Του Νίκου Λυγερού
Από την Αρχαιότητα, η θάλασσα αποτελεί ένα βασικό φίλτρο διότι λόγω δυσκολίας της διαχείρισής της, απαιτείται νοημοσύνη και μόνο οι πολιτισμοί που έχουν χτίσει τα θεμέλιά τους πάνω σε αυτή έχουν την πιστοποίηση αυτού του κατορθώματος. Διότι η θάλασσα είναι ένα δυναμικό στοιχείο και δεν μπορεί κανείς να ποντάρει πάνω σ’ ένα σημείο ισορροπίας. Κατά συνέπεια επιβάλλεται η έννοια της ανθεκτικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο και μάλιστα διαχρονικά, ο Ελληνισμός έχει διακριθεί. Αυτό ισχύει ακόμα και τώρα με τον εμπορικό μας στόλο. Έτσι αυτή η ενέργεια της θάλασσας μάς είναι γνωστή εδώ και αιώνες, άρα υπάρχει μία οικειότητα με το αντικείμενο. Τώρα όμως υπάρχει μια σημαντική αλλαγή φάσης με την έννοια της γαλάζιας ενέργειας. Και σε αυτό το πλαίσιο η μεγάλη διαφορά που κάνει τη διαφορά είναι ότι η θάλασσα δεν θεωρείται πια ως ένα αντικείμενο δύο διαστάσεων αλλά τριών με το βάθος της. Βέβαια στην πραγματικότητα η θάλασσα είναι ένας χωροχρόνος και συνεπώς έχει τέσσερις διαστάσεις. Διότι ο χρόνος πάνω στη θάλασσα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Ο χρόνος σε συνδυασμό με το βάθος προσφέρει νέες δυνατότητας και αυτό αποτελεί το νομικό πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Έτσι βλέπουμε ότι η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι η αξιοποίηση και μάλιστα η στρατηγική αυτών των δεδομένων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ακολουθούμε μια διαχρονική στρατηγική με την ελληνική ΑΟΖ που γίνεται η υψηλή μας στρατηγική για να έχουμε ανάκαμψη και ανάπτυξη.