Ποιοι πραγματικά κακοποίησαν τους εγκληματίες συλληφθέντες;
Καληνωρίσματα. Αποσβολωμένος διαβάζω την επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες.
Η αστυνομία προχώρησε στην σύλληψη εγκληματιών,
κλεφτών, τρομοκρατών ή όπως θέλετε πείτε τους. Πριν χαρούμε που περισσότεροι παράνομοι θα βρεθούν πίσω από τα σίδερα, αναγκαζόμαστε να ασκήσουμε κριτική στους αστυνόμους που ξέσπασαν τα νεύρα τους στους συλληφθέντες πλακώνοντας τους στο ξύλο. Και τελικά προβληματιζόμαστε για αυτούς (τους συλληφθέντες). Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή.
Το ότι πιάστηκαν τα τέσσερα αυτά άτομα αποτελεί μεγάλη επιτυχία της αστυνομίας ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως ένας εξ αυτούς ταυτοποιήθηκε και αναγνωρίστηκε ως ο δράστης της ληστείας στην Πάρο όπου βγαίνοντας από μία ληστεία τράπεζας ένας οδηγός ταξί προσπάθησε να τον ακινητοποιήσει (πείτε τον και σύγχρονο ήρωα) όμως αυτός τον σκότωσε εν ψυχρό! Το όνομα του; Ανδρέας Μπουρζούκος. Ο νεαρότερος της συμμορίας είναι ο φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου (που το 2008 σκοτώθηκε σε συμπλοκή με την αστυνομία) ο οποίος ακολούθησε την παρανομία όντας αναρχικός. Τους έπιασαν; Όλα καλά!
Της σύλληψης, ακολούθησε η είδηση του ξυλοδαρμού των συλληφθέντων, των οποίων τα σημάδια κακοποίησης είναι εμφανή. Οι συλληφθέντες διαμαρτύρονται πως κακοποιήθηκαν κατά την κράτηση τους και οι αστυνομικοί αναφέρουν πως η αντίσταση τους ήταν τέτοια που η συμπλοκή οδήγησε και στον ξυλοδαρμό. Αν και όσοι γνωρίζουν, θα συμφωνήσουν πως οι αστυνομικοί μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα βίαιοι και με ολίγον τι, κατάχρηση εξουσίας, εντούτοις θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως οι συλληφθέντες δεν είναι τα καλά παιδιά που σήκωσαν τα χέρια ψηλά και φώναξαν με μια φωνή “παραδινόμαστε! μας πιάσατε”. Είναι αναρχικοί. Δεν αναγνωρίζουν την εξουσία της αστυνομίας και είναι προφανές πως προηγήθηκε σθεναρή αντίσταση, λεκτική και σωματική πρόκληση και μεταξύ μας έκαναν σαν τα κατσίκια κατά τη σύλληψη και μεταφορά τους. Αναρχικούς τους είπανε. Αν δεν το πιστεύετε, σημαίνει πως δεν έχετε πάει σε πορείες, δεν έχετε δει αναρχικούς και πολύ περισσότερο δεν τους έχετε δει να τίθενται υπό κράτηση!
Ο πραγματικός όμως λόγος που ξεκίνησα να γράφω για το κείμενο, είναι το τρίτο στάδιο που το γεγονός απασχόλησε την επικαιρότητα. Πιο συγκεκριμένα, για την αντίδραση από την σύλληψη και τον ξυλοδαρμό. Αναφέρομαι στην δήλωση του πατέρα του δολοφόνου του οδηγού ταξί και ενός των των συλληφθέντων που στα τριάντα του δεν εργάστηκε ποτέ, αποφοίτησε από το τμήμα Θεολογίας του πανεπιστημίου και όπως δήλωσε ο πατέρας του (συνταξιούχος αγιογράφος παρακαλώ!!!) είναι οικογενειακώς αναρχικοί. Ας μην μείνουμε στην δήλωση αυτή. Ας πάμε στην μητέρα του νεαρού φίλου του Γρηγορόπουλου που είναι κόρη του διάσημου δολοφόνου ενός διανοούμενου της εποχής και η οποία από την ασφάλεια των βορείων προαστίων που ζει και μεγάλωσε τον κανακάρη της, γράφει βιβλία. Σε ένα από αυτά περιγράφει πως όταν ο γιος της ζήτησε να τον βοηθήσει στο διάβασμα για το διαγώνισμα της Ιστορίας στο σχολείο εκείνη του απάντησε: “χέσε την ιστορία, θα διαβάσουμε Χάκκα”. Η μάνα αυτή σήμερα δηλώνει περήφανη για τον γιο της. Και καλά κάνει φυσικά αφού τα ίδια μυαλά κουβαλάει κι εκείνη.
Καταλήγοντας τον προβληματισμό μου, σκέφτομαι πως τα παιδιά αυτά είναι όπως πάντα, θύματα. Είναι υποχείρια των καταπιέσεων, των απωθημένων και των αρρωστημένων ιδεολογιών των γονιών τους. Αυτοί οι γονείς όπως και όλοι οι γονείς, είναι αυτοί που κατέστρεψαν την κοινωνία στην οποία ζούμε. Γονείς που μπορεί να μην εγκλημάτησαν άμεσα στην κοινωνία με κάποια ληστεία, κάποια δολοφονία ή κάποια βόμβα σε εμπορικό κέντρο, όμως εγκλημάτησαν στα ίδια τους τα παιδιά συμπεριφέρνοντας τα στον φαύλο κύκλο της ψυχικής και ιδεολογικής διαφθοράς. Κι εγώ δεν μεγάλωσα σε μία καλύτερη κοινωνία από αυτά τα παιδιά, όμως είμαι τυχερός γιατί οι γονείς μου με τροφοδότησαν με σωστά πρότυπα και ιδεολογίες που βασικά έχουν γνώμονα την τάξη και τον σεβασμό. Αυτοί οι (και άλλοι) γονείς θα κυκλοφορούν ελεύθεροι όσο τα παιδιά τους θα καταδικάζονται για υποκινούμενα εγκλήματα, ακριβώς όπως η σημερινή γενιά στην Ελλάδα πληρώνει τα “εγκλήματα” των προγενέστερων. +Yanni Spiridakis
http://www.veteranos.gr/2013/02/blog-post_2514.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου