(είναι ευτυχής όποιος γνωρίζει ιστορία). Λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό. Γι’ αυτό εμείς οφείλουμε να θυμόμαστε.
Ανέκαθεν η ιστορία της Κύπρου υπερέβαινε κατά πολύ το μικρό μέγεθος της. Στο κέντρο του τότε γνωστού κόσμου, ο πολιτισμός της Κύπρου έχει ηλικία 11000 χρόνων. Οι Αρχαίοι Έλληνες, που άρχισαν να εγκαθίστανται στο νησί, καθόρισαν αποφασιστικά την πολιτιστική του ταυτότητα. Δυστυχώς, όμως, η γεωγραφική θέση της Κύπρου, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, ήταν μεγάλης στρατηγικής σημασίας, κι έτσι αποτέλεσε το «μήλον της έριδος» για πολλούς επίδοξους κατακτητές.
Κατακτημένοι από τους Πέρσες, οι Έλληνες της Κύπρου εξεγέρθηκαν και με την βοήθεια των Ελλήνων Ιώνων προσπάθησαν να απελευθερωθούν. Και με τον Ονήσιλο το 499πΧ και με τον Ευαγόρα το 411πΧ. Μάταια όμως. Αυτός που τελικά απελευθέρωσε την Κύπρο από τους Πέρσες ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος το 332πΧ. Αργότερα, η Κύπρος περιήλθε κάτω από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον 3ο αιώνα μΧ περιελήφθη στο ανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας, μετέπειτα γνωστό ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Οι ρίζες της σημερινής κυπριακής παραδοσιακής μουσικής και χορών πηγάζουν από την εποχή εκείνη, γεγονός που πιστοποιείται από τις ομοιότητες με κρητικούς και μικρασιατικούς ρυθμούς.
Κατά την παρακμή του Βυζαντίου, η Κύπρος κατακτήθηκε από πολλούς άλλους λαούς. Συγκεκριμένα, από τους Άγγλους, τους Γενουάτες, τους Άραβες και τους Ενετούς. Παρ’ όλ’ αυτά, οι Έλληνες της Κύπρου διατήρησαν την εθνική πολιτιστική τους ταυτότητα δια μέσου των αιώνων. Το 1570 οι Τούρκοι Οθωμανοί εισέβαλαν στο νησί και μετά την 11μηνη πολιορκία της Αμμοχώστου με υπερασπιστές Έλληνες και Ενετούς, όπως παραστατικά περιγράφει ο ιστορικός Άγγελος Γάττος. Έτσι ξεκίνησαν τα σκληρά χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ο καταπιεστικός οθωμανικός ζυγός οδήγησε σε μείωση του πληθυσμού και η τουρκική διοίκηση άρχισε την μεταφορά Τούρκων από άλλες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ένα ποσοστό Κυπρίων έγιναν Mουσουλμάνοι ή εξισλαμίστηκαν δια της βίας, μετά την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης το 1821. Αυτοί ονομάζονταν «λινοπάμπακοι» και μαζί με τους Τούρκους έποικους αποτέλεσαν τον πυρήνα των σημερινών Τουρκοκυπρίων. Μάλιστα, όταν ξέσπασε η κατά τόπους ελληνική επανάσταση, έτσι και οι Έλληνες της Κύπρου προσπάθησαν να επαναστατήσουν. Η επανάσταση, όμως, πνίγηκε στο αίμα. Οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και αποκεφάλισαν αρκετούς άλλους κληρικούς του νησιού. Εν τούτοις, πολλοί Κύπριοι μετέβησαν στην επαναστατημένη Ελλάδα και έδωσαν το αίμα τους για την λευτεριά του Έθνους.
Το 1955, οι Έλληνες Κύπριοι, ιδρύοντας την ΕΟΚΑ, αγωνίστηκαν με τα όπλα για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την «Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα», ύστερα από μια μακρά, αλλά ανεπιτυχή ειρηνική πολιτική και διπλωματική προσπάθεια να επιτύχουν την απελευθέρωσή τους. Η αποικιακή κυβέρνηση προήγαγε την ιδέα της διχοτόμησης της Κύπρου ως αντίμετρο προς το ελληνοκυπριακό αίτημα. Κατά τη διάρκεια του αντιαποικιακού αγώνα, η Τουρκία ενθάρρυνε τους Τουρκοκύπριους ηγέτες να συνασπιστούν με την αποικιακή κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν τον αγώνα για αυτοδιάθεση του λαού της Κύπρου. Τότε δημιουργήθηκε η τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ, η οποία προκαλούσε επεισόδια ανάμεσα στις δύο «κοινότητες».
Οι Έλληνες όμως της Κύπρου ήταν αποφασισμένοι ή να εκπληρώσουν τον προαιώνιο πόθο τους, την Ένωση με τη μάνα Ελλάδα, ή να πεθάνουν. Πολλοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ πέρασαν στο πάνθεον των ηρώων στον επικό και άνισο εκείνο ένοπλο τετραετή αγώνα. Η ψυχή του Έλληνα νίκησε για ακόμα μια φορά. Οι Άγγλοιεφαρμόζουν απάνθρωπες μεθόδους για να κάμψουν το φρόνημα των Κυπρίων. Με λιγοστά πολεμοφόδια αλλά με το ύψιστο εφόδιο που μπορεί να έχει κανείς, την αγάπη για την Ελλάδα, πολεμούσαν οι αντάρτες την πάνοπλη αυτοκρατορία. Οι προδότες όμως, που πάντα υπάρχουν στους κόρφους του Ελληνισμού, πρόδιδαν μερικές φορές τις θέσεις τους. Και τότε οι αντάρτες αναμετριόντουσαν με τον θάνατο στα μαρμαρένια αλώνια.
Το αίμα όμως των αγωνιστών δεν εξαργυρώθηκε στον πολιτικό στίβο λόγω αδέξιων χειρισμών. Από το καλοκαίρι του 1974 μέχρι σήμερα, η «Γραμμή Αττίλα» διαμελίζει τεχνητά το νησί. Οι Τούρκοι μέχρι σήμερα εξακολουθούν να κατέχουν παράνομα το 37% του κυπριακού εδάφους. Η τεράστια τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο υπενθυμίζει καθημερινά στον κάθε ενσυνείδητο Έλληνα της Κύπρου τον στόχο και την επιδίωξη που δεν είναι άλλος παρά η εκδίωξη των κατακτητών από τις πατρογονικές μας εστίες. Την άσβεστη φλόγα της επιστροφής και το αγωνιστικό φρόνημα των νέων της Κύπρου επιβεβαίωσαν δύο νέοι το καλοκαίρι του 1996, ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού.
Η θέληση των Ελλήνων της Κύπρου να απελευθερώσουν την γη τους δεν μπορεί να δεσμευτεί από καμία πολιτική συμφωνία. Η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, που πρόσφατα πήρε τη μορφή του Σχεδίου Ανάν, δεν είναι η επιθυμητή λύση στο πρόβλημά μας. Τη λύση την δείχνει η ελληνική ιστορία και πολιτισμός του νησιού μας και η ανάγκη επιβίωσης του Ελληνισμού στο νησί που κρατήθηκε Ελληνικό παρά τις προσπάθειες των τόσων κατακτητών του, να διαφθείρουν την εθνική συνείδηση των κατοίκων του. Επειδή κανείς δεν θα νιώσει ποτέ τον Εθνικό Ύμνο όπως τον νιώθει ο Έλληνας Κύπριος που στερείται την Ελευθερία του εδώ και 37 μαύρα χρόνια. Η φωνή μας αιώνες παλιοί που δεν χάθηκαν –τ’ όνειρο μας αιώνες που θα ‘ρθουν. Η δική μας ιστορία δεν αφήνει περιθώρια. Η μνήμη μας, η συνείδηση μας, το μέλλον μας, το κορμί μας, η υπόληψη μας, δεν μας επιτρέπουν να λυγίσουμε στις προτροπές των βολεμένων πολιτικών μας. Είμαστε Έλληνες, δεν προσκυνάμε. ‘Κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο ξυπνώ με μια ελπίδα, πως θε να ιδώ μια μέρα φως Ελεύθερη Πατρίδα.’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου