Ιωάννης Παστρικάκης

Ο Ιωάννης Παστρικάκης μοναχογιός του γιατρού Γεωργίου Παστρικάκη και της Σοφίας το γένος Γραικού, γεννήθηκε στις Αρχάνες Ηρακλείου Κρήτης στις 14 Δεκε
μβρίου 1894. Τελείωσε το Δημοτικό στις Αρχάνες και το Γυμνάσιο στο Ηράκλειο.-----Στις 18 Σεπτεμβρίου 1910 μπήκε στη στη σχολή ναυτικών δοκίμων.--Kατά την κήρυξη των Βαλκανικών Πολέμων στη Σχολή φοιτούσαν μόνο πρωτοετείς και τριτοετείς διότι το 1909 και το 1911 δεν είχαν καταταγεί δόκιμοι.

Ως τριτοετής ναυτικός δόκιμος είχε πρωτοστατήσει στις προσπάθειες να πεισθεί το Υπουργείο Ναυτικών να επιτρέψει στους νεαρούς δοκίμους να συμμετάσχουν στην προσπάθεια της πατρίδος να απελευθερώσει τα σκλαβωμένα ακόμα χώματα της από τον Τούρκικο ζυγό. Για το σκοπό αυτό παρακάλεσε πολλές φορές τον υπουργό των Ναυτικών Νικόλαο Στράτο ακόμη και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο που τύχαινε να είναι νονός του. Έτσι ο Ιωάννης Γ. Παστρικάκης με τους υπόλοιπους τριτοετείς συμμαθητές του τοποθετήθηκαν στον Στόλο του Αιγαίου και έλαβαν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις. Το σχετικό διάταγμα όριζε ότι διατίθενται μόνο στην υπηρεσία των αποβατικών αγημάτων και ότι μετά το τέλος της επιστρατεύσεως θα επανέρχονταν στη Σχολή προκειμένου να συνεχίσουν τα μαθήματά τους

Στη Χίο ήρθε εκτελώντας χρέη αξιωματικού αποβατικού αγήματος, και συμμετείχε στην κατάληψη του υψώματος Σελλάδα του Αίπους. Βρήκε ηρωικό θάνατο μαζί με άλλους συντρόφους του στις 15 Νοεμβρίου 1912.

Ο ίδιος ο επικεφαλής του αγήματος Ιωάννης Δεμέστιχας αναφέρει: «Ολίγον προ της Δύσεως ανεπήδησαν αιφνιδίως και σχεδόν έμπροσθέν μας, όμοιοι με δαίμονες της κολάσεως, Τούρκοι στρατιώται. Εφόρουν όλοι μακρούς μανδύας, είχον ξιφολόγχας επι των όπλων και εκτράτουν ανά μίαν χειροβομβίδα έκαστος. Δια να ενθαρρύνω τους άνδρας μου διέταξα αμέσως εφ’ όπλου λόγχην και πύρ ταχύ. Επηκολούθησε δαιμονιώδης θόρυβος. Αλλ΄η ορμή των επιτιθέμενων δεν εκάμθη…Εις την αριστερά πτέρυγα ο νεαρός δόκιμος Παστρικάκης ανέπτυξεν αυνήθη τόλμην, και εξακολυθησε μαχόμενος και διευθύνων τους άνδρας του χωρίς ουδέ στιγμήν να καμφθή. Ο ατυχής δεν επέζησεν, όπως συνεχίσει το στάδιον του, το οποίον τόσον ενδόξως ήρχιζε. Σφαίρα εχθρική έδωκε τέλος εις την ευγενική του ύπαρξιν»

Ιωάννης Παστρικάκης. Σχολή Ναυτικών δοκίμων

Οι νεκροί της Σελλάδας τάφηκαν μετά την εγκατάλλειψη του Αίπους από τις ελληνικές δυνάμεις στις 22 Νοεμβρίου από Πυτιανούς που αγγάρευσε ο επικεφαλής τούρκος ανθυπολοχαγός Εμβέρ. Ήταν ο ίδιος αξιωματικός που σύμφωνα με τον δάσκαλο Ι. Βαριαδάκη κατά την μέρα της επιβιβάσεως και του απόπλου των πλοίων με τους τούρκους αιχμαλώτους φανέρωσε στους Βρονταδούσους Ιωάννη Γλύκα και Δημήτριο Γέμελο το τόπο ταφής του Ι. Παστρικάκη. Έτσι 45 ημέρες μετά το θάνατό του, με φροντίδα της επιτροπής του Αγίου Γεωργίου εντοπίστηκε ο τάφος, ξεθάφτηκε το σώμα του ήρωα, τοποθετήθηκε σε τσίγκινη θήκη και μεταφέρθηκε στο ναό. Την επομένη , 8 Φεβρουαρίου 1913 μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Χίου και στις 4 το απόγευμα έγινε η κηδεία του, παρουσία και της μητέρας του Σοφίας Γ. Παστρικάκη και τάφηκε στον

Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, κοντά στον σύντροφό του Νικόλαο Ρίτσο

Το 1915 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων των πεσόντων. Η μητέρα του Ιωάννη Παστρικάκη ήρθε ξανά στη Χίο το 1928 και παρέδωσε τα οστά του παιδιού της στην επιτροπή του Αγίου Γεωργίου λέγοντας: «Γνωρίζω καλώς τας τιμάς που αποδίδετε κατ΄ έτος εις το παιδί μου. Γι αυτό κι εγώ δεν τα παίρνω μαζί μου στην Κρήτη, αλλά τα αφήνω σε εσάς. Σ΄ εσάς ανήκουν»

Ο Ιωάννης Παστρικάκης ήταν πρώτος μαθητής της σχολής ναυτικών δοκίμων που έπεσε στο πεδίο της μάχης. Μετά το θάνατο του, του απονεμήθηκε ο βαθμός του αρχικελευστή οπλίτη και τοποθετήθηκε η προτομή του στο κήπο της σχολής και διοργανώνονται προς τιμή του κάθε χρόνο ιστιοπλοικοί αγώνες με την ονομασία «ΠΑΣΡΙΚΑΚΕΙΑ» σε συνεργασία με τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος και τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο Πειραιά, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας.

Μνημείο Ιερού λόχου Κρητών φοιτητών

Επίσης το όνομα του είναι χαραγμένο στο μαρμάρινο μνημείο, που στήθηκε στην αυλή του Γυμνασίου Χανίων για να τιμηθούν οι τελειόφοιτοι μαθητές και φοιτητές, πρώην μαθητές του Γυμνασίου Χανίων, που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου συγκροτώντας φοιτητικό λόχο με την επωνυμία «Ιερός Λόχος Φοιτητών Κρητών - Δραγατσάνιον»

Πηγή:

• "Ο Βροντάδος και η Ιστορία του" Αντωνίου Χαροκόπου
• "Ο ναύαρχος Ιωάννης Δεμέστιχας"
• Ναυτικό μουσείο Κρήτης: www.marmuseum.tuc.gr
• Σχολή ναυτικών δοκίμων: http://www.hna.gr/snd/index.html