Του Νίκου Λυγερού
Η δράση της ελληνικής ΑΟΖ μέσα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο αρχίζει να γίνεται όλο και πιο προσιτή αφού σιγά σιγά χτίζονται τα θεμέλια της σε συντονισμό με την ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο συνδετικός κρίκος που ενώνει την Ελλάδα με την Ιταλία λειτουργεί καταλυτικά και προετοιμάζει τις προδιαγραφές μιας συμφωνίας οριοθέτησης των ΑΟΖ μας σε μεσογειακό πλαίσιο. Και μέσω αυτής της διαδικασίας βλέπουμε αλλαγές και με τις άλλες μας σχέσεις αφού η νέα πραγματικότητα αλλάζει όλα τα θαλάσσια δεδομένα πάνω στα οποία μπορούμε να χτίσουμε τη θαλάσσια στρατηγική μας. Διότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο η ξηρά εγκλωβισμένη μέσα στην κυριαρχία της αλλά διαθέτει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει και τα κυριαρχικά της δικαιώματα λόγω των στρατηγικών της αποθεμάτων που έχουμε σε Ιόνιο και Νότια της Κρήτης στον τομέα των υδρογονανθράκων. Διότι τώρα δεν μιλούμε πια με εκτιμήσεις αλλά με βάση δεδομένων που λειτουργούν παράλληλα στην Αθήνα, στο Λονδίνο και στο Χιούστον. Και δεν μπορεί πια κανένας να τα αμφισβητήσει δίχως να υποστεί επιστημονικό κόστος. Τα ίδια δεδομένα είναι πια γνωστά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω των επαφών που δημιουργεί η Ελλάδα σε αυτό το ενεργειακό πλαίσιο. Επίσης, επειδή υπάρχει συντονισμός στις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενεργειακή της ασφάλεια μπορούμε να προχωρήσουμε πιο δυναμικά και να ενισχύσουμε τη στρατηγική της ανάκαμψης για την πατρίδα μας έτσι ώστε να υπάρξει αληθινή ανάπτυξη. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να περάσουμε στην τελική φάση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ για να ξεκαθαρίσουμε εντελώς την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας σε νομικό επίπεδο και να μην αποτελεί πια ένα εμπόδιο στις εμπορικές διαπραγματεύσεις με τις πετρελαϊκές εταιρείες. Διευκολύνει επιπλέον και το πρόγραμμα της πόντισης του ηλεκτρικού καλωδίου Interconnector EuroAsia που θα συνδέσει την Ελλάδα με την Κύπρο και το Ισραήλ για να ενεργοποιήσει για πρώτη φορά την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14393&l=gr