Διαβάστε το σημερινό άρθρο της Καθημερινής καθώς και το αναλυτικό άρθρο του Δημήτρη Ε. Σολδάτου.
Την υπόθεση της Οικίας Αγγ. Σικελιανού είχε θέμα το άρθρο του κ. Τάσου Οικονόμου στην σημερινή έντυπη έκδοση της "Καθημερινής". Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω:
Οικία Σικελιανού, το όραμα που έγινε ντροπή
Το «Αρχοντικό της Ποίησης» στη Λευκάδα, το όραμα της μετατροπής της οικίας Αγγελου Σικελιανού σε μουσείο, έχει βαλτώσει. Μάλλον, δεν προχώρησε ποτέ. Η εξαγορά του σπιτιού το 2008 από την Εθνική Τράπεζα και οι ανακοινώσεις μαζί με τη δημοτική αρχή της Λευκάδας το μόνο αποτέλεσμα που είχαν ήταν η οικία να είναι σήμερα ερείπιο. Ακριβώς δίπλα της, το κηποθέατρο Σικελιανού έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Οι ταμπέλες που υπάρχουν στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης οδηγούν στην ντροπή, σε μια εικόνα κάθε άλλο παρά ελκυστική για το «Νησί των ποιητών». Σίγουρα, πολύ διαφορετική από αυτήν που παρουσιάστηκε στις συνεντεύξεις Τύπου και στο σχέδιο αναστήλωσης της ερειπωμένης οικίας. Εκεί που ενδεχομένως να φιλοξενούνταν στους τοίχους τα λόγια του ποιητή:
«Βλέπω γύρα. Το Ιόνιο,
και η ελεύτερη γη μου!»
Ακόμη, όμως, το απόκοσμο βλέμμα του πλανάται πάνω σε σκουριασμένα λουκέτα και μισάνοιχτες πόρτες, ετοιμόρροπους τοίχους, ξεχαρβαλωμένα παραθυρόφυλλα. Ενας στενάχωρος φόρος τιμής στη γραφειοκρατία και στην κενότητα των εξαγγελιών, στην απουσία ειλικρινών προθέσεων που υπερνικούν εμπόδια, στις υποσχέσεις δίχως αντίκρισμα. Δίπλα από την οικία, ένα μέρος που κάποτε ήταν ξεχωριστό: το κηποθέατρο Σικελιανού. Σήμερα, το μόνο που θυμίζει είναι εγκατάλειψη.
Το ιστορικό
Ιδιαίτερα καυστικός κατά της Εθνικής Τράπεζας είναι ο δήμαρχος Λευκάδας Κώστας Αραβανής, ο οποίος παραδίδει τον Σεπτέμβριο, και χειρίστηκε το θέμα κατά τη θητεία του. Κάνει λόγο για «κοροϊδία»: «Η Εθνική Τράπεζα βγήκε στις εφημερίδες το 2008 με ολοσέλιδες καταχωρίσεις για το κτίριο Σικελιανού. Το αγόρασαν για να το κάνουν μόνοι τους, χωρίς προβλήματα. Ηρθε στη δικαιοδοσία τους και έκαναν μελέτες που έφτασαν το έργο στα 1.100.000 ευρώ. Οι ίδιοι επέλεξαν αυτό το έργο και αυτές τις μελέτες. Ερχονται, λοιπόν, με επιστολή τους και μας λένε ότι το έργο υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο, “δεσμευτείτε ότι θα πληρώσετε το υπερβάλλον ποσό”. Αποφασίσαμε ότι ναι μεν δεν έχουμε λεφτά, αλλά για τον τόπο μας θα τα δώσουμε. Τους στέλνουμε επιστολή και τους λέμε: “Ναι, θα τα δώσουμε”. Από τότε, με διάφορες προφάσεις, δεν έχουν προχωρήσει. Κάποια στιγμή άνοιξαν πάλι δίαυλοι επικοινωνίας. Μου στέλνουν ένα μέμο με το οποίο λένε ότι θα το εντάξουν σε κοινοτική χρηματοδότηση. Τους απάντησα να μην εμπλέξουν τον δήμο, “αυτό είναι έργο δικό σας. Δεν θα το πάρετε από ευρωπαϊκά περιφερειακά προγράμματα, από χρήματα που ανήκουν στη Λευκάδα”. Ετσι ξέραμε κι εμείς. Ποτέ δεν έγινε η σύσκεψη που μας είχαν πει. Πριν από το περασμένο Πάσχα έστειλαν μία επιστολή και μας ανακοίνωναν, “θα στείλουμε τα CD να το εντάξετε και να το δημοπρατήσετε”. Εμείς θα το κάνουμε αυτό; Αυτή είναι υποχρέωσή τους, δική τους δουλειά. Εγώ έχω άλλα έργα πολιτισμού στον δήμο. Η Τράπεζα θα έβαζε τα χρήματα, μη επιβαρύνοντας τη Λευκάδα. Ζήτησα ραντεβού αλλά κανένας δεν μας απάντησε».
και η ελεύτερη γη μου!»
Ακόμη, όμως, το απόκοσμο βλέμμα του πλανάται πάνω σε σκουριασμένα λουκέτα και μισάνοιχτες πόρτες, ετοιμόρροπους τοίχους, ξεχαρβαλωμένα παραθυρόφυλλα. Ενας στενάχωρος φόρος τιμής στη γραφειοκρατία και στην κενότητα των εξαγγελιών, στην απουσία ειλικρινών προθέσεων που υπερνικούν εμπόδια, στις υποσχέσεις δίχως αντίκρισμα. Δίπλα από την οικία, ένα μέρος που κάποτε ήταν ξεχωριστό: το κηποθέατρο Σικελιανού. Σήμερα, το μόνο που θυμίζει είναι εγκατάλειψη.
Το ιστορικό
Ιδιαίτερα καυστικός κατά της Εθνικής Τράπεζας είναι ο δήμαρχος Λευκάδας Κώστας Αραβανής, ο οποίος παραδίδει τον Σεπτέμβριο, και χειρίστηκε το θέμα κατά τη θητεία του. Κάνει λόγο για «κοροϊδία»: «Η Εθνική Τράπεζα βγήκε στις εφημερίδες το 2008 με ολοσέλιδες καταχωρίσεις για το κτίριο Σικελιανού. Το αγόρασαν για να το κάνουν μόνοι τους, χωρίς προβλήματα. Ηρθε στη δικαιοδοσία τους και έκαναν μελέτες που έφτασαν το έργο στα 1.100.000 ευρώ. Οι ίδιοι επέλεξαν αυτό το έργο και αυτές τις μελέτες. Ερχονται, λοιπόν, με επιστολή τους και μας λένε ότι το έργο υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο, “δεσμευτείτε ότι θα πληρώσετε το υπερβάλλον ποσό”. Αποφασίσαμε ότι ναι μεν δεν έχουμε λεφτά, αλλά για τον τόπο μας θα τα δώσουμε. Τους στέλνουμε επιστολή και τους λέμε: “Ναι, θα τα δώσουμε”. Από τότε, με διάφορες προφάσεις, δεν έχουν προχωρήσει. Κάποια στιγμή άνοιξαν πάλι δίαυλοι επικοινωνίας. Μου στέλνουν ένα μέμο με το οποίο λένε ότι θα το εντάξουν σε κοινοτική χρηματοδότηση. Τους απάντησα να μην εμπλέξουν τον δήμο, “αυτό είναι έργο δικό σας. Δεν θα το πάρετε από ευρωπαϊκά περιφερειακά προγράμματα, από χρήματα που ανήκουν στη Λευκάδα”. Ετσι ξέραμε κι εμείς. Ποτέ δεν έγινε η σύσκεψη που μας είχαν πει. Πριν από το περασμένο Πάσχα έστειλαν μία επιστολή και μας ανακοίνωναν, “θα στείλουμε τα CD να το εντάξετε και να το δημοπρατήσετε”. Εμείς θα το κάνουμε αυτό; Αυτή είναι υποχρέωσή τους, δική τους δουλειά. Εγώ έχω άλλα έργα πολιτισμού στον δήμο. Η Τράπεζα θα έβαζε τα χρήματα, μη επιβαρύνοντας τη Λευκάδα. Ζήτησα ραντεβού αλλά κανένας δεν μας απάντησε».
Πηγές από την Εθνική Τράπεζα ανέφεραν στην «Κ» ότι το ποσό του 1.000.000 ευρώ για το έργο παραμένει ενεργό και διαθέσιμο, η μουσειολογική μελέτη έχει γίνει και απομένει να ενταχθεί από τον Δήμο Λευκάδας στο ΕΣΠΑ για να εκταμιευθεί ένα συμπληρωματικό ποσό 200.000 ευρώ.
Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο θέσεις, στο χάσμα που έχει δημιουργηθεί και δεν καλύπτεται, η οικία Σικελιανού, αντί για στίχους στους τοίχους και την ιστορία μίας ζωής ξεχωριστής, φιλοξενεί πεταμένα κουτάκια αναψυκτικών και πολυκαιρισμένες μαύρες σακούλες με σκουπίδια. Την πρόθεσή του να αλλάξει αυτή την εικόνα μετέφερε στην «Κ» ο επόμενος δήμαρχος του νησιού που αναλαμβάνει τον Σεπτέμβριο Κώστας Δρακονταειδής. «Προφανώς μία πίεση προς την Εθνική θα την ασκήσουμε. Ομως θέλουμε να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες πέρα από το κομμάτι της χρηματοδότησης από την Τράπεζα. Κυρίως να κινητοποιήσουμε ανθρώπους του πολιτισμού - ευρύτερα και όχι μόνο εδώ, στη Λευκάδα. Θεωρώ ότι μέχρι τέλους του έτους θα είμαστε έτοιμοι να πάρουμε πρωτοβουλίες».
Ισως, τελικά, βρεθούν οι λύσεις και έρθει η στιγμή που κάποιος επισκέπτης, από την Αθήνα ή τη Ρώμη, άνδρας, γυναίκα, ή και μαζί, που θα ανεβούν την ξύλινη σκάλα στο εσωτερικό του σπιτιού για να βιώσουν μέσα από τα λόγια και τις μνήμες την αγάπη του Αγγελου Σικελιανού για τη Λευκάδα:
«Νησί μου·
άλλη θροφή από τη θροφή μου
δε θα βρω
απ’ την ψυχή μου άλλη ψυχή,
άλλο κορμί από το κορμί μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου