Του Νίκου Λυγερού
Για όσους δεν έχουν καταλάβει τι γυρεύει η Μάλτα στο θέμα της ελληνικής ΑΟΖ πρέπει να υπενθυμίσουμε μερικά στοιχεία για τα οποία είναι ενημερωμένο τα ανώτατο επίπεδο του ελληνικού πολιτικού φορέα. Ας αρχίσουμε από τα πιο απλά. Η Μάλτα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004. Εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το ίδιο έτος με την Κύπρο. Και οι δύο χώρες αποτελούν στρατηγικά σημεία της Μεσογείου και μάλιστα έχουν και τοποστρατηγική οντότητα. Όσον αφορά στις ΑΟΖ, η Μάλτα δεν αγγίζει την Ελλάδα. Η Μάλτα συμφώνησε με τη Λιβύη για να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας το 1982. Η δικαστική απόφαση βγήκε το 1985, με την οποία η Μάλτα έχασε 4100 km2 της θεωρητικής της υφαλοκρηπίδας. Η Μάλτα υπέγραψε συμφωνία με τη Λιβύη το 1986. Η Ιταλία υπέγραψε συμφωνία υφαλοκρηπίδας με την Ελλάδα το 1977. Η Ιταλία έχει υπογράψει συμφωνία υφαλοκρηπίδας το 1968 με τη Γιουγκοσλαβία και τα κράτη που είναι διάδοχα της πρώην Γιουγκοσλαβίας έχουν αποδεχθεί τη συμφωνία: αφορά την Κροατία, τη Σλοβενία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Η Κροατία θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013. Η Ιταλία έχει επίσης υπογράψει συμφωνία υφαλοκρηπίδας και με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη Γαλλία το 1986 για τα στενά του Bonifacio και με την Ισπανία το 1974. Η Ιταλία έχει υπογράψει και με την Αλβανία το 1992. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε το 2013 νομοσχέδιο που αφορά στη Μεσόγειο και στις οριοθετήσεις των ΑΟΖ. Όλη η θεωρητική ΑΟΖ της Μάλτας εντάσσεται μέσα στο επίσημο FIR της. Κατά συνέπεια, η ελληνική ΑΟΖ και το FIR της Μάλτας έχουν κοινή τομή και μάλιστα μεγάλη με την οποία ασχολείται ήδη η ελληνική αεροπορία. Όταν η Λιβύη θέλει να κλείσει τον κόλπο Σύρτης, μια από τις πιο σημαντικές επιπτώσεις είναι ότι καταπατά τις τρεις ευρωπαϊκές ΑΟΖ της Ιταλίας, της Μάλτας και της Ελλάδας. Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό να υπάρχει συντονισμός μεταξύ των τριών ευρωπαϊκών χωρών για αυτό το θέμα ειδικά τώρα που υπάρχει και το νομοσχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν έχουμε όλα αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας δεν κοιτάζουμε επιφανειακά τα προβλήματα, καταλαβαίνουμε απολύτως ότι η έννοια της σύζευξης είναι αποκλειστικά γεωπολιτική και δεν αφορά βέβαια κάποια συμφωνία οριοθέτησης ακόμα και αν θα πρέπει να διαχειριστούμε το θέμα της επικάλυψης του FIR με την ΑΟΖ, αφού η ελληνική ΑΟΖ είναι μεγαλύτερη από το FIR της, ενώ η ΑΟΖ της Μάλτας είναι μικρότερη από το FIR. Έτσι η στρατηγική γίνεται πιο κατανοητή από όλους και μπορεί να προβλέψει τι έχει επινοηθεί σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο που αφορά στα Ιεροσόλυμα, στην Κύπρο, στη Ρόδο, στην Κρήτη και στη Μάλτα. Το νησί της Μάλτας είναι ένας φυσιολογικός σύμμαχος για την Ελλάδα λόγω της ιστορικής γεωπολιτικής. Ας το έχουμε υπόψη μας αυτήν την περίοδο για να έχουμε και άποψη για το τι σημαίνει εθνική υψηλή στρατηγική για την πατρίδα μας.
