--------
Του Άγη Βερούτη
---Όπως έχει διαμορφωθεί και ασκείται από την πολιτεία σήμερα, η παιδεία παράγει τα υλικά με τα οποία χτίζεται το κομματικό κράτος.
Σκοπός της δεν είναι να παράγει μορφωμένους ανθρώπους, αλλά ανθρωπάκια, πειθήνια και με απουσία κάθε κριτικής σκέψης, που στόχο να έχουν ήδη από τα 16 τους να σπουδάσουν, να μπουν στην επετηρίδα, να διοριστούν στο δημόσιο και να περιμένουν υπομονετικά ώσπου στα πενηντα-και-κάτι να βγουν στη σύνταξη για να ξεκινήσουν να ζουν.
Σκοπός της σημερινής μας παιδείας μας είναι να παράγει γέρους!
Έχοντας ήδη διανύσει το ένα έβδομο του 21ου αιώνα, η παιδεία στη χώρα μας μοιάζει με αναχρονισμό από κάποιο καφκικό διήγημα, παρά το γεγονός ότι απασχολούνται σε αυτήν περισσότεροι δάσκαλοι ανά μαθητή από όσους απασχολούνται στην Φινλανδία που έχει το καλύτερο σύστημα παιδείας στον κόσμο!
Οι έφηβοί μας στιβάζονται ομαδόν για 7 ώρες την ημέρα υποχρεωτικά, μέσα σε δωμάτια (δήθεν “τάξεις”) με ανθρώπους που παριστάνουν τους δασκάλους, αλλά στην πραγματικότητα είναι βαριεστημένοι δημόσιοι υπάλληλοι που περιμένουν εναγωνίως τη συνταξιοδότησή τους, για να αρχίσουν δήθεν να ζουν ως άνθρωποι.
Μόλις ολοκληρωθεί ημερησίως η παραπάνω υποχρεωτική παρουσία τους (με ποινή αποκλεισμού από την εκπαίδευση), οι έφηβοί μας φεύγουν τρέχοντας για να σχηματίσουν νέες αγέλες σε διαφορετικές “τάξεις”, όπου μαυραγορίτες της γνώσης τους πωλούν την οργανωμένη και συστηματοποιημένη αποστήθιση της “διδακτέας ύλης” που ορίζει το Υπουργείο Παιδείας, αλλά ποτέ δεν θα τους διδάξουν οι δάσκαλοί τους.
Για να αγοράσουν αυτή τη γνώση στη μαύρη αγορά, οι γονείς τους καταθέτουν ένα βασικό μισθό μηνιαίως, και στερούνται βασικές ανάγκες τους στο όνομα του να δώσουν στο παιδί τους μια ευκαιρία να γίνει ακόμα ένα τούβλο του κομματικοκρατικού οικοδομήματος που λέγεται σήμερα ελληνικό κράτος.
Η τελική εξέταση, για την καταλληλότητα των εφήβων να περάσουν στην επόμενη βαθμίδα της δήθεν “ανώτατης” εκπαίδευσης, γίνεται επί ερωτημάτων που ή δεν έχουν διδαχθεί σχεδόν σε κανένα σχολείο της επικράτειας (σίγουρα όχι στο βάθος που ζητούν οι εξεταστές) ή απαιτεί αποστήθιση κατεβατών κειμένων, ως οι έφηβοι να ήταν ηθοποιοί που δίνουν παραστάσεις σε ξένη γλώσσα, άγνωστη σε αυτούς.
Η βαθμολόγηση ευνοεί την πειθήνια υποταγή σε κανόνες που καμιά σχέση δεν έχουν με την επιστήμη, τη γνώση, την διερευνητικότητα του πνεύματος, τη νεωτερικότητα, την αμφισβήτιση των αυθεντιών που επέτρεψε στην ανθρωπότητα να προοδεύσει.
Αντίθετα, τα ατίθασα πνεύματα ψαλιδίζονται και στιβάζονται σε σχολές πολύ διαφορετικές από την αρχική επιλογή τους. Έτσι, για να ξαναπεράσουν άλλη μια φορά τις ίδιες δοκιμασίες από νεποτιστικά διορισμένους “καθηγητές” πλέον, που πλαγιαρίζουν και αγοράζουν ακριβά ιταλικά αυτοκίνητα με τα λεφτά του ανώτατου ιδρύματος.
Οι καθηγητές κάνουν τα παραπάνω χαίροντας ασυλίας για τυχόν παράνομες πράξεις τους, και ταλαιπωρώντας το ποίμνιο με τις ασυναρτησίες που γράφουν στα ανέκδοτα “συγγράμματά” τους από τα οποία γίνεται η διδασκαλία, και διαρρέοντας τα θέματα των εξετάσεών τους στις οργανωμένες κομματικές νεολαίες, με αντάλλαγμα ψήφους για τις θέσεις κλειδιά του πανεπιστημίου, ή απλά ως δείγμα κομματικής καμαρίλας για να ευνοηθούν στον επόμενο κομματικό διορισμό σε κάποια αργόμισθη “θέση τρόπαιο”.
Οι πτυχιούχοι που παράγει αυτό το αρρωστημένο σύστημα είναι πνευματικοί ευνούχοι, οι πιο πειθήνιοι εξ αυτών έτοιμοι να χρησιμοποιηθούν ως τούβλα στην επόμενη φάση χτισίματος του κομματικοκρατικού κράτους.
Είναι βέβαιο ότι σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης υπάρχουν ρομαντικοί, είναι όμως τόσο λίγοι που είναι αδύνατον να επηρρεάσουν την πορεία του όλου.
Το σύστημα εκπαίδευσής μας αδυνατεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας (πλην του δημοσίου), και αδυνατεί να παράγει την νεωτερικότητα στην έρευνα και στην επιχειρηματικότητα που θα φέρουν την Ελλάδα στο ίδιο επίπεδο με τις προηγμένες χώρες του 21ου αιώνα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών-μεταναστών στον κόσμο, όπως δεν είναι τυχαίο ότι έχει τη μεγαλύτερη διαφθορά στην ευρώπη και την υψηλότερη οικονομική ανελευθερία του δυτικού κόσμου. Αυτά πηγάζουν από την παιδεία μας, που ουσιαστικά είναι παιδεία ανοχής και καμαρίλας.
Παρόλα αυτά, ένας απόφοιτος του πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που είναι αν όχι το καλύτερο, στα 10 καλύτερα στον κόσμο, με 3-4 χρόνια πτυχίο και 1 χρόνο μεταπτυχιακό, δηλαδή σύνολο 4-5 έτη σπουδές, θεωρείται από το ελληνικό κράτος ότι έχει υποδεέστερες σπουδές από εκείνες ενός αποφοίτου οποιουδήποτε ελληνικού πανεπιστημίου με 5 χρόνια πτυχίο και 2 χρόνια μεταπτυχιακό. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο ελληνικό πανεπιστήμιο μπορεί να μην εμφανίζεται καν στην ίδια παγκόσμια λίστα με τα 500 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Η αυτοϊκανοποίηση του ελληνικού συστήματος παιδείας ξεπερνά τη νομιμοποίηση της παράνοιας. Ακόμα και το σύστημα International Baccalaureate (IB) που λειτουργούν τα δημόσια λύκεια στην Ευρώπη, το προσφέρουν μόνο ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα.
Ο μόνος τρόπος για να ξαναποκτήσουμε αξιόλογη παιδεία είναι να την ξαναχτίσουμε από την αρχή, χρησιμοποιώντας τις δοκιμασμένες μεθόδους που έχουν βρει άλλοι πριν από εμάς, και τα πρότυπα που ευνοούν την κριτική σκέψη των μαθητών, τη δημιουργικότητα, τα ειδικά ενδιαφέροντα του καθενός, την αμφισβήτηση, την νεωτερικότητα, την πρόοδο, και τους αληθινούς δασκάλους με μεράκι.
Ως τότε, θα παράγουμε τούβλα, για το χτίσιμο του κομματικού κράτους που μας έφερε την χρεοκοπία.
agissilaos@gmail.com
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου