Του Νίκου Λυγερού
Η απελευθέρωση της Σαμοθράκης στις 19 Οκτωβρίου 1912 είναι συμβολική και μάλιστα σε πολλαπλό επίπεδο. Δίνει έμφαση σ’ ένα από τα πιο σπουδαία αγάλματα της ελληνικής γλυπτικής, τη Νίκη της Σαμοθράκης. Ενισχύει την αντίληψή μας για τις θυσίες που έκαναν οι δικοί μας στην Επανάσταση του 1821, διότι οι νησιώτες μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον αγώνα του έθνους μας, ακόμα και αν αυτός αποτέλεσε έναν στόχο για την τουρκική βαρβαρότητα. Η αντίστασή τους παραμένει ένα παράδειγμα για όλους μας και ιδιαίτερα σε μια περίοδο, όπου δεν πιστεύουμε πια σε τίποτα αν δεν το δούμε με τα μάτια μας λόγω της απαξίωσης στην πίστη μας. Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν τόσο εύκολα την ημέρα χαλασμού, όπου οι Τούρκοι έσφαξαν 700 παλικάρια μας και από τους 15.000 κατοίκους γλίτωσαν μόνο 33 οικογένειες. Διότι αν το ξεχάσουμε και αυτό, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Διότι η τουρκική κατοχή και σκλαβιά διήρκησε έως τις 19 Οκτωβρίου 1912 με την απελευθέρωση της Σαμοθράκης από τα θωρηκτά του ελληνικού στόλου που έσπαζε τον τουρκικό ζυγό σε όλο το Αιγαίο. Έτσι η Σαμοθράκη που δεν αλλοιώθηκε, παράμεινε ένα δείγμα ρωμιοσύνης που έγινε παράδειγμα Ελληνισμού. Είναι λοιπόν σημαντικό να θυμηθούμε τον αγώνα της και την απελευθέρωσή της μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες, για να συνεχίσουμε κι εμείς το έργο του Ελληνισμού δίχως να εξετάζουμε το κόστος, αλλά μόνο την αξιοπρέπειά μας.