Του Νίκου Λυγερού
Συχνά θεωρούμε ότι τα
σύνορα είναι ένας τοίχος κι ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, όταν
υπάρχουν κατεχόμενα. Ενώ ξεχνάμε ότι η πόρτα είναι η θάλασσα που ανοίγει
μέσω του κλειδιού που είναι η στρατηγική. Όταν όμως καταλάβουμε την
αξία της όλα τα πράγματα γίνονται δεδομένα και τα δεδομένα δεν είναι πια
δεδομένα. Αυτή η διαφορά είναι που κάνει τη διαφορά. Τότε ο κόσμος
γίνεται υπεραντικείμενο και η σκέψη, η μελέτη και η δράση. Με αυτά τα
όπλα, η απελευθέρωση δεν είναι πια μια ουτοπία, αλλά μια πράξη που
πρέπει να γίνει γιατί είναι η πρέπουσα. Δεν πρόκειται ποτέ ν’ αφήσουμε
δικούς μας να παραμείνουν σκλαβωμένοι από κατοχικά καθεστώτα, όποια και
να είναι γιατί το μόνο που σεβόμαστε είναι η Ανθρωπότητα που υπηρετούμε
εδώ και αιώνες μέσα στο Χρόνο αδιάκοπα και ασταμάτητα, γιατί δεν
υπολογίζουμε κανένα κοινωνικό ή ταξικό κόστος. Η ελευθερία με το θάνατο
είναι η μόνη μας επιλογή γιατί αλλιώς η ζωή μας δεν έχει κανένα νόημα.
Και η απελευθέρωση είναι ένα από το θεμελιακά μας στοιχεία με την έννοια
ότι ακολουθεί τα νοητικά σχήματα της τοποστρατηγικής και της
χρονοστρατηγικής. Έτσι ο καθένας που είναι όντως Έλληνας ελεύθερος ή
νεκρός συνεχίζει αυτό το έργο ακάθεκτα. Τα Μικρά και τα Μεγάλα
Κατεχόμενα είναι χειροπιαστά παραδείγματα που σχετίζονται άμεσα με αυτόν
τον στόχο. Δεν κοιτάζουμε μόνο τις μάχες αλλά όλες τις ήττες και τις
νίκες που μας χαρακτηρίζουν δίχως να κάνουμε το λάθος να διαχωρίσουμε
ζευγάρια, όπως είναι οι Θερμοπύλες και η Σαλαμίνα, η Αμμόχωστος και η
Ναύπακτος γιατί ο Ελληνισμός και η Χριστιανοσύνη παλεύουν για το ίδιο
ιδανικό της ανθρώπινης ελευθερίας, αφού ακολουθούν τα Δικαιώματα της
Ανθρωπότητας. Αν λοιπόν νιώθεις μέσα σου αυτήν την ανάγκη της
απελευθέρωσης, τώρα ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος, αφού μαζί θα δώσουμε τις
μάχες της.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16169&l=gr