Η ΠΙΟ ΕΝΔΟΞΗ ΗΤΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Η μάχη των Θερμοπυλών---




Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ----



Επιμέλεια: Αργ. Παγαρτάνης (εφημερίδα Φίλαθλος)



Το ψυχρό βλέμμα του Λεωνίδα σε καρφώνει πιο βα­θιά από το υψωμένο του δόρυ. Αυτό το βλέμμα της περηφάνειας, της περιφρόνησης για το θάνατο, της απόλυτης συναίσθησης του καθή­κοντος και της θυσίας, βρίσκεται εκεί κάθε φο­ρά που περνάμε από τις Θερμοπύλες για να μας θυμίζει στους αιώνες το απόλυτο παράδειγμα της παλικαριάς και του χρέους προς την πατρίδα.



Ελάχιστοι, βέβαια, από εμάς στρίβουμε το κεφάλι κάθε φορά που περνάμε από τις Θερμοπύλες για να ρίξουμε έστω και μία ματιά στο μνημείο του πιo δοξασμένου βασιλιά της Σπάρτης.



Τι γνωρίζουμε για τη μάχη των Θερμοπυλών, την πιο ακατανόητη στρα­τιωτική ενέργεια στην αρ­χαία ιστορία; Ό,τι μας δί­δαξαν οι "300" αυτή n ταινία-καρικατούρα, βασισμέ νη σε κόμικ. Αυτό ήταν και το άλλοθί της. Όταν τα πράγματα "δυσκόλευαν" όλοι έλεγαν ότι η ταινία δεν αποτυπώνει την Ιστορία, είναι απλά βασισμένη στη θυσία του Λεω­νίδα και των Σπαρτιατών. Μήπως. όμως. η πλειοψη­φία την πήρε τοις μετρη­τοίς; Μήπως φαντάζονταν τους ήρωες έτσι όπως παρουσιάστηκαν στο πανί; Αποτελεί κατάντια για έναν λαό να περιμένει α μάθει την ιστορία του από τις παραγωγές του Χόλιγουντ.



Σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές μελέτες, η μάχη των Θερμοπυλών έληξε σαν σήμερα , 9 Αυγούστου, πριν από 2.489 χρόνια. Το κείμενο φυσικά και δεν είναι επιστημονικό, έχει σκοπό να θυμίσει κάποια γεγονότα όπως τα παρουσιάζουν ο Ηρόδοτος και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και όχι το πενάκι του Φρανκ Μίλερ...



Δεν ήταν 300, αλλά και πάλι ήταν ελάχιστοι



Κατ' αρχάς, αυτοί που πολέμησαν στις Θερμοπύ­λες δεν ήταν 300. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί στους Σπαρτιάτες όμοιους, οι ο­ποίοι ακολούθησαν τον Λε­ωνίδα και έμειναν μαζί του μέχρι το τέλος στα στενά. Ο αριθμός των Ελλήνων που υπερασπίστηκαν το στενό πέρασμα κυμαίνεται από 5.000 (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Η­ρό­δοτου) με 7.500 (σύμφωνα με τον Διόδωρο).



Και πάλι, βέβαια, ο αριθμός είναι ελάχιστος σε σχέση με το περίπου έ­να εκατομμύριο άνδρες που αριθμούσε ο κατακτη­τικός στρατός των Περσών. Δεν μειώνεται η έννοια της θυσίας από την αλλαγή των αριθμών... Μαζί με τον Λε­ωνίδα πολέμησαν άνδρες από τη Μαντινεία, την Τεγέα, τις Μυκήνες, την Κόριν­θο, την Αρκαδία.



Οι Σπαρτιάτες δικαιού­νται τον μεγαλύτερο έπαινο επειδή ακόμα κι όταν έφτα­σαν στο ελληνικό στρατό­πεδο τα νέα για την προδοσία του Εφιάλτη και την κυκλωτική κίνηση που ετοίμα­ζαν οι Πέρσες, αποφάσισαν να μείνουν στο στενό και να μην αποχωρήσουν για να πολεμήσουν το στρατό του Ξέρξη σε άλλο σημείο. Μα­ζί τους, όμως, έμειναν και 700 Θεσπιείς, οι οποίοι επι­καλέστηκαν την κοινή τους καταγωγή με τους Σπαρτιάτες από τον ημίθεο Ηρα­κλή. Αλλά και 400 Θηβαίοι, τους οποίους ο Λεωνίδας δεν άφησε να φύγουν επει­δή φοβόταν τα φιλοπερσικά τους αισθήματα. Οι υπό­λοιποι αποχώρησαν με δια­ταγή του Λεωνίδα, ο οποίος προτίμησε να βαδίσει όσο το δυνατόν πιο μοναχικά το δρόμο της θυσίας.









Η πιο ένδοξη ήττα



Τι ήταν οι Θερμοπύλες; Μία χί­μαιρα. Δεν ήταν πραγματική αντί­σταση. Ηταν ψυχολογική καταρ­ράκωση των Περσών, όχι στρατιω­τική. Αν πίστευαν οι Ελληνες ότι θα μπορούσαν να σταματήσουν τους Πέρσες δεν θα έφτιαχναν ισχυρά οχυρωματικά έργα στο στενό, το οποίο είχε τότε μήκος μόλις 12 μέτρα; Αν το υπερασπί­ζονταν δεκάδες χιλιάδες πολεμι­στών (και αντίστοιχα άλλοι δια­σκορπίζονταν στα γειτονικά βουνά και απέκλειαν τα δύσβατα πε­ράσματα) δεν θα μπορούσαν να καθυστερήσουν για περισσότερο καιρό τους Πέρσες, ίσως να τους κρατήσουν για εβδομάδες στο ση­μείο, και να τους αποδείξουν ότι θα ήταν αδύνατο να περάσουν;



Οι ελληνικές πόλεις αμφιταλαντεύονταν για τη στάση που θα έ­πρεπε να κρατήσουν απέναντι στους Πέρσες. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που εισηγούνταν την άνευ ό­ρων υποταγή στον Ξέρξη, για να γλυτώσουν από την οργή του. Αλ­λοι υποστήριζαν ότι οι ελληνικές πόλεις-κράτη θα έπρεπε να κρα­τήσουν ουδετερότητα μέχρι να α­ντιληφθούν τις προθέσεις του Πέρση βασιλιά. Οι Σπαρτιάτες, οι Αθηναίοι και άλλοι τάχθηκαν υ­πέρ της αντίστασης και κέρδισαν την πλειοψηφία, αλλά χρειαζόταν ένας φάρος, μία ένδειξη πίστης στη νίκη, διότι και όλοι οι στρατοί των ελληνικών πόλεων-κρατών να μαζεύονταν, είναι ζήτημα αν θα έ­φταναν το 1Ο-15% των δυνάμεων των Περσών. Ποια, λοιπόν, ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες δεν φοβούνται ακόμα και να πε­θάνουν για την ελευθερία τους; Το να σταθούν μια χούφτα άνθρω­ποι απέναντι σ' έναν τεράστιο στρατό.



Οι Θερμοπύλες είναι η πιο ένδοξη... ήττα ελληνι­κού στρατού από καταβολής Ιστορίας. Η θυσία και το μεγαλεί­ο όσων αψήφησαν τον Ξέρξη καταχω­νιάζει σε μία γωνία του μυαλού ότι στο τέλος έχασαν, σκο­τώθηκαν από τους Αθανάτους του Υδάρνη ή από τα βέλη των τοξοτών. Αφού οι ίδιοι δεν θέλησαν να το σκεφτούν, γιατί να το βάζουμε εμείς στο μυαλό μας;



Ιστορικές φιγούρες που έμειναν



Ο Λεωνίδας ήταν το κεντρικό πρόσωπο της μάχης, ω­στόσο οι ιστορικοί μεταφέρουν και άλλα ονόματα αν­δρών που αξίζει να αναφερθούν. Ο Διηνεκής π.χ. έμεινε γνωστός για την ατάκα του «καλύτερα, θα πολεμήσου­με στη σκιά» όταν οι κήρυκες των Περσών είπαν ότι τα βέλη τους είναι τόσα πολλά που θα σκεπάσουν τον ήλιο. Οι λεπτομέρειες της ιστορίας του, όμως, δείχνουν ακό­μα λαμπρότερο μεγαλείο. Σύμφωνα με το σπαρτιατικό νόμο ο Διηνεκής δεν θα έπρεπε να βρισκόταν στις Θερ­μοπύλες, καθώς δεν είχε αρσενικό απόγονο για να συ­νεχίσει τη γενιά του, αλλά τέσσερις κόρες. Μέσω της παρέμβασης, όμως, μίας δούλης, που ισχυρίστηκε ότι είχε φέρει στον κόσμο έναν γιο του, απέκτησε το δικαί­ωμα να πολεμήσει και να πεθάνει δίπλα στον Λεωνίδα. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι όταν ο βασιλιάς του έπεσε νε­κρός, τέσσερις φορές όρμησε και τράβηξε το πτώμα του από τα χέρια των Περσών στρατιωτών.



Άλλη φιγούρα ήταν ο Αριστόδημος, ο οποίος μαζί με τον Εύρυτο επιλέχθηκαν από τον Λεωνίδα να αποχωρή­σουν από τις Θερμοπύλες και να μεταβούν στη Σπάρτη, ώστε να δώσουν μια λεπτομερή αφήγηση της θυσίας. Ο Εύριπος δεν άντεξε να αφήσει μόνο τον βασιλιά του, ε­πέστρεψε στις Θερμοπύλες και πέθανε μαζί του. Ο Αρι­στόδημος υπάκουσε στην βασιλική εντολή και επέστρε­ψε στη Σπάρτη, όπου αντιμετώπισε την περιφρόνηση των συμπατριωτών του επειδή εγκατέλειψε τη μάχη. Η ντροπή του ήταν δυσβάσταχτη και φρόντισε να την ξε­πλύνει με τον καλύτερο τρόπο, αφού στη μάχη των Πλα­ταιών ζήτησε να τοποθετηθεί στην πρώτη γραμμή και έ­κανε μόνος του επιθέσεις εναντίον ολόκληρων ομάδων Περσών, ώσπου έπεσε νεκρός.



Η προδοσία του Εφιάλτη



Η φιγούρα του Ε­φιάλτη είναι κομβική σ' αυτή την ιστορία. Όσο κι αν φαντάζει απίθανο, οι Έλληνες να κρατούσαν τους Πέρσες για πολλές ημέρες ακόμη στο στενό πέρασμα, η προδοσία του ντό­πιου άνδρα, ο οποί­ος ήξερε την περιο­χή και οδήγησε τους 10.000 επίλεκτους πολεμιστές του Υδάρνη στα νώτα των Ελλήνων μέσω ενός δύσβατου μονοπατιού που έμεινε γνω­στό ως Ανοπαία Ατραπός, απλοποίησε τα πράγματα.



Όσο οι Έλληνες έμεναν συγκεντρωμένοι στα μέτωπα των στενών ήταν δύσκολο να υποχωρήσουν, επειδή η παράτα­ξη των ανδρών που πολεμούσαν ήταν σχετικά μικρή, υπήρ­χε χρόνος για πολεμιστές να ξεκουραστούν και να αντικα­ταστήσουν συναδέλφους τους που είτε κουράζονταν, είτε τραυματίζονταν στις μάχες με τους Πέρσες. Η ανωτερότη­τα των όπλων των Ελλήνων τους έδινε μεγάλο πλεονέκτη­μα μαζί με τη μορφολογία του εδάφους. Οι ελληνικές πα­νοπλίες άφηναν ελάχιστα σημεία του σώματος ακάλυπτα στον εχθρό και τα δόρατα ήταν πολύ μακρύτερα απ' αυτά των Περσών, οι οποίοι είχαν ασπίδες από ψάθα που δεν συ­γκρατούσαν τις ελληνικές αιχμές, και τα δόρατα τους ήταν και μικρότερα και πιο ελαφρά και προκαλούσαν ελάχιστες απώλειες.



Η προδοσία του Εφιάλτη ουσιαστικά έφερε τους Ελλη­νες σε απελπιστική θέση. Για την κίνηση του αυτή ανταμεί­φθηκε πλουσιοπάροχα από τον Ξέρξη, αλλά χάρηκε λίγο τα πρόσκαιρα πλούτη του. Οταν οι Πέρσες νικήθηκαν σε Σαλαμίνα και Πλαταιές και αποχώρησαν, η δελφική αμφικτυονία τον επικήρυξε για μεγάλο χρηματικό ποσό, οπότε ο Ε­φιάλτης κρυβόταν στην περιοχή της Θεσσαλίας. Μετά από χρόνια πίστεψε ότι το ζήτημα ξεχάστηκε και επέστρεψε στην πόλη του, τα Αντίκυρα Φθιώτιδας, και αμέσως ανα­γνωρίστηκε από τον Αθηνάδη τον Τραχίνιο, ο οποίος και τον δολοφόνησε. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Αθηνάδης αρνήθηκε να εισπράξει το ποσό της επικήρυξης...



~~~



ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΠΟ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ



Στο πολύ ωραίο και καταπληκτικό άρθρο του, ο αρθρογράφος του Φιλάθλου κ. Αργ. Παγαρτάνης επειδή ίσως έμεινε -και καλά έκανε- από τη σκοπιά του στην παρουσίαση και μόνο του Ιστορικού της Μάχης των Θερμοπυλών και δεν παρουσίασε την κατάσταση που υπάρχει ΣΗΜΕΡΑ στον ιστορικότατο χώρο του πεδίου της Μάχης των Θερμοπυλών, καλό είναι πιστεύουμε, να αναφέρουμε προς ΟΛΟΥΣ-ΕΣ την πραγματική ΟΛΙΓΩΡΙΑ και ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ του ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ προς τους ΗΡΩΕΣ των ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ.



ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΛΕΜΕ.



Α) Από το 1829 (που ιδρύθηκε) το Νεώτερο Ελληνικό Κράτος μέχρι το 1955 (δηλαδή 126 ολόκληρα χρόνια, δεν υπήρξε κανένα ΜΝΗΜΕΙΟ, ΚΑΜΙΑ ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΙΜΗΣ στην ΑΝΔΡΕΙΑ εκείνων που δίδαξαν ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ και έγιναν ΑΙΩΝΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΗΡΩΙΣΜΟΥ.



ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, όπως το ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ισχύει, ούτε ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ, ΜΙΑ ΕΝΔΕΙΞΗ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ Ξένο περαστικό, ότι ΕΔΩ στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ υπήρξε μια ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΔΡΕΙΑΣ δεν υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια.



Β) Στα 1954 με πρωτοβουλία των Ελλήνων Μεταναστών στις ΗΠΑ και τον Καναδά, με ΕΡΑΝΟ, μαζεύτηκαν τα χρήματα και έτσι ΦΤΙΑΧΘΗΚΕ το γνωστό άγαλμα για τον Λεωνίδα. Δηλαδή από τους ξενιτεμένους φτωχούς Μετανάστες της Αμερικής και όχι βέβαια από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ...



Γ) Για τη θυσία των 700 Θεσπιέων που έπεσαν μέχρι ενός, από αλληλεγγύη και λόγω κοινής καταγωγής (και η θυσία τους ήταν τουλάχιστον ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ των 300 Σπαρτιατών και των βοηθών τους, αφού οι Θεσπιές ξεκληρίσθηκαν ολοκληρωτικά -αφού ήταν μια μικρή βοιωτική πόλη με λίγες εκατοντάδες ετοιμοπόλεμων ανδρών που θυσιάσθηκαν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ στον ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ) το ΕΠΙΣΗΜΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ δεν ΕΠΡΑΞΕ ΤΙΠΟΤΕ... Σαν να μην υπήρχαν κι αυτοί για πάνω από 160 χρόνια κι ευτυχώς ο Σύλλογος των Θεσπιέων, με ΕΡΑΝΟ πάλι, φιλοτέχνησε στις αρχές της δεκαετίας του '90 και εγκατέστησε το Μνημείο δίπλα στο Μνημείο του Λεωνίδα.



Δ) Από το 1955 λοιπόν μέχρι σήμερα όλοι οι φορείς του Νομού Φθιώτιδας διαχρονικά (Νομαρχία, βουλευτές, περιφερειάρχες, Δήμος Λαμιέων, πρώην Κοινότητα Θερμοπυλών) αλλά και το Ελληνικό Κράτος μέσω του Υπουργείου Πολιτισμού έκανε τα εξής καταπληκτικά. “Άφησε” τον Λεωνίδα Μόνο του... Χωρίς ένα τουριστικό περίπτερο που να δίνει κάποια αναμνηστικά, κάποια βιβλία, μια καρτ-ποστάλ βρε αδερφέ...



Μέχρι το 2007 περνούσε ο δρόμος της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας μπροστά από το μνημείο (ή καλύτερα Μνήμα από τις αρχές του '90 όταν τοποθετήθηκε και το μνημείο των Θεσπιέων).



Μπροστά από τον Λεωνίδα, εκατομμύρια πέρασαν, στάθηκαν, προσκύνησαν... Και φυσικά σε κάποιους υπήρχε και η αναπόφευκτη σωματική ανάγκη... Για φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη Ελλήνων και Ξένων, οι οποίοι δεν έβρισκαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΗΜΙΚΗ ΤΟΥΑΛΕΤΑ!!! με αποτέλεσμα να ξαλαφρώνουν δίπλα ή πίσω από το Μνημείο και μέσα στον Ιστορικό Τόπο... εξευτελίζοντας κάθε ιερό και όσιο των πεσόντων Ηρώων.



Ε) Η Ανικανότητα και η Παντελής Έλλειψη Σεβασμού τους εκδηλώθηκε με τη χάραξη του Νέου Οδικού Άξονα Αθηνών-Λαμίας που περνώντας μόλις 500 μ. κάτω από το χωριό των Θερμοπυλών, ΕΞΑΙΡΕΣΕ και Στέρησε τη δυνατότητα στους εκατοντάδες χιλιάδες -εκατομμύρια ετήσια διερχόμενους- να προσκυνήσουν στον Λεωνίδα και τους Θεσπιείς, αφού δεν προέβλεψαν ούτε μια παράκαμψη (γιατί θα ανέβαζε, βλέπετε, το κόστος του έργου!!!) για να μπορούν 0ΟΣΟΙ ΗΘΕΛΑΝ- να ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΝ το Μνημείο και τον Τόπο, έστω Γυμνό, όπως το είχαν αφήσει τόσα χρόνια. Και το άκρον άωτον της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ ΤΟΥΣ είναι ότι ΔΕΝ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ και τα ΑΓΓΛΙΚΑ που να σηματοδοτεί τους δυο δρόμους από και προς τη Λαμία και να καθοδηγούν τον -περίεργο- έστω ταξιδιώτη ανιχνευτή της Ιστορίας, για να επισκεφθεί τον Αρχαιολογικό Ιστορικό Τόπο των Θερμοπυλών. Τι να πει και τι να γράψει κανείς... Τι να πρωτοθαυμάσει... Τους ανίκανους πολιτικάντηδες διαχρονικά, τους ανιστόρητους κατασκευαστές Μεγαλο-εργολάβους που “λυπήθηκαν” ένα με ενάμιση χιλιόμετρο παράκαμψη και δυο-τρεις ταμπέλλες;



ΣΤ) Αλλά το χειρότερο που αγγίζει τα όρια της φαρσοκωμωδίας είναι ότι τώρα πια που δεν περνάει πουλί πετούμενο μπροστά από το Μνημείο του Λεωνίδα των 300 ανδρών και των Θεσπιέων, ΤΩΡΑ με λεφτά από το Κοινοτικό Πακέτο, έφτιαξαν ΜΟΥΣΕΙΟ που κόστισε εκατοντάδες εκατομμυρίων πρώην δραχμών και νυν ΕΥΡΩ, χωρίς επαναλαμβάνουμε να υπάρχει η στοιχειώδης πρόσβαση-επικοινωνία, χωρίς να σέβονται τη ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ του -Ανάπηρου, όπως φαίνεται- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ που κατασπαταλούν, χωρίς καμία ΑΙΔΩ το ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ του.



ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ πολλές και Αβάσταχτες. Τόσα χρόνια (180 χρόνια από την ίδρυση) γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ από το Ελληνικό Κράτος δεν Μερίμνησε για την ΑΝΑΔΕΙΞΗ των ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ; Γιατί τόση ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, τόση ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ, γιατί τόση ΕΜΠΑΘΕΙΑ στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ;



Θα έχει ενδιαφέρον φαντάζομαι, να δούμε την επισκεψιμότητα του Μουσείου των Θερμοπυλών, όταν με το καλό λειτουργήσει... Σ' ένα τόπο χωρίς καμία ουσιαστικά, επικοινωνία, χωρίς καμία σήμανση για την ιστορική του αξία, ποιος και πόσοι θα περνούν από εκεί...



Αλλά αυτό ακριβώς έκαναν και κάνουν και στον Μαραθώνα (όπου φθάσαμε το 2004 και λόγω των Ολυμπιακών) για να συμμαζευτούν τα χάλια του Τύμβου και να αναδειχθούν εν μέρει έστω κάποια ιστορικά σημεία της περιοχής...



Για τη Σαλαμίνα και το χάλι του Σήματος των Σαλαμινομάχων τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς.



Για την εγκατάλειψη των Πλαταιών πάλι, τι να πει κανείς... Για το τρόπαιο του Επαμεινώνδα στη μέση του πουθενά στα Λεύκτρα πάλι τι να πει κανείς... Για τον Δέξιππο τον Αθηναίο στην επική του μάχη και νίκη στους καταστροφείς της Ακρόπολης Ερούλους, μήπως είδε κανένας κάποιο μνημείο στον Ελαιώνα που τους κατενίκησε; Για τα τόσα και τόσα ΕΘΝΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ) ότι έχει εξαπολυθεί από το Νεώτερο Ελληνικό Κράτος και τους εκπροσώπους του, διαχρονικά, μια ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΣΙΩΠΗΣ και ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ...



Και κάτι ακόμα για τον Αρθρογράφο κ. Άναργ. Παγαρτάνη. Συγχαρητήρια κύριέ μου... Γιατί είσαστε ο Μόνος, μέσα σε ολόκληρο τον Ελληνικό Τύπο που την Κυριακή 9 Αυγούστου, αφιερώσατε αυτές τις γραμμές και τις προσφέρατε στους ΤΥΧΕΡΟΥΣ αναγνώστες σας... (λίγους χιλιάδες δυστυχώς).



Αν αναρωτιέστε τι έκανε ο Νομάρχης ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ κ. Χειμάρας, ο Δήμαρχος Λαμιέων κ. Κοτρωνιάς, ΟΛΟΙ οι βουλευτές του Νομού, ο Περιφερειάρχης, ο Υπουργός Πολιτισμού, η Πνευματική Ηγεσία του Τόπου, την Κυριακή 9 Αυγούστου, στον χώρο των Θερμοπυλών, η απάντηση είναι ΜΙΑ κ. Παγαρτάνη και αγαπητοί ΦΙΛΟΙ... ΤΙΠΟΤΕ... Τι είναι άλλωστε η θυσία των 300 Λακεδαιμονίων και των 700 Θεσπιέων (και όσων ακόντες-άκοντες συμμετείχαν στη θυσία) μπροστά στα Μπάνια των Εκλεκτών του Λαού;



Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ΟΣΟΙ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΑΣΤΟΥΜΕ από ΚΑΠΟΥ, είναι να ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ και να ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΜΕ από τη μια τη Θυσία εκείνων σε κάθε τόπο, και από την άλλη να καταδεικνύουμε το Ήθος και την Ανικανότητα όλων όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτό τον δύσμοιρο Λαό και τόπο.



Και πέρα από τα ευχολόγια και την αυτονόητη ευγνωμοσύνη για τον κ. Αναργ. Παγαρτάνη που ανέδειξε και ανέσυρε από τη ΛΗΘΗ τον Λεωνίδα και τα παλικάρια του, αξίζει νομίζουμε σε κάθε τέτοια ΙΣΤΟΡΙΚΗ συγκυρία και να ΒΓΑΙΝΟΥΝ και ΝΑ δημοσιεύονται τέτοια Άρθρα...



Κωνσταντίνος Σάμιος (Θερμοπυλιώτης από τη γιαγιά μου)



ΥΓ.: Μετά από την κατακραυγή για την πλήρη απουσία της Πολιτείας διαχρονικά, προγραμματίσθηκαν; (εκτός χρόνου) για φέτος και πρώτη φορά, εκδηλώσεις στον Ιστορικό τόπο με την επωνυμία Θερμοπύλαια 2009 για την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου. Είναι ένα ακόμα δείγμα της προχειρότητας και της Ιστορικής Αφασίας και ασχετοσύνης, αλλά και ακόμα ένα δείγμα έλλειψης σεβασμού στη Μνήμη Εκείνων που έπεσαν, το να προγραμματίζονται εκδηλώσεις μια άσχετη ημερομηνία, αφού βέβαια για τόσα χρόνια ΑΓΝΟΟΥΣΑΝ και ΑΦΗΝΑΝ στην ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ και την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ τον Ιστορικό Τόπο, αλλά και με την κατασκευή του δρόμου και χωρίς καμιά αναφορά με ΜΙΑ!!! ΕΣΤΩ Ευανάγνωστη ταμπέλλα από και προς τις Θερμοπύλες που να αναφέρεται στον ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ, τον έχουν ΚΑΤΑΧΩΣΕΙ και Παραπετάξει στη Λήθη... Εύγε τους και εις κατώτερα!!!