Ο πλούτος
Η λέξη προέρχεται από το ρήμα πίμπλημι=γεμίζω και πίμπλαμαι=είμαι γεμάτος. Θέμα του ρήματος, πλη-. Παράγωγα: πλήρης, πλήθος, πλούτος.---
Πλούτος σημαίνει αφθονία αγαθών.-- Πλούσιος είναι όποιος έχει αφθονία υλικών αγαθών. Στην αρχαιότητα πλούσιος εθεωρείτο όποιος είχε ζώα αρχικά, κατόπιν ζώα και κτήματα, και όταν οι κοινωνικές ισορροπίες διασαλεύτηκαν στον πλούτο μετρούσαν και οι δούλοι. Στην Οδύσσεια (ρ 422-423) ο Οδυσσέας όταν θέλει να πείσει ότι ήταν κάποιος επιφανής, πλούσιος άρχοντας λέει σε δακτυλικό εξάμετρο:
“και σκλάβους είχα αμέτρητους κι άλλα αγαθά περίσσα,
πόχουν αυτοί που καλοζούν, κι υπέρπλουτους τους λένε”.
Στον μεσαίωνα πλούσιος ήταν όποιος είχε γη.--
Στους νεότερους χρόνους που επικράτησε το εμποροκρατικό σύστημα (μετό τον 15ο αιώνα) πλούτος εθεωρείτο η αφθονία πολύτιμων υλικών αγαθών. Στην σύγχρονη εποχή ”η αγάπη του πλούτου”, έχει πάρει διαστάσεις ειδωλολατρείας. Πλούσιος θεωρείται όποιος διαθέτει άφθονες κινητές αξίες, όπως το χρήμα. Σε όλες τις εποχές όμως ο πλούτος είτε σε γη, ζώα και δούλους, είτε σε χρήμα, αυτοκίνητα, βίλες κότερα, δούλους κλπ προσδίδει πολιτική και κοινωνική επιρροή σε αυτόν που τα έχει. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος να επιδιώκει κάποιος την απόκτηση πλούτου. Δεν αρκείται μόνο στο να περνάει καλά, πολύ καλά, άριστα.
Επιθυμεί ακόμη, επιθυμία που γεννάται από τον πλούτο, να ελέγχει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Η υπεροχή του ενώπιον των άλλων, η αίσθηση ότι πολλοί άνθρωποι εξαρτώνται από τον πλούτο και τη δύναμή του, που δεν θα την είχε αν δεν ήταν πλούσιος, ότι μπορεί να τους μεταχειριστεί όπως θέλει, να παίξει μαζί τους, όπως παίζει με το σκυλάκι του, όλα αυτά του δημιουργούν μιαν άλλην αίσθηση.
Ίσως την ψυχολογία των Φαραώ, που πίστευαν πως ήσαν γιοι θεών, άρα επίγειοι θεοί. Έτσι λοιπόν από αυτήν την οπτική δεν είναι ο πλούτος αυτός καθαυτός που οδηγεί σε αντιθέσεις, αλλά ο τρόπος απόκτησης του πλούτου και η χρήση του που γίνεται πηγή συμφορών.
Έχει ο πλούτος ηθική; Η επικρατούσα αντίληψη λέει ότι όποιος πλούτισε με έντιμα μέσα, από την δουλειά του για παράδειγμα, γνωρίζει κατά κανόνα να χρησιμοποιεί τον πλούτο για προσωπικό και κοινωνικό όφελος.
Στις υπάρχουσες συνθήκες το χρήμα είναι απαραίτητο για μια αξιοπρεπή ζωή, για υγεία, μόρφωση, άσκηση αλληλεγγύης. Αν όμως ο πλούτος αποκτήθηκε με ανέντιμα μέσα, τότε είναι εύκολο να χρησιμοποιηθεί το χρήμα για ικανοποίηση κακών έξεων. Ο Π. Ζ. Προυντόν όμως λέει ότι ο έντιμος δεν μπορεί να είναι πλούσιος, ότι πλούτος και ηθική δεν συμβαδίζουν. Συγκεκριμένα σταχυολογώ από το πιο γνωστό του βιβλίο, Περί ιδιοκτησίας, τα εξής καταλυτικά, κατά την γνώμη μου.
Εάν με ερωτούσαν
-τί είναι σκλαβιά;
και έπρεπε να απαντήσω με μία λέξη θα έλεγα: Φόνος
και θα γινόμουν αμέσως κατανοητός. Δεν θα χρειαζόταν κανένα επιπλέον επιχείρημα για να δείξω ότι το να αφαιρείς από κάποιους τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους, την προσωπικότητά τους είναι μια εξουσία ζωής και θανάτου και το να σκλαβώνεις έναν άνθρωπο είναι σαν να τον σκοτώνεις. Επομένως γιατί στην ερώτηση
-τί είναι ιδιοκτησία;
να μην απαντήσω: κλοπή;
Στις μέρες μας το κυνήγι του χρήματος έχει καταντήσει μάστιγα και έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα σε συμφορές.
Για το χρήμα ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο, που είναι προέκτασή του. Γίνεται προδότης, δωσίλογος, ληστής, δολοφόνος σφουγγοκωλάριος και ό,τι άλλο μπορείτε να προσθέσετε σε αυτά. Γεγονός είναι ότι το κυνήγι του χρήματος είναι πλέον αρρώστια, που έχει πάρει την μορφή επιδημίας.
Ας θυμηθούμε λόγια των Αρχαίων σοφών μας για τον πλούτο και τους πλούσιους.
Μένανδρος: Όπλον μέγιστον εν ανθρώποις τα χρήματα.
Δημοσθένης: Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστιν γενέσθαι των δεόντων.
Θέογνις: Πλούτος και σοφία αποτελούν ανίκητον όπλο των θεών.
Πλάτων: Δύο είναι οι εχθροί του ανθρώπου: ο πλούτος που διαφθείρει την ψυχή με την μαλθακότητα που ενσπείρει και η φτώχεια που σπρώχνει με τα βάσανα στην ξεδιαντροπιά.
Βίων: (Για τον πλούσιο) Δεν εξουσιάζει αυτός την περιουσία, αλλά αυτή τον εξουσιάζει.
Ευριπίδης: Είναι γλυκό το κέρδος, αν βγαίνει ακόμα και με απάτες.
Πλάτων: Όσο τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, τόσο θα περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι.
http://chryssablog.wordpress.com/page/4/
Πλούτος σημαίνει αφθονία αγαθών.-- Πλούσιος είναι όποιος έχει αφθονία υλικών αγαθών. Στην αρχαιότητα πλούσιος εθεωρείτο όποιος είχε ζώα αρχικά, κατόπιν ζώα και κτήματα, και όταν οι κοινωνικές ισορροπίες διασαλεύτηκαν στον πλούτο μετρούσαν και οι δούλοι. Στην Οδύσσεια (ρ 422-423) ο Οδυσσέας όταν θέλει να πείσει ότι ήταν κάποιος επιφανής, πλούσιος άρχοντας λέει σε δακτυλικό εξάμετρο:
“και σκλάβους είχα αμέτρητους κι άλλα αγαθά περίσσα,
πόχουν αυτοί που καλοζούν, κι υπέρπλουτους τους λένε”.
Στον μεσαίωνα πλούσιος ήταν όποιος είχε γη.--
Στους νεότερους χρόνους που επικράτησε το εμποροκρατικό σύστημα (μετό τον 15ο αιώνα) πλούτος εθεωρείτο η αφθονία πολύτιμων υλικών αγαθών. Στην σύγχρονη εποχή ”η αγάπη του πλούτου”, έχει πάρει διαστάσεις ειδωλολατρείας. Πλούσιος θεωρείται όποιος διαθέτει άφθονες κινητές αξίες, όπως το χρήμα. Σε όλες τις εποχές όμως ο πλούτος είτε σε γη, ζώα και δούλους, είτε σε χρήμα, αυτοκίνητα, βίλες κότερα, δούλους κλπ προσδίδει πολιτική και κοινωνική επιρροή σε αυτόν που τα έχει. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος να επιδιώκει κάποιος την απόκτηση πλούτου. Δεν αρκείται μόνο στο να περνάει καλά, πολύ καλά, άριστα.
Επιθυμεί ακόμη, επιθυμία που γεννάται από τον πλούτο, να ελέγχει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Η υπεροχή του ενώπιον των άλλων, η αίσθηση ότι πολλοί άνθρωποι εξαρτώνται από τον πλούτο και τη δύναμή του, που δεν θα την είχε αν δεν ήταν πλούσιος, ότι μπορεί να τους μεταχειριστεί όπως θέλει, να παίξει μαζί τους, όπως παίζει με το σκυλάκι του, όλα αυτά του δημιουργούν μιαν άλλην αίσθηση.
Ίσως την ψυχολογία των Φαραώ, που πίστευαν πως ήσαν γιοι θεών, άρα επίγειοι θεοί. Έτσι λοιπόν από αυτήν την οπτική δεν είναι ο πλούτος αυτός καθαυτός που οδηγεί σε αντιθέσεις, αλλά ο τρόπος απόκτησης του πλούτου και η χρήση του που γίνεται πηγή συμφορών.
Έχει ο πλούτος ηθική; Η επικρατούσα αντίληψη λέει ότι όποιος πλούτισε με έντιμα μέσα, από την δουλειά του για παράδειγμα, γνωρίζει κατά κανόνα να χρησιμοποιεί τον πλούτο για προσωπικό και κοινωνικό όφελος.
Στις υπάρχουσες συνθήκες το χρήμα είναι απαραίτητο για μια αξιοπρεπή ζωή, για υγεία, μόρφωση, άσκηση αλληλεγγύης. Αν όμως ο πλούτος αποκτήθηκε με ανέντιμα μέσα, τότε είναι εύκολο να χρησιμοποιηθεί το χρήμα για ικανοποίηση κακών έξεων. Ο Π. Ζ. Προυντόν όμως λέει ότι ο έντιμος δεν μπορεί να είναι πλούσιος, ότι πλούτος και ηθική δεν συμβαδίζουν. Συγκεκριμένα σταχυολογώ από το πιο γνωστό του βιβλίο, Περί ιδιοκτησίας, τα εξής καταλυτικά, κατά την γνώμη μου.
Εάν με ερωτούσαν
-τί είναι σκλαβιά;
και έπρεπε να απαντήσω με μία λέξη θα έλεγα: Φόνος
και θα γινόμουν αμέσως κατανοητός. Δεν θα χρειαζόταν κανένα επιπλέον επιχείρημα για να δείξω ότι το να αφαιρείς από κάποιους τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους, την προσωπικότητά τους είναι μια εξουσία ζωής και θανάτου και το να σκλαβώνεις έναν άνθρωπο είναι σαν να τον σκοτώνεις. Επομένως γιατί στην ερώτηση
-τί είναι ιδιοκτησία;
να μην απαντήσω: κλοπή;
Στις μέρες μας το κυνήγι του χρήματος έχει καταντήσει μάστιγα και έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα σε συμφορές.
Για το χρήμα ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο, που είναι προέκτασή του. Γίνεται προδότης, δωσίλογος, ληστής, δολοφόνος σφουγγοκωλάριος και ό,τι άλλο μπορείτε να προσθέσετε σε αυτά. Γεγονός είναι ότι το κυνήγι του χρήματος είναι πλέον αρρώστια, που έχει πάρει την μορφή επιδημίας.
Ας θυμηθούμε λόγια των Αρχαίων σοφών μας για τον πλούτο και τους πλούσιους.
Μένανδρος: Όπλον μέγιστον εν ανθρώποις τα χρήματα.
Δημοσθένης: Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστιν γενέσθαι των δεόντων.
Θέογνις: Πλούτος και σοφία αποτελούν ανίκητον όπλο των θεών.
Πλάτων: Δύο είναι οι εχθροί του ανθρώπου: ο πλούτος που διαφθείρει την ψυχή με την μαλθακότητα που ενσπείρει και η φτώχεια που σπρώχνει με τα βάσανα στην ξεδιαντροπιά.
Βίων: (Για τον πλούσιο) Δεν εξουσιάζει αυτός την περιουσία, αλλά αυτή τον εξουσιάζει.
Ευριπίδης: Είναι γλυκό το κέρδος, αν βγαίνει ακόμα και με απάτες.
Πλάτων: Όσο τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, τόσο θα περιφρονούνται η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι.
http://chryssablog.wordpress.com/page/4/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου