Του Νίκου Λυγερού
Είναι μερικοί που ακόμα και σήμερα λόγω ραγιαδισμού πιστεύουν στην έννοια της μικροπολιτικής για να τα βγάλουν πέρα επηρεάζοντας καταστάσεις και δεν έχουν αντιληφθεί ότι υπάρχει ένα όριο σε αυτές τις κινήσεις όταν βρισκόμαστε στο πλαίσιο της υψηλής στρατηγικής. Με θέματα όπως είναι η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και ο Ζεόλιθος δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά όταν λειτουργείς αποκλειστικά σε τοπικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για το Interconnector EuroAsia αλλά γενικότερα και για τους αγωγούς ενέργειας. Όταν, λοιπόν, υπάρχουν τοπικιστικές προσεγγίσεις με τοπικά συμφέροντα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι θα σταματήσουν επί του πρακτέου γιατί τα μεγέθη των έργων για τα οποία γράφουμε είναι άλλης τάξης. Κατά συνέπεια το παίγνιο παίζεται διαφορετικά και με άλλους παίκτες. Δεν μπορούμε παραδείγματος χάρη να καθυστερούμε ένα έργο όπως είναι η γέφυρα Ρίο- Αντίρριο επειδή υπάρχουν προβλήματα στα διόδια . Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα θέματα που είναι στην ουσία ακόμα μεγαλύτερα. Το θέμα του ηλεκτρισμού και της διασύνδεσης των νησιών είναι ακριβώς του ίδιου τύπου, όπως και η τροφοδότηση του καραβιού με φυσικό αέριο. Η οικονομική δυσκολία που βρίσκεται η πατρίδα μας, μας αναγκάζει να χρησιμοποιήσουμε όλο και περισσότερες τεχνικές της υψηλής στρατηγικής για την οποία οι υπερβάσεις είναι φυσιολογικές και η παραμέριση των οποιοδήποτε μικροπολιτικών γίνεται με αποτελεσματικό τρόπο. Συνεπώς αυτό έχουμε στο νου μας για να μπούμε πιο γρήγορα στο πνεύμα του έργου.