυτά τα έργα.
- Είναι ασύγκριτα και λοιπόν;
- Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και τα δύο αξία.
- Έχεις δίκιο.
- Ο καθένας το ρόλο του.
- Αλλά όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό.
- Με την πράξη τους άλλαξαν τα δεδομένα.
- Με τη μνήμη μας θα τα κρατήσουμε.
- Μόνο αυτή μπορεί να νικήσει το θάνατο.
- Δεν πρόκειται για θάνατο.
- Αλλά για θυσία.
- Ήξεραν ότι ήταν χαμένοι από την πρώτη στιγμή.
- Εννοείς ότι δεν περίμεναν βοήθεια;
- Όχι !
- Πώς είσαι τόσο σίγουρος;
- Δεν ήλπιζαν τίποτα.
- Μόνο έτσι παρέμειναν ελεύθεροι.
- Διότι δεν φοβήθηκαν κανέναν.
- Κι εμείς;
- Θ’ ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.
- Τη θυσία τους;
- Το έργο τους.
- Αυτό πρέπει να συνεχιστεί!
- Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ζει η πατρίδα μας.
- Δεν πεθαίνει διότι οι δικοί μας θυσιάζονται.
- Το δείχνουν με τη ζωή τους.
- Από τα πιο παλιά χρόνια.
- Αυτός είναι Ελληνισμός.
- Και όχι μόνο!
- Είναι προσφορά για την Ανθρωπότητα.
- Έτσι γεννήθηκε ο Ουμανισμός.
- Επί του πρακτέου όμως τι κάνουμε τώρα;
- Πρέπει να βρούμε τους δικούς μας.
- Μα δεν ξέρουμε πού τους πήγαν.
- Αυτό θα μάθουμε.
- Δεν έχουμε την οργάνωση των εχθρών μας.
- Ούτε αυτοί τη νοημοσύνη μας.
- Η πλάγια σκέψη δεν αρκεί εδώ.
- Τότε θα χρησιμοποιήσουμε την πλάγια επίθεση.
- Επίθεση είπες;
- Μα δεν είμαστε μαχητές.
- Μόνο αγωνιστές.
- Θα γίνουμε τότε.
- Γιατί ο αγώνας μας έγινε μάχη.
- Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
- Όχι καμιά άλλη.
- Πρέπει να τους βρούμε.
- Θα είναι νεκροί ή ζωντανοί ;
- Δεν αλλάζει τίποτα για μας.
- Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τους πάρουμε πίσω.
- Κι αν δεν τα καταφέρουμε;
- Ούτε αυτήν την επιλογή έχουμε.
- Οι δικοί μας έδωσαν τα πάντα για μας.
- Κι εμείς έχουμε μόνο τη ζωή μας.
- Και το έργο μας.
- Είναι σαν να μας έδωσαν τη σκυτάλη.
- Είμαστε όμως άξιοι να την πάρουμε;
- Το έργο μας θα δείξει την αξία μας.
- Δεν έχουμε άλλη ευκαιρία.
- Ποιος πιστεύει από εμάς ότι είναι ζωντανοί;
- Κανείς.
- Είναι πάντως αγνοούμενοι.
- Και το καθήκον μας είναι να τους ψάξουμε.
- Όπου και να βρίσκονται.
- Έπρεπε να τους είχαμε βρει ήδη.
- Μην το σκέφτεσαι.
- Γιατί;
- Διότι υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις στην ιστορία της πατρίδας μας.
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Στις περισσότερες δεν είχαμε γεννηθεί.
- Η βραδύτητα.
- Η βραδύτητα;
- Αργήσαμε να γεννηθούμε.
- Τότε θ' αργήσουμε να πεθάνουμε για να σώσουμε περισσότερους.
- Με το έργο αυτό μπορεί και να μην αργήσουμε.
- Φοβάσαι;
- Βέβαια.
- Κι εγώ.
- Τότε γιατί ρωτάς;
- Για να ξέρω.
- Τι να ξέρεις ;
- Ότι είμαστε άνθρωποι, αλλά ο φόβος μας δεν πρόκειται να μας ενοχλήσει.
- Ακριβώς.
- Είμαστε άνθρωποι που θέλουν να βρουν ανθρώπους.
- Είναι το δικαίωμά μας.
- Αυτό το δικαίωμα είναι ακριβό.
- Και η άνοιξη είναι ακριβή.
- Σωστά.
- Πρέπει να φύγουμε τώρα.
- Τώρα;
- Ναι τώρα!
- Δεν έχουμε άλλο περιθώριο.
- Ο χρόνος είναι μαζί μας.
- Θα πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε μαζί του.
- Μπορεί και να είναι πιο δύσκολο.
- Όλα εξαρτώνται από εμάς.
- Εμάς και μόνο.
- Ακόμα και οι δικοί μας.
- Τώρα είμαστε όλοι ένα.
- Ένα και μόνο.
- Έτοιμοι όλοι;
- Όλοι και όλες.
- Έχεις δίκιο δεν υπάρχουν πια γυναίκες και άντρες.
- Μόνο μαχητές.
- Για τους δικούς μας.
- Για τους άξιους.
- Για την πατρίδα μας.
- Όχι.
- Ήταν ήδη νεκροί ;
- Όχι !
- Τι έγινε τότε ;
- Έδωσαν τη μάχη.
- Μα ήταν τόσο λίγοι.
- Και οι άλλοι τόσοι πολλοί.
- Οι πολλοί ήταν λίγοι.
- Και οι λίγοι έγιναν σπάνιοι.
- Είναι απίστευτο.
- Κι όμως αληθινό.
- Κατάφεραν ν’ αντισταθούν ;
- Έως την τελευταία στιγμή.
- Δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Είναι αδιανόητο.
- Η ουτοπία που έγινε πράξη.
- Διότι είχαν όραμα.
- Γι’ αυτό άλλαξαν την πραγματικότητα.
- Δίχως καμιά βοήθεια.
- Έτσι είναι μια ομάδα κρούσης.
- Μα ήταν αθώοι.
- Κι έγιναν δίκαιοι.
- Ποιος θα το πιστέψει ;
- Εμείς !
- Ακόμα και για μας είναι απίστευτο αυτό που πέτυχαν.
- Γι’ αυτό είναι κατόρθωμα !
- Έκαναν μία νοητική επανάσταση.
- Μια χούφτα ανθρώπων.
- Κι εμείς τι θα κάνουμε τώρα;
- Δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε.
- Όλοι οι άλλοι τους ξέχασαν.
- Αυτό δεν έχει καμιά σημασία.
- Η δυσκολία θα δώσει αξία στο έργο μας.
- Μα δεν συγκρίνονται αυτά τα έργα.
- Είναι ασύγκριτα και λοιπόν;
- Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και τα δύο αξία.
- Έχεις δίκιο.
- Ο καθένας το ρόλο του.
- Αλλά όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό.
- Με την πράξη τους άλλαξαν τα δεδομένα.
- Με τη μνήμη μας θα τα κρατήσουμε.
- Μόνο αυτή μπορεί να νικήσει το θάνατο.
- Δεν πρόκειται για θάνατο.
- Αλλά για θυσία.
- Ήξεραν ότι ήταν χαμένοι από την πρώτη στιγμή.
- Εννοείς ότι δεν περίμεναν βοήθεια;
- Όχι !
- Πώς είσαι τόσο σίγουρος;
- Δεν ήλπιζαν τίποτα.
- Μόνο έτσι παρέμειναν ελεύθεροι.
- Διότι δεν φοβήθηκαν κανέναν.
- Κι εμείς;
- Θ’ ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.
- Τη θυσία τους;
- Το έργο τους.
- Αυτό πρέπει να συνεχιστεί!
- Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ζει η πατρίδα μας.
- Δεν πεθαίνει διότι οι δικοί μας θυσιάζονται.
- Το δείχνουν με τη ζωή τους.
- Από τα πιο παλιά χρόνια.
- Αυτός είναι Ελληνισμός.
- Και όχι μόνο!
- Είναι προσφορά για την Ανθρωπότητα.
- Έτσι γεννήθηκε ο Ουμανισμός.
- Επί του πρακτέου όμως τι κάνουμε τώρα;
- Πρέπει να βρούμε τους δικούς μας.
- Μα δεν ξέρουμε πού τους πήγαν.
- Αυτό θα μάθουμε.
- Δεν έχουμε την οργάνωση των εχθρών μας.
- Ούτε αυτοί τη νοημοσύνη μας.
- Η πλάγια σκέψη δεν αρκεί εδώ.
- Τότε θα χρησιμοποιήσουμε την πλάγια επίθεση.
- Επίθεση είπες;
- Μα δεν είμαστε μαχητές.
- Μόνο αγωνιστές.
- Θα γίνουμε τότε.
- Γιατί ο αγώνας μας έγινε μάχη.
- Δεν έχουμε άλλη επιλογή.
- Όχι καμιά άλλη.
- Πρέπει να τους βρούμε.
- Θα είναι νεκροί ή ζωντανοί ;
- Δεν αλλάζει τίποτα για μας.
- Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τους πάρουμε πίσω.
- Κι αν δεν τα καταφέρουμε;
- Ούτε αυτήν την επιλογή έχουμε.
- Οι δικοί μας έδωσαν τα πάντα για μας.
- Κι εμείς έχουμε μόνο τη ζωή μας.
- Και το έργο μας.
- Είναι σαν να μας έδωσαν τη σκυτάλη.
- Είμαστε όμως άξιοι να την πάρουμε;
- Το έργο μας θα δείξει την αξία μας.
- Δεν έχουμε άλλη ευκαιρία.
- Ποιος πιστεύει από εμάς ότι είναι ζωντανοί;
- Κανείς.
- Είναι πάντως αγνοούμενοι.
- Και το καθήκον μας είναι να τους ψάξουμε.
- Όπου και να βρίσκονται.
- Έπρεπε να τους είχαμε βρει ήδη.
- Μην το σκέφτεσαι.
- Γιατί;
- Διότι υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις στην ιστορία της πατρίδας μας.
- Και τι σημαίνει αυτό;
- Στις περισσότερες δεν είχαμε γεννηθεί.
- Η βραδύτητα.
- Η βραδύτητα;
- Αργήσαμε να γεννηθούμε.
- Τότε θ' αργήσουμε να πεθάνουμε για να σώσουμε περισσότερους.
- Με το έργο αυτό μπορεί και να μην αργήσουμε.
- Φοβάσαι;
- Βέβαια.
- Κι εγώ.
- Τότε γιατί ρωτάς;
- Για να ξέρω.
- Τι να ξέρεις ;
- Ότι είμαστε άνθρωποι, αλλά ο φόβος μας δεν πρόκειται να μας ενοχλήσει.
- Ακριβώς.
- Είμαστε άνθρωποι που θέλουν να βρουν ανθρώπους.
- Είναι το δικαίωμά μας.
- Αυτό το δικαίωμα είναι ακριβό.
- Και η άνοιξη είναι ακριβή.
- Σωστά.
- Πρέπει να φύγουμε τώρα.
- Τώρα;
- Ναι τώρα!
- Δεν έχουμε άλλο περιθώριο.
- Ο χρόνος είναι μαζί μας.
- Θα πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε μαζί του.
- Μπορεί και να είναι πιο δύσκολο.
- Όλα εξαρτώνται από εμάς.
- Εμάς και μόνο.
- Ακόμα και οι δικοί μας.
- Τώρα είμαστε όλοι ένα.
- Ένα και μόνο.
- Έτοιμοι όλοι;
- Όλοι και όλες.
- Έχεις δίκιο δεν υπάρχουν πια γυναίκες και άντρες.
- Μόνο μαχητές.
- Για τους δικούς μας.
- Για τους άξιους.
- Για την πατρίδα μας.