Του Νίκου Λυγερού
Το Υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε επιτέλους να ακολουθήσει ουσιαστικά την υψηλή στρατηγική της αξιοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ, συνεχίζοντας το δεύτερο γύρο αδειοδότησης με τα οικόπεδα 5 και 6. Έτσι αρχίζει και η διαπραγμάτευση με την κοινοπραξία ENI-KOGAS στην οποία έχουν παραχωρηθεί τα οικόπεδα 2,3 και 9. Το ενδιαφέρον αυτής της νέας πράξης είναι ότι αφήνει πίσω όλες τις φοβίες μερικών δικών μας στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, οι οποίοι δικαιολογούσαν το πάγωμα του δεύτερου γύρου για τα οικόπεδα 5,6,7 και 8. Ακούστηκαν επίσης ακραίες απόψεις που εξηγούσαν ότι αυτά τα οικόπεδα δεν θα ανοίξουν ποτέ λόγω των παρεμβάσεων της Τουρκίας. Βέβαια, τώρα, έρχεται η πραγματικότητα να ενισχύσει την υλοποίηση της υψηλής μας στρατηγικής και να απορρίψει όλες αυτές τις απόψεις. Διότι τα οικόπεδα 5 και 6 είναι μάλιστα τα πιο δυτικά από τα τέσσερα όπου δεν είχαν γίνει διαπραγματεύσεις, ενώ υπήρχαν πολλές υποψηφιότητες από τις εταιρείες και τις κοινοπραξίες του δεύτερου γύρου. Αυτή η παρατήρηση έχει σχέση έμμεση και με την ρητορική διακοίνωση της Ελλάδας αλλά και της θέληση της ENI ειδικά να συνεχίσει και να ενισχύσει τη σχέση της με την Κύπρο ενάντια στους λεονταρισμούς της Τουρκίας. Αν συνδυάσουμε αυτό το γεγονός με τις διαβουλεύσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου αλλά και με την συμφωνία με το Ισραήλ για προστασία της κυπριακής ΑΟΖ, τότε η μεγάλη εικόνα αρχίζει να γίνεται ξεκάθαρη ακόμα και στους μη ειδικούς. Διότι διαμορφώνεται ένα ολόκληρο πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε εποικοδομητικά τα δομικά στοιχεία μιας διαχρονικής οριζόντιας στρατηγικής στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι, αυτή η νέα πράξη αναδεικνύει ότι τα πράγματα που θεωρούσαν μερικοί ότι δεν αλλάζουν με τίποτα, αλλάζουν, και μάλιστα αλλάζουν ουσιαστικά όχι μόνο για να βοηθηθεί ο κυπριακός λαός από τις οικονομικές του δυσκολίες με έμπρακτες κινήσεις αλλά και την ίδια την Κύπρο για να πάψει επιτέλους να είναι μόνο και μόνο ένα κυπριακό πρόβλημα πάνω στο οποίο μοιρολογούμε αλλά δεν κάνουμε τίποτα επί της ουσίας. Ενώ τώρα με την κυπριακή ΑΟΖ και με τον φορέα υδρογονανθράκων της Κύπρου έχουμε εισέλθει σε μια άλλη φάση που δεν σχετίζεται μόνο και μόνο με βιώσιμες και δίκαιες λύσεις, αλλά με την απελευθέρωσή της από τον κατοχικό ζυγό. Τώρα ο Ελληνισμός έχει τη δυνατότητα να βάλει μια τελική παρένθεση στην κατοχή. Αυτή είναι η συμβολή της ΑΟΖ.