Του Νίκου Λυγερού
Την ώρα που στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα μερικοί καθυστερημένοι που αναρωτιούνται αν πρέπει να θεσπίσουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η Κύπρος έχει προχωρήσει τόσο πολύ από το 2004, αφού απέρριψε το Σχέδιο Ανάν και εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την δική της ΑΟΖ, που αναγκάζει την Τουρκία να κάνει υποχρεωτικές κινήσεις λόγω των υδρογονανθράκων. Το πιο ενδιαφέρον που ξεχνούν βέβαια οι δικοί μας ραγιάδες, είναι ότι ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αναγκάζεται να φλερτάρει με τον ανύπαρκτο κόσμο, που διαχειρίζεται την εκμετάλλευση αυτού του τομέα. Όταν ακούμε τον Υπουργό Εξωτερικών να προσπαθεί να βρει επιχειρήματα συνεργασίας με την Κύπρο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε εισχωρήσει στη σφαίρα του αδιανόητου για πολλούς από τους δικούς μας που κατηγορούσαν άδικα τον Κρανιδιώτη αλλά και τον Παπαδόπουλο όταν επινοούσαν τις ευρωπαϊκές τους κινήσεις για ν' αλλάξει το κυπριακό και να γίνει όντως και επί του πρακτέου ένα διεθνές πρόβλημα. Και τώρα μετά από τόσα χρόνια δικαίωσης υπάρχουν ακόμα άτομα που δεν μπορούν να παραδεχθούν τα λάθη τους και προσπαθούν να τα παρουσιάσουν ως ανώδυνα. Η ιστορία όμως καταγράφει τα πάντα και τώρα βλέπουμε ξεκάθαρα τις επιπτώσεις μερικών στρατηγικών κινήσεων, οι οποίες ήταν ουτοπικές. Η Τουρκία που ήταν πάντα κάθετα εναντίον στην έννοια της ΑΟΖ, λόγος ο οποίος εξηγεί γιατί δεν υπέγραψε το Δίκαιο της Θάλασσας, είναι τώρα υποχρεωμένη να διαχειριστεί με ελιγμούς μάλιστα το θέμα της κυπριακής ΑΟΖ. Πιο πρακτικά όταν η Τουρκία μιλά και μόνο για τη Κύπρο την ώρα που αυτή έχει την ευρωπαϊκή προεδρία, ενώ είχε δηλώσει ότι θα παγώσει τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, καταλαβαίνουμε όλοι ότι το γελοίο δεν σκοτώνει. Επιπλέον, όταν η Τουρκία για να δελεάσει την Κύπρο, εξηγεί ότι αποτελεί τον ασφαλέστερο και συντομότερο δρόμο για να περάσει το φυσικό αέριο της Κύπρου και να τροφοδοτήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η δήλωση αποδεικνύει και τη δειλία μερικών δικών μας όσον αφορά στη θεματολογία τους περί πολέμου. Όχι μόνο η Τουρκία δεν κάνει καμία κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά προσπαθεί απεγνωσμένα να πλασάρει τον εαυτό της προς αυτήν την νέα ενεργειακή αγορά, όπου η Κύπρος θα παίξει ένα κυρίαρχο ρόλο. Δηλαδή με απλά λόγια, η Κύπρος μέσω της ΑΟΖ της και βέβαια των υδρογονανθράκων της, έχει καταφέρει όχι μόνο ν’ αλλάξει την τοπική κατάσταση αλλά έχει μετατρέψει και το γενικότερο τοπίο προς όφελος της αξιοποιώντας γεωστρατηγικά την οικονομική ισχύ της. Αν αυτό δεν επαρκεί σε μερικούς δικούς μας για να προωθήσουν την ελληνική ΑΟΖ είναι μάλλον ότι έχουν άλλα συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου